Πώς ο Ιεχωβά Ευλόγησε το Έργον του το 1975
(Από το Βιβλίον του Έτους 1976)
ΟΙ μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ όλον τον κόσμο χαίρουν για την ‘χάριν του Θεού την σωτήριον εις πάντας ανθρώπους.’ (Τίτον 2:11) Η έκθεσις του υπηρεσιακού έργου 1975 αποκαλύπτει ότι 295.073 άνδρες, γυναίκες και παιδιά απ’ όλα τα έθνη αφιερώθησαν να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά Θεού. Οι αδελφοί αυτοί έχουν συνδεθή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις 38.256 εκκλησίες τους σ’ όλον τον κόσμο και ήσαν πολυάσχολοι στο να λέγουν σε άλλους τα πράγματα που είχαν μάθει.
Τι είχαν μάθει; Ότι η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη ελπίς του ανθρωπίνου γένους. Γι’ αυτό, οι νεοβαπτισθέντες αυτοί αδελφοί σπουδάζουν επιμελώς τη Γραφή με άλλους μάρτυρες του Ιεχωβά στις Αίθουσες Βασιλείας. Ενδύονται νέαν προσωπικότητα. Ναι, ακολουθούν την ωραία συμβουλή του αποστόλου Παύλου που προτρέπει: «να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.»—Εφεσ. 4:22-24.
Ο Ιεχωβά Θεός έχει προβλέψει τα άτομα αυτά να λαμβάνουν πολλήν βοήθειαν από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Προ αιώνων, ο απόστολος Παύλος αφήκε τον Τίτον στην Κρήτη για να διορθώση τα ελλείποντα και να καταστήση εν πάση πόλει πρεσβυτέρους. Αυτό έπρεπε να γίνη για να δοθή η κατάλληλος ηγεσία. Επισκεπτόμενος ο Τίτος τις διάφορες εκκλησίες ωμιλούσε πράγματα πρέποντα εις την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν. Με την καλήν καθοδηγίαν από τους πρεσβυτέρους, η εκκλησία πολύ θα ωφελείτο. Αυτή ήταν η επιθυμία του Παύλου, όπως έγραψε: «Οι γέροντες να είναι άγρυπνοι, σεμνοί, σώφρονες, υγιαίνοντες εν τη πίστει, τη αγάπη, τη υπομονή.» Ενθάρρυνσις εδόθη σ’ εκείνους που ήσαν παλαιοί στην αλήθεια και στην ηλικία. Αυτοί έπρεπε να δείξουν ένα καλό παράδειγμα για κείνους οι οποίοι έρχονταν στην αλήθεια και συνδέονταν με την οργάνωσι του Ιεχωβά. Στην προς Τίτον επιστολήν δεύτερον κεφάλαιον ο Παύλος συμβουλεύει τον πρεσβύτερο αυτόν να ‘νουθετή τους νεωτέρους να σωφρονώσι· δεικνύων κατά πάντα εαυτόν τύπον των καλών έργων, φυλάττων εν τη διδασκαλία αδιαφθορίαν, σεμνότητα, λόγον υγιή και ακατάκριτον· δια να εντραπή ο ενάντιος, μη έχων να λέγη δια σας μηδέν κακόν.’—Τίτον 2:1, 2, 6-8.
Ο Παύλος πολύ ενδιεφέρετο για όλους στην εκκλησία, και ο Τίτος έπρεπε να έχη το ίδιο ενδιαφέρον. Ο απόστολος επιθυμούσε και οι ηλικιωμένες να έχουν τρόπον ιεροπρεπή για να νουθετούν τας νέας. Έπειτα, μεταξύ άλλων, οι νέες αυτές γυναίκες έπρεπε να είναι φίλανδροι και φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαροί, οικοφύλακες.—Τίτον 2:3-5.
Στις ημέρες εκείνες, μερικοί δούλοι είχαν επίσης συνδεθή με τις εκκλησίες, και ο Τίτος δεν έπρεπε να τους αγνοήση. Η συμβουλή του Παύλου ήταν: «Τους δούλους να υποτάσσωνται εις τους εαυτών δέσποτας, να ευαρεστώσιν εις αυτούς κατά πάντα, να μη αντιλέγωσι· να μη σφετερίζωνται τα αλλότρια, αλλά να δεικνύωσι πάσαν πίστιν αγαθήν δια να στολίζωσι κατά πάντα την διδασκαλίαν του Σωτήρος ημών Θεού.»—Τίτον 2:9, 10.
Ο καλός αυτός πρεσβύτερος που διωρίσθηκε από τον απόστολο Παύλο να φροντίζη τις εκκλησίες στην Κρήτη έπρεπε να ενδιαφέρεται για όλους στην εκκλησία. Αυτό πρέπει να είναι και σήμερα. Όλοι οι πρεσβύτεροι πρέπει να ενδιαφέρωνται για όλους που είναι συνδεδεμένοι με την οργάνωσι του Ιεχωβά, νέους και ηλικιωμένους. Ταυτοχρόνως, οι πρεσβύτεροι οι ίδιοι πρέπει να δείχνουν ένα καλό παράδειγμα σε καλά έργα και σε υγιή λόγια. Η γλώσσα ενός Χριστιανού δείχνει τι είδους άτομο αυτός είναι. Η διαγωγή του στο σπίτι και στην εκκλησία λέγει πολλά γι’ αυτόν. Με κάθε τρόπο, οι συνήθειες ενός Χριστιανού πρέπει να είναι παραδειγματικές, αν θέλη να βοηθήση άλλους να ‘στολίζουν την διδασκαλίαν του Σωτήρος ημών Θεού.’
Ο τρόπος με τον οποίον ζη ένας Χριστιανός, καθώς παρατηρείται από άλλους, θα κάμη τον Λόγον του Θεού να λάμπη. Γιατί; Γιατί οι άνθρωποι βλέπουν τι έχει κάμει ο Λόγος του Θεού στο άτομο αυτό βοηθώντας το να ενδυθή την «νέαν προσωπικότητα.» Βέβαια, η μελέτη του Λόγου του Θεού, του Σωτήρος μας, η εκτίμησις της διδασκαλίας την οποίαν ο Θεός, ο Σωτήρ μας, έδωκε σ’ εμάς, πραγματικά επιφέρει αλλαγές στη ζωή των Χριστιανών. Άλλοι μπορούν εύκολα να το δουν, αν αφήσωμε τον Λόγον του Θεού να ελέγχη τον βίο μας και να τον ανακαινίζη.
Ο Λόγος του Θεού δεν προορίζεται για άτομα σ’ ένα μόνο μέρος του κόσμου. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται την σπουδαιότητα να κηρυχτούν τα αγαθά αυτά νέα σ’ όλα τα μέρη της γης. Από όλον τον κόσμον εκατοντάδες πείρες υπεβλήθησαν από τα τμήματα της Εταιρίας Σκοπιά. Ας ρίξωμε ένα βλέμμα σε λίγες μόνο χώρες.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Ο επίσκοπος του τμήματος γράφει: «Με μια προσπάθεια να επεκτείνωμε την αγάπη μας σ’ όλους που θέλουν ν’ ακούσουν τον Λόγον του Θεού, σε 1.121 πλοία δόθηκε μαρτυρία σε διάφορα λιμάνια. . . . Πολλοί ναυτικοί από διάφορες χώρες όπου το έργον των μαρτύρων του Ιεχωβά έχει απαγορευθή μπόρεσαν μ’ αυτόν τον τρόπο να προμηθευθούν έντυπον ύλην.»
Στην απέραντη αυτή χώρα, πολλοί αδελφοί και αδελφές έδιδαν μαρτυρίαν με επιστολές. Μια αδελφή, διαβάζοντας για ένα ζεύγος των οποίων ο γυιος σκοτώθηκε όταν έπεσε κάτω από ένα άλογο, έγραψε στους γονείς για την ελπίδα της αναστάσεως. Λίγος καιρός πέρασε χωρίς να ληφθή απάντησις, αλλά τα Χριστούγεννα η αδελφή έλαβε μια χαιρετιστήριο κάρτα από την μητέρα, η οποία εξέφραζε ευγνωμοσύνη και την παρακαλούσε να της ξαναγράψη. Ύστερ’ απ’ αυτό ο σύζυγος της γυναικός πέθανε και περισσότερες επιστολές γεμάτες Γραφικές αλήθειες εστάλησαν σ’ αυτήν. Πέρασαν έξη μήνες χωρίς καμμιά απάντησι. Αλλά μπορείτε να φαντασθήτε τη χαρά της αδελφής όταν μια μέρα έλαβε μια επιστολή η οποία την πληροφορούσε ότι η γυναίκα και ο μεγαλύτερος της γυιος βαπτίσθηκαν, και ότι ο γυιος είχε ως σκοπόν της ζωής του το σκαπανικόν έργον. Αργότερα η μητέρα της γυναίκας αυτής επίσης δέχθηκε την αλήθεια.