Αποκτήστε την Υποσχεμένη Αιώνιο Ζωή—Ασκώντας Πίστι!
1. Λόγω του ‘ολίγου καιρού’ που απομένει για τον διάβολο, γιατί είναι τώρα πιο επείγον γι’ αυτούς που κάνουν το θέλημα του Θεού ν’ ασκήσουν πίστι;
Ο ‘ολίγος καιρός’ στη διάρκεια του οποίου ο Σατανάς ή Διάβολος και η δαιμονική στρατιά του είναι περιωρισμένοι εδώ στη γη, πλησιάζει τώρα στο τέλος του. (Αποκάλ. 12:7-12) Μπορεί λοιπόν ν’ αναμένεται ότι θα εντείνη τον πόλεμό του εναντίον των ‘υπολοίπων’ του ‘σπέρματος’ της ουρανίας ‘γυναικός’ του Θεού και εναντίον του ‘πολλού όχλου’ των διαγγελέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Γίνεται λοιπόν ολοένα πιο επείγον γι’ αυτούς που κάνουν το θέλημα του Θεού ν’ ασκήσουν πίστι για να υπομείνουν πιστά κάτω από τα πυρά του εχθρού.
2, 3. Παρά τη βραχύτητα του χρόνου που απομένει για τον Σατανά, ποια συμβουλή του Παύλου προς τους εξ Εβραίων Χριστιανούς πρέπει ν’ ακολουθούμε εμείς που αποτελούμε στόχο του πυρός του Σατανά;
2 Όλοι εμείς που αποτελούμε τώρα τον στόχο του πολέμου του Σατανά, λαμβάνομε μεγάλη ενθάρρυνσι για να παραμείνωμε πιστοί στον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά, ώσπου να σιγήσουν τα όπλα του εχθρού. Αυτό το τέλος του πολέμου πρέπει λογικά να πλησιάζη, ιδιαίτερα αφού πέρασαν μέχρι τώρα πάνω από πενήντα έξη χρόνια αφότου ο συμβολικός Δράκων και η δαιμονική στρατιά του κατερρίφθησαν από τον ουρανό στα γειτονικά μέρη της γης, για ν’ αφεθούν εδώ ελεύθεροι μόνο για «ολίγον καιρόν.» Παρά τη βραχύτητα του χρόνου, πρέπει ακόμη ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου, που αναγράφεται στην προς Εβραίους επιστολή, 10:36, 37:
3 «Έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και θέλει έλθει ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει.»
4. Πώς ο Θεός θα πραγματοποιήση την υπόσχεσί του να φέρη έγκαιρη ανακούφισι στους λάτρεις του;
4 Σύμφωνα με τις παραθέσεις που κάνει ο απόστολος Παύλος από τον Αββακούμ 2:3 και τον Αγγαίον 2:6, ο Ιεχωβά είναι «ο ερχόμενος» και εκείνος που δεν «θέλει βραδύνει.» Ως ένας ακαταμάχητος Πολεμιστής θα κερδίση τη νίκη εναντίον όλων εκείνων που πολεμούν κατά των από πολλού καιρού βασανιζομένων λάτρεών του. Με την ένδοξη νίκη του στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, θα πραγματοποιήση την υπόσχεσί του να επιφέρη διαρκή ανακούφισι στους θλιμμένους λάτρεις του.
5. Γιατί ο Σατανάς και η δαιμονική στρατιά του είναι τώρα υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν ορατά επίγεια όργανα και ποιο είναι το συμβολικό «θηρίον», η Έβδομη Παγκόσμιος Δύναμις και η «εικών» του θηρίου;
5 Στον Δράκοντα, Σατανά ή Διάβολο, και στη δαιμονική στρατιά του δεν επετράπη να υλοποιηθούν για να διεξάγουν σαρκικό πόλεμο εναντίον των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα. Γι αυτό, αναγκάζονται να χρησιμοποιούν επίγεια όργανα κάτω από τον αόρατο έλεγχό τους, κοσμικά πρόσωπα, οργανώσεις και πολιτικές κυβερνήσεις. Τα πολιτικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στον πόλεμο αποτελούν το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα που περιγράφεται στην Αποκάλυψι 13:1-10 ως «θηρίον.» Αυτό περιλαμβάνει τη σύγχρονη Αγγλοαμερικανική Δυαδική Παγκόσμιο Δύναμι, την Εβδόμη Παγκόσμια Δύναμι για την οποία ομιλεί η Βιβλική προφητεία. Σ’ εκπλήρωσι της Βιβλικής προφητείας αυτή η Εβδόμη Παγκόσμιος Δύναμις προήγαγε τη δημιουργία μιας ειδωλολατρικής ‘εικόνος’ του πολιτικού «θηρίου.» (Αποκάλ. 13:11-15) Επί πενήντα έξη και πλέον χρόνια ως τώρα αυτή η «εικών» έχει προσελκύσει την προσοχή του κόσμου. Η «εικών» είναι η διεθνής οργάνωσις παγκοσμίου ειρήνης και ασφαλείας, πρώτα με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών και τώρα με τη μορφή των Ηνωμένων Εθνών.
6. Ποιο συμβολικό «χάραγμα» λαμβάνουν οι πατριωτικοί λάτρεις του ‘θηρίου’ και τι σημαίνει το αριθμητικό αυτό «χάραγμα»;
6 Οι πατριωτικοί υποστηρικταί της εθνικής κυριαρχίας και των ανθρωποποιήτων μορφών της πολιτικής διακυβερνήσεως σε όλη τη γη, στην πραγματικότητα λατρεύουν το πολιτικό «θηρίον.» Αυτοί εμπιστεύονται στην «εικόνα» αυτού του «θηρίου» μάλλον παρά στην κυριαρχική εξουσία του Ιεχωβά δια του Χριστού. Αυτοί λόγω του εθνικισμού των προσφέρονται να υποστηρίξουν τις ανθρωποποίητες αυτές διευθετήσεις για παγκόσμια κυριαρχία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να λάβουν το «χάραγμα» που δείχνει καθαρά ότι αυτοί υπηρετούν, όχι τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού, αλλά τα συμφέροντα της αυτοκυβερνωμένης ανθρωπότητος. Δεν συστέλλονται να συνδεθούν με τον αξιόμεμπτο αριθμό, εξακόσια εξήντα έξη, που αποτελεί το διακριτικό γνώρισμα του πολιτικού «θηρίου.» Στην Αγία Γραφή το έξη είναι ο αριθμός που χρησιμοποιείται για να δείξη την ανθρώπινη ατέλεια, τα ανθρώπινα μειονεκτήματα. Επομένως, 600 συν 60 συν 6 σημαίνουν ανθρώπινη ατέλεια και ελαττωματικότητα σε υπέρτατο βαθμό, ιδιαίτερα στην ανθρώπινη διακυβέρνησι της γης. Σήμερα μπορούμε να διακρίνωμε πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά την εκμηδενιστική αποτυχία της ανθρωπίνης πολιτικής διακυβερνήσεως εξ αιτίας της ατελείας της, ανεπαρκείας και της διαφθοράς της. Αυτή είναι ελλιπής ενώπιον του Θεού.—Αποκάλ. 13:16-18.
7. Πώς προσπαθούν οι εθνικισταί να εκβιάσουν όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο μ’ αυτούς, και σε ποιους θέτει αυτό δοκιμασία πιστότητος;
7 Οι οπαδοί του πατριωτισμού που λατρεύουν το «θηρίον» και την «εικόνα» του φέρουν υπερήφανα τον «αριθμόν του ονόματος αυτού [666].» Πιέζουν όλους τους άλλους για να τους εξαναγκάσουν να ενωθούν στη λατρεία του ‘θηρίου’ κι έτσι να επισημανθούν ως υποστηρικταί του ανθρωποποιήτου πολιτικού κράτους, και όχι του Θεού. Καταφεύγουν σε διωγμούς κάθε είδους εναντίον των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Γιατί; Διότι αυτοί αρνούνται να λάβουν μέρος στην ειδωλολατρεία ανθρωποποιήτων δημιουργημάτων. Αυτό θέτει μια σοβαρή δοκιμασία πιστότητος σ’ όλους όσοι υποστηρίζουν την παγκόσμια κυριαρχία και Θεότητα του Ιεχωβά. Γι’ αυτό και ο άγγελος που παρατηρείται στην όρασι του αποστόλου Ιωάννου είπε: «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.»—Αποκάλ. 14:12.
8. Τι κάνομε λοιπόν εμείς που τηρούμε τις εντολές του Θεού και έχομε την πίστι του Ιησού και τι αποτέλεσμα θα έχη για μας το να λάβωμε το «χάραγμα» του «θηρίου»;
8 Εμείς που τηρούμε τις εντολές του Θεού υπακούομε σ’ Αυτόν ως Άρχοντα μάλλον παρά σε ανθρώπους, ακόμη και με θυσία παθημάτων στα χέρια των διωκτών. Μένομε σταθεροί στην πίστι μας υπέρ του Ιησού ως Μεσσία ή Χριστού και τον διαφημίζομε ως τον κεχρισμένο Βασιλέα τον οποίον ο Ιεχωβά ενεθρόνισε και έστεψε στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο έτος 1914. Για τον ζωτικό αυτό λόγο απέχομε από του να λαμβάνωμε ενεργό μέρος στην πολιτική και στις βίαιες διαμάχες του «θηρίου» και της Αγγλο-Αμερικανικής Δυαδικής Παγκοσμίου Δυνάμεως, που προάγει την «εικόνα» του «θηρίου» από το μεταπολεμικό έτος 1919 και εμπρός. Δεν αγνοούμε τι θα εσήμαινε για μας να λάβωμε το «χάραγμα» ή «το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού.» Θα εσήμαινε για μας να ‘πίωμε εκ του οίνου του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού’ και να ‘βασανισθούμε με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου [του Ιησού Χριστού].’ Αυτό θα ωδηγούσε στην αιώνια καταστροφή μας, στον ‘δεύτερο θάνατο.’ Θα βυθιζόμαστε στη συμβολική «λίμνην του πυρός, την καιομένην με το θείον.» (Αποκάλ. 14:9-11· 13:16, 17· 19:20· 21:8) Θέλομε να μας συμβή αυτό; Όχι!
9. (α) Ποια ιδιότητα απαιτεί από μας η παρούσα κατάστασις; (β) Τι χρησιμεύει ως κίνητρο για μας ώστε να μείνωμε πιστοί, και να έχωμε ποια εμπιστοσύνη στον Θεό;
9 Η παρούσα κατάστασις στην οποία ο υπέρμετρος εθνικισμός και η λατρεία του πολιτικού κράτους απλώθηκαν σε όλον τον κόσμο απαιτεί πραγματικά υπομονή από μέρους εκείνων οι οποίοι τηρούν «τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Αλλά η σταθερή μας υπακοή στις εντολές του Θεού και η πίστις στον Ιησού είναι εκείνα που αποτελούν τώρα το θέλημα του Θεού. Μόνο αφού κάνομε το θέλημα του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα θα λάβωμε την εκπλήρωσι της επαγγελίας του σε μας. Εφόσον τώρα μένει ‘ολίγος καιρός’ προτού έλθη «ο ερχόμενος,» που δεν βραδύνει, θα ήταν πραγματικά ασύνετο να παύσωμε να υπομένωμε για ν’ αποκτήσωμε ιδιοτελή ανακούφισι για τον εαυτό μας προτού έλθη ο Ιεχωβά για εκδίκησι εναντίον εκείνων που μας δυσκολεύουν να πράξωμε πιστά το θέλημά του ως το τέλος. Αλλά εκείνο που υποσχέθηκε ο Θεός χρησιμεύει σαν ένα κίνητρο σε μας για να συνεχίσωμε να κάνωμε το θέλημα του Θεού από αγάπη γι’ αυτόν. Εκείνο που ο Θεός υποσχέθηκε διακρατείται για μας, αλλά είναι ανάγκη να δείξωμε ισχυρή πίστι στον Υποσχεθέντα, πιστεύοντας ότι αυτός είναι απόλυτα συνεπής στην υπόσχεσί του και ότι έχει τη δύναμι να την εκπληρώση προς χάριν μας.
ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
10. (α) Γιατί ο Θεός ευαρεστείται ν’ ανταμείψη την εκδήλωσι της πίστεώς μας σ’ αυτόν; (β) Σε αντίθεσι με την ψυχή που είναι επηρμένη κι έχει εμπιστοσύνη μόνο στον εαυτό της, λόγω ποιας ιδιότητος θα ζήση ο δίκαιος άνθρωπος του Θεού;
10 Έχομε τέτοια πίστι; Την χρειαζόμεθα για να ενισχυθούμε και να υπομείνωμε ως την εκπλήρωσι της επαγγελίας του Θεού. Τέτοια πίστις από μέρους μας τιμά τον Θεό, διότι φανερώνει ότι εμπιστευόμεθα σ’ αυτόν όσον αφορά την αληθινότητα της υποσχέσεώς του. Η πίστις μας, λοιπόν, στον Θεό είναι κάτι που τον ευαρεστεί. Ευαρεστείται ν’ ανταμείψη μια τέτοια υπομένουσα πίστι. (Εβρ. 11:6) Ο απόστολος Παύλος, υπενθυμίζοντάς μας πόσο ουσιώδης είναι η πίστις για να διατηρήσωμε Χριστιανική ακεραιότητα και ν’ αποδειχθούμε άξιοι αιωνίου ζωής στην υποσχεμένη νέα τάξι της δικαιοσύνης, παραθέτει άλλη μια δήλωσι που έκανε ο Θεός και αναγράφεται στην προφητεία του Αββακούμ. Σ’ εκείνη την προφητεία ο Θεός πρώτα ομιλεί για κείνον ο οποίος είναι επηρμένος και αποδίδει σπουδαιότητα κι εμπιστοσύνη στον εαυτό του, και δεν έχει πίστι στον Ιεχωβά. Αυτή λοιπόν δεν είναι μια ευθεία ψυχή, δεν είναι ευθεία προς τον μόνο αληθινό και ζώντα Θεό. Ο Ιεχωβά, αφού παρατηρεί αυτή την ψυχή, κάνει τη δήλωσι που παρατίθεται από τον Παύλο: «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.» (Εβρ. 10:38· Αββακ. 2:4) Αυτή η πίστις υποκινεί τον ‘δίκαιο’ να είναι πιστός, ευθύς.
11, 12. (α) Για να κερδίσωμε την υποσχεμένη αιώνιο ζωή, σε τι βαθμό πρέπει ν’ ασκήσωμε πίστι; (β) Από μια σύντομη περιγραφή των επιτευγμάτων πίστεως από τους αρχαίους άνδρες, σε ποιο υπέρτατο παράδειγμα μας οδηγεί ο Παύλος;
11 Φυσικά, στην επιστολή 2 Κορινθίους 5:7 ο Παύλος λέγει: «Περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.» Και αυτό σημαίνει ότι ζούμε με πίστι στον Θεό. Εν τούτοις, για να υπομείνωμε και ν’ αποκτήσωμε αιώνιο ζωή σε εκπλήρωσι της θείας επαγγελίας, πρέπει να ασκήσωμε πίστι έως το τέλος της ζωής μας σ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων, του οποίου ο Σατανάς ή Διάβολος είναι άρχων. (1 Ιωάν. 2:25· Ιωάν. 12:31) Είναι ανάγκη να εκδηλώσωμε τον ίδιο βαθμό πίστεως που είχαν εκδηλώσει και οι πιστοί πρεσβύτεροι (άνδρες των αρχαίων χρόνων). Αυτοί απέδειξαν την πίστι τους έως τον θάνατο, μολονότι δεν έλαβαν τότε την εκπλήρωσι της επαγγελίας που είχε γίνει ειδικά σ’ αυτούς. Τα υποδειγματικά των έργα πίστεως περιγράφονται συνοπτικά από τον απόστολο Παύλο στο επόμενο κεφάλαιο της επιστολής του προς Εβραίους, κεφάλαιο 11. Απ’ αυτή την αφήγησι τόσων πολλών ανδρών και γυναικών πίστεως που έτυχαν επαινετής μαρτυρίας από τον Θεό, ο απόστολος μάς οδηγεί στο μεγαλύτερο παράδειγμα πίστεως, λέγοντας:
12 «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα, αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού.»—Εβρ. 12:1-3.
13. Σ’ αυτόν τον «ολίγον καιρόν» που πλησιάζει να λήξη γιατί πρέπει ιδιαίτερα να προσέχωμε το τέλειο Πρότυπο της πίστεως και να έχωμε υπ’ όψι την προειδοποίησι του Παύλου προς Εβραίους 10:38;
13 Σήμερα ιδιαίτερα είναι κατάλληλο να προσέξωμε το Τέλειο Πρότυπό μας, τον Ιησού Χριστό, διότι τώρα αυτός όχι μόνο κάθεται στα δεξιά του θρόνου του Θεού αλλά και βασιλεύει ως ο ενθρονισμένος Μεσσιανικός Βασιλεύς. Ακόμη και στη διάρκεια αυτού του ‘ολίγου καιρού’ που τελειώνει γοργά προτού φθάση ο Ιεχωβά ως Εκδικητής, είναι πιθανόν να χάσωμε την πίστι μας, διαπράττοντας την αμαρτία που τόσο εύκολα μας εμπεριπλέκει. Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο Παύλος έλαβε την ευκαιρία να προειδοποιήση τους εκχριστιανισμένους Εβραίους για ένα τέτοιο κίνδυνο προσθέτοντας το επόμενο εδάφιο από την προφητεία του Αββακούμ και λέγοντας: «Και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.»—Εβρ. 10:38.
14. Ποια σειρά ακολουθεί το εδάφιο Αββακούμ 2:4, κάνοντας αντιπαραβολή μεταξύ δύο διαφορετικών ατόμων, και πώς ο Παύλος αντιστρέφει τη σειρά στο εδάφιο Εβραίους 10:38;
14 Στην προφητεία του Αββακούμ, σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα, ο Ιεχωβά λέγει: «Εάν υποστείληται (συρθή οπίσω) ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ· ο δε δίκαιος εκ πίστεώς μου ζήσεται.» (Αββακ. 2:4, μετάφρασις Ο΄) Εκείνος που χάνει την πίστι και οπισθοχωρεί θα τύχη της δυσαρεσκείας του Ιεχωβά. Αυτό αντιπαραβάλλεται με τον Χριστιανό ο οποίος διατηρεί σταθερή πίστι στον Ιεχωβά και αποκτά αιώνια ζωή. Ο Παύλος, παραθέτοντας αυτά τα λόγια, αντιστρέφει τη σειρά των δύο μερών του εδαφίου Αββακούμ 2:4. Ο Παύλος θέτει πρώτα το τελευταίο μέρος.
15. Ποια κατάλληλη προειδοποίησι μας δίνει ο Παύλος και λόγω ποιας δοκιμασίας που εγείρεται ενώπιόν μας;
15 Ο Παύλος το κάνει αυτό για να προφυλάξη εμάς που έχομε τη Χριστιανική πίστι σ’ αυτόν τον καιρό, διότι ακόμη και τώρα, υπάρχει κίνδυνος να οπισθοχωρήσουν μερικοί και να πέσουν. «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπει μη πέση.» (1 Κορ. 10:12) Καθώς ο κόσμος κάτω από τον Σατανά γίνεται πιο δικτατορικός, αυξάνει η πίεσις επάνω μας. Όσο διακρίνομε την τεράστια τελική δοκιμασία της πιστότητός μας να γίνεται φανερή ενώπιόν μας καθώς πλησιάζει η ‘μεγάλη θλίψις’ είναι πιθανόν ν’ αποφασίσουμε να μην την αντιμετωπίσουμε. Είναι πιθανόν να χάσωμε την πίστι και την εμπιστοσύνη στον Θεό. Έτσι οπισθοχωρούμε. Παύομε να υπομένωμε τη δοκιμασία.
16. Πώς ένα άτομο που δεν πιστεύει στον Θεό ενεργεί απερίσκεπτα;
16 Πολύ κατάλληλα, η Λατινική μετάφρασις Βουλγάτα στο εδάφιο Αββακούμ 2:4 λέγει: «Ιδού, όστις είναι άπιστος, η ψυχή αυτού δεν είναι ευθεία εν αυτώ· ο δε δίκαιος θέλει ζήσει δια της πίστεως αυτού.» (Αγγλική Μετάφραση Ντουαί) Η Ρωμαιοκαθολική Νέα Αμερικανική Βίβλος τονίζει ότι ο Χριστιανός είναι ‘απερίσκεπτος’ αν εγκαταλείψη την πίστι του εξ αιτίας των αυξανομένων δυσχερειών που διακρίνει εμπρός του, και ότι έτσι παραβιάζει την ακεραιότητά του προς τον Θεό. Το εδάφιο λέγει: «Ο απερίσκεπτος δεν έχει ακεραιότητα· ο δε δίκαιος λόγω της πίστεώς του, θα ζήση.»
17. Μπορεί να θεωρηθή ‘απερίσκεπτος’ εκείνος που βαδίζει με ευθύτητα και πίστι προς τη ‘μεγάλη θλίψι’;
17 Ο Χριστιανός που βαδίζει με ευθύτητα και πίστι προς τη ‘μεγάλη θλίψι’ δεν είναι ‘απερίσκεπτος’ που το πράττει αυτό. Ο πραγματικά απερίσκεπτος, εκείνος που επαίρεται από την αυτοπεποίθησι, είναι εκείνος ο οποίος λόγω απιστίας προς τον Παντοδύναμο Θεό εγκαταλείπει την πίστι. Ο λιποτάκτης θα στερηθή την αμοιβή, την εκπλήρωσι της επαγγελίας του Θεού προς τους πιστούς. Ο Ιεχωβά Θεός δεν ευαρεστείται μ’ εκείνους που λιποτακτούν.
18. Στο εδάφιο Εβραίους 10:39, ποια πορεία καθορίζεται από τον απόστολο Παύλο για την τάξι των πιστών;
18 Τώρα που αντιμετωπίζομε τον πιο ταραχώδη καιρό όλης της ιστορίας του αφοσιωμένου λαού του Ιεχωβά, τι θα κάνωμε; Ποια πρέπει να είναι η απόφασίς μας; Μη γένοιτο να λάβωμε την πορεία της δειλίας και να οπισθοχωρήσωμε! Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού, η δίκαιη πορεία μας καθορίζεται για μας από τον απόστολο Παύλο που ομιλεί για την πιστή τάξι και λέγει: «Ημείς δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλά εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:39.
19. Αν αποδείξωμε ότι είμεθα αποφασισμένοι να μην οπισθοχωρήσωμε, ποια απόφασι θα λάβωμε σχετικά με τις συναθροίσεις και την ‘παρρησία του λόγου’;
19 Τώρα είναι καιρός ν’ αποφασίσωμε. Θα μείνωμε με ακλόνητη πίστι στον Θεό και θα συμφωνήσωμε με τον απόστολο Παύλο για να δηλώσωμε με αποφασιστικότητα: «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν»; Αν αποδείξωμε ότι δεν ανήκομε σ’ αυτό το είδος των απίστων Χριστιανών, δεν θα εγκαταλείψωμε την ‘επισυναγωγή μας,’ όπως συνηθίζουν να κάνουν οι άπιστοι που οπισθοχωρούν αλλά, και κάτω από την επιφάνεια, αν χρειασθή, θα εξακολουθήσωμε να συναθροιζώμεθα για να ενθαρρύνωμε αλλήλους, «και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» Δεν πρέπει ν’ αποβάλωμε ‘την παρρησίαν μας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην,’ αλλά με θάρρος θα συνεχίσουμε να διακηρύττουμε τη θεοκρατική κυβέρνησι του Ιεχωβά δια του Χριστού, ως την μόνη ελπίδα για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.—Εβρ. 10:25-35· Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10.
20. Αν θέλωμε αιώνιο ζωή υπέρ ποίας θετικής πορείας θα λάβωμε στάσι;
20 Σε αντίθεσι με την καταστροφή, η αιώνιος ζωή είναι αυτό που θέλομε, έτσι δεν είναι; Μιλώντας λοιπόν τώρα, όχι αρνητικά, αλλά θετικά, λέγομε με όλη μας την καρδιά: «Ημείς . . . είμεθα . . . εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής. Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων. Διότι δια ταύτης έλαβον καλήν μαρτυρίαν οι πρεσβύτεροι [περιλαμβανομένου και του Αβραάμ.»]—Εβρ. 10:39 έως 12:2.
21. Η πίστις στη θεία επαγγελία μάς ενισχύει να κάνωμε τι, και με τι είδους προσδοκία;
21 Η πίστις μας στην επαγγελία του Θεού, ο οποίος είναι αδύνατον να ψευσθή, μας ενισχύει να υπομείνωμε. Η πίστις και η υπομονή συμβαδίζουν, όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψι 13:10: «Εδώ είναι η υπομονή και η πίστις των αγίων.» Έως τώρα μπορεί να έχωμε υπομείνει πολύν καιρό για την εκπλήρωσι της επαγγελίας του Θεού, αλλά η προσδοκία μας γι’ αυτήν είναι ενισχυμένη και ασφαλής, είναι μια προσδοκία ως το σημείο που είμεθα απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο Θεός δεν θα μας απογοητεύση.
22. Τι πιστεύομε για τα μη βλεπόμενα πράγματα της επαγγελίας του Θεού και με τι θα μας ανταμείψη ο Θεός για ν’ απολαύσωμε την εκπλήρωσι της επαγγελίας;
22 Μπορεί να μην είδαμε ακόμη τα όσα υποσχέθηκε ο Θεός και τα οποία ελπίζομε, αλλά γνωρίζομε ότι αυτά είναι πραγματικότητες, εφόσον έχομε τη ‘βεβαίωσι’ της υπάρξεώς των κατά τη δύναμι του Παντοδυνάμου Θεού. Για να εισέλθωμε στην εκπλήρωσι της θείας επαγγελίας πρέπει να έχωμε ζωή· πρέπει να διαφυλαχθούν ζωντανές οι ψυχές μας. Μπορούμε να κερδίσωμε αυτό το βραβείο της ζωής μόνο αν διατηρήσωμε την πίστι μας. Ποθούμε ζωηρά ν’ απολαύσωμε την εκπλήρωσι της θείας επαγγελίας αιωνίως. Ας απέχωμε λοιπόν από κάθε σκέψι ή διάθεσι να οπισθοχωρήσωμε από φόβο και έλλειψι πίστεως. Ας ασκήσωμε πίστι και ας κάνωμε τα έργα που την αποδεικνύουν. Ανταμείβοντάς μας γι’ αυτό, ο Ιεχωβά Θεός ο Ζωοδότης θα διαφυλάξη για πάντα ζωντανές τις ψυχές μας.—1 Ιωάν. 2:25.
23. Σ’ εκπλήρωσι της επαγγελίας του, τι θα κάνη ο Θεός σ’ εκείνους που εκτελούν το θέλημά του με πιστή εγκαρτέρησι;
23 Οπωσδήποτε, λοιπόν, ‘ο Θεός της υπομονής’ θα εκπληρώση την υπόσχεσί του σ’ εκείνους που κάνουν υπομονητικά το θέλημά του. (Ρωμ. 15:5) Αυτός με χαρά θα μας εισαγάγη στις αιώνιες ευλογίες και στα προνόμια της από μακρού υποσχεμένης βασιλείας του, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού. Τότε, λοιπόν, θ’ αποδειχθή ότι δεν εκηρύτταμε ματαίως τη βασιλεία του «εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη» πριν έλθη το «τέλος.»—Ματθ. 24:14.
[Εικόνα στη σελίδα 181]
Μόνον όσοι ασκήσουν ισχυρή πίστι θα επιζήσουν από το τέλος αυτού του συστήματος και θα κερδίσουν αιώνιο ζωή σε εκπλήρωσι της επαγγελίας του Θεού