Διατήρησις Καλής Διαγωγής Μεταξύ των Εθνών

«Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, . . . εκ των καλών έργων, . . . δοξάσωσιν τον Θεόν.»—1 Πέτρ. 2:12

 1. Από ποιες απόψεις οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διαφορετικοί από όλους τους άλλους ανθρώπους του κόσμου;

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο κόσμος γρήγορα και εύκολα αναγνωρίζει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι διαφορετικοί από όλους τους άλλους ανθρώπους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί κάποια πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα. Πώς καθίσταται δυνατόν ένα τέτοιο ασύνηθες και αξιοσημείωτο γεγονός σαν αυτό; Τι διακρίνει φυσικώς αυτούς τους αφωσιωμένους διακόνους του Ιεχωβά από όλους τους άλλους; Είναι μήπως η φυσική τους ομορφιά ή το καλό παρουσιαστικό; Μήπως το ότι είναι εξέχουσες κοινωνικές, πολιτικές ή θεατρικές φυσιογνωμίες στην κοινότητα; Μήπως το ότι φορούν κάποια ιδιαίτερη στολή, περιβολή ή ενδυμασία; Μήπως φυσικώς αποχωρίζονται από τους άλλους ανθρώπους και κλείνονται σε απομονωμένο αναχωρητήρια; Όχι, δεν είναι αυτά τα πράγματα που κάνουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά ασυνήθως διαφορετικούς, διότι από όλες αυτές τις απόψεις είναι απλώς συνήθεις άνθρωποι, που προέρχονται από διάφορες τάξεις των ασήμων μαζών της ανθρωπίνης κοινωνίας. Είναι αληθές ότι οι Μάρτυρες διακρατούν δοξασίες, πεποιθήσεις και διδασκαλίες που είναι πάρα πολύ διαφορετικές από εκείνες που ομολογεί ο «Χριστιανικός κόσμος», αλλά εκείνο που διακρίνει γρήγορα και φανερά τους μάρτυρας του Ιεχωβά από άλλους ανθρώπους μ’ ένα φυσικό και απτό τρόπο είναι η γνησία των Χριστιανική διαγωγή και η σταθερότης και συνέπειά των δια μέσου των ετών στη διατήρησι αυτής της δικαίας διαγωγής μεταξύ όλων των εθνών της γης, άσχετα με την τοπική γλώσσα, τα έθιμα ή τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν στις διάφορες χώρες.

 2. Πώς απέδειξε ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης ότι δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου;

² Τώρα αυτή η ευκολογνώριστη διαφορά στη διαγωγή των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά δεν είναι κάτι νεώτερο και ιδιάζον σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Πριν από χίλια εννιακόσια και πλέον χρόνια, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, έδειξε σε όλη τη διαγωγή του ότι δεν αποτελούσε μέρος αυτού του εξουσιαζομένου από τον Διάβολο συστήματος πραγμάτων. Όταν του προσεφέρθη η κυριαρχία του κόσμου μαζί με όλη την επιχρυσωμένη τιμή και δόξα που συμβαδίζουν μ’ αυτήν, αυτός έκαμε κάτι διαφορετικό από ό,τι θα έκαναν πλείστοι άνθρωποι κάτω από όμοιες περιστάσεις. Ρητώς απέρριψε την προσφορά. Ο Ιησούς είπε: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου . . . η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.» Για τούτο παρέμεινε ελεύθερος από όλες τις πολιτικές και στρατιωτικές υποθέσεις, δεν έκαμε συμμαχία με τις παραδεδεγμένες θρησκείες και δεν έλαβε μέρος στις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις της εποχής του. Επί πλέον, ο Ιησούς ξεχώρισε τον εαυτό του από τους άλλους ανθρώπους με τη δίκαιη ζωή που ζούσε και με ό,τι εκήρυττε στους άλλους. Σε όλη τη διαγωγή του ήταν αληθινά «όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών.»—Ματθ. 4:8-10· Ιωάν. 18:36· Εβρ. 7:26.

 3, 4. Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε στους ακολούθους του ότι δεν ήσαν εκ του κόσμου;

³ Σ’ εκείνους που έγιναν μαθηταί του ο Ιησούς είπε: «Δεν είσθε εκ του κόσμου.» Γι’ αυτούς προσευχήθηκε στον Πατέρα του: «Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού. Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» Αφού ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ακόμη «ο θεός του αιώνος τούτου», οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αν πρόκειται να είναι αληθινοί μαθηταί του Ιησού, πρέπει ομοίως να συμπεριφέρονται ανάλογα. Πρέπει να διατηρούν αυστηρή ουδετερότητα εν σχέσει με όλες τις πολιτικές, στρατιωτικές και κοινωνικές υποθέσεις του πονηρού αυτιού κόσμου, και πρέπει να μην έχουν απολύτως καμμιά συμμετοχή στις θρησκευτικές ενέργειες συμβιβασμού των διαφόρων πίστεων.—Ιωάν. 15:19· 17:15, 16.

⁴ Όταν ο Ιησούς είπε ότι οι ακόλουθοί του δεν θα ήσαν μέρος του κόσμου τούτου, δεν εννοούσε ασφαλώς ότι έπρεπε να γίνουν ερημίται και να κλεισθούν σε μοναστήρια καλογήρων ή καλογραιών σε απομόνωσι. Ο Ιησούς ποτέ δεν το έκαμε αυτό κατ’ απομίμησιν των Βουδδιστών ιερέων και μοναχών των καιρών του. Ως Πρέσβυς του Ιεχωβά απεσταλμένος ‘να μαρτυρήση εις την αλήθειαν’, έπρεπε να ζη και να κινήται μεταξύ των ανθρώπων του κόσμου. Έτσι επίσης, ως ‘πρέσβεις υπέρ Χριστού,’ οι αληθινοί μαθηταί του σήμερα πρέπει να κάμουν το ίδιο πράγμα· αλλιώς πώς θα ιδούν οι άνθρωποι των εθνών τα καλά των έργα και θα δοξάσουν τον Ιεχωβά; Αυτό, επίσης, ήταν το σημείο που είχε στο νου ο Ιησούς όταν έλεγε: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν τον ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.»—Ιωάν. 18:37· 2 Κορ. 5:20· 1 Πέτρ. 2:12· Ματθ. 5:16.

 5. Όπως διατάσσεται από τον Ιησούν στο κατά Ματθαίον 5:16, πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά άφησαν το φως των να λάμπη;

⁵ Όλοι παρατηρούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά να εκτελούν αυτή τη Γραφική εντολή. Φανερά, από σπίτι σε σπίτι και από πόλι σε πόλι, σε κατοικημένους και απομονωμένους τόπους, πηγαίνουν εξακολουθητικά από έτος σε έτος, με κάθε είδους καιρό και με μεγάλη προσωπική δαπάνη σε χρόνο και χρήμα, για ν’ αφήσουν ακριβώς το ένδοξο φως όσον αφορά τον Βασιλέα και τη βασιλεία του Θεού να λάμψη στις καρδιές και στις διάνοιες ανθρώπων καλής θελήσεως, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να δοξάσουν τον Ιεχωβά. Πράγματι, σκεφθήτε το, στο διάστημα ενός μόνο έτους, του υπηρεσιακού έτους 1959, εδαπάνησαν ένα σύνολο 126.317.124 ωρών κάνοντας τέτοια δίκαια έργα μεταξύ ανθρώπων που μιλούν 125 γλώσσες και που ζουν σε 175 διάφορες χώρες και επικράτειες της γης. Για να το φθάση αυτό το μεγάλο ποσόν χρόνου ένα μόνο άτομο εργαζόμενο σαράντα ώρες την εβδομάδα και με ετήσιες διακοπές δύο εβδομάδων, θα έπρεπε να εργασθή και να μοχθήση πάνω από 63.000 χρόνια!

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΑΣΕΒΕΙΣ

 6. Με τι είδους ανθρώπους έρχονται σε επαφή οι πρέσβεις του Θεού, και με ποια αποτελέσματα;

⁶ Εκτελώντας αυτό το καλό έργο, οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά έρχονται κατ’ ανάγκην σε επαφή με κάθε είδους ανθρώπους, από τους οποίους μερικοί είναι πόρνοι, μερικοί μέθυσοι, άλλοι εκβιασταί και ειδωλολάτραι. Αλλά και εδώ, επίσης, με την καλή των διαγωγή απέναντι τέτοιων ατόμων αποδεικνύουν ότι είναι αληθινοί Χριστιανοί. Επειδή οι Μάρτυρες λέγουν τα αγαθά νέα της μετανοίας σε τέτοιους ατυχείς ανθρώπους, δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει να αντιγράψουν ή να μιμηθούν τους ανηθίκους των κανόνες διαβιώσεως. Έτσι συμβαίνει ώστε, αφού δαπανήσουν λίγον καιρό στην προσπάθεια να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς ανθρώπους ν’ αλλάξουν την πονηρή των πορεία διαγωγής, και αφού διαπιστωθή ότι δεν γίνεται καμμιά πρόοδος, οι ευθείς μάρτυρες του Ιεχωβά παύουν να τους επισκέπτωνται. Ότι τέτοια φυσική επαφή με ακάθαρτα άτομα θα ήταν αναγκαία ανεγνωρίσθη από τον απόστολο Παύλο: «Σας έγραψα εν τη επιστολή, να μη συναναστρέφησθε με πόρνους. Και ουχί διόλου με τους πόρνους του κόσμου τούτου, ή με τους πλεονέκτας ή άρπαγας, ή ειδωλολάτρας· επειδή τότε πρέπει να εξέλθητε από του κόσμου.»—1 Κορ. 5:9, 10.

 7. Ποιες άλλες περιστάσεις αναγκάζουν συχνά τους αφιερωμένους διακόνους του Θεού να συναναστρέφωνται με ακάθαρτα άτομα;

⁷ Αναπόφευκτη επαφή μ’ εκείνους που είναι ακάθαρτοι στις συνήθειές των και άδικοι στη διαγωγή των συχνά γίνεται όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά ζητούν εργασία για τη συντήρησί των και τη συντήρησι εκείνων που εξαρτώνται απ’ αυτούς. Και αυτό, επίσης, είναι κάτι που αναγκαστικά τους επιβάλλεται από διάφορες περιστάσεις, διότι είναι γραμμένο: «Αλλ’ εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) Για να υπηρετήση κανείς τον Ιεχωβά, πρέπει να έχη τροφή, και χρειάζονται χρήματα για ν’ αγορασθή τροφή. Δεν μπορεί κανείς να κλέψη ούτε τροφή ούτε χρήματα· είναι, λοιπόν, ανάγκη να εργάζεται. Συνεπώς, η εργασία στον κόσμο γίνεται για να καταστήση ικανό τον αφιερωμένο δούλο του Ιεχωβά να διατηρήται ζωντανός, ώστε να μπορή να αινή, να λατρεύη και να υπηρετή τον Δημιουργό και Ζωοδότη του. «Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον Γιαχ, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής.»—Ψαλμ. 115:17, ΜΝΚ.

 8. (α) Ποια μορφή οικονομικής δουλείας υπάρχει σήμερα; (β) Από αυτή την άποψι σε ποιες Γραφικές εντολές, που διέπουν τη διαγωγή, πρέπει να υπακούουν οι μάρτυρες του Θεού;

⁸ Αν στη διάρκεια κοσμικής εργασίας ο Χριστιανός πέφτη στις δυσάρεστες περιστάσεις να έχη στενή συναναστροφή με ασεβή και ανήθικα άτομα, αυτό δεν είναι αιτία για να κυριευθή ατόπως από φόβο. Μάλλον, είναι μια ευκαιρία να διακριθή κανείς με ευθεία και θεοσεβή διαγωγή και έναντι του εργοδότου και έναντι των συναδέλφων υπαλλήλων. Όταν ο Χριστιανός εργάζεται σ’ έναν εργοδότη άπιστο, δεν μπορεί να λάβη τη στάσι, ‘Ω, αυτός και η εργασία του θα καταρρεύσουν στον Αρμαγεδδώνα, γιατί να σκοτίζωμαι, λοιπόν;’ Η Γραφική διαταγή λέγει: «Ναυθέτει . . . τους δούλους να υποτάσσωνται εις τους εαυτών δεσπότας, να ευαρεστώσιν εις αυτούς κατά πάντα, να μη αντιλέγωσι· να μη σφετερίζωνται τα αλλότρια, αλλά να δεικνύωσι πάσαν πίστιν αγαθήν.» Γιατί: «Δια να στολίζωσι [οι υπάλληλοι] κατά πάντα την διδασκαλίαν του Σωτήρος ημών Θεού.» Μπορεί να μην έχωμε την ίδια μορφή δουλείας τώρα όπως όταν ο Παύλος έγραψε αυτές τις οδηγίες στον Τίτο, αλλά οι αρχές εφαρμόζονται ακόμη, διότι πραγματικά τα άτομα που είναι ενασχολημένα σε κοσμική εργασία βρίσκονται σε οικονομική δουλεία σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. «Οι δούλοι, υπακούετε κατά πάντα εις τους κατά σάρκα κυρίους σας, ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Ιεχωβά. Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους· εξεύροντες ότι από του Ιεχωβά θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας.» Ναι, όχι στον εβδομαδιαίο φάκελλο πληρωμής που παραδίδεται από τον κοσμικόν εργοδότην, αλλ’ από το πάντοτε στοργικό χέρι του Ιεχωβά θα λάβουν οι μάρτυρές του μια κληρονομία στη βασιλεία Του για τη δίκαιη διαγωγή των μεταξύ των ανθρώπων των εθνών. Όλοι, λοιπόν, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ας βρεθούν τίμιοι, ειλικρινείς, αξιόπιστοι, νομοταγείς και πλήρεις σεβασμού προς τους εργοδότας, διευθυντές και προϊσταμένους των, περιλαμβανομένων εκείνων που είναι «διεστραμμένοι».—Τίτον 2:6, 9, 10· Κολ. 3:22-24, ΜΝΚ· 1 Πέτρ. 2:18.

 9. Πώς πρέπει να μεταχειριζώμεθα τους πλησίον μας, σύμφωνα με τις Γραφές;

⁹ Ποια πρέπει να είναι η διαγωγή των Χριστιανών απέναντι των «πλησίον» και ξένων στην κοινότητα; Ο Ιησούς ώρισε καλούς κανόνες που διέπουν αυτό το ζήτημα όταν είπε: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως εαυτόν.» (Ματθ. 7:12· Μάρκ. 12:31) Ο απόστολος Παύλος έγραψε στην προς Ρωμαίους επιστολή του, 12:17-21 και 13:8, 9: «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού. . . . Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών, ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί αλλά δότε τόπον τη οργή. . . . Εάν λοιπόν πεινά ο εχθρός σου, τρέφε αυτόν· εάν διψά, πότιζε αυτόν· διότι πράττων τούτο, θέλεις σωρεύσει άνθρακας πυρός επί την κεφαλήν αυτού. Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν. Εις ουδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους. . . . “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.»

10. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά δείχνουν αγάπη μ’ ένα πρακτικό και γνήσιο τρόπο προς εντελώς ξένους;

¹⁰ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν πηγαίνουν με λεωφορείο στο έργο ή επιστρέφουν απ’ αυτό, ή όταν πηγαίνουν ομοίως στις συναθροίσεις ή επιστρέφουν απ’ αυτές, δείχνουν αγάπη για τους ξένους, καθώς παρέχονται ευκαιρίες, με το να μιλούν για την πιο μεγάλη προσωπικότητα στο σύμπαν, τον Ιεχωβά, και για το πιο ενδιαφέρον και συγκινητικό θέμα της ημέρας, τη βασιλεία των ουρανών. Είναι εκδήλωσις αγάπης προς τον πλησίον όταν αυτοί οι μάρτυρες πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι παρηγορώντας θλιμμένες χήρες και ορφανά με το να τους μιλούν για τους σκοπούς του Θεού, και έπειτα κάνουν επανεπισκέψεις και βοηθούν αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους με κατ’ ιδίαν οικιακές Γραφικές μελέτες. Αυτό δεν είναι ανάμιξις στις υποθέσεις άλλων ανθρώπων. Μάλλον, γίνεται επειδή οι Μάρτυρες φροντίζουν για τη δική των εργασία, διότι η εργασία των είναι η εργασία του Χριστού του Βασιλέως.—1 Θεσ. 4:11.

11. Σύμφωνα με όσα λέγει ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος, πώς πρέπει να συμπεριφερώμεθα στην κοινότητα ως όλον;

¹¹ Σε μια μεγαλύτερη κλίμακα, στην κοινότητα ως όλον, οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζονται ως ένας κοινωνικώς ξεχωριστός και διαφορετικός όμιλος. Δεν απέχουν μόνο από σπερμολογία εις βάρος τον γειτόνων των, από πείσμονες διαμάχες και φυλετικές έχθρες· η θεοσεβής ουδετερότης των απαγορεύει επίσης τη συμμετοχή των σε πολιτικές επαναστάσεις, σε στρατιωτικά ανδραγαθήματα και στα λεγόμενα κινήματα «συναδελφώσεως» ή συμβιβασμού των διαφόρων πίστεων. Μένουν ελεύθεροι από όλα τα κομματικά επίμαχα ζητήματα και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Δεν λαμβάνουν μέρος σε φιλανθρωπικούς εράνους, αγορές και άλλα παρόμοια. Δεν υποστηρίζουν δημοφιλείς λοτταρίες ή χαρτοπαικτικά συνδικάτα, ακόμη και αν αυτά είναι «νομιμοποιημένα» ή ετέθησαν σε λειτουργία από το Κράτος. Έτσι φυλάττουν τον εαυτό τους αμόλυντον από τις υποθέσεις αυτού του χαμερπούς παλαιού κόσμου για να λατρεύουν τον Θεό ως αγνοί και πιστοί Χριστιανοί. «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιάκ. 1:27.

ΑΠΟΔΟΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ «ΚΑΙΣΑΡΑ»

12. Πότε οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί να διατηρούν ορθή διαγωγή, και γιατί;

¹² Τούτο φαίνεται παράδοξο σε μερικούς: ότι μολονότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιδιώκουν ήσυχη και ειρηνική ζωή στην κοινότητα, συχνά συμβαίνει να γίνωνται αντικείμενον μεγάλης αντιλογίας, δημοσίας επικρίσεως και χλευασμού. Οι δυσκολίες, όμως, αυτές δεν οφείλονται σε κακή διαγωγή από μέρους τον Μαρτύρων. Μάλλον, αυτό συμβαίνει λόγω της θεοσεβούς στάσεώς των σε φλέγοντα ζητήματα όπως η ιερότης του αίματος, οι ειδωλολατρικές τελετουργίες και έθιμα, ή η στρατιωτικοποιημένη υπηρεσία προς το ολοκληρωτικό κράτος ή η αναγκαστική λατρεία των εικόνων του. Ιδιαίτερα κάτω από τέτοιες περιστάσεις δοκιμασίας είναι απόλυτη ανάγκη οι αληθινοί Χριστιανοί να είναι ασυμβίβαστοι στη διατήρησι της ορθής διαγωγής όπως εκτίθεται στις άγιες Γραφές, διότι μόνο μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να συμμετέχουν στην υπεράσπισι του πολυτίμου λόγου και ονόματος του Ιεχωβά.

13. Ποια είναι τα «του Καίσαρος», και πώς οι Χριστιανοί πληρώνουν γι’ αυτά;

¹³ Μπροστά στις πολιτικές και κυβερνητικές αρχές, μπροστά στους δικαστάς, μπροστά στους στρατιωτικούς άνδρας δυνάμεως και μπροστά στους αξιωματούχους της αστυνομίας της χώρας, ο λαός του Θεού πρέπει να διατηρή την πρέπουσα Χριστιανική συμπεριφορά. Ο Παύλος έδωσε τη συμβουλή ν’ αποδίδεται κατάλληλος σεβασμός στους δημοσίους λειτουργούς κάθε είδους όταν είπε: «Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα. . . . εις όντινα τον φόβον, τον φόβον· εις όντινα την τιμήν, την τιμήν.» Και ο Ιησούς ήταν εκείνος που είπε: «Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Εν τούτοις, εγείρονται τα ερωτήματα: ‘Ποια είναι τα «του Καίσαρος» και ποια είναι τα του Θεού; Πού χαράσσει κανείς τη γραμμή μεταξύ τον δύο;’ Για ένα άτομο που είναι τελείως αφιερωμένο στον Θεό δεν είναι δύσκολο να δοθή απάντησις σ’ αυτές τις ερωτήσεις. Ο «Καίσαρ» δίνει στην πόλι συστήματα υδρεύσεως και υπονόμων. Δίνει δρόμους και λεωφόρους για την κυκλοφορία. Δίνει σε κάποιο βαθμό αστυνομική προστασία. Δίνει προβλέψεις καιρού και προειδοποιήσεις για καταιγίδες. Δίνει περιορισμένες εκπαιδευτικές διευκολύνσεις για τα παιδιά. Όλα αυτά τα πράγματα και πολλά άλλα ανήκουν στον «Καίσαρα», διότι αυτός τα προμηθεύει. Για τούτο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά τον πληρώνουν γι’ αυτά τα πράγματα, όχι μόνο υπό την μορφή πολύ σημαντικών φόρων, αλλά και με το να συμμορφώνωνται πάντοτε με τους κανονισμούς που αυτός ορίζει και που διέπουν τη χρήσι αυτών των ευκολιών· ορθώς δε ενεργούν έτσι, διότι ο Ιεχωβά διατάσσει να γίνωνται αυτές οι πληρωμές.—Ρωμ. 13:7· Μάρκ. 12:17.

14. (α) Πώς μπορούμε ν’ αποδίδωμε στον Θεόν ό,τι ανήκει σ’ Αυτόν; (β) Ποια όμοια στάσι έλαβαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, και με ποια αποτελέσματα;

¹⁴ Εξ άλλου, ο Θεός δίνει ζωή και όλα τα αναγκαία μέσα για τη διατήρησι αυτής της ζωής, όπως τροφή, νερό, αέρα και ούτω καθεξής. Τα σώφρονα, λοιπόν, πλάσματα αποδίδουν στον Δημιουργόν των ό,τι ανήκει σ’ Αυτόν με το ν’ αφιερώνουν στην υπηρεσία Του τη ζωή που Αυτός τους δίδει και με το να χρησιμοποιούν στον αίνο και στην τιμή του Υπερτάτου Άρχοντος του σύμπαντος τα μέσα της ζωής που Αυτός τούς δίδει. Και εδώ είναι που οι μάρτυρες του Ιεχωβά συχνά μπαίνουν σε θλίψι· διότι άσπλαγχνοι και πλεονέκται άρχοντες όχι μόνο απαιτούν εκείνο που είναι δικό τους, αλλά εποφθαλμιούν επίσης την αφοσίωσι, τη λατρεία και την υπηρεσία του πλάσματος, οι οποίες δικαιωματικά ανήκουν στον Δημιουργό. Σ’ αυτό το ζήτημα οι μάρτυρες του Ιεχωβά με αδαμάντινη ακεραιότητα διατηρούν την ίδια Χριστιανική στάσι που έλαβαν ο Πέτρος και οι πρώτοι Χριστιανοί όταν είπαν στους ομοίους με χοίρους άρχοντας της εποχής των: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε.» «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» Ποιος ξέρει, με τη διατήρησι αυτής της ορθής Γραφικής πορείας, πολλοί λογικής διανοίας άρχοντες, δικασταί, νομομαθείς και αξιωματούχοι της αστυνομίας μπορεί ακόμη να ομολογήσουν, όπως ομολόγησε ο Βασιλεύς Αγρίππας: «Παρ’ ολίγον με πείθεις να γείνω Χριστιανός.»—Πράξ. 4:19· 5:29· 26:28.

ΟΡΘΗ ΔΙΑΓΩΓΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

15. Εφυλακίσθησαν μήπως οι πολλές χιλιάδες μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή είναι πολιτικοί ταραξίαι;

¹⁵ Σε πολλά μέρη της γης οι μάρτυρες του Ιεχωβά φθάνουν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις δοκιμασίας, πώς πρέπει να συμπεριφέρωνται προς τους επισήμους και τους δεσμοφύλακας; Μήπως πρέπει να σχεδιάζούν μυστική διαφυγή ή φανερή ανταρσία; Απολύτως όχι! Εν πρώτοις αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έκαμαν αδικία που ν’ αξίζη τη μεταχείρισι που λαμβάνουν. Δεν είναι πολιτικοί ταραξίαι ή επαναστάται. Την αλήθεια τούτου πιστοποιεί το ιστορικό υπόμνημα δεκάδων χιλιάδων Μαρτύρων που ερρίφθησαν στα ακάθαρτα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Χίτλερ και στις φυλακές Καθολικών χωρών όπως η Επαρχία Κουεμπέκ του Καναδά, η Δομινικανή Δημοκρατία και η Ισπανία του Φράνκο, καθώς και η ζωντανή μαρτυρία πάρα πολλών χιλιάδων Μαρτύρων που βασανίζονται αυτή ακριβώς τη στιγμή στα ποινικά στρατόπεδα χωρών που κυριαρχούνται από τον Κομμουνισμό. Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωσις που ν’ απεπειράθησαν ποτέ οποιοιδήποτε από αυτούς τους πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά να ανατρέψουν τους άρχοντας ή τις πολιτικές κυβερνήσεις των. Ο καθένας από αυτούς τους φυλακισμένους Μάρτυρας λέγει, όπως έλεγε και ο δέσμιος Παύλος: «Δεν ηδίκησα κατ’ ουδέν . . . καθώς και συ γνωρίζεις κάλλιστα· διότι, εάν αδικώ, και έπραξά τι άξιον θανάτου, δεν φεύγω τον θάνατον.»—Πράξ. 25:10, 11.

16. (α) Γιατί, λοιπόν, τόσο πολλοί Μάρτυρες υπέστησαν φυλάκισι; (β) Σύμφωνα με τη Γραφή, πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς όταν καταδιώκεται αδίκως;

¹⁶ Πραγματικά αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά εφυλακίσθησαν επειδή ακολουθούσαν μια αγαθή συνείδησι προς τον Θεό. Αυτή είναι μια άλλη αιτία, για την οποία είναι πρόθυμοι να υπομείνουν αδικαιολόγητη φυλάκισι αν είναι θέλημα του Ιεχωβά. «Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας δια την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.» «Διότι καλήτερον να πάσχητε, εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντες, παρά κακοποιούντες.» (1 Πέτρ. 2:19, 20· 3:17) Ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης ο ίδιος έδωσε το ορθό παράδειγμα από αυτή την άποψι, αφήνοντας το τέλειο υπόδειγμα προς μίμησιν, διότι «λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει.» Ο Ιησούς έδωσε επίσης θετικές οδηγίες σ’ εκείνους που θα ήθελαν να έχουν την ξεχωριστή τιμή και το προνόμιο να είναι συμμάρτυρες υπέρ του Ιεχωβά, λέγοντας: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας . . . προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας . . . κατατρέχουσι· δια να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς.» Ένας απ’ αυτούς τους μαθητάς του Ιησού, ο απόστολος Παύλος, εκείνος που έγραψε, «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού», απηχούσε αυτούς τους λόγους του Διδασκάλου, όταν έγραφε: «Ευλογείτε τους καταδιώκοντας υμάς· ευλογείτε, και μη καταράσθε.» «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού.»—1 Πέτρ. 2:19-23· Ματθ. 5:43-48· 1 Κορ. 11:1· Ρωμ. 12:14, 17.

17. Σε τι κατέληξε αυτή η δικαία διαγωγή των φυλακισμένων Μαρτύρων;

¹⁷ Υπό το φως όλων των ανωτέρω Γραφικών εδαφίων, γίνεται αντιληπτό γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν φυλακίζωνται ‘επειδή αγαθοποιούν’, ποτέ δεν στασιάζουν, ποτέ δεν κάνουν απεργίες πείνης, ποτέ δεν γίνονται μέτοχοι ωργανωμένων οχλοκρατιών στη φυλακή και ποτέ δεν ενώνονται σε οποιαδήποτε προσπάθεια διασπάσεως των δεσμών των. Βλέποντας την «εις τον Θεόν συνείδησίν» των, οι ανώτεροι υπάλληλοι της φυλακής γνωρίζουν πάρα πολύ καλά αυτά τα γεγονότα, και συχνά οι παρατηρήσεις των είναι προς την εξής κατεύθυνσι: ‘Λυπούμεθα να βλέπωμε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να εγκαταλείπουν τα ιδρύματά μας, διότι μπορούμε πάντοτε να τους εμπιστευώμεθα υπεύθυνες εργασίες.’ Έτσι συμβαίνει ώστε, εξαιτίας της δικαίας διαγωγής των, είτε μέσα είτε έξω από τους τοίχους της φυλακής, να επισωρεύεται μεγάλη ποσότης μαρτυρίας ως απόδειξις τού ότι ο πιστός λαός του Ιεχωβά ανήκει σε μια εντελώς νέα και καλύτερη παγκόσμια κοινωνία.

18. Τι πρέπει να κάνη κανείς τώρα για να ζη κάτω από τη διακυβέρνησι αυτού του δικαίου νέου κόσμου;

¹⁸ Αν κανείς ελπίζη να ζήση κάτω από τη διακυβέρνησι ενός τέτοιου δικαίου νέου κόσμου της θεοκρατικής εκείνης ουρανίας βασιλείας για την οποίαν ο Ιησούς είπε να προσευχώμεθα, πρέπει πρώτα να καταβάλη και νικήση αυτόν τον παλαιό σατανικό κόσμο και όλη την κακή του συμπεριφορά και συνήθειες, μολονότι αυτό κάνει να επέλθη τρομερός διωγμός στους νικητάς. Δεν υπάρχει αμφισβήτησις γι’ αυτή την ερχόμενη θλίψι, διότι ο κεχρισμένος Βασιλεύς αυτού του νέου κόσμου διεκήρυξε: «Εν τω [παλαιώ] κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.» Είναι, λοιπόν, αναπόφευκτο οι γνήσιοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να συνεχίσουν ν’ ακολουθούν αυτή την ίδια πορεία. Πρέπει να εξακολουθήσουν να περιπατούν στην πίστι των και στην ακεραιότητά των και πρέπει να εξακολουθήσουν να υποστηρίζουν την πίστι των με έργα δικαιοσύνης. «Παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού, νικά τον κόσμον, και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»—Ιωάν. 16:33· 1 Ιωάν. 5:4.

19. Τι πρέπει να πράξουν τώρα τα άτομα που είναι σοφά και έχουν κατανόησι;

¹⁹ Το να χλευαζώμεθα και ονειδιζώμεθα από τον παλαιό κόσμο για την πορεία μας, αυτή πράγματι είναι η μόνη αξιόλογη οδός ζωής. Είναι η μόνη νοήμων και λογική πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσωμε. Είναι πορεία πρακτικής σοφίας. Ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος ερωτά: «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων;» Σ’ εκείνους που έχουν τα προσόντα ν’ απαντήσουν καταφατικώς δίδει την εξής συμβουλή: «Ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.» (Ιάκ. 3:13) Επομένως, οι Μάρτυρες διακρίνονται με τη θεοσεβή διαγωγή τους, όχι μ’ ένα κομπαστικό τρόπο, όχι με υπερηφάνεια και αλαζονεία, αλλά με ειλικρινή ταπεινοφροσύνη και Χριστοειδή πραότητα.

20. Γιατί δεν είναι τώρα καιρός να παραιτηθούμε από τα να πράττωμε ό,τι είναι ορθόν μεταξύ των εθνών;

²⁰ Το αποκορύφωμα όλων των αιώνων ήλθε! Ο καιρός παρέρχεται. Ασφαλώς δεν είναι τώρα καιρός για να συμβιβαζώμεθα ή να σκεπτώμεθα να παραιτηθούμε από το να πράττωμε εκείνο που ο Θεός λέγει ότι είναι ορθόν. Πράγματι, ποτέ δεν υπήρξε πιο ευνοϊκή ευκαιρία όσο σ’ αυτή την ημέρα της διεκδικήσεως του Ιεχωβά για ν’ αποδείξωμε υπό δοκιμασίαν τα καλά μας έργα απέναντι του Θεού και του ανθρώπου. «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ. Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας.» (Γαλ. 6:9, 10) Και με το να ενεργούν έτσι οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα σώσουν από την καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα, όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και πολλούς άλλους που παρατηρούν την ορθή διαγωγή των διότι και αυτοί θα ενωθούν στο να δοξάσουν και αινέσουν τον μέγαν Ιεχωβά!—1 Τιμ. 4:16· 1 Πέτρ. 2:12.