Βεβαίως το προείπαν, όπως κι ο αρχαίος ψαλμωδός είπε: «Οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, δια να αφανισθώσιν αιωνίως.»—Ματθ. 24:12· 2 Τιμ. 3:1-5· Ψαλμ. 92:7.

Η ημέρα, κατά την οποίαν ο Ιεχωβά θα πιστοποιήση την κυριαρχία του, πλησιάζει γοργά. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Για να διαφύγωμε τον όλεθρο μαζί με τους εχθρούς της κυριαρχίας του Ιεχωβά, πρέπει ν’ αποδείξωμε την πιστότητά μας στην κυριαρχία του, χωριζόμενοι από το εγκληματικό καθεστώς του Σατανά και αρνούμενοι να δωροδοκηθούμε ή να εκφοβισθούμε απ’ αυτό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνωμε καθαροί από την υλιστική του εμποριοκρατία, από τη διεφθαρμένη πολιτική του και τις ψευδείς και υποκριτικές του θρησκείες. Έτσι θα συμμετάσχωμε στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά, αποδεικνύοντας τον Διάβολο ψεύτη. Κάνοντας τούτο μπορούμε να ελπίσωμε ότι θα διαφυλαχθουμε, όταν ο Ιεχωβά επιδείξη ενδόξως ότι αυτός είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος και όταν καθαρίση το όνομά του από κάθε μομφή, η οποία κακοβούλως επεσωρεύθη σ’ αυτό· αυτό θα το πράξη καταστρέφοντας όλους τους ασεβείς στον Αρμαγεδδώνα, στη μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος.

Δεν υπάρχει ενδιάμεσος χώρος. Όπως είπε ο Ιησούς: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού, είναι κατ’ εμού· και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού, σκορπίζει.» (Ματθ. 12:30) Δεν μπορούμε ν’ απατήσωμε τον εαυτό μας με τη σκέψι ότι μια παθητική πίστις στην Αγία Γραφή και μια ηθική ζωή είναι το άπαντον που χρειάζεται. Όχι, διόλου! Η πιστότης στην κυριαρχία του Ιεχωβά απαιτεί να προσλαμβάνωμε γνώσι περί αυτού και του Υιού του, να συναναστρεφώμεθα τους άλλους Χριστιανούς, ν’ αφιερώσωμε τον εαυτό μας για να πράττωμε το θέλημα του Θεού και να το εκτελούμε, εφόσον το κύριον μέρος τούτου στον παρόντα καιρόν είναι να κηρύττωμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» Ενεργώντας έτσι, θα είναι ευτυχές προνόμιό μας να καταδείξωμε σε όλη την αιωνιότητα την ακεραιότητά μας στην κυριαρχία του Ιεχωβά και να τιμήσωμε τ’ όνομά του ως ευπειθείς του υπήκοοι στον δίκαιο νέο κόσμο.—Σοφον. 2:3· Ματθ. 24:14.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Είναι ανάγκη να καλύπτη μια αδελφή το κεφάλι της όταν προσεύχεται παρουσία ενός αφιερωμένου αδελφού που δεν είναι σύζυγος της; Είναι ανάγκη να το κάνη αυτό, όταν διεξάγη μια Γραφική μελέτη σε μια τέτοια περίστασι, όπως είναι η παρουσία του υπηρέτου εκκλησίας, ο οποίος την εκπαιδεύει ή όταν τη συνοδεύη ο υπηρέτης περιοχής;—Μ. Σ., Η.Π.Α.

Δεν φαίνεται να υπάρχη λόγος, για τον οποίον μια αφιερωμένη γυναίκα πρέπει να οδηγή ποτέ σε προσευχή παρουσία ενηλίκων αφιερωμένων αρρένων. (1 Κορ. 11:3) Στο Μπέθελ του Μπρούκλυν ποτέ δεν καλούνται αδελφές να οδηγήσουν την οικογένεια σε προσευχή. Εφόσον είναι παρών ένας ενήλικος αφιερωμένος άνδρας, στην εκκλησία ή στο σπίτι, αυτός πρέπει να εκπροσωπή τους υπολοίπους στη δέησι προς τον Ιεχωβά Θεό. Αν ένας μη αφιερωμένος σύζυγος θελήση ώστε η σύζυγός του να οδηγήση σε ακουστή προσευχή, τότε εκείνη μπορεί να το πράξη, αλλ’ από σεβασμό προς την «κεφαλήν» της πρέπει να έχη καλυμμένο το κεφάλι της. (1 Κορ. 11:5, 10) Όταν ο σύζυγος απουσιάζη, αλλ’ είναι παρόντες αφιερωμένοι άρρενες ανήλικοι γυιοί, η μητέρα πρέπει και πάλι να έχη καλυμμένο το κεφάλι της αν αυτή προσεύχεται. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα αφήνετο το πράγμα στην κρίσι της, ή να κάμη η ιδία την προσευχή ή ν’ αναθέση σ’ έναν απτό τους αφιερωμένους γυιούς της να κάμη αυτός προσευχή. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει ένας αβάπτιστος γυιός να εκπροσωπή αφιερωμένα μέλη της οικογενείας στην προσευχή. Όταν στο σπίτι είναι παρούσες μόνον αφιερωμένη μητέρα και αφιερωμένες θυγατέρες, η μητέρα μπορεί ν’ αναθέση σε μια από τις αφιερωμένες θυγατέρες της να προσευχηθή αν το θέλη. Σε τέτοιες περιπτώσεις καμμιά δεν χρειάζεται να καλύπτη το κεφάλι της.

Μπορεί, όμως, να υπάρξουν και περιπτώσεις, στις οποίες είναι σκόπιμο για μια αδελφή να διεξάγη μια οικιακή Γραφική μελέτη παρουσία ενός αφιερωμένου αδελφού, σαν αυτούς που μνημονεύονται στην ερώτησι· ή μπορεί να διεξάγη μια οικιακή Γραφική μελέτη μ’ έναν αδελφό νεοβαπτισμένον, ο οποίος ακόμη χρειάζεται βοήθεια. Τι γίνεται τότε; Σε τέτοιες περιπτώσεις ο αφιερωμένος αδελφός πρέπει να κάνη την προσευχή, η δε αδελφή μπορεί να διεξάγη τη συμμελέτη με καλυμμένο το κεφάλι της. Αυτό το κάνει από σεβασμό στη θεοκρατική τάξι, διότι εκείνος, καθώς κι εκείνη, είναι μέλη της εκκλησίας του Θεού, και στην εκκλησία πρέπει ο άνδρας να κάνη τη διδασκαλία. (1 Τιμ. 2:11, 12) Αν μια αφιερωμένη αδελφή διεξάγη μια συμμελέτη με τον μη αφιερωμένο σύζυγό της ή μ’ ένα άλλο άτομο αλλ’ επί παρουσία του μη αφιερωμένου συζύγου της, πρέπει και πάλι να έχη καλυμμένο το κεφάλι της. Αυτό θα ήταν σε αναγνώρισι του γεγονότος ότι ο σύζυγος έτρεπε να είναι εκείνος που θα έδινε Γραφική εκπαίδευσι παρουσία της οικογενείας του όπως αντιπροσωπεύεται από τη σύζυγό του.

Ο Νόμος του Μωυσέως με διαφόρους τρόπους υπενθύμιζε στις Ισραηλίτιδες γυναίκες το προβάδισμα που είχαν οι άνδρες ενώπιον του Ιεχωβά, κι έτσι αυτές δεν μπορούσαν ν’ αγνοήσουν την ιδιότητα του ανδρός ως κεφαλής και να υποπέσουν στο σφάλμα που διέπραξε η Εύα. Έτσι, το διακριτικό φυσικό γνώρισμα που διεχώριζε τον υπό διαθήκην λαόν του Ιεχωβά ήταν κάτι που εφηρμόζετο μόνο στους άρρενας, δηλαδή, η περιτομή. Έπειτα, η περίοδος μη καθαρότητος μιας μητρός λόγω γεννήσεως θήλεος βρέφους ήταν σε διάρκεια διπλασία από την της γεννήσεως άρρενος. Όταν ο Ιησούς θαυματουργικά έθρεψε τα πλήθη, οι απόστολοί του εμέτρησαν μόνο τους άνδρας