Ιερουσαλήμ, όπου ο Συμεών και η Άννα είδαν τον Ιησού. Είναι βέβαιο ότι οι αστρολόγοι δεν επισκέφθηκαν τον Ιησού στη Ναζαρέτ, διότι ο Ματθαίος λέγει κάτι διαφορετικό· και στη Ναζαρέτ ο Ιησούς δεν θα κινδύνευε από τη διαταγή να φονευθούν τα παιδιά «εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής.»

Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Ο Εγκέφαλος των Βρεφών

● Ένας νευρολόγος-παιδίατρος του Πανεπιστημίου του Σικάγου βρήκε ίσως ενδείξεις που εξηγούν το γιατί τα μικρά παιδιά μαθαίνουν τόσο γρήγορα και μπορούν εύκολα να μάθουν πολλές γλώσσες. Χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, ο Δρ Πήτερ Χαττενλότσερ διαπίστωσε ότι τα βρέφη ηλικίας ενός ως δύο ετών έχουν περίπου 50 τοις εκατό περισσότερες συνάψεις, ή αλληλοσυνδέσεις εγκεφαλικών κυττάρων, στο μετωπιαίο φλοιό τους («περιοχή σκέψεως») από τους ενηλίκους. Μόλις το βρέφος περάση την ηλικία των δύο ετών, η πυκνότης των συνάψεων αρχίζει να μειώνεται σταθερά ως την ηλικία των 16 ετών, όπου παραμένει περίπου η ίδια ως τη γεροντική ηλικία. Η είδησις στο περιοδικό Έρευνα του Εγκεφάλου λέγει ότι αυτό μπορεί να εξηγή το γιατί οι εγκέφαλοι των βρεφών είναι πιο «εύπλαστοι» και αναρρώνουν καλύτερα από βλάβες.

Χωρίς αμφιβολία, οι γονείς θα μπορούσαν να επωφεληθούν πολύ απ’ αυτή τη Θεόδοτη ικανότητα μαθήσεως των παιδιών τους. Παραδείγματος χάριν, ο Καθηγητής Άρτσιλ Αλκχατσίσβιλι της Γεωργιανής Ακαδημίας Επιστημών της Σοβιετικής Ενώσεως λέγει ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν να διαβάζουν από τη βρεφική ηλικία, παρατηρώντας ότι και οι δυο του κόρες άρχισαν να διαβάζουν σε ηλικία δύο ετών και είχαν «καταβροχθίσει» πολλά από τα κλασσικά έργα μέχρι την ηλικία των επτά ετών. Σύμφωνα με τα σχόλιά του, που παρουσιάζονται στο Σοβιετικό περιοδικό Σπούτνικ, οι γονείς πρέπει «να κρεμούν στον τοίχο εικόνες που δείχνουν γράμματα, λέξεις και φράσεις.» Αυτές οι εικόνες ελκύουν την προσοχή του παιδιού και οι γονείς μπορούν οποιαδήποτε στιγμή να τις διαβάζουν μεγαλοφώνως. «Το παιδί, χωρίς να το θέλη, τις θυμάται,» λέει το περιοδικό Σπούτνικ, επιβεβαιώνοντας ότι «μια τέτοια αφανής διδασκαλία είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη σκόπιμη.»

Αυτές οι διαπιστώσεις συμφωνούν με τις παρακινητικές συμβουλές της Αγίας Γραφής σχετικά με την αξία της εκπαιδεύσεως του παιδιού από μικρή ηλικία, όπως στην περίπτωσι του Τιμόθεου, για τον οποίο διαβάζομε: «Από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν.»—2 Τιμ. 3:15· Παρ. 22:6.

Πρέπει ένας Χριστιανός να Αμφιβάλλη;

● Ο συγγραφεύς ενός θεολογικού “μπεστ-σέλλερ” που εξεδόθη πρόσφατα, με τον τίτλο Predigten für Zweifler (Ομιλίες για όσους Αμφιβάλλουν) εξέτασε μερικές από τις απόψεις του στη διάρκεια τελετών που έγιναν σε μια Λουθηρανική ακαδημία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. «Η πίστις χρειάζεται την αμφιβολία,» ισχυρίσθηκε, και συνεχίζοντας είπε ότι το να θέτωμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιησού Χριστό παραμένει ένα ζήτημα αβεβαιότητος. «Δεν υπάρχουν εγγυήσεις ή βεβαιώσεις.» Μίλησε, επίσης, για ωρισμένες «υγιείς επιδράσεις» της αμφιβολίας όπως το ότι εμποδίζει ένα άτομο να γίνη φανατικό και να περιέλθη σε μια «ρουτίνα ευσεβείας.»

Εν τούτοις, η Αγία Γραφή δεν συνδέει την “πίστι και την αμφιβολία” σαν ν’ ανήκουν η μια στην άλλη. Ορίζει την αληθινή πίστι ως «ελπιζομένων πεποίθησις» ή «υπόστασις.» (Εβρ. 11:1) Πράγματι, ο Θεός «έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν» για την πίστι τους με το ν’ αναστήση τον Ιησού Χριστό. (Πράξ. 17:31 ) Επί πλέον, η Αγία Γραφή διασαφηνίζει ότι δεν υπάρχουν «υγιείς επιδράσεις από το να αμφιβάλλη ένας Χριστιανός για την πίστι του. Ο Ιάκωβος, όταν εξέταζε το θέμα της προσευχής, έγραψε: «Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη [ή να αμφιβάλλη] παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβει τι παρά του Κυρίου. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.»—Ιακ. 1:6-8.