Έχετε Πραγματικά Γνωρίσει τον Θεό;
«Δια την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα, πλην δεν επαισχύνομαι· διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.»—2 Τιμ. 1:12.
1. Ποια κατάστασις του αρχαίου Ισραήλ μάς κάνει να διερωτηθούμε αν πράγματι γνωρίζωμε τον Θεό;
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ τον Θεό; ‘Α βέβαια,’ απαντάτε, ‘όλοι γνωρίζουν τον Θεό, δεν είν’ έτσι;’ Στην επιφάνεια μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά πριν από 2.700 χρόνια ένας προφήτης που ελέγετο Ωσηέ είπε κάτι που μπορεί να μας κάμη να σταθούμε και να διερωτηθούμε, ‘Πιστεύω πραγματικά στον Θεό;’ Ο Ωσηέ έζησε στον Ισραήλ στη διάρκεια ενός καιρού που το έθνος εκείνο ευρίσκετο σε μια ειδική σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά Θεό. Ασφαλώς πολλοί Ισραηλίται εγνώριζαν ότι το όνομα του Θεού που είναι Ιεχωβά κατά γράμμα σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνη.» Χωρίς αμφιβολία αυτοί εγνώριζαν τον ρόλο που είχε ο Θεός στην εθνική τους ανάπτυξι, και, κατά το πλείστον, εγνώριζαν τους νόμους του. Αλλά, παρ’ όλη αυτή τη γνωριμία που είχαν με τον Δημιουργό τους, ο προφήτης Ωσηέ αναγκάσθηκε να τους πη: «Ακούσατε τον λόγον του Ιεχωβά υιοί Ισραήλ· διότι ο Ιεχωβά έχει κρίσιν μετά των κατοίκων της γης, επειδή δεν υπάρχει αλήθεια, ουδέ έλεος, ουδέ γνώσις Θεού επί της γης.»—Ωσηέ 4:1· παράβαλε με Ιωάννην 7:28.
2, 3. (α) Τι χρειάζεται για να γνωρίζωμε πραγματικά κάποιον; (β) Γιατί είναι πραγματικά ουσιώδες να γνωρίζωμε τον Θεό;
2 Αυτοί οι Ισραηλίται, λοιπόν, δεν εγνώριζαν πραγματικά τον Θεό. Χρειάζεται λοιπόν περισσότερο για να γνωρίζωμε κάποιον παρά να ξέρωμε απλώς το όνομά του, ίσως και να έχωμε κάποια πληροφορία για την ιστορία του ατόμου ή για τα γούστα του.
3 Πόσα πραγματικά γνωρίζετε για τον Θεό; Είσθε πρόθυμοι να διακινδυνεύσετε τη ζωή σας γι’ αυτά που γνωρίζετε; Θα χρειασθή να το κάμετε αυτό. Το έθνος Ισραήλ απερρίφθη λόγω ελλείψεως γνώσεως, και ο Θεός αισθάνεται το ίδιο σήμερα για κείνους οι οποίοι απορρίπτουν την αληθινή γνώσι του. Πλησιάζει ο καιρός οπότε ο Θεός ‘θα κάμη εκδίκησιν’ εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν.—2 Θεσσ. 1:8· Ιωάν. 17:3.
4. Πώς γίνεται φανερό ότι οι άνθρωποι απορρίπτουν τη γνώσι του Θεού;
4 Γίνεται αμέσως φανερό ότι σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι απορρίπτουν τη γνώσι του Θεού, ακριβώς όπως το έθνος Ισραήλ έκαμε στις ημέρες του Ωσηέ. Ο Ωσηέ, αφού κατήγγειλε την οικτρή έλλειψι γνώσεως μεταξύ των ομοεθνών του Ισραηλιτών, συνέχισε για να δείξη πόσο έκδηλη ήταν αυτή η έλλειψις γνώσεως. Είπε τα εξής: «Επιορκία, και ψεύδος, και φόνος, και κλοπή, και μοιχεία επλημμύρισαν, και αίματα εγγίζουσιν επί αίματα.» (Ωσηέ 4:2) Οι πράξεις ενός ατόμου αποκαλύπτουν πόσο καλά γνωρίζει τον Θεό. Ένας Χριστιανός συγγραφεύς το εσχολίασε αυτό όταν είπε: «Και εν τούτω γνωρίζομεν ότι εγνωρίσαμεν αυτόν [δηλαδή τον Θεό, όπως αναγράφεται στην 1 Ιωάννου 1:5], εάν τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν. Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει.» (1 Ιωάν. 2:3, 4) Το να γνωρίζη κανείς τον Θεό σημαίνει περισσότερα από το να είναι απλώς ένας θρησκευτικός εκκλησιαζόμενος. Πρέπει να υπακούη στο θέλημα του Θεού. Πού βρίσκεσθε σχετικά μ’ αυτό;
5. Με τι τρόπο η γνώσις αυξάνει την εμπιστοσύνη στον Δημιουργό μας;
5 Η επίγνωσις του Θεού χαρακτηρίζεται από πλήρη πεποίθησι και εμπιστοσύνη σ’ αυτόν. Ο ψαλμωδός Δαβίδ λέγει: «Και θέλουσι ελπίσει επί σε οι γνωρίζοντες το όνομά σου· διότι δεν εγκατέλιπες τους εκζητούντας σε, Ιεχωβά.» (Ψαλμ. 9:10) Εκείνοι που γνωρίζουν το «όνομα» του Θεού, δηλαδή, τα χαρακτηριστικά του και τη φήμη του, δεν θα πιστεύσουν σε ψεύδη για τον ουράνιο Πατέρα τους. Αν ο Θεός κάνη ή λέγη κάτι που δεν το καταλαβαίνουν αμέσως, δεν αποδίδουν κακά ελατήρια σ’ αυτόν. Γνωρίζουν ότι υπάρχει σοβαρός λόγος για όλα όσα κάνει, έστω και αν δεν τον εννοούν αμέσως τώρα. Και αν σας φαίνεται ότι ενεργεί λίγο αργά, ασφαλώς υπάρχει μια καλή εξήγησις. Τον πρώτο αιώνα μ.Χ. μερικοί έτσι ενόμιζαν, κάνοντας τον απόστολο Πέτρο να γράψη: «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί εις ημάς μη θέλων να απολεσθώσιν τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ) Ο Θεός είναι ακριβώς τόσο υπομονητικός τώρα όσο ήταν και τότε, και οι άνθρωποι είναι τόσο παράφοροι τώρα όσο ήσαν και τότε.
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ, ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΘΕΟ;
6. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι ν’ αντανακλούν την άποψι του Ιεχωβά σχετικά με την ατέλεια;
6 Οι πρεσβύτεροι ή επίσκοποι της Χριστιανικής εκκλησίας μπορούν να δείξουν πόσο καλά γνωρίζουν τον Θεό με το να φέρωνται στους άλλους όπως θα εφέρετο ο Θεός. Παραδείγματος χάριν, πάρτε το ζήτημα του πώς οι πρεσβύτεροι βλέπουν τους αδελφούς των. Αντανακλά η στάσις των την άποψι του Ιεχωβά; Προσέξτε τι είναι γραμμένο στους Ψαλμούς: «Εάν, ω Γιαχ, παρατηρήσης ανομίας, Ιεχωβά, τις θέλει δυνηθή να σταθή;» (Ψαλμ. 130:3, ΜΝΚ) Ο Δημιουργός, λοιπόν, δεν περιφέρεται αναζητώντας σφάλματα, ούτε είναι υπερκριτικός. Το γενικό νόημα της απόψεως του Ιεχωβά προς την ανθρωπότητα εκδηλώνεται περαιτέρω στους Ψαλμούς: «Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Ιεχωβά, μακρόθυμος και πολυέλεος. Δεν θέλει δικολογεί δια παντός, ουδέ θέλει φυλάττει την οργήν αυτού εις τον αιώνα. Δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών. Διότι όσον είναι το ύψος του ουρανού υπεράνω της γης, τόσο μέγα είναι το έλεος αυτού προς τους φοβουμένους αυτόν. Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ’ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο Πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Ιεχωβά σπλαγχνίζεται τους φοβουμένους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:8-14, ΜΝΚ) Αντανακλούν οι σχέσεις μας με τους αδελφούς ότι πραγματικά γνωρίζομε αυτά τα πράγματα για τον Θεό;
7, 8. Πώς η γνώσις του ποιμνίου από τους πρεσβυτέρους χρησιμοποιείται προς όφελος της εκκλησίας;
7 Αν είναι έτσι, οι πρεσβύτεροι δεν μπορούν να λησμονήσουν το πώς διάγει το ποίμνιον. Θα μπορούσαν να εφαρμόσουν στον εαυτό τους ως πνευματικών ποιμένων τα εξής λόγια: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασι των ποιμνίων σου.» (Παροιμ. 27:23) Και τι κάνουν οι πρεσβύτεροι με τη γνώσι που έχουν για το ποίμνιο; Όπως ο Ιεχωβά έτσι και αυτοί βλέπουν το καλό στους ανθρώπους. Αναγνωρίζουν το καλό που γίνεται από τους άλλους, και γι’ αυτό προσπαθούν να είναι εποικοδομητικοί σ’ εκείνους που είναι γύρω τους. Δεν είναι αυτό σε αρμονία με το παράδειγμα του Ιεχωβά και τη συμβουλή που δίνει στον Λόγο του; «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας. Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού.»—Εφεσ. 4:29, 32· Γαλ. 5:22, 23· Εβρ. 10:24, 25· 1 Θεσσ. 5:14, 15.
8 Επίσης, γνωρίζουν εκείνους που έχουν ανάγκη βοηθείας στην εκκλησία. Πιθανόν μερικοί από τους γηραιοτέρους να έχουν δυσχέρειες που επηρεάζουν την υπηρεσία τους στον Θεό. Ίσως να είναι στενοχωρημένοι και έτσι να έχουν ανάγκη ενθαρρύνσεως. Μήπως άλλοι χάνουν συναθροίσεις και άλλοι γίνονται χαλαροί στην υπηρεσία τους στον Θεό; Μήπως μερικοί πηγαίνουν μόνοι στις συναθροίσεις και στην υπηρεσία του αγρού περνώντας από επικίνδυνες συνοικίες; Θα μπορούσαν οι νεώτεροι να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν άλλους νεωτέρους στην υπηρεσία του αγρού και να προετοιμάσουν ομιλίες για τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας; Θα μπορούσαν να τους ανατεθούν καθήκοντα στην Αίθουσα Βασιλείας; Οι πρεσβύτεροι πρέπει να είναι άγρυπνοι σε όλες τις λεπτομέρειες που επηρεάζουν την πνευματική ζωή των αδελφών και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους βοηθήσουν. Αυτά είναι τα πράγματα που συζητούν όταν συνέρχωνται.
9. Δέχθηκαν οι Ισραηλίται τη συμβουλή του Ιεχωβά για την απόκτησι ανθρωπίνου βασιλέως, και ποια ήταν η αντίδρασις του Θεού στη στάσι των;
9 Τι θα γίνη όμως αν ένα μέλος της εκκλησίας αρχίζη να καταλαμβάνεται από μια διάθεσι που οι πρεσβύτεροι καταλαβαίνουν ότι μπορεί να οδηγήση σε πνευματική δυσκολία; Μήπως αποτελεί εκδήλωσιν καλωσύνης να αγνοούν την κατάστασι; Η πολιτεία του Ιεχωβά με τον Ισραήλ στην περίπτωσι που ζητούσαν ανθρώπινο βασιλέα εξηγεί τον χειρισμό που πρέπει να γίνεται σε μια τέτοια κατάστασι. Ο Ιεχωβά προειδοποίησε τους Ισραηλίτας με σαφή λόγια τι θα τους συνέβαινε αν θα είχαν έναν ανθρώπινο βασιλέα· εν τούτοις, δεν τους παρεμπόδισε. Το αίτημά τους πραγματικά ισοδυναμούσε με απόρριψι του Ιεχωβά, και μολονότι εκείνοι επέμειναν να αγνοούν τη συμβουλή του αυτή τη φορά δεν έστρεψε τα νώτα του σ’ αυτούς, αλλά έκαμε και άλλες εκκλήσεις προς το έθνος έως τον καιρόν της καταστροφής των. Οι πρεσβύτεροι, γνωρίζοντας τον Θεό φέρονται μ’ έναν ομοίως υπομονητικό τρόπο ακόμη και σ’ εκείνους οι οποίοι αγνοούν τις συμβουλές.—1 Σαμ. 8:4-22.
10. Εξηγήστε την κατάλληλη άποψι των επισκόπων απέναντι ενός ο οποίος απορρίπτει τις συμβουλές.
10 Ένα άγαμο μέλος της εκκλησίας μπορεί να έχη στενή συναναστροφή μ’ ένα άπιστο άτομο του ετέρου φύλου. Οι πρεσβύτεροι θα δώσουν κατάλληλες Γραφικές συμβουλές εξηγώντας πώς ο Θεός βλέπει τα πράγματα, τονίζοντας ότι είναι πραγματικά αντίθετο στον νόμο του Ιεχωβά να νυμφευθούν ένα άπιστο άτομο. Και αν ακόμη αγνοηθή η συμβουλή τους, οι πρεσβύτεροι στοργικά θα προσπαθήσουν να υποβοηθήσουν ένα τέτοιο άτομο ενόσω αυτό παραμένει μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας. Οι πρεσβύτεροι δεν είναι ανάγκη ν’ αποθαρρύνωνται αν η συμβουλή τους αγνοηθή, αλλά πρέπει να ενθυμούνται ότι αποτελεί ευθύνη τους να ‘προτρέπουν . . . και να εξελέγχουν τους αντιλέγοντας,’ και είναι επίσης αληθινό ότι σε τελευταία ανάλυσι «έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει.»—Τίτον 1:9· Γαλ. 6:5.
11. Ποια ιδιότης είναι πολύ σπουδαία για να κάμη αποδοτικές τις συμβουλές; Δώστε παράδειγμα.
11 Σχετικά με το να δίδετε συμβουλή, κάτι σπουδαίο πρέπει να μάθετε από το παράδειγμα του Ιεχωβά: Να είσθε φιλάγαθοι, ευγενικοί, αλλά και σαφείς. Να βεβαιώνεσθε αν αυτός τον οποίον συμβουλεύετε κατενόησε το σημείον. Λόγου χάριν, παρουσιάζονται καταστάσεις στις οποίες πρέπει να δοθή συμβουλή σ’ ένα ανδρόγυνο. Ίσως να έχουν δυσχέρειες στο να συμφωνούν μεταξύ των και γι’ αυτό ζητούν τη βοήθεια ενός πρεσβυτέρου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάμετε είναι ν’ ακούσετε και τις δυο πλευρές του ζητήματος, με τον σύζυγο και τη σύζυγο παρόντας. Ο Ιεχωβά Θεός πάντοτε άκουε το έθνος Ισραήλ όταν ζητούσαν βοήθεια. Συχνά ο πρεσβύτερος διαπιστώνει ότι μόνο συμπτώματα του προβλήματος τίθενται υπ’ όψιν του και ότι στη ρίζα του ζητήματος είναι κάτι πιο βασικό, όπως είναι η άποψίς των για το σεξουαλικό ζήτημα. Ίσως η σύζυγος να έχη επηρεασθή από την ιδέα ότι ο σεξουαλισμός είναι μόνον ένα αναγκαίο κακό και γι’ αυτό αποστρέφεται τις σεξουαλικές φιλοφρονήσεις του συζύγου της. Ή, εξ άλλου, ίσως ο σύζυγος δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τη συναισθηματική διάπλασι της συζύγου του και είναι υπερβολικά απαιτητικός στα σεξουαλικά ζητήματα.
12. Πώς μπορούν να χρησιμοποιούνται σαφείς Γραφικές συμβουλές για να βοηθήσουν ένα ανδρόγυνο για περισσότερο ισορροπημένη σχέσι μεταξύ τους;
12 Αν τώρα ο πρεσβύτερος πη απλώς σ’ αυτό το ανδρόγυνο να προσευχηθούν στον Ιεχωβά και ότι τα πράγματα θα εξομαλυνθούν, αυτοί μπορεί να είναι τόσο απελπισμένοι όσο ήσαν και πριν. Πιθανώτερο είναι να έχουν ήδη προσευχηθή στον Θεό και ο Ιεχωβά τώρα απαντά στην προσευχή τους μέσω της συμβουλής του Λόγου του και της βοηθείας ενός στοργικού πρεσβυτέρου. Ο πρεσβύτερος, με κατανόησι τούτου, αφού το πρόβλημα θα έχη πλήρως εκτεθή, θα προχωρήση να δώση τη Γραφική συμβουλή. Δεν θα θελήση να ξεφύγη, αλλά θα πάη κατ’ ευθείαν στις Γραφές που πραγματεύονται ειδικά το πρόβλημά τους. Μπορεί πρώτα να εξηγήση ότι δεν πρέπει κανείς να νομίζη ότι είναι ακάθαρτος επειδή έχει σεξουαλικές επιθυμίες, και ότι η ικανοποίησίς των μέσα στη γαμήλιο διάταξι είναι ένα ωφέλιμο πράγμα. Φυσικά, η αυτοκυριαρχία και η εκτίμησις προς τον άλλον είναι πράγματα ουσιώδη για μια ισορροπημένη σεξουαλική ζωή. Όλ’ αυτά και περισσότερα μπορούν να τονισθούν λεπτομερώς όταν οι Γραφές αναγινώσκωνται και εξετάζωνται για να καθορισθούν τα σημεία.—Γέν. 1:28· Παροιμ. 5:15-19· 1 Κορ. 7:3-5· 13:4, 5· Γαλ. 5:22, 23· 1 Πέτρ. 3:7.
13. Πρέπει ν’ αποθαρρύνεται ένας πρεσβύτερος αν η συμβουλή που έδωσε από τις Γραφές δεν εφαρμοσθή, και γιατί;
13 Το αν θελήση το ζεύγος ν’ ακολουθήση τη Γραφική συμβουλή στη σεξουαλική του ζωή ή σε οποιαδήποτε άλλη σχέσι, αφορά τους ιδίους· ωστόσο ο πρεσβύτερος μπορεί να είναι ευτυχής που με τη βοήθεια του Θεού μπόρεσε να δώση κατάλληλη κατεύθυνσι και απέδειξε ότι πραγματικά γνωρίζει τον Θεό. Φυσικά, οι πρεσβύτεροι δεν πρέπει να προσπαθούν να λέγουν στους ανθρώπους τι να κάμουν, αλλ’ όταν δίνουν συμβουλή πρέπει να είναι πολύ ευθείς στην επεξήγησι των Βιβλικών αρχών.
14. Ποια ενέργεια του Ιεχωβά Θεού εν σχέσει με τον Βασιλέα Αχαάβ δείχνει την αξία που έχει το να ακούμε τους άλλους;
14 Υπάρχει και άλλος τρόπος με τον οποίον οι πρεσβύτεροι μπορούν να δείξουν ότι έχουν αληθινή γνώσι του Θεού, και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον ακούουν τις απόψεις που εκφράζονται από μέλη της εκκλησίας. Ασφαλώς ο Ιεχωβά Θεός πάντοτε γνωρίζει πώς να χειρίζεται οποιαδήποτε κατάστασι και πάντοτε έχει τα πράγματα κάτω από τον πλήρη έλεγχό του. Εν τούτοις στην περίπτωσι του άπιστου Βασιλέως Αχαάβ του Ισραήλ, ο Ιεχωβά επέτρεψε στους αγγέλους να εκφράσουν τις απόψεις των για το πώς πρέπει να φερθούν στον Αχαάβ. Βέβαια, ο Θεός του σύμπαντος δεν είχε ανάγκη της συμβουλής των αγγέλων του, αλλά τους άκουσε. Σε άλλες περιπτώσεις ο Θεός άκουσε ανθρώπους. Ο καλύτερος τρόπος για έναν πρεσβύτερο να αισθάνεται τον παλμό της εκκλησίας είναι ν’ ακούη τι λέγουν οι άλλοι και να επωφελήται απ’ αυτό. Πόσο πιο αποδοτικός διδάσκαλος θα γίνη ο πρεσβύτερος που ακούει.—1 Βασ. 22:19-22· Γεν. 18:22-33· Παροιμ. 21:13.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ
15. Γιατί πρέπει ν’ αποφεύγωνται οι αμφιβολίες μεταξύ των Χριστιανών, και πώς μπορούν ν’ αποφεύγωνται;
15 Καθώς βλέπομε το τέλος αυτού του συστήματος να πλησιάζη, όλοι όσοι θα υπομείνουν πρέπει να γνωρίσουν τον Θεό. Αν δεν γνωρίζομε τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός πολιτεύεται μ’ εμάς, θα μπορούσαμε εύκολα να υποκύψωμε στην παγίδα της αμφιβολίας, όπως υπέκυψαν μερικοί αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί. Οι αμφιβολίες συνήθως δεν περιλαμβάνουν θεμελιώδεις Γραφικές αλήθειες, όπως είναι (1) η κυριαρχία του Ιεχωβά, (2) η Βασιλεία, (3) το αντίλυτρον. Αντιθέτως, μπορεί να ανησυχήσωμε για κάποιο μικρότερο ζήτημα, και λόγω υπερηφάνειας βάζομε τις προσωπικές μας γνώμες πριν από τον Λόγο του Θεού και της οργανώσεως του Ιεχωβά. Ένας ετεροθαλής αδελφός του Ιησού μάς προειδοποίησε να φυλαγώμεθα από αμφιβολίες: «Ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» (Ιακ. 1:6-8) Η γνώσις του πώς ο Θεός πολιτεύθηκε με τον λαό του στο παρελθόν και στο παρόν θα μας βοηθήση ν’ αποφεύγωμε τις αμφιβολίες.
16, 17. Εχρησιμοποίησε ο Θεός ατελείς ανθρώπους στο παρελθόν για να οδηγήση την οργάνωσί του; Δώστε παραδείγματα.
16 Εκείνοι που γνωρίζουν τον Θεό θα θυμηθούν πώς ο Θεός χρησιμοποίησε ατελείς ανθρώπους σε θέσεις σοβαράς ευθύνης να τηρούν τον λαό του ωργανωμένον. Λόγου χάριν, υπήρχε ο Μωυσής, του οποίου η ατέλεια τον υπεστέρησε του δικαιώματος να εισέλθη στη γη της επαγγελίας. Εν τούτοις ο Θεός εξακολούθησε να τον χρησιμοποιή. Στα πρόθυρα της γης Χαναάν, όταν ο Μωυσής ανεσκόπησε και εξήγησε το νόμο του Θεού στο έθνος Ισραήλ, οι Ισραηλίται μπορούσαν εύκολα να στοχασθούν ως εξής: ‘Ποιος είσαι συ, Μωυσή που μας συμβουλεύεις; Δεν είσαι άξιος ούτε στη Γη της Επαγγελίας να εισέλθης.’ Πόσο εύκολο θα ήταν να επικρίνουν τον άνθρωπο, αντί να ωφεληθούν από τη συμβουλή που κατηυθύνετο από τον Θεό!—Αριθμ. 20:2-12.
17 Η χρησιμοποίησις ατελών ανθρώπων από τον Θεό εξακολούθησε και με την ίδρυσι της Χριστιανικής εκκλησίας. Λάβετε υπ’ όψιν τον απόστολο Πέτρο. Την ημέρα του θανάτου του Ιησού ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Ιησού. Αυτό ήταν ένα σοβαρό σφάλμα. Εν τούτοις, ενδιαφέρει να σημειώσωμε ότι μετά από πενήντα δύο μόνο μέρες ο Πέτρος έγινε ένα μέλος του κεχρισμένου κυβερνώντος σώματος της νεοσχηματισθείσης Χριστιανικής εκκλησίας. Χρησιμοποιήθηκε πολύ έξοχα εκείνη τη μέρα της Πεντηκοστής ως ένας εκπρόσωπος των αποστόλων για να δώση μια εντυπωσιακή ομιλία. Αν και ήταν ατελής, εκείνη τη μέρα της Πεντηκοστής απέδειξε ότι εγνώριζε καλά τον Θεό και ήταν πολύ κατατοπισμένος στον Λόγο του, όπως καταφαίνεται από τις παραπομπές που έκαμε στις Εβραϊκές Γραφές.—Λουκ. 22:54-62· Πράξ. 2:1-47.
18. Μπορεί ένας Χριστιανός να μη δεχθή τη συμβουλή των επισκόπων της εκκλησίας επειδή αυτοί είναι ατελείς, και γιατί;
18 Το ίδιο ισχύει και για τη Χριστιανική εκκλησία σήμερα. Ατελείς άνθρωποι που γνωρίζουν τον Θεό χρησιμοποιούνται για ν’ αναλαμβάνουν την ηγεσία. Ίσως ένας πρεσβύτερος της εκκλησίας σας να σας δώση συμβουλές για τη στάσι σας. Θα καταφρονήσετε την καλή Γραφική συμβουλή που δίνει και θα έχετε την άποψι: ‘Ποιος είσαι εσύ που θα μου πης εμένα τι να κάμω; Δεν είσαι κανένας τέλειος.’ Ή μήπως πρόκειται μάλλον να δείξετε ότι γνωρίζετε τον Θεό, ότι κατανοείτε ότι χρησιμοποιεί ατελείς ανθρώπους για να συμβουλεύη, να οργανώνη και να κατευθύνη τον λαό του στη γη; Πραγματικά, αν ο Ιεχωβά ευαρεστήται να συνεργάζεται με ατελείς ανθρώπους, ποιοι είμεθα εμείς να επικρίνωμε αυτή τη διάταξι; Το βασικό πράγμα είναι ότι πρέπει να επωφελούμεθα από τις Γραφικές συμβουλές που δίδονται.
19. Ποια είναι η κατάλληλη αντίδρασις σε ό,τι λέγεται εναντίον ενός αδελφού στη Χριστιανική εκκλησία;
19 Εξ άλλου, ίσως να έχετε ακούσει κάτι για έναν αδελφό σας, που φαίνεται να τον κακοπαριστάνη. Ευχαριστείσθε ν’ ακούτε αυτά τα πράγματα και τα πιστεύετε αμέσως; Ίσως ο αδελφός να είναι ένας πρεσβύτερος της εκκλησίας. Μήπως αρχίζετε τώρα σεις όχι μόνο να αμφιβάλλετε για τον αδελφό, αλλ’ ίσως ν’ αναπτύσσετε και σοβαρές επιφυλάξεις για ολόκληρο το πρεσβυτέριο; Εκείνος που γνωρίζει τον Ιεχωβά θα φροντίση γρήγορα να διαλύση αυτές τις αμφιβολίες. Θα ρωτήση τον εαυτό του: ‘Έχω πραγματικά όλα τα στοιχεία, ή μήπως πρόκειται περί απλής φήμης; Δεν θα κρίνω εγώ τον αδελφό μου, διότι ο Παύλος λέγει: «Συ τις είσαι όστις κρίνεις ξένον δούλον; Εις τον ίδιον αυτού κύριον ίσταται ή πίπτει.»’—Ρωμ. 14:4.
20. Ποια πράγματα πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν που θα μας βοηθούν πάντοτε να συμφωνούμε με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές μας;
20 Ίσως να διαφωνήτε με τον τρόπο χειρισμού των ζητημάτων εν σχέσει με την τροποποίησι ή την κατασκευή μιας Αιθούσης Βασιλείας. Ίσως να νομίζετε ότι σεις θα εξελέγατε ένα διαφορετικό σχέδιο, έναν άλλο τύπο πατώματος ή διαφόρου χρώματος κουρτίνες. Αλλά μήπως δεν υπάρχουν πολλά είδη σχεδίων, πολλοί τύποι καλυμμάτων πατώματος και πολυάριθμα χρώματα κουρτινών; Μήπως μια διαφορετική εσωτερική διακόσμησις θα επηρέαζε τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά; Γιατί να μην ακολουθήσετε τη συμβουλή του Παύλου: «Να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να είσθε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι μέχρι της ημέρας του Χριστού»; (Φιλιππ. 1:10) Δεν πρέπει να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που επρομήθευσε ανθρώπους για ν’ αναλάβουν την ηγεσία και να φροντίσουν να έχωμε έναν τόπο να συναθροιζώμεθα για την αγνή λατρεία;
21. Γιατί ένας που έχει αληθινή γνώσι του Θεού δεν ταλαντεύεται όταν του διορθωθή η αντίληψις για ένα Γραφικό ζήτημα;
21 Ίσως λέγεται κάτι σε μια από τις εκδόσεις της Σκοπιάς το οποίον σεις δεν το κατανοείτε ή που διορθώνει την προηγούμενη αντίληψι των πραγμάτων. Πώς το βλέπετε αυτό; Θα επιτρέψετε να εισχωρήσουν αμφιβολίες; Η εμπιστοσύνη θ’ αντικατασταθή από τον σκεπτικισμό; Ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Από που έλαβα τη γνώσι των Γραφών που έχω τώρα; Μήπως η πνευματική τροφή που επρομήθευσαν οι εκδόσεις της Σκοπιάς δεν μ’ εβοήθησαν ν’ αλλάξω τη ζωή μου και να βρω ευχαρίστησι και ικανοποίησι; Πού αλλού θα πάω;’ Αυτό είναι το αίσθημα απέναντι των διατάξεων του Ιεχωβά που οι μαθηταί του Ιησού είχαν απέναντί του: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; Λόγους ζωής αιωνίου έχεις.»—Ιωάν. 6:68.
22. Πώς η επίγνωσις του Θεού σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες αποδεικνύεται επωφελής στον καθένα μας;
22 Σήμερα αληθεύει για εκατομμύρια ανθρώπους ότι: «Ομολογούσιν ότι γνωρίζουσι τον Θεόν, με τα έργα όμως αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς, και εις παν έργον αγαθόν αδόκιμοι.» (Τίτον 1:16) Η έλλειψις ασφαλείας, οι αμφιβολίες, η ανησυχία, όλ’ αυτά είναι συμπτώματα μιας γενεάς που δεν γνωρίζει τον Θεό. Αντιθέτως, οι Χριστιανοί αισθάνονται όπως και ο απόστολος Παύλος: «Εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας.» (2 Τιμ. 1:12) Όλοι όσοι πραγματικά γνωρίζουν τον Θεό έχουν εμπιστοσύνη και είναι σταθεροί και άφοβοι στους τρομερούς αυτούς καιρούς.
[Εικόνα στη σελίδα 625]
Σας εβοήθησε πραγματικά η εκκλησία σας να μάθετε το θέλημα του Θεού; Συμμορφώνετε αληθινά τη ζωή σας με τις θείες απαιτήσεις όπως εκτίθενται στη Γραφή;