Τοποθέτησις των Θεμελίων για την Νέα Τάξι του Θεού

 1. Τι περίμεναν να γίνουν εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Πέτρος τα λόγια στο εδάφιο 2 Πέτρου 3:13, αλλά γιατί εγείρεται ένα πραγματικό ερώτημα σχετικά με αυτό;

ΟΤΑΝ ο απόστολος Πέτρος έγραψε στους ομοίους του Χριστιανούς της εποχής του, «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν,» αυτοί οι ίδιοι προσδοκούσαν να γίνουν μέρος εκείνων των «νέων ουρανών» στη συντέλεια αυτού του συστήματος πραγμάτων. (2 Πέτρ. 3:13· Ματθ. 24:3· 28:20) Ανέμεναν να ενωθούν μαζί με τον θεόδοτο Αρχηγό και Κεφαλή των, τον Ιησού Χριστό, σ’ αυτούς τους «νέους ουρανούς» επάνω από το ανθρώπινο γένος. Ευφραίνονταν με την ελπίδα ότι θ’ αντικαταστήσουν τους πονηρούς δαιμονικούς «ουρανούς» οι οποίοι ρίχνουν τώρα το σάβανο του θανάτου και της καταστροφής επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. Αλλά πώς μπορούν αυτοί καθώς και οι άλλοι όμοιοι των μαθηταί του Χριστού, που όλοι τους είναι απλοί άνθρωποι, να γίνουν μέρος των «νέων ουρανών» ;

 2. Ως ένα κλειδί για το άνοιγμα αυτού του μυστηρίου, τι έγραψε ο Πέτρος στην αρχή της πρώτης επιστολής του;

² Ο απόστολος Πέτρος δείχνει το κλειδί που ανοίγει αυτό το μυστήριο, όταν γράφη στους άλλους που όμοια μ’ αυτόν πιστεύουν στην απολυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού: «Ευλογητός ο Θεός και ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς· οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν έτοιμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ.»—1 Πέτρ. 1:3-5.

 3. Εσήμαινε ότι το ανθρώπινο γένος θα πάη στον ουρανό, και τι πρέπει να γίνη στους πιστούς νεκρούς Χριστιανούς, για να πάνε στον ουρανό;

³ Σημειώστε την έκφρασι ‘ανεγέννησεν εις κληρονομίαν πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς.’ Επίσης, τα λόγια, «διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών.» Το ανθρώπινο γένος δεν δημιουργήθηκε ούτε γεννήθηκε για να πάη στον ουρανό όπου βρίσκεται η κατοικία του Θεού. Για να πάη στον ουρανό οποιοσδήποτε άνθρωπος, χρειάζεται μια αναγέννησις, μια πνευματική γέννησις, που κανένας ανθρώπινος πατέρας δεν μπορεί να δώση αλλά μόνο ο Θεός ο ουράνιος Πατήρ μπορεί να δώση. Επί πλέον, παρατηρούμε ότι όλοι οι πιστοί μαθηταί του Ιησού Χριστού έχουν πεθάνει ως τώρα ως άνθρωποι. Ασφαλώς, λοιπόν, για να μπορέσουν αυτοί οι νεκροί Χριστιανοί να πάνε στον ουρανό είναι ανάγκη ν’ αναστηθούν.

 4. Για να μπορέση ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός να πάη στον ουρανό, τι ήταν ανάγκη να λάβη χώρα, όπως εξηγεί ο Πέτρος;

⁴ Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός για να επιστρέψη στον ουρανό από όπου είχε έλθει, ήταν ανάγκη να πεθάνη και ν’ αναστηθή εκ νεκρών με την πανίσχυρη δύναμι του Θεού και Πατρός του, του Ιεχωβά. Σχετικά μ’ αυτόν το θάνατο ως ανθρώπου και την ανάστασι ως πνευματικού προσώπου, ο απόστολος Πέτρος κάνει την εξής δήλωσι: «Και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του Πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, . . . διά της αναστάσεως Ιησού Χριστού. Όστις είναι εν δεξιά του Θεού, πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις.»—1 Πέτρ. 3:18, 19, 21, 22.

 5. Τι λέγει ο Πέτρος όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο πέθανε ο Χριστός;

⁵ Ο θάνατός του ως τελείου ανθρώπου και η ανάστασίς του ως τελείου πνευματικού προσώπου ήταν ο τρόπος για ν’ αποκτήση είσοδο και πάλι στον ουρανό. Ας παρατηρήσωμε τι λέγει ο απόστολος Πέτρος όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο απέθανε ο Ιησούς Χριστός. Ο Πέτρος λέγει: «Ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν.»—1 Πέτρ. 3:18.

 6. (α) Ποιοι είναι οι «άδικοι» που αναφέρονται εκεί, σε αντίθεσι με τον ‘δίκαιον’; (β) Για ποια αμαρτήματα μπορούσε να πεθάνη ο «δίκαιος» και γιατί και με ποιο αποτέλεσμα;

⁶ Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «δίκαιος» ο οποίος αναφέρεται εκεί. Ποιοι, όμως, είναι οι «άδικοι»; Όλοι εμείς οι οποίοι έχομε λάβει ζωή από τον αμαρτωλό Αδάμ, είμεθα αυτοί οι «άδικοι.» Με το να ‘πάθη άπαξ διά τας αμαρτίας’, ο Ιησούς Χριστός δεν πέθανε για τις δικές του αμαρτίες· αν συνέβαινε αυτό, τότε ο θάνατός του δεν θα προσέφερε κανένα όφελος για μας τους ανθρώπους που πεθαίνομε. Οι αμαρτίες για τις οποίες ‘έπαθε άπαξ’ είναι οι δικές μας αμαρτίες, οι αμαρτίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους το οποίο εκληρονόμησε αμαρτωλότητα, ατέλεια και θάνατο από τον Αδάμ, ο οποίος είχε καταδικασθή σε θάνατο από τον Ιεχωβά Θεό. Επειδή ο Ιησούς είχε γεννηθή τέλειος στη γη και παρέμεινε «δίκαιος» ως τον καιρό που θανατώθηκε ο θάνατός του είχε θυσιαστική αξία. Θα μπορούσε να κερδίση κάτι για κείνους για τους οποίους είχε θυσιασθή η ζωή του.

7, 8. (α) Τι απαιτείται εκτός από τους «νέους ουρανούς,» για μια δικαία νέα τάξι; (β) Τι έχει δοκιμάσει το ανθρώπινο γένος όπως δικαίως τους άξιζε, και πώς μπορούσε ο Ιησούς να πάρη επάνω του εκείνο που άξιζαν πλήρως οι άλλοι;

⁷ Αυτό, λοιπόν διανοίγει σε μας ένα άλλο μυστικό, και αυτό είναι εκείνο που απαιτείται για να ιδρύση ο Ιεχωβά Θεός μια νέα τάξι. Δεν χρειάζονται μόνο «νέοι ουρανοί» γι’ αυτό, αλλά και «νέα γη» στην οποία δεν υπάρχει αμαρτία και ατέλεια και επομένως καταδίκη σε θάνατο. Αλλά πώς μπορεί να ιδρυθή μια τέτοια δικαία «νέα γη»;

⁸ Οι «άδικοι,» δηλαδή όλο το ανθρώπινο γένος που κατάγεται από τον άδικο Αδάμ, πέθαναν και πέθαναν όπως δικαίως τους άξιζε. Ο νόμος του Θεού είναι: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 6:23) Αλλά ο Ιησούς ο οποίος γεννήθηκε τέλειος παρέμεινε «δίκαιος» όλο τον καιρό μολονότι βρισκόταν ανάμεσα σ’ ένα αμαρτωλό κόσμο. Σχετικά μ’ αυτόν ο απόστολος Πέτρος λέγει στην ίδια επιστολή προς τους Χριστιανούς : «Όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη αποθανόντες κατά τας αμαρτίας.» (1 Πέτρ. 2:22, 24) Ώστε, επειδή ήταν τελείως «δίκαιος,» ο Ιησούς δεν ήταν άξιος θανάτου. Πέθανε για να πάρη αυτός επάνω του εκείνο που άξιζαν πλήρως οι άλλοι.

9. Γιατί οι θυσίες που εγίνοντο από ανιδιοτελείς ανθρώπους είχαν περιωρισμένη ωφέλεια σ’ αυτούς για τους οποίους είχαν θυσιάσει τη ζωή τους;

⁹ Στην πορεία της ανθρωπίνης ιστορίας πολλά ανιδιοτελή άτομα έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για άλλους, αλλά αυτοί οι άλλοι για τους οποίους είχε γίνει αυτή η θυσία έχουν πεθάνει από τότε και εξακολουθούν να είναι νεκροί. Αυτοί οι άλλοι δεν έχουν αποκτήσει αιώνια ζωή από τέτοιες ανθρώπινες θυσίες. Ήσαν ατελείς, θνήσκοντες άνθρωποι εκείνοι που πέθαναν γι’ αυτούς, και αυτοί οι ίδιοι ήσαν ατελείς και αμαρτωλοί και παρέμειναν κάτω από την καταδίκη του θανάτου. Η ανθρώπινη ζωή των είχε παραταθή μόνον λίγο περισσότερο, και οι θυσιαστικοί θάνατοι που έχουν γίνει γι’ αυτούς δεν αποτελούσαν εγγύησι μιας αναστάσεως εκ νεκρών με επιστροφή στη ζωή εδώ στη γη. Επί πλέον, ποιος απ’ αυτούς που οικειοθελώς θυσιάσθηκαν μπορούσε να πεθάνη για ολόκληρο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, περασμένον και τωρινό, για να διατηρήση ζωντανό ολόκληρο τον κόσμο; Ούτε και οι νέοι των στρατιών ολοκλήρου του κόσμου που πέφτουν στο πεδίο της μάχης δεν μπόρεσαν να το κάμουν αυτό.

10. Γιατί κανένας από μας δεν μπορεί να δώση αντίλυτρο για να ζήση κάποιος άλλος για πάντα;

¹⁰ Αμαρτωλά ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία είναι καταδικασμένα σε αιώνιο θάνατο για δικά των αμαρτήματα, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή στη γη για άλλα αμαρτωλά ανθρώπινα πλάσματα. Όπως ακριβώς λέγει ο Ψαλμός 49:7, 9: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν· ώστε να ζη αιωνίως, να μη ίδη διαφθοράν.»

11, 12. (α) Για πόσους μπορούσε ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς να δώση τον εαυτό του ως αντίλυτρο; (β) Πώς μπορούσε να γίνη αυτό, όπως εξηγεί ο Παύλος εις Ρωμαίους 5:12, 18, 19;

¹¹ Αντιθέτως, σχετικά με τον Ιησού Χριστό είναι γραμμένο: «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:5, 6) Πώς μπορούσε να γίνη αυτό; Μπορούσε διότι, όταν ο Αδάμ αμάρτησε και δικάσθηκε σε θάνατο για την εκούσια αμαρτία του, όλα τα μελλοντικά τέκνα του πέθαναν στο πρόσωπό του. Ακριβώς όπως γράφει ο απόστολος Παύλος:

¹² «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος, . . . δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, . . . διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί.»—Ρωμ. 5:12, 18, 19.

13. (α) Όταν ο Αδάμ έχασε την τελειότητά του στην Εδέμ, τι έφερε επάνω στους μελλοντικούς απογόνους του, και σε πόσους απ’ αυτούς; (β) Για ν’ απολυτρωθούν όλοι αυτοί, τι έπρεπε να πληρωθή;

¹³ Επειδή η ενέργεια του Θεού είναι τελεία, ο Αδάμ ήταν τέλειος όταν είχε δημιουργηθή. Η σύζυγός του Εύα, η οποία είχε ληφθή απ’ αυτόν με το να έχη πλασθή από μια πλευρά του, ήταν επίσης τελεία. Ήταν, όπως είπε ο Αδάμ, «οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου.» (Γεν. 2:21-23) Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, έχασε την ανθρώπινη τελειότητά του και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Απ’ αυτόν τον ένα άνθρωπο, όλο το μετέπειτα ανθρώπινο γένος κληρονόμησε αμαρτία και θάνατο. Επομένως, για να εξαγορασθή όλο το θνήσκον ανθρώπινο γένος χρειαζόταν κάποιος ο οποίος ν’ αντιστοιχή με τον Αδάμ στην ανθρώπινη τελειότητά του. Χρειαζόταν ένας άλλος τέλειος άνθρωπος ν’ αναλάβη να υποστή θάνατο αδίκως για να καταργήση τον θάνατο που έφερε ο Αδάμ με την ανυπακοή του επάνω σ’ όλα τα τέκνα του. Για να το πούμε διαφορετικά, χρειαζόταν ένα «αντίστοιχο αντίλυτρο.» Πώς, επρόκειτο να γίνη η προμήθεια ενός τέτοιου «αντιστοίχου αντιλύτρου»; Αυτό δεν μπορούσε να το κάμη κανένας από τους αμαρτωλούς, ατελείς και καταδικασμένους απογόνους του Αδάμ.

14. Γιατί ο Θεός δεν ήταν υποχρεωμένος να προμηθεύση ένα τέτοιο αντίλυτρο, αλλά με το να το κάμη αυτό τι άλλο επετύγχανε;

¹⁴ Είναι φανερό, ότι μόνο ο παντοδύναμος Θεός, ο Ιεχωβά, μπορούσε να το προμηθεύση μ’ ένα θαυματουργικό τρόπο. Δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάμη αυτό. Ακόμη και με όλους τους κανόνας της δικαιοσύνης δεν μπορούσε κανένας ν’ απαιτήση να το κάμη αυτό. Αλλά ήταν ο ίδιος πρόθυμος να το κάμη; Ήταν πράγματι πρόθυμος, διότι «ο Θεός είναι αγάπη.» (1 Ιωάν. 4:8, 16) Η αγάπη του θα μπορούσε να βρη ένα τρόπο να ενεργήση σε τελεία αρμονία με τη δικαιοσύνη και έτσι να προμηθεύση το μέσον με το οποίο να εξαγορασθή η ανθρώπινη δημιουργία μέσω ενός αντιστοίχου αντιλύτρου. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, μπορούσε να καταργήση τα πονηρά έργα του Σατανά ή Διαβόλου και να διεκδικήση τον εαυτό του ως Δημιουργό και Θεοκρατικό Άρχοντα.—1 Ιωάν. 3:8.

15. Σε ποιον προσέφερε ο Ιεχωβά την ευκαιρία να γίνη το Σπέρμα της γυναικός που αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 3:15, και τι αυτό επέφερε σ’ αυτόν;

¹⁵ Παλαιά τότε στον Κήπο της Εδέμ, τον καιρό που ο Θεός εξέφρασε την κρίσι του εναντίον όλων εκείνων που ήσαν συνδεδεμένοι με τον στασιασμό του ανθρώπου, ο Θεός είπε στον όφι ο οποίος είχε υποκινήσει αυτό τον στασιασμό: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [αυτός, ΜΝΚ] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γέν. 3:15) Στον ουρανό ο Θεός προσέφερε την ευκαιρία στον μονογενή του Υιό να γίνη αυτό το Σπέρμα της Γυναικός και ο Υιός του δέχθηκε αυτή την προσφορά. Αυτό το έκαμε οικειοθελώς, αν και αυτό εσήμαινε ότι θα συνετρίβετο στην πτέρνα από τον Όφι.

16. Στον ωρισμένο καιρό, πώς ο Θεός κατέστησε δυνατόν να γίνη ο μονογενής του Υιός το ακριβές αντίστοιχο του Αδάμ όταν ήταν στην Εδεμική αγνότητά του;

¹⁶ Στον ωρισμένο καιρό, μέσω του αγίου πνεύματος, ο Ιεχωβά Θεός μετέφερε τη ζωή του ουρανίου Υιού του στην κοιλιά της παρθένου Μαρίας από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο μονογενής Υιός του Θεού έγινε συγγενής του Αδάμ και των απογόνων του Αδάμ μέσω αυτής της ανθρωπίνης μητρός Μαρίας, αλλά η ζωή του δεν προήλθε από τον Αδάμ, αλλά από τον Θεό. Παρά την ανθρώπινη γέννησί του, παρέμεινε ο Υιός του Θεού, και σύμφωνα με τις οδηγίες του ουρανίου Πατρός του στη Μαρία ωνομάσθηκε Ιησούς, όνομα που σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Σωτηρία.» Επειδή η τελεία ζωή του προήρχετο από τον Θεό και είχε μεταφερθή από τον ουρανό στο κύτταρο του ωαρίου στην κοιλιά της Μαρίας, ο Ιησούς γεννήθηκε ως ένας τέλειος αναμάρτητος Υιός, απηλλαγμένος από τη θανατική καταδίκη του Θεού. (Λουκ. 1:31-35· 3:23-38) Από τότε κι’ εμπρός, με το ν’ ανθίσταται στην αμαρτία και τους πειρασμούς του Σατανά του Μεγάλου Όφεως, ο Ιησούς μπορούσε να μεγαλώνη για να γίνη ένας τέλειος άνδρας με δυνάμεις αναπαραγωγής, και να είναι έτσι το ακριβές αντίστοιχο του Αδάμ στη διάρκεια της αγνότητάς του στον Κήπο της Εδέμ.

17. Πώς αυτός ο Υιός Ιησούς έγινε Χριστός;

¹⁷ Για να συμβολίση το ότι προσφέρεται για να ενεργήση ως το Σπέρμα της «γυναικός» του Θεού, ο Ιησούς βαπτίσθηκε στο ύδωρ. Τότε ο Θεός τον έχρισε με το άγιο πνεύμα και έτσι ο Ιησούς έγινε ο Χριστός ή κεχρισμένος. Γι’ αυτό ωνομάσθηκε Ιησούς Χριστός.—Λουκ. 3:21-23.

Ο ΕΞΑΓΟΡΑΣΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

18. Γιατί ήταν αναγκαίο να πεθάνη ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, και το έκανε αυτό σε ποια προσωπική κατάστασι;

¹⁸ Ο Ιησούς εγνώριζε ότι έπρεπε να πεθάνη ως άνθρωπος. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνη μια απολυτρωτική θυσία για όλο το ανθρώπινο γένος. Στους δώδεκα αποστόλους του είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση, και να δώση τη ζωή αυτού λύτρον αντί πολλών.» (Ματθ. 20:28) Γι’ αυτόν το σκοπό έπρεπε να πεθάνη αθώος, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων. Έπρεπε να θυσιάση την ανθρώπινη ζωή του για πάντα και ν’ αφήσει την αξία της υπέρ ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Πέθανε χωρίς τέκνα, και κανένας στη γη δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι κατάγεται από τον Ιησού Χριστό. Θυσίασε την τελεία ανθρώπινη ζωή του καθώς και την ιδιότητά του ως γονέως ως αντίστοιχο αντίλυτρο για όλο το ανθρώπινο γένος.

19. Για να γίνη το Σπέρμα της γυναικός του εδαφίου Γενέσεως 3:15, τι έπρεπε να πάθη, και στην πραγματικότητα ο Ιησούς πέθανε διότι έκανε τι;

¹⁹ Επί πλέον, ως το σπέρμα της «γυναικός» του Θεού, έπρεπε να συντριβή στην πτέρνα του από τον Σατανά τον Μεγάλο Όφι, και αυτό εσήμαινε βίαιο θάνατο για τον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό, ο Ιησούς Χριστός υπέκυψε να παραδοθή στους εχθρούς του και ψευδείς κατηγόρους του για να θανατωθή επάνω σ’ ένα εκτελεστικό πάσσαλο σαν ένας βλάσφημος εγκληματίας. Αυτό συνέβη την ημέρα του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ το έτος 33 μ.Χ. Εν τούτοις, ο Ιησούς στην πραγματικότητα πέθανε διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, τη Μεσσιανική βασιλεία η οποία θα υπηρετήση ως οι «νέοι ουρανοί» στη νέα τάξι του Θεού για το ανθρώπινο γένος.—Ιωάν. 18:36.

20. Γιατί το ζήτημα της αμοιβής παρενέβη στη διευθέτησι αυτή, και ποια ήταν αυτή η αμοιβή;

²⁰ Ο Ιησούς Χριστός τα έκαμε όλ’ αυτά από δική του ελεύθερη θέλησι. Ο Ιεχωβά Θεός ο ουράνιος Πατήρ του δεν τον ανάγκασε να το κάμη αυτό· αυτός απλώς παρουσίασε στον πιστό Υιό του το προνόμιο να το κάμη αυτό για να υποστηρίξη την παγκόσμια κυριαρχία του Πατρός του και για τη διεκδίκησι του ονόματος του Πατρός του. Αλλά ο Πατήρ δεν θα έκαμε αυτή τη διευθέτησι του να εκτελέση ο Υιός του όλη αυτή την υπηρεσία και να υποστή όλ’ αυτά τα παθήματα αδίκως χωρίς να δώση μια αμοιβή στον Υιό. Έτσι ο Θεός έθεσε ενώπιον του Υιού του μια ένδοξη αμοιβή, την αμοιβή του να είναι ο Μεσσιανικός Βασιλεύς στους «νέους ουρανούς.» Μ’ αυτή την ιδιότητα θα μπορούσε να συντρίψη τον Όφι, τον Σατανά ή Διάβολο, στην κεφαλή, και επίσης να εξαφανίση όλο το σπέρμα του Όφεως, τους δαιμονικούς αγγέλους, και μ’ αυτόν τον τρόπο να καταστρέψη τους παλαιούς ουρανούς αυτής της παρούσης τάξεως πραγμάτων.

21. Τι απαιτούσε όλο αυτό να κάμη ο Θεός για τον νεκρό Ιησού Χριστό, και απέβλεπε στην παρουσίασι ποιας αξίας στον Θεό;

²¹ Όλο αυτό απαιτούσε πρώτα να αναστήση ο Παντοδύναμος Θεός τον δίκαιο και αθώο Υιό του εκ νεκρών, όχι πάλι ως ένα ανθρώπινο πλάσμα αλλ’ ως ένα πνευματικό πρόσωπο. Αυτό ακριβώς έκαμε ο Θεός την τρίτη ημέρα του θανάτου του Υιού του. Ως απόδειξη τούτου, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στους μαθητάς του την ημέρα της αναστάσεώς του και μετέπειτα. Την τεσσαρακοστή ημέρα ανέβηκε πάλι στον ουρανό για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της ανθρώπινης θυσίας του.

22. Πότε ύστερα απ’ αυτό και πώς οι πιστοί μαθηταί του Χριστού άρχισαν να δοκιμάζουν την πείρα της «αναγεννήσεως»;

²² Ύστερα από δέκα ημέρες, την ημέρα της Ιουδαϊκής γιορτής της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ., ο Θεός άρχισε να εκχέη το άγιο πνεύμα του επάνω στους πιστούς μαθητάς του Υιού του Ιησού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι αληθινοί, αφιερωμένοι και βαπτισμένοι μαθηταί του Χριστού άρχισαν να δοκιμάζουν την πείρα της «αναγεννήσεως» σε άφθαρτη ουράνια κληρονομιά. (Πράξ. 1:1 έως 2:36) Από εκείνη την ημέρα και έπειτα ο Θεός δίνει την «αναγέννησι» στους πιστούς μαθητάς τούς οποίους εκλέγει για ν’ αποτελέσουν τους «νέους ουρανούς» μαζί με τον Υιό του Ιησού Χριστό.

23. Βάσει του εδαφίου 1 Κορ. 15:50 τι εγνώριζαν αυτοί οι μαθηταί ότι επρόκειτο να συμβή σ’ αυτούς;

²³ Γνωρίζουν αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.» (1 Κορ. 15:50) Έτσι γνωρίζουν ότι πρέπει να πεθάνουν και ν’ αφήσουν πίσω για πάντα τη φθαρτή σάρκα. Πρέπει ν’ αποδειχθούν ‘πιστοί μέχρι θανάτου,’ για να λάβουν τον «στέφανον της ζωής» στους «νέους ουρανούς.» Στην ανάστασι μετά την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Θεού εγείρονται ως αθάνατα πνευματικά πλάσματα. Στην περίπτωσί των αληθεύει εκείνο που εγράφη: «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν.»—Αποκάλ. 2:10· 1 Κορ. 15:44.

Η «ΝΕΑ ΓΗ»

24. (α) Τι δείχνουν αυτά ότι πρέπει να έλθη πρώτα σχετικά με τη νέα τάξι; (β) Τι απαιτεί η εγκατάστασις των «νέων ουρανών» και κατόπιν της «νέας γης» όσον αφορά τους παλαιούς ουρανούς και την παλαιά γη;

²⁴ Απ’ αυτά τα θαυμάσια πράγματα μπορούμε να διακρίνωμε πόσο ήταν αναγκαίο να προμηθεύση ο Θεός πρώτα τους «νέους ουρανούς» για τη νέα τάξι, που είχε υποσχεθή. Αλλά τι είναι αυτή η «νέα γη» που δημιουργεί; Όπως ακριβώς η έκφρασις «νέοι ουρανοί» δεν σημαίνει νέους πλανήτες και αστέρες στους ουρανούς που είναι πάνω από μας, έτσι η έκφρασις «νέα γη» δεν σημαίνει ένα νέο και διαφορετικό γήινο πλανήτη κάτω από τα πόδια μας. Η εγκαθίδρυσις «νέων ουρανών,» απαιτεί την απομάκρυνσι του Σατανά και των δαιμονικών αγγέλων του από την ουράνια θέσι δυνάμεως που έχουν επάνω στο ανθρώπινο γένος. Η εγκαθίδρυσις μιας «νέας γης» απαιτεί την απομάκρυνσι της παρούσης πονηρής ανθρώπινης κοινωνίας η οποία ανθίσταται στη βασιλεία του Θεού και επομένως υπηρετεί τον Σατανά ή Διάβολο ως τον αόρατο άρχοντα αυτού του κόσμου, τον «θεόν του κόσμου τούτου.» Στη θέσι της ο Θεός θα παραγάγη μια νέα και δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία σ’ αυτή την ίδια τη γη αλλά κάτω από τους «νέους ουρανούς» Του, δηλαδή τον Ιησού Χριστό και τους μαθητάς του, οι οποίοι έχουν πνευματική ανάστασι.

25. Πώς η θεμελίωσις της «νέας γης,» είναι εν προόδω, και τι πρόκειται να συμβή στην παλαιά «γη»;

²⁵ Ο σχηματισμός της «νέας γης» βρίσκεται εν προόδω! Εκείνοι οι οποίοι αποτελούν αυτό τον διαμορφωμένο όμιλο των αφιερωμένων, βαπτισμένων Χριστιανών αποχωρίζονται απ’ εκείνους οι οποίοι εκλέγουν να παραμείνουν μέρος της πονηρής ανθρώπινης κοινωνίας που είναι αποξενωμένη από τον Θεό, του ‘ασεβούς κόσμου’ του ανθρωπίνου γένους. Η απομάκρυνσις αυτής της παλαιάς συμβολικής «γης» θα σημάνη την καταστροφή της στη ‘μεγάλη θλίψη’ που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, θλίψη την οποία προείπε ο Ιησούς Χριστός και είπε ότι θα ήταν μια παγγήινη καταστροφή χωρίς όμοιά της στην ιστορία του κόσμου.

26. Με ποιες δραστικές ενέργειες μόνον εκ μέρους του Θεού θα υπάρξη απολύτρωσις για το ανθρώπινο γένος στη δική του νέα τάξι;

²⁶ Τόσο μεγάλη και ερημωτική θα είναι αυτή η θλίψις ώστε, αν ο Θεός δεν «ήθελε συντέμει» τις ημέρες της, καμμιά ανθρώπινη σάρκα δεν θα μπορούσε να σωθή. (Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20) Αυτή η θλίψις θα σημάνη την ολοκληρωτική καταστροφή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων, αλλ’ όχι και την καταστροφή της γης μας και του έναστρου ουρανού που βρίσκεται επάνω μας. Ύστερ’ απ’ αυτό οι παλαιοί δαιμονικοί «ουρανοί» θα έχουν εκλείψει και ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα περιορισθούν, θα απομονωθούν σαν σε μια άβυσσο. (Αποκάλ. 19:11 έως 20:3) Μόνο μ’ αυτές τις δραστικές πράξεις του Θεού θα υπάρξη απελευθέρωσις για τους ανθρώπους της γης στη νέα τάξι του Θεού.

27. Αν πράγματι επιθυμούμε αυτή τη νέα τάξι, μαζί με ποιους θα θελήσωμε να βρεθούμε όπως παρουσιάζει η εκ των προτέρων δρασις στην Αποκάλυψι;

²⁷ Επιθυμούμε αυτή την απελευθέρωσι στη νέα τάξι του Θεού των «νέων ουρανών και νέας γης» στους οποίους ‘θα κατοική δικαιοσύνη’; Προετοιμαζόμεθα και αγωνιζόμεθα ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα άξιοι μιας τέτοιας ενδόξου απελευθερώσεως; Αν ποθούμε δίκαιη ζωή με τελεία υγεία και ευτυχία σε μια θελκτική παραδεισένια γη κάτω από την κυβέρνησι των δικαίων ουρανών, τότε θα επιθυμούμε να είμεθα μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν απ’ αυτήν την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη» που πρόκειται να έλθη. Το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, που αποκαλύπτει πράγματα τα οποία «πρέπει να γείνωσι ταχέως,» μας δείχνει έναν ‘όχλον πολύν’ ανθρώπων απ’ όλα τα έθνη, τις φυλές, τους λαούς και τις γλώσσες που θα επιζήσουν απ’ αυτή την παγγήινη «μεγάλη θλίψη,» να έρχωνται απ’ αυτή τη θλίψη κάτω από την προστασία και την εύνοια του Θεού.

28, 29. Σύμφωνα με την περιγραφή της Αποκαλύψεως αυτοί οι οποίοι επιζούν από τη θλιψι ποιον λατρεύουν και ποια προμήθεια για σωτηρία δέχονται;

²⁸ Από την περιγραφή που μας δίδεται γι’ αυτόν τον πολύ όχλο ανθρώπων που θα επιζήσουν, παρατηρούμε ότι είναι λάτρεις του μόνου αληθινού Θεού, ο οποίος κάθεται επάνω στον θρόνο του σύμπαντος ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Ένα άλλο πράγμα άξιο παρατηρήσεως είναι ότι δέχονται την απολυτρωτική θυσία που επρομήθευσε ο Υιός του Θεού, ο οποίος προσεφέρθη ως άμωμος, αθώος αμνός για την «αμαρτία του κόσμου.» Παρατηρήστε το αυτό καθώς διαβάζομε:

²⁹ «Και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών, και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.»—Αποκάλ. 7:9-15· Ιωάν. 1:29, 36.

30. Αυτή η όρασις δείχνει ότι ο ‘πολύς όχλος’ έχει την εύνοια ποιου μέρους της νέας τάξεως και ότι βρίσκονται στην οδό για ποιο πράγμα;

³⁰ Αυτά τα προφητικά λόγια καθιστούν βέβαιο ότι αυτά τα αφιερωμένα, βαπτισμένα άτομα που αποτελούν τον ‘πολύ όχλο’ έχουν την εύνοια των «νέων ουρανών» του Θεού, που αποτελούνται από το Αρνίον, τον Ιησού Χριστό, και τους 144.000 πιστούς μαθητάς του οι οποίοι έχουν ‘αναγεννηθή’ σε ουράνια κληρονομιά. (Αποκάλ. 7:1-8· 21:1-14). Αποπλύνουν τα θανατηφόρα αμαρτήματά των πλένοντας τις στολές των στο «αίμα του Αρνίου.» Αυτό τους θέτει στην οδό για την αιώνια ζωή σ’ ένα Εδεμικό κήπο με τον οποίον οι «νέοι ουρανοί» θα καλλωπίσουν ολόκληρη τη γήινη σφαίρα.

31. Αυτός ο ‘πολύς όχλος’ που θα επιζήση από τη μεγάλη θλίψι θα σχηματίση το θεμέλιο μέρους της νέας τάξεως;

³¹ Πράγματι, αυτός ο ‘πολύς όχλος’ εκείνων οι οποίοι θα επιζήσουν από τη θλίψη θα χρησιμεύση ως θεμέλιο της «νέας γης» που θα δημιουργήση ο Θεός. Αυτοί από τώρα, πριν από τη θλίψη, διαχωρίζονται απ’ αυτή την καταδικασμένη παλαιά «γη,» την κοσμική ανθρώπινη κοινωνία της εποχής μας, η οποία παραμένει κάτω από το σημερινό ανθρωποποίητο σύστημα πραγμάτων που ελέγχεται από τον Διάβολο. Έτσι, όταν η μεγάλη θλίψις θα έχη απομακρύνει αυτή την παλαιά «γη,» εκείνοι που θα επιζήσουν θα είναι η βάσις για μια κοινωνία ωργανωμένη κάτω από νέους ουρανούς. Έτσι η ανθρώπινη οικογένεια θα έχη ένα νέο ξεκίνημα σε μια νέα τάξι.

32. Μετά τη θλίψι και το δέσιμο του Σατανά, πώς θ’ αυξηθή η «νέα γη» και θ’ απλωθή;

³² Αυτή η «νέα γη» θα αυξηθή και θ’ απλωθή, χωρίς αμφιβολία από μερικές ανθρώπινες γεννήσεις αφού περάση η μεγάλη θλίψις και φυλακισθή στην άβυσσο ο Διάβολος και οι δαίμονές του, αλλ’ όχι απόλυτα μ’ αυτόν τον τρόπο. Διότι το Αρνίον Ιησούς Χριστός δεν πέθανε μόνον γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη θλίψη και τα φυσικά τέκνα των. Αυτός είναι ο «Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» του ανθρωπίνου γένους· αυτός «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Η ανθρώπινη αντιστοιχία του με τον τέλειο Αδάμ τον έκαμε κατάλληλο για να «γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου.» (1 Τιμ. 2:5, 6· Εβρ. 2:9) Η συντριπτική πλειονότης της ανθρωπίνης οικογενείας για την οποία ο Αμνός πέθανε πριν από δεκαεννέα αιώνες έχει ήδη πεθάνει. Πώς θ’ απολαύση πράγματι τα οφέλη της εξαγοραστικής αξίας του θανάτου του Χριστού; Μ’ ένα μεγαλειώδες θαύμα: με την ανάστασι εκ νεκρών στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού και της ενδοξασμένης εκκλησίας του, των «νέων ουρανών.»

33, 34. (α) Πώς οι αναστάσεις που θα κάμη ο Ιησούς Χριστός ως Βασιλεύς διαφέρουν από τις αναστάσεις που έχει κάμει στη διάρκεια της επιγείου ζωής του; (β) Τι θα έχη ο ‘πολύς όχλος’ αυτών που θα επιζήσουν από τη θλίψι την ευκαιρία να κάμη σ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν;

³³ Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη ως τέλειος άνθρωπος του Θεού, έκαμε πολλές αναστάσεις. Αλλά εκείνα τα αναστημένα άτομα πέθαναν αργότερα στη διάρκεια της γενεάς των. Αλλ’ όταν ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλεύς αναστήση το απολυτρωμένο ανθρώπινο γένος στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεώς του, θα ενεργήση έτσι ώστε αυτοί να ζουν για πάντα σ’ ένα παγγήινο παράδεισο της Εδέμ. Όλα θα εξαρτηθούν απ’ αυτούς που θ’ αναστηθούν. Θα θελήσουν να ενσωματωθούν με αυτήν τη δικαία «νέα γη,» ή θα επιστρέψουν στον προηγούμενο κακό δρόμο τους που είχαν ακολουθήσει στη διάρκεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων; Εκείνοι οι οποίοι θα ενεργήσουν έτσι θα κριθούν ως καταδικασμένοι και ανάξιοι για το δώρο της αιωνίου ζωής σε ανθρώπινη τελειότητα και θεοσέβεια.

³⁴ Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός, όταν μίλησε γι’ αυτό το θέμα της κρίσεως, είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» (Ιωάν. 5:27-29) Εκείνοι από τον ‘πολύν όχλον’ που θα κάμουν έναρξι της «νέας γης» θα μπορέσουν να βοηθήσουν αυτούς τους αναστημένους ώστε η ανάστασίς των να μη καταλήξη τελικά σε καταδίκη.

35. Όταν προέλεγε αυτά τα πράγματα που έχουν συμβή από το 1914 μ.Χ., ποια ορθή στάσι λέγει ο Ιησούς Χριστός ότι πρέπει να λάβουν οι μαθηταί του;

³⁵ Ασυνήθιστα θαυμαστή είναι η ημέρα στην οποία ζούμε! Αξιοσημείωτα αλλά πολύ σημαντικά πράγματα έχουν συμβή από το έτος 1914 μ.Χ. και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμό του. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι αυτά τα πράγματα θα εσημείωναν το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Για να μας δείξη την ορθή στάσι που θα έπρεπε να έχουν όλοι οι αληθινοί μαθηταί του αυτό τον καιρό είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσιν να γίνωνται ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»—Λουκ. 21:28.

36. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν τίνος προνομίου θέλομε ν’ αποδειχθούμε άξιοι, και τι είμεθα αποφασισμένοι να κάμωμε;

³⁶ Αυτή η απολύτρωσις για τη νέα τάξι του Θεού είναι τώρα πολύ πιο κοντά από τότε που πολλοί από μας είδαν για πρώτη φορά τα προειπωμένα σημεία να «αρχίσωσι να γίνωνται.» Ασφαλώς δεν υπάρχει καιρός για αργοπορία ώστε να μπορέσωμε ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα άξιοι να δοκιμάσωμε την πείρα αυτής της τόσο επιθυμητής απολυτρώσεως. Αυτή η ευκαιρία που δεν πρόκειται να επαναληφθή είναι στα χέρια μας τώρα! Είμεθα αποφασισμένοι να την δράξωμε, και επίσης να εξαγγείλωμε σε άλλους που αγαπούν δικαιοσύνη την επερχόμενη απολύτρωσι του ανθρωπίνου γένους στη νέα τάξι των «νέων ουρανών και νέας γης» του Θεού.