Ενθαρρύνετε τους Άλλους να Υπομένουν — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ενθαρρύνετε τους Άλλους να Υπομένουν

1. (α) Τι προέτρεπε ο Παύλος στους Εβραίους αδελφούς του; (β) Κάθε πότε είναι καλό να ενθαρρύνωμε αλλήλους;

ΜΟΛΙΣ εννέα μόνο χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε τη δυναμική του επιστολή στην Εβραϊκή εκκλησία των Χριστιανών της πόλεως εκείνης. Στο προηγούμενο άρθρο εξετάσαμε τι είχε πει στα κεφάλαια πρώτο και δεύτερο της επιστολής του εκείνης. Στο τρίτο κεφάλαιο της επιστολής του στους εκχριστιανισμένους Εβραίους, ο απόστολος Παύλος προέτρεπε τους Εβραίους αδελφούς του να λάβουν υπ’ όψι τον απόστολο και αρχιερέα Ιησούν, ο οποίος ήταν πιστός ως Υιός στον οίκον του Θεού. Οι Χριστιανοί έχουν ενώπιον των την ευκαιρία να είναι απ’ αυτόν τον οίκον αν κρατήσουν μέχρι τέλους βεβαία την παρρησία και το καύχημα της ελπίδος των. Αυτό σημαίνει υπομονή. Οι Χριστιανοί πρέπει ν’ αποφεύγουν ν’ αναπτύσσουν ‘πονηρά καρδία απιστίας, ώστε ν’ αποστατήσουν από Θεού ζώντος,’ αλλ’ αντιθέτως, πρέπει να εξακολουθήσουν να προτρέπουν και να ενθαρρύνουν αλλήλους κάθε μέρα ενόσω το «σήμερον» ονομάζεται.—Εβρ. 3:12, 13.

2. Στο τέταρτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, πώς ενεθάρρυνε ο Παύλος τους αδελφούς του;

² Στις Γραφές υπάρχουν πολλά καλά λόγια για συμβουλές, πολλά παραδείγματα για να τα λάβωμε υπ’ όψι. Ο Παύλος υπενθύμισε στους Εβραίους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ μερικά απ’ αυτά τα παραδείγματα για ενθάρρυνσί των. Είπε πώς ο Θεός δυσαρεστήθηκε από τον αρχαίον Ισραήλ και δεν άφησε τους περισσοτέρους από τους πιο ηλικιωμένους Εβραίους, που είχαν εξέλθει από την Αίγυπτο, να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας. Γιατί δεν τους άφησε; Διότι αυτοί, επειδή δεν είχαν πίστι, ενήργησαν με ανυπακοή. Τώρα, εμείς δεν θέλομε με όμοιο τρόπο να υστερήσωμε στην απόκτησι της επαγγελίας. Τ’ αγαθά νέα έχουν κηρυχθή σ’ εμάς, και αν πιστέψωμε, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα εισέλθωμε στην ‘κατάπαυσι του Θεού.’ Προτρέπομε λοιπόν κι ενθαρρύνομε ο ένας τον άλλον για να μην πέσωμε στο ίδιο παράδειγμα παρακοής όπως εκείνοι που είχαν εξέλθει από την Αίγυπτο. Πρέπει πάντοτε να έχωμε μεγάλη εκτίμησι στ’ αγαθά νέα που κηρύχθηκαν σ’ εμάς και να τηρούμε ισχυρή την πίστι μας. Ο λόγος του Θεού ας μας ενδυναμώνη στη ζωή μας. «Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν, και διέρχεται μέχρι διαιρέσεως ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και διερευνά τους διαλογισμούς και τας εννοίας της καρδίας».—Εβρ. 4:1-5, 11, 12.

3. Ποιες περιστάσεις θα μπορούσαν ν’ αποβούν παγίδα στους Εβραίους Χριστιανούς:

³ Εκείνοι οι Εβραίοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος ζούσαν ανάμεσα σε μεγάλα πλήθη Ιουδαίων που είχαν την πατροπαράδοτη ραββινική θρησκεία και οι οποίοι προσπαθούσαν ν’ ακολουθήσουν τη διαθήκη του νόμου παρά το γεγονός ότι εκείνη είχε τελειώσει. Οι Χριστιανοί αποτελούσαν τη μειονότητα και γι’ αυτό δεν ήσαν δημοφιλείς, εδιώκοντο και εμισούντο. Αλλά δεν μπορούσαν ν’ αρχίσουν να σκέπτωνται να επανέλθουν στον Ιουδαϊσμό για ν’ αποφύγουν το μίσος και τον διωγμό, ούτε μπορούσαν ν’ αφήσουν τους εαυτούς των να παρασυρθούν στους κοινωνικούς εορτασμούς που συνεδέοντο με τις συναγωγές. Έπρεπε να έχουν καλή γνώσι και κατανόησι του πώς ο Χριστός εξεπλήρωσε τον Νόμο, για να φυλάγωνται από το να μεταπέσουν στον Ιουδαϊσμό και στην προσφορά θυσιών ζώων, διότι όλα αυτά δεν ήσαν πια παρά ένας κενός, ανωφελής τυπικισμός στα όμματα του Θεού.

4. Ποιες είναι μερικές από τις διδασκαλίες που περιέλαβε ο Παύλος στην επιστολή του για να εποικοδομήση τους Εβραίους;

⁴ Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, ποιος μπορούσε καλύτερα από τον απόστολο Παύλο να καταλάβη την πίεσι και τον διωγμό στον οποίον ήσαν εκτεθειμένοι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί της Ιερουσαλήμ; Ποιος ήταν καλύτερα καταρτισμένος να τους εφοδιάση με ισχυρά επιχειρήματα για την αναίρεσι των Ιουδαϊκών παραδόσεων, εκτός από τον Παύλο, τον πρώην Φαρισαίο; Αυτός, με τη γνώσι του Μωσαϊκού νόμου, την οποίαν είχε μάθει στα πόδια του Γαμαλιήλ, μπορούσε να παρουσιάση αναμφισβήτητες αποδείξεις ότι ο Χριστός εξεπλήρωσε τον Νόμο, μαζί με τις διατάξεις του και τις θυσίες, και ότι η προηγούμενη διάταξις αντικαταστάθηκε τώρα από πολύ ενδοξότερες πραγματικότητες. Όλες οι καταπληκτικά λαμπρές νέες διδασκαλίες περί του Χριστού παρουσιάσθηκαν εδώ στους Ιουδαίους προσηλύτους με τόσο άφθονες αποδείξεις από τις Εβραϊκές Γραφές ώστε κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μη πεισθή και να μην οικοδομηθή πνευματικώς. Η προς Εβραίους επιστολή δείχνει τη βαθειά αγάπη του Παύλου για τους αδελφούς του και τον διακαή του πόθο να τους βοηθήση με πρακτικό τρόπο στον καιρό της μεγάλης των πνευματικής ανάγκης.

ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ

5. Πώς ο Παύλος ετόνισε την ανωτερότητα της νέας Χριστιανικής διατάξεως;

⁵ Μια εξέτασις αυτής της προς Εβραίους επιστολής δείχνει πώς ο Παύλος ετόνιζε την ανωτερότητα της νέας διατάξεως που έκαμε ο Θεός για τον λαό του. Κάτω από το νέο αυτό σύστημα πραγμάτων ο Ιησούς Χριστός έγινε ο αιώνιος αρχιερεύς, που δεν χρειάζεται διαδόχους όπως εχρειάζοντο οι αρχιερείς των αρχαίων Λευϊτικών ημερών. Δεν έχει ανάγκη να προσφέρη κάθε μέρα θυσίες για τις δικές του αμαρτίες και κατόπιν για τις αμαρτίες του λαού, όπως έκαναν εκείνοι οι αρχιερείς. Μπόρεσε να κάμη μια θυσία για πάντα για τις αμαρτίες του λαού, και κατόπιν εκάθησε στα δεξιά του Θεού.—Εβρ. 6:20· 7:11-28· 8:1· 9:6-28.

6. Γιατί η νέα διαθήκη ήταν πολύ ανώτερη από τη διαθήκη του νόμου;

⁶ Τώρα μια νέα διαθήκη ήλθε σε λειτουργία, που κάνει πράγματα τα οποία ποτέ δεν μπορούσε να κάμη η διαθήκη του νόμου. Η διαθήκη του νόμου υπενθύμιζε στους ανθρώπους τις αμαρτίες των, με την απαίτησι να προσφέρουν συνεχώς θυσίες. Κι ωστόσο, ποτέ δεν μπορούσε ν’ ανοίξη το δρόμο για να λάβη ο άνθρωπος αιώνια ζωή. Ο Παύλος παρέθεσε από την προφητεία του Ιερεμία τα εξής για τη νέα διαθήκη που θα έκανε ο Ιεχωβά: «’Αυτή είναι η διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς αυτούς μετά τας ημέρας εκείνας’, λέγει ο Ιεχωβά. ‘Θέλω δώσει τους νόμους μου εις τας καρδίας αυτών, και θέλω γράψει αυτούς επί των διανοιών αυτών.’» Και προσθέτει, «Και τας αμαρτίας αυτών και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.» «Όπου δε είναι άφεσις τούτων,» υποστηρίζει ο Παύλος, «δεν είναι πλέον προσφορά περί αμαρτίας.» (Εβρ. 10:16-18· 8:7-13· Ιερεμ. 31:31-33) Το νέο, λοιπόν, είναι απείρως ανώτερο του παλαιού από πολλές απόψεις.

7. (α) Πώς ο Παύλος ετόνισε τη σπουδαιότητα του να έχωμε πίστι; (β) Πώς το παράδειγμα του Ιησού κατέδειξε τη σχέσι πίστεως και υπομονής;

⁷ Στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του Παύλου, η πίστις τονίζεται ως απολύτως αναγκαία, διότι χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να ευαρεστήση κανείς τον Θεό. Οι εκχριστιανισμένοι Εβραίοι εγνώριζαν για τους πατέρες των, τους πιστούς άνδρες της αρχαιότητος. Έτσι λοιπόν ο Παύλος μπορούσε να χρησιμοποιήση τις πείρες του Αβραάμ και των άλλων πιστών ανδρών, ως ένα μέσον ενθαρρύνσεως. Οι αφωσιωμένοι εκείνοι άνθρωποι του Θεού κατέδειξαν την απόλυτη ανάγκη διατηρήσεως ισχυρής πίστεως κάτω από πολλές δοκιμασίες. Κατόπιν, στο δωδέκατο κεφάλαιο, ο Παύλος επισφραγίζει το επιχείρημα του εν σχέσει με τον Αρχηγόν και Τελειωτήν της πίστεώς μας, λέγοντας: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.» (Εβρ. 12:1-3) Η πιστή υπομονή του Χριστού αποτελεί το παράδειγμά μας για να το μιμηθούμε. Αυτός υπέμεινε αντιλογίες και θλίψεις, διότι μπορούσε διά της πίστεως να βλέπη, πέρα από την πείρα του θανάτου, τη μέλλουσα χαρά. Αν η πίστις μας είναι ισχυρή, ώστε να οραματιζώμεθα τη Νέα Τάξι που είναι εμπρός μας, μπορούμε κι εμείς επίσης να υπομείνωμε. Ο Παύλος, διατηρώντας έτσι ένα πνευματικό κεντρικό σημείο στην ανωτερότητα του παραδείγματος του Χριστού και της Χριστιανικής διατάξεως, μπορούσε να προτρέπη τους συνδούλους του να διατηρούν μια υψηλή εκτίμησι των ιερών πραγμάτων.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ ΓΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

8. Πώς ο αγιασμός και η εκτίμησις των ιερών πραγμάτων σχετίζονται με την υπομονή;

⁸ Ο Παύλος ετόνισε επίσης τη σπουδαιότητα του αγιασμού και της καθαρότητος, συνδέοντάς τα όλα, έτσι: «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κυριον· παρατηρούντες μήπως υστερείται τις από της χάριτος του Θεού· μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρει ενόχλησιν, και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί· μήπως είναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις δια μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού· επειδή εξεύρετε ότι και μετέπειτα, θέλων να κληρονομήση την ευλογίαν, απεδοκιμάσθη· διότι δεν εύρε τόπον μετανοίας, αν και εξεζήτησεν αυτήν μετά δακρύων.» (Εβρ. 12:14-17) Ο Ησαύ δεν μπόρεσε να εκτιμήση τα ιερά πράγματα, ακόμη και στη μικρή πίεσι της πείνας. Δεν είχε την απαιτούμενη πίστι να οραματισθή τη χαρά που επρόκειτο να έλθη στους πιστούς. Δεν μπόρεσε να υπομείνη μια τόσο μικρή δοκιμασία. Σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες» θα συμβούν ελλείψεις τροφίμων και μπορεί κι εμείς κάποτε να πεινάσωμε. Αλλ’ αυτό δεν αποτελεί λόγον για να εγκαταλείψουμε την ευλογητή μας θέσι ως δούλων του Θεού. Ο Ιεχωβά θα μας βοηθήση σε όλες μας τις δοκιμασίες, είτε μικρές είναι αυτές είτε μεγάλες. (Ματθ. 4:1-11) Ο Ιησούς αποτελεί το μεγάλο μας παράδειγμα εν σχέσει με αυτό.

9. Ποιος είναι ένας από τους καλυτέρους τρόπους για να βοηθήσωμε τον εαυτό μας και τους άλλους να εκτιμήσουν τα πνευματικά πράγματα και την ανάγκη της υπομονής;

⁹ Ως μέσον θεραπείας για κείνους που μπορεί να γίνουν νωθροί κατά την ακοήν και οι οποίοι μεταπίπτουν σε αδράνεια, συνιστά τα εξής: «Ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:23-25) Με αυτά μας κάνει εντύπωσι η σπουδαιότης της παρακολουθήσεως συναθροίσεων και η τακτική συμμέτοχη στις συναθροίσεις, για να διατηρήσωμε την εκτίμησί μας στα πνευματικά πράγματα. Εκείνοι που εξασθένησαν ή έγιναν νωθροί ως προς την ακοή των μπορούν ν’ ανανεωθούν ή να υποκινηθούν σε αγάπη και καλά έργα με το να τους φέρνωμε στις Χριστιανικές συναθροίσεις. Δεν υπάρχει υποκατάστατον σ’ αυτή την πρόνοια που έλαβε ο Θεός.

10. (α) Γιατί πρέπει τώρα να προτρέπωμε αλλήλους; (β) Ποια ιδιότης υποκινεί έναν να ενθαρρύνη τους αδελφούς του;

¹⁰ Ο Παύλος μας είπε να προτρέπωμε αλλήλους, και τοσούτω μάλλον όσο βλέπομε πλησιάζουσαν την ημέραν. Τώρα που φθάσαμε σ’ αυτό το στάδιο της ιστορίας, που πλησιάζει το τέλος της κυριαρχίας του Σατανά, επιβάλλεται να προτρέπωμε αλλήλους. Μολονότι πολλοί από τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα μπορεί να μη έχουν βγη από το Ιουδαϊκό θρησκευτικό σύστημα που ηναντιώνετο και κατεδίωκε τους πρώτους Χριστιανούς, ωστόσο είμεθα περικυκλωμένοι από πειρασμούς και βρισκόμεθα κάτω από την πίεσι του διωγμού και του μίσους που προέρχονται από πολλές άλλες πηγές. Έχομε εξέλθει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, που φαίνεται ακόμη να ευημερή υλικώς σε μερικούς τόπους, αλλά δεν θέλομε, βέβαια, να επανέλθωμε στις κακές πράξεις της. Ο Πέτρος προειδοποίησε για ένα τέτοιο πράγμα. (2 Πέτρ. 2:21, 22) Τώρα είναι καιρός να τηρήσουμε υψηλή εκτίμησι για τα ιερά πράγματα που έχομε μάθει. Ένεκα της αγάπης που υπάρχει στη Χριστιανική εκκλησία, όλοι επιθυμούν να βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές των να υπομένουν και να εξακολουθούν να είναι στην οδόν που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Επομένως, είναι καιρός να υπάρχη προτροπή και ενθάρρυνσις μεταξύ μας. Ο καθένας μας μπορεί να ενθυμήται τι έκαμε ο απόστολος Παύλος για να ενθαρρύνη και να βοηθήση τους αδελφούς του. Ετόνισε σ’ αυτούς την ανωτερότητα αυτής της νέας και καλυτέρας διατάξεως που έκαμε ο Θεός για τον λαό του. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να υπάρχη διάθεσις από μέρους μας να παρασυρθούμε προς τον κόσμο και τα θρησκευτικά του συστήματα.

11. Πώς εμείς ωφελούμεθα από τα πνευματικά πράγματα που έγραψε ο Παύλος στους Εβραίους;

¹¹ Μπορούμε επίσης να ωφεληθούμε απ’ όσα είπε ο Παύλος στους Εβραίους, με το να θυμούμεθα τη μεγάλη πρόνοια που έλαβε ο Ιεχωβά μέσω του αιωνίου ιερατείου, τα οφέλη της νέας διαθήκης, και την αφαίρεσι των αμαρτιών για πάντα μέσω της μιας θυσίας του Χριστού. Μολονότι μπορεί να τα έχωμε ακούσει πολλές φορές αυτά τα πράγματα, ωστόσο δεν είναι κάτι το κοινόν ή το συνηθισμένο. Είναι απολύτως ανώτερα. Η επανάληψις της αληθείας είναι εποικοδομητική. Υπάρχουν πολλές εξαίρετες ευκαιρίες να μιλούμε για τα πνευματικά οφέλη που απολαμβάνομε όλοι ως αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». Υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον αυτά τα σπουδαιότατα πράγματα, θα βοηθούμε αλλήλους ώστε να μη αρχίσωμε σιγά σιγά να χάνωμε την πίστι μας.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ

12. (α) Γιατί έχει τώρα ιδιαίτερη αξία το να γνωρίζωμε πώς θ’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή; (β) Ποια είναι μερικά από τα άλλα πράγματα που σχετικά λίγοι άνθρωποι έχουν τώρα;

¹² Ποια είναι μερικά από τα πνευματικά οφέλη για να οποία μπορούμε να μιλούμε μεταξύ μας ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά; Είναι πάρα πολλά. Μπορούμε ν’ αρχίσωμε με το να λέγωμε ότι γνωρίζομε πώς θ’ αποκτήσωμε ζωή· ότι εκτιμούμε τη λυτρωτική θυσία του Χριστού. (Ρωμ. 6:23) Σκεφθήτε εκείνους που ακολουθούν ακόμη τον Ιουδαϊσμό και περιμένουν ακόμη ένα Μεσσία, ή σκεφθήτε εκείνους που είναι ειδωλολάτραι και ξέρουν λίγα ή δεν ξέρουν τίποτα για τον Χριστό και την ελπίδα για ζωή. (1 Κορ. 1:18, 23) Ή, σκεφθήτε τον «Χριστιανικό κόσμο» που είναι αναμεμιγμένος με πολλές ψευδείς θεωρίες και φιλοσοφίες και δεν λαμβάνει την πορεία που οδηγεί σε σωτηρία από τον Χριστό. (Παραβάλατε με Ματθ. 15:1-9) Αντιθέτως, οι δούλοι του Ιεχωβά ελευθερώθηκαν από τις παραδόσεις της Βαβυλώνας της Μεγάλης. (Ιωάν. 8:31, 32) Δεν ζούμε με τον φόβο του να υποφέρωμε στο ‘καθαρτήριο’ ή στο πυρ της κολάσεως. Γνωρίζομε ότι οι νεκροί κοιμούνται. Έχομε τη θαυμάσια ελπίδα της αναστάσεως. (Ιωάν. 5:28, 29· 1 Θεσ. 4:13-18· Αποκάλ. 20:4-13) Δεν μας καταλαμβάνει σύγχυσις από κάποια ψευδή διδασκαλία περί Τριάδος. Ελευθερωθήκαμε από δεισιδαιμονίες—δεν εμπιστευόμεθα σε φυλαχτά, εικόνες, είδωλα, ούτε έρπομε με τα γόνατά μας για ν’ ανεβούμε σε βουνοπλαγιές ή σε βωμούς σε θρησκευτικές τελετές. Δεν υποφέρομε από πνευματική παραμέλησι των ψευδοποιμένων του «Χριστιανικού κόσμου», ούτε καταπιεζόμεθα από τον κλήρο του. (1 Κορ. 10:14· Ματθ. 9:36· Λουκ. 22:25, 26· 2 Κορ. 1:24) Αυτές οι αλήθειες αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο που σχετικά λίγοι το καταλαβαίνουν.

13. Πώς εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά βρίσκουν προστασία από τον δαιμονισμό;

¹³ Σκεφθήτε πώς ο Ιεχωβά άνοιξε τις διάνοιες και την αντίληψι του λαού του για να εκτιμήση τους κινδύνους του δαιμονισμού στις πολλές του εκδηλώσεις, όπως είναι η αστρολογία και η μαντεία, και πώς παρέχει προστασία απ’ αυτά. (Δευτ. 18:10-12· 1 Κορ. 10:21· Γαλ. 5:19, 20· 1 Τιμ. 4:1· Αποκάλ. 18:4, 23) Δεν πρέπει να φοβούμεθα τον δαιμονισμό, οι άλλοι τον φοβούνται.—Αριθ. 23:21, 23· Παροιμ. 18:10.

14, 15. Σ’ αυτόν τον καιρό της παγκοσμίου ιστορίας, ποια είναι μερικά πλεονεκτήματα που έχουν οι δούλοι του Θεού;

¹⁴ Οι παγκόσμιες συνθήκες χειροτερεύουν από μέρα σε μέρα. Οι άνθρωποι λιποψυχούν από φόβο των δεινών που πρόκειται να έλθουν. Απ’ όλους τους ανθρώπους, μόνον οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν μια πραγματική ελπίδα για το μέλλον. Αυτοί οι Χριστιανοί έχουν στοργικούς αδελφούς οι οποίοι τους παρηγορούν και τους εποικοδομούν· όταν ένας βρίσκεται σε ανάγκη, οι άλλοι τον βοηθούν. Ιδιαίτερα όταν η Βαβυλών η Μεγάλη καταστραφή μέσα σε μια μεγάλη βιαιότητα, τότε θα είναι καιρός γι’ αυτούς τους πιστούς Χριστιανούς να παρηγορήσουν και να βοηθήσουν αλλήλους και να παρακολουθήσουν τη σωτηρία του Ιεχωβά. Θα υπάρξουν, πραγματικά, πολλές ευλογίες με το να είναι κανείς τότε στις τάξεις του λαού του Ιεχωβά.—Λουκ. 21:26· 1 Θεσ. 5:12-15· Αποκ. 17:15-18· 19:1.

¹⁵ Γνωρίζομε γιατί επετράπη η ανομία. Καταλαβαίνομε τη σημασία των «εσχάτων ημερών» και δεν είναι ανάγκη ν’ αναμιγνυώμεθα στην πολιτική και τη σύγχυσι του κόσμου. Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν εμπλέκονται σε απεργίες, οχλοκρατίες, εξεγέρσεις και παρανομίες αυτών των «εσχάτων ημερών». Αυτά όλα αποτελούν μια προστασία για μας.—Έξοδ. 9:15, 16· Ιώβ 1:6-2:10· Ιωάν. 6:15· 17:16· Ρωμ. 13:1-9.

16. Ποια είναι μερικά πράγματα από τα οποία εμείς προσωπικά ωφελούμενα επειδή γνωρίζομε και ζούμε σύμφωνα με τον λογον του Θεού;

¹⁶ Προσωπικά, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν πολλά οφέλη. Επειδή εμείς δεν έχομε τις ανησυχίες εκείνων που ανήκουν σ’ αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων, οι οποίοι δεν έχουν ελπίδα, μπορούμε ν’ αποφύγωμε πολλές θλίψεις. Η ανησυχία είναι μια από τις κύριες αιτίες των καρδιακών παθήσεων. Ακολουθώντας τους νόμους του Ιεχωβά περί ηθικής, αποφεύγομε τα αφροδίσια νοσήματα του κόσμου, τα οποία διαδίδονται τόσο γρήγορα σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». Διατηρούμε τον εαυτό μας καθαρό από τη συνήθεια του καπνίσματος, και αυτό αποτελεί μια προστασία από τον καρκίνο, που μαστίζει τώρα τόσο πολλούς. Δεν γινόμεθα μέθυσοι, κι έτσι δεν μας μαστίζει η καταστρεπτική επίδρασις του αλκοολισμού στη διάνοια και στο σώμα. Δεν δοκιμάζομε τη στενοχώρια που φέρνουν τα τυχηρά παιγνίδια. Οι κοσμικές γιορτές κάνουν πολλούς να χρεώνωνται για να επιδείξουν «εορταστικό πνεύμα», και κατόπιν δαπανούν πολλούς μήνες κόπου για να εξοφλήσουν αυτά τα χρέη. Αντιθέτως, η γνώσις της αληθείας από τον λόγον του Θεού μάς κάνει ευτυχείς, και λέγουν ότι μια χαρούμενη καρδιά είναι ένα καλό φάρμακο. Υπάρχει επίσης πολλή ευτυχία στο να δίνωμε την αλήθεια στους άλλους. Υπάρχουν λοιπόν πολλά οφέλη, με κάθε τρόπο!—Φιλιππ. 4:6, 7· Γαλ. 5:19-23· Παροιμ. 4:20-22· Ματθ. 5:3-12· Πράξ. 20:35.

17. Με την τήρησι των νόμων του Θεού, ποια οφέλη απολαμβάνουν οι Χριστιανικές οικογένειες;

¹⁷ Πάρα πολλές κοσμικές οικογένειες σήμερα έχουν διαλυθή επειδή παρέλειψαν να σεβασθούν τους νόμους του Ιεχωβά. Αλλ’ η διδασκαλία του Ιεχωβά μάς βοήθησε να επιτύχωμε οικογενειακή ενότητα. Τα τέκνα, όταν εκπαιδεύωνται κατάλληλα από τους γονείς των στη Χριστιανική δράσι, ακολουθώντας τις Γραφές, προστατεύονται από τα βλαβερά αποτελέσματα της εγκληματικότητος και της επιδόσεως των σε ναρκωτικά που τόσο έχουν διαδοθή σήμερα και που καταλήγουν σε τόσο πολλή στενοχώρια και δυστυχία.—Εφεσ. 6:1-4· Παροιμ. 3:1, 2.

18. Με Γραφικά εδάφια, δείξτε την ανωτερότητα της Χριστιανικής συναναστροφής από την κοσμική συναναστροφή.

¹⁸ Η συναναστροφή μας στη Χριστιανική εκκλησία και η συντροφιά με τους αδελφούς μας αποτελούν μια μεγάλη ευλογία, διότι είναι πραγματική ευχαρίστησις να είμεθα μεταξύ εκείνων που παράγουν τους καρπούς του πνεύματος. Έτσι, δεν αναμιγνυόμεθα με τα έργα της σαρκός, που είναι πολύ επιβλαβή.—Παροιμ. 17:17· Γαλ. 5:22-26· 1 Κορ. 15:33.

19. (α) Μπορείτε να σκεφθήτε κι άλλους λόγους για τους οποίους να είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά; Ποιοι είναι μερικοί απ’ αυτούς; (β) Πώς μπορούμε να υπομείνωμε ως το τέλος;

¹⁹ Θα ήταν δυνατόν να συνεχίσωμε δαπανώντας πολλές ώρες στην ανασκόπησι των ευλογιών που παρέχει η διάταξις του Ιεχωβά για τους δούλους του. Ποιος, εκτός από τους δούλους του Ιεχωβά, μπορεί να διακρίνη τι σημαίνει η βασιλεία του Θεού, αφού ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός άρχισε να διακυβερνά στους ουρανούς το 1914 μ.Χ.; (Ψαλμ. 2:4-6· 110:1, 4· Δαν. 2:44· 7:13, 14· Ματθ. 11:25-27· 13:44· Αποκάλ. 11:15-17· 19:11-21) Ποιος άλλος καταλαβαίνει πώς, με τη βασιλική εκείνη διακυβέρνησι, ο Ιεχωβά θα κάμη αυτή τη γη παράδεισο στον οποίον ο άνθρωπος θα ζη για πάντα; (Αποκ. 21:1-5· Ψαλμ. 37:9-11, 29· Εκκλησ. 1:4· Ησ. 65:17-23· Ιεζ. 34:25-27· Λουκ. 23:42, 43) Καθόσον διαβάζετε τον λόγο του Θεού, να σκέπτεσθε όλους τους τρόπους με τους οποίους ο Ιεχωβά επρομήθευσε όσα χρειαζόμεθα, και ποτέ μην παραλείπετε να ευχαριστήτε τον Ιεχωβά. (Ρωμ. 8:28) Αυτό το είδος εκτιμήσεως των αγαθών του Ιεχωβά και αυτός ο τρόπος σκέψεως για τις πολλές ευλογίες του εποικοδομεί και ενθαρρύνει. Αυτά είναι εκείνα για τα οποία πρέπει να ομιλούμε. (Πράξ. 14:21, 22· 1 Κορ. 14:3) Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον μπορούμε να βοηθήσωμε αλλήλους για να διατηρήσωμε την πνευματικότητά μας. Μολονότι μπορεί να έρθουν δοκιμασίες, μας έχουν δοθή πάρα πολλές προμήθειες από τον Ιεχωβά για να βοηθηθούμε να υπομείνωμε. (Ιακ. 1:12) Ως άτομα και ως εκκλησίες έχομε ισχυροποιήσει την πίστι μας για να είμεθα στην εξαίρετη θέσι να υπομείνωμε ως το τέλος, καθώς ανθιστάμεθα στους πειρασμούς και στις κακές επιρροές αυτών των «εσχάτων ημερών» και μετέχομε στη διακήρυξι των αγαθών νέων. Ας είναι λοιπόν η απόφασίς μας η ίδια μ’ εκείνην που διετύπωσε ο απόστολος Παύλος: «Ημείς (όμως) δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής».—Εβρ. 10:39.

[Εικόνα στη σελίδα 432]

Δίνοντας σχόλια στις συναθροίσεις ενθαρρύνομε και προτρέπομε ο ένας τον άλλον να υπομένη

[Εικόνα στη σελίδα 433]

Τα πράγματα για τα οποία μιλούμε είναι πράγματι εκείνα που αποδίδουν πνευματικά οφέλη;