Ποια Είναι η Ασφάλεια Σας;—Το Σπίτι Σας;—Ο Τραπεζιτικός Λογαριασμός Σας;—Η Εργασία Σας;

 1. Ποιες κατάλληλες επιθυμίες θα ικανοποιήση ο Ιεχωβά και πώς;

ΟΛΟΙ οι φυσιολογικοί άνθρωποι επιθυμούν ασφάλεια. Θέλουν οικονομική ασφάλεια, ένα καλό τόπο κατοικίας, ικανοποιητική εργασία, απαλλαγή από τον φόβο και ειρήνη διανοίας. Ο Ιεχωβά ενεφύτευσε την επιθυμία για τέτοια κατάλληλα πράγματα όταν εδημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα. Και στη νέα τάξι του Ιεχωβά, κάτω από τη διακυβέρνησι της ουρανίου βασιλείας του, αυτή η ασφάλεια θ’ αποτελή ένα μέρος του ανθρωπίνου γένους. Ο θεόπνευστος ψαλμωδός είπε τα εξής σχετικά με τον Ιεχωβά: «Ανοίγεις την χείρα σου και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.» (Ψαλμ. 145:16) Στη νέα τάξι του Θεού οι κατάλληλες επιθυμίες των ανθρώπων θα ικανοποιηθούν πλήρως, και πέρα από τις προσδοκίες των ακόμη.

 2. Τι είδους απώλεια θα λάβη χώρα στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’;

² Αλλά δεν φθάσαμε ακόμη στη νέα τάξι του Ιεχωβά. Ζούμε ακόμη στο παρόν σύστημα πραγμάτων, το οποίο πλησιάζει γοργά προς το τέλος του. Σε λίγο θα τερματισθή όταν συγκρουσθή κατά μέτωπον με τον Θεό στην επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι.’ (Ματθ. 24:21) Προτού, λοιπόν, η νέα τάξις του Θεού γίνη πραγματικότης, το παλαιό σύστημα πολιτικής, εμπορικής και θρησκευτικής διακυβερνήσεως κάτω από τον Σατανά πρέπει να παραμερισθή. (2 Κορ. 4:4· Αποκάλ. 19:11-21) Τότε θα υπάρξη μεγάλη απώλεια ζωής, καθώς ο Ιεχωβά θα θανατώση εκείνους που αρνούνται να κάνουν το θέλημά του. Επίσης, θα υπάρξη ασφαλώς και μεγάλη απώλεια υλικών αγαθών όπως συνέβη όταν απωλέσθησαν οι ασεβείς στον κατακλυσμό των ημερών του Νώε και όταν καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, καθώς και όταν η Ιερουσαλήμ ερημώθηκε στο έτος 70 μ.Χ.—Λουκ. 17:26-29· 2 Χρον. 36:19.

 3. Εξ αιτίας του τι επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον, ποια πρέπει να είναι η στάσις μας;

³ Γι’ αυτό υπάρχει σήμερα σοβαρός λόγος να διατηρούμε στην κατάλληλη θέσι της τη φυσιολογική επιθυμία που μπορεί να έχωμε για υλική ασφάλεια. Αν δίνωμε πολύ μεγάλη προσοχή στα υλικά πράγματα, θα παρεκκλίνωμε από το πιο σπουδαίο πράγμα—την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού και την απόκτησι της επιδοκιμασίας του. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» (Εβρ. 12:1) Η έλλειψις πίστεως μπορεί εύκολα να μας καταλάβη αν είμεθα πολύ αφοσιωμένοι στις επιδιώξεις που είναι συνήθεις σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Ακριβώς όπως ένας δρομεύς αποβάλλει τα περιττά βάρη για να τρέξη στον αγώνα, το ίδιο πρέπει να κάνωμε κι εμείς καθώς τρέχομε για το βραβείο της αιωνίου ζωής. Ο Παύλος επίσης παρομοιάζει τον Χριστιανό μ’ ένα στρατιώτη του οποίου η προσοχή δεν αποσπάται με το να ενασχολήται σε άλλες επιδιώξεις, λέγοντας: «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.»—2 Τιμ. 2:3, 4.

ΔΙΑΚΡΑΤΗΣΙΣ ΜΙΑΣ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΨΕΩΣ

 4. Απαιτεί ο Θεός από τον λαό του να εγκαταλείψη σπίτια, εργασία και χρήματα;

⁴ Μήπως πρέπει να συμπεράνουμε απ’ αυτό ότι, εφόσον πλησιάζει το τέλος αυτού του συστήματος, ο Θεός απαιτεί να εγκαταλείψουν οι Χριστιανοί σπίτια, εργασίες και χρήματα; Μήπως δεν πρέπει να ενδιαφέρωνται πια για τη συντήρησί των, ιδιαίτερα στους δύσκολους οικονομικούς καιρούς οπότε πολλοί άνθρωποι μένουν άνεργοι; Όχι, δεν πρέπει να καταλήξωμε σ’ αυτό το συμπέρασμα, διότι ο Λόγος του Θεού λέγει επίσης τα εξής: «Εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) Για να ‘προνοήσουν περί των οικείων,’ εκείνοι που έχουν οικογενειακές ευθύνες συνήθως πρέπει να εργασθούν για ν’ αποκτήσουν αρκετά χρήματα για διατροφή, ιματισμό και στέγασι.

5, 6. Ποιο είναι το πραγματικά σπουδαίο ζήτημα σχετικά με τα υλικά πράγματα σήμερα;

⁵ Εκείνο που τονίζουν οι Γραφές είναι ότι, μολονότι είναι ουσιώδες και αναγκαίο να έχωμε τα προς το ζην, αυτό δεν πρέπει να γίνη το κύριο ενδιαφέρον της ζωής μας. Αν ένα άτομο δαπανά τον εαυτό του στις φροντίδες της ημέρας, μπορεί να φρονή ότι δεν του έχει μείνει χρόνος ούτε δυνάμεις για ν’ αναζητήση τον Θεό, να μάθη τις απαιτήσεις του και να κάνη το θέλημά του. Πρέπει λοιπόν ν’ αποφασίση ποιος θα είναι ο Θεός του: Ο Ιεχωβά ή τα υλικά πράγματα. «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη,» είπε ο Ιησούς. «Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά.» (Ματθ. 6:24) Εκείνος που ενδιαφέρεται πολύ για υλικά πράγματα, συνήθως αφιερώνει πολλή εργασία και φροντίδες γι’ αυτά. Γι’ αυτό τα άτομα που έχουν πλούτη μπορεί να δυσκολεύωνται πολύ να κάνουν το θέλημα του Θεού. Είναι πολύ απασχολημένοι στην απόκτησι και διατήρησι του πλούτου των. Ο Ιησούς λοιπόν παρετήρησε τα εξής: «Πόσον δυσκόλως θέλουσιν εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού οι έχοντες τα χρήματα!»—Μάρκ. 10:23.

⁶ Αργά ή γρήγορα, ο χρόνος που δαπανάτε, η στάσις που αναπτύσσετε, η κατανόησις της καρδιάς σας, οποιοδήποτε απ’ αυτά—ο Θεός ή τα υλικά πράγματα—ένα απ’ αυτά θα υπερισχύση, θ’ αποτελέση το κύριο ενδιαφέρον της ζωής σας. Εκείνο που θα γίνη το κύριο ενδιαφέρον σας θα καθορίση το μέλλον σας, όπως συνέβη και με τον Λωτ και τη σύζυγό του. «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή, ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.» (Γαλ. 6:7) Ένας γεωργός δεν μπορεί να σπείρη σπόρους από φυτά που είναι αγριόχορτα και να ελπίζη να θερίση μια συγκομιδή από σιτάρι. Ομοίως, αν σπείρη σιτάρι, δεν θα θερίση αγριόχορτα. Έτσι, αν σπείρωμε εμπιστοσύνη στα υλικά οφέλη που προσφέρει αυτό το σύστημα, θα θερίσωμε απογοήτευσι όταν αυτό παρέλθη με καταστροφή. Αν σπείρωμε εμπιστοσύνη στον Θεό, θα θερίσωμε την αμοιβή που αυτός δίνει και τώρα και στη νέα του τάξι.

 7. Πώς ο απόστολος Παύλος έδειξε την ορθή στάσι;

⁷ Η πορεία της πρακτικής σοφίας σήμερα, έχοντας υπ’ όψιν το που βρισκόμεθα στο ρεύμα του χρόνου, είναι να έχωμε τη στάσι που τηρούσε και ο απόστολος Παύλος όταν είπε: «Νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα δια να κερδήσω τον Χριστόν.» Ακόμη κι αν η εκτέλεσις του θελήματος του Θεού εσήμαινε απώλεια των πάντων, περιλαμβανομένης και της ζωής του, ο Παύλος δεν θα εσύρετο οπίσω. Είχε τη βεβαία ελπίδα της αναστάσεως. Στην πραγματικότητα, απέβλεπε «εις την εξανάστασιν των νεκρών.» Ο Παύλος είχε κατανοήσει ότι εκείνο που είχε σημασία στη ζωή δεν ήταν τα αποκτήματα, ο πλούτος, η θέσις ή η υπόστασις που είχε άλλοτε στην κοινότητα. Ήταν πρόθυμος να εγκαταλείψη αυτά τα πράγματα χάριν εκείνου που πραγματικά άξιζε—χάριν της εκτελέσεως του θελήματος του Θεού και της αποκτήσεως της ευνοίας και της ευλογίας του.—Φιλιππ. 3:8, 10, 11.

ΠΟΣΗ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ;

8, 9. Γιατί είναι ασύνετο να προσκολλώμεθα πολύ σε σπίτια ή αποκτήματα;

⁸ Η σύνεσις αυτής της στάσεως μπορεί να παρατηρηθή από τη θλίψι, την απογοήτευσι και τον εκνευρισμό που επέρχονται σ’ εκείνους οι οποίοι προσηλώνονται πολύ σε υλικά πράγματα, και οι οποίοι τα χάνουν. Παραδείγματος χάριν μπορεί να έχετε ένα ωραίο σπίτι σήμερα, αλλά ποια διαβεβαίωσις υπάρχει ότι θα το έχετε και αύριο; Μπορεί ούτε καν να ζήτε τότε. (Λουκ. 12:16-21) Και τώρα ακόμη, πολλοί που χρεώθηκαν υπερβολικά για ένα σπίτι, διαπιστώνουν ότι σε οικονομικά ‘δύσκολους καιρούς’ δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τις πληρωμές και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι.

⁹ Επίσης, κάθε χρόνο χιλιάδες σπίτια καταστρέφονται ή παθαίνουν ζημιές από πυρκαϊές, και άλλα καταστρέφονται από πλημμύρες ή καταιγίδες. Οι κλέφτες, με αυξανόμενη συχνότητα, εισβάλλουν σε σπίτια και διαπράττουν κλοπές. Σε μερικές περιπτώσεις η ασφάλεια καλύπτει το κόστος των ζημιών, αλλά σε πολλές άλλες περιπτώσεις δεν γίνεται αυτό. Και τι θα λεχθή για το συναισθηματικό κόστος εκείνων που συγκεντρώνουν τη ζωή τους γύρω απ’ αυτά τα αποκτήματα; Όπως είπε μια νοικοκυρά: «Σωστό είναι αυτό. Όσο πιο πολλά έχεις, τόσο πιο πολύ πρέπει ν’ ανησυχής γι’ αυτά.» Επίσης, σε πολλά μέρη του κόσμου έγιναν πόλεμοι, στάσεις και άλλες βιαιοπραγίες που κατέστρεψαν σπίτια χωρίς ελπίδα αποζημιώσεως.

10. Πώς ωφελείται ο Χριστιανός με το να έχη την ορθή άποψι; (Λουκ. 14:33)

¹⁰ Εκείνος που διατηρεί τις ανάγκες του σ’ ένα λογικό κατώτερο όριο και είναι πρόθυμος να περάση με λιγώτερα από υλική άποψι, δεν έχει να χάση και πολλά πράγματα. Επί πλέον, αυτό συνήθως τον κάνει να μπορή να δαπανά περισσότερο μέρος του χρόνου του και των δυνάμεων του στη μελέτη και την υπηρεσία του Δημιουργού του. Μπορεί να συγκεντρώνεται στην ανάπτυξι εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά και στις υποσχέσεις του. Οι πυρκαϊές, οι οχλοκρατίες ή οι βιαιοπραγίες μπορεί να καταστρέψουν το σπίτι του, αλλά δεν μπορούν να καταστρέψουν την πραγματική ασφάλεια που προέρχεται από τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό, «όστις . . . ακούει εμού,» λέγει ο Ιεχωβά, «θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία· και θέλει ησυχάζει, μη φοβούμενος κακόν.» (Παροιμ. 1:33) Ένα τέτοιο άτομο μπορεί ορθά να λέγη: «Εν ειρήνη θέλω και πλαγιάσει και κοιμηθή· διότι συ μόνος, Ιεχωβά, με κατοικίζεις εν ασφαλεία.»—Ψαλμ. 4:8, ΜΝΚ.

11. Τι απώλεια υλικών πραγμάτων θα μπορούσε να συμβή στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’;

¹¹ Τελικά, όσον αφορά το σπίτι και τα αποκτήματα ενός ατόμου, μπορούν αυτά να διαφυλαχθούν στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως;’ Εκείνο τον καιρό στη διάρκεια του οποίου θα υπάρξουν χαώδεις συνθήκες, μήπως πρέπει να νομίζωμε ότι τα αποκτήματά του δεν θα επηρεασθούν; (Ζαχ. 14:13) Επίσης, στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως,’ ο Σατανάς και οι ορδές του θα εξαπολύσουν επίθεσι εναντίον των δούλων του Ιεχωβά ‘δια να λεηλατήσουν λεηλασίαν και να λαφυραγωγήσουν λάφυρον.’ (Ιεζ. 38:12) Πόσο θ’ αφήση ο Ιεχωβά τους εχθρούς του να προχωρήσουν, δεν το γνωρίζομε τώρα, αλλά υπάρχει η πιθανότης της απωλείας των υλικών πραγμάτων.

12. Σε τι μπορούμε ν’ αποβλέπωμε;

¹² Για όλους αυτούς τους λόγους, μπορούμε να διακρίνωμε ότι είναι ασύνετο να είμεθα πολύ προσηλωμένοι συναισθηματικά σε πράγματα όπως είναι τα σπίτια και οι επιπλώσεις, οσοδήποτε απολαυστικά και αν είναι τώρα. Όχι διότι ο Ιεχωβά τα κατακρίνει, αλλά διότι γνωρίζει ότι η προσήλωσις σ’ αυτά μπορεί ν’ αποδειχθή επικίνδυνη, όπως έγινε με τη σύζυγο του Λωτ. (Λουκ. 17:31, 32) Αντιθέτως, πρέπει ν’ αποβλέπωμε στον καιρό της νέας τάξεως του Θεού για πλήρη ασφάλεια, οπότε οι δούλοι του Θεού μπορούν κατάλληλα να κτίζουν σπίτια για κατοικία.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ Ή ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΑΣ;

13. Πόσο ασφαλές είναι το χρήμα; (Εκκλησ. 7:12)

¹³ Απαιτείται χρήμα για να ζήση κανείς σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και ν’ αγοράζη τα αναγκαία για τη ζωή. Αλλά πολλοί, άνθρωποι θέλουν να έχουν ένα σημαντικό τραπεζικό λογαριασμό, επειδή πιστεύουν ότι αυτό θα τους παράσχη ασφάλεια. Εν τούτοις, η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι δεν συμβαίνει αυτό. Στη Μεγάλη Οικονομική Κρίσι χιλιάδες τραπεζών έκλεισαν σ’ όλον τον κόσμο, με σοβαρές απώλειες για τους καταθέτας. Ένας οικονομολόγος εδήλωσε προσφάτως: «Το τραπεζικό σύστημα . . . έχει παρουσιάσει μια συνεχή φθορά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.» Επίσης, η αξία του χρήματος καταφαγώθηκε από τον πληθωρισμό, όπως ακριβώς ένας όγκος πάγου διαλύεται από τον ήλιο. Πράγματι, η ιστορία του χρήματος συνοψίζεται σε μια λέξι: ανασφάλεια.

14. Γιατί είναι ουσιώδες ν’ απαλλαγούμε από τη φιλαργυρία; (Ματθ. 19:21)

¹⁴ Μολονότι λοιπόν το χρήμα είναι αναγκαίο και χρήσιμο τώρα, αποτελεί αφροσύνη να διακυβεύη κανείς τη ζωή του θέτοντας την εμπιστοσύνη του σ’ αυτό. Διότι οποιεσδήποτε ενέργειες κι αν κάνουν οι εξουσίες για να συγκρατήσουν τα σημερινά οικονομικά συστήματα, γεγονός είναι ότι θα καταρρεύσουν όλα γενικά, και αυτή τη φορά για πάντα. Πλησιάζει γοργά η ημέρα που, όπως έγινε και πριν, «το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά.» (Ιεζ. 7:19, ΜΝΚ) Ένεκα τούτου, ο Λόγος του Θεού συνετά συμβουλεύει: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος, αρκείσθε εις τα παρόντα.» Επειδή δεν ακολούθησαν αυτή τη συμβουλή αλλά, αντιθέτως, ανέπτυξαν αγάπη για τα χρήματα, μερικοί «απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» (Εβρ. 13:5· 1 Τιμ. 6:10) Η αγάπη για τα χρήματα, λοιπόν, όχι μόνο αποσπά την προσοχή του ατόμου από τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού, αλλά και οδηγεί εις «οδύνας πολλάς,» εξ αιτίας αυτών που πρέπει να υποστή για ν’ αποκτήση και να διατηρήση το χρήμα του.

15. Θα έχη ο πλούτος καμμιά βαρύτητα για την απόκτησι αιωνίου ζωής; (Ψαλμ. 49:16, 17)

¹⁵ Οι πλούσιοι μπορεί να επιθυμούν να ‘ζουν αιωνίως και να μη ιδούν διαφθοράν’ και ‘οι οίκοι αυτών να υπάρχουν εις τον αιώνα’ έχοντας μάλιστα ‘ονομάσει τα υποστατικά αυτών με τα ίδια αυτών ονόματα.’ (Ψαλμ. 49:9, 11) Αλλά ο Θεός είναι εκείνος που θα καθορίση το μέλλον. Όχι το χρήμα, αλλά ο Ιεχωβά θ’ αποφασίση ποιος και τι θα διαφυλαχθή στον επερχόμενο καιρό της αναταραχής. Και στη νέα του τάξι, η γη δεν θα είναι διηρημένη σύμφωνα με την ιδιοτροπία ωρισμένων πλουσίων και ισχυρών ανθρώπων που ζουν σήμερα. Ο Ιεχωβά, μέσω της κυβερνήσεως της Βασιλείας του, θα ρυθμίζη τις οικονομικές υποθέσεις έτσι ώστε όλος ο λαός του να ωφελήται από τη γενναιοδωρία της γης. (Ρωμ. 2:11) Επομένως, πόσο πρακτική και σοφή είναι η Γραφική συμβουλή: «Θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν.» (Ματθ. 6:20) Ένας καλός λογαριασμός με τον Θεό στον ουρανό είναι εκείνο που έχει σημασία, και όχι ένας μεγάλος λογαριασμός σε κάποια τράπεζα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

16. Ακόμη και σε καιρούς οικονομικών δυσχερειών, ποια ισορροπία διατηρεί ο Χριστιανός; (Ματθ. 6:34)

¹⁶ Εν τούτοις, σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πλουτίζουν. Περισσότερο ενδιαφέρονται ν’ αποκτήσουν απλώς αρκετά χρήματα για ν’ αντιμετωπίσουν τα έξοδά τους. Υπάρχει μεγάλη ανησυχία, διότι οι παγκόσμιες οικονομικές δυσχέρειες στα πρόσφατα χρόνια έκαναν πολλούς ανθρώπους να χάσουν την εργασία τους και τα εισοδήματά τους. Ο δούλος του Θεού σ’ αυτή την περίπτωσι έχει επίσης λόγο ν’ ανησυχή. Αλλά διατηρεί την ισορροπία του. Δεν ξεχνά ότι ο Λόγος του Θεού λέγει να ‘μη αφίνωμε το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.’ (Εβρ. 10:24, 25) Ο ισορροπημένος Χριστιανός κατανοεί ότι «με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού.» (Ματθ. 4:4) Ενώ λοιπόν ευσυνείδητα κάνει ό,τι μπορεί για να βρη μια εργασία για ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, δεν αφήνει την εργασία του να παρεμποδίζη το να συνέρχεται με τους άλλους Χριστιανούς για τη μελέτη του Λόγου του Θεού. Ούτε αφήνει αυτή την ανησυχία του να επηρεάζη την υπηρεσία που εκτελεί χάριν των άλλων ατόμων της κοινότητος που δεν γνωρίζουν ακόμη τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του. Διατηρεί στην πρώτη θέσι τα πιο σπουδαία πράγματα που σχετίζονται με τον Θεό και το θέλημα του.—Φιλιππ. 1:10.

17. Ποια παρηγορητική γνώσι έχει ο Χριστιανός μολονότι και ο ίδιος δοκιμάζει οικονομικά προβλήματα; (Εβρ. 13:5, 6)

¹⁷ Ο δούλος του Θεού που δοκιμάζει προβλήματα λόγω οικονομικών δυσχερειών έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα που δεν το έχουν οι άλλοι οι οποίοι δεν υπηρετούν τον Ιεχωβά. Παρηγορείται με το γεγονός ότι ο Θεός τον οποίο υπηρετεί γνωρίζει την κατάστασί του καλύτερα απ’ όσο την γνωρίζει αυτός ο ίδιος και μπορεί να εμπιστεύεται σ’ αυτόν, όπως σ’ έναν στοργικό Πατέρα, ότι θα τον βοηθήση σε καιρό ανάγκης. Εξ άλλου θα παρείχε ο Θεός συναθροίσεις για πνευματική ενίσχυσι και ευκαιρίες για κήρυξι των αγαθών νέων της επερχομένης νέας τάξεως και ωστόσο δεν θα υπεστήριζε τους δούλους του που θέτουν τα συμφέροντα του Θεού πρώτα στη ζωή τους; Επίσης, εφόσον ο Θεός ο ίδιος είπε ‘εκείνος που δεν προνοεί περί των οικείων του είναι απίστου χειρότερος,’ δεν θα τηρούσε ο ίδιος την ίδια αυτή αρχή; (1 Τιμ. 5:8) «Μήπως είναι αδικία εις τον Θεόν; Μη γένοιτο,» δηλώνει ο απόστολος Παύλος.—Ρωμ. 9:14.

18, 19. (α) Αντί να θλιβώμεθα για ενδεχόμενες απώλειες υλικών πραγμάτων, γιατί πρέπει να χαιρώμεθα για το επικείμενο τέλος αυτού του πονηρού συστήματος; (β) Ποια πορεία, λοιπόν, θα επιδιώκωμε σ’ αυτόν τον έσχατο καιρό;

¹⁸ Ο Ιεχωβά δημιούργησε πράγματι τους ανθρώπους με τη φυσική επιθυμία για καλά πράγματα. Αλλά σ’ αυτό το αποκορύφωμα των αιώνων, όλες οι σκέψεις για υλικά αγαθά πρέπει να διατηρούνται στην κατάλληλη θέσι τους. Ποτέ δεν πρέπει ν’ αφήνωνται να κυριαρχούν επάνω μας. Όταν, λοιπόν, συλλογιζώμεθα τη ‘μεγάλη θλίψι’ που πλησιάζει γοργά, δεν πρέπει να είμεθα σαν τη σύζυγο του Λωτ. Δεν πρέπει να λυπούμεθα με τη σκέψι ότι θα χάσωμε τα αποκτήματά μας, διότι ένας τέτοιος αρνητικός συλλογισμός μπορεί ν’ ανατρέψη την ισορροπία μας ως το σημείο να διακινδυνεύσουμε την ίδια τη ζωή μας.

¹⁹ Αντιθέτως, θα χαίρωμε για το επικείμενο τέλος αυτού του πονηρού συστήματος. Γνωρίζομε ότι αυτό θα σημάνη την υπεράσπισι του ονόματος του Ιεχωβά, καθώς και τη σωτηρία των ανθρώπων που φέρουν το όνομά του και οι οποίοι το εξυψώνουν στην καθημερινή τους ζωή. Για την πιστότητά τους στον Ιεχωβά, θα εισαχθούν σε μια νέα τάξι όπου θ’ αναλάβουν το ευχάριστο έργο να κάνουν αυτή τη γη ένα Παράδεισο, απηλλαγμένοι από την επιρροή του Σατανά και του πονηρού του συστήματος πραγμάτων και απηλλαγμένοι από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο. (1 Κορ. 15:25, 26) Μ’ ένα τέτοιο μεγαλειώδες μέλλον που είναι ακριβώς εμπρός μας, όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν, θα θελήσουν να «ελπίζωσιν όχι επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν, να αγαθοεργώσιν να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμ. 6:17-19.