Πρέπει ν’ αποκτούμε γνώσι. Αυτό σημαίνει να μαθαίνωμε. Γι’ αυτό μελετούμε την Αγία Γραφή.

Αλλά πώς το να μαθαίνωμε για τον Ιεχωβά θα μας βοηθήση να ζούμε αιώνια; Μη ξεχνάτε ότι όλη η ζωή προέρχεται απ’ αυτόν. Για να έχωμε την εύνοια του πρέπει να τον λατρεύωμε ως τον μόνο αληθινό Θεό. Αλλά δεν μπορούμε να τον λατρεύωμε με τον ορθό τρόπο παρά μόνον αν ακούμε όσα λέγει. Ακριβώς όπως χρειαζόμεθα τροφή κάθε μέρα, έτσι χρειαζόμεθα να μαθαίνωμε για τον Ιεχωβά κάθε μέρα. Αυτό μας κρατά κοντά του. Η Αγία Γραφή λέγει: ‘Ο άνθρωπος πρέπει να ζη όχι μόνο με άρτον, αλλά με πάντα λόγον που εξέρχεται από το στόμα του Ιεχωβά.’—Ματθ. 4:4, ΜΝΚ.

Χρειαζόμαστε επίσης ν’ αποκτούμε γνώσι και για κάποιον άλλον εκτός από τον Θεό. Ποιος είναι αυτός; Ο Ιησούς Χριστός. Αυτό συμβαίνει διότι ο Θεός έστειλε τον Ιησού ν’ απομακρύνη την αμαρτία. Μπορεί ν’ απομακρύνη το κακό που ο Αδάμ έκαμε όταν ο Αδάμ αμάρτησε στον Θεό. Ο Ιησούς μπορεί να μας βοηθήση να επανέλθωμε σε καλή σχέσι με τον Θεό. Και δεν είναι δυνατόν με κανένα άλλον τρόπο.

Γι’ αυτό ή Αγία Γραφή λέγει: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία.» Πρέπει να μάθωμε για τον Ιησού αν θέλωμε να ζούμε αιώνια. Και αν πράγματι έχωμε πίστι σ’ αυτόν, θα είναι δυνατόν να ζούμε αιώνια. Όταν αυτός φέρη καλές συνθήκες σε όλη τη γη, θα μας βοηθήση να ζούμε για πάντα και να είμεθα ευτυχείς. Είναι βέβαιο πράγμα. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή λέγει: «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον.»—Πράξ. 4:12· Ιωάν. 3:36.

Τώρα τι σημαίνει να ‘πιστεύωμε’ στον Ιησού; Σημαίνει ότι πραγματικά είμεθα βέβαιοι ότι δεν μπορούμε να παραμείνωμε ζωντανοί χωρίς αυτόν. Πιστεύομε ότι ο Θεός μάς δίνει αιώνια ζωή μέσω του Ιησού. Το πιστεύετε αυτό;

Το να πιστεύωμε’ στον Ιησού σημαίνει και κάτι άλλο επίσης. Σημαίνει ότι πιστεύομε σ’ αυτόν τόσο πολύ ώστε κάνομε ό,τι λέγει. Δεν κάνομε μερικά μόνον πράγματα και άλλα δεν τα κάνομε. Κάνομε όλα τα πράγματα που λέγει. Και τα κάνομε γιατί θέλομε. Αυτό είναι εκείνο που θέλετε να κάνετε;

Ένα από τα πράγματα που ο Μεγάλος Διδάσκαλος μας λέγει να κάνωμε είναι να μιλούμε σε άλλους ανθρώπους για τον Θεό και τη βασιλεία του. Το έκαμε Εκείνος για να μας δείξη πώς κι εμείς να κάνωμε το ίδιο. Αν, λοιπόν, έχωμε μάθει πράγματι από τον Ιησού, αυτό είναι κάτι που θα κάνωμε. Το κάνετε αυτό;

Αλλά δεν είναι όλο αυτό που υπολογίζεται. Κάθε μέρα πρέπει να κάνωμε τα πράγματα που η Γραφή λέγει ότι είναι ορθά. Πρέπει να είμεθα προσεκτικοί να μη κάνωμε κακά πράγματα. Θα δείξωμε ότι αληθινά αγαπούμε ο ένας τον άλλο.

Αν κάνωμε αυτά τα πράγματα, αυτό δείχνει ότι πραγματικά ακούμε τον Μεγάλο Διδάσκαλο.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί ο Ψαλμός 102:25, 26 και τα εδάφια Εβραίους 1:10, 11 λέγουν ότι οι ουρανοί και η γη θ’ ‘απολεσθούν’ και ως Ιμάτιον θέλουσιν παλαιωθή και αλλαχθή’;—Χαβάη.

Απαντώντας σ’ αυτό το ερώτημα μερικά άτομα μπορεί να τονίσουν το γεγονός ότι οι λέξεις «ουρανοί» και «γη» δεν εφαρμόζονται πάντοτε στον κατά γράμμα ουρανό και γη. Στον Ψαλμό 96:1, παραδείγματος χάριν, ή «γη» προτρέπεται να ψάλη «νέον άσμα.»

Είναι καταφανές ότι σ’ αυτή την περίπτωσι εννοείται ο λαός της γης. Η Γραφή ομιλεί επίσης για «πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσ. 6:12) Αυτό πρέπει να υπονοή ότι αυτά τα πονηρά πνεύματα αποτελούν ένα ‘ουρανό’ επάνω από την πονηρή ανθρώπινη κοινωνία. Πράγματι ο Διάβολος αναφέρεται ως «ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων.» (2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ) Μ’ αυτή τη βάσι, μερικοί είναι πιθανόν να συμπεράνουν ότι οι ουρανοί και η γη που αναφέρονται στον Ψαλμό 102:25, 26 (και παρατίθενται στα εδάφια Εβρ. 1:10, 11) αναφέρονται στους πονηρούς ουρανούς που αποτελούνται από τον Σατανά και τους δαίμονας του και οι οποίοι κρατούν κάτω από έλεγχο τη γη η οποία αποτελείται από το ανθρώπινο γένος που είναι αποξενωμένο από τον Θεό. Αλλά αυτό το ίδιο το εδάφιο επιτρέπει μια τέτοια εφαρμογή; Ο Ψαλμός 102:25, 26 λέγει: «Κατ’ αρχάς συ, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απολεσθή, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθή· ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή.» Αυτό εγείρει ένα ερώτημα, Πώς θα ήταν δυνατόν ο Θεός να είναι ο Δημιουργός πονηρών ουρανών και πονηράς γης;

Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθή ότι ο Θεός εδημιούργησε τα πνευματικά πλάσματα τα οποία εστασίασαν και τελικά έγιναν οι πονηροί ουρανοί επάνω στο ανθρώπινο γένος, και ότι ο Θεός εδημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα από τους οποίους κατάγονται όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι είναι αποξενωμένοι από τον Θεό. Εν τούτοις, πρέπει να σημειωθή ότι ούτε αυτό το εδάφιο, ούτε τα συμφραζόμενα μπορούν να οδηγήσουν σε τέτοιο συμπέρασμα. Κατόπιν, επίσης, δεν υπάρχουν ούτε άλλα εδάφια τα οποία να ομιλούν για το ότι ο Ιεχωβά εθεμελίωσε μια πονηρή ανθρώπινη κοινωνία η εδημιούργησε πονηρούς ουρανούς. Λογικά, επομένως, πρέπει να ζητήσουμε μια άλλη εξήγησι, η οποία με πιο φυσικό και λογικό τρόπο εφαρμόζεται στα συμφραζόμενα.

Όπως αποκαλύπτει η επιγραφή του Ψαλμού 102, αυτός ο ψαλμός είναι «Προσευχή του τεθλιμμένου, όταν αδημονή, και εκχέη το παράπονον αυτού ενώπιον του Ιεχωβά.» Ένας τέτοιος θλιμμένος θα μπορούσε λογικά να σκεφθή την αιωνιότητα του Ιεχωβά σε συσχετισμό με τους φυσικούς ουρανούς και τη γη. Ναι η φυσική δημιουργία των ουρανών και της γης φθείρεται. Θα μπορούσαν να καταστραφούν αν αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού. Ανόμοια με την αιώνια ύπαρξι του Θεού, η μονιμότης οποιουδήποτε μέρους της φυσικής δημιουργίας δεν είναι ανεξάρτητη. Όπως παρατηρείται στη γη, ή φυσική δημιουργία πρέπει να υφίσταται συνεχή λειτουργία ανανεώσεως της αν πρόκειται να διαρκέση, δηλαδή να διατηρήση την υφισταμένη μορφή της. Ότι οι φυσικοί ουρανοί εξαρτώνται από το θέλημα του Θεού και από την συντηρητική δύναμί του το αποδεικνύει ο Ψαλμός 148. Αφού αναφέρεται στον ήλιο, στη σελήνη και στους αστέρες καθώς και σε άλλα μέρη της δημιουργίας του Θεού, αυτός ο ψαλμός (εδάφιο 6) λέγει ότι ο Θεός «εστερέωσεν αυτά εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα· έθεσε διάταγμα το οποίον δεν θέλει παρέλθει.»

Στα εδάφια Εβραίους 1:10, 11 οι λέξεις του Ψαλμού 102:25, 26 εφαρμόζονται στον Ιησού Χριστό. Και αυτός, επίσης, θα μπορούσε να λεχθή ότι ’εθεμελίωσε την γην’ και παρήγαγε τους ουρανούς ως ’έργον των χειρών αυτού’ επειδή είναι ο μονογενής Υιός του Θεού και προσωπικός Εκπρόσωπος του Θεού ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργία του φυσικού σύμπαντος. (Ιωάν. 1:1, 2· Κολ. 1:15, 16) Τονίζοντας το μεγαλείο του Υιού του Θεού ο οποίος τώρα απολαμβάνει αφθαρσία, ’ζωήν ατελεύτητον’ (Εβρ. 7:15, 16), ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής αντιπαρατάσσει τη μονιμότητα του Υιού με την μονιμότητα της φυσικής δημιουργίας την οποία ο Θεός, αν αυτός ήταν ο σκοπός του, θα μπορούσε ’να τυλίξη αυτούς ως περιένδυμα’ και να τους θέση κατά μέρος.—’Εβρ. 1:12.

Συνεπώς, η μεγαλύτερη μονιμότης αποδίδεται στον Ιεχωβά θεό (Ψαλμ. 102:25, 26) και στον δοξασμένο Υιό του Ιησού Χριστό (Εβρ. 1:10, 11) και όχι στη φυσική δημιουργία, η οποία είναι φθαρτή και μπορεί ν’ απολεσθή. Άλλα εδάφια επίσης υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα. Στο εδάφιο Λουκάς 21:33, παραδείγματος χάριν, ο Ιησούς είπε ότι «ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» Ο Ιησούς εδώ αντιπαρέβαλε τη σταθερότητα και την αιώνια αληθινότητα των λόγων του σε συμπαραβολή με την φύσι των φυσικών ουρανών και γης. Όχι ότι ο Θεός έχει σκοπό να τους καταστρέψη, αλλά μπορούν να καταστραφούν. Έτσι, η έννοια αυτής της εκφράσεως φαίνεται να είναι όμοια με την έκφρασι που υπάρχει στο εδάφιο Ματθαίος 5:18: «Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη (ή, ’ευκολώτερον ο ουρανός και η γη να παρέλθουν’ Λουκ. 6:17) ιώτα εν, η μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα.»

Εφόσον ο Ιεχωβά και ο Υιός του «κατέχουν μεγαλύτερη μονιμότητα από τους φυσικούς ουρανούς και τη γη, αυτό μάς δίνει πλήρη βεβαίωσι ότι ο Ιησούς είναι πάντοτε ζων για να ικετεύη για τους τεθλιμμένους και ο Θεός είναι πάντοτε ζων για ν’ ακούη και ν’ απαντά σ’ αυτές τις ικεσίες. (Παράβαλε Εβραίους 7:25) Αυτή η γνώσις πρέπει να μας ενθαρρύνη να εμπιστευώμεθα πλήρως σε κάθε υπόσχεσι του Θεού, με πλήρη βεβαιότητα ότι θα εκπληρωθή, άσχετα με οτιδήποτε φαίνεται να στέκη στο δρόμο της.

Τα Κολλέγια Κλείνουν

◆ Τα Κολλέγια στις Ηνωμένες Πολιτείες περνούν οικονομικώς δύσκολα χρόνια. Τα τελευταία δύο χρόνια 39 έκλεισαν, παραρτήματα επτά άλλων έπαυσαν να λειτουργούν, και 28 συνενώθηκαν για να παραμείνουν ανοιχτά. Πολλά άλλα ελαττώνουν το προσωπικό, περικόπτουν τα μαθήματα και αναβάλλουν τα οικοδομικά τους προγράμματα σε μια προσπάθεια να μειώσουν τους προϋπολογισμούς. Ο Δρ Άλλαν Κάρτερ, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, είπε σε μια επιτροπή του Κογκρέσσου: «Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα κολλέγιο, δημόσιο ή Ιδιωτικό, που να μη είναι χρεωμένο λόγω της αιφνίδιας μειώσεως των πραγματικών του πόρων.»