Οι Χριστιανοί και η Χιλιετής Ελπίδα

«Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.»—Ματθ. 6:10.

 1. (α) Πώς εκφράζεται ο Χριστιανικός κόσμος για την ελπίδα της χιλιετίας (β) Γιατί αυτό δεν ενοχλεί τούς Μάρτυρες του, Ιεχωβά;

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και στην πραγματικότητα οι περισσότερες καλά εδραιωμένες Διαμαρτυρόμενες θρησκείες ποτέ δεν αναφέρουν τη Χιλιετή ελπίδα στους εκκλησιαζόμενους. Αποκαλούν περιφρονητικά την ελπίδα αυτή «χιλιασμό» κι εκείνους που την πιστεύουν «χιλιαστές». Αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ντρέπονται γι’ αυτή τη δοξασία γιατί ακαταμάχητα ιστορικά γεγονότα δείχνουν ότι αυτή τη χιλιετή ελπίδα την είχαν και οι πρώτοι χριστιανοί.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΟ «ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ»

 2. Τι δηλώνουν δυο εγκυκλοπαίδειες για την πίστη στην χιλιετία ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς;

² Η Εγκυκλοπαίδεια Αμερικάνα, μιλώντας για τους Χριστιανούς που πιστεύουν στη 1.000-ετή βασιλεία του Χριστού, λέει: «Αυτοί που διακρατούν τέτοιες απόψεις αποκαλούνται χιλιαστές, και η δοξασία τους χιλιασμός (από το χίλια). Όλοι παραδέχονται ότι αυτές οι απόψεις ήσαν, αν όχι γενικές, τουλάχιστον συνηθισμένες στην αρχαία εκκλησία.» Η Γαλλική Εγκυκλοπαίδεια Ουνιβερσάλις μάς πληροφορεί: «Στο Δυτικό Χριστιανισμό ο χιλιασμός ήταν πολύ έντονος στην Ιουδαιο-Χριστιανοσύνη στη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων. . . . Ο χιλιασμός ήταν βαθιά ριζωμένος στους πρώτους αιώνες της Χριστιανοσύνης.»

3, 4. (α) Τι ενδείξεις υπάρχουν ότι οι Χριστιανοί δεν χρειάστηκε να περιμένουν την Αποκάλυψη για να καλλιεργήσουν την ελπίδα για την χιλιετία; ( β) Τι μπορεί να ισχυρισθούν μερικοί για την ελπίδα στη χιλιετία;

³ Υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Χριστιανοί είχαν την ελπίδα για τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού ακόμη και πριν λάβει ο απόστολος Ιωάννης την Αποκάλυψη στο τέλος του πρώτου αιώνα μ.Χ. Διαβάζοντας τους Εβραίους προφήτες, είχαν πάρει μια πρόγευση για τη θαυμαστή χιλιετή ελπίδα που έδωσε ο Χριστός στην Αποκάλυψη, κεφάλαιο 20 και 21. Είναι ενδιαφέρον ότι η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (έκδοση 1966) το επιβεβαιώνει αυτό και δηλώνει: «Ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς η ιδέα του χιλιασμού . . . προήλθε κυρίως από τις Ιουδαϊκές εσχατολογικές προσδοκίες [προσδοκίες για τον τελικό προορισμό του ανθρώπινου γένους και του κόσμου].» Για το ίδιο ζήτημα η 30-τομη Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (1977) λέει τα εξής: «Στο Βιβλίο της Αποκαλύψεως ολοκληρώθηκε η αφομοίωση του Ιουδαϊκού αποκαλυπτικισμού [δηλαδή η προσδοκία της τελικής καταστροφής του κακού και ο θρίαμβος του καλού] με τη Χριστιανοσύνη. . . . Στη διάρκεια των πρώτων εκατό χρόνων της Χριστιανικής ιστορίας [33-133 μ.Χ.], αυτή η μορφή του χιλιασμού από την Ελληνική λέξη ‘χίλια’ διδασκόταν και ήταν δεκτή μέσα στην εκκλησία.»—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

⁴ Μερικοί μπορεί ν’ αντειπούν: ‘Ίσως, αλλά αυτή η χιλιετής ελπίδα αυτών των πρώτων Χριστιανών δεν αφορούσε τη γη. Ήταν μια ουράνια ελπίδα.’ Τι δείχνουν όμως τα ιστορικά γεγονότα και η Γραφή; Ας δούμε.

ΑΚΟΜΗ ΕΛΠΙΖΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ

5, 6. Σύμφωνα με διάφορους ειδικούς, ποιες απόψεις διακρατούσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

⁵ Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι με την έλευση του Μεσσία ή Χριστού καταργήθηκαν όλες οι προφητείες και υποσχέσεις των Εβραϊκών Γραφών για την αποκατάσταση του παραδείσου πάνω στη γη. Ακόμη και το Λεξικό της Καθολικής Θεολογίας παραδέχεται: «Οι ρίζες του χιλιασμού φτάνουν πέρα από τη Χριστιανική εποχή. Η δοξασία σε μια γήινη βασιλεία του Μεσσία είχε τις ρίζες της στις ελπίδες του Ισραήλ.»

⁶ Στο βιβλίο Μια Ιστορία της Χριστιανοσύνης, ο Ιστορικός Κέννεθ Σκοττ Λατουρέττ λέει τα εξής για τους πρώτους Χριστιανούς που έλπιζαν στη δεύτερη έλευση του Χριστού: «Πολλοί διακρατούσαν την άποψη ότι πριν από το τέλος της ιστορίας και της πλήρους επιτεύξεως του σκοπού του Θεού με την πλήρη εκτέλεση του θελήματός Του, που ήταν ελπίδα κοινή σ’ όλους τους Χριστιανούς, ο Χριστός θα επέστρεφε, θα εγκαθιστούσε τη βασιλεία του πάνω στη γη και θα βασίλευε χίλια χρόνια. . . . Η ιδέα για μια περίοδο ή περιόδους διαρκείας χιλίων ετών δεν περιοριζόταν στους Χριστιανούς αλλά υπήρχε και στον Ιουδαϊσμό.»

 7. Τι δείχνει ότι οι πρώτοι χριστιανοί δεν συνέχεαν τον παράδεισο με τον ουρανό;

⁷ Έτσι υπάρχει σωρεία αποδείξεων ότι οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν «χιλιαστές», στο σημείο φυσικά που το όνομα αυτό εφαρμοζόταν σ’ εκείνους που έλπιζαν στη χιλιετή βασιλεία του Χριστού του Μεσσία. Ο Ιησούς είχε αποκαλύψει ότι θα κυβερνούσε από τον ουρανό, αλλά δεν κατάργησε την αρχική Μεσσιανική ελπίδα των Ιουδαίων, την αποκατάσταση του παραδείσου στη γη στη διάρκεια της χιλιετίας. Είναι ενδιαφέρον ότι το Καθολικό Συμπλήρωμα στο Λεξικό της Βίβλου παραδέχεται ότι «στα Ιουδαϊκά συγγράμματα καθώς και στα πρώτα Χριστιανικά συγγράμματα η λέξη παράδεισος δεν είναι συχνά συνώνυμη με τον ουρανό.—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΗ ΧΙΛΙΕΤΗ ΕΛΠΙΔΑ

 8. (α) Ποιο πράγμα εγγυάτο η έλευση του Ιησού; (β) Πώς δείχνουν οι Γραφές ότι ο Παράδεισος θα αποκατασταθεί στη γη;

⁸ Στην ξακουστή επί του Όρους Ομιλία του ο Ιησούς δήλωσε: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω.» (Ματθ. 5:17) Εφόσον ο Ιησούς ήρθε για να εκπληρώσει τους προφήτες, η έλευσή του ήταν εγγύηση ότι οι προφητείες τους για την αποκατάσταση του παραδείσου στη γη θα εκπληρώνονταν. Προσέξτε μερικές απ’ αυτές τις προφητείες: Ψαλμός 37:11, 29· 72:1-8, 16-19· 115:16· Ησαΐας 9:6, 7· 11:1-10· 45:18· Δανιήλ 2:34, 35, 44, 45· 7:13, 14

 9. Πώς η Κυριακή Προσευχή συνδέει τη Βασιλεία με την ελπίδα στη χιλιετία;

⁹ Επίσης στην επί του Όρους Ομιλία ο Ιησούς έδειξε πολύ καθαρά ότι η γη πρόκειται να παίξει κάποιο μέρος στην εκτέλεση του θείου θελήματος ή σκοπού. Δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Σύνδεσε την εκπλήρωση του θείου θελήματος πάνω στη γη με την έλευση της βασιλείας του Θεού, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη Μεσσιανική βασιλεία. Έτσι, η Κυριακή Προσευχή, που την επαναλάμβαναν κυριολεκτικά εκατομμύρια φορές Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι σ’ όλους τούς αιώνες, είναι, εκτός από τ’ άλλα, και προσευχή για την εκπλήρωση των Μεσσιανικών υποσχέσεων που συνδέονται με την ελπίδα στη χιλιετία.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ

10. (α) Πότε και πώς αποκάλυψε ο Ιησούς πλήρως την ελπίδα στη χιλιετία; (β) Ποιες λεπτομέρειες προμήθευσε που θερμαίνουν την καρδιά;

¹⁰ Εικοσιπέντε περίπου χρόνια μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τούς Ρωμαίους το 70 μ.Χ. (που τερμάτισε τις Ιουδαϊκές ελπίδες για εθνική απελευθέρωση μέσω ενός πολιτικού Μεσσία) ο Ιησούς, ο αληθινός Μεσσίας, αποκάλυψε πλήρως την αληθινή ελπίδα για τη χιλιετία. Στο σύγγραμμά του της Αποκαλύψεως που έλαβε από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε:

«Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου, και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. Και έπιασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς· και έδεσεν αυτόν χίλια έτη. . . .

«Και είδον θρόνους, και εκάθισαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς· . . . Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη. . . .

«Και είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· . . . και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού η σκηνή Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, . . . Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.» Αποκ. 20:1-6· 21:1-4.

ΕΝΑ «ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ» ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ

11. Πώς η ελπίδα στη χιλιετία που αποκάλυψε ο Ιησούς αντιστοιχεί με την αρχική Μεσσιανική ελπίδα των Ιουδαίων;

¹¹ Δεν μπορείτε να δείτε την ομοιότητα ανάμεσα στην περιγραφή της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού και της αρχικής Μεσσιανικής ελπίδας των Ιουδαίων, «την ελπίδα για ένα ιδεώδες Μεσσιανικό μέλλον . . . για τον χρυσό αιώνα παραδεισιακής ευτυχίας . . . για ένα κόσμο τέλειας ειρήνης και αρμονίας ανάμεσα σ’ όλα τα πλάσματα . . . για νέους ουρανούς και νέα γη,» για να παραθέσουμε ακριβώς τα λόγια της Ιουδαϊκής Εγκυκλοπαίδειας;a

12, 13. Τι δείχνει ότι οι μαθητές του Ιησού περίμεναν ακόμη μια γήινη βασιλεία του Μεσσία;

¹² Υπήρχαν όμως αναμφισβήτητα σημαντικές λεπτομέρειες για τη Μεσσιανική βασιλεία, που οι Ιουδαίοι δεν καταλάβαιναν και που ακόμη κι οι απόστολοι και οι πρώτοι μαθητές του Χριστού δυσκολεύονταν να αντιληφθούν. Λίγο μετά την επί του Όρους Ομιλία του στην οποία δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται για να έρθει η βασιλεία του Θεού και για να γίνεται το θέλημά του στη γη, όπως στον ουρανό, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε το μυστήριον της βασιλείας του Θεού· εις εκείνους δε τους έξω, δια παραβολών τα πάντα γίνονται.»—Μάρκ. 4:11.

¹³ Σ’ όλη του την επίγεια διακονία ο Ιησούς δίδαξε τούς μαθητές του πολλά πράγματα για τη Μεσσιανική βασιλεία. Ακόμη και μετά τον θάνατό του και μέχρι τον καιρό που αναλήφθηκε στον ουράνιο Πατέρα του εξακολούθησε να τους λέει «περί της βασιλείας του Θεού.» Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, η τελευταία ερώτηση που του έθεσαν ήταν: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» δείχνοντας έτσι ότι περίμεναν ακόμη να αποκαταστήσει ο Μεσσίας την κατά σάρκα βασιλεία του Ισραήλ. (Πράξ. 1:3, 6) Είχαν δίκιο να πιστεύουν ότι η Μεσσιανική βασιλεία αφορούσε μια κυβέρνηση, αλλά εσφαλμένα νόμιζαν ότι ο Μεσσίας θα βρισκόταν και θα βασίλευε πάνω στη γη κι ότι η κυβέρνησή του θα ήταν αμιγώς Ιουδαϊκή.

14. (α) Τι βοήθησε τους μαθητές του Ιησού ν’ απελευθερωθούν από την εσφαλμένη ελπίδα τους; (β) Ποια σημαντικά χαρακτηριστικά του «μυστηρίου» έφτασαν να κατανοήσουν βαθμιαία οι πρώτοι Χριστιανοί;

¹⁴ Μόνο μετά την έκχυση του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή λευτερώθηκαν οι μαθητές του Ιησού από την ιδέα μιας εθνικιστικής Μεσσιανικής Βασιλείας και έφθασαν να κατανοήσουν νέα και σημαντικά χαρακτηριστικά για «το μυστήριον της βασιλείας του Θεού.» Ένα χαρακτηριστικό αυτού του ‘μυστηρίου’ ήταν ότι ο Μεσσίας θα ήταν ουράνιος βασιλιάς και ότι η έδρα της κυβερνήσεώς του θα βρισκόταν στον ουρανό. (Ιωάν. 18:36· Πράξ. 2:32-36· 1 Τιμ. 3:16) Άλλα χαρακτηριστικά αυτού του ‘μυστηρίου’—αλήθειες νέες κι επαναστατικές για τις πιστές Ιουδαϊκές διάνοιες που είχαν διαμορφωθή από τις Γραφές κι όχι από Ελληνικές φιλοσοφίες—ήταν ότι μόνο ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων θα εκλέγονταν σαν «άγιοι» για να γίνουν σύντροφοι με τον Μεσσία στη βασιλεία του, ότι αυτοί θα βασίλευαν μαζί του στον ουρανό, κι ότι θα εκλέγονταν όχι μόνο μέσα από τους Ιουδαίους αλλά και από τους Εθνικούς ή μη Ιουδαίους.—Δαν. 7:13, 14, 27· Λουκ. 12:32· 22:28-30· Ιωάν. 14:1-3· Εφεσ. 3:3-6· Κολ. 1:26, 27.

ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ

15. Πώς η ιδέα να πάνε στον ουρανό ήταν επαναστατική για το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο;

¹⁵ Όλα αυτά ήταν κάτι εντελώς νέο. Όπως ήδη είδαμε στο άρθρο «Προέλευση της Χιλιετούς Ελπίδας», η αρχική Μεσσιανική ελπίδα των Ιουδαίων ήταν επίγεια ελπίδα, και μόνο κάτω από την επιρροή ψεύτικων θρησκευτικών παραδόσεων και φιλοσοφιών, πολύ αργότερα στην ιστορία τους, μερικοί απ’ αυτούς έφθασαν να πιστεύουν σε μια αθάνατη ψυχή. Το πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο που έμεινε προσκολλημένο στις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές και δέχθηκε τον Ιησού σαν τον αληθινό Μεσσία ασφαλώς δεν πίστευε σε έμφυτη αθανασία. Έτσι γι’ αυτούς η ιδέα ότι ο Μεσσίας θα κυβερνούσε τη γη από τον ουρανό και ότι οι ίδιοι θα γίνονταν συνάρχοντες μ’ αυτόν στον ουρανό ήταν τρομερά επαναστατική.

16. Τι έγραψε ο Πέτρος γι’ αυτή την επαναστατική νέα ελπίδα;

¹⁶ Σε μια επιστολή στους πρώτους Χριστιανούς που είχαν λάβει αυτή την πολύ ειδική κλήση να γίνουν ιερείς και βασιλείς με τον ουράνιο Μεσσία ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς· . . . Σεις όμως είσθε ‘γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα.’»—1 Πέτρ. 1:3, 4· 2:9.

17. Πώς έδειξε, ο Παύλος ότι η κλήση για ζωή στον ουρανό ήταν κάτι νέο;

¹⁷ Κι ο απόστολος Παύλος έγραψε γι’ αυτή την ιδιαίτερη κλήση σε ουράνια ζωή, λέγοντας: «Όστις έσωσεν ημάς και εκάλεσε με κλήσιν αγίαν . . . φανερωθείσαν δε τώρα δια της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις το φως την ζωή και την αφθαρσίαν» (2 Τιμ. 1:9, 10) Αν η ελπίδα του πιστού υπολοίπου από τους Ιουδαίους ήταν ήδη ζωή στον ουρανό, γιατί τότε ο Χριστός έπρεπε να ‘φέρη εις το φως’ αυτή την ‘αγίαν κλήσιν’ για αφθαρσία; Όχι, αυτή η ουράνια ζωή ήταν σαφώς κάτι εντελώς νέο για κείνους τους πρώτους Χριστιανούς που είχαν εκλεγεί μέσα από τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς.

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΡΙΘΜΟ «ΕΚΛΕΚΤΩΝ»

18, 19. Εξηγείστε πώς η δεύτερη επιστολή του Παύλου στον Τιμόθεο και η πρώτη επιστολή του Πέτρου δείχνουν ότι δεν θα είναι βασιλείς και ιερείς με τον Χριστό στον ουρανό όλοι όσοι ελπίζουν να ζήσουν για πάντα. (Αποκ. 5:9, 10)

¹⁸ Παίρνουν όμως αυτή την άγια κλήσι για αθάνατη ζωή στους ουρανούς όλοι εκείνοι που δέχονται τον Χριστό και που ελπίζουν να ζήσουν για πάντα; Ο Παύλος δείχνει ότι αυτή η ειδική κλήση είναι για ένα περιορισμένο αριθμό ‘εκλεκτών’ και προσθέτει: «Δια τούτο πάντα υπομένω δια τους εκλεκτούς, δια να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού, μετά δόξης αιωνίου. Πιστός ο λόγος· διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει· εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει»—2 Τιμ. 2:10-12.

¹⁹ Αν όλοι όσοι σώζονται καλούνται εις «δόξαν αιώνιον» για να ‘συμβασιλεύσουν’ με τον Χριστό Ιησού, πάνω σε ποιους πρόκειται να κυβερνήσουν; Κι αν όλοι πρόκειται να γίνουν «βασίλειον ιεράτευμα», υπέρ ποιων πρόκειται να ενεργούν σαν βασιλικοί ιερείς;

20. Πώς οι επιστολές του Παύλου στους Γαλάτες και στους Ρωμαίους δείχνουν ότι ο αριθμός των πνευματικών Ισραηλιτών είναι περιορισμένος;

²⁰ Σκεφθείτε τα επόμενα: Στην επιστολή του προς Γαλάτας, ο Παύλος λέει ότι οι Χριστιανοί είναι εκλεγμένοι μέσα από Ιουδαίους και μη Ιουδαίους ‘βαπτισμένοι εν Χριστώ’ ότι είναι «σπέρμα του Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι», και τους ονομάζει «Ισραήλ του Θεού». (Γαλ. 3:26-29· 6:16) Και στην επιστολή του προς Ρωμαίους, ο ίδιος απόστολος μιλά για το «μυστήριον» των μη Ιουδαίων που κλήθηκαν από τον Θεό λόγω της «απιστίας» πολλών Ιουδαίων, και προσθέτει—κι αυτό είναι ένα εδάφιο κλειδί—«εωσού εισέλθη το πλήρωμα [ο πλήρης αριθμός, ΜΝΚ] των εθνών». Εξηγεί ότι «ούτω», δηλαδή, με την πρόσκληση στους Εθνικούς να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό, «πας Ισραήλ θέλει σωθή». Προφανώς αυτό αναφέρεται στον πνευματικό Ισραήλ, τους «εκλεκτούς» μέσα από Ιουδαίους και μη Ιουδαίους που είναι πραγματικά ο ‘Ισραήλ’.—Ρωμ. 11:7, 17-26· 9:6· 2:28, 29.

21. (α) Πόσοι πνευματικοί Ισραηλίτες υπάρχουν; (β) Ποιο Γραφικό εδάφιο αποδεικνύει ότι δεν εκλέγονται μέσα από τους αγγέλους;

²¹ Αφού οι μη Ιουδαίοι θα λάβαιναν αυτή την «άγια κλήσι» μόνον εωσότου συμπληρωθεί το «πλήρωμα» (ο πλήρης αριθμός, ΜΝΚ) εκείνων που αποτελούν τον «Ισραήλ του Θεού», λογικά ο αριθμός αυτών των πνευματικών Ισραηλιτών είναι περιορισμένος. Ποιος είναι λοιπόν ο αριθμός; Διαβάστε το Αποκάλυψις 7:1-8. Εκεί αναφέρεται ένας καθορισμένος αριθμός Χριστιανών που «σφραγίζονται» για να γίνουν μέρος του πνευματικού Ισραήλ. Το Αποκάλυψις 14:1-4 αποδεικνύει ότι αυτός ο περιορισμένος αριθμός δεν διαλέγεται μέσα από τους αγγέλους γιατί λέει ότι αυτός ο αριθμός είναι οι «ηγορασμένοι από της γης,» «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.»

22. Τι είδος Γραφικά βασισμένη ελπίδα έχουν οι 144.000;

²² Γι’ αυτούς τούς 144.000, από το πνεύμα γεννημένους, χρισμένους Χριστιανούς η Γραφικά βασισμένη ελπίδα τους είναι ουράνια ελπίδα. Αφού αναστηθούν στην «πρώτη ανάσταση», «θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη»—Αποκ. 20:6.

23. Ποια ερωτήματα εγείρονται με τις λέξεις «απαρχή» και «βασιλείς»;

²³ Αλλά αν αυτοί οι «εκλεκτοί» είναι «απαρχή», έπεται λογικά ότι θ’ ακολουθήσουν και άλλοι. Κι αν αυτοί οι βασιλείς ‘βασιλεύσουν ως βασιλείς’, ποιοι θα είναι οι υπήκοοί τους και ποια θα είναι η ελπίδα αυτών των υπηκόων; Θα το δούμε καθώς προχωρούμε στην εξέταση αυτού του ζητήματος.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Ο Παπίας της Ιεραπόλεως, ο Ειρηναίος της Λυών και ο Ιουστίνος της Ρώμης-«άγιοι» και «Πατέρες» του δεύτερου αιώνα αναγνωρισμένοι από την Καθολική Εκκλησία-ήταν όλοι χιλιαστές.- Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια.

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

Στον αγώνα τους κατά της χιλιετούς ελπίδας, ο Ρωμαίος πρεσβύτερος Κάιος και ο «Άγιος» Διονύσιος κατάντησαν ν’ αρνηθούν την αυθεντικότητα της Αποκαλύψεως, που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη.—Λεξικό Καθολικής Θεολογίας.

[Πλαίσιο στη σελίδα 17]

Στη διάρκεια της Χιλιετηρίδας, ο Ιησούς θα κυβερνά από τον ουρανό πάνω σε ένα επίγειο αποκαταστημένο παράδεισο.