Πίστις, Ελπίς, Αγάπη​—Όχι Απάθεια

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ Χριστιανοί δεν θεωρούσαν την πίστι των απλώς ως μια άλλη θρησκεία, μια θρησκεία, που προσωπικώς συνέβαινε να την προτιμούν. Καθόλου! Επίστευαν σταθερά ότι κατείχαν την αλήθεια σχετικά με τον Παντοδύναμο Θεό και τους σκοπούς του, και ότι και άλλοι είχαν ανάγκη απ’ αυτή τη γνώσι για σωτηρία. Η σταθερή πίστις και ελπίδα των, συνδυασμένη με αγάπη για τον συνάνθρωπό τους, τους παρακινούσε ν’ αναπτύσσουν μια ρωμαλέα δράσι. Πόσο γεμάτοι ήσαν από ζήλο και ενθουσιασμό! Ο ιστορικός Έντουαρντ Γκίμπον, που δεν ήταν φίλος της Χριστιανοσύνης, παρεδέχθη ότι: Ο «ζήλος των Χριστιανών . . . τους μετέφερε δια μέσου κάθε επαρχίας σχεδόν σε κάθε πόλι της [Ρωμαϊκής] αυτοκρατορίας.»a

Τι συμβαίνει, όμως, σήμερα; Ομολογείτε, κι εσείς, επίσης, ότι είσθε ένας Χριστιανός; Αν ναι, επιδεικνύετε τον ίδιο ζήλο και ενθουσιασμό για την υπηρεσία του Θεού; Ή έχετε φθάσει να θεωρήτε τη θρησκεία σας απλώς ως μια άλλη θρησκεία; Έγινε μήπως η υπηρεσία σας μάλλον ένα ζήτημα τύπων και τελετουργιών, που πρέπει να εκτελούνται, παρά μια πρόθυμη γνωστοποίησις σε άλλους των νέων, που σημαίνουν ζωή γι’ αυτούς; Είσθε γεμάτος από ζήλο για την υπηρεσία του Θεού, ή έχετε γίνει απαθής;

ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

Επανειλημμένως οι Γραφές τονίζουν τη σπουδαιότητα της πίστεως, ελπίδος και αγάπης ως ενός αντιδότου για την απάθεια. Γράφοντας στους Εβραίους Χριστιανούς, οι οποίοι είχαν προφανώς ελαττώσει κατά κάποιο τρόπο την υπηρεσία τους προς τον Θεό, ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είπε ενθαρρυντικά: «Ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως . . . Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον . . . και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα.» Σταθερή πίστις στον Θεό, ασάλευτη ελπίδα στις υποσχέσεις του για αιώνια ζωή, και γνησία αγάπη και ενδιαφέρον για τα συμφέροντα των άλλων θα μας υποκινήσουν σε ζωή στην υπηρεσία του Θεού.​—Εβρ. 10:22-24.

Ενθυμείσθε το Γραφικό εδάφιον, «Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη»; Αναμφιβόλως το ενθυμείσθε. Σημειώστε πώς ο απόστολος Παύλος συνδέει αυτές τις ιδιότητες με τη δραστηριότητα των Θεσσαλονικέων Χριστιανών του πρώτου αιώνος: «Αδιαλείπτως ενθυμούμενοι το εις την πίστιν έργον σας, και τον κόπον της αγάπης, και την υπομονήν της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έμπροσθεν του Θεού και Πατρός ημών.» Έχετε παρατηρήσει τι είναι εκείνο, που τους υπεκίνησε στο να εργασθούν, να κοπιάσουν και να υπομένουν στην υπηρεσία του Θεού; Ναι, ήταν πίστις, ελπίς και αγάπη! Είναι καταφανές ότι δεν υπήρχε απάθεια μεταξύ των Θεσσαλονικέων εκείνων.​—1 Κορ. 13:13· 1 Θεσ. 1:3.

Σ’ αυτές τις ίδιες τρείς ιδιότητες οφείλεται, επίσης, η γεμάτη ζήλο διακονική δραστηριότης των Χριστιανών στις Κολοσσές. (Κολ. 1:4, 5) Και είναι εξίσου σπουδαίο σήμερα να είμεθα πλήρεις πίστεως, ελπίδος και αγάπης. Αυτή η ίδια η ζωή μας διακυβεύεται! Για να το τονίση αυτό, ο απόστολος Παύλος παρωμοίασε τη δράσι του Χριστιανού με τη δράσι ενός πολεμιστού, του οποίου η ζωή είναι διαρκώς εκτεθειμένη σε κίνδυνο στο πεδίον της μάχης. Έγραψε τα εξής: «Ας εγκρατευώμεθα, ενδυθέντες τον θώρακα της πίστεως και αγάπης, και περικεφαλαίαν την ελπίδα της σωτηρίας.» (1 Θεσ. 5:8) Τα ζωτικά μέρη του σώματος προστατεύονται από τον θώρακα και την περικεφαλαία, που υπογραμμίζει την αξία του να κατέχωμε ισχυρή πίστι, ελπίδα και αγάπη. Είναι προστασία για τη ζωή μας.

Αν είσθε απησχολημένος στην υπηρεσία του Θεού, κάνοντας το θέλημά του με ορθό ελατήριο, μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι ο Θεός το παρατηρεί και θα σας ανταμείψη. «Διότι δεν είναι άδικος ο Θεός, να λησμονήση το έργον σας, και τον κόπον της αγάπης την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού.» Επομένως, πρέπει «να δεικνύη έκαστος υμών την αυτήν σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους· δια να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.»​—Εβρ. 6:10-12.

ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΤΕ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΠΙΣΤΙ

Σημειώστε ότι ενθαρρυνόμεθα να μιμηθούμε εκείνους, που «δια πίστεως» κληρονομούν τις επαγγελίες του Θεού. Μεταξύ αυτών των ανθρώπων πίστεως του πρώτου αιώνος ήσαν οι απόστολοι του Ιησού Χριστού· συνεχώς εκήρυτταν το άγγελμα της Βασιλείας παρά τις σωματικές κακουχίες. Τι θα εκάνατε αν ήσαστε στη θέσι τους, και ενεφανίζετο ο Ιησούς Χριστός και σας καλούσε να κάνετε το ίδιο έργο; Θα του ελέγατε ότι είσθε πολύ απασχολημένος; Θα του απαντούσατε ότι η κοσμική σας εργασία δεν σας άφηνε χρόνο για να συμμετάσχετε στο έργο που έκανε εκείνος; Θα εδικαιολογείσθε διότι νομίζετε ότι δεν έχετε την ικανότητα και θα προτιμούσατε να κάμετε κάτι ευκολώτερο; Μια τέτοια στάσις θα προέδιδε αδυναμία πίστεως, η οποία, σε καιρό εντάσεως, θα μπορούσε να οδηγήση σε πνευματικό ναυάγιο. Επομένως, προτού είναι πολύ αργά, λάβετε μέτρα για να ενισχύσετε την πίστι σας. Πώς;

Πρώτον, απαιτείται τακτική μελέτη του Λόγου του Θεού. Συμβαδίζετε με το πρόγραμμα μελέτης της Γραφής της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας της εκκλησίας σας; Αν όχι, χάνετε μια έξοχη προμήθεια για την ενίσχυσι της πίστεως σας. Να ενθυμήσθε ότι είναι αληθής ο Γραφικός κανών: «Η πίστις είναι εξ ακοής.» (Ρωμ. 10:17) Ώστε διαβάζετε τη Γραφή· προσέχετε τη συμβουλή της. Κάνετε τις σκέψεις του Θεού δικές σας. Μην αφήνετε να περιπλανάται η διάνοιά σας, αλλά σκέπτεσθε επάνω σ’ αυτά που διαβάζετε, έχοντας υπ’ όψι την εφαρμογή των στη δική σας ζωή. Κάμετε την ανάγνωσι της Γραφής μια τακτική συνήθεια.

Η προσευχή, επίσης, είναι ζωτική για να οικοδομήσετε ισχυρή πίστι. Το να συνομιλήτε με τον Θεό για προβλήματα, αισθήματα και επιθυμίες θα σας φέρη πλησιέστερα προς Αυτόν. Οι σχέσεις σας με τον Θεό θα γίνουν πιο πραγματικές, και η πίστις σας στην ύπαρξι και τη φροντίδα του θα ενισχυθούν. Προσεύχεσθε τακτικά; Όταν προσεύχεσθε, προσεύχεσθε με ειλικρίνεια, απ’ την καρδιά, ή αυτό γίνεται μ’ έναν απρόθυμο κάπως τρόπο; Για να ενισχύση η προσευχή την πίστι πρέπει να γίνεται με ειλικρίνεια· η καρδιά σας πρέπει να ανοίγεται στον Θεό με μια ειλικρινή έκφρασι ευχαριστιών ή αιτήσεως. Και αυτό πρέπει να γίνεται συχνά, «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», λέγει ενθαρρυντικά η Γραφή.​—1 Θεσ. 5:17.

Και τρίτον, τακτική παρακολούθησις των συναθροίσεων της Χριστιανικής εκκλησίας είναι αναγκαία για να οικοδομηθή μια ισχυρή πίστις. Δεν είναι, όμως, απλώς ζήτημα του να είναι ένας σωματικώς παρών· για να επωφεληθήτε πλήρως, είναι ανάγκη να είναι συγκεντρωμένη η διάνοιά σας στις εκφράσεις πίστεως, που λέγονται και παρουσιάζονται. Ωστόσο, η πίστις δεν οικοδομείται μόνο με το ν’ ακούη ένας, αλλά, επίσης, με το να συμμετέχη στη συζήτησι και να εκφράζεται με τρόπο, που υποκινεί άλλους σε έργα πίστεως. Εκείνοι, οι οποίοι κάνουν σχόλια τακτικά στις συναθροίσεις, γενικά δεν είναι απαθείς, αλλά είναι εκείνοι, των οποίων η πίστις είναι αρκετά ισχυρή για να τους υποκινήση να είναι ζηλωταί κήρυκες των αγαθών νέων της Βασιλείας σε υπακοή στην εντολή του Ιησού.​—Εβρ. 10:25.

ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

Το να τηρήτε στην πρώτη θέσι της διανοίας σας την ελπίδα της αιωνίου ζωής στη δικαία νέα τάξι του Θεού θα είναι, επίσης, μια ισχυρή παρακίνησις για να υπηρετήτε τον Θεό. Διακρατείτε αυτή τη λαμπρή ελπίδα; Πού συγκεντρώνονται η διάνοια και οι σκέψεις σας; Προσέχετε στην αρχή που υπάρχει στην αποστολική εντολή «τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης»;​—Κολ. 3:2.

Το πού η διάνοια και οι σκέψεις σας συγκεντρώνονται αποκαλύπτεται συνήθως από τη συνομιλία σας και τις πράξεις σας. Είναι οι συζητήσεις σας συχνότερα γύρω από τα προγράμματα της τηλεοράσεως, τις κινηματογραφικές ταινίες και τα όμοια μάλλον παρά γύρω από τις αλήθειες του Λόγου του Θεού; Αισθάνεσθε μήπως μεγαλύτερη ευχαρίστησι μ’ ένα νέο αυτοκίνητο ή βρίσκετε πιο ζωηρή χαρά σε νέες Γραφικές μελέτες, που μπορούν να βοηθήσουν άλλους να κερδίσουν ζωή; Δαπανάτε περισσότερο χρόνο παίζοντας γκολφ, κολυμβώντας ή απολαύοντας άλλα είδη αναψυχής αντί να επισκέπτεσθε τους γείτονές σας με τον Λόγο της ζωής; Έχετε αφήσει υλιστικά συμφέροντα ν’ απορροφήσουν το χρόνο και τις σκέψεις σας έτσι, ώστε οι σκέψεις για τον Θεό και το νέο του σύστημα πραγμάτων να τεθούν στο περιθώριο;

Αν μια τέτοια εξέτασις αποκαλύπτη ότι η ελπίδα για ζωή στη δικαία νέα τάξι του Θεού δεν κατέχει πραγματικά την πρώτη θέσι στη ζωή σας, μην αναβάλλετε. Φορέστε γρήγορα ως περικεφαλαία ‘την ελπίδα της σωτηρίας’. Πώς μπορείτε να το κάμετε αυτό; Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που μπορείτε να οικοδομήσετε την πίστι σας—με το να σκέπτεσθε επάνω στον Λόγο του Θεού, να συνομιλήτε με τον Θεόν μέσω της προσευχής, και με το να επιζητήτε τακτικά τη συναναστροφή εκείνων, οι οποίοι έχουν τις διάνοιες προς τα πράγματα «τα άνω».

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΤΕ ΑΓΑΠΗ

Πίστις και ελπίς είναι σπουδαία, αλλά η αγάπη είναι ακόμη πιο ζωτική· κανένα πράγμα δεν ωθεί ένα σε δράσι όσο η αγάπη. Φυσικά, πολλά άτομα λέγουν ότι αγαπούν τον Θεό, και πολλοί αναμφιβόλως έχουν ένα θερμό θρησκευτικό αίσθημα γι’ αυτόν. Είναι, όμως, αυτό αρκετό; Αποδεικνύει αυτό ότι ένας αγαπά πραγματικά τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό; Σημειώστε πώς ο Ιησούς εσχολίασε αυτό το ζήτημα. «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» (Ιωάν. 14:15) Ώστε απαιτούνται περισσότερα από προφορικές εκφράσεις αγάπης ή από ένα θερμό θρησκευτικό αίσθημα για να δείξη κανείς αληθινή αγάπη. Οφείλετε, επίσης, να υπακούετε στις εντολές του, στις οποίες περιλαμβάνεται και εκείνη, που απευθύνεται προς τους ακολούθους του: ‘Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, διδάσκοντες αυτούς’.​—Ματθ. 28:19, 20· 24:14.

Για να τονίση ότι η αγάπη γι’ αυτόν και τον Πατέρα του αποδεικνύεται με δράσι, ο Ιησούς σε μια άλλη περίπτωσι ερώτησε τον απόστολό του Πέτρο τρεις φορές: «Αγαπάς με;» Και ύστερ’ από κάθε καταφατική απάντησι είπε στον Πέτρο ενώ άκουαν και άλλοι μαθηταί: «Βόσκε τα αρνία μου, . . . Ποίμαινε τα πρόβατά μου. . . . Βόσκε τα πρόβατά μου.» Ναι, η υποβοήθησις ομοίων με πρόβατα ανθρώπων ν’ αυξήσουν σε πίστι και γνώσι του Θεού και του Υιού του είναι ο τρόπος, που μπορεί ένας πραγματικός Χριστιανός ν’ αποδείξη την αγάπη του για τον Ιησού.​—Ιωάν. 21:15-17.

Τι θα εκάνατε αν ο Ιησούς έλεγε σ’ εσάς προσωπικώς: ‘Βόσκε τα πρόβατά μου. Ποίμαινε τα αρνία μου’. Θα του ελέγατε ότι είχατε άλλες υποχρεώσεις και ότι δεν μπορείτε να δεσμευθήτε μ’ αυτόν τον τρόπο; Θα ήταν αυτό επίδειξις αγάπης; Θα ήταν καλό να εξετάση ο καθένας τον εαυτό του, διερωτώμενος: ‘Μήπως είμαι ένας, ο οποίος συνεχώς παίρνει βοήθεια και ενθάρρυνσι πνευματικώς, αντί να είμαι ένας που βοηθεί άλλους; Μήπως οι αδελφοί μου παρεκκλίνουν πάντοτε από την πορεία τους για να με βοηθήσουν να μεταβώ στις συναθροίσεις, ή εγώ βοηθώ πιο αδυνάτους να παρευρεθούν; Μήπως έχω ανάγκη συνεχώς να με παροτρύνουν για να συμμετέχω στη διακονία, ή εγώ βοηθώ στοργικά άλλους;’ Σε ποιο σημείο βρίσκεται η αγάπη σας για τον Χριστό και τον Πατέρα του;

Αν η αγάπη σας έχη ψυχρανθή κάπως ή δεν έχη ακόμη αυξηθή σε ωριμότητα, ενεργήστε τώρα για να την καλλιεργήσετε. Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Με τον ίδιο τρόπο, που ενισχύετε την πίστι και την ελπίδα​—με τακτική ατομική μελέτη του Λόγου του Θεού, με ειλικρινή προσευχή και με συναναστροφή μαζί με τους Χριστιανούς αδελφούς σας στις συναθροίσεις εκκλησίας. Καθώς αντιμετωπίζομε την καταστροφή αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και με τη δικαία νέα τάξι του Θεού επί θύραις, είναι επείγον για όσους έχουν παρουσιάσει καθυστέρησι να συνέλθουν από την κατάστασι της πνευματικής απαθείας των ενόσω είναι ακόμη καιρός.

[Υποσημειώσεις]