Ο «Καιρός του Τέλους» του Κόσμου

«Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθαίος 24:3.

 1. Ποιο πράγμα που απαιτείται επρομήθευσε ο Θεός για το νέο κόσμο; Πότε;

Ο ΙΕΧΩΒΑ προ αιώνων εσημείωσε το 1914 μ.Χ, ως το ωρισμένο του έτος για να φέρη σε γέννησι τη βασιλεία του. Ο σκοπός του είναι να απαλλάξη τη γη από ένα διεφθαρμένο, καταδυναστευτικό παλαιό κόσμο και να εισαγάγη ένα δίκαιο νέο κόσμο, στον οποίον, όσοι από το ανθρώπινο γένος θα είναι ευπειθείς, θα έχουν την ευκαιρία να ζουν αιωνίως. Το πρώτο που απαιτείται για να έλθη ένας νέος κόσμος, είναι να εγκαθιδρυθή μια νέα και δικαία κυβέρνησις γι’ αυτόν. Η διαφορά που θα αισθανθούν με την κυβέρνησι αυτή οι καλής θελήσεως άνθρωποι εκτίθεται ωραία στην παροιμία: «Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ’ όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμίαι 29:2) Αν ο Ιεχωβά Θεός είχε αφήσει στους ανθρώπους να οργανώσουν και να εγκαθιδρύσουν την κυβέρνησι που εγγυάται τον πολύ επιθυμητό νέο κόσμο, η χρονολογία του 1914 δεν θα είχε ποτέ σημειώσει τη γέννησι της δικαίας κυβερνήσεως.

 2. Ποια Κοινωνία ακολούθησε τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Ποια σύστασις έγινε γι’ αυτή;

² Κυττάξτε πίσω στο 1914. Ανασκοπήστε ό,τι συνέβη τότε μεταξύ των ανθρώπων. Ένας παγγήινος πόλεμος για παγκόσμια κυριαρχία, από τα κακά αποτελέσματα του οποίου δεν ανέλαβε ποτέ το ανθρώπινο γένος! Στο τέλος του πολέμου εκείνου επροτάθη η Κοινωνία των Εθνών, και τον Ιανουάριο του 1919 το Συνέδριο της Ομοσπονδίας των Εκκλησιών της Αμερικής εξέδωσε μια προκήρυξι που άρχιζε: «Ήλθε ο καιρός να οργανωθή ο κόσμος για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την ευνομία και τον ανθρωπισμό. Για τον σκοπό αυτό, ως Χριστιανοί, ενθαρρύνομε την ίδρυσι μιας Κοινωνίας Ελευθέρων Εθνών στην προσεχή Διάσκεψι της Ειρήνης. Μια τέτοια Κοινωνία δεν είναι απλώς μέσον για την πραγματοποίησι της ειρήνης· είναι μάλλον η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. Η Κοινωνία των Εθνών είναι ριζωμένη στο ευαγγέλιο. Ο αντικειμενικός της σκοπός, όπως και του ευαγγελίου, είναι ‘Ειρήνη στη γη, ευδοκία μεταξύ των ανθρώπων’. Η έκκλησίς της, όπως και του ευαγγελίου, είναι παγκόσμια. Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν μάταια πεθάνει αν, εκτός από τη νίκη, δεν προκύψουν νέοι ουρανοί και νέα γη, όπου κατοικεί δικαιοσύνη.—2 Πέτρου 3:13.»

 3. Τι απέδειξε η έκβασις της Κοινωνίας;

³ Η δημιουργία νέων ουρανών και νέας γης, όπως προελέχθη από τον απόστολο Πέτρο, σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου κόσμου δικαιοσύνης. Αλλά η Κοινωνία των Εθνών, που άρχισε να υπάρχη στις 10 Ιανουαρίου του 1920, απέτυχε να φέρη ειρήνη στη γη και ευδοκία στους ανθρώπους. Απέτυχε να φέρη ένα δίκαιο κόσμο νέων ουρανών και νέας γης. Όλοι οι λόγοι των τελευταίων Αμερικανών προέδρων και άλλων πολιτικών για την πραγματοποίησι ενός καλυτέρου και ωραιοτέρου κόσμου δημιουργημένου από τα χέρια του ανθρώπου, αποδείχθηκαν βλάσφημος κομπασμός και απατηλή προπαγάνδα. Ως προς την πραγμάτωσι ενός τέτοιου ανθρωποποιήτου κόσμου, τα εκατομμύρια των ηρωικών νεκρών των που πέθαναν στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πέθαναν ματαίως! Αντί να πεθάνουν για ένα νέο, πέθαναν για ένα παλαιό κόσμο που το τέλος του είναι τώρα βέβαιο και προσεχές. Η συμμετοχή των ακριβώς σ’ ένα παγγήινο πόλεμο από το 1914 κι εμπρός, υπήρξε ένα σαφές σημείον και μια αναμφισβήτητη απόδειξις του γεγονότος αυτού. Συνεπώς, εκείνο το έτος 1914 δεν εσημείωσε την ίδρυσι μιας δικαίας κυβερνήσεως από τον άνθρωπο. Οι λαοί όλων των εθνών εξακολουθούν να πενθούν και να στενάζουν, αποδεικνύοντας ότι το ίδιο παλαιό πονηρό πλήθος βρίσκεται στην εξουσία και κυβέρνα την ανθρωπότητα.

 4. Τι σημαίνει το ότι η βασιλεία του κόσμου γίνεται του Θεού;

⁴ Αλλά οι άνθρωποι καλής θελήσεως δεν πρέπει να απελπίζωνται εξαιτίας της αποτυχίας του ανθρώπου. Ο Ιεχωβά, στην προκαθωρισμένη του χρονολογία, εξεπλήρωσε την υπόσχεσί του και ίδρυσε την Κυβέρνησι που χρειάζεται για το νέο κόσμο, ο οποίος πρόκειται να δημιουργηθή από τα χέρια του Παντοδυνάμου Θεού. Η προφητεία προείπε ότι όταν θα συνέβαινε το ένδοξο αυτό γεγονός, θα εγίνετο μια μεγάλη αναγγελία στους ουρανούς, για να γίνη αντιληπτή εδώ στη γη. Σχετικά με την αναγγελία αυτή διαβάζομε: «Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν· και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγοντες Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλυψις 11:15, Κριτική Έκδοσις Κειμένου) Αφού διακηρύττεται ότι η βασιλεία αυτή του Κυρίου Ιεχωβά Θεού είναι «η βασιλεία του κόσμου» και αφού αυτός πρόκειται να βασιλεύση εις τους αιώνας των αιώνων, η ίδρυσις της βασιλείας μέσω του Χριστού του σημαίνει ότι ο υποσχεμένος νέος κόσμος είναι πλησίον και θα διαρκή για πάντα. Σημαίνει επίσης ότι το συμπληρωμένο τέλος του παλαιού αυτού κόσμου είναι πλησίον. Ναι, και το τέλος του θα είναι μια μεγάλη ευλογία για όλους τους ανθρώπους καλής θελήσεως. Συνεπώς η εξέτασις του τέλους του κόσμου τούτου δεν μας γεμίζει με τρόμο. Η εφεύρεσις της ατομικής βόμβας δεν μας κάνει να φοβόμαστε παγγήινη καταστροφή.

 5. Ποιο βιβλίο μάς λέγει για το τέλος; Πώς ξέρομε ότι είναι τόσο πλησίον;

⁵ Η Αγία Γραφή είναι το μόνο βιβλίο στη γη που μας λέγει για το τέλος του πονηρού αυτού συστήματος πραγμάτων σ’ ένα καθωρισμένο καιρό. Συνεπώς είναι το μόνο βιβλίο που μας παρουσιάζει ένα μεγαλειώδες άγγελμα ελπίδος για διαρκή ανακούφισι από την πονηρία, την καταδυνάστευσι, τον θάνατο και την οργάνωσι του Διαβόλου. Και να σκέπτεται κανείς ότι ζούμε στον θαυμάσιο αυτόν καιρό της αλλαγής! Το ξέρομε αυτό θετικά, διότι ο Ιησούς Χριστός, ο μέγιστος από τους προφήτας του Ιεχωβά, προείπε τη σημερινή εποχή. Την περιέγραψε. Το έκαμε αυτό απαντώντας σε μια ερώτησι που του έθεσαν ιδιαιτέρως τέσσερες από τους αποστόλους του. Ιδού τι επροκάλεσε την ερώτησί τους. Μόλις είχε διακηρύξει στους Ιουδαίους στο ναό στην Ιερουσαλήμ, ότι ο οίκος τους αφήνετο σ’ αυτούς έρημος. Καθώς έβγαινε από το ναό, οι μαθηταί του έλαβαν την ευκαιρία να του δείξουν τις θαυμαστές οικοδομές που είχαν κτισθή στην περιοχή του ναού. Ο Ιησούς πολύ τους εξέπληξε όταν είπε: «Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.» Αργότερα, ενώ καθόταν μόνος επάνω στο όρος των Ελαιών που έβλεπε προς την Ιερουσαλήμ και το ναό της, ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ήλθαν και ρώτησαν: «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθαίος 23:37 έως 24:3.

 6. Ερώτησαν τάχα οι απόστολοι για το τέλος της γης μας; Γιατί;

⁶ Οι απόστολοι συνέδεσαν την καταστροφή του ναού (η οποία εσήμαινε επίσης και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ) με την δευτέρα παρουσία του Ιησού και το τέλος του κόσμου. Βέβαια, από όλα όσα τους είχε διδάξει, καθώς επίσης από ό,τι είπε σ’ αυτή την ειδική απάντησι, εννόησαν ότι η δευτέρα του παρουσία θα ήταν παρουσία στη βασιλεία του, οπότε αυτός θα καθόταν στο θρόνο και θα εχειρίζετο το σκήπτρο της εξουσίας. (Ματθαίος 16:27, 28· 25:31) Πραγματικά, λοιπόν, τον ερωτούσαν να τους πη ποιο θα ήταν το σημείο της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του, που θα εσήμαινε το τέλος αυτού του κόσμου. Δεν είχαν υπ’ όψι ούτε ρωτούσαν για κάποιο τέλος της γηίνης σφαίρας επάνω στην οποία ζούμε. Είχαν διδαχθή και ήσαν αρκετά νοήμονες για να γνωρίζουν ότι η ίδρυσις της βασιλείας του Θεού δια του Μεσσίου του Ιησού δεν εσήμαινε την καταστροφή της γης αυτής, αλλά εσήμαινε τη μεταμόρφωσί της σ’ έναν παράδεισο ως οίκο του ευπειθούς ανθρώπου για πάντα. Όταν προσηύχοντο την προσευχή που τους εδίδαξε ο Ιησούς, δεν έλεγαν, ‘Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, ας αγιασθή το όνομά σου· ας έλθη η βασιλεία σου· ας καταστραφή η γη αυτή μαζί με τον ήλιο, τη σελήνη και όλα τα άστρα του ουρανού.’ Όχι· αλλά προσηύχοντο να επιβάλη η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού τελεία δικαιοσύνη στη γη για πάντα, λέγοντας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθαίος 6:9, 10) Αν δεν επερίμεναν το τέλος της γης μας, τι επερίμεναν να τελειώση;

 7. Τι κάνουν τη Γραφή να σημαίνη σχετικά με το τέλος οι θρησκευόμενοι με την ερμηνεία τους;

⁷ Όταν οι πολιτικοί απατούν το λαό μιλώντας σοβαρά για τη δημιουργία ενός καλυτέρου κόσμου της αύριον με ανθρώπινες προσπάθειες, κανείς, ούτε ακόμη οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάνται δεν θεωρούν ότι οι πολιτικοί αυτοί εννοούν την καταστροφή της σφαίρας μας και τη δημιουργία μιας νέας, για να ζούμε επάνω σ’ αυτή. Αλλά όταν πρόκειται για τη συνομιλία του Χριστού και των αποστόλων του σχετικά με το τέλος του κόσμου, οι ίδιοι αυτοί θρησκευόμενοι εξηγούν τα λόγια τους πώς σημαίνουν πύρινη καταστροφή της σφαίρας μας και εξαφάνισι όλης της υλικής μας δημιουργίας με μια εκμηδένισι που δεν θ’ αφήση κανένα ορατό ίχνος. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Καθολικός και Προτεσταντικός πληθυσμός, λόγω της κακής θρησκευτικής του εκπαιδεύσεως, κατέχεται από κάθε είδους αντιγραφικούς φόβους. Λόγου χάριν, Ο Ηνωμένος Τύπος υπό ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 1948, εδημοσίευσε ανταπόκρισι από τη Μανίλα των Φιλιππίνων Νήσων, για μια σειρά σεισμικών δονήσεων που εδόνησαν το Ιλόιλο και ανέφερε πώς μια Ρωμαιοκαθολική γυναίκα «κραυγάζει υστερικά καθώς οδηγεί το παιδί της: ‘Κι άλλοι σεισμοί ακόμα! Ω, Μητέρα του Θεού, έφθασε το τέλος;’» (Τάιμς της Νέας Υόρκης, 26 Ιανουαρίου 1948, σελίδα 1) Στο έτος που ετελείωσε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ηνωμένος Τύπος, υπό ημερομηνία 18 Σεπτεμβρίου (Τρίτη), εδημοσίευσε ανταπόκρισι από την Πασαντένα της Καλιφορνίας που ανέφερε ότι τριάντα άνδρες, γυναίκες και παιδιά προετοιμάζονταν για το τέλος της γης μας, που περίμεναν να εκραγή «σαν μια ατομική βόμβα» τρεις μέρες από τότε, διότι ο θρησκευτικός ιεραπόστολος που τους υπηρετούσε έλεγε ότι «το τέλος θα έλθη την Παρασκευή—και μ’ ένα τρόπο όμοιον προς την έκρηξι μιας ατομικής βόμβας.» (Κάμντεν, Ν. Ι. Εσπερινός Ταχυδρόμος, 18 Σεπτεμβρίου 1945) Οι φοβερές θρησκευτικές προσδοκίες τους αποδείχθηκαν αναληθείς, διότι οι Άγιες Γραφές λέγουν επιστημονικά, εις Εκκλησιαστήν 1:4: «Η γη διαμένει εις τον αιώνα.»

 8. Από το πρώτο της τεύχος τι έχει διδάξει Η Σκοπιά ως προς τη γη;

⁸ Από το πρώτο της ακόμα τεύχος, τον Ιούλιο του 1879, Η Σκοπιά εδίδαξε την Γραφική αλήθεια για τον προορισμό της κατά γράμμα γης μας. Στο εισαγωγικό της άρθρον, υπό τον τίτλο «Τρεις Κόσμοι», Η Σκοπιά έλεγε: «Οι τρείς αυτοί υφίστανται σε τάξι διαδοχής όπως είδαμε παραπάνω, όχι δύο συγχρόνως, ο ίδιος δε πλανήτης, η Γη, είναι η βάσις και των τριών . . . Η ουρανία κατάστασις των αγίων, ως της Νύμφης, της γυναικός του Αρνίου και η επίγεια κατάστασις των εθνών, ως των ‘ευλογημένων του Κυρίου’, είναι συστατικά του κόσμου που πρόκειται να έλθη, και είναι σε αρμονία το ένα με το άλλο. Αν οι άγιοι πρόκειται να κυβερνήσουν τα έθνη όπως είναι υποσχεμένο, τα έθνη πρέπει να βρίσκωνται εκεί για να κυβερνηθούν. Υπάρχει εκείνο που είναι ψηλά και εκείνο που είναι χαμηλά, ουρανοί και γη, στο μέλλον όπως και στο παρελθόν.» Εξακολουθητικά από τότε, ο Καθολικός και ο Προτεσταντικός κλήρος εχλεύαζε τους μάρτυρας του Ιεχωβά διότι αυτοί δεν εδίδασκαν πύρινη καταστροφή του πλανήτου μας, της γης, αλλά εδίδασκαν ότι θα παραμένη στον αιώνα σε παραδεισιακή τελειότητα υπό την ουράνια βασιλεία του Θεού.

Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

 9. Τι δείχνουν οι νεώτερες μεταφράσεις σχετικά με την ερώτησι των αποστόλων;

⁹ Στην Ελληνική γλώσσα, στην οποία έχει αναγραφή η ερώτησις των αποστόλων προς τον Ιησού, αυτοί δεν μιλούν για κάποιο τέλος του πλανήτου μας, της γης. Οι νεώτερες μεταφράσεις του Ελληνικού κειμένου των Γραφών καθιστούν πολύ σαφές αυτό το γεγονός. Η Καθολική Απόδοσις Ουεστμίνστερ του 1938 λέγει: «Ειπέ μας πότε θα γίνουν αυτά, και ποιο θα είναι το σημείο της ελεύσεώς σου [παρουσία, περιθώριο], και του αποτελειωμού του κόσμου;» Μία Αμερικανική Μετάφρασις του 1939 λέγει: «Ειπέ μας πότε πρόκειται να γίνη αυτό, και ποιο θα είναι το σημείο της ελεύσεώς σου, και της λήξεως του αιώνος.» Η Μετάφρασις του Γιάγκ του 1863 λέγει: «Ειπέ μας, πότε θα γίνουν αυτά; και ποιο είναι το σημείον της παρουσίας σου, και του πλήρους τέλους του αιώνος;» Βλέπε την Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφρασι του 1946 (στην Αγγλική).

10. Ποια λέξι χρησιμοποίησαν στην Ελληνική; Τι σημαίνει αύτη η λέξις εδώ;

¹⁰ Στο Ελληνικό κείμενο η λέξις που χρησιμοποιήθηκε από τους αποστόλους εις Ματθαίον 24:3, και που μεταφράζεται ως «πλήρες τέλος, αποτελειωμός, ή λήξις», είναι συντέλεια. Η λέξις αυτή είναι σύνθετη και αποτελείται από την πρόθεσι συν που σημαίνει με, μαζί με, ομού με και τη λέξι τέλος. Η σύνθετη λέξις πρέπει, επομένως, να σημαίνη κάτι περισσότερο από το απλό τέλος ενός πράγματος. Η πρόθεσις συν φανερώνει ότι ένας αριθμός πραγμάτων, ενεργειών ή συνθηκών επήγαιναν μαζί ή παράλληλα το ένα με το άλλο. Η λήξις των, λοιπόν, μαζί, θα εσήμαινε ένα συνδυασμένο τέλος ή συνδυασμό τέλους, ή άφιξι σ’ ένα κοινό τέλος. Διάφορες εκδόσεις του Λεξικού των Λίδδελ και Σκοτ δίδουν τους εξής ορισμούς της λέξεως αυτής: «συνδυασμός μερών σ’ ένα τέλος, συνδυασμός προσπαθειών· αποτελειωμός (ενός σχεδίου)». Αν χρησιμοποιήσωμε την έκφρασι «συνδυασμός τέλους» ή «λήξις μαζί», αυτό θα δώση τη σωστή έννοια. Οι απόστολοι ερώτησαν τον Ιησού, «Πότε θέλουσι γείνει ΤΑΥΤΑ;» και αυτό υπαινίσσεται πράγματα που τελειώνουν μαζί ή μ’ ένα συνδυασμένο τρόπο. Οι απόστολοι έλαβαν την έκφρασι «συντέλεια αιώνος» από τον Ιησού, όπως αναγράφεται στο Ματθαίο 13:39, 40, 49, και έτσι ήξεραν πώς αυτός περιέγραψε ότι ένας αριθμός πραγμάτων θα ετελείωναν μαζί σ’ αυτόν τον συνδυασμό τέλους ή στη συντέλεια. Πράγματι η έκφρασις αυτή χρησιμοποιείται έξη μόνο φορές στα αποστολικά συγγράμματα, πέντε φορές από τον απόστολο Ματθαίο και μια φορά από τον απόστολο Παύλο.

11. Ποια λέξι εχρησιμοποίησαν που μεταφράζεται «κόσμος»; Πώς φανερώνεται η σημασία της;

¹¹ Αλλά τι πρέπει να λεχθή σχετικά με τη λέξι αιών, για τη συντέλεια του οποίου ερώτησαν οι απόστολοι; Οι νεώτεροι Ρωμαιοκαθολικοί μεταφρασταί ακολουθούν την «Απόδοσι Ντουαί» μεταφράζοντας τη λέξι αυτή «κόσμος». Αλλά η συνήθεια των περισσοτέρων μη Καθολικών νεωτέρων μεταφραστών είναι να την αποδίδουν με την αντίστοιχη στη γλώσσα των λέξι («age» [έιντζ] στην Αγγλική), που σημαίνει μια περίοδο χρόνου στην ιστορία του ανθρώπου, η οποία έχει ή δεν έχει χρονολογικά όρια. Η σημασία, όμως, αυτή της λέξεως αιών είναι κατάλληλη με ωρισμένα συμφραζόμενα, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι η αποκλειστική της σημασία πάντοτε ή με κάποια άλλα συμφραζόμενα. Το εδάφιο Εφεσίους 2:2 είναι μια περίπτωσις του τελευταίου αυτού είδους. Εκεί ο Παύλος λέγει στους Χριστιανούς: «Και υμάς οντάς νεκρούς τοις παραπτώμασι και ταις αμαρτίαις, εν αις ποτέ περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απείθειας.» (Κείμενον) Εδώ η Νεοελληνική μετάφρασις αποδίδει τη λέξι αιών ως «πολίτευμα», ενώ άλλες ως «πορεία». Έτσι η έμφασις δίδεται μάλλον στην πορεία που ακολουθείται κατά τη διάρκεια μιας ειδικής χρονικής περιόδου, παρά στη χρονική περίοδο την ίδια. Ο Παύλος εχρησιμοποίησε ξανά τη λέξι αιών εις Γαλάτας 1:3, 4, για να πη: «Από . . . Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, . . . όστις έδωκεν εαυτόν δια τας αμαρτίας ημών, δια να ελευθερώση ημάς εκ του παρόντος πονηρού αιώνος.» Αφού οι Χριστιανοί από την εποχή του Παύλου έως τώρα εξακολούθησαν να ζουν στην ίδια γενική χρονική περίοδο, στην οποία το κακόν ή η πονηρία διέπει το ανθρώπινο γένος, έπεται ότι η λέξις αιών εδώ δεν μπορεί να σημαίνη μια χρονική περίοδο. Πρέπει να σημαίνη το σύστημα των πραγμάτων που είναι πονηρό και από το οποίο ο Ιησούς Χριστός έχει απελευθερώσει τους καθιερωμένους ακολούθους του.

12. Πώς το Εβραίους 1:1, 2 δείχνει τη σημασία του «αιών»;

¹² Η σημασία «σύστημα πραγμάτων» περιέχεται επίσης στη λέξι αιών όταν ο Παύλος την χρησιμοποιεί εις Εβραίους 1:1, 2, όπου λέγει: «Ο Θεός . . . εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας.» Αυτό δεν μπορεί λογικά να σημαίνη ότι έκαμε περιόδους χρόνου, αλλά πρέπει να αναφέρεται σε συστήματα πραγμάτων, για τη δημιουργία των οποίων ο Ύψιστος Θεός εχρησιμοποίησε τον Υιό του Ιησού Χριστό. Τα συστήματα αυτά θα μπορούσαν, φυσικά, να υπάρχουν για μια περιορισμένη χρονική περίοδο ή για πάντα, πράγμα που εξαρτάται από το θείο θέλημα. Η σημασία αυτή της λέξεως αιών είναι επίσης κατάλληλη εις Εβραίους 9:25, 26, όπου ο Παύλος μιλεί για τη θυσία του Ιησού υπέρ αμαρτιών και λέγει «Ουδ’ ίνα πολλάκις προσφέρη εαυτόν, ώσπερ ο [Ιουδαίος] αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ’ ενιαυτόν εν αίματι αλλοτρίω· επεί έδει αυτόν πολλάκις παθείν από καταβολής κόσμου· νυν δε άπαξ επί συντελεία των αιώνων [συστημάτων πραγμάτων] εις αθέτησιν αμαρτίας δια της θυσίας αυτού πεφανέρωται.» (Κείμενον)

13. Πώς το Εβραίους 9:25, 26 δείχνει περαιτέρω τη σημασία του;

¹³ Όταν ο Ιησούς προσέφερε τον εαυτό του ως ανθρώπινη θυσία στον Θεό, αυτό έφερε ένα συνδυασμένο τέλος στα συστήματα πραγμάτων που ο Θεός είχε θέσει σε λειτουργία στο Ιουδαϊκό έθνος έως τότε. Έθεσε τέρμα στο να είναι περαιτέρω ευπρόσδεκτες οι θυσίες ζώων ενώπιον του Θεού. Ετερμάτισε την παλαιά Μωσαϊκή διαθήκη του νόμου που είχε κάμει ο Θεός με τον Ισραήλ. Ετερμάτισε το σύστημα των προφητικών τύπων και σκιών που είχαν θεσπισθή στους Ισραηλίτες και τους προπάτοράς των. Τώρα έλαβε ισχύν μια νέα διαθήκη μεταξύ του Θεού και ενός νέου Ισραήλ, ενός πνευματικού Ισραήλ, άρχισαν δε να εκπληρώνωνται οι αρχαίοι τύποι και οι σκιές επάνω στο νέο αυτό έθνος. Το σύστημα εκείνο της Ιουδαϊκής λατρείας και σχέσεως με τον Θεό, ετερματίσθηκε τελείως όταν η Ιερουσαλήμ κατεστράφη, σαράντα περίπου χρόνια αργότερα. Δεν υπήρχε πλέον υλικός ναός στην άλλοτε αγία πόλι, όπου οι Ιουδαίοι θα μπορούσαν να συναθροίζωνται και να εκτελούν τα της λατρείας των όπως στον παλαιό καιρό. Αληθινά, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε σ’ έναν καιρό που ειδικά συστήματα πραγμάτων, τα οποία ανήκαν στους Ιουδαίους, ετελείωναν μαζί.

14. Τι, λοιπόν, σημαίνει «αιών» εις Ματθαίον 24:3, και γιατί;

¹⁴ Αφού οι απόστολοι συνέδεσαν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της με την παρουσία του Χριστού και τη συντέλεια, η λέξις αιών στην προφητεία του Ιησού έχει καλύτερα τη σημασία «συστήματος πραγμάτων» μάλλον παρά χρονικής περιόδου, δεν εννοεί δε καθόλου τη γηίνη μας σφαίρα.

15. Γιατί αυτό το τέλος του «αιώνος» δεν εφαρμόζεται στο 70 μ.Χ.; Πότε εφαρμόζεται;

¹⁵ Αλλ’ αν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., γιατί η συντέλεια για την οποία ρώτησαν οι απόστολοι, δεν εφαρμόζεται σ’ αυτό το πλήρες τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων το έτος εκείνο και στο οποίον αναφέρεται ο Παύλος εις Εβραίους 9:25, 26; Η αιτία που δεν εφαρμόζεται είναι το ότι η «παρουσία» του Χριστού δεν άρχισε το 70 μ.Χ. ούτε ήλθε αυτός τότε με την δύναμι και τη δόξα της βασιλείας του. Αυτό επραγματοποιήθηκε στο 1914 μ.Χ. Συνεπώς, όταν ο Ιησούς συνεδύασε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της με το τέλος και με την παρουσία του ως ανάσσοντος Βασιλέως, εχρησιμοποίησε αναμφιβόλως την Ιερουσαλήμ και τον άγιο τόπο της ως εξεικόνισι μιας ομοίας θρησκευτικής οργανώσεως των ημερών μας, δηλαδή, του «Χριστιανισμού». Εχρησιμοποίησε επίσης, κατ’ ανάγκην, το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων ως μια προφητική εικόνα, για να εξεικονίση το τέλος του συστήματος πραγμάτων που έχει επικρατήσει έως τώρα. Αυτό το τέλος επέρχεται στη διάρκεια της βασιλικής παρουσίας του τώρα. Έτσι, με προφητική κατανόησι και με διαυγή όρασι του μέλλοντος, ο Ιησούς έδωσε μια διπλή σημασία σε μέγα μέρος της προφητείας του. Μ’ αυτό τον τρόπο ύψωσε την προφητεία του πολύ πέρα από το τρομερό τέλος που ήλθε στο απερριμμένο Ιουδαϊκό έθνος, προλέγοντας το τέλος του «Χριστιανισμού» και όλου του κόσμου στον οποίον αυτός ανήκει, που θα επέλθη στην εποχή μας. Με αυτή την κατανόησι της προφητείας του, μπορούμε να εκτιμήσωμε ζωηρότερα ότι ζούμε τώρα στη συντέλεια του κόσμου ή στον ‘καιρό του τέλους’.