Πιστότης—Ένας Τρόπος Ζωής
«Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθή έκαστος πιστός.»—1 Κορ. 4:2.
1, 2. (α) Τι είναι ο «Παλαιός Πιστός» και πώς έλαβε το όνομά του; (β) Ποιο πράγμα θαυμάζεται περισσότερο από την τακτικότητα ενός πίδακος;
«ΠΑΛΑΙΟΣ πιστός» αυτό είναι το όνομα ενός από τους πολλούς θερμοπίδακες του Εθνικού Άλσους Γέλλοστον των Ηνωμένων Πολιτειών. Έλαβε το όνομά του από το γεγονός ότι στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 αναπηδούσε τακτικά περίπου κάθε εξήντα πέντε λεπτά. Γι’ αυτό το γεγονός απέκτησε φήμη τουριστικού ενδιαφέροντος.
2 Οι άνθρωποι θαυμάζουν την πιστότητα όχι μόνον ενός θερμοπίδακος που εκτοξεύει τακτικά 10.000 γαλλόνια ατμού και ζεστού νερού σε ύψος 30 έως 50 μέτρων, αλλά ιδιαίτερα εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι έχουν ένα τρόπο ζωής που τους κάνει να είναι αξιόπιστοι. Ακόμη και στον εμπορικό κόσμο εκείνο που αναζητείται σ’ έναν άνθρωπο στον οποίον ανατίθενται ευθύνες είναι η πιστότης. Πιθανώς γι’ αυτό το λόγο το Ναυτικό Σώμα των Ηνωμένων Πολιτειών εξέλεξε ως γνωμικόν του τη φράσι Σέμπερ φιντέλις, δηλαδή «πάντοτε πιστός.»—Παράβαλε με 1 Κορινθίους 4:2.
3, 4. Ποιος αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα πιστότητος, και ποια είναι τα κατάλληλα σύμβολα της αξιοπιστίας του σκοπού του;
3 Αλλ’ όταν πρόκειται για επίδειξι πιστότητος υπέρτατου βαθμού, ποιον ιδιαίτερα φέρνετε στη διάνοιά σας; Ασφαλώς κανέναν άλλον από τον Ιεχωβά Θεό, τον «πιστόν Δημιουργόν» του ουρανού και της γης. (1 Πέτρ. 4:19) Μολονότι ένας θερμοπίδακας μπορεί ν’ αποτελή και, κατάλληλο σύμβολο πιστότητος για ανθρώπους, ασφαλώς αυτός θα ήταν μια πενιχρή παράστασις της αμετάβλητης πιστότητος του Ιεχωβά. Οι θερμοπίδακες γίνονται όλοι ασταθείς ή αδρανείς στο πέρασμα του χρόνου. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Ιεχωβά. Γι’ αυτό ο διαρκής ήλιος και η σελήνη είναι πιο κατάλληλα σύμβολα για να εκφράζουν το αναλλοίωτον του σκοπού του, την αξιοπιστία του και την άψογη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν.—Ψαλμ. 89:36, 37· 104:19.
4 Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρώνη σχέδια και να εργάζεται με εμπιστοσύνη, έχοντας πεποίθησι στην σταθερότητα των έργων του Δημιουργού. Αυτό γίνεται είτε ο άνθρωπος φυτεύει ένα λαχανόκηπο είτε σχεδιάζει ένα μηχάνημα υπολογισμού που θα τον κατευθύνη προς τη σελήνη και θα τον επαναφέρη στη γη. Λογικό είναι το ότι ο άνθρωπος μπορεί επίσης να μαθαίνη επ’ άπειρον πολλά πράγματα από ένα πιστόν Θεό που αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστος όχι μόνο σε ό,τι έχει πει, αλλά και σε ό,τι έχει κάμει. Σχετικά με αυτόν τον πιστό Θεό διαβάζομε: «Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια, διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.»—Δευτ. 32:3, 4.
5. Ποιο χαρακτηριστικό αναμένεται από τους λάτρεις του Θεού, και τι παρατηρεί ο Ιεχωβά;
5 Πρέπει ν’ αναμένεται ότι αυτός ο ‘πιστός Θεός’ θα ζητούσε το ίδιο αυτό χαρακτηριστικό από εκείνους οι οποίοι αληθινά τον λατρεύουν. Αυτός είναι, πραγματικά, ο Θεός και Σωτήρ «μάλιστα των πιστών.» (1 Τιμ. 4:10)Ο ζων Θεός Ιεχωβά, που έχει τέλειες δυνάμεις παρατηρήσεως, διακρίνει με ακρίβεια τις ζωηρές προσπάθειες εκείνων που προσπαθούν να τον υπηρετήσουν. Οι οφθαλμοί του είναι ανοιχτοί για να βλέπη όλους τους τρόπους ενεργείας των υιών των ανθρώπων, και σ’ αυτόν πρέπει να λογοδοτήσουν. (Ιερεμ. 32:19· Εβρ. 4:13) Όπως λέγει η Παροιμία: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς.»—Παροιμ. 15:3, ΜΝΚ.
6. Ποια ερωτήματα πρέπει λοιπόν να υποβάλωμε στον εαυτό μας;
6 Η στοργική φροντίδα και η άγρυπνη προσοχή του Ιεχωβά για την ευημερία του λαού του είναι πολύ φανερά. Ένα άτομο, που κατανοεί το γεγονός ότι ο στοργικός Δημιουργός γνωρίζει πολύ καλά τους αγαθούς καθώς και τους κακούς και το τι κάνει ο καθένας, καλά θα κάμη να διερωτηθή: ‘Αν ο Ιεχωβά ζητή πιστότητα μεταξύ του λαού του, με θεωρεί εμένα σαν ένα τέτοιον λάτρη; Είναι η ζωή μου ζωή πιστότητος; Πώς μπορώ να γνωρίσω αν αυτό με επιδοκιμάζη;’
ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΝΩΝ
7. Ποιον κώδικα ή κανόνα διέθεσε ο Ιεχωβά για την ανθρωπότητα γενικά;
7 Δεν είναι λογικό να υποθέσωμε ότι ο Θεός της πιστότητος θα είχε ένα κώδικα ή κανόνα που θα καθώριζε για τους λάτρεις του τι είναι ορθό και τι είναι εσφαλμένο, τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι αληθές και τι ψευδές; Μάλιστα, είναι. Και επί πλέον, ο Θεός της τάξεως και της ειρήνης επρομήθευσε ακριβώς έναν τέτοιο θείο κανόνα, την Αγία Γραφή, για τη διδασκαλία και καθοδηγία όλης της ανθρωπότητος. Κανένα άλλο βιβλίο διδασκαλίας δεν είχε τόσο παγκόσμια διάδοσι ούτε υπήρξε τόσο προσιτό στη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητος.—1 Κορ. 14:33.
8, 9. Γιατί δεν είναι πάντοτε εύκολη η πιστή συμμόρφωσις με τον Λόγον του Θεού;
8 Πώς λοιπόν παραβάλλεται ο τρόπος της ζωής μας μ’ εκείνον που επιδοκιμάζεται στην Αγία Γραφή; Στην ατέλειά σας είναι ανάγκη να μην αποθαρρύνεσθε όταν αντιμετωπίζετε τους τελείους κανόνας που εκτίθενται στον Λόγο του Θεού. Οι καθησυχαστικοί λόγοι του Ψαλμού 103:14 είναι οι εξής: «Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» Ο Ιεχωβά αναγνωρίζει τις κληρονομημένες ατέλειές μας. Οι απαιτήσεις του ποτέ δεν υπερβαίνουν τα όρια της δυνατότητός μας.
9 Εν τούτοις, το να εμμένωμε σε μια πιστή πορεία ζωής δεν είναι πάντοτε εύκολο, ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα, οπότε είναι δημοφιλές να κάνη κανείς εκείνο που είναι ορθό στους οφθαλμούς του και ν’ ακολουθή την οδόν του κόσμου. Αλλά για απλή και ολοκάρδια πιστότητα, γίνεται προτροπή άσχετα με το μέγεθος της δοκιμασίας.
10, 11. (α) Πρέπει να υποστούμε κατ’ ανάγκην μεγάλες δοκιμασίες και δυσκολίες για ν’ αποδείξωμε την πιστότητά μας; Δώστε παράδειγμα. (β) Πώς μπορούμε να εφαρμόσωμε στην καθημερινή μας ζωή την αρχή που εξέθεσε ο Ιησούς στο ζήτημα της πιστότητος, και ποια είναι τα ωφέλιμα αποτελέσματα;
10 Εξάλλου, δεν απαιτείται πάντοτε να κάνωμε κάτι σπουδαίο για ν’ αποδείξουμε την πιστότητά μας ή να έχωμε την ευλογία και επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Δεν ήταν μεγάλη δοκιμασία εκείνη που έθεσε ο Ιεχωβά στον Αδάμ και στην Εύα μέσα στον Κήπο της Εδέμ. Η απλότης της δοκιμασίας εκείνης που περιελάμβανε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος χρησιμεύει σαν ένα εξαίρετο παράδειγμα της αρχής που εξετέθη μετά από τέσσερις χιλιάδες χρόνια και πλέον από τον Υιόν του Θεού, δηλαδή, «Ο εν τω ελαχίστω πιστός, και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος, και εν τω πολλώ άδικος είναι.»—Λουκ. 16:10.
11 Σήμερα, χίλια εννεακόσια περίπου χρόνια αφότου ελέχθησαν αυτά τα λόγια, αληθεύουν ακόμα πάντοτε και η ίδια αρχή εφαρμόζεται σε κάθε τομέα της ζωής μεταξύ των γνησίων λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. Συχνά το παρατηρείτε στα μικρά πράγματα που κάνει κανείς μέρα με τη μέρα και τα οποία αντανακλούν την αγαθότητα μιας καρδιάς που είναι πιστή και αληθινή στον Ιεχωβά. Ίσως να μη ζητηθή ποτέ από σας να λάβετε κάποια στάσι που να δείχνη εκείνο που οι παρατηρηταί θα το εχαρακτήριζαν σαν εξαιρετική πιστότητα. Αλλά η σταθερότης σας στο να κάνετε το ορθό, η τακτικότης και η αξιοπιστία σας σε μικρά πράγματα, θα δώσουν μια καλή μαρτυρία και απόδειξι της βαθειάς εκτιμήσεως που έχετε στους θείους κανόνες του τι είναι αληθινό και πιστό. «Ο Ιεχωβά φυλάττει» εκείνους που είναι πιστοί και στα μικρά ακόμη πράγματα.—Ψαλμ. 31:23.
12. Περιγράψτε πώς ο χρόνος και οι περιστάσεις σχετίζονται με αυτό το ζήτημα της πιστότητος.
12 Δεν είναι, λοιπόν, ανάγκη να έχη κανείς μια εξέχουσα θέσι στη Χριστιανική εκκλησία για ν’ απολαμβάνη την ευλογία που σκορπά ο Ιεχωβά στους πιστούς. Στις καθημερινές σας ενέργειες, είτε για εργασία πρόκειται είτε για ψυχαγωγία, είτε μαζί με άλλους είσθε είτε μόνοι σας, η πιστότης και η ακεραιότης σας θ’ αντικατοπτρίζουν τον Θεό ο οποίος είναι δίκαιος και πιστός. Όπως απαιτείται χρόνος για ν’ αποδειχθή η υπομονή σας, το ίδιο και για ν’ αποδειχθή η πιστότης σας. Σημαίνει να εφαρμόζετε την αλήθεια κάθε μέρα, κάνοντας τρόπον της ζωής σας την υπακοή στους νόμους και στις αρχές της Αγίας Γραφής. Κατόπιν, ο Ιεχωβά θα σας ευλογήση, όπως είναι γραμμένο: «Ο πιστός άνθρωπος θέλει έχει πολλήν ευλογίαν.»—Παροιμ. 28:20.
13, 14. (α) Με τι πρέπει να μετρούμε τον βαθμό της πιστότητάς μας; (β) Ποια είναι μερικά πράγματα με τα οποία μπορούν οι άλλοι να εκτιμήσουν την πιστότητά μας στον Ιεχωβά;
13 Ανατρέχοντας για μια στιγμή στο παρελθόν, μπορεί να νομίσετε ότι δεν έγινε τίποτε στη ζωή σας που να έχη στην πραγματικότητα μεγάλα αποτελέσματα. Κρίνοντας με τους κοσμικούς κανόνες επιτεύγματος και επιτυχίας, ίσως να μη έχετε κάμει κάτι πραγματικά μεγάλο. Αλλά τίνος τους τρόπους προσπαθείτε να μιμηθήτε; Σε τίνος τους κανόνες προσπαθήσατε να φθάσετε; Αν οικοδομήσατε ένα υπόμνημα ζωής για να ευαρεστήσετε τον Ιεχωβά, αυτό δεν θα λησμονηθή γρήγορα από τον Θεό της πιστότητος.
14 Σταθήτε και σκεφθήτε. Πώς σας θεωρούν οι άλλοι; ποια είναι η φήμη σας μεταξύ των συγχρόνων, και των συντρόφων σας; Παρατηρούν ότι είσθε ένας ο οποίος τηρεί αυστηρά τον λόγον του; Έχετε τη φήμη ενός ο οποίος πληρώνει τα χρέη του και ακολουθή την τακτικήν να είναι ταχύς σε όλα; Είσθε τακτικός στην υπηρεσία της Βασιλείας και στις συναθροίσεις για λατρεία; Αυτά μπορεί να φαίνωνται μικρά πράγματα, αλλά θα μπορούσαν να οδηγήσουν τους άλλους να σας θεωρούν ως ένα ο οποίος είναι πιστός. Αν οι άλλοι επρόσεξαν τον τρόπο με τον οποίον συμπεριφέρεσθε στη ζωή σας, δεν τον έχει ιδεί επίσης και δεν τον έχει λάβει υπ’ όψιν ο Πατήρ σας που είναι στους ουρανούς;
Η ΦΥΣΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ;
15, 16. (α) Πώς μπορεί να ορισθή η ικανότης, και έχει αυτή καμμιά σημασία στην επιλογή πρεσβυτέρων της εκκλησίας; (β) Εκτός από τις φυσικές ικανότητες, ποια σπουδαιότερα προσόντα πρέπει να έχουν οι διορισμένοι πρεσβύτεροι;
15 Η ικανότης λέγεται ότι είναι η δύναμις της εκτελέσεως. Δεν υπάρχει αμφισβήτησις ότι η φυσική δεξιότης μπορεί να είναι μια μεγάλη ευλογία. Αλλά μήπως η φυσική ικανότης αποτελεί το σπουδαίο πράγμα που αναζητεί ο Θεός από τον λαό του;
16 Είναι αλήθεια ότι στην επιλογή πρεσβυτέρων της εκκλησίας, η ικανότης λαμβάνεται υπ’ όψιν. Μερικοί μπορεί να έχουν κάποια χαρίσματα. Παραδείγματος χάριν, για να είναι κανείς πρεσβύτερος πρέπει να είναι «διδακτικός,» δηλαδή ικανός να διδάσκη. (1 Τιμ. 3:2) Αλλ’ αυτό απαιτεί περισσότερο από φυσική ικανότητα. Ένας ικανός διδάσκαλος στην εκκλησία πρέπει να έχη ακριβή γνώσιν. Πρέπει να γνωρίζη τα γιατί και τα διότι και να έχη μια βαθειά κατανόησι της Αγίας Γραφής. Και εκτός από τη γνώσι πρέπει να είναι ευγενικός, αποτελεσματικός διδάσκαλος. Ο απόστολος Παύλος καθωδήγησε τον Τίτο να κάμη διορισμούς πρεσβυτέρων, λέγοντας ότι ένας επίσκοπος πρέπει να είναι «προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, δια να ήναι δυνατός και να προτρέπη δια της υγιαινούσης διδασκαλίας, και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας.» (Τίτ. 1:9) Αυτοί οι εξουσιοδοτημένοι δεν βασίζονται στις φυσικές των ικανότητες, αλλ’ αποβλέπουν στον Μεγάλο Εκπαιδευτή των για καθοδηγία στο να βοηθούν τους άλλους μέσα στην εκκλησία.
17. Από τι πρέπει να φυλάγονται εκείνοι που έχουν φυσικές ικανότητες και ιδιαίτερα προσόντα;
17 Ένα μέτρον ικανότητος συχνά απαιτείται για να γίνωνται ωρισμένα άλλα είδη έργου στην εκκλησία. Αλλά τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται δεν πρέπει ν’ αποδίδωνται σε προσωπική ικανότητα ή ιδιοφυία. Πραγματικά, εκείνοι που είναι προικισμένοι με φυσικές ικανότητες είναι ανάγκη να προσέχουν να μη βασίζονται στη δική τους κατανόησι, αλλά μάλλον, να στηρίζωνται στον Ιεχωβά, ζητώντας απ’ αυτόν να κατευθύνη τα διαβήματά τους. (Παροιμ. 3:5, 6) Η παρατήρησις συνήθως δείχνει ότι εκείνοι που υπηρετούν μεταξύ μας ως πρεσβύτεροι, και άλλοι που εργάζονται σκληρά, έγιναν ικανοί με την επιμελή μελέτη και την εφαρμογή εκείνων τα οποία μαθαίνουν. Σε μια χρονική περίοδο έδωσαν μεγάλη προσοχή στον εαυτό τους και στην διδασκαλίαν τους, τείνοντας τ’ αυτιά τους στη θεία διδασκαλία. Επιθυμούσαν να κάνουν το έργον του Θεού όπως αυτός θέλει να γίνεται, και είναι άξιον επαίνου να βλέπωμε πώς αυτοί αφήνουν τον Ιεχωβά να χρησιμοποιή τον χρόνον τους και τα προσόντα τους στους διαφόρους τρόπους προαγωγής της λατρείας του.
18. Μήπως ο Θεός θεωρεί τους πρεσβυτέρους και τους διακονικούς υπηρέτας ως ανθρώπους μεγαλύτερης πιστότητος στην εκκλησία; Εξηγήστε.
18 Πώς, λοιπόν, θεωρεί ο Θεός εκείνους οι οποίοι υπηρετούν ως διορισμένοι επίσκοποι; Μήπως τους θεωρεί ως πιο πολύτιμους από τους άλλους; Ως πιο πιστούς από τους άλλους; Όχι, είναι καλό να τηρούμε τα πράγματα στην κατάλληλη άποψι. Εκείνοι που έχουν εκλεγή να επισκοπούν είναι σ’ αυτή τη θέσι για να υπηρετούν ως δούλοι ή υπηρέται, και ως τέτοιοι πρέπει με όλη τους την καρδιά να χρησιμοποιούν τις ικανότητες και τα προσόντα τους στο πλήρες για ν’ αποδείξουν την πιστότητά τους. Απολαμβάνουν τα προνόμιά τους, πρωτίστως όχι για το τι είναι ή ποιοι είναι. Μάλλον, είναι στις οικείες θέσεις των λόγω της ανάγκης που δημιουργείται από τους διαγγελείς της Βασιλείας. Ακολουθώντας τη συμβουλή του Ιησού, διακονούν τους αδελφούς των στην εκκλησία απέναντι των οποίων είναι δούλοι. (Λουκ. 22:26· Γαλ. 5:13) Οι πιστοί επίσκοποι αναγνωρίζουν ότι το έργο τους σχετίζεται με τους συνευαγγελιζομένους των, που είναι όλοι πολύτιμοι στα όμματα του Θεού όταν αποδεικνύουν πιστότητα.
19. Τι λοιπόν ζητείται από τους διωρισμένους επισκόπους της Χριστιανικής εκκλησίας;
19 Η ευθύνη και τα διοικητικά καθήκοντα ενός οικονόμου εξηγούν κατάλληλα τη διακονία ενός Χριστιανού επισκόπου. Πιστότης απαιτείται αυστηρά από τους επισκόπους, όπως τονίζεται από όσα έγραψε ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους, όταν είπε: «Το δε επίλοιπον, ζητείται μεταξύ των οικονόμων να ευρεθή έκαστος πιστός.» (1 Κορ. 4:2) Ο ίδιος αυτός απόστολος έγραψε στον Τίτο, λέγοντας: «Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού . . . φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, όσιος, εγκρατής.» (Τίτον 1:7, 8) Επομένως, οποιαδήποτε ικανότητα και αν έχη ένας οικονόμος, φυσική ή επίκτητη, αν πρόκειται να έχη πραγματική αξία ενώπιον του Θεού, πρέπει να συνδέεται με τη γνήσια ιδιότητα της πιστότητος. Και ο Δαβίδ ακόμη, που εξεικόνιζε τον Χριστό Ιησού, είπε: «Οι οφθαλμοί μου θέλουσιν είσθαι επί τους πιστούς της γης, δια να συγκατοικώσι μετ’ εμού· ο περιπατών εν οδώ αμώμω, ούτος θέλει σε υπηρετεί.»—Ψαλμ. 101:6.
20. Γιατί η πιστότης και όχι η ικανότης είναι εκείνο που ζητεί ο Ιεχωβά από αυτούς που επιδοκιμάζει;
20 Η ικανότης είναι κάτι που μπορεί κανείς να το λάβη από τον Ιεχωβά ως χάρισμα. Στην Έξοδο λόγου χάριν, διαβάζομε πώς ο Ιεχωβά έδωσε σοφία, κατανόησι και γνώσι σε ορισμένους ανθρώπους που εργάσθηκαν για την κατασκευή της ωραίας σκηνής του μαρτυρίου εκεί στην έρημο. (Βλέπε Έξοδος 35:30-36:1) Αλλ’ όταν πρόκειται για πιστότητα, αυτό δεν είναι κάτι που το δίνει ο Θεός σ’ ένα άνθρωπο. Ούτε είναι κάτι που κληρονομείται ή που λαμβάνεται αυτομάτως στο βάπτισμα. Πρέπει να καλλιεργηθή, ν’ αναπτυχθή. Απαιτείται χρόνος, προσπάθεια και εγκαρτέρησις για να οικοδομηθή ένα υπόμνημα που πιστοποιεί την πορεία της ζωής ενός ανθρώπου. Από τον ίδιο τον λάτρη εξαρτάται να το επιδείξη αυτό καθώς εκτελεί το έργον του, διεξάγοντας την οικονομία του με πιστότητα.—1 Πέτρ. 4:10.
Ο ΡΟΛΟΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗ
21. Όταν πρόκειται για καύχησι, τι συμβουλεύει η ‘Αγία Γραφή;
21 Όταν πρόκειται για μια κατάλληλη εκτίμησι του εαυτού μας, ο Ιεχωβά δίνει αυτή την καλή συμβουλή: «Η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.» (Παροιμ. 11:2) Εκείνος που βαδίζει ταπεινά με τον Θεό καταλαβαίνει ότι δεν έχει τίποτε για το οποίο να καυχάται για τον εαυτό του, άσχετα με την ικανότητά του ή τα επιτεύγματά του. Αν θέλη να καυχηθή, ας καυχάται για τον θαυμαστό Θεό που υπηρετεί. Αυτό τονίζει η Γραφή όταν λέγη ότι δεν πρέπει να καυχάται κανείς για τον εαυτό του λόγω της δυνάμεώς του ή του πλούτου του. Αλλά μάλλον ας καυχάται για το γεγονός ότι γνωρίζει τον Ιεχωβά ως ένα Θεό αγαθότητος, δικαιοσύνης και ελέους.—Ιερεμ. 9:23, 24.
22, 23. (α) Πώς πρέπει να θεωρούμε οσαδήποτε υλικά αποκτήματα που μπορεί να έχωμε; (β) Αφού κάνωμε ό,τι μπορούμε, πώς πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας; (γ) Τι θα βοηθήση έναν άνθρωπο ν’ αποφύγη την πλήξι και την αποθάρρυνσι;
22 Μερικοί μπορεί να έχουν λίγο περισσότερα αγαθά αυτού του κόσμου από όσα οι άλλοι. Μερικοί μπορεί φαινομενικά να έχουν μια καλύτερη θέσι στη ζωή. Αλλά η οδηγία είναι πολύ ειλικρινής ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να έχη υπερβολική πεποίθησι σ’ αυτά, βασιζόμενος στα πράγματα που κατέχει, αλλά, μάλλον, πρέπει να απεργάζεται τη σωτηρία του με φόβο και τρόμο. (Λουκ. 12:15· Φιλιππ. 2:12) Αυτός ο τρόπος ζωής που συνιστάται σημαίνει να μένωμε πλήρως ενασχολημένοι στην αγνή λατρεία και να πλουτίζωμε σε καλά έργα.—1 Τιμ. 6:17-19.
23 Όσους πόρους ή προσόντα και αν έχη ένας άνθρωπος πρέπει να θεωρούνται σαν μια παρακαταθήκη, για να χρησιμοποιηθούν προς τιμή και δόξα του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται ένα άτομο από το να γίνη υπερήφανο λόγω των όσων επιτυγχάνει στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Μια καλή στάσις την οποία πρέπει ο καθένας να καλλιεργή αφού κάμη όσα του ανετέθησαν είναι αυτή: «Δούλοι αχρείοι είμεθα· επειδή εκάμαμεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν.» (Λουκ. 17:10) Το να υπηρετούμε όπως κατευθύνει ο Θεός και να το κάνωμε αυτό με χαρά, προθυμία και αξιοπιστία, είτε με τρόπο που φαίνεται είτε όχι, είναι κάτι ευάρεστο σ’ αυτόν. Κανείς όμως δεν πρέπει να έχη ένα αίσθημα αποθαρρύνσεως ή πλήξεως, ακόμη και αν υπάρχη κάποια ομοιότης ή μονοτονία στο καθημερινό έργο που γίνεται. Μη λησμονείτε ότι εκείνο που εξακολουθεί να ζητή ο Ιεχωβά από τους δούλους του είναι το να βρίσκωνται πάντοτε πιστοί σε οτιδήποτε τους δίνει να κάμουν.
24. Τι ωφέλεια παρέχει στους πιστούς του Ιεχωβά η συμβουλή του εδαφίου Ρωμαίους 12:16;
24 Η επίγνωσις των οδών του Θεού βοηθεί στο να είναι κανείς ταπεινός και να μην υψηλοφρονή. (Ρωμ. 12:16) Προφυλάσσει τον άνθρωπο από το να καυχάται σε ό,τι έχει κάμει και τον βοηθεί πιστά να κατευθύνη την προσοχή του στην Πηγή της αγαθωσύνης και του μεγαλείου. Αν κανείς υπερέχη, ας οφείλεται αυτό σε πιστή υπηρεσία στον αληθινό Θεό και στο ότι προσφέρεται ανιδιοτελώς προς όφελος των άλλων. Ένα καλό όνομα με τον Ιεχωβά πρέπει να είναι εκείνο που επιθυμούμε και να έχωμε καλή φήμη για πιστότητα—αυτός είναι ο τρόπος ζωής που επιδοκιμάζει ο Θεός.—Εκκλ. 7:1.
ΑΣ ΕΧΩΜΕ ΚΑΛΟ ΟΝΟΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
25. Μετά την Πεντηκοστή το 33 μ.Χ. τι διαβεβαίωσι έχομε ότι οι δώδεκα απόστολοι είχαν μείνει πιστοί ως τον θάνατό τους;
25 Μολονότι η Γραφή δεν αναφέρει μετά την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. για τους περισσοτέρους από τους δώδεκα αποστόλους και μολονότι δεν υπάρχει Βιβλική αναγραφή του πώς αυτοί πέθαναν, εκτός από τον Ιάκωβο και μια προφητική δήλωσι για τον Πέτρο, υπάρχουν αποδείξεις ότι όλοι διετήρησαν την πιστότητά τους μέχρι θανάτου. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτοί εχρησιμοποίησαν το «παν» στην ιερή υπηρεσία στον ζώντα Θεό. Και μπορούμε να είμεθα βέβαιοι επίσης ότι ο Ιεχωβά δεν ελησμόνησε κανένα απ’ αυτούς. Ως διαρκής μαρτυρία της πιστότητάς των είναι τα ονόματά των γραμμένα στα θεμέλια της Νέας Ιερουσαλήμ.—Αποκάλ. 21:14.
26. Τι ενθάρρυνσι μπορούν να δώσουν οι «παλαίμαχοι» στους νεωτέρους αδελφούς και αδελφές τους;
26 Σήμερα έχομε πολλούς «παλαίμαχους» συνδεδεμένους με τις Χριστιανικές εκκλησίες οι οποίοι πολλά χρόνια έμειναν σταθερά πιστοί στον Ιεχωβά παρά τα πολλά εμπόδια. Τώρα γέρασαν και έγιναν ανάπηροι και πολλοί απ’ αυτούς δεν μπορούν να δεχθούν βαρείες ευθύνες στην εκκλησία. Αλλά τι ευλογία είναι να τους έχωμε γύρω μας! Η αγάπη και ο ζήλος των αποτελούν ένα διεγερτικό για τους συνευαγγελιζομένους να προχωρήσουν στο έργο του Κυρίου. Μολονότι μερικοί έχουν περιωρισμένη φυσική δύναμι, αποτελεί ενθάρρυνσι να τους βλέπομε να καταβάλλουν λίγη ενέργεια για Χριστιανικές συναθροίσεις και για υπηρεσία του αγρού.
27, 28. (α) Ποια πολύτιμη υπηρεσία εκτελούν οι αδελφές στις εκκλησίες; (β) Περιγράψτε πώς το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα καλό παράδειγμα της Χριστιανικής εκκλησίας.
27 Υπάρχουν επίσης πολλές γυναίκες στις εκκλησίες και αυτές δεν είναι ικανές να υπηρετούν ως πρεσβύτεροι ή διακονικοί υπηρέται. Και αυτές χρειάζονται πολύ και αποτελούν μεγάλη βοήθεια στο να κηρυχθή το «ευαγγέλιον» της Βασιλείας σε όλον τον κόσμο πριν έλθη το τέλος. Αυτό μας θυμίζει τον Ψαλμό 68:11, 12: «Ο Ιεχωβά έδωσε λόγον· αι ευαγγελιζόμεναι ήσαν στράτευμα μέγα. . . αι διαμένουσαι εν τη οικία εμοίραζον τα λάφυρα.»
28 Υπάρχουν πολλές λειτουργίες που γίνονται από διάφορα όργανα του ανθρωπίνου σώματος. Και στη Χριστιανική εκκλησία, επίσης, υπάρχουν διάφορα καθήκοντα που πρέπει να εκτελούνται από διαφόρους. Κανείς δεν πρέπει να νομίζη ότι είναι άχρηστος ή να λέγη στον άλλον, ‘Δεν έχω την ανάγκη σου.’ Η όλη εκκλησιαστική διάταξις χρησιμεύει για να παράγη ωρίμους Χριστιανούς πρός δόξαν του Θεού.—1 Κορ. 12:4-7, 21, 22.
29. Όταν όλοι μέσα στην εκκλησία συνεργάζωνται με ειρήνη και ενότητα, τι επιτυγχάνεται; Δώστε παράδειγμα.
29 Καταπληκτικά αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν γέροι και νέοι συνεργάζωνται επιμελώς για να εκπληρώσουν την αποστολή τους να κηρύξουν τον Λόγον. Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα σπινθήρα ενδιαφέροντος ενθαρρύνοντας κάποιον να διαβάση ένα βοήθημα μελέτης της Γραφής. Ο καιρός περνά και κάποιος άλλος μπορεί να ποτίση τον σπόρο του ενδιαφέροντος. Ένας άλλος μπορεί να καλλιεργή από καιρό σε καιρό και ο Θεός κάνει την αύξησι. (1 Κορ. 3:6) Αργότερα, ίσως μετά από χρόνια, σε μια συνέλευσι μπορεί να σας συστήσουν σ’ αυτό το ίδιο άτομο—που είναι τώρα πνευματικός αδελφός ή αδελφή σας! Αν, λοιπόν, απαιτήται χρόνος για να δούμε τ’ αποτελέσματα του κηρύγματός μας, ας μη χάνωμε το θάρρος μας να μιλούμε σε όλους όσους συναντούμε, κάνοντας τούτο από καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Ιεχωβά. (Ρωμ. 10:10) Μπορείτε επίσης να προσελκύσετε φίλους και γείτονες στο άγγελμα για τον Ιεχωβά Θεό αφήνοντάς τους να παρατηρήσουν την αγνή Χριστιανική διαγωγή σας.—2 Πέτρ. 3:11, 12.
30. Ποια πρέπει να είναι η απόφασίς μας καθώς στεκόμεθα στο κατώφλι του Αρμαγεδδώνος;
30 Είναι θαυμάσιο να βλέπωμε τόσο πολλούς να στρέφωνται προς την δικαιοσύνη και την υπηρεσία του Θεού μας, αφιερώνοντας την ζωή τους στην εκτέλεσι του Θείου θελήματος σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες.’ Σε λίγο θα τους δούμε να βοηθούν άλλους να καλλιεργήσουν αγάπη για τον Ιεχωβά. Αποτελεί μεγάλη χαρά να έχωμε οποιοδήποτε μέρος, έστω και πολύ μικρό, σ’ αυτό το έργο της συνάξεως που γίνονται σ’ όλα τα μέρη της γης. Καθώς στεκόμεθα στο κατώφλι του Αρμαγεδδώνος και παρατηρούμε τις άφθονες ευλογίες που θα ακολουθήσουν σε λίγον καιρό, δεν πρέπει να δαπανούμε χρόνον ανατρέχοντας με λύπη στο παρελθόν. Είναι καιρός να οικοδομήσουμε καλή φήμη πιστότητος, διότι αυτό ζητεί ο Θεός από εκείνους που απεφάσισαν να τον λατρεύουν με όλη την καρδιά τους.
31. Τι πρέπει να επιθυμούμε περισσότερο από τα υλικά πλούτη, και πώς μπορούμε να το επιτύχωμε αυτό;
31 Όλα τα πλούτη που μπορεί να συσσωρεύση κανείς δεν μπορούν να παραβληθούν με το όνομα και τη φήμη που αποχτά κανείς με τον Δημιουργόν του τον ζωοδότην. «Προτιμότερον όνομα καλόν παρά πλούτη μεγάλα.» (Παροιμ. 22:1) Με τη βοήθεια που λαμβάνομε από τον κανόνα της Αγίας Γραφής να διακρίνουμε το ορθό από το εσφαλμένο, μπορούμε να είμεθα επιμελείς ν’ ακολουθούμε ένα τρόπον ζωής που επιδοκιμάζει ο Θεός, δηλαδή, να δείχνωμε πιστότητα.
[Εικόνα στη σελίδα 721]
Εφόσον ο Ιεχωβά επιδεικνύει τον υπέρτατο βαθμό πιστότητος, ο ήλιος και η σελήνη είναι κατάλληλα σύμβολα του αναλλοιώτου του σκοπού του