Πώς να Ωφελείστε με το να Επιδιώκετε Ευσέβειαν
«Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυτάρκειας.»—1 Τιμ. 6:6
1. Ποιοι μόνον ακολουθούν μια πορεία ευσεβείας και τι φέρνει σ’ αυτούς;
ΜΟΝΟΝ εκείνοι που έχουν επίγνωσι του Θεού και ενεργούν σε αρμονία με όσα γνωρίζουν, είναι σε θέσι να λατρεύουν τον Θεό με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτοί μόνο μπορεί να λεχθή ότι ακολουθούν μια πορεία ευσεβείας ή ευλαβείας. Η επιδίωξις αυτής της πορείας καταλήγει σε διαρκή ωφέλεια. Βεβαίως, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος στον νεαρό Χριστιανό επίσκοπο Τιμόθεο, «μέγας πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας.» (1 Τιμ. 6:6) «Η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» (1 Τιμ. 4:8) Προσέξτε ότι ο Παύλος λέγει ότι η ευσέβεια φέρνει, όχι μόνον μελλοντική αμοιβή, αλλά ‘μεγάλον πλουτισμό’ και μεγάλη ωφέλεια τώρα.
2. Σε τι εφιστά την προσοχή μας το εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:16 ως προς την ευσέβεια;
2 Τι ακριβώς είναι ευσέβεια ή ευλάβεια; Καλύτερη απάντησις δεν μπορεί να δοθή σ’ αυτό το ερώτημα από το παράδειγμα εκείνου ο οποίος έζησε με τελεία ευσέβεια. Η Γραφή υποδεικνύει έναν άνθρωπο σαν ένα τέτοιο παράδειγμα. Στην επιστολή 1 Τιμόθεον 3:16 διαβάζομε: «Αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ος (Κριτικόν Κείμενον) εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.» Ποιος ήταν αυτός, και σε τι κατέληξε αυτό το μυστήριο σχετικά με αυτόν;
3. (α) Ποιο ερώτημα ηγέρθη για την ευσέβεια πριν από έξη χιλιάδες χρόνια περίπου, και γιατί; (β) Με ποια έννοια η απάντησις σ’ εκείνο το ερώτημα ήταν μυστήριο;
3 Πριν από έξη χιλιάδες χρόνια περίπου ηγέρθη το ερώτημα, Ποιος άνθρωπος μπορεί να ζήση με τελεία ευσέβεια; Εκείνο που ήγειρε αυτό το ερώτημα ήταν μια ασεβής πράξις που έγινε από τον πρώτον άνθρωπο Αδάμ. Ο τέλειος Αδάμ, αν και ήταν υπόχρεως στον Δημιουργό του για όλα, παρέβη τον νόμον του Θεού κι’ έτσι παρέλειψε ν’ αποδώση στον ουράνιο Πατέρα του την αγάπη, τον σεβασμό και την αφοσίωσι που του άξιζαν. Ο Αδάμ, επειδή έχασε την τελειότητα λόγω της παρακοής του, θ’ αποκτούσε μόνον αμαρτωλούς απογόνους οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τελεία ευσέβεια. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά Θεός εγνώριζε ότι μπορούσε να θέση έναν τέλειο άνθρωπο στη γη ο οποίος θα ήταν ικανός να το επιτύχη. Ώσπου να εμφανισθή αυτός ο άνθρωπος στην επίγεια σκηνή, η απάντησις στο ερώτημα ποιος θα μπορούσε να ζήση με τελεία ευσέβεια παρέμενε μυστήριον, δηλαδή ήταν ένα μυστικό που μόνον ο Θεός εγνώριζε. Όπως αποκαλύπτουν άλλα γραφικά εδάφια, εκείνος που περιελαμβάνετο σ’ αυτό το μυστικό είναι ο Υιός του Θεού, ο οποίος «εφανερώθη εν σαρκί» ως ο άνθρωπος Ιησούς. (Ιωάν. 1:14· 1 Ιωάν. 4:2, 3) Επομένως, ολόκληρη η πορεία ζωής του Ιησού Χριστού ως ανθρώπου που ήταν προσηλωμένος πιστά στον Θεό και Πατέρα του αποτελεί μια φανερή απόδειξι ευσεβείας ή ευλαβείας. Αν βάλωμε στην καρδιά μας τα μαθήματα που περιέχονται σ’ αυτό το «μυστήριο», θ’ αποκτήσωμε θαυμάσια οφέλη τώρα και στο μέλλον.
4. Τι αποκαλύπτει η πορεία του Αδάμ για το αποτέλεσμα που είχε η εγκατάλειψις της ευσεβείας;
4 Αν λάβωμε υπ’ όψιν τι συνέβη στον Αδάμ, μπορούμε καθαρά να διακρίνωμε ότι η εγκατάλειψις μιας ευσεβούς πορείας δεν φέρνει όφελος. Ο Αδάμ, επειδή παρέλειψε να σεβασθή τον Θεό και Πατέρα του, έχασε την τέλεια ανθρώπινη ζωή με όλα τα δικαιώματα και την προοπτική της. Εξέλιπε η στενή σχέσις που είχε κάποτε απολαύσει με τον ουράνιο Πατέρα του. Δεν είχε πια την κατεύθυνσι και καθοδηγία του Θεού. Η συνείδησίς του μολύνθηκε. Η μόνη κληρονομιά που μπορούσε να μεταβιβάση στα τέκνα του ήταν η ατέλεια και ο θάνατος. Αφού εξεδιώχθη δια της βίας, δεν του επετράπη να εισέλθη πάλι στον ωραίο παράδεισο που υπήρξε η κατοικία του όσον καιρό ήταν τέλειος.—Γέν. 3:8, 17-19, 24.
5. Ωφελήθηκε ο Ιησούς Χριστός που έζησε με ευσέβεια;
5 Αλλά τι θα λεχθή για τον Ιησού Χριστό; Μήπως ζημιώθηκε επειδή έζησε με ευσέβεια; Είναι αλήθεια ότι η πορεία που ακολούθησε δεν ήταν εύκολη. Ο κόσμος τον μισούσε γι’ αυτό. Ωνειδίσθηκε, υπέστη κακομεταχείρισι και τελικά καρφώθηκε πάνω στο ξύλο σαν ένας κακούργος του χειρίστου είδους. (Ιωάν. 15:18· 1 Πέτρ. 2:23, 24) Εν τούτοις, η πορεία του ήταν μια πορεία που του έφερε μεγάλη ωφέλεια. Διαφύλαξε μια καθαρή συνείδησι και συνεχώς ωφελείτο από τη βοήθεια του Πατρός του, την καθοδήγησι και τις διαβεβαιώσεις του. Τρεις φορές άκουσε ο Ιησούς Χριστός τη φωνή του Πατρός του που επεδοκίμαζε την πορεία του. (Ματθ. 3:17· 17:5· Ιωάν. 12:28, 29) Έλαβε πείραν της υποστηρίξεως του Πατρός του με το να του δώση εξουσία να εκτελή θαύματα, σημεία και τέρατα. (Πράξ. 2:22) Όταν ο Ιησούς Χριστός αντιστάθηκε μ’ επιτυχία στους πειρασμούς του Διαβόλου, «άγγελοι προσήλθον και υπηρέτουν αυτόν.» (Ματθ. 4:11) Επίσης, την τελευταία νύχτα πριν από τον θάνατό του, «εφάνη εις αυτόν άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν.» (Λουκ. 22:43) Για την πιστότητά του μέχρι θανάτου, ο Ιεχωβά Θεός ανέστησε τον Υιόν του, απονέμοντας σ’ αυτόν το μεγάλο βραβείο της αθάνατης ουράνιας ζωής. Ο απόστολος Παύλος υπό έμπνευσιν έγραψε τα εξής: «Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, δια να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων [εκείνων που είναι στον τάφο αλλά περιμένουν ανάστασι], και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.»—Φιλιππ. 2:9-11.
6. Εξηγήστε τη λέξι «πορισμός», που χρησιμοποιεί ο Παύλος στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 6:6, και μεταφράζεται «πλουτισμός.»
6 Αν παραμείνωμε αποκλειστικά αφωσιωμένοι στον Θεό όπως έκανε και ο Ιησούς Χριστός, μπορούμε να είμεθα μεταξύ εκείνων που απολαμβάνουν μεγάλη ωφέλεια τώρα κι έχουν την προοπτική ν’ απολαύσουν μεγαλύτερες ευλογίες στο μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο μόνος λόγος για να υπηρετούμε τον Θεό και να επιδιώκωμε μια Χριστοειδή πορεία είναι για ν’ αποκομίσωμε ένα προσωπικό όφελος. Η κατανόησις της λέξεως «πορισμός,» που υπάρχει στο πρωτότυπο στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 6:6 και μεταφράζεται «πλουτισμός,» μας βοηθεί να λάβωμε μια ισορροπημένη άποψι του ζητήματος. Η λέξις «πορισμός» χρησιμοποιήθηκε μόνον δύο φορές στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, δηλαδή στα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:5, 6. Αυτή η λέξις προέρχεται από το ρήμα πορίζω που σημαίνει «παρέχω· προμηθεύω,» κι επομένως ‘πορισμός’ σημαίνει «παροχή· προμήθεια» και κατόπιν «ένα μέσον αποκτήσεως κέρδους, ένα μέσον βιοπορισμού.»
Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
7. Τι αποκαλύπτει η Γραφή για την ανάγκη συγχωρήσεως των αμαρτιών μας, και πάνω σε ποια βάσι παρέχει συγχώρησι ο Θεός;
7 Μια εξέχουσα ωφέλεια από το ν’ ακολουθούμε μια πορεία ευσεβείας είναι η συγχώρησις των αμαρτιών μας. Αρχικά, στην περίπτωσι ενός αληθινού μαθητού του Ιησού Χριστού, αυτό έγινε όταν μετενόησε, μετεστράφη από την προηγούμενη πορεία του, επικαλέσθηκε τον Θεό για συγχώρησι βάσει της θυσίας του Ιησού, και κατόπιν παρουσιάσθηκε για βάπτισμα που σημαίνει ότι αφιερώθηκε στον Πατέρα (Ιεχωβά Θεό) μέσω του Υιού (Ιησού Χριστού) και βαπτίσθηκε στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του αγίου πνεύματος. Εν τούτοις, επειδή είναι ατελής, διαπράττει και πάλι αμαρτίες, κι έτσι έχει συνεχώς ανάγκη από τη συγχώρησι του Θεού. Ο απόστολος Ιωάννης είπε: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.» (1 Ιωάν. 1:8) Εν τούτοις κατά βάθος, ένας αφωσιωμένος μαθητής του Ιησού δεν θέλει ν’ αμαρτήση. Αισθάνεται όπως ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε: «Ηδύνομαι εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον.» Επειδή αυτό συμβαίνει, λυπείται πάρα πολύ για κάθε αμάρτημα που διαπράττει και ταπεινά παρακαλεί τον Θεό για συγχώρησι. Επειδή δείχνει μετάνοια και πίστι στην εξιλεωτική ωφέλεια της θυσίας του Ιησού λαμβάνει αυτή τη συγχώρησι.—Ρωμ. 7:22-25· 1 Ιωάν. 2:1, 2.
8. Επειδή συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες μας, πώς πρέπει να αισθανώμεθα όταν πλησιάζωμε τον Θεό με προσευχή, και τι πεποίθησι πρέπει να έχωμε για την απάντησι των προσευχών μας;
8 Επειδή έχουν συγχωρηθή οι αμαρτίες των, οι αφωσιωμένοι μαθηταί του Ιησού Χριστού εξακολουθούν ν’ απολαμβάνουν μια καθαρή συνείδησι. Έχουν εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά Θεός ευαρεστείται με τις ειλικρινείς των προσπάθειες να διάγουν μια ζωή συνεπή με την καθοδηγία του πνεύματός του. (Γαλ. 5:16-18) Γι’ αυτό έχουν πλήρη ελευθερία να μιλήσουν πλησιάζοντας τον Θεό για οποιοδήποτε ζήτημα, βέβαιοι ότι μέσω του πνεύματός του αυτός θα τους καθοδηγήση και θα τους βοηθήση ν’ αντιμετωπίσουν δοκιμασίες ή να λύσουν προβλήματα που μπορεί να συναντήσουν. (Λουκ. 11:11-13) Όπως έγραψε ο απόστολος Ιωάννης: «Ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού.»—1 Ιωάν. 3:22.
9, 10. Όπως δείχνουν τα εδάφια Ρωμαίους 8:26, 27, πώς μας βοηθεί ο Θεός και όταν ακόμη δεν γνωρίζωμε για ποιο πράγμα να προσευχηθούμε;
9 Μερικές φορές, όμως, ένας αληθινός Χριστιανός μπορεί να μη γνωρίζη ακόμη και για ποιο πράγμα να προσευχηθή σχετικά μ’ αυτό που αντιμετωπίζει. Μπορεί να υφίσταται διωγμό. Μπορεί να αισθάνεται ότι έχει επωμισθή πολλές βαρειές ευθύνες. Ίσως να έχη ένα προσωπικό πρόβλημα που τον βαρύνει. Μπορεί να μην είναι βέβαιος τι πρέπει να κάμη. Μπορεί και να μη καταλαβαίνη ούτε ποιο είναι πράγματι το πρόβλημά του. Εν τούτοις, επειδή έχει μια καθαρή στάσι ενώπιον του Θεού, δεν εγκαταλείπεται χωρίς βοήθεια. Όπως αποκαλύπτουν τα εδάφια Ρωμαίους 8:26, 27, το πνεύμα του Θεού θα τον βοηθήση. Διαβάζομε τα εξής: «Ωσαύτως δε και το πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών· επειδή το τι να προσευχηθώμεν ως πρέπει δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών δια στεναγμών αλαλήτων. Ο δε ερευνών τας καρδίας εξεύρει τι είναι το φρόνημα του πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων.»
10 Πώς, όμως, όπως αναφέρεται εδώ, το πνεύμα του Θεού ενώνεται με ‘αλαλήτους στεναγμούς’ για να βοηθήση τον Χριστιανό; Ο Ιεχωβά Θεός, με το πνεύμα του, ενέπνευσε ανθρώπους να γράψουν την Αγία Γραφή, περιλαμβανομένων και προσευχών που εκφράζουν το θέλημα και τον νουν του σε διάφορα ζητήματα. Γνωρίζει το «φρόνημα του πνεύματος,» δηλαδή, εκείνα που έκαμε το άγιο πνεύμα του να λαλήση μέσω των συγγραφέων της Αγίας Γραφής. Ο Θεός, επίσης, αναγνωρίζει τα αισθήματα και τις ανάγκες του λαού του. Γι’ αυτό, δέχεται τις θεόπνευστες προσευχές σαν να ήσαν αυτές που θα ανέπεμπε ο λαός του αν μονάχα εγνώριζε τι πρέπει να ζητήση, και απαντά στις προσευχές. Έτσι βοηθεί τον λαό του να χειρίζεται τα πράγματα της ζωής του με τρόπο που εναρμονίζεται με τον Λόγο του, έστω κι αν οι δούλοι του δεν γνωρίζουν από πριν πώς ακριβώς να προσευχηθούν. Δεν αφήνει ο Θεός τους πιστούς του να πειρασθούν πέραν των δυνάμεών των, ούτε τους ‘εγκαταλείπει.’—1 Κορ. 10:13· 2 Κορ. 4:8, 9.
ΠΡΟΦΥΛΑΤΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
11, 12. Πώς το να ζούμε με ευσέβεια μας προφυλάττει από κακά όπως είναι τα αφροδίσια νοσήματα;
11 Το να ζούμε με ευσέβεια, όχι μόνο μας κάνει να διατηρούμε μια καθαρή συνείδησι και ν’ απολαμβάνωμε τη θεία συγχώρησι και βοήθεια, αλλά μας προφυλάττει και από τα κακά του κόσμου. Σήμερα, λόγου χάριν, τα αφροδίσια νοσήματα σαρώνουν τον κόσμο. Είναι διαδεδομένα ακόμη και σε μακρυνούς τόπους της γης. Τόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα των αφροδισίων νοσημάτων ώστε ο Δρ. Μαρκολίνο Γ. Καντάου της Παγκοσμίου Υγειονομικής Οργανώσεως των Ηνωμένων Εθνών έκαμε την εξής προειδοποίησι (την άνοιξι του 1973): «Απαιτείται ταχεία ενέργεια προτού τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα ξεφύγουν τελείως από τον έλεγχό μας . . . ο κόσμος είναι στη λαβίδα μιας πραγματικής επιδημίας.»
12 Εν τούτοις, δεν υπάρχει ‘πραγματική επιδημία’ αφροδισίων νοσημάτων μεταξύ εκείνων που ζουν με ευσέβεια. Αυτοί κατανοούν ότι τα αφροδίσια νοσήματα δεν αποτελούν απλώς ιατρικό πρόβλημα, πρωτίστως είναι ηθικό πρόβλημα. Δείχνουν ευλαβικό σεβασμό στα λόγια του Ιησού Χριστού: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη μοιχεύσης. Εγώ όμως σας λέγω ότι πας ο βλέπων γυναίκα διά να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού.» (Ματθ. 5:27, 28) Οι αληθινοί Χριστιανοί, προσέχοντας αυτή την εντολή, φυλάγονται από το να περιέλθουν σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν πειρασμούς. Η καταπολέμησις των κακών σεξουαλικών επιθυμιών συνέβαλε στο να ελευθερωθούν από τη μάστιγα της συφιλίδος και της γονορροίας και όλων των τρομερών συνεπειών των—τυφλώσεως, στειρότητος, φρενοβλαβείας και προώρου θανάτου. Η ευσέβειά των ασφαλώς τους έχει προστατεύσει.
13. Πώς ωφελούνται εκείνοι που υπακούουν στη συμβουλή να ‘καθαρισθούν από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος’;
13 Ομοίως, οι δούλοι του Ιεχωβά, επειδή κατανοούν τη Γραφική νουθεσία να ‘καθαρισθούν από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος,’ αποφεύγουν τη χρήσι καπνού, καρύδας του βετέλ και άλλων βλαβερών ναρκωτικών. (2 Κορ. 7:1) Η προσήλωσίς των στον Λόγο του Θεού τους προφύλαξε, επίσης, από τα επιβλαβή αποτελέσματα του αλκοολισμού. (1 Κορ. 6:9-11) Χρήματα που τα σπαταλούσαν άλλοτε σε βλαβερές συνήθειες τα χρησιμοποιούν τώρα για να κάμουν τα άτομα και τις οικογένειές των δημιουργικά μέλη της κοινωνίας κι έτσι ν’ αποδίδεται τιμή στο όνομα του Θεού και στον λαό του. Η πορεία της ευσεβείας των τους έφερε ’πλουτισμόν.’
14. Όταν παρατηρούμε το κατάντημα των κοσμικών ανθρώπων, γιατί μπορούμε να πούμε ότι η ευσέβεια καταλήγει σε πραγματική ωφέλεια; Δώστε παραδείγματα.
14 Η φανερή ωφέλεια που συνοδεύει την ευσέβεια διακρίνεται καθαρά όταν αντιπαραβληθή με την τεράστια ζημία που προκύπτει από το ν’ ακολουθή κανείς την πορεία του κόσμου. Πάρτε την περίπτωσι ενός κοριτσιού που προσεβλήθη από κάποιο αφροδίσιο νόσημα ή του οποίου η ζωή έχει γίνει τρομερή από τα ναρκωτικά. Μήπως δεν έχασε πολλά; Τι θα πούμε για τους γονείς του; Πόσα χρήματα νομίζετε ότι θα ήσαν πρόθυμοι να πληρώσουν αυτοί για να επαναφέρουν τη θυγατέρα τους εκεί που ήταν άλλοτε; Δεν υπάρχει ίσως ποσόν το οποίο, αν το είχαν ή μπορούσαν να το αποκτήσουν, δεν θα το πλήρωναν. Τι θα πούμε για έναν αλκοολικό σύζυγο; Δεν θα το θεωρούσε σωτήριο να ανακτήση την υγεία του, τον σεβασμό και τη θέσι που έχασε από την κατάχρησι των οινοπνευματωδών ποτών; Δεν θα ήταν πρόθυμη η σύζυγός του να δαπανήση ένα μεγάλο χρηματικό ποσόν για να γίνη ο σύζυγός της ένας καλός οικογενειάρχης που ν’ ανταποκρίνεται επιμελώς στα καθήκοντά του; Ασφαλώς οι κοσμικοί άνθρωποι θα έδιναν πολλά για ν’ αποκτήσουν οι ίδιοι ή να δώσουν στους προσφιλείς των την ωφέλεια που φέρνει η ευσέβεια ακόμη και τώρα.
Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΦΙΛΟΥΣ
15. Πώς η ευσέβεια μας εξασφαλίζει πραγματικούς φίλους;
15 Επίσης, το ν’ ακολουθούμε μια ευσεβή πορεία μας βοηθεί να έχομε πραγματικούς φίλους. Οι πρώτιστοι φίλοι που έχομε ως αληθινοί Χριστιανοί είναι ο Ιεχωβά Θεός κι’ ο Υιός του Ιησούς Χριστός, όπως είπε ο Ιησούς στους ένδεκα πιστούς αποστόλους του: «Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν εξεύρει τι κάμνει ο κύριος αυτού· εσάς δεν είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.» (Ιωάν. 15:15) Είμεθα επίσης φίλοι μεταξύ μας. Ως φίλοι, εκείνοι που γνωρίζουν τον Θεό και τον Χριστό ταιριάζουν στην περιγραφή που γίνεται στις Παροιμίες 17:17: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.» Μόνο μεταξύ εκείνων που ζουν με ευσέβεια στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία μπορείτε να βρήτε τέτοιους συντρόφους. Δεν υπάρχουν φυλετικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί φραγμοί στην εκκλησία· όλοι μέσα σ’ αυτήν είναι «αδελφοί» και «αδελφές.» (Ματθ. 23:8) Σ’ όποια χώρα της γης κι αν πάτε, θα βρήτε αληθινούς φίλους μεταξύ εκείνων που ζουν με ευσέβεια. Αυτοί οι φίλοι είναι άτομα στα οποία μπορείτε να εμπιστευθήτε τα υπάρχοντά σας και τα αισθήματά σας. Είναι πρόθυμοι να δώσουν από τον χρόνον τους, τις ενέργειες και τα υπάρχοντά τους για να σας βοηθήσουν και να σας ενθαρρύνουν. Επίσης, υπάρχουν ικανοί άνθρωποι σε κάθε εκκλησία του λαού του Ιεχωβά που ενδιαφέρονται ειλικρινά για την ευημερία όλων των συνταυτισμένων, ιδιαίτερα από πνευματική άποψι, και ανταποκρίνονται με προθυμία και ζήλο στις ανάγκες τους.
‘ΜΕ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ’
16. Όπως λέγει το εδάφιο 1 Τιμόθεον 6:6, τι χρειάζεται για να διαφυλάξωμε την ωφέλεια που προέρχεται όταν ακολουθούμε μια ευσεβή πορεία;
16 Αληθινά, πολύ ωφελούμεθα όταν ακολουθούμε μια ευσεβή πορεία. Και τώρα ακόμη αυτή η ωφέλεια είναι τόσο πολύτιμη ώστε δεν πρέπει να τη χάσωμε. Πρέπει λοιπόν να φροντίσωμε να την διαφυλάξωμε. Ένας κύριος τρόπος να το κάμωμε αυτό είναι να είμεθα αυτάρκεις, να εκτιμούμε πραγματικά τα πολυάριθμα οφέλη που απολαμβάνομε. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο απόστολος Παύλος συνέδεσε την ευσέβεια με την αυτάρκεια λέγοντας: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας.»—1 Τιμ. 6:6.
17. Πώς το να μη είμεθα ευχαριστημένοι από τα υλικά πράγματα που έχομε μπορεί να μας βλάψη πνευματικώς;
17 Αν καμμιά φορά δυσαρεστηθούμε και χάσωμε την εκτίμησί μας για τις ευλογίες που έχομε αποκομίσει από την ευσέβεια, είναι δυνατόν να οδηγηθούμε στην εσφαλμένη σκέψι ότι μπορεί να βρεθή μεγαλύτερη ωφέλεια κάπου αλλού. Λόγου χάριν, ένα άτομο μπορεί να μη έχη πια τη στάσι που διατυπώνεται στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 6:8: «Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» Μπορεί να παρατηρή με φθόνο την ευημερία των άλλων και ν’ απορροφηθή πλήρως σε υλικές επιδιώξεις. Από πνευματική άποψι, αυτό μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές, και πιθανόν να οδηγήση τελικά στην απώλεια μιας επιδοκιμασμένης σχέσεως με τον Θεό. Ο απόστολος Παύλος τονίζοντας αυτόν τον κίνδυνο έγραψε: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:9, 10· βλέπε επίσης Εβραίους 13:5.
18. (α) Τι δεν πρέπει να επιτρέψωμε να επηρεάση το αίσθημα της αυταρκείας; (β) Όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος, ποια είναι η βάσις για να είναι ένας Χριστιανός αυτάρκης;
18 Επίσης, πρέπει να φυλαγώμεθα να μη αφήσωμε τις περιστάσεις να επηρεάσουν σοβαρά το αίσθημα της αυτάρκειας. Ο απόστολος Παύλος έδωσε ένα εξαίρετο παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό. Εξεφράσθη ως εξής: «Εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινώνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος, και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι.» (Φιλιππ. 4:11-13) Σημειώστε ότι η αυτάρκεια του Παύλου ήταν συνεχής. Δεν διανοήθηκε να πη ότι ‘θα είμαι αυτάρκης όταν θα έχω πλούτη, όταν θα έχω μια εξέχουσα κοινωνική θέσι ή κάτι παρόμοιο.’ Η αυτάρκειά του εβασίζετο στη σχέσι του με τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, επειδή τους εγνώριζε καλά και εγνωρίζετο απ’ αυτούς. Αυτή είναι η μόνη αξιόπιστη βάσις για να είμεθα αυτάρκεις.
19. Γιατί είναι επικίνδυνο ν’αφήνωμε τα υλικά πράγματα ή τις επίγειες σχέσεις να επηρεάσουν σοβαρά το αίσθημα της αυταρκείας;
19 Σ’ αυτόν τον κόσμο, τίποτε άλλο δεν έχει πραγματική σταθερότητα. Ο θάνατος μπορεί να μας στερήση προσφιλείς συγγενείς και φίλους. Ατυχήματα ή ασθένειες μπορεί ν’ αφήσουν εμάς ή τους προσφιλείς μας αβοήθητους και ανάπηρους. Περιουσίες μπορεί να κλαπούν ή να καταστραφούν. Ώστε αν κάνωμε τα υλικά πράγματα, την κοινωνική θέσι ή μια επίγεια σχέσι να είναι η πραγματική βάσις της αυτάρκειάς μας, μπορεί να οδηγηθούμε σε πικρή απογοήτευσι. Αυτή η απογοήτευσις θα μπορούσε να κάμη ένα άτομο να κατηγορήση τον Θεό και να συλλογισθή εσφαλμένα όπως έκαμε ο Ασάφ: «Άρα, ματαίως εκαθάρισα την καρδίαν μου και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου.» (Ψαλμ. 73:13) Ένας τέτοιος ανεξέλεγκτος συλλογισμός θα μπορούσε να κάμη το άτομο να παύση να ζη με ευσέβεια.
20. Τι μπορούμε να κάμωμε για να διαφυλάξωμε το αίσθημα της αυταρκείας;
20 Πρέπει πάντοτε ν’ αγρυπνούμε μήπως αυτός ο κόσμος και η στάσις του, η υλική του αντίληψις και οι τρόποι του φθείρουν το αίσθημα της αυτάρκειας. Γι’ αυτό είναι καλό να διαθέτωμε χρόνο για να σκεπτώμεθα με εκτίμησι τη μεγάλη ωφέλεια που απολαμβάνομε αφότου αρχίσαμε να ζούμε με ευσέβεια. Είθε να σκεπτώμεθα την επιδοκιμασμένη σχέσι που αποκτήσαμε με τον Θεό όπως έκανε ο ψαλμωδός: «Μακάριος εκείνος, τον οποίον εξέλεξας και προσέλαβες, δια να κατοική εν ταις αυλαίς σου· θέλομεν χορτασθή από των αγαθών του οίκου σου, του αγίου ναού σου.» (Ψαλμ. 65:4) Πόσο ανόητο θα ήταν να εγκαταλείψωμε την ευσέβεια επειδή μας συνέβη κάτι δυσάρεστο!
21, 22. (α) Ποια μελλοντικά οφέλη θα έχουν εκείνοι που ζουν με ευσέβεια; (β) Τι μπορούμε να κάμωμε για να μη χάσωμε αυτά τα οφέλη;
21 Μη λησμονήτε επίσης ότι η ευσέβεια ‘έχει επαγγελίαν και της μελλούσης ζωής.’ (1 Τιμ. 4:8) Όσο για τους κεχρισμένους αδελφούς του Χριστού που είναι ακόμη στη γη, αυτοί δεν ‘ελπίζουν στον Χριστό μόνον στην παρούσα ζωή.’ Η μεγαλειώδης αμοιβή της συμβασιλείας μ’ αυτόν στους ουρανούς για χίλια χρόνια είναι ενώπιόν των. (1 Κορ. 15:19, 50-54· Αποκάλ. 20:6) Ένας συνεχώς αυξανόμενος ‘πολύς όχλος’ ανθρώπων που συνδέονται μ’ αυτούς τους κεχρισμένους έχει επίσης μια μεγαλειώδη ελπίδα. Αυτοί αναμένουν την πλησιάζουσα ‘μεγάλη θλίψι,’ που θ’ απομακρύνη από τη γη όλους εκείνους που αρνούνται να ‘γνωρίσουν τον Θεό’ όπως τον γνωρίζουν οι επιδοκιμασμένοι δούλοι του. Είτε με την ανάστασι εκ νεκρών είτε με την επιβίωσι από τη μεγάλη θλίψι, εκείνοι που υπηρετούν πιστά τον Θεό μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού τρέφουν την ελπίδα της αιωνίου ζωής σε μια καθαρισμένη γη, απηλλαγμένη από πόνους, ασθένειες και γεράματα. Τότε «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν,» όχι πλήρης με εγκεφαλική γνώσι, αλλά με γνώσι που θα υποκινή στην εκτέλεσι του Θείου θελήματος.—Ησ. 11:9· 2 Θεσσ. 1:6-10· Αποκάλ. 7:9-17· 21:3-5, ΜΝΚ.
22 Τι μεγαλειώδεις ευλογίες επιφυλάσσονται για κείνους που εξακολουθούν να ζουν με ευσέβεια! Είθε εμείς οι εκζητηταί της ευσεβείας να μην αφήσωμε τίποτε να αμαυρώση την ανεκτίμητη αξία του γεγονότος ότι έχομε αναγνωρισθή από τον Θεό και τον Χριστό ως επιδοκιμασμένοι δούλοι των. Είθε να φυλαγώμεθα συνεχώς από οτιδήποτε που θα μπορούσε να φθείρη το αίσθημα της αυταρκείας. Είθε πάντοτε να έχωμε ενώπιόν μας το τέλειο παράδειγμα του Ιησού Χριστού. «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον Αρχηγόν και Τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.»—Εβρ. 12:1-3.