Μπορείτε Σεις να Βοηθήσετε Χήρες και Ορφανά «εν τη Θλίψει Αυτών»;
1, 2. (α) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του να «βλέπωμε» κάποιον στη θλίψι του και του να «φροντίζουμε» γι’ αυτόν; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιάκωβος 1:27, ποια ευθύνη φέρνει η αληθινή λατρεία;
ΥΠΑΡΧΕΙ τεράστια διαφορά μεταξύ του να βλέπωμε κάποιον που είναι σε κατάστασι στενοχώριας και του να φροντίσωμε γι’ αυτόν. Η αληθινή λατρεία πρέπει να μεταβάλη τους ανθρώπους από αδιάφορους παρατηρητές σε στοργικούς βοηθούς των ομοπίστων τους, διότι «θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάσσει εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιακ. 1:27.
2 Στο εδάφιο Ιακώβου 1:27 το ρήμα ‘επισκέπτομαι’, μεταδίδει την ιδέα της επισκέψεως σε κάποιον για παροχή αναγκαίας βοήθειας. Αυτή η βοήθεια εκτιμάται πολύ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ
3, 4, (α) Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεον 5:4, ποιοι πρέπει να ενδιαφέρωνται να βοηθούν τις χήρες; (β) Με ποιους τρόπους μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά των γυναικών που είναι χήρες και ποια είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορούν να δώσουν αυτά τα παιδιά;
3 Ο απόστολος Παύλος τονίζει ποιοι πρέπει να ενδιαφέρωνται να βοηθούν τις χήρες, λέγοντας: «Εάν δε τις χήρα έχη τέκνα ή έκγονα, ας μανθάνωσι πρώτον να καθιστώσιν ευσεβή τον ίδιον αυτών οίκον και να αποδίδωσιν αμοιβάς εις τους προγόνους αυτών. Διότι τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Θεού.» (1 Τιμ. 5:4) Μολονότι αυτή η δήλωσις περιλαμβάνει μεγάλα παιδιά, και τα μικρότερα ακόμη μπορούν να μάθουν να δείχνουν την αφοσίωσί τους στον Θεό με το ν’ αποδίδουν «αμοιβάς» στους γονείς τους που έχουν κάνει τόσο πολλά γι’ αυτά. Αλλά πώς; Μερικοί νεαροί βοηθούν οικονομικώς, όπως έκαμε ένας ο οποίος πρόσφερε όλες τις οικονομίες του από την ολιγόωρη εργασία του για να πληρώση μια απροσδόκητη δαπάνη. «Αυτό το είδος γενναιοδωρίας από ένα γιο 14 ετών,» είπε η μητέρα του χαρούμενη, «με ενθαρρύνει πάρα πολύ.»
4 Αλλά κι όταν τα παιδιά δεν μπορούν να προσφέρουν χρήματα, μπορούν να δώσουν πολύ πιο σπουδαία πράγματα—εκτίμησι και υπακοή, (Παρ. 23:22· Εφεσ. 6:1-3) Πολλοί μεμονωμένοι γονείς διερωτώνται, «Κάνω εγώ καλό έργο ανατρέφοντας το παιδί μου;» Φαντασθήτε τη χαρά μιας χήρας όταν το μικρό της παιδί έφτιαξε μια κάρτα, λέγοντας: «Σε αγαπώ πάρα πολύ και ξέρω ότι κοπιάζεις σκληρά.» Αν λοιπόν, είσθε το παιδί μιας χήρας, έχετε πει πρόσφατα σ’ αυτήν πόσο εκτιμάτε τις θυσίες που κάνει για σας; Είσθε πρόθυμος να υπακούετε; Ξέρετε τι σημαίνει να πλένετε τα πιάτα με υπακοή, να βγάζετε έξω τα σκουπίδια, ν’ ασχολήσθε στις δουλειές του σπιτιού, να έρχεσθε στο σπίτι εγκαίρως, να καθαρίζετε, και προ πάντων, να μελετάτε τα Βιβλικά σας μαθήματα τακτικά; Αυτή η πρόθυμη υπακοή είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορείτε να δώσετε στο γονέα σας.
ΠΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ
5. (α) Τι σημαίνει η εκδήλωσις ‘συμπαθείας,’ και γιατί αυτή είναι τόσο ουσιώδης; (β) Με ποιους τρόπους θα μπορούσε η εκκλησία μας να εκδηλώνη τέτοια ‘συμπάθεια’ στις χήρες;
5 «Ήταν δύσκολο και μερικές φορές κουραζόμουν πάρα πολύ,» είπε μια χήρα με έξι παιδιά, από τα οποία τα δύο ήσαν δίδυμα 17 μηνών. Ωστόσο, κάπου-κάπου οι αδελφοί ή οι αδελφές [στην εκκλησία] μου λένε: ‘Ιωάννα κάνεις καλό έργο. Αξίζει τον κόπο.’ Το να γνωρίζετε απλώς ότι οι άλλοι σας σκέπτονται και ότι φροντίζουν είναι πολύ βοηθητικό.» Αυτό δείχνει πώς μπορούν όλοι να βοηθήσουν.» «Γίνεσθε πάντες», προτρέπει ο απόστολος Πέτρος, «ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες.» (1 Πέτρ. 3:8) Βάλτε τον εαυτό σας στη θέσι του άλλου. Μια καλωσυνάτη λέξις, ένα εγκάρδιο χαμόγελο, μπορεί να σημάνουν πάρα πολλά. Να είσθε συμπονετικοί μάλλον παρά επικριτικοί.
6. Γιατί ένα άτομο που ενεργεί όπως αυτός που περιγράφεται στο εδάφιο 1 Ιωάννου 3:17 θα ήταν αληθινά αξιοκατάκριτο ενώπιον του Θεού;
6 Η πραγματική αγάπη περιλαμβάνει περισσότερα από καλά λόγια. Ο απόστολος Ιωάννης, λίγο πριν παροτρύνει τους Χριστιανούς να θέσουν την αγάπη τους σε ενέργεια με έργα, έγραψε: «Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ;» (1 Ιωάν. 3:17) Η λέξις «θεωρεί» δεν σημαίνει απλώς ένα συμπτωματικό βλέμμα αλλά μια προσεκτική ενατένισι. Χρησιμοποιείται για το στρατηγό που επιθεωρεί ένα στράτευμα. Αυτός, βέβαια, παρατηρεί με ενδιαφέρον τις λεπτομέρειες. Φαντασθήτε λοιπόν τη σκηνή που περιγράφει ο Ιωάννης : Κάποιος που έχει τα μέσα να βοηθήση, αφού κοιτάξη προσεκτικά τον αδελφό του, διακρίνει κάποια ανάγκη, και τότε κλείνει και κλειδώνει την πόρτα της καρδίας του. Αρνείται να βοηθήση, Τι ψυχρότης! Ευτυχώς, αυτές οι αρνητικές ανταποκρίσεις είναι σπάνιες εξαιρέσεις ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αναρίθμητες ειδήσεις δείχνουν τη γενναιοδωρία τους προς αυτούς που ‘έχουν χρείαν.’
7. Όταν παραμελούνται ενδεείς οικογένειες με ένα γονέα, ποιο είναι συνήθως το πρόβλημα, και πώς μπορεί αυτό να υπερνικηθή;
7 Εν τούτοις, υπήρξαν και περιπτώσεις παραμελήσεως. Συνήθως αυτό συνέβαινε επειδή δεν ‘θεωρούσαν’ οι άλλοι την ανάγκη. ‘Η προσεκτική παρατήρησις,’ με ενδιαφέρον για κείνους που έχουν ανάγκη, εξέλειπε. Ποια είναι λοιπόν, η κατάστασις στην εκκλησία σας; Συναισθάνεσθε πραγματικά τις περιστάσεις των ορφανών; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάνατε περισσότερα πράγματα από το να τους χαιρετίσετε τυχαία; Έχετε ποτέ προσκαλέσει μερικούς σε γεύμα ή σε μια κοινωνική συγκέντρωσι για να γνωρισθήτε μαζί τους καλύτερα; Αυτά τα ερωτήματα μας βοηθούν να διακρίνωμε ‘αν ‘θεωρούμε’ πραγματικά την κατάστασι των οικογενειών που έχουν μόνο ένα γονέα.
8. Πώς μερικοί στην εκκλησία έχουν βοηθήσει ενδεείς οικογένειες που έχουν μόνο ένα γονέα;
8 Δεν χρειάζονται μεγάλα πλούτη για να δοθή βοήθεια. Πολλοί βλέποντας μια πραγματική ανάγκη, έχουν προσφέρει τρόφιμα ή τα ρούχα των παιδιών τους που μεγάλωσαν. Μερικοί μάλιστα δίδαξαν σε χήρες γυναίκες ωρισμένες ειδικότητες, όπως το ράψιμο, ώστε να τα καταφέρνουν καλύτερα. Μια παλιά παροιμία λέγει: «Αν του δώσης ένα ψάρι, τον τρέφεις για μια μέρα. Αν του διδάξης πώς να ψαρεύη, τον τρέφεις για πάντα.» Μια χήρα γυναίκα έγραψε: «Μια αδελφή μού έδωσε μια μηχανή ραψίματος, δυο κομμάτια ύφασμα και μαθήματα ραπτικής. Εξοικονόμησα πολλά χρήματα από τότε.»
9. Ποια ισορροπημένη άποψι πρέπει να έχουν οι χήρες γυναίκες σχετικά με τη βοήθεια από τους άλλους;
9 Εν τούτοις, μήπως οι χήρες γυναίκες κανονικά αναμένουν μια «πλημμύρα» βοηθείας και αποθαρρύνονται όταν αυτό δεν συμβαίνη; Πρέπει να διατηρή κανείς μια ισορροπημένη άποψι. Μολονότι είναι ευγνώμων για οποιαδήποτε προσφορά, πρέπει να ρωτήση, «Κάνω εγώ ό,τι μπορώ για ν’ αντιμετωπίσω την κατάστασι;» Όπως το διετύπωσε μια χήρα γυναίκα: «Κανένας δεν μπορεί να αναλάβη τις ευθύνες μιας άλλης οικογένειας. Αν δεν βοηθήσετε σεις τον εαυτό σας, δεν δέχεσθε ολόκληρη την ευθύνη σας. Πρέπει να μάθετε να στέκεσθε στα δικά σας πόδια.» Υπάρχουν Βιβλικά παραδείγματα πιστών χηρών γυναικών που έδωσαν από τον εαυτό τους μάλλον χωρίς να περιμένουν από τους άλλους. (Λουκ. 2:36-38· Μάρκ. 12:42-44) Μια οικονομικά φτωχή χήρα μητέρα, που αγωνίσθηκε πολλά χρόνια για ν’ αναθρέψη δυο παιδιά, είχε μια πλάκα στον τοίχο του σπιτιού της που έλεγε: «Εκείνοι που φέρνουν ευτυχία στη ζωή των άλλων δεν μπορούν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους.» Επί 12 χρόνια, σαν τακτική ευαγγελιζόμενη, αυτό ακριβώς έκανε, έδινε από τον εαυτό της, και τώρα, σε ηλικία 73 ετών, δίνει ακόμη για να βοηθήση άλλους. Σαν αποτέλεσμα, ποτέ δεν στερήθηκε τίποτα.—Παρ. 11:25.
10. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι ώριμες αδελφές τον πρώτο αιώνα έπαιξαν μεγάλο ρόλο βοηθώντας χήρες και ορφανά;
10 Τον πρώτο αιώνα οι ώριμες γυναίκες ασφαλώς έπαιξαν μεγάλο ρόλο βοηθώντας χήρες και ορφανά. Μερικές χήρες περιγράφονται να ‘βοηθούν θλιβομένους,’ περιλαμβανομένων ίσως και οικογενειών με ένα μόνο γονέα. (1 Τιμ. 5:10) Στην επιστολή του προς τους Χριστιανούς της Ρώμης, το ένα τέταρτο εκείνων τους οποίους ο απόστολος Παύλος χαιρετά ήσαν γυναίκες που είχαν υπηρετήσει πιστά μαζί με την εκκλησία ή προς όφελός της. Ελέχθη μάλιστα ειδικά για μερικές γυναίκες ότι εργάσθηκαν σκληρά και εκοπίασαν «εν Κυρίω.» (Ρωμ. 16:3-15) Η Φοίβη, μια «διάκονος της εκκλησίας» (προφανώς υπηρετούσε μ’ έναν ανεπίσημο τρόπο φροντίζοντας για τις προσωπικές ανάγκες των άλλων), περιγράφεται ως «προστάτις πολλών.» Ασφαλώς, αυτή είχε αναλάβει την πρωτοβουλία να βοηθήση ‘πολλούς,’ πράγμα που ενίσχυσε την εκκλησία. Σήμερα, όπως η Φοίβη, ωρισμένες Χριστιανές γυναίκες παρέχουν στοργική ενθάρρυνσι και βοήθεια, χρησιμοποιώντας και τους υλικούς πόρους των για να βοηθήσουν τους «εν τη θλίψει.»—Ρωμ. 16:1, 2.
11. (α) Τι είδους βοήθεια μπορούν να δώσουν οι ώριμες αδελφές σε χήρες γυναίκες; (β) Ποιο παράδειγμα μπορείτε να δώσετε, και γνωρίζετε άλλες περιπτώσεις;
11 Πολλές ηλικιωμένες Χριστιανές γυναίκες παρέχουν πνευματική και συναισθηματική βοήθεια με το να είναι «διδάσκαλοι των καλών,» έτσι ώστε «να νουθετώσι τας νέας» προσφέροντας συμβουλές κατανοήσεως. (Τίτον 2:3-5) Για παράδειγμα, μια χήρα μητέρα έκλαψε όταν άκουσε μια Γραφική διάλεξι για τον γάμο. Μια πιο ηλικιωμένη Χριστιανή γυναίκα ρώτησε τι συνέβαινε, «Λυπούμαι τον εαυτό μου,» ήταν η απάντησις που δόθηκε με δάκρυα. Η πιο ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να συνομιλή μαζί της. Γνώριζε πώς αισθανόταν εκείνη η αποθαρρυμένη γυναίκα διότι και αυτή η ίδια πριν από 20 χρόνια είχε εγκαταλειφθή από τον σύζυγο της. Η νεώτερη γυναίκα είπε: «Ήταν η μεγαλύτερη βοήθεια μου. Μου είπε πολλά και με προσεκάλεσε να βγούμε μαζί στο έργο κηρύγματος. Ήταν πολύ καλή μαζί μου.» Πολλές ώριμες Χριστιανές γυναίκες έχουν πλησιάσει τέτοια άτομα και τους έχουν δώσει θάρρος συζητώντας μάλιστα και πολύ προσωπικά προβλήματα τα οποία ένας Χριστιανός, μόνος του, δεν θα μπορούσε να χειρισθή κατάλληλα.
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ—‘ΕΥΦΡΑΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΤΩΝ ΧΗΡΩΝ’
12. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να ‘ευφραίνουν την καρδίαν των χηρών;’
12 «Και την καρδίαν της χήρας εύφραινον,» είπε ο Ιώβ των προχριστιανικών χρόνων. (Ιώβ 29:13) «Αισθανόταν» τον πόνο που δοκίμαζαν οι χήρες. Αντί να προσθέτη σ’ αυτόν με απερίσκεπτες λέξεις ή πράξεις, ενεργούσε έτσι ώστε να τις παρηγορήση εσωτερικά στην καρδιά. Οι πρεσβύτεροι των Χριστιανικών εκκλησιών σήμερα μπορούν να κάνουν το ίδιο διαβεβαιώνοντας τα άτομα αυτά ότι η εκκλησία είναι μια θερμή οικογένεια κάνοντάς τα να αισθάνωνται πραγματικά ότι αποτελούν μέρος της. Οι επίσκοποι μπορούν να πουν ένα παρηγορητικό εδάφιο που τονίζει τις ευλογίες που προκύπτουν από την πιστότητα. Η ‘συμπάθεια’ θα βοηθήση αυτά τα άτομα να προσπαθήσουν να καταλάβουν τις τεράστιες συναισθηματικές και διανοητικές πιέσεις που πλήττουν πολλές χήρες γυναίκες. (1 Πέτρ. 3:8) Συνεπώς, όσες έχουν ανάγκη θα λάβουν το θάρρος να έρχωνται προς αυτούς για βοήθεια. Καθένας απ’ αυτούς τους πνευματικούς άνδρες μπορεί αληθινά να είναι «ως σκέπη από του ανέμου και ως καταφύγιο από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.—Ησ. 32:1, 2.
13. Γιατί μπορούν οι χήρες γυναίκες να πλησιάζουν τους πρεσβυτέρους για βοήθεια, όταν πρόκειται να λάβουν σοβαρές αποφάσεις, και τι είδους βοήθεια πρέπει να δοθή;
13 Η Αγία Γραφή προείπε ότι ο Θεός θα αποκαθιστούσε ικανούς «συμβούλους» μεταξύ του αρχαίου λαού του. (Ησ. 1:26) Ομοίως, σήμερα οι χήρες γυναίκες μπορούν ν’ αποβλέπουν στους πρεσβυτέρους για συμβουλή όταν πρόκειται να λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Οι πρεσβύτεροι, όταν ερωτώνται, πρέπει να παρέχουν «κατάλληλες κατευθύνσεις,» βοηθώντας τον ερωτώντα να αναγνωρίση τις Βιβλικές αρχές που περιλαμβάνονται στο εξεταζόμενο ζήτημα. Εν τούτοις, ο ρόλος ενός πρεσβυτέρου ή οποιουδήποτε άλλου από τον οποίον ζητείται βοήθεια είναι ρόλος ‘συμβούλου,’ όχι ενός που λαμβάνει αποφάσεις για τους άλλους.—Παρ. 11:14· Γαλ. 6:5.
14. (α) Γιατί οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσπαθήσουν να ‘διορθώσουν’ κάποιον που έκανε ένα αμάρτημα; (β) Πώς χρησιμοποιούσαν τον πρώτο αιώνα τη λέξι ‘διορθώνω’, και πώς η γνώσις τούτου επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίον γίνεται η ‘διορθωσις’;
14 Ένας πρεσβύτερος μπορεί να παρατηρήση ότι, λόγω των πιέσεων, μια χήρα γυναίκα κάνει ένα «αμάρτημα,» όπως λόγου χάριν βγαίνει ραντεβού με έναν άπιστο. Το άτομο αυτό μπορεί να μη γνωρίζη πλήρως τη σοβαρότητα ενός τέτοιου διαβήματος. «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέσει εις κανέν αμάρτημα,» συνιστά η Αγία Γραφή, «σεις οι πνευματικοί διορθώνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητας.» (Γαλ. 6:1) Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, και οι άλλοι μπορούν να προλάβουν ένα «αμάρτημα» από το να πάρη ένα αχαλίνωτο δρόμο. Η λέξις ‘διορθώνω’ σημαίνει επίσης και ‘επισκευάζω.’ (Μάρκ. 1:19) Τον πρώτο αιώνα, συνηθιζόταν να περιγράφεται έτσι η επανάθεσις ενός σπασμένου οστού. Ένας γιατρός, μολονότι πρέπει να εφαρμόση κάποια πίεσι, θα έπρεπε πολύ να προσέξη στην επανάθεσι ενός οστού! Ο αντικειμενικός σκοπός θα ήταν να ‘επισκευάση’ τη βλάβη, όχι να την κάμη χειρότερη. Οι πρεσβύτεροι λοιπόν, που θέλουν να φθάσουν στην καρδιά τέτοιων ατόμων θα συζητήσουν με «πνεύμα πραότητος» με το άτομο, με λεπτότητα, αλλά και με σαφήνεια, βοηθώντας το να διακρίνη γιατί η εφαρμογή της συμβουλής του Λόγου του Θεού είναι προς το καλύτερο συμφέρον του, διορθώνοντάς τον έτσι πνευματικά.
15. (α) Πότε θα μπορούσαν οι πρεσβύτεροι να οργανώσουν βοήθεια για τις χήρες που έχουν ανάγκη; (β) Γιατί οι πρεσβύτεροι χρειάζονται βοήθεια από τους άλλους στην εκκλησία;
15 Μερικές φορές ίσως χρειασθή να οργανώσουν οι πρεσβύτεροι βοήθεια για τις χήρες που είναι μονάχες. Στην Τρινιδάδ, μια Χριστιανή χήρα 79 ετών αρρώστησε βαριά από καρκίνο και είχε ανάγκη συνεχούς περιθάλψεως. Μολονότι έπαιρνε μια μικρή κρατική σύνταξι, δεν υπήρχαν συγγενείς για τη βοηθήσουν. Οι πρεσβύτεροι, για να μην πέση αυτό το καθήκον σε λίγους μόνο, προγραμμάτισαν ομάδες Χριστιανών γυναικών που προθυμοποιήθηκαν να τη βοηθήσουν. Επί έξι μήνες και πλέον οι γυναίκες αυτές μαγείρευαν και καθάριζαν τα ρούχα της, ακόμα και μπάνια της έκαναν όταν δεν μπορούσε πια να κινηθή. Αυτό ήταν ένα παράδειγμα αγάπης που εντυπωσίασε αληθινά τους γείτονες. Φυσικά, οι πρεσβύτεροι δεν μπορούν να κάνουν όλα όσα χρειάζονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Συνήθως έχουν τις δικές τους οικογένειες για τις οποίες πρέπει να φροντίζουν. Αλλ’ είναι ευτυχείς να κάνουν ό,τι μπορούν, και το εκτιμούν όταν οι άλλοι αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να παράσχουν βοήθεια σε περιστάσεις αυτού του είδους.
ΑΔΕΛΦΟΙ—ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΟΡΦΑΝΟΥΣ
16. (α) Ποια είναι μια μεγάλη στενοχώρια γυναικών χηρών σχετικά με τους γιους των; (β) Ποιοι μπορούν να βοηθήσουν, και πώς;
16 Η χήρα μητέρα σε μια οικογένεια φυσικά στενοχωρείται για την έλλειψι της επιρροής του πατέρα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στους γιους. Οι άνδρες στην εκκλησία πρέπει να αισθάνωνται όπως και ο Ιώβ, που είπε: «Ηλευθέρουν τον πτωχόν βοώντα και τον ορφανόν τον μη έχοντα βοηθόν.» (Ιώβ 29:12) Συχνά εκείνο που απαιτείται είναι ειλικρινές ενδιαφέρον. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να προσκληθούν προσωπικά να μετάσχουν μαζί σας στο έργο μαρτυρίας, σε ωρισμένες δραστηριότητες μέσα στην Αίθουσα Βασιλείας, ακόμη και σε μια υγιή ψυχαγωγία. Αυτή η φροντίδα θα μπορούσε να ‘ελευθερώση’ ένα παιδί από μια κοσμική πορεία και να το ελκύση προς την εκκλησία.
17. (α) Ποιος ήταν ένα καλό παράδειγμα ατόμου που ‘ελευθέρωσε ορφανούς,’ και με ποια αποτελέσματα; (β) Τι πρέπει να έχη υπ’ όψιν ένας έγγαμος αδελφός όταν προσφέρη βοήθεια σε άλλα παιδιά;
17 Ο απόστολος Πέτρος ήταν ένας που ‘ελευθέρωσε ορφανούς.’ Έγινε φίλος με τον Ιωάννη Μάρκο, αποκαλώντας τον μάλιστα «Μάρκος, ο υιός μου.» (1 Πέτρ. 5:13) Η μητέρα του Μάρκου, η Μαρία, ήταν πιθανώς χήρα, διότι η αφήγησις λέγει ότι ο Πέτρος πήγε στο σπίτι της, όχι του συζύγου της. (Πράξ. 12:12) Ασφαλώς, η καλή πνευματική συναναστροφή που είχε ο Μάρκος με τον Πέτρο και τους άλλους Χριστιανούς συνετέλεσε στο να γίνη ιεραπόστολος και να γράψη μάλιστα και ένα βιβλίο της Γραφής. Αυτός αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για παιδιά που πρέπει να ανατραφούν από τη μητέρα τους μόνο. Φυσικά, κάθε έγγαμος αδελφός πρέπει να κατανοή ότι Γραφικώς έχει μια κύρια ευθύνη—να φροντίζη για την οικογένεια του πρώτα. Χωρίς να παραμελή «περί των εαυτού,» πολύ καλό μπορεί να προέλθη όταν εκδηλώνεται ενδιαφέρον γι’ αυτά τα ορφανά παιδιά στο βαθμό που είναι επωφελές αυτό και όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις του.—1 Τιμ. 5:8
Η ΒΑΣΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ—ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
18. (α) Ποιο είδος αγάπης χαρακτηρίζει τη γνήσια Χριστιανοσύνη, και πώς το έδειξε αυτό ο Ιησούς; (β) Πώς θα μπορούσαμε να εκδηλώσωμε τέτοια αγάπη;
18 Το διακριτικό γνώρισμα ενός πραγματικού Χριστιανού δεν είναι απλώς η αγάπη, αλλά η αυτοθυσιαστική αγάπη. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:34, 35) Το παράδειγμα της γενναιοδωρίας του επρόκειτο ν’ αποτελή τον κανόνα. Αυτός «δεν ήρεσεν εις εαυτόν.» «Επτώχευσε δια σας.» «Έδωκεν εαυτόν [με βασανιστικό θάνατο] δια τας αμαρτίας ημών.» Οι μαθητές του, μόνο αν μιμούνται αυτό το πρότυπο της αγάπης θα μπορούσαν να εκδηλώνουν την προσοχή και τη φροντίδα που χρειάζονται οι χήρες και τα ορφανά «εν τη θλίψει αυτών.»—Ρωμ. 15:3· 2 Κορ. 8:9· Γαλ. 1:4· Ιακ. 1:27.
19, 20. (α) Είναι πάντοτε εύκολο να δείχνωμε αυτοθυσιαστική αγάπη; Γιατί ή γιατί όχι; (β) Ποιους πρέπει ιδιαίτερα να φροντίζωμε να βοηθούμε;
19 Καθώς οι πιέσεις εντείνονται και γίνεται πιο δύσκολο να φροντίζωμε για τα δικά μας προβλήματα, είναι εύκολο να γίνωμε απαθείς για την κατάστασι του άλλου και απορροφημένοι από τη δική μας ζωή. Μερικοί μάλιστα τον πρώτο αιώνα ακόμη που ήσαν ‘θεοδίδακτοι εις το να αγαπούν αλλήλους’ είχαν ανάγκη να ‘περισσεύουν κατά τούτο επί το μάλλον.’ (1 Θεσ. 4:9, 10) Δεν πρέπει λοιπόν εμείς να προσέχωμε ειλικρινά τη στάσι μας και τις πράξεις μας προς τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας που βρίσκονται σε θλιβερές περιστάσεις; Η αγάπη σαν του Ιησού θα απαιτούσε να θυσιάσωμε και τη ζωή μας για τους αδελφούς μας. Εν τούτοις, αν είμεθα πρόθυμοι να καταθέσωμε και τη ζωή μας για τους αδελφούς μας, πώς πρέπει να αισθανώμεθα την παροχή του «άρτου» μας όταν ‘θεωρούμε τον αδελφό μας ότι έχει ανάγκη;’—1 Ιωάν. 3:17.
20 Η φροντίδα μας για τις Γραφικές μας ευθύνες μας κρατεί όλους πολύ απασχολημένους. Πολλές φορές θα θέλαμε να μπορούσαμε να κάνωμε περισσότερα για να βοηθήσωμε τους άλλους. Ωστόσο, αν κάνωμε πρόθυμα ό,τι μπορούμε, να είμεθα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τους περιορισμούς μας και εκτιμά τα όσα κάνομε. «Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.»—Γαλ. 6:10.
ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙ ΣΕ ΘΛΙΨΕΙΣ
21. (α) Τι μπορούν να κάνουν οι χήρες γυναίκες για ν’ αντιμετωπίσουν τις σημερινές πιέσεις; (β) Πώς μπορούν οι άλλοι στην εκκλησία να τις βοηθήσουν, και είναι αυτή η βοήθεια σπουδαία;
21 Με λίγα λόγια, λοιπόν, οι χήρες μπορούν να υπομείνουν με το να κάνουν τα εξής; (1) Να εμπιστεύωνται στον Θεό συνεχώς τώρα και ν’ αποβλέπουν στην ελπίδα της αιωνίου ζωής όταν ο Θεός θα ικανοποιήση τις επιθυμίες όλων. (Ψαλμ. 37:3, 4) (2) Να διατηρούν στενή σχέσι με τον Θεό μέσω της μελέτης της Γραφής και με έντονες προσευχές. (3) Να ασχολούνται σε ωφέλιμο έργο, περιλαμβανομένης και της επιδόσεως μαρτυρίας για τη Βασιλεία, να φροντίζουν το σπίτι τους και ν’ ανατρέφουν τα παιδιά τους. Η αυτοθυσιαστική αγάπη θα υποκίνηση όλους μέσα στην εκκλησία να είναι ευαίσθητοι ως προς την ανάγκη που υπάρχει να βοηθούν τις χήρες γυναίκες σε καιρό ανάγκης. Πώς; Με το να είναι «συμπαθείς,» να δείχνουν ενδιαφέρον για τα παιδιά τους, να τα βοηθούν πνευματικά και υλικά, για να αναφέρωμε λίγα μόνο από τα καλά έργα που γίνονται προς όφελός τους. Πόσο πολύτιμη είναι αυτή η βοήθεια; Μια χήρα γυναίκα είπε: «Έχω περάσει τόσο πολλά δυσάρεστα πράγματα ώστε θα προτιμούσα να τα ξεχάσω. Εν τούτοις, θα σας πω αυτό: Χωρίς τη βοήθεια των στοργικών και πιστών αδελφών ποτέ δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα!»
22. Τι θα προκύψη από τη φροντίδα που επιδεικνύεται για τις ενδεείς χήρες και τα ορφανά;
22 Ναι, εκείνοι που ‘φροντίζουν’ πραγματικά για τις οικογένειες των χηρών που βρίσκονται σε θλίψι δεν θα τις δουν μόνο να εγκαρτερούν πιστά. (Ιακ. 1:27) Θα αντανακλούν ζωηρά και την προσωπικότητα του ουράνιου Πατέρα μας, ο οποίος «υπερασπίζεται τον ορφανό και την χήραν.»—Ψαλμ. 146:9.
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Οι ώριμες Χριστιανές αδελφές μπορούν να δώσουν στοργική ενθάρρυνσι και βοήθεια και υλική βοήθεια
[Εικόνα στη σελίδα 23]
Η εκμάθησις ωρισμένων επιδεξιοτήτων μπορεί να βοηθήση τους μεμονωμένους γονείς να αντιμετωπίσουν το κόστος της ζωής
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Έχετε ποτέ προσκαλέσει μια οικογένεια με ένα γονέα για γεύμα, ή για να γνωρισθήτε καλύτερα;