και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.»—Εβρ. 10:26, 27.

27. Ποιο είναι το κλειδί της κατανοήσεως του σκοπού για τον οποίον ο Θεός επρομήθευσε το αντίλυτρο;

²⁷ Μην κάνετε λάθος σχετικά με τούτο· ο Ιεχωβά Θεός έχει ένα πολύ θετικό σκοπό για τον οποίον επρομήθευσε το αντίλυτρο για το ανθρώπινο γένος, και το κλειδί του σκοπού αυτού έγκειται στη διεκδίκησι του μεγάλου ονόματός του. Η οικοδόμησις ενός νέου κόσμου, που για μία ακόμη φορά περιλαμβάνει το ξεκίνημα μιας ανθρωπίνης κοινωνίας που θα τον λατρεύη, είναι μέρος του σκοπού του να διεκδικήση τον εαυτό του ας τον αιώνιον κυρίαρχον. Αυτό μας βοηθεί να κατανοήσωμε γιατί έκαμε διευθέτησι για την πληρωμή του αντιλύτρου από τον Ιησού Χριστό, επειδή μέσω αυτού ένας πυρήν ανθρώπων αποκτά τα προσόντα να λάβη μέρος στη «νέα γη» μετά τον Αρμαγεδδώνα και να γεννήση τέκνα και να τα εκπαιδεύση στις κατευθύνσεις του Θεού. «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού· όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, δια να μας λυτρώση από πάσης ανομίας, και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων.»—Τίτον 2:11-14.

28. Ποια εμφάνισις του Ιησού Χριστού θα είναι και ευλογία και καιρός θλίψεως; Και ποια εξέτασις πρέπει να γίνη από κάθε άτομο τώρα;

²⁸ Η προσεχής καταπληκτική εκδήλωσις του Θεού και του Υιού του, Ιησού Χριστού, στον Αρμαγεδδώνα, δεν θα είναι ευχάριστη για κείνους που δεν γίνονται κατάλληλοι για την αξία του αντιλύτρου του. Θα είναι μια δίκαιη ενέργεια από μέρους του Ιεχωβά, επειδή «είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν· εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, (επειδή σεις επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών,) εν τη ημέρα εκείνη.» (2 Θεσ. 1:6-10) Μην αποκοιμίζεσθε με τη διδασκαλία ότι ο Θεός πρέπει να σώση όλους τους ανθρώπους. Αυτός δεν θα πράξη αυτό! Καθιστά, όμως, επωφελές το αντίλυτρον σε «κάθε είδους ανθρώπους» που θα το δεχθούν υπό τους όρους που αυτός καθορίζει. Εξετάστε αν ανταποκρίνεσθε σ’ αυτούς τους όρους, διότι αυτό σημαίνει τη ζωή σας.

‘Επιληφθήτε της Πραγματικής Ζωής’

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι ζουν για την ικανοποίησι της σαρκός. Αποβλέπουν στα πλούτη που συνεσώρευσαν ως μέσα παροχής σαρκικής απολαύσεως. Όταν έρχωνται τα Σαββατοκύριακα, τα γεμίζουν με διάφορα σχέδια διασκεδάσεων. Κολυμπούν, ίσως, ή πηγαίνουν με τη βάρκα το Σάββατο, και το βράδυ δειπνούν και χορεύουν έως πολύ αργά. Την Κυριακή μένουν στο κρεββάτι έως αργά και ύστερα παίρνουν το αυτοκίνητό τους και τρέχουν στην εξοχή για μια εκδρομή. Το βράδυ πάλι το περνούν μπροστά σ’ ένα δέκτη τηλεοράσεως. Ολόκληρο το Σαββατοκύριακο δαπανάται στην εξυπηρέτησι της σαρκός. Τη Δευτέρα το πρωί, όταν πηγαίνουν στην εργασία των, εξιστορούν τη δράσι του Σαββατοκύριακου στους συναδέλφους των, και την συνοψίζουν με την αναφώνησι, «Παιδιά, έζησα πραγματικά αυτές τις δυο μέρες!»

Δεν ζούσαν όμως πραγματικά. Πέθαιναν πραγματικά. Αληθινά, το να παραδίδεται κανείς στις ευχαριστήσεις της σαρκός σημαίνει να γίνεται νεκρός στα όμματα του Θεού. Όπως λέγει ο Παύλος μιλώντας για τις χήρες; «Η δεδομένη όμως εις τας ηδονάς, ενώ ζη είναι νεκρά.» Σκάπτουν τους τάφους των με την ιδιοτελή σαρκική πορεία των, θάπτοντας τους εαυτούς των βαθύτερα στις αμαρτίες των και βυθιζόμενοι σε ολοένα μεγαλύτερη απόστασι από τον Θείο λόγο. Το ν’ ακολουθή κανείς την πορεία του κόσμου τούτου σημαίνει να πεθάνη τελικά μ’ αυτόν τον κόσμο. Οι Χριστιανοί πρέπει να νεκρώνουν τις επιθυμίες της σαρκός για να ζωοποιούνται στα έργα του πνεύματος: «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν εις τας οποίας περιεπατήσατε ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας· μεταξύ των οποίων και ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ κατά τας επιθυμίας της σαρκός ημών, πράττοντες τα θελήματα της σαρκός και των διαλογισμών και ήμεθα εκ φύσεως τέκνα οργής, ως και οι λοιποί. Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος, δια την πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς, και ενώ ήμεθα νεκροί δια το αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού.»—Εφεσ. 2:1-5· 1 Τιμ. 5:6.

Για να βγούμε από την κληρονομημένη νεκρή κατάστασι μας και να γίνωμε ζωντανοί για τον Θεόν, πρέπει να γίνωμε ζωντανοί ως προς τον λόγον του, ζωντανοί ως προς το θέλημά του, ζωντανοί ως προς το αντίλυτρον που αυτός επρομήθευσε για τους ευπειθείς. Μόνον αφού ζωοποιηθούμε έτσι, μπορούμε να εκτελέσωμε τα έργα που θα αποφέρουν αληθινά πλούτη και απόλαυσι, που θα σημάνουν καλό θεμέλιο για το μέλλον, που θα μας κάνουν να επιληφθούμε της πραγματικής ζωής που θ’ απολαύσωμε στο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Καθώς είπε ο Παύλος: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν· να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να επιληφθώσι της πραγματικής ζωής.» Μόνον όταν είμεθα ζωντανοί για τον Θεόν και δραστήριοι σε καλά έργα, ζώμεν πραγματικά και βρισκόμαστε στο δρόμο για πραγματική ζωή.—1 Τιμ. 6:17-19, ΜΝΚ.