Η Πίστις Νικά τον Κόσμον — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Πίστις Νικά τον Κόσμον

ΓΙΑΤΙ οι μάρτυρες του Ιεχωβά λέγουν ότι ο Χριστός «επανήλθε» το έτος 1914 και τότε άρχισε να άρχη ως Βασιλεύς; Διότι έχουν πίστι ότι έτσι είναι. Γιατί διδάσκουν ότι ο παγκόσμιος πόλεμος που λέγεται Αρμαγεδδών θα λάβη χώραν στην παρούσα γενεά και θα εξαλείψη ολοσχερώς τα παρόντα συστήματα του κόσμου αυτού, θρησκευτικά, εμπορικά και πολιτικά, και ότι εκατομμύρια ανθρώπων θα επιζήσουν από την παγκόσμια εκείνη καταστροφή και θα ζήσουν για πάντα επάνω στη γη υπό ιδεώδεις συνθήκας; Διότι έχουν πίστι ότι αυτό θα γίνη.

Θα θέλατε να είσθε μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και ποτέ δεν θα πεθάνουν στη γη; Μπορείτε να είσθε αν έχετε πίστι. Αλλά τι, ακριβώς, είναι πίστις; Πίστις, όπως εφαρμόζεται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις, ορίζεται για μας από τον Θεό μέσα στον λόγο του, την Αγία Γραφή. Αναγινώσκομε στην επιστολή προς Εβραίους 11:1: «Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» Αυτό σημαίνει ότι πίστις είναι μια διανοητική κατανόησις και εκτίμησις του Θείου λόγου και με εμπιστοσύνη επανάπαυσις στον λόγον του Θεού. Η αληθινή Χριστιανική πίστις είναι το σύνολο των πεποιθήσεων περί του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του όπως μας παρεδόθη από το εκλεκτό του Σπέρμα, τον Ιησού Χριστό, και τους μαθητάς του.

Ο θεόπνευστος συγγραφεύς του ανωτέρω παρατιθεμένου Γραφικού εδαφίου είπε και τα εξής σχετικά: «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι.» Αυτή η δήλωσις ‘να πιστεύση ότι ο Θεός είναι,’ αποτελεί τη βάσι της πίστεως. Σε κάθε φυσιολογική διάνοια το υλικό σύμπαν αποτελεί επαρκή απόδειξι της υπάρξεως του Θεού, διότι η άψυχος ύλη δεν υπήρχε πάντοτε· πρέπει να είχε μια αρχή. Πώς η ύλη ήλθε σε ύπαρξι, αν όχι από κάποια μεγάλη Πηγή ενεργείας, που οι ανθρώπινες διάνοιές μας ποτέ δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν αν δεν εγίνετο κάποια αποκάλυψις απ’ εκείνη την Πηγή; Αυτή την Πηγή των πάντων αναγνωρίζομε ως Θεόν.

Αλλ’ η απλή πίστις στην ύπαρξι Θεού, του Δημιουργού της ύλης και της ζωής, δεν μας δίνει μια διανοητική κατανόησι των βουλών ή του θελήματος του Θεού. Χρειαζόμεθα και κάτι άλλο εκτός από τα έργα της φύσεως, πάνω στο οποίον να βασίσωμε την πίστι. Χρειαζόμεθα μια αποκάλυψι από τον Θεό ως προς το τι προτίθεται να κάμη. Αυτός επρομήθευσε ακριβώς μια τέτοια αποκάλυψι. Είναι το βιβλίο που ονομάζομε Αγία Γραφή. Η γνώσις των βουλών του Θεού όπως αποκαλύπτονται μέσα στη Γραφή αποτελεί τη βάσι της πίστεως και οδηγεί σε ζωή.

Λέγομε ότι η αληθινή Χριστιανική πίστις αποτελεί το σύνολο των πεποιθήσεων περί του Ιεχωβά Θεού και της βασιλείας του όπως μας παρεδόθη από το εκλεκτό του Σπέρμα, τον Ιησού Χριστό, και τους μαθητάς του. Αλλά δεν πιστεύουν στην ίδια Γραφή και οι λαοί του «Χριστιανισμού»; Γιατί τότε να μη πιστεύουν τα ίδια πράγματα που πιστεύουν και οι μάρτυρες του Ιεχωβά; Μη νομίζετε ότι πρόκειται περί απλής γνώμης, ιδιωτικής ερμηνείας. Μη νομίζετε ότι μπορεί ένας να πιστεύη ό,τι του αρέσει εφόσον διάγει μια καλή ζωή, ή ότι οι δογματικές διαφορές δεν έχουν πραγματική σημασία. Αυτό είναι μια μοιραία πλάνη. Αυτή ακριβώς η διάκρισις είναι εκείνη που κάνει την όλη διαφορά μεταξύ της επιβιώσεως ενός ανθρώπου από τον Αρμαγεδδώνα και της απωλείας ενός ανθρώπου μαζί με τον παλαιό κόσμο.

Ο παλαιός αυτός κόσμος με τα πολλά του συστήματα θρησκείας, εμπορίου και πολιτικής είναι καταδικασμένος σε βέβαιη καταστροφή μέσα στη γενεά που ζη τώρα. Εκατομμύρια άνθρωποι θα απολεσθούν μαζί μ’ αυτόν, διότι δεν έχουν πίστι. Μόνο η πίστις θα κάμη έναν να μπορέση να νικήση τον παλαιόν αυτόν κόσμο και να επιζήση για πάντα μέσα στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. Ο θεόπνευστος απόστολος του Ιησού Χριστού έγραψε: «Και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»—1 Ιωάν. 5:4.

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είχε να νικήση αυτόν τον παλαιό πονηρό κόσμο, ή αυτός θα τον νικούσε! Ο Σατανάς ή Διάβολος προσεπάθησε σκληρά να νικήση τον Ιησού Χριστό, όταν ο Ιησούς ήταν εν σαρκί, διότι ο Σατανάς ήταν τότε ο άρχων ή κυβερνήτης του παρόντος κόσμου. Ο Ιησούς είπε σαφώς για τον Σατανάν: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» Ο Σατανάς προσεπάθησε πολύ σκληρά να νικήση τον Ιησούν μόλις άρχισε τη δημοσία διακονία του. Πώς; Προσφέροντάς του πολιτική διακυβέρνησι των εθνών. Ασφαλώς επρόκειτο για ένα ελκυστικό και πανούργο κίνημα του Σατανά.—Ιωάν. 14:30· Ματθ. 4:8, 9.

Με τι μέσον αντέστη ο Ιησούς σ’ εκείνο τον πειρασμό; Με πίστι ! Πώς; Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, που νομίζει ο «Χριστιανισμός» ότι ήταν πραγματικά ο Θεός ο ίδιος ενσαρκωμένος σε ανθρώπινη μορφή, εχρειάζετο πίστι; Ναι, πίστι στην ίδια εκείνη αποκάλυψι των Θείων βουλών στις οποίες ο «Χριστιανισμός» ομολογεί ότι επιστηρίζεται για τις πεποιθήσεις του σήμερα. Ο Ιησούς Χριστός παρέθεσε χωρία από τις παλαιές Εβραϊκές Γραφές εις απάντησιν του προκλητικού πειρασμού του Σατανά. Είχε πίστι σε ό,τι απεκάλυπταν οι Γραφές εκείνες. Ο Ιησούς, στην ίδια του αποκάλυψι προς τον απόστολό του Ιωάννη μετά από χρόνια, η οποία προήρχετο από τον Θεό, τον Πατέρα του, είπε: «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθίση μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα, και εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού.»—Αποκάλ. 3:21.

Αυτό δείχνει σαφώς ότι ο Ιησούς έπρεπε κάτι να νικήση: είχε έναν αγώνα, και ήταν ένας αγών πίστεως. Τι ήταν εκείνο που έπρεπε να νικήση ο Ιησούς; Ο ίδιος απαντά σ’ αυτό το ερώτημα στο κατά Ιωάννην 16:33: «Εγώ ενίκησα τον κόσμον.» Και τι νοείται με τη λέξι κόσμος; Κόσμος είναι το παρόν σύστημα πραγμάτων, ωργανωμένο και κυβερνώμενο από τον Σατανά ή Διάβολο σε εναντίωσι προς τον Ιεχωβά Θεό, που συνίσταται από μια ένωσι ισχυρών θρησκειών, απλήστου εμπορίου και ισχυρών πολιτικών στοιχείων. Όλα αυτά λειτουργούσαν σε κάποιο βαθμό όταν ο Ιησούς ήταν επάνω στη γη εν σαρκί και έπρεπε να νικήση τις πονηρές παγίδες των ή αυτές θα τον νικούσαν. «Εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού . . . [ο Χριστός] μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.»—Εβρ. 5:7.

Ζούμε στις «έσχατες ημέρες» του παρόντος πονηρού κόσμου που είναι τώρα πιο πονηρός ακόμη. Απαιτείται πραγματική πίστις για να τον νικήσωμε και να υπερνικήσωμε τις πανούργες παγίδες του. Κανείς δεν θα επιζήση μετά την καταστροφή του στον Αρμαγεδδώνα εκτός από εκείνους που έχουν πίστι. Ο «Χριστιανισμός» θα απολεσθή τελείως διότι δεν έχει πίστι. Ζούμε στον καιρό που προελέχθη από τον Ιησού στην αποκάλυψι που έκαμε στον Ιωάννη οπότε το άγριο θηριώδες σύστημα του Σατανά σύρει όλο το ανθρώπινο γένος στον τελικό ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ιεχωβά και εναντίον του Χριστού αυτού, και απαιτείται πραγματική πίστις για ν’ αντιμετωπίση κανείς τον ισχυρό αυτό εχθρό και να είναι ασυμβίβαστα με το μέρος του Ιεχωβά Θεού και του νικηφόρου Αρνίου του.—Αποκάλ. 17:12-14.

Ο Σατανάς γνωρίζει ότι ο καιρός του είναι τώρα πολύ βραχύς πριν από το ρίξιμό του μέσα στην άβυσσο της αδρανείας, ο δε σκοπός του είναι να παρασύρη όλα τα έθνη σε καταστροφή μάλλον παρά ν’ αφήση ανθρώπους να διαφύγουν και να ζήσουν ως ευτυχείς επίγειοι υπήκοοι τού κατά κράτος νικητού και Εκτελεστού του, Ιησού Χριστού. Αυτή θα είναι η ‘συντριβή της κεφαλής του όφεως’ από το εκλεκτό Σπέρμα του Θεού, όπως προελέχθη στη Γένεσι 3:15. Πού θα σταθήτε σ’ αυτή τη διαμάχη;

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έλαβαν όρασι των πραγματικών γεγονότων προτού αυτά λάβουν χώραν. Έχουν ‘βεβαίωσιν πραγμάτων μη βλεπομένων,’ (Εβρ. 11:1) Βλέπουν αυτό το σύστημα του παλαιού κόσμου να βυθίζεται σ’ έναν πόλεμο εναντίον του Ιεχωβά Θεού, που καταλήγει στην εκτέλεσι των πύρινων κρίσεων του Ιεχωβά εναντίον κάθε μέρους του συστήματος. Στους μάρτυρας του Ιεχωβά αυτά τα πράγματα είναι τόσο διαφανή όσο και το καθαρό γυαλί. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι στο νικηφόρο μέρος με τον Ιησού Χριστό. Βλέπουν τον εαυτό τους να παριστάνωνται στην προφητεία της Αποκαλύψεως 15:2, 3: «Και είδον ως θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην με πυρ· και εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού, και κατά του χαράγματος αυτού, και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού, ισταμένους επί την θάλασσαν την υαλίνην, έχοντας κιθάρας του Θεού· και έψαλλον.» Το θηρίον και η εικών αυτού είναι το σύγχρονο κτηνωδώς ισχυρό σύστημα διακυβερνήσεως του Σατανά, ο δε αριθμός του ονόματος αυτού (666, ή 600 + 60 + 6) συμβολίζει την τριπλή βάσι του συστήματος αυτού, δηλαδή, την ψευδή θρησκεία, το εμπόριο και την πολιτική.—Αποκάλ. 13:16-18.

Οι άνδρες και οι γυναίκες των αρχαίων χρόνων είχαν παρόμοια πίστι και αυτό τους έκανε να μπορούν να νικούν το παγκόσμιο σύστημα του Σατανά στην εποχή τους. Άνδρες και γυναίκες «οίτινες δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχον τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, έγειναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων . . . των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος.»—Εβρ. 11:33-38.

Ο «Χριστιανισμός» αρέσκεται να ψάλλη ύμνους περί του να «τολμούμε να είμεθα σαν τον Δανιήλ, τολμούμε ν’ αντιμετωπίσωμε τον εχθρό,» αλλά με την πορεία της ενεργείας των δείχνουν ότι δεν έχουν την πίστι του Δανιήλ. Βλέπουν μόνο μερικούς ορατούς εχθρούς και με αυτούς ακόμη συμβιβάζονται. Προσπαθούν να εμφανίζονται ενώπιον των ανθρώπων ως ευρείας διανοίας, με πίστι αρκετά ευρεία να περιλάβη τα πάντα.

Μερικοί κατηγορούν τους μάρτυρας του Ιεχωβά ότι έχουν «μονόγραμμη διάνοια.» Λοιπόν, τι μ’ αυτό; Εφόσον είναι στην ορθή γραμμή, τι πειράζει; Αυτό είναι ακριβώς που αποτελεί τη διαφορά μεταξύ επιβιώσεως και καταστροφής. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορεί να έχουν αυτό που λέγεται μονόγραμμη διάνοια, αλλά δεν είναι μέσα σ’ ένα χαντάκι.

Ο «Χριστιανισμός», εξ άλλου, δεν έχει διόλου γραμμήν, αλλ’ είναι μάλλον σαν ένας που περιπλανάται μέσα σε μια απάτητη έρημο τυφλωμένος από τις θύελλες του κονιορτού των θρησκευτικών λογομαχιών. Δεν είπε ο Ιησούς: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, . . . Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν»;—Ματθ. 7:13, 14.

Ο απόστολος Παύλος, μιλώντας για τα πράγματα τα ελπιζόμενα και μη βλεπόμενα, έγραψε: «Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει· “ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως·” και “εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.” Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:37-39.

Ό,τι ανέμενε ο απόστολος Παύλος στην εποχή του συνέβη τώρα. Ο «Χριστιανισμός» δεν μπορεί να το ιδή διότι είναι τυφλωμένος από τις αρχαίες παραδόσεις του συγχωνευμένες με τις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες, και δεν έχει πίστι. Ο Χριστός είναι παρών! Ζούμε στον καιρό της παρουσίας του, και είναι καιρός κρίσεως των εθνών. Ο Ιεχωβά Θεός ‘έλαβε την δύναμίν του την μεγάλην και εβασίλευσε’ δι’ Εκείνου που εστάλη να «ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά.» Τα έθνη ωργίσθησαν υπερβολικά, και ήλθεν η οργή του Ιεχωβά επάνω στα έθνη. Είναι ο ωρισμένος καιρός να καταφθαρούν οι διαφθείροντες την γην.—Αποκάλ. 11:15-18· 12:5.

Ο Σατανάς, με το θρησκευτικό του στοιχείο, θα προσπαθήση να διασπάση την πίστι μας με διάφορα επιχειρήματα και κατηγορίες περί αιρέσεως. Με το εμπορικό του στοιχείο θα προσπαθήση να εξασθενίση την πίστι μας με την ύπουλη παγίδα του υλισμού, και με την πολιτική πτέρυγα της οργανώσεώς του θα προσπαθήση να διαρρήξη την πανοπλία της πίστεώς μας με κάθε είδους συκοφαντίες εναντίον μας, κατηγορώντας μας ακόμη και ως στασιαστάς, όπως έκαμε και στον Ιησού, και εξεγείροντας τις λαϊκές μάζες εναντίον μας με την ψευδή κατηγορία ότι είμεθα όργανα της μιας ή της άλλης πολιτικής δυνάμεως, για να «στερεώση τη δύναμί του» επάνω στον λαό.

Είναι ανάγκη να θυμηθούμε τους λόγους του αποστόλου στην επιστολή 2 Κορινθίους 13:5: «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.» Είναι ανάγκη να είμεθα πολύ προσεκτικοί μήπως ο αντίδικος, ο Διάβολος, που περιφέρεται σαν ένα ωρυόμενο λιοντάρι, «ζητών τίνα να καταπίη», εύρη κανένα αδύνατο μέρος στην πανοπλία της πίστεώς μας και διαπεράση απ’ αυτό ένα από τα «πεπυρωμένα βέλη» του για να μας βλάψη ή ακόμη και να μας καταστρέψη. Μπορούμε, να νικήσωμε αυτόν τον εχθρό ‘εγκρατευόμενοι’ και παραμένοντας «στερεοί εις την πίστιν», έχοντας «την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.»—1 Πέτρ. 5:8, 9· Εφεσ. 6:16.

Αυτός ο «έσχατος καιρός» είναι καιρός ιδιαιτέρου κινδύνου. Οι εμπαίκται, που χλευάζουν τον λόγο του Θεού, κι εκείνους που τον διακηρύττουν επιμελώς, προελέχθη ότι θα είναι ειδικά πολυάριθμοι. Μόνο με πίστι βασισμένη επάνω σε διανοητική κατανόησι του Θείου λόγου μπορεί κανείς να επιζήση, η δε πίστις πρέπει να υποστηρίζεται και με δίκαια έργα. Αλλά σεις, αγαπητοί, ενθυμήθητε τους λόγους τους προειρημένους υπό των αποστόλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι σας έλεγον, ότι “εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών.” Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς, ζωώδεις, πνεύμα μη έχοντες. Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν πνεύματι αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις ζωήν αιώνιον.»—Ιούδ. 17-21.