Στο Βάθος των Ειδήσεων

Η Ηθικότητα του Καπνού

Όταν το Συμβούλιο Εκκλησιών της Βόρειας Καρολίνας επιχείρησε να εξετάσει το ζήτημα της ηθικής στην καλλιέργεια καπνού, αντιμετώπισε αξιοσημείωτη αντίδραση από τις καπνοβιομηχανίες, αναφέρει η εφημερίδα Δη Νιου Γιορκ Τάιμς. «Διαφωνούμε ότι υπάρχει ηθικό πρόβλημα σχετικά με τον καπνό», αντέτεινε ο διευθυντής της Επιτροπής Πληροφοριών Καπνοβιομηχάνων. Πιστεύει ότι «η χρήση καπνού είναι ένα ζήτημα προσωπικής εκλογής που έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής ενός ατόμου».

Ένας σύμβουλος επιχειρήσεων που έχουν σχέση με τις καπνοβιομηχανίες πρόσθεσε τη γνώμη του σαν «εμπειρογνώμονας»: «Δεν πιστεύω ότι ο καλός Κύριος θα αρνηθεί ότι τα περισσότερα από 50 εκατομμύρια καπνιστές σ’ αυτή τη χώρα και τα πρόσθετα εκατομμύρια καπνιστές στις άλλες χώρες του κόσμου θα μπουν στον ουρανό με βάση αποκλειστικά και μόνο το αν θα καταναλώνουν τα προϊόντα καπνού ή όχι». Ισχυρίστηκε ότι οι εκκλησίες δεν έχουν καμιά «δικαιοδοσία ή αρμοδιότητα στο ζήτημα του καπνού».

Οι κληρικοί, όμως, βρίσκουν ότι το ζήτημα αυτό είναι λιγότερο ξεκάθαρο. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Μελέτης Καπνού του συμβουλίου εκκλησιών θεώρησε ότι η επιτροπή του αντιμετώπισε «ένα σοβαρό δίλλημα». Γιατί; Η Βόρεια Καρολίνα είναι ο μεγαλύτερος καπνοπαραγωγός των Ηνωμένων Πολιτειών και η καπνοβιομηχανία συντηρεί 150.000 εργασίες σε αυτή την πολιτεία μόνο. Και δεν είναι αυτό μόνο, αλλά, όπως βιάστηκε να δείξει ο σύμβουλος που αναφέραμε παραπάνω, «οι καπνοκαλλιεργητές, οι αγοραστές και πωλητές και οι βιοτέχνες του καπνού έχουν παίξει ένα σημαντικό ρόλο στη . . . διαμόρφωση και υποστήριξη της εκκλησίας».

Ενώ οι κληρικοί περνούν δύσκολους καιρούς σχετικά με το ζήτημα αυτό, δε δείχνει καθαρά η Βίβλος τι πρέπει να κάνουμε σε σχέση με τη συνήθεια του καπνίσματος, δηλώνοντας: «Ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος»;—2 Κορινθίους 7:1

Ζητείται Σοφία

«Γνώση υπάρχει αλλά δε συνοδεύεται πάντα από σοφία. Γνωρίζουμε ότι οι πόλεμοι είναι φοβεροί, αλλά η ανθρωπότητα συνεχίζει τον τρελό της αδελφοκτόνο ανταγωνισμό». Έτσι γράφει ο Αγκουστίν Σααβέντρα Βάηζε σ’ ένα κύριο άρθρο στην Ελ Ντιάριο της Λα Πάζ της Βολιβίας.

Ο σενιόρ Βάηζε θρηνεί γιατί παρά το γεγονός ότι ο 20ός αιώνας «έχει φέρει φοβερή ανθρώπινη γνώση σε όλους τους τομείς της ζωής: επιστήμη, τεχνολογία, ιατρική, πολεμικές προετοιμασίες, λογοτεχνία, αρχιτεκτονική κλπ.», δεν υπάρχει παράλληλη πρόοδος στη σοφία. Το αποτέλεσμα; «Στα χρόνια που πέρασαν έχουμε γνωρίσει τις πιο βάρβαρες και πρωτόγονες μορφές επιθετικότητας, γενοκτονίας και βίας», λέει ο Βάηζε.

Αλλά γιατί, παρά τη γνώση που υπάρχει στον κόσμο, λείπει η σοφία; Επειδή οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τον Ιεχωβά κι έχουν στραφεί στην επιστήμη, στο χρήμα, στην ηδονή και στους άλλους υποκατάστατους «θεούς». Έτσι έχουν αγνοήσει την Πηγή της αληθινής σοφίας. Πράγματι, όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν το λόγο του Θεού, «ποία σοφία είναι εν αυτοίς;»—Ιερεμίας 8:9.

Υπερμοντέρνο Κήρυγμα

Σε μια μελέτη των εκκλησιαστικών κηρυγμάτων στο διάβα των χρόνων, ο Ρίτσαρντ Βεντζ, ιστορικός της θρησκείας στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Αριζόνα, σημειώνει ότι το στιλ κηρύγματος των κληρικών επηρεάστηκε από τις τάσεις των καιρών. Στις αποικιακές μέρες, λέει ο καθηγητής, η έμφαση δινόταν πάνω στην κυριαρχία του Θεού, ότι «βρισκόμαστε στα χέρια του Θεού». Τον 19ο αιώνα, όταν το έθνος ήταν «καινούργιο» και «αισιόδοξο», η έμφαση στράφηκε στις «δυνατότητες της ανθρώπινης τελειότητας» και στη σκέψη ότι «ο Θεός θα περιμένει από μας να ανταποκριθούμε».

Τι θα πούμε για σήμερα; «Τα κηρύγματα σήμερα φαίνεται να δίνουν στους ανθρώπους αυτά που θέλουν αντί να τους δίνουν αυτά που θα έπρεπε να λένε», λέει ο Βεντζ. Τα σημερινά κηρύγματα είναι σύντομα, κατά μέσο όρο από 10 μέχρι 20 λεπτά, συνήθως είναι με τη μορφή ιστοριών με «χαριτωμένους χαρακτήρες» κι έχουν σκοπό να διασκεδάσουν το κοινό. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν κάτι για να «γαργαλίσουν τα συναισθήματα και τα αισθήματα τους», προσθέτει.

Αυτό μας υπενθυμίζει μερικά από αυτά που προφήτευσε ο απόστολος Παύλος: «Θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν». Αλλά οι κήρυκες που απλά υποκύπτουν στα καπρίτσια του κόσμου θα είναι υπόλογοι για πολλά πράγματα. «Θυμηθείτε ότι εμείς που είμαστε δάσκαλοι θα κριθούμε με πολύ υψηλότερους κανόνες», προειδοποίησε ο μαθητής Ιάκωβος.—2 Τιμόθεον 4:3· Ιακώβου 3:1· Μετάφραση Φίλλιπς.