Μια Οδός Ζωής Ανοίγεται στο Ανθρώπινο Γένος

ΚΑΙ το πνεύμα, και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ· και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ· και, Όστις διψά, ας έλθη· και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής».—Αποκάλ. 22:17.

Αυτά τα λόγια κοντά στο τέλος της Βίβλου δίνουν μια αισιόδοξη ελπίδα. Δίνουν υπόσχεσι μιας ζωής που είναι καλύτερη από το βραχύ και ταραχώδες χρονικό διάστημα ζωής που έχομε σήμερα. Υπάρχει καμμιά ευκαιρία ν’ αρχίσωμε ν’ ανακαλύπτωμε αυτό το είδος της ζωής τώρα;

Υπάρχει. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήλθε για να έχουν οι άνθρωποι ζωήν εν αφθονία. Ποιο, λοιπόν, είναι αυτό το ύδωρ της ζωής, και πώς μπορούμε να το αποκτήσωμε;—Ιωάν. 10:10.

Η θυσία της ζωής του Ιησού ήταν εκείνη που άνοιξε τον δρόμο για αιώνια ζωή στο ανθρώπινο γένος. Γι’ αυτό ο Ιησούς έδειξε ότι το ζωοπάροχο ύδωρ συνδέεται με τη θυσία του όταν είπε στη Σαμαρείτιδα: «Όστις όμως πίη εκ του ύδατος το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα· αλλά το ύδωρ το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον».—Ιωάν. 4:14.

Μήπως αυτή η αιώνια ζωή που δίνει ο Ιησούς σημαίνει ότι όλοι όσοι ζουν αιωνίως πρέπει να πάνε στον ουρανό; Διόλου. Διότι η προφητεία της Αποκαλύψεως ομιλεί για το λαμπρό σαν κρύσταλλο νερό του ποταμού της ζωής: «Το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ». Η νύμφη είναι η Χριστιανική εκκλησία της οποίας ο Χριστός είναι συζυγική κεφαλή. (Κολ. 1:18· Εφεσ. 5:23· 2 Κορ. 11:2) Αυτοί που μετέχουν σε ουράνια ζωή με τον Ιησού Χριστό ανέρχονται σε 144.000 πρόσωπα. (Αποκάλ. 14:1, 3) Το ‘ύδωρ της ζωής’ παρέχεται από το πνεύμα και τη νύμφη σε άλλους. Επομένως συμβολίζει τη θεία διάταξι για επίγεια ζωή, αιώνια ανθρώπινη ζωή σε τελειότητα σε μια γη μεταμορφωμένη σε παράδεισο, κατάλληλη για τελείους ανθρώπους.

Το ‘ύδωρ της ζωής’ παριστάνει όλες τις διατάξεις για ζωή μέσω του Ιησού Χριστού. Είναι τώρα όλο αυτό διαθέσιμο; Όχι, διότι ο Θεός πρέπει πρώτα ν’ απομακρύνη το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων με τον αόρατο άρχοντά του τον Γωγ, ο οποίος είναι Σατανάς ο Διάβολος αφότου εξεβλήθη από τον ουρανό (όπως εξετάσθηκε στα δύο προηγούμενα τεύχη του παρόντος περιοδικού). Αλλά μπορούμε να λάβωμε ό,τι είναι διαθέσιμο απ’ αυτό το «ύδωρ» τώρα ακούοντας και υπακούοντας στα αγαθά νέα της βασιλείας και συμμορφώνοντας τη ζωή μας με αυτά.—Ιωάν. 3:16· Ρωμ. 12:2.

Ο ΝΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΡΕΕΙ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ο προφήτης του Θεού Ιεζεκιήλ έλαβε δράσι η οποία συμπληρώνει την δράσι του αποστόλου Ιωάννου στο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εκεί ο Ιεζεκιήλ είδε ένα ναό. Δεν ήταν ναός κτισμένος από ανθρώπους, όπως ήσαν οι ναοί του Σολομώντος ή του Ζοροβάβελ, διότι τότε δεν υπήρχε διόλου ναός στην Ιερουσαλήμ, αφού η πόλις αυτή είχε καταστραφή από τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος πριν από δεκατέσσερα περίπου χρόνια, και η ίδια η Ιερουσαλήμ ήταν ερημωμένη. Αυτός ο ναός που είδε ο Ιεζεκιήλ διέφερε σε σχέδιο από τον ναό του Σολομώντος. Η όρασις τον παριστάνει ως ήδη οικοδομημένο, έτοιμο για επιθεώρησι και μέτρησι. Ήταν όμως προφητικός κάποιου ναού που θα ιδρύετο πραγματικά αργότερα. Εξεικόνιζε την ‘αληθινή σκηνή την οποία κατασκεύασε ο Ιεχωβά και όχι άνθρωπος.’—Εβρ. 8:2.

Ο Χριστιανός συγγραφεύς της επιστολής προς Εβραίους εξετάζει λεπτομερώς αυτή τη σκηνή ή ναό, τονίζοντας ότι αντικατέστησε προτέρους ναούς, τελευταίος των οποίων ήταν ο ναός του Ζοροβάβελ, που ανοικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Ηρώδη. Αυτή η ‘αληθινή σκηνή’ ήλθε σε ύπαρξι το έτος 29 μ.Χ., όταν ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να προσφερθή στο «θυσιαστήριο» του θείου θελήματος ως ο «Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» Μετά την ανάστασί του ο Ιησούς εισήλθε στα Άγια των Αγίων του ναού εκείνου, στον ίδιο τον ουρανό, για να παρουσιάση στον Θεό την αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας την οποίαν προσέφερε στη γη επάνω στο πνευματικό θυσιαστήριο του Ιεχωβά, στο «θέλημα» του Θεού.—Εβρ. 9:23, 24· Ιωάν. 1:29.

Στην όρασί του ο Ιεζεκιήλ είδε το ναό «επί όρους υψηλοτάτου,» πράγμα το οποίο τοποθετεί τον χρόνο της εκπληρώσεως της οράσεως του Ιεζεκιήλ πολύ μακρυά στο ρεύμα του χρόνου, όταν, όπως προφητεύθηκε από τον Ησαΐα, «το όρος του οίκου του Ιεχωβά θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών». Ο Ιεζεκιήλ ωδηγήθηκε σε μια περιήγησι του ναού από έναν άγγελο, που παριστάνετο στο όραμα από έναν άνθρωπο, «του οποίου η θέα ήτο ως θέα χαλκού, και είχε εν τη χειρί αυτού νήμα λινούν και μέτρον καλάμινον».—Ιεζ. 40:2, 3· Ησ. 2:2, ΜΝΚ.

Στον παρόντα καιρό ο Ιεχωβά αποκατέστησε στον λαό του στη γη ένα ‘πνευματικό παράδεισο’ Ο λαός του απολαμβάνει την κατανόησι των βουλών του θεού και ευημερεί με τη διακήρυξι αυτών των βουλών σ’ όλον τον κόσμον. Η λατρεία του Ιεχωβά είναι ‘στηριγμένη’ και ‘εξυψωμένη’ σήμερα. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπων αρχίζουν να πίνουν από «το ύδωρ της ζωής δωρεάν». Αυτοί πάλι λέγουν σε άλλους: «Ελθέ!» και οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά ακμάζουν με ειρήνη και τάξι, αυξάνοντας συνεχώς σε αριθμούς.

ΖΩΗ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΜΑΓΕΔΔΩΝΑ

Αλλά ο Ιεζεκιήλ είδε κάτι πέρα απ’ αυτό. Είδε την ήττα των επιγείων δυνάμεων του Σατανά και την εξαφάνισι της «γης του Μαγώγ,» του αοράτου βασιλείου από το οποίο ο Σατανάς τώρα διαταράσσει τη γη. (Ιεζ. 39:6) Κατόπιν ο Ιεζεκιήλ είδε μια καθαρή εικόνα του τι θα γίνη στη γη στη διάρκεια της δικαίας χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού, όταν δεν θα υπάρχη ο «Γωγ,» Σατανάς ο Διάβολος, ούτε κανένας από τους δαίμονάς του, για ν’ αποτελή πρόσκομμα. Ο άγγελος που ωδήγησε τον Ιεζεκιήλ στο όραμα τον παρέλαβε για μια περιήγησι επιθεωρήσεως του ναού. Τότε ο Ιεζεκιήλ είπε:

«Και με επέστρεψεν εις την θύραν του οίκου· και ιδού ύδατα εξερχόμενα κάτωθεν από του κατωφλίου του οίκου προς ανατολάς· διότι το μέτωπον του οίκου ήτο προς ανατολάς, και τα ύδατα κατέβαινον κάτωθεν από του δεξιού πλαγίου του οίκου, κατά το νότιον του θυσιαστηρίου».—Ιεζ. 47:1.

Το νερό έβγαινε από το αγιαστήριο όπου ο Ιεχωβά παρέμενε και έρρεε προς ανατολάς πέρα από το θυσιαστήριο στην αυλή, δείχνοντας ότι ο Ζωοδότης, ο Ιεχωβά Θεός, αναγνωρίζει τη λυτρωτική θυσία του Υιού του και Αρχιερέως Ιησού Χριστού. Το νερό έρρεε έξω από την αυλή και κατηυθύνετο εκεί όπου εχρειάζετο ζωή.—Παράβαλε με 1 Ιωάννου 1:7· 5:11, 12.

Τώρα ο άγγελος του Ιεχωβά χρησιμοποίησε το λινό του νήμα μετρήσεως. Ο Ιεζεκιήλ λέγει: «Και ο άνθρωπος, όστις είχε το μέτρον εν τη χειρί αυτού εξελθών προς ανατολάς, εμέτρησε χιλίας πήχας, και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των αστραγάλων».—Ιεζ. 47:3.

Είναι αξιόλογο να σημειωθή ότι ο άγγελος εμέτρησε προς ανατολάς απόστασι χιλίων πηχών, που μας υπενθυμίζουν κατ’ επανάληψιν ότι όλα όσα εξεικονίσθησαν ότι εκπληρώνονται από τον ποταμό θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Στην πρώτη μέτρησι, το νερό δεν ήταν πολύ βαθύ, έφθανε μόνο έως τους αστραγάλους. ‘Βάθος έως τους αστραγάλους’ θα είναι αρκετό για ζωοπάροχο νερό αμέσως μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, στον οποίο οι επίγειες δυνάμεις του Γωγ θα κατανικηθούν. Γιατί; Διότι μόνο εκείνοι που λαμβάνουν μια σταθερή στάσι υπέρ της βασιλείας του Θεού πριν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ που αποκορυφώνεται σ’ εκείνο τον πόλεμο θα επιζήσουν. Αυτοί, μολονότι ορίζονται ως ένας «πολύς όχλος,» θα είναι λίγοι σε σύγκρισι με τον παρόντα πληθυσμό της γης, και βέβαια σε σύγκρισι με τις χιλιάδες των εκατομμυρίων που έχουν ζήσει στη γη. (Αποκάλ. 7:9) Αυτοί θα είναι όπως ο Νώε και η οικογένειά του που επέζησαν από τον παγγήινο κατακλυσμό. Ο πολύς όχλος θα δώση ένα δίκαιο ξεκίνημα στην ανθρώπινη κοινωνία, θα αποτελέση το θεμέλιο ‘της νέας γης’ δηλαδή, της ανθρωπίνης κοινωνίας ωργανωμένης κάτω από την ουράνια Μεσσιανική βασιλεία.—2 Πέτρ. 2:5· 3:5-13.

ΖΩΗ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΩΡΑ ΝΕΚΡΩΝ

Εν τούτοις, ο Θεός δεν αφήνει τους σκοπούς του ασυμπλήρωτους, ούτε είναι μεροληπτικός. (Ησ. 46:9, 10· Πράξ. 10:34, 35) Τα ζωοπάροχα οφέλη της λυτρωτικής θυσίας του Ιησού Χριστού είναι για όλο το ανθρώπινο γένος. Για την εφαρμογή αυτής της θυσίας σε πολλούς διαβάζομε: «Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν, διά το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, διά να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου διά της χάριτος του Θεού». (Εβρ. 2:9) Επίσης: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάν. 2:2) «Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων».—1 Τιμ. 2:5, 6.

Σύμφωνα με αυτό ο Ιησούς είπε: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού». (Ιωάν. 5:28, 29) Καθώς εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Μέλλει να γείνη ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων».—Πράξ. 24:15.

Όταν αναστηθούν οι νεκροί, θα υπάρχη αρκετό ύδωρ ζωής για να τους θεραπεύση και να τους αποκαταστήση σε τέλεια ζωή. Αυτό είναι εξασφαλισμένο επειδή βλέπομε τον ποταμό ν’ αυξάνη σε βάθος: «Και [ο άγγελος] εμέτρησε χιλίας [πήχας] και με διεβίβασε διά των υδάτων· τα ύδατα ήσαν έως των γονάτων.»—Ιεζ. 47:4.

Αλλά εδώ ο ποταμός δεν έπαυσε να βαθύνεται. Απ’ αυτό μπορούμε να υποθέσωμε ότι όλες οι χιλιάδες των εκατομμυρίων νεκρών δεν θ’ αναστηθούν διά μιας, πράγμα που θα έκανε τους επιζώντας από τον Αρμαγεδδώνα να έχουν μια μεγάλη πληθυσμιακή έκκρηξι ενώπιόν τους. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να γίνουν οι αναγκαίες υλικές προμήθειες για τους αναστημένους, για να μη αναφέρωμε για τη διδασκαλία και την εκπαίδευσί των στην οδόν ζωής του Ιεχωβά;

Η επόμενη μέτρησις βρήκε τον ποταμό πολύ μεγαλύτερο σε όγκο: «Πάλιν εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε· τα ύδατα ήσαν έως της οσφύος». (Ιεζ. 47:4) Όσο προχωρούν τα χίλια χρόνια, οι αριθμοί των αναστημένων θ’ αυξάνουν, διότι θα υπάρχουν περισσότεροι πιστοί υπήκοοι της βασιλείας για να φροντίσουν γι’ αυτούς. Μερικοί μεταξύ των αναστημένων, όμως, δεν θα εκτιμήσουν την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά και δεν θα υπακούσουν, όπως θα δούμε στην περαιτέρω ανάπτυξι της προφητείας, που θα εξετασθή σ’ ένα προσεχές τεύχος της «Σκοπιάς». Αλλά οι ευπειθείς χιλιάδες των εκατομμυρίων θα γίνουν συνεργάται στην αποκατάστασι του παραδείσου και στην υποβοήθησι εκείνων που θα αναστηθούν αργότερα να έλθουν σε γνώσι του Ιεχωβά του Ζωοδότου και του Υιού του, του Βασιλέως, και να λάβουν τις ζωοπάροχες υπηρεσίες του ως Αρχιερέως του Θεού.

Τελικά, ο άγγελος «εμέτρησε χιλίας (πήχας)· και ήτο ποταμός, τον οποίον δεν ηδυνάμην να διαβώ· διότι τα ύδατα ήσαν υψωμένα, ύδατα κολυμβήματος, ποταμός αδιάβατος».—Ιεζ. 47:5

Πριν τελειώσουν τα χίλια χρόνια της βασιλείας του Μεσσίου ο κοινός επίγειος τάφος του ανθρωπίνου γένους (ο Άδης) και η θάλασσα των υγρών τάφων πολλών ανθρώπων πρέπει να κενωθούν από εκείνους που έμεναν εκεί στο θάνατο. (Αποκάλ. 20:13, 14) Το συμβολικό ‘ύδωρ της ζωής’ πρέπει να παρασχεθή και στον τελευταίο από τους λυτρωμένους νεκρούς του ανθρωπίνου γένους. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίση τον χείμαρρο του ύδατος της ζωής από το να έλθη στο ανθρώπινο γένος για να φέρη ζωή με αφθονία.

Ο Ιεχωβά δίνει αυτή την πρόγνωσι των μεγάλων διευθετήσεών του για το ανθρώπινο γένος μ’ ένα σκοπό υπ’ όψιν. Πρώτον, δίνει ελπίδα σ’ ένα κόσμο που στερείται ελπίδος. (1 Θεσσ. 4:13) Επίσης, υποκινεί εκείνους που έχουν καρδιά με κατανόησι να προσκαλέσουν όλους όσους μπορούν να φθάσουν ν’ αρχίσουν να πίνουν από το ζωοπάροχο ύδωρ τώρα, διότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη αυτού. Όλοι όσοι ακούουν και καταλαβαίνουν πραγματικά, με χαρά ενώνονται με το πνεύμα και τη νύμφη λέγοντας, ‘Ελθέ! Λάβε το ύδωρ της ζωής δωρεάν’.

[Εικόνα στη σελίδα 573]

Ezekiel’s Vision of the SANCTUARY OF JEHOVAH Perspective View