και τι δεν είναι αποδεκτό ή αξιοσέβαστο, συχνά επιδίδονται στο να κηλιδώνουν τους αληθινούς Χριστιανούς μάρτυρας. Κάθε δικαιολογία χρησιμοποιείται για να τους υποβιβάση στη δημοσία εκτίμησι. Το εναντίον των μίσος διατηρείται ζωντανό διότι τα κυβερνώντα στοιχεία έχουν αποφασίσει να μειώσουν και να κατασιωπήσουν το τολμηρό Γραφικό άγγελμά των. (Λουκ. 21:17) Επί τέλους, το άγγελμα αυτό ταράσσει την αυταρέσκεια εκείνων, που αγνοούν τον Θεό και επιμένουν ότι μπορούν να λύσουν τα εθνικά και τα διεθνή προβλήματα και να εισαγάγουν μια περίοδο ειρήνης και αφθονίας. Αν οι αληθινοί Χριστιανοί δεν εμισούντο έτσι κι εδιώκοντο κι εκακολογούντο, πώς θα μπορούσαν να είναι μεταξύ εκείνων, που περιεγράφησαν ως εξής από τον Ιησούν: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε, όταν σας ονειδίσωσι και διώξωσι, και είπωσιν εναντίον σας πάντα κακόν λόγον ψευδόμενοι, ένεκεν εμού»;—Ματθ. 5:10, 11.

ΥΠΟΜΟΝΗΤΙΚΗ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙΣ

Οι Χριστιανοί εγκαρτερούν υπομονητικά και προχωρούν με τη διακονία κηρύγματός των παρ’ όλες τις μορφές του διωγμού. Και όταν οι σύνδουλοί των υποφέρουν σε άλλα μέρη του κόσμου, εκφράζονται τολμηρά προς υπεράσπισίν των, χωρίς να αισχύνωνται να συνταυτίζονται μαζί τους. Δεν δείχνουν απλώς μια παθητική συμπάθεια για τους διωκομένους, αλλά προθυμία να αναλωθούν συμμετέχοντας με ζήλο σε μορφές του έργου κηρύγματος, από τις οποίες αποστερούνται εκείνοι που είναι φυλακισμένοι. Επίσης, με πολύ μεγάλη χαρά συνεισφέρουν στις νόμιμες δαπάνες προς υπεράσπισιν ενώπιον των δικαστηρίων εκείνων που πάσχουν. Τούτο συμφωνεί με το πιστό υπόδειγμα των πρώτων Χριστιανών, για τους οποίους έχει γραφή: «Υπεμείνατε μέγαν αγώνα παθημάτων· ποτέ μεν, θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις· ποτέ δε, γινόμενοι κοινωνοί των τα τοιαύτα παθόντων. Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου, και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας.»—Εβρ. 10:32-34.

Οι γνήσιοι Χριστιανοί υποφέρουν κάτω από διωγμό, διότι έχουν πολλές διαβεβαιώσεις από τον Λόγο του Θεού, όπως εκείνη που αναγράφεται στα εδάφια Λουκάς 21:18, 19: «Πλην θριξ εκ της κεφαλής σας δεν θέλει χαθή. Δια της υπομονής σας αποκτήσατε τας ψυχάς σας.» Δεν αναμένουν κάποια θαυματουργική απελευθέρωσι από κακή μεταχείρισι ή ακόμη κι από τον θάνατο. Εμπιστεύονται στη δύναμι του Ιεχωβά να τους αναστήση από τον θάνατο για να τους δώση μια μεγαλειώδη αμοιβή, σύμφωνα με την υπόσχεσι του Ιησού: «Όστις εύρη την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ, θέλει ευρεί αυτήν.»—Ματθ. 10:39.

Οι συμμάρτυρες του Ιησού έχουν αποφασίσει έτσι, ώστε οποιασδήποτε εκτάσεως διωγμός δεν θα τους χωρίση από την εκκλησία εκείνων που αγαπούν τον Θεό και υπακούουν σ’ Αυτόν. Ενώ ουδέποτε προκαλούν τον διωγμό, όπως κάνουν μερικοί φανατικοί, γνωρίζουν από τον Λόγο του Θεού ότι αυτός θα επέλθη εναντίον των, όταν δε επέλθη, είναι έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουν χωρίς οπισθοχώρησι. Γι’ αυτούς, ο διωγμός για δίκαιη αιτία, χάριν δικαιοσύνης, είναι έμβλημα τιμής και αιτία χαράς.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 2:23, ποιά προφητεία των Εβραϊκών Γραφών προείπε ότι ο Ιησούς «Ναζωραίος θέλει ονομασθή»;

Ο Ιωσήφ, η Μαρία κι ο νεαρός Ιησούς εγκατεστάθησαν στη Ναζαρέτ αφού εδαπάνησαν λίγο χρονικό διάστημα στην Αίγυπτο κι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη. Ο Ματθαίος μάς λέγει: «Ο δε [Ιωσήφ] εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και ήλθεν εις γην Ισραήλ. Ακούσας δε ότι ο Αρχέλαος βασιλεύει επί της Ιουδαίας αντί Ηρώδου του πατρός αυτού, εφοβήθη να υπάγη εκεί· αποκαλυφθείς δε Θεόθεν κατ’ όναρ, ανεχώρησεν εις τα μέρη της Γαλιλαίας. Και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ· δια να πληρωθή το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθή.»—Ματθ. 2:21-23.

Το ότι ο Ιησούς ωνομάσθη Ναζωραίος προφανώς αναφέρεται στο ότι εφηρμόσθη σ’ αυτόν η Εβραϊκή λέξις νέτσερ. Αυτή η λέξις σημαίνει «κλάδος» ή «βλαστός». Εχρησιμοποιήθη προφητικώς για τον Ιησού στο βιβλίον του Ησαΐα 11:1, που λέγει : «Και θέλει εξέλθει ράβδος εκ του κορμού του