Ενδυναμωθήτε για Μελλοντική Δράσι

«Προγνωρίζοντες ταύτα, φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε.»​—2 Πέτρ. 3:17.

 1. Ποιες απόψεις που διαφέρουν υπάρχουν ως προς τη συνάθροισι για λατρεία;

ΠΑΡΑ πολλά άτομα, που θα διαβάσουν αυτά τα λόγια, ζουν σε μια χώρα που το να συναθροίζωνται για λατρεία είναι κάτι το αποδεκτό. Τόσο αποδεκτό ώστε συχνά λαμβάνεται ως δεδομένο και τυγχάνει ελαφράς μεταχειρίσεως ως Χριστιανική ευθύνη. Πάρα πολλά άτομα, όμως, θα συμφωνήσουν πρόθυμα ότι οποιαδήποτε πνευματικότητα έχουν οφείλεται στην επικοινωνία των με άλλους της πίστεώς των. Αλλά υποθέστε ότι έξαφνα εμείνατε χωρίς οποιαδήποτε εκκλησιαστική επικοινωνία. Υποθέστε ότι απηγορεύθη με νόμο το να συνέρχωνται πάνω από δύο ή τρία άτομα μαζί χωρίς ειδική αστυνομική άδεια και ότι όλες οι συναθροίσεις για λατρεία του Θεού προεγράφησαν. Υποθέστε ότι σας ηρνήθησαν το δικαίωμα να μιλήτε για τον Θεό ή να εκφράζετε σε κάποιον άλλον την πίστι σας στον Θεό και στις υποσχέσεις του για το ανθρώπινο γένος. Τότε τι θα εκάνατε;

 2. Ποιες συνθήκες θα μπορούσαν να κάνουν ένα άτομο να εξασθενήση στην πίστι, και ποιες ερωτήσεις πρέπει να εξετάσωμε σοβαρά:

² Υποθέστε, κάτω από τέτοιες συνθήκες, ότι ήταν δυνατόν οι αληθινοί Χριστιανοί να συνέρχωνται μόνο ‘εν κρυπτώ’, ανά δύο και τρεις και ότι εγνώριζαν ο ένας τον άλλον μόνο με αριθμό, έτσι ώστε αν ένας συνελαμβάνετο από τη μυστική αστυνομία δεν θα μπορούσε να παγιδευθή ή να βασανισθή ώστε να προδώση τους αδελφούς του. Υποθέστε ότι από καιρό σε καιρό μερικοί από εκείνους που συνέρχονται μ’ αυτό τον τρόπο συλλαμβάνονται και ρίχνονται στη φυλακή ή στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Υποθέστε, επίσης, ότι φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ότι ένας από εκείνους τους αδελφούς, που ήταν εξέχων στην πίστι, είχε «πωληθή» στη μυστική αστυνομία και είχε χρησιμοποιηθή ως πληροφοριοδότης. Υποθέστε, τότε, ότι μια μέρα είδατε αυτόν τον αδελφό να βαδίζη στο δρόμο σε συντροφιά με τη μυστική αστυνομία, όχι δεμένος με χειροπέδες, αλλά με την αστυνομία που τον μετεχειρίζετο σαν έναν από τους εαυτούς των. Τι θα εκάνατε; Θα εξακολουθούσατε να εμμένετε στην πίστι σας; Επί πόσον καιρό θα εξακολουθούσατε να μιλήτε στους άλλους για την ελπίδα σας καθώς θα παρουσιάζοντο ευκαιρίες; Επί πόσον καιρό θα κατεβάλλατε εξαιρετικές προσπάθειες για να δημιουργήσετε ευκαιρίες να εξυψώσετε το όνομα του Θεού και να βοηθήσετε τους γείτονάς σας ν’ αποσείσουν τα πνευματικά δεσμά που τους επεβλήθησαν από μια άθεη κυβέρνησι; Τι θα εκάνατε κάτω από αυτές τις διαφορετικές περιστάσεις;

 3. Σε τι υπεβλήθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε μια προσπάθεια των εχθρών των να διαρρήξουν την πίστι των, και ποια προστασία μπορούμε να λάβωμε μέσω του πνεύματος του Θεού;

³ Οι συνθήκες που αναφέρονται εδώ δεν είναι απλώς υπόθεσις ή φαντασία. Τα πράγματα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν στους μάρτυρας του Ιεχωβά σε πολλές χώρες σήμερα. Πολλοί πιστοί δούλοι του Θεού υπεβλήθησαν στην Εθνικοσοσιαλιστική και Φασιστική βάσανο σε μια προσπάθεια διαρρήξεως της ακεραιότητός των. Τώρα, επιπρόσθετα, πολλοί από αυτούς τους ίδιους Χριστιανούς υφίστανται μια μοχθηρή Κομμουνιστική επίθεσι στις διάνοιές των και στην πίστι των. Μόνο το πνεύμα του Διαβόλου του ίδιου θα μπορούσε να υποκινήση τέτοιες απατηλές μεθόδους ενεργείας σαν εκείνη που περιεγράφη πιο πάνω, την κυκλοφορία φημών ότι κάποιος καλά γνωστός στην οργάνωσι αρνήθηκε την πίστι και έγινε προδότης και τον εξαναγκασμό του να βαδίση στο δρόμο με μέλη της μυστικής αστυνομίας ωσάν να ήταν πραγματικά σε σύνδεσμο μαζί τους, προσπαθώντας έτσι να κάμη μερικούς να πιστέψουν ότι οι φήμες ήσαν αληθινές. Αλλ’ ακόμη και αν αυτά δεν ήσαν τέχνασμα της μυστικής αστυνομίας, και αν ακόμη ένας πρώην αδελφός έγινε Ιούδας, γιατί να κλονισθή η πίστις σας; Αν χωρισθήκατε από την εκκλησία λόγω διωγμού, γιατί να αισθάνεσθε εντελώς μόνος; Το πνεύμα του Θεού δεν θα σας εγκαταλείψη ποτέ, αν του εδώσατε σταθερή και διαρκή θέσι στην καρδιά σας. Ούτε ο Ιεχωβά θα σας αφήση αβοήθητους, αφού χιλιάδες άγγελοι είναι κάτω από τη διαταγή του να επαγρυπνούν επάνω σ’ αυτούς που αποτελούν τον λαό του και να τους υποστηρίζουν και να τους προστατεύουν. Αλλά η σχέσις σας με τον Θεό πρέπει να είναι στερεά εδραιωμένη για να συνεχισθή όταν είσθε χωρισμένοι από την εκκλησία. Γνωρίζετε ότι το πνεύμα του Θεού είναι εκεί όταν παρευρίσκεσθε, και παρευρίσκεσθε για να βοηθηθήτε να διατηρήσετε το πνεύμα του Θεού. Θέλετε να καταστήσετε βέβαιον ότι ενδυναμώνεσθε κατάλληλα ακόμη και μακριά από τη συνάθροισι για οτιδήποτε το μέλλον είναι δυνατόν να επιφυλάσση προς την κατεύθυνσι των δοκιμασιών, ή της δράσεως στην υπηρεσία.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 4. Τι προκύπτει από τη λατρεία πλασμάτων;

⁴ Πολλές φορές η αποτυχία να λάβωμε το πνεύμα του Θεού προκαλείται από το να βασιζώμεθα σε ανθρώπους μάλλον παρά στον Θεό. Ακόμη και στις ημέρες των αποστόλων υπήρχαν μερικοί που είχαν τάσι ν’ αποβλέπουν περισσότερο στο άτομο παρά στον Θεό ή στον Χριστό. Αυτή είναι μια μορφή κτισματολατρίας και είναι αντίθετη προς την αρχή που εκτίθεται στην 2 Κορινθίους 5:7: «Διότι περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.» Το να κυττάζωμε πολύ στενά σ’ ένα άτομο επισκοτίζει την όρασι των οφθαλμών της πίστεως και βλέπει κανείς μόνο τη σκιά που ρίχνει ο ατελής άνθρωπος. Το υπόδειγμα του Χριστού χάνεται στα μάτια της πίστεως και δεν είναι δυνατά έργα πίστεως ανεξάρτητα από άλλους ανθρώπους. Ο κτισματολάτρης είναι ανίκανος να εξασκήση τον νουν του Χριστού επειδή ο νους του δεν είναι ελεύθερος και πρέπει να στηρίζεται εντελώς επάνω στο ατελές αντικείμενον της λατρείας του για όλες τις αποφάσεις ως προς την πορεία της ενεργείας του. Είναι ανίκανος να ‘βαστάση το εαυτού φορτίον’ ευθύνης.​—Γαλ. 6:5.

 5. Πώς το ν’ ακολουθούμε ανθρώπους θέτει μια απειλή στην ενότητα της οργανώσεως, και τι δείχνει αυτό από μέρους του μαθητού;

⁵ Ένας άλλος κίνδυνος από το ν’ ακολουθούμε ανθρώπους είναι η απειλή του για την ενότητα της οργανώσεως. Ο Παύλος απέδωσε αυτόν τον κίνδυνο στην έλλειψι ωριμότητος στην εκκλησία των Κορινθίων και βρήκε ότι ήταν ανάγκη να τους γράψη: «Και εγώ, αδελφοί, δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς, ως προς πνευματικούς, αλλ’ ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ. Γάλα σας επότισα, και ουχί στερεάν τροφήν· διότι δεν ηδύνασθε έτι να δεχθήτε αυτήν· αλλ’ ουδέ τώρα δύνασθε έτι· επειδή έτι σαρκικοί είσθε· διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον; Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου· άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί; Τις λοιπόν είναι ο Παύλος, και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται δια των οποίων επισπεύσατε, και όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον;»​—1 Κορ. 3:1-5.

 6. Πώς έδειξε ο Παύλος ότι δεν είχε επιθυμία να δημιουργήση δικούς του ακολούθους;

⁶ Ο Παύλος δεν είχε επιθυμία να δημιουργήση δικούς του ακολούθους. Εγνώριζε ότι το να πράξη αυτό θα ήγειρε μόνο διαιρέσεις στην οργάνωσι και θα ήταν βέβαιη αιτία προσκόμματος. Είπε ότι ούτε αυτός ούτε ο Απολλώς ήσαν εκείνοι που έπρεπε ν’ ακολουθούνται. Αυτοί ήσαν μόνο διάκονοι Εκείνου. Μια επιθυμία του Παύλου ήταν να παρουσιάση τη Χριστιανική εκκλησία σε γάμο «με ένα άνδρα . . . παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν». Καθώς έγραψε στη δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή του: «Διότι είμαι ζηλότυπος προς εσάς κατά ζηλοτυπίαν Θεού· επειδή σας ηρραβώνισα» μέσω των αγαθών νέων που εκηρύχθησαν στην Κόρινθο. Ο Παύλος δεν μπορούσε, επομένως, να αποσπάση ακολούθους για τον εαυτό του, ούτε μπορούσε να επιτρέψη οποιονδήποτε άλλον να το πράξη αυτό. «Φοβούμαι όμως», έγραψε, «μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας εκπεσών από της απλότητος της εις τον Χριστόν. Διότι αν ο ερχόμενος κηρύττη προς εσάς άλλον Ιησούν, τον οποίον ημείς δεν εκηρύξαμεν, ή λαμβάνετε άλλο πνεύμα το οποίον δεν ελάβετε, ή άλλο ευαγγέλιον το οποίον δεν εδέχθητε, καλώς ηθέλετε υποφέρει αυτόν.»​—2 Κορ. 11:2-4.

 7. (α) Ποιον κίνδυνο προείπε ο Ιησούς σχετικά με τούτο, και πώς θα μπορούσαν μερικοί να τείνουν εύκολα να πέσουν σ’ αυτόν; (β) Γιατί ο Παύλος τους ωνόμασε αυτούς ανωρίμους, και ποια συμβουλή έδωσε ο Ιωάννης ως προστασία;

⁷ Αυτή η πιθανότης αποστασίας, που ο Παύλος ανεγνώριζε, είναι ένας τρίτος κίνδυνος από το ν’ ακολουθούμε ανθρώπους μάλλον παρά τον Χριστό. Επειδή αν ακολουθήτε έναν άνθρωπο, πώς μπορείτε να είσθε μαθητής του Χριστού; Ο Ιησούς ο ίδιος προείπε αυτόν τον κίνδυνο όταν προειδοποίησε τους μαθητάς του: «Αδύνατον είναι να μη έλθωσι τα σκάνδαλα». Αλλά προσέθεσε: «Πλην ουαί εις εκείνον, δια του οποίου έρχονται.» (Λουκ. 17:1) Μπορεί να τείνετε ν’ αποβλέψετε σ’ έναν άνθρωπο για την πνευματική σας καθοδηγία, ίσως σ’ εκείνον που σας εβοήθησε να λάβετε γνώσι των σκοπών του Θεού. Αλλ’ αναγνωρίζετε μήπως τον κίνδυνο του τι θα μπορούσε να προκύψη αν εξακολουθήτε να βασίζεσθε σ’ αυτό το άτομο για όλη την πνευματική σας δύναμι, να εξαρτάσθε απ’ αυτό για να λάβετε όλες τις αποφάσεις σας όσον αφορά τη σχέσι σας με τον Θεό; Μπορεί να φρονήτε ότι αυτό το άτομο είναι ασφαλώς εκείνο στο οποίο πρέπει να εμπιστεύεσθε, όταν σπουδαία ζητήματα βαρύνουν τη διάνοιά σας. Ίσως είναι. Αλλά εξετάσατε ποτέ τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που θα επήρχοντο σε σας αν δεν ήταν; Είναι αλήθεια ότι η ευθύνη του μπορεί να είναι μεγαλύτερη, αλλ’ ο Ιησούς είπε ότι ένας τυφλός οδηγός και οι ακόλουθοί του καταλήγουν στον ίδιο λάκκο. (Ματθ. 15:14) Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος μίλησε για τους Κορινθίους ως ανωρίμους. Αυτοί ήσαν ανίκανοι να διακρίνουν το ορθό από το εσφαλμένο επειδή απέβλεπαν σε ανθρώπους μάλλον αντί να ζυγίζουν τα λόγια του ανθρώπου με τον αληθινό λόγο του Θεού. Καθώς το διετύπωσε ο απόστολος Ιωάννης έπειτα από πολλά χρόνια: «Αγαπητοί, μη πιστεύετε εις παν πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν ήναι εκ του Θεού· διότι πολλοί ψευδοπροφήται εξήλθον εις τον κόσμον.»​—1 Ιωάν. 4:1.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΣ

 8. Είναι ορθό να ζητούμε συμβουλή από κάποιον που λαμβάνει την ηγεσία σε πνευματικά ζητήματα, και πώς μπορούμε να γνωρίζωμε πότε δεν είναι ασφαλές;

⁸ Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς που λαμβάνει την ηγεσία σε πνευματικά ζητήματα δεν μπορεί να τύχη της εμπιστοσύνης μας ή να εκζητηθή για βοήθεια. Αντιθέτως. (1 Τιμ. 5:17· 1 Πέτρ. 5:2-4) Αλλά προελέχθη ότι μερικοί θ’ απετύγχαναν να διατηρήσουν την πνευματική τους επίγνωσι και, αποστατώντας, θα έπαιρναν και άλλους μαζί τους. Ο Πέτρος προειδοποίησε την πρώτη εκκλησία, και εμάς επίσης: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν. Και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών.» (2 Πέτρ. 2:1, 2) Ποια είναι η προστασία σας τότε; Αν είχατε επαρκή αιτία να βασίζεσθε στη διδασκαλία του λόγου του Θεού που ελάβατε μέσω κάποιου ατόμου, πώς μπορείτε να γνωρίζετε πότε δεν είναι πια ασφαλές να προσέχετε τη συμβουλή που προέρχεται από το άτομο αυτό; Αν εμελετήσατε κατάλληλα, μ’ έναν ορθό σκοπό εν όψει, θα είσθε εφωδιασμένος, σε κάποιο μέτρον τουλάχιστον, για να «δοκιμάζετε τα πνεύματα αν ήναι εκ του Θεού.» Έτσι θα είσθε ενδυναμωμένος για τη μελλοντική δράσι σας.

 9. (α) Ποια προστασία από τους κακοποιούς έδωσε ο Θεός μέσω της οργανώσεώς του; (β) Ποιοι ξεχωρίζουν ως παραδείγματα στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία, και τίνος ήταν ένοχος ο καθένας;

⁹ Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός σάς έδωσε περαιτέρω προστασία στην οργάνωσι που έχει οικοδομήσει για το όνομά του. Μέσω αυτής της οργανώσεως πιστών δούλων απεφάσισε να διατηρήση ένα κανόνα για όλους εκείνους που θα τον αντιπροσωπεύουν. Οποιοσδήποτε που αποτυγχάνει να διατηρήση αυτόν τον κανόνα ή που αρχίζει ν’ αποσπά μαθητάς για τον εαυτό του, πρέπει να εκτεθή προς όφελος όλων εκείνων που μπορεί να έχουν τάσι να τον ακολουθήσουν. Αυτό το προηγούμενο ιδρύθη στην Ισραηλιτική εκκλησία του Θεού υπό την διεύθυνσιν αυτού. (Δευτ. 17:7) Μεταξύ τέτοιων στη Χριστιανική εκκλησία, των οποίων τα ονόματα ειδικά αναγράφονται στο Διαρκές Υπόμνημα, είναι ο Υμέναιος, ο Αλέξανδρος, ο Ερμογένης, ο Δημάς και ο Διοτρεφής. (1 Τιμ. 1:20· 2 Τιμ. 1:15· 2:17, 18· 4:10· 3 Ιωάν. 9, 10) Αυτοί, όπως εκείνοι που ήσαν ένοχοι ανηθίκου διαγωγής, εξεδιώχθησαν ή απεκόπησαν από την επικοινωνία της εκκλησίας, μάλιστα δε ο Παύλος ενουθέτησε την εκκλησία να ‘μη συναναστρέφωνται’ με τέτοιους, ‘με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγουν’.​—1 Κορ. 5:5, 11, 13.

10. (α) Γιατί οι διδάσκαλοι έχουν βαρύτερη ευθύνη; (β) Γιατί και πώς πρέπει εκείνοι που εκπαιδεύονται να μάθουν να βασίζωνται στον εαυτό τους; (γ) Ποιο είπε ο Πέτρος ότι είναι το όφελός μας με το να είμεθα προειδοποιημένοι;

¹⁰ Αν αυτή η προειδοποίησις έχη αξία για τους μαθητευομένους, πόσο πολύ πιο ζωτική είναι για κείνους που θα ήθελαν να είναι διδάσκαλοι; (Ιάκ. 3:1) Είσθε πολυάσχολος στο έργο της διδασκαλίας του λόγου του Θεού στους άλλους; Τότε έχετε όχι μόνο ένα χαρούμενο προνόμιο, αλλά και μια σοβαρή ευθύνη. Να θυμάστε διαρκώς ότι πολιτεύεσθε με τη ζωή των ανθρώπων. Εκείνο που μαθαίνουν μπορεί να είναι αποφασιστικό μεταξύ ζωής και θανάτου. Αν γίνουν «πρόβατα» του Θεού, θα είναι στο δρόμο προς την αιώνια ζωή. Τα κατευθύνετε σ’ αυτόν το δρόμο; Θα τα κατευθύνετε, αν τα προειδοποιήτε να μη επιστηρίζωνται σε ανθρώπους. Ευσυνείδητα και ακούραστα εργάζεσθε για να τα εμποδίσετε από το ν’ ακολουθούν εσάς. Υπομονητικά και φιλάγαθα διδάσκετέ τα, όταν λαμβάνουν τις αποφάσεις των, να βασίζωνται ολοένα περισσότερο στον εαυτό τους επειδή μελετούν τον λόγον του Θεού. Αυτό μπορείτε να το πράξετε εκπαιδεύοντάς τα να συλλογίζωνται τα εδάφια που διαβάζονται. Το να εφαρμόζουν ένα εδάφιο στην παράγραφο του εντύπου, που μελετάτε μαζί τους, μπορεί κάλλιστα να είναι ένα πρώτο βήμα προς την εφαρμογή αυτών των εδαφίων στα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους. Αυτό πρέπει να είναι μέρος του μαθήματος που μαθαίνουν, επειδή ο λόγος του Θεού δεν μας εδόθη απλώς για να μας γνωρίση με τον σκοπόν του Θεού ή για να μας δώση γνώσιν του τι ο Θεός απαιτεί. Η Γραφή πρέπει να γίνη η υποκινούσα δύναμις στη ζωή μας καθώς μπαίνει το πνεύμα του Θεού στην καρδιά μας και στη διάνοιά μας και μας διευθύνει σε μια σοφή χρήσι του λόγου του Θεού. Εσείς, ως διδάσκαλος της Γραφής, μπορείτε να είσθε ένα όργανον του πνεύματος του Θεού, καλλιεργώντας στον μαθητευόμενον την επιθυμία να γνωρίζη και να υποκινήται ο ίδιος από το πνεύμα του Θεού, οδηγούμενος σύμφωνα με το παράδειγμα του Χριστού και όχι ανθρώπων. Μ’ αυτό τον τρόπο εκείνοι τους οποίους διδάσκετε θα γνωρίζουν τι απαιτείται και αναμένεται σε υψηλές ηθικές αρχές και θα υποκινούνται ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό. Θα είναι ενδυναμωμένοι για οποιαδήποτε δράσι που μπορεί να είναι μπροστά τους και στην οποία το πνεύμα του Θεού θα τους οδηγήση. Με το να είναι προειδοποιημένοι, μπορούν να είναι προεξωπλισμένοι όπως ετόνισε ο Πέτρος: «Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα, φυλάσσεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων, και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας. Αυξάνεσθε δε εις την χάριν και εις την γνώσιν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.»​—2 Πέτρ. 3:17, 18.

ΜΙΜΗΤΑΙ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

11. Τι εννοούσε ο Παύλος όταν έγραφε στους Φίλιππησίους: «Συμμιμηταί μου γίνεσθε», και ποια άλλα γραφόμενά του διευκρινίζουν το σημείο;

¹¹ Ίσως απορείτε, εν όψει τούτου, γιατί ο Παύλος είπε στους Χριστιανούς στους Φιλίππους: «Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε.» (Φιλιππησ. 3:17) Βέβαια ο απόστολος δεν προσκαλούσε Χριστιανούς να είναι ακόλουθοί του. Αυτό ήδη το έχομε ιδεί. Πράγματι, και στις δεκατέσσερες επιστολές του δεν διαβάζετε τίποτε για κάποιους «μαθητάς» του Παύλου. Στην επιστολή του προς τους Κορινθίους δεν άφησε αμφιβολία πάνω σ’ αυτό το σημείο όταν έγραφε: «Διεμερίσθη ο Χριστός; Μήπως ο Παύλος εσταυρώθη δια σας; ή εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε;» (1 Κορ. 1:13) Πώς, λοιπόν, μπορούμε να γίνωμε «μιμηταί» του Παύλου; Και τι πρέπει να ‘μιμηθούμε’; Βέβαια όχι τον άνθρωπο. Ο Θεός επιθυμεί κάθε Χριστιανός ‘να μη μιμήται το κακόν, αλλά το αγαθόν’. (3 Ιωάν. 11) Ο Παύλος ο ίδιος είπε στους Εφεσίους: «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά.» (Εφεσ. 5:1) Επί πλέον, αυτός ενουθέτησε τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς: «Ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» (Εβρ. 12:1, 2) Σ’ αυτή την ίδια επιστολή διηύρυνε το σημείο όταν είπε: «[Γίνεσθε] μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.» «Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού· των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.» (Εβρ. 6:12· 13:7) Να μιμηθούμε τι; Την πίστι των, την υπομονή των, τη διαγωγή των, όσο ακριβώς είναι σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού και το τέλειο παράδειγμα που έδωσε ο Ιησούς. (Ψαλμ. 119:105) Αυτό ακριβώς μας προσκαλεί ο Παύλος να κάμωμε. Αλλ’ αν ένας Χριστιανός χάση την πίστι του, αν αποτυγχάνη να υπομένη και φέρεται απρεπώς, τι υπολείπεται να μιμηθούμε σχετικά με αυτόν; Τίποτε.

12. Γιατί είναι αφροσύνη ν’ ακολουθήσωμε ένα αποκομμένο από την επικοινωνία άτομο σε πορεία ανταρσίας;

¹² Αυτή είναι η πιστή πορεία που λαμβάνεται από Χριστιανούς στην οργάνωσι του Θεού. Δεν μπορούν να συγχωρήσουν και δεν θα συγχωρήσουν την αδικοπραγία· αλλιώς θα εγίνοντο συνεργοί σ’ αυτήν. (1 Κορ. 5:6, 7) Αν, λοιπόν, κάποιος, στον οποίον απεβλέψατε σε περασμένους καιρούς, χάση την πίστι του και αποκοπή από την επικοινωνία, γιατί να τον ακολουθήσετε σε μια πορεία ανταρσίας; Μπορεί να φρονήτε ότι η ενέργεια που έγινε είναι άδικη, πολύ αυστηρή. Αλλά είναι αυτό αιτία για να εγκαταλείψετε την εκκλησία του Θεού; Ακόμη και αν νομίζετε ότι αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια είναι εσφαλμένη, τι θα πήτε για όλο το καλό που δεχθήκατε από μέλη της εκκλησίας; Θα εγκαταλείπατε όλο το καλό που έγινε σε σας για ό,τι μπορεί να φρονήτε ότι είναι μικρό κακό; Τι περιμένετε να βρήτε πάλι πίσω στο παλαιό σύστημα πραγμάτων; Υπάρχει εκεί κάτι που ο Θεός θα το διατηρήση ζωντανό; Ασφαλώς δεν θα μιμηθούμε εκείνους που αποστατούν στην καταστροφή.

ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΣΑΣ

13. Πώς μπορούν οι γονείς να παρατηρούν την έκτασι της πίστεως των τέκνων των, και πώς μπορούν να τους δίνουν ένα καλό παράδειγμα;

¹³ Σεις που είσθε γονείς, ενδυναμώνετε τα τέκνα σας για τη μελλοντική δράσι των; Πόση πίστι έχουν; Γνωρίζετε; Πώς θεωρούν πραγματικά τη μελέτη του λόγου του Θεού; Είναι πρόθυμα, λαμβάνοντας την πρωτοβουλία, παρακινώντας σας να μοιρασθήτε μαζί τους αυτά τα καλά πράγματα που γνωρίζετε; Ή πρέπει διαρκώς να παρακινούνται να έλθουν μαζί σας, όταν συνέρχεσθε με άλλους στην Αίθουσα της Βασιλείας; Όταν τα τέκνα σας παρευρίσκωνται σε συναθροίσεις, προσέχουν πραγματικά; Μπορούν να αναφέρουν σε σας κατόπιν ένα πράγμα τουλάχιστον που έμαθαν από κάθε συνάθροισι; Τα έχετε σοβαρά ενθαρρύνει να δίνουν προσοχή και να κάνουν χρήσι της γνώσεως που αποκτάται με προσεκτική παρατήρησι; Τους δίνετε ένα ζωντανό παράδειγμα με τις εκφράσεις σας στις συναθροίσεις, ένα παράδειγμα που μπορούν να ιδούν και ν’ ακούσουν ως έργον πίστεως, και να μιμηθούν; Μιμούνται τα τέκνα σας την πίστι σας; Ή μιμούνται τους συντρόφους των στο παιγνίδι; Επαναλαμβάνουν τα όσα τους λέγετε από τον λόγον του Θεού ή φλυαρούν πάντοτε γύρω από άλλες δραστηριότητες, την τελευταία κινηματογραφική ταινία ή το τελευταίο πρόγραμμα τηλεοράσεως που είδαν ή την τελευταία επιτυχία τραγουδιού ή χορευτική τρέλλα; Ποιόν πραγματικά ακολουθούν τα τέκνα σας; Είναι μιμηταί του Χριστού, όπως είσθε σεις, ή ακολουθούν κάποιον που δεν είναι στον δρόμο για ζωή;

14. Πώς μπορούν οι γονείς να αντιδρούν στις επιρροές στις οποίες είναι αναγκαστικά εκτεθειμένα τα τέκνα των στη διάρκεια των ωρών που βρίσκονται μαζί με κοσμικούς συντρόφους, και γιατί αυτό είναι τόσο ζωτικό;

¹⁴ Η ζωή των τέκνων σας είναι στα χέρια σας. Είσθε μαζί τους διαρκώς· ή, είσθε μαζί τους; Είναι αλήθεια ότι τα τέκνα σας πρέπει ν’ αναπτύξουν τον δικό τους τύπο ζωής, πρέπει να πάνε στο σχολείο και να βρεθούν σε συντροφιά με άλλους της ηλικίας των, που έχουν ισχυρή έλξι επάνω τους. Αλλά οι ώρες αυτές, που απαιτείται να δαπανήσουν μακριά από σας, είναι ολιγώτερες από τον αριθμό των ωρών, που έχουν διαθέσιμες για να δαπανήσουν μαζί σας. Χρησιμοποιήστε αυτές τις άλλες ώρες σοφά. Θυμηθήτε τη νουθεσία του Θεού προς τον λαό του Ισραήλ: «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος.» (Δευτ. 6:6, 7) Δεν είναι, λοιπόν, αρκετό το ν’ απαιτήτε να μένουν τα τέκνα σας στο σπίτι μαζί σας όλον τον καιρό. Αν δεν γεμίζετε αυτόν τον καιρό με δραστηριότητα, που φέρνει ανταμοιβή, δεν θ’ ανταποκριθούν. Μπορεί ακόμη ν’ αρχίσουν να δυσαρεστούνται για τις απαιτήσεις σας απ’ αυτά. Αλλ’ αν αρχίσουν να λαμβάνουν τη χαρά και τις ευλογίες που έρχονται με πιστή υπηρεσία στον Θεό, το πνεύμα του Θεού θα γεμίση τις μικρές των διάνοιες και καρδιές και η πίστις σας θα γίνη δική των δικαιωματικά. Αν θέλετε τα τέκνα σας να ενδυναμωθούν αληθινά έτσι ώστε να ‘μη παρασυρθώσι με την πλάνην των ανόμων και εκπέσουν’ από τη σταθερότητα που έχετε εντυπώσει σ’ αυτά, τότε πρέπει και αυτά να διδαχθούν σοβαρά αυτή την ‘από πριν γνώσιν’ για να μπορούν να φυλάττωνται.​—2 Πέτρ. 3:17, 18.

15. Ποιο πλεονέκτημα υπάρχει σ’ ένα παιδί να γνωρίζη ότι θα είναι διαφορετικό ως Χριστιανός, και ποιά νουθεσία του Παύλου προς τους Ρωμαίους πρέπει να έχη υπ’ όψιν;

¹⁵ Οι Χριστιανοί είναι διαφορετικοί από τους άλλους. Αν το τέκνο σας είναι Χριστιανός και πρόκειται να διατηρήση τη θέσι του, πρέπει να γνωρίζη ότι θα είναι διαφορετικό από εκείνους, τους οποίους πρέπει να συναναστρέφεται. Αλλά και πρέπει να γνωρίζη γιατί είναι διαφορετικό και να του δοθή πλήρης εκτίμησις των ωφελημάτων που έχει με το να είναι διαφορετικό. Πρέπει να γνωρίζη ότι αν είναι όμοιο με τον κόσμο θα τύχη ομοίας μεταχειρίσεως με τον κόσμο. (Γέν. 34:1, 2) Θα υποφέρη τα δεινά των, τους πόνους των, τις απογοητεύσεις των, την απώλεια που θα έχουν της αιωνίου ζωής. Εξ άλλου, ως Χριστιανός μπορεί να έχη διάνοια απηλλαγμένη από αβεβαιότητα ως προς το μέλλον του, τη σταδιοδρομία του, την τελική του επιτυχία στη ζωή. Θα είναι ήδη επιτυχία και παράδειγμα στους συντρόφους του. Τα παιδιά μπορούν να έχουν ισχυρή επιρροή προς το καλό ή προς το κακό το ένα επάνω στο άλλο. Αν το τέκνο σας μελετά μαζί σας τώρα, κάμετέ το να διαβάση το ίδιο το εξής εδάφιο: «Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα δια του αγαθού το κακόν.» (Ρωμ. 12:21) Γνωρίζετε σεις παιδιά τι αυτό σημαίνει; Μπορείτε «να αγωνίζησθε δια την πίστιν», να είσθε όχι «εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής». Και όχι μόνο της ψυχής σας, αλλά και της ζωής, επίσης, εκείνων που ακολουθούν το παράδειγμά σας και μιμούνται την πίστι σας.​—Ιούδ. 3· Εβρ. 10:39· 1 Τιμ. 4:16.

16. Ποια διπλή ευθύνη έχουν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί;

¹⁶ Παιδιά και ενήλικοι, επίσης, ως Χριστιανοί έχομε μια διπλή ευθύνη. Για να ενδυναμωθούμε για οποιεσδήποτε δοκιμασίες ή προνόμια υπηρεσίας, που βρίσκονται μπροστά μας, όχι μόνο πρέπει να ενισχύσωμε τη δική μας πίστι, αλλά πρέπει, επίσης, να μπορούμε να οικοδομήσωμε μια ισχυρή πίστι στους άλλους. Πρέπει ούτε ν’ ακολουθούμε ανθρώπους, ούτε να ζητούμε ανθρώπους να μας ακολουθήσουν. Τα έργα μας πρέπει να είναι έργα πίστεως, άξια μιμήσεως και όχι αιτία για πρόσκομμα. Πρέπει να γίνωμε καλά παραδείγματα «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα.» (1 Τιμ. 4:12) Με τον Ιησού Χριστό ως οδηγό μας και υπόδειγμα μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε ολόψυχα στη συμβουλή του Παύλου προς τους Κολοσσαείς: «Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά, και ουχί εις ανθρώπους . . . εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε.»​—Κολ. 3:23, 24, ΜΝΚ.