Ευγνωμοσύνη για Μικρά Πράγματα

ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ σας έδινε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό χωρίς ν’ αναμένη τίποτα σε αντάλλαγμα, δεν θα εξεφράζατε τις ευχαριστίες σας; Ασφαλώς θα θεωρούσατε ως αχάριστον έναν, ο οποίος δεν εξέφρασε ευχαριστίες γι’ αυτή τη γενναιοδωρία. Ο ευεργέτης θα μπορούσε μάλιστα να προσπαθήση ν’ αποσύρη το δώρον του λόγω αυτής της αχαριστίας. Πόσο καλύτερο θα ήταν να επιδειχθή ειλικρινής εκτίμησις!

Ωστόσο, κανένα μέρος του δώρου αυτού δεν θα μπορούσαμε ν’ απολαύσωμε χωρίς τα πράγματα εκείνα που τόσο συχνά θεωρούμε ως δεδομένα, πράγματα που μπορεί να θεωρούμε μικρά στη ζωή μας, αλλ’ από τα οποία εξαρτάται η ζωή μας. Τι θα μπορούσαμε ν’ απολαύσωμε αν ο ήλιος έπαυε να λάμπη; αν δεν είχαμε αέρα ν’ αναπνεύσωμε; αν δεν υπήρχε νερό να πιούμε; αν τα φυτά δεν ανεπτύσσοντο; Πώς θα μπορούσαμε να εκτιμήσωμε τη ζωή χωρίς τον ύπνο μιας αναπαυτικής νύχτας ή χωρίς τις θαυμαστές μας αισθήσεις;

Όλα τα πολλά πράγματα που χρειάζονται για να συντηρήσωμε κι απολαύσωμε τη ζωή αποτελούν δώρα του Θεού. Ο Ψαλμός 106:1 (ΜΝΚ) συμβουλεύει: «Αινείτε τον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός· διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.» Πολλοί από τους κατοίκους της γης ποτέ δεν στρέφονται στον Θεό με προσευχή για ν’ αναγνωρίσουν αυτό το έλεος. (2 Τιμ. 3:2) Πρέπει να είμεθα ευγνώμονες που δεν αποσύρει τα δώρα του λόγω αυτής της αγνωμοσύνης.

Μερικοί, που απευθύνονται στον Θεό με προσευχή, το πράττουν αυτό μόνον όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι. Μολονότι είναι κατάλληλο να κάμωμε ένα αίτημα, αν είναι σύμφωνο με το θέλημά του, μπορούμε ν’ αναμένωμε ότι θα μας ακούση ο Θεός αν δεν επικοινωνούμε τακτικά μαζί του για να τον ευχαριστήσωμε για όσα μας έχει δώσει ήδη; «Εμμένετε εις την προσευχήν,» είπε ο απόστολος Παύλος, «αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας.» «Εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.»​—Κολ. 4:2· Φιλιππησ. 4:6.

Εφόσον η ευγνωμοσύνη είναι μια έκφρασις ευχαριστίας για μια εύνοια που ελήφθη, η απόδοσις ευχαριστιών με προσευχή δεν πρέπει να γίνεται με μηχανικό τρόπο, χωρίς νόημα. Οι προσευχές μας πρέπει να είναι εγκάρδιες εκφράσεις εκτιμήσεως στον Θεό για τα όσα μας έδωσε, εκείνα που έχουν πολύ περισσότερη αξία από τα μεγάλα χρηματικά ποσά. Όταν ο Ιησούς επρομήθευσε τροφή για πέντε χιλιάδες ανθρώπους περίπου, «έλαβε . . . τους άρτους, και ευχαριστήσας, διεμοίρασεν εις τους . . . καθημένους.» (Ιωάν. 6:11) Δεν θα μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι ο Ιησούς ευχαρίστησε βιαστικά, σαν να ήθελε να το παρατρέξη το πράγμα αυτό.

Το να είμεθα ευγνώμονες στον Θεό για όσα αυτός επρομήθευσε είναι ένας τρόπος του να δείξωμε την αγάπη μας προς αυτόν. Η αγάπη προς τον Θεό είναι η μεγαλύτερη εντολή, είπε ο Ιησούς. Αν η ευγνωμοσύνη περιλαμβάνεται στην αγάπη μας προς τον Θεό, δεν θα περιελαμβάνετο και στην άλλη μεγάλη εντολή, της προς τον πλησίον αγάπης; Ο Ιησούς είπε: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Η ευγνωμοσύνη που επιδεικνύεται στον συνάνθρωπό μας για εύνοιες που ελάβαμε αποτελεί έναν τρόπο επιδείξεως αυτής της αγάπης.​—Ματθ. 22:37-39.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι ρέπουν στο να προσέξουν τι δεν έκαμαν οι άλλοι γι’ αυτούς. Πόση φιλικότης κι αγάπη θα ηγείρετο, όμως, αν επεδεικνύετο ευγνωμοσύνη για ό,τι έχει γίνει! Αν αυτή εκφρασθή με λόγια και έργα εκτιμήσεως, αυτό θα ενθάρρυνε τους άλλους να συνεχίσουν τη στοργικότητά τους. Εκρατήσατε ποτέ ανοιχτή μια πόρτα για έναν ξένον, ο οποίος μπήκε χωρίς να σας ευχαριστήση; Διανοηθήκατε αγαθά γι’ αυτόν; Πόσο καλύτερα αισθανθήκατε όταν κάποιος εμειδίασε και σας ευχαρίστησε ! Αυτό σας ενεθάρρυνε να εξακολουθήσετε να κάνετε αυτά τα μικροπράγματα.

Όταν βγαίνετε από ένα λεωφορείο ή κάποιο άλλο μεταφορικό μέσον, δεν εκτιμάτε το αν οι άλλοι παραμερίζουν για να βγήτε; Γιατί να μην εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας μ’ ένα θερμό «Ευχαριστώ»; Θα διεγείρετε τη στοργικότητα κάνοντας τούτο.

Η ίδια αναγνώρισις για μικρά πράγματα μπορεί να επιδειχθή στον οικογενειακό κύκλο για να καταστήση την καθημερινή ζωή πιο ευχάριστη. Ευχαριστούμε τον Θεό για την προμήθεια της τροφής μας. Γιατί να μη δείχνωμε ευγνωμοσύνη και σ’ εκείνον που την παρεσκεύασε και την παρέθεσε; Μια σύζυγος εργάζεται σκληρά για να κάμη τα φαγητά της εύγευστα και θρεπτικά. Λίγες λέξεις ευχαριστίας θα την ενθαρρύνουν να συνεχίση το καλό της έργον για την οικογένεια. Αυτό προσθέτει στην απόλαυσι της ευκαιρίας και θ’ αυξήση την αγάπη της στην ευγνώμονα οικογένεια. Αν ο σύζυγος και τα τέκνα εγείρωνται από το τραπέζι χωρίς ούτε μια λέξι ευγνωμοσύνης, η σύζυγος μπορεί να αισθανθή ότι δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα το τι και πώς έχει ετοιμάσει, εφόσον αυτό πιθανώς δεν θα εξετιμάτο οπωσδήποτε.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται και ο σύζυγος που εργάζεται σκληρά για να προμηθεύση στην οικογένεια αυτή την τροφή καθώς και άλλα χρειώδη. Αυτός θα ενεθαρρύνετο αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας του έδειχναν ότι οι προσπάθειές του εκτιμώνται.

Η ποιότης της φωνής μας, επίσης, μπορεί να δείξη την ευγνωμοσύνη μας για μικρά πράγματα. Το να εκστομίσωμε ένα ψυχρό, χωρίς ζωηρότητα, μηχανικό «Ευχαριστώ» για μια εύνοια που ελάβαμε δεν θα εκφράση αγαθές, γενναιόφρονες και στοργικές ιδιότητες στους άλλους. Η ανάγκη στοργικότητος κι ευγενείας μπορεί να παρατηρηθή και όταν ακόμη συμπεριφερώμεθα προς την κατώτερη ζωϊκή κτίσι. Έχετε πει ποτέ κάτι σ’ ένα σκύλο μ’ ένα τραχύ, φιλόνεικο τρόπο; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο σκύλος πιθανώς έβαλε την ουρά του ανάμεσα στα σκέλη του και απεμακρύνθη από σας. Αλλ’ αν ελέγατε το ίδιο πράγμα μ’ ένα φιλικό, ευχάριστο τόνο φωνής, το ζώο θα πηδούσε προς εσάς πρόθυμα και χαρωπά! Δεν έχει και τόση σημασία το τι είπατε, αλλά το πώς το είπατε. Αυτή η στοργικότης κι η ευγένεια είναι πολύ πιο αναγκαίες, όταν συμπεριφερώμεθα στην ευαίσθητη ανώτερη κτίσι, στον άνθρωπο. Στις ανθρώπινες σχέσεις, εκείνο που λέγομε έχει σπουδαιότητα. Το πώς το λέμε έχει, επίσης, σπουδαιότητα.

Η αχαριστία για μικρά πράγματα μπορεί να οδηγήση σε αχαριστία για μεγάλα πράγματα. Όταν ο Ιησούς εθεράπευσε δέκα λεπρούς άνδρες, πόσοι ήσαν ευγνώμονες; «Είς δε εξ αυτών ιδών ότι ιατρεύθη, επέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν. Και έπεσε κατά πρόσωπον εις τους πόδας αυτού [του Ιησού], ευχαριστών αυτόν.» (Λουκ. 17:15, 16) Οι άλλοι εννέα ενήργησαν σαν να ήσαν άξιοι να θεραπευθούν. Δεν εξέφρασαν ευγνωμοσύνη για την καλωσύνη που τους έκαμε ο Ιησούς. Ήσαν αγνώμονες! Ο ταπεινός Σαμαρείτης ήταν ευγνώμων, όχι μόνο για την εύνοια, αλλά και σ’ εκείνον που την εξεδήλωσε.

Το να έχωμε ευγνωμοσύνη για μικρά πράγματα πλουτίζει τη ζωή. Δεν στοιχίζει τίποτα, αλλά τα οφέλη που σας αποδίδει σε αγάπη και φιλία είναι τεράστια. Για τα θεία δωρήματα ειδικά, ο Παύλος προέτρεψε με σοφία: «Κατά πάντα ευχαριστείτε.»​—1 Θεσ. 5:18.