Καλλιεργείτε Ένθερμη Αγάπη Προς Αλλήλους

«Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους, εκ καθαράς καρδίας.»—1 Πέτρου 1:22

1, 2. (α) Πόσο σπουδαία είναι η αγάπη; (β) Γιατί ακόμη και οι αθεϊσταί επιστήμονες αναγνωρίζουν ότι η αγάπη είναι ζωτική;

Η ΑΓΑΠΗ είναι ουσιώδης για την απόλαυσι ειρήνης, ευτυχίας, και ευχαριστήσεως. Πραγματικά, η ζωή δεν έχει αξία χωρίς την αγάπη—γεγονός που το αναγνωρίζουν ακόμη και οι υλισταί επιστήμονες. «Επιθυμώ να επιβεβαιώσω την εξαιρετική σπουδαιότητα της αγάπης . . . Η αγάπη είναι απαραίτητη,» έγραψε ο γνωστός επιστήμων Σερ Τζούλιαν Χάξλεϋ.

² Γιατί να τονίζουν τη σπουδαιότητα της αγάπης ακόμη κι εκείνοι που αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την ύπαρξι Δημιουργού; Κατ’ αρχήν, οι επιστημονικές μελέτες κατέδειξαν την ανάγκη που έχομε για αγάπη. Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι, όπως η πείνα πρέπει να ικανοποιηθή για να ζήση ένα άτομο, έτσι και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη ν’ αγαπούν και ν’ αγαπώνται. Ο επιστήμων Άσλεϋ Μόνταγκιου έγραψε: «Γνωρίζομε τώρα από τις παρατηρήσεις αρκετών ιατρών και ερευνητών ότι η αγάπη αποτελεί ουσιώδες μέρος της διατροφής κάθε βρέφους και ότι αν το βρέφος δεν αγαπάται, δεν θα αναπτυχθή σαν ένας υγιής οργανισμός . . . Ακόμη κι αν τρέφεται καλά από φυσική άποψι, μπορεί ωστόσο να εξασθενήση και να πεθάνη.»

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΓΑΠΗ

 3. (α) Γιατί τα τέκνα συνήθως λαμβάνουν την αγάπη που χρειάζονται; (β) Από που έλαβαν οι άνθρωποι αυτή την ιδιότητα και την ικανότητα ν’ αγαπούν;

³ Ευτυχώς, όμως, η πιθανότης να μη λάβη, ένα παιδάκι την τρυφερή και ανιδιοτελή φροντίδα που χρειάζεται είναι πολύ μικρή. Αυτό οφείλεται στο ότι ενστικτωδώς, όπως λέγει και η Αγία Γραφή, «η τροφός περιθάλπει τα εαυτής τέκνα.» (1 Θεσσ. 2:7) Από που έλαβαν οι μητέρες αυτή την αγάπη για τα παιδιά τους; Αυτό δεν έγινε κατά τύχη. Δεν είναι φανερό ότι η αγάπη εμφυτεύθηκε από ένα στοργικό Δημιουργό; Όλοι μας έχομε την ιδιότητα και την ικανότητα ν’ αγαπούμε και με την καλλιέργεια αυτής της ιδιότητος μπορούμε να εκφρασθούμε με τον πιο ωραίο και ένθερμο τρόπο.

 4. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Αδάμ είχε προικισθή με την ιδιότητα της αγάπης όταν δημιουργήθηκε; (β) Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ο Αδάμ είχε αγάπη για την Εύα, και ότι αυτή η ιδιότης της αγάπης για το αντίθετο φύλο μεταδόθηκε στους απογόνους του;

⁴ Ο Ιεχωβά θεός έδωσε το δώρο της αγάπης στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, τον καιρό που το δημιούργησε. Το γνωρίζομε αυτό επειδή ο Αδάμ δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα Θεού.» Και εφ’ όσον ο «Θεός είναι αγάπη»—και η αγάπη είναι η επικρατούσα ιδιότης του—το πλάσμα που έγινε κατά την εικόνα του θα είχε επίσης την ιδιότητα της αγάπης. (Γέν. 1:26, 27· 1 Ιωάν. 4:8) Το γεγονός ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ ήταν προικισμένος με αγάπη για την ωραία νέα σύζυγό του καταδεικνύεται από την έκφρασι της χαράς του όταν την είδε: «Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου.» (Γέν. 2:23) Μολονότι ο Αδάμ αμάρτησε και έχασε την τελειότητα, μετέδωσε στους απογόνους του την ικανότητα ν’ αγαπούν, περιλαμβανομένης και της ιδιότητος που έχουν οι άνθρωποι να αισθάνωνται μια παράξενη ευχαρίστησι όταν συναναστρέφονται ένα άτομο του αντιθέτου φύλου. Πραγματικά, ένας αρχαίος σοφός είπε ότι ένα από τα τέσσερα θαυμαστά πράγματα που δεν μπορούσε να εννοήση ήταν «τα ίχνη του ανθρώπου εν τη νεότητι.»—Παροιμ. 30:19· Γέν. 24:67· 26:8.

Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΗ

 5. Εκτός από τη ρομαντική αγάπη μεταξύ ανδρών και γυναικών, τι απόδειξις υπάρχει για την αγάπη μεταξύ σαρκικών συγγενών;

⁵ Αλλ’ εκτός απ’ αυτή τη ρομαντική αγάπη που μπορεί να υπάρχη μεταξύ ανδρών και γυναικών, οι άνθρωποι συνήθως έχουν ένα φυσικό, βαθύ αίσθημα στοργής για τους σαρκικούς συγγενείς των. Όταν ο Ιωσήφ, ύστερα από πολλά χρόνια χωρισμού, είδε τον Βενιαμίν, «συνεταράττοντο τα σπλάγχνα αυτού διά τον αδελφόν αυτού.» Αργότερα, «πεσών επί τον τράχηλον Βενιαμίν του αδελφού αυτού, έκλαυσε· και ο Βενιαμίν έκλαυσεν επί τον τράχηλον εκείνου.» (Γέν. 43:30· 45:14) Αυτή η οικογενειακή αγάπη υπεκίνησε, επίσης, και τον Ανδρέα, όταν βρήκε τον Μεσσία, ν’ αναζητήση τον αδελφό του Πέτρο για να του πη τα σπουδαία νέα.—Ιωάννης 1:40-42.

 6. Ποια Γραφικά παραδείγματα δείχνουν ότι η αγάπη ενός ατόμου μπορεί να περιλάβη και άλλους εκτός από τους σαρκικούς συγγενείς;

⁶ Εν τούτοις αυτή η ιδιότης της αγάπης είναι ικανή να επεκταθή και να περιλάβη άτομα εκτός από τους σαρκικούς συγγενείς. Ο Ιωνάθαν, ο Βενιαμίτης γυιος του Βασιλέως του Ισραήλ Σαούλ συγκινήθηκε τόσο πολύ από τις καλές ιδιότητες του Δαβίδ, απογόνου του Ιούδα, ώστε «η ψυχή του Ιωνάθαν συνεδέθη μετά της ψυχής του Δαβίδ, και ηγάπησεν αυτόν ο Ιωνάθαν ως την ιδίαν αυτού ψυχήν.» Αργότερα, όταν ο Ιωνάθαν θανατώθηκε, ο Δαβίδ υποκινήθηκε να τον αποκαλέση ‘αδελφόν’ του και να πη: «Αδελφέ μου Ιωνάθαν, προσφιλέστατος εστάθης εις εμέ· η προς εμέ αγάπη σου ήτο εξαίσιος· υπηρέβαινε την αγάπην των γυναικών.» Η αγάπη της Μωαβίτιδος Ρουθ για την πεθερά της Ναομί αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα του πώς η αγάπη μπορεί να περιλάβη και άτομα που δεν είναι φυσικοί κατά σάρκα συγγενείς.—1 Σαμ. 18:1· 2 Σαμ. 1:26· Ρουθ 1:16, 17.

 7. Ποιους πρέπει να περιλάβη ακόμη η αγάπη ενός Χριστιανού;

⁷ Εκείνοι που γίνονται αληθινοί Χριστιανοί πρέπει, επίσης, να έχουν θερμή αδελφική αγάπη ο ένας για τον άλλον, άσχετα με τη φυλή, την εθνικότητα, την κοινωνική θέσι ή την οικονομική κατάστασι των Χριστιανών αδελφών τους. Ο Ιησούς το ετόνισε αυτό λέγοντας: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Εν τούτοις, η αγάπη ενός αληθινού Χριστιανού δεν μπορεί να περιορίζεται μόνον στους συνδούλους του Θεού. Πρέπει να επεκταθή για να περιλάβη και άλλους. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς είχε δώσει την εξής εντολή: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι· διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 5:44, 45.

Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ

 8. Εξηγήστε πώς η αγάπη μπορεί να εκδηλώνεται σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικά αισθήματα.

⁸ Είναι φανερό ότι αυτή η ιδιότης της αγάπης με την οποία ο Θεός επροίκισε τους ανθρώπους μπορεί να εκδηλωθή σε διαφορετικό βαθμό και με διαιρετικά αισθήματα. Πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό; Διότι προφανώς η αγάπη που έχει ένας Χριστιανός για έναν εχθρό ο οποίος τον καταδιώκει δεν είναι όμοια με τη στοργή που έχει μια θηλάζουσα μητέρα για το βρέφος της, με την αγάπη που είχε ο Ιωσήφ για τον Βενιαμίν, με την αφοσίωσι που αισθανόταν ο Ιωνάθαν για τον Δαβίδ, ή με την αγάπην που αισθάνεται ένας Χριστιανός για έναν ομόπιστό του. Ο Θεός δεν εννοεί ότι πρέπει να συμπαθούμε έναν εχθρό, ή και να μας αρέση κατ’ ανάγκην. Ωστόσο είμεθα υποχρεωμένοι να τον αγαπούμε. Μήπως πρόκειται για μια αντίφασι;

9, 10. (α) Πώς η γνώσις της εννοίας της αγάπης και η αγάπη που έχει ο Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος μάς βοηθεί να κατανοήσωμε ότι μπορούμε ν’ αγαπούμε, αλλ’ όχι κατ’ ανάγκην να συμπαθούμε ορισμένα άτομα; (β) Πώς μπορούμε να δείχνωμε αγάπη για κακά και ανήθικα άτομα;

⁹ Όχι, δεν πρόκειται για αντίφασι αν κατανοήσουμε τη σημασία της λέξεως «αγαπώ» που χρησιμοποιείται στις Ελληνικές Χριστιανικές Γραφές, ή τη λεγόμενη Καινή Διαθήκη. Το ουσιαστικό αυτής της λέξεως είναι αγάπη. Σχετικά με την αγάπη που έχει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, ένα Ερμηνευτικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης του Γ. Ε. Βάιν λέγει: «Δεν πρόκειται εδώ για μια αγάπη που είναι αποτέλεσμα ικανοποιήσεως ή στοργής, δηλαδή αυτή η αγάπη δεν εκδηλώθηκε από κάποια αξία που είχε το αντικείμενό της.» Και είναι γεγονός ότι: Το ανθρώπινο γένος ως σύνολο δεν είναι κάτι πολύ αξιαγάπητο. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν οφείλεται σε δικό του σφάλμα.—Εφεσ. 4:17-19· Τίτον 3:3.

¹⁰ Λόγω κληρονομικότητος από τον Αδάμ, όλοι οι άνθρωποι ‘συνελήφθησαν εν ανομία’ και γεννήθηκαν με μια τάσι προς την αδικοπραγία. (Ψαλμ. 51:5) Ο Θεός το γνωρίζει αυτό. Γι’ αυτό διαπνέεται από αγάπη για το ανθρώπινο γένος, όχι λόγω της αξίας ή των αρετών των ανθρώπων, αλλά ιδιαίτερα επειδή κατανοεί ότι με τον καιρό πολλοί άνθρωποι θ’ ανταποκριθούν στην αγάπη του και θα εναρμονίσουν τη ζωή τους με το θέλημά του. (Ρωμ. 5:8-11) Γι’ αυτό η αγάπη που αναφέρεται στη Γραφή έχει την έννοια της αγάπης που διακρίνεται από σεβασμό προς «αρχάς» (κανόνας). Αν, λοιπόν, εμείς μιμούμεθα το παράδειγμα του ουρανίου Πατρός μας, θ’ αγαπούμε ακόμη κι εκείνους που δεν αποδεικνύονται αντάξιοι της αγάπης μας. Μπορεί να είναι αναιδείς, ιδιοτελείς, ακόμη και ανήθικοι ή εγκληματίες. Εμείς θα μισούμε αυτά που κάνουν και λέγουν, αλλά συγχρόνως, θα ενδιαφερώμεθα για την προσωπική τους ευημερία, θα κάνωμε ό,τι μπορούμε για να τους ενθαρρύνωμε ν’ ανταποκριθούν στην αγάπη του Θεού. Καλλιεργείτε εσείς μια τέτοια αγάπη για το ανθρώπινο γένος γενικά, μια αγάπη που κατευθύνεται από «αρχάς»;

11, 12. (α) Πρέπει η αγάπη ενός Χριστιανού για τους αδελφούς του να κατευθύνεται μόνο από αρχές; (β) Πώς η συζυγική αγάπη και η αγάπη που τρέφει ο Ιεχωβά για τον Υιόν του δείχνουν ότι η αγάπη περιλαμβάνει περισσότερα από αγάπη που κατευθύνεται μόνον από αρχές;

¹¹ Αλλά η αγάπη που είχε υπ’ όψιν ο απόστολος Πέτρος δεν είναι η αγάπη που καθοδηγείται μόνον από αρχές και στερείται στοργής και θέρμης, διότι έγραψε στους Χριστιανούς αδελφούς του: «Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους εκ καθαράς καρδίας.» (1 Πέτρ. 1:22) Μολονότι ο σεβασμός προς «αρχάς» αποτελεί διακριτικό χαρακτηριστικό της αγάπης, η αγάπη αυτή μπορεί, επίσης, να περιλαμβάνη στοργή και αφοσίωσι. Διαβάζομε τα εξής: «Χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας.» (Εφεσ. 5:28) Προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί σύζυγοι πρέπει ν’ αγαπούν τις συζύγους των απλώς όπως αγαπούν τους εχθρούς των! Όχι· αλλά μάλλον, η νουθεσία «ν’ αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας» σημαίνει ότι οι σύζυγοι πρέπει να έχουν και αισθήματα θέρμης, τρυφερότητος και στοργής για τις συζύγους των, όπως ήταν ο σκοπός του Δημιουργού.

¹² Το γεγονός ότι η λέξις αγάπη μπορεί να περιλάβη πολύ βαθειά αισθήματα στοργής και αφοσιώσεως καταδεικνύεται, επίσης, και από άλλα Γραφικά παραδείγματα. Λόγου χάριν η Γραφή λέγει: «Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν.» (Ιωάν. 3:35) Η αγάπη του Θεού για τον Υιόν του, τον Ιησού Χριστό, δεν διέπεται μόνο από σεβασμό προς «αρχάς.» Ο Ιεχωβά έχει στοργή και συμπάθεια για τον Ιησού, όπως λέγει και η Αγία Γραφή: «Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα όσα αυτός πράττει.» Ο Ιεχωβά Θεός είχε πει: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.»—Ιωάν. 5:20· 2 Πέτρ. 1:17.

13. (α) Πόσο μεγάλη αγάπη πρέπει να εκδηλώνουν οι Χριστιανοί μεταξύ τους; (β) Πώς η βασική έννοια της λέξεως «ενθέρμως» δείχνει τον κατάλληλο βαθμό της αγάπης μας;

¹³ Αυτός, λοιπόν, είναι ο βαθμός της αγάπης που πρέπει να καλλιεργούν οι Χριστιανοί μεταξύ τους. Δεν πρέπει να είναι αγάπη με μισή καρδιά ή αγάπη που δείχνεται απλώς από καθήκον για άτομα τα οποία μπορεί και να μη συμπαθούμε ιδιαίτερα. Αλλά πρέπει να είναι μια θερμή και στοργική αγάπη για τους άλλους, όμοια με την τρυφερή αγάπη που έχει ένα άτομο για κάποιον προσφιλή του συγγενή, και την αγάπη που έχει ο Ιεχωβά για τον πολυαγαπημένο του Υιό. Ο απόστολος Πέτρος ετόνισε ότι η αγάπη μας προς τους άλλους πρέπει να είναι αυτού του είδους ή βαθμού όταν προέτρεψε: «Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους.» (1 Πέτρ. 1:22) Η αγάπη μας, λοιπόν, πρέπει να εκδηλώνεται με όλη της τη δύναμι. Καλλιεργείτε εσείς τέτοια αγάπη;

14. (α) Γιατί είναι ανάγκη να προσπαθούμε να καλλιεργούμε αγάπη; (β) Πώς μπορούμε να μάθωμε ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον;

¹⁴ Όλοι είναι ανάγκη να προσπαθούμε να καλλιεργούμε αγάπη αυτού του είδους. Αυτό πρέπει να γίνεται επειδή η παρακοή του Αδάμ πριν από 6.000 χρόνια περίπου εβύθισε την ανθρώπινη οικογένεια στην αμαρτία και στην ατέλεια, επηρεάζοντας δυσμενώς την ικανότητά μας ν’ αντανακλούμε την επικρατούσα ιδιότητα του Ιεχωβά, την αγάπη. Ακόμη και τα ενστικτώδη αισθήματα της αγάπης που έχουν εκ φύσεως οι στενοί συγγενείς μεταξύ των, μερικές φορές μεταβάλλονται και διαστρέφονται, όπως συνέβη στους αρχαίους χρόνους στις περιπτώσεις του Κάιν, του Ησαύ, και των ετεροθαλών αδελφών του Ιωσήφ. Η Αγία Γραφή προείπε ότι αυτό θα ήταν έκδηλο, επίσης, και στις ‘έσχατες ημέρες,’ όταν οι άνθρωποι θα ήσαν «άσπλαγχνοι.» (2 Τιμ. 3:1-3) Πόσο ζωτικό είναι επομένως να καλλιεργούμε την αγάπη για να την διατηρούμε ζωντανή στις καρδιές μας! Αλλά πώς μπορούμε εμείς που ζούμε σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο των «εσχάτων ημερών» να μάθωμε ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον; Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Περί δε της φιλαδελφίας δεν έχετε χρείαν να σας γράψω· διότι σεις αυτοί είσθε θεοδίδακτοι εις το να αγαπάτε αλλήλους.» (1 Θεσσ. 4:9) Πώς διδασκόμεθα από τον Θεό γι’ αυτό;

ΠΩΣ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ Ν’ ΑΓΑΠΟΥΜΕ

15. (α) Με ποιους τρόπους μπορούμε να πούμε ότι ο Ιεχωβά μάς διδάσκει ν’ ‘αγαπούμε αλλήλους’; (β) Πόσο υποχρεωμένοι είναι οι Χριστιανοί ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον;

¹⁵ Ο Θεός μάς διδάσκει με διαφόρους τρόπους! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι δημιουργώντας τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του και προικίζοντας το ανθρώπινο γένος με τη δυνατότητα και την ικανότητα ν’ αγαπά, μας έκαμε πραγματικά να έχωμε την τάσι, αν και είμεθα αμαρτωλοί, ν’ αγαπούμε. Ο Θεός μάς εδίδαξε, επίσης, ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον με το να επαναλαμβάνη συνεχώς την εντολή να δείχνωμε αγάπη. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, η μια από τις δύο κυριώτερες εντολές του Θείου Νόμου για τον Ισραήλ ήταν: «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Ο μαθητής Ιάκωβος εχαρακτήρισε αυτή την εντολή ως «νόμον βασιλικόν.» (Ματθ. 22:39· Λευιτ. 19:18· Ιακ. 2:8) Εν τούτοις, ο Ιησούς, που μιλούσε ως εκπρόσωπος του Θεού, απεκάλυψε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν μεγαλύτερη αγάπη, με το ν’ αγαπούν ο ένας τον άλλον όπως ακριβώς αυτός είχε αγαπήσει τους μαθητάς του. (Ιωάν. 13:34· 1 Ιωάν. 3:16) Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός και με άλλον ένα ελκυστικό τρόπο εδίδαξε τους ανθρώπους να έχουν αγάπη μεταξύ τους.

16. (α) Με ποιον ιδιαίτερα καλόν τρόπο μας διδάσκει ο Ιεχωβά ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον; (β) Ποια είναι η μεγαλύτερη εκδήλωσις της θείας αγάπης;

¹⁶ Αυτό το κάνει με το παράδειγμά του. Ο απόστολος Παύλος μίλησε σ’ ένα πλήθος στην Αρχαία Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλατίας, στη Μικρά Ασία, λέγοντας τα εξής για τον Θεό: «Αγαθοποιών, δίδων εις ημάς ουρανόθεν βροχάς καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.» (Πράξ. 14:17) Ο Θεός, λοιπόν, όχι μόνον μας δίνει εντολή ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον, αλλά δείχνει και με το παράδειγμά του πώς πρέπει να το πράττωμε αυτό. (Ματθ. 5:44, 45) Το ωραιότερο παράδειγμα εκδηλώσεως αγάπης είναι το ότι προσέφερε το πιο πολύτιμο που είχε προς όφελός μας. Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλε ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι’ αυτού . . . Αγαπητοί επειδή ούτως ηγάπησεν ημάς ο Θεός, και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους.»—1 Ιωάν. 4:9-11.

17. Ποιο θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα αν μάθωμε την αλήθεια για τον Ιεχωβά και τις μεγαλειώδεις προμήθειες που έχει κάμει για μας;

¹⁷ Καθώς, λοιπόν, εξετάζομε τις θαυμαστές ενέργειες που έκανε ο Ιεχωβά—προσφέροντάς μας άφθονες υλικές ευλογίες, και ιδιαίτερα τον Υιόν του που έκαμε δυνατή την προοπτική για αιώνια ζωή σ’ ένα νέο σύστημα δικαιοσύνης—μαθαίνομε την αλήθεια για το πόσο καλός Θεός και Δημιουργός είναι ο Ιεχωβά. Ποιο θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα αν δεχθούμε αυτή τη μεγαλειώδη αλήθεια σχετικά με τις προμήθειες του Ιεχωβά, και έπειτα ζήσωμε σε αρμονία με αυτήν; Ο απόστολος Πέτρος είπε ότι θα έπρεπε να προκύψη ‘φιλαδελφία ανυπόκριτος,’ δηλαδή μια ωραία οικογενειακή σχέσις αδελφοσύνης και αγάπης! Έχοντας, λοιπόν, εκτίμησι για τις προμήθειες του Ιεχωβά, τι είναι αναγκαίο να κάμωμε; Ο Πέτρος πρόσθεσε : «Αγαπήσατε ενθέρμως αλλήλους.»—1 Πέτρ. 1:22.

ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΖΩΤΙΚΗ Η ΕΝΘΕΡΜΗ ΑΓΑΠΗ

18. Πότε έγραψε ο Πέτρος την πρώτη του επιστολή, και τι επλησίαζε τότε;

¹⁸ Για να κατανοήσωμε τον λόγο για τον οποίο η ένθερμη αγάπη ήταν ζωτική στις ημέρες του Πέτρου, είναι ανάγκη να εξετάσωμε τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Ο Πέτρος εξηγεί: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς· προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην.» (1 Πέτρ. 4:7, 8) Είναι αλήθεια ότι το τέλος ήταν τότε πλησίον. Ο Πέτρος είχε γράψει μεταξύ του 62 και 64 μ.Χ. και λίγον καιρό μετά από τότε, δηλαδή στο έτος 70, επήλθε πράγματι το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα ερήμωσαν ολόκληρη την περιοχή της Ιουδαίας και ιδιαίτερα την Ιερουσαλήμ. Μια προφητεία του Ιησού μας βοηθεί να κατανοήσωμε γιατί οι Χριστιανοί τότε είχαν ανάγκη να δείξουν «ένθερμον» αγάπη μεταξύ των.

19. (α) Τι σημείο είχε δώσει ο Ιησούς για να γνωρίσουν οι Χριστιανοί ότι το τέλος επλησίαζε, και πώς εκπληρώθηκε αυτό το σημείο; (β) Πώς εδόθη η ευκαιρία στους Χριστιανούς να συμμορφωθούν με την εντολή του Ιησού για να φύγουν, και ήταν συνετή αυτή η εντολή ώστε να την υπακούσουν;

¹⁹ Ο Ιησούς είχε προείπει: «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής.» (Λουκ. 21:20· Ματθ. 24:15) Τον Νοέμβριο του 66 μ.Χ. οι Ρωμαϊκές στρατιές του Κέστιου Γάλλου περιεκύκλωσαν την Ιερουσαλήμ. Προχώρησαν κατ’ ευθείαν μέσα στην πόλι, ένα τόπο που εθεωρείτο «άγιος» από τους Ιουδαίους, και έκαμαν επίθεσι εναντίον του τείχους του ναού και το υπέσκαψαν. Οι Ρωμαίοι μπορούσαν έτσι να καταλάβουν ολόκληρη την πόλι, αλλά ξαφνικά, χωρίς να υπάρχη κάποιος φανερός λόγος, ο Στρατηγός Γάλλος απέσυρε τα στρατεύματά του και απεχώρησε. Αυτό έδωσε στους Χριστιανούς την ευκαιρία να ενεργήσουν σύμφωνα με την ακόλουθη συμβουλή του Ιησού: «Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη.» (Λουκ. 21:21-24) Αργότερα τα Ρωμαϊκά στρατεύματα του Στρατηγού Τίτου επανήλθαν και ερήμωσαν τη χώρα, με αποτέλεσμα να θανατωθούν 1.100.000 άνθρωποι στην Ιερουσαλήμ μόνο, πράγμα που ήταν αληθινά μια ‘μεγάλη θλίψις’!

20. Τι απόδειξις υπάρχει ότι οι Χριστιανοί ενήργησαν σύμφωνα με την εντολή του Ιησού;

²⁰ Και τι θα λεχθή για τους Χριστιανούς; Ο ιστορικός του 3ου αιώνος Ευσέβιος Πάμφιλος γράφει: «Εν τούτοις, ολόκληρο το σώμα της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, καθωδηγημένο από θεία αποκάλυψι, που είχε δοθή πριν από τον πόλεμο, σε ανθρώπους επιδοκιμασμένης ευσεβείας που ζούσαν εκεί, εγκατέλειψε την πόλι και εγκαταστάθηκε σε κάποια πόλι πέρα από τον Ιορδάνη που ελέγετο Πέλλα.»a Οι Χριστιανοί προφανώς ενήργησαν σύμφωνα με τις οδηγίες του Χριστού και, μετά την απομάκρυνσι του Κέστιου Γάλλου και των στρατευμάτων του, κατέφυγαν στην ορεινή περιοχή γύρω από την Πέλλα, διασώζοντας έτσι τη ζωή τους. Αλλά η παραμονή τους εκεί δεν θα ήταν κάτι εύκολο.

21. (α) Γιατί ο Ιησούς ετόνισε την ανάγκη για μια άμεση φυγή; (β) Τι καταστάσεις ήταν πιθανόν να συνήντησαν οι φυγάδες Χριστιανοί;

²¹ Επειδή ο Ιησούς εγνώριζε ότι οι εξελίξεις που θα προέκυπταν από την επάνοδο του Ρωμαϊκού στρατού—υπό τον στρατηγό Τίτο—θα έκαναν σχεδόν αδύνατη τη διαφυγή των Χριστιανών από την καταδικασμένη πόλι, τους είχε προτρέψει πριν από πολύν καιρό: «Όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού· και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού.» (Ματθ. 24:17, 18) Το αποτέλεσμα ήταν ότι, εκατοντάδες και χιλιάδες ίσως ευπειθείς Χριστιανοί έφυγαν με βιασύνη μόλις ο Γάλλος και οι στρατιές του αποσύρθηκαν, παίρνοντας μαζί τους λίγα μόνον πράγματα. Ήταν καλό το ότι δεν ήσαν παραφορτωμένοι, διότι το ταξίδι ήταν μακρινό, το έδαφος τραχύ και οι καιρικές συνθήκες ήσαν ασφαλώς πολύ άσχημες εκείνη την εποχή του έτους. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις θα ήταν εύκολο να συμβούν λογομαχίες και άλλες ανωμαλίες μεταξύ των φυγάδων. Υπήρχε, επίσης, και το πρόβλημα τον τόπον όπου θα έμεναν όλοι αυτοί.

22. (α) Τι συνθήκες υπήρχαν τότε σ’ όλη την περιοχή; (β) Γιατί ήταν ζωτικό να εφαρμόσουν οι Χριστιανοί τη συμβουλή του Πέτρου;

²² Αυτοί ενδεχομένως θα έστησαν πρόχειρα υπόστεγα γύρω από την Πέλλα ιδρύοντας πιθανώς κάποιο είδος ορεινού προσφυγικού στρατοπέδου. Δεν γνωρίζομε. Αλλ’ όπου κι αν ζούσαν, η παραμονή εκεί δεν ήταν κάτι εύκολο γι’ αυτούς. Ήταν ένας καιρός στερήσεων και ταλαιπωριών σ’ όλη την περιοχή. Το τέλος ολοκλήρου εκείνου του Ιουδαϊκού συστήματος επλησίαζε! Πόσο κατάλληλη λοιπόν ήταν η θεόπνευστη ενθάρρυνσις του Πέτρου προς τους αναγνώστας της επιστολής του, οι οποίοι ήσαν ‘παρεπίδημοι’: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε. . . . προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην.» (1 Πέτρ. 1:1· 4:7, 8) Με μια τέτοια αγάπη οι Χριστιανοί δεν θα ήσαν ιδιοτελείς και ευερέθιστοι, αλλά θα βοηθούσαν και θα εποικοδομούσαν και θα ενίσχυαν ο ένας τον άλλον, ώστε να υπομείνουν τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπιζαν.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΖΩΤΙΚΗ Η ΕΝΘΕΡΜΗ ΑΓΑΠΗ

23. Έχουν σημασία για μας σήμερα οι προειδοποιήσεις της Γραφής για την εγγύτητα του τέλους;

²³ Εν τούτοις, εμείς δεν πρέπει μόνον ν’ ανατρέξωμε σ’ εκείνον τον καιρό. Διότι η προφητεία του Ιησού που σχετίζεται με τη ‘συντέλεια του αιώνος’ εφαρμόζεται σήμερα· πραγματικά η μεγαλύτερη εφαρμογή της είναι τώρα. Γι’ αυτό ισχύει, επίσης, και η σχετική προειδοποίησις του Πέτρου που λέγει ότι «πάντων το τέλος επλησίασε.» Ο σκοπός του Θεού είναι να εξαλείψη ολόκληρο αυτό το πονηρό σύστημα και να εισαγάγη τους ‘νέους ουρανούς και την νέαν γην’ στο άμεσο μέλλον. (Ματθ. 24:3-22· 2 Πέτρ. 3:13) Ζούμε λοιπόν σ’ έναν καιρό που η τρομερή καταστροφή της Ιερουσαλήμ και των περιχώρων της θα ωχριά από απόψεως σπουδαιότητος εμπρός στη ‘μεγάλη θλίψι’ που πλησιάζει τώρα! Οι δοκιμασίες που θα αντιμετωπίσουν πολλοί Χριστιανοί στη διάρκεια της επικείμενης ‘μεγάλης θλίψεως’ μπορεί να είναι όμοιες μ’ εκείνες που υπέμειναν σε δύο πρόσφατες περιπτώσεις.

24, 25. (α) Ποια πείρα υπέμειναν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι, και γιατί ήταν αναγκαίο να υπακούσουν στη συμβουλή του Πέτρου; (β) Ποια αυτοεξέτασι είναι συνετό να κάμωμε;

²⁴ Η πρώτη απ’ αυτές περιελάμβανε τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη Μαλάουι. Κάτω από την επικεφαλίδα «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Φεύγουν για να Σώσουν τη Ζωή Τους,» η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης της 22 Οκτωβρίου 1972 έγραψε τα εξής: «Την περασμένη εβδομάδα ήλθαν ειδήσεις από τη μικρή χώρα της Μαλάουι της Ανατολικής Αφρικής, που ανέφεραν για ομαδικούς βασανισμούς . . . για βιασμούς γυναικών που ήσαν μέλη αυτού του θρησκευτικού ομίλου, για πυρπολήσεις των κατοικιών των μαρτύρων του Ιεχωβά και τελικά για την αναγκαστική εξορία σχεδόν 23.000 οπαδών που ήσαν μέσα στη χώρα.» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μαλάουι, λόγω της πιστότητάς των στον Νόμο του Θεού, διώχθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας και αναγκάσθηκαν να μείνουν σ’ ένα πελώριο στρατόπεδο προσφύγων, όπου στην αρχή υπήρχε μεγάλη έλλειψις τροφίμων. Πολλοί πέθαναν από τις κακουχίες. Πόσο ουσιώδες είναι κάτω από αυτές τις δυσχερείς περιστάσεις, ν’ ακολουθούμε τη θεόπνευστη συμβουλή: «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην.»

²⁵ Οι περισσότεροι των Μαρτύρων στη Μαλάουι πέρασαν τη δοκιμασία τους παραμένοντας πιστοί στον Θεό και πνευματικά ισχυροί, κι εκείνο ασφαλώς που τους εβοήθησε ήταν η υπακοή τους στη Γραφική συμβουλή που αναφέρθηκε προηγουμένως. Αλλά τι θα λεχθή για μας τους ιδίους; Προετοιμαζόμεθα εμείς για τις δοκιμασίες που είναι εμπρός μας; Καλλιεργούμε ένα θερμό αίσθημα στοργής για τους άλλους, όπως αισθανόταν ο Ιωσήφ για τον αδελφό του, ο Ιωνάθαν για τον Δαβίδ, και όπως ο Ιεχωβά Θεός αισθάνεται για τον αγαπητό του Υιό Ιησού Χριστό; Η καλλιέργεια αυτής της αγάπης είναι αληθινά ζωτική σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες.»

26, 27. (α) Τι συνέβη τον Δεκέμβριο του 1972 στη Μανάγκουα της Νικαράγουα και τίνος πράγματος θα μπορούσε να δώση μια μικρή εικόνα; (β) Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έδειξαν αγάπη ο ένας για τον άλλον στη διάρκεια της καταστροφής της Μανάγκουα;

²⁶ Μια μικρή εικόνα των δυσκολιών που βρίσκονται ενώπιον μας θα μπορούσε επίσης να μας δώση η περιγραφή μιας καταστροφής που ανεγράφη στο Ξύπνα! της 8ης Αυγούστου 1973 η οποία ανέφερε: «Η επιγραφή ακόμη στέκεται. Διακηρύσσει με βωβή μαρτυρία: ΜΑΝΑΓΚΟΥΑ 404.700 ΚΑΤΟΙΚΟΙ. Και στο κέντρο της πόλεως ένας άλλος σιωπηρός φρουρός δίνει μαρτυρία. Το ρολόι της κυρίας εισόδου του Εθνικού Ανακτόρου έχει σταματήσει στις 12.35. Σ’ εκείνη την πολύ πρωινή ώρα του Σαββάτου, 23 Δεκεμβρίου 1972, μέσα στο σκοτάδι, η πρωτεύουσα της Νικαράγουα πέθανε μ’ ένα τρομακτικό σεισμό.» Η πόλις έπαυσε να λειτουργή—τα υδραυλικά δεν λειτουργούσαν, ο ηλεκτρισμός διεκόπη, σχεδόν τα πάντα σταμάτησαν. Σε λίγο θα συμβή αυτό, όχι μόνον σε μια πόλι, αλλά η μια πόλις κατόπιν της άλλης θα καταρρέουν—ολόκληρο αυτό το σύστημα πραγμάτων θα εξαλειφθή! Κάτω από τέτοιες περιστάσεις τι είναι ουσιώδες να δείξωμε;

²⁷ Πολλές εκατοντάδες μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νικαράγουα και στις γειτονικές χώρες έδειξαν την ένθερμη αγάπη τους, διότι το Ξύπνα! ανέγραψε: «Αμέσως άρχισαν να καταβάλλωνται προσπάθειες για περίθαλψι αυτών των Μαρτύρων [που έπαθαν από τον σεισμό] και των οικογενειών των. Η γνήσια αγάπη που υπάρχει μεταξύ του λαού του Θεού βεβαίως εκδηλώθηκε. Το απόγευμα του Σαββάτου έφθασε ένας Μάρτυς με ένα φορτηγό αυτοκίνητο φορτωμένο με 300 γαλλόνια νερό από μια εκκλησία που ήταν σε απόστασι 16 μιλίων. . . . Έπειτα στις 10 μ.μ. τα πρώτα δυο φορτηγά αυτοκίνητα με εφόδια έφθασαν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά της Λιβερίας, της Κοσταρίκα. Λίγο αργότερα, δυο ακόμα φορτηγά αυτοκίνητα έφθασαν από τους Μάρτυρες της Τεγκουσιγκάλπα της Ονδούρας. Έτσι, τροφές, ιματισμός, φάρμακα, νερό και βενζίνη ήσαν διαθέσιμα σε 24 ώρες ή περίπου τόσο μετά την καταστροφή!»

28. (α) Τι μπορούμε να μάθωμε από την πείρα της Μανάγκουα; (β) Με ποιους άλλους τρόπους μάρτυρες του Ιεχωβά εκπαιδεύονται για να δείχνουν αγάπη μεταξύ τους;

²⁸ Μπορούμε να διδαχθούμε από αυτή την πείρα. Όταν συμβαίνουν παντού μεγάλες ανωμαλίες και καταστροφές, εκείνο που χρειαζόμεθα περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα είναι να έχωμε ένθερμη αγάπη ο ένας για τον άλλον. Κι αν το σκεφθούμε καλύτερα, δεν είναι αλήθεια ότι εμείς ως μάρτυρες του Ιεχωβά εκπαιδευόμεθα για ν’ αντιμετωπίσωμε τέτοιες καταστάσεις; Τακτικά συνερχόμεθα σε συνελεύσεις, μεγάλες και μικρές, όπου λαμβάνομε πολύ καλή διδασκαλία και ενθάρρυνσι ν’ αγαπούμε ο ένας τον άλλον. Επίσης έχομε καφετήριες για τη διατροφή όλων των παρευρισκομένων, και με πνεύμα φιλοξενίας προσφέρομε καταλύματα για τους Χριστιανούς αδελφούς μας στα σπίτια μας. Πραγματικά πόσο ωραία εκπαιδευόμεθα μ’ αυτούς τους τρόπους για να δείχνωμε αγάπη και ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον! Αλλά πρέπει να εξακολουθήσωμε να εκδηλώνωμε αυτή τη θαυμαστή ιδιότητα της αγάπης με την οποία ο Θεός επροίκισε τους ανθρώπους και η οποία έχει τόσο πολύ παραποιηθή αυτά τα 6.000 χρόνια της αμαρτίας και της ατελείας. Είναι ζωτικό να εξακολουθήσωμε να καλλιεργούμε ένθερμη αγάπη ο ένας για τον άλλον τώρα, διότι ‘πάντων το τέλος επλησίασε.’

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 529]

Η γνήσια αγάπη που είχε ο Ιωνάθαν για τον Δαβίδ, τον υπεκίνησε να του δώση δώρα ως απόδειξι της αφοσιώσεώς του