Εφαρμογή της Γενικής Αρχής του Ιερατείου

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός, στην πολιτεία του προς το έθνος του Ισραήλ, προέβλεψε για ένα ιερατείο. Αυτό το ιερατείον είχε δύο λειτουργικά καθήκοντα. Το ένα ήταν η προσφορά διαφόρων θυσιών υπέρ εαυτών και του λαού. Το άλλο ήταν η διδασκαλία στον λαό περί του νόμου του Θεού, όπως αναγινώσκομε: «Τα χείλη του ιερέως θέλουσι φυλάττει γνώσιν, και εκ του στόματος αυτού θέλουσι ζητήσει νόμον.»​—Λευιτ. 7:37· 16:11, 15· Μαλαχ. 2:7.a

Αυτό το ιερατείο του έθνους Ισραήλ ήταν ειδικό, δεν ήταν γενικό ιερατείο. Δηλαδή, δεν ήσαν ιερείς όλοι οι Ισραηλίται. Οι ιερείς περιωρίζοντο σε αμέμπτους άρρενας μιας ωρισμένης ηλικίας και ήσαν απόγονοι του Ααρών, του πρώτου αρχιερέως των. Μόνον όταν δεν υπήρχαν επαρκείς ιερείς, ή οι ιερείς δεν είχαν εκτίμησι των προνομίων των, όπως στις ημέρες του Βασιλέως Εζεκία, βοηθούσαν οι Λευίται στην προσφορά θυσιών.​—2 Χρον. 29:34.

Το ιερατείον, όμως, του πνευματικού Ισραήλ, το προώρισε ο Ιεχωβά Θεός να είναι γενικόν τοιούτον. Όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού Ιησού, που βαδίζουν στα ίχνη του και οι οποίοι στην αφιέρωσι και στο βάπτισμά των ανεγεννήθησαν από το πνεύμα του Θεού κι εκλήθησαν στην ουράνια κλήσι, έγιναν μέλη του γενικού ιερατείου της αληθινής Χριστιανοσύνης. Όλοι αυτοί έχουν πρόσοδο στα «άγια», και υπηρετούν ως θυσιάζοντες ιερείς υπό τον Αρχιερέα των, Ιησούν Χριστόν.​—Εβρ. 10:19-22.

Εκείνο, που έλαβε χώραν την ημέρα ακριβώς της Πεντηκοστής, καταδεικνύει ότι το ιερατείο του πνευματικού Ισραήλ είναι γενικό. Εκείνη την ημέρα το άγιον πνεύμα κατεπέμφθη σε όλους τους ακολούθους του Χριστού, που ήσαν συνηγμένοι σ’ ένα υπερώον της Ιερουσαλήμ, σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ιωήλ, στην οποίαν ο Θεός λέγει: «Θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και αι θυγατέρες σας· . . . Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου.»​—Πράξ. 2:17, 18· Ιωήλ 2:28, 29.

Το ότι όλοι οι κεχρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού είναι ιερείς διασαφηνίζεται, επίσης, από τον απόστολο Πέτρο: «Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. . . . είσθε “γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα”, . . . δια να εξαγγείλητε τας αρετάς» του Ιεχωβά Θεού.​—1 Πέτρ. 2:5, 9.

Με την αποστασία από την αληθινή πίστι που είχε προλεχθή, οι εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» απέβαλαν την αρχή του γενικού ιερατείου. Εκτός από λίγες μόνο αξιόλογες, ουσιώδεις, αλλά μάλιστα πολύ προσωρινές εξαιρέσεις, υιοθέτησαν ένα ειδικό ιερατείο. Ύστερ’ από πολλά χρόνια ειδικών ιερατείων, σήμερα εκδηλώνεται μια κίνησις στον «Χριστιανικό κόσμο» για την εφαρμογή της αρχής του γενικού ιερατείου και για να κηρύττουν και υπηρετούν οι λαϊκοί, κυρίως λόγω ελλείψεως ιερέων και διακόνων, αλλά δεν επιτυγχάνει. Γιατί;

Για δύο βασικούς λόγους. Αφ’ ενός, οι ηγέται των, όταν ομιλούν για γενικό ιερατείο, το εννοούν μόνο υπό μια πολύ περιορισμένη έννοια. Διόλου δεν προτίθενται να εξαλείψουν κάθε διάκρισι μεταξύ των κληρικών και των λαϊκών. Αφ’ ετέρου δε, λίγος ενθουσιασμός και ζήλος υπάρχει από μέρους των λαϊκών να μετέχουν ενεργώς στη διακονία, έστω και με τις ευκαιρίες που έχουν.

Σήμερα, όμως, η αρχή του γενικού ιερατείου βρίσκει εφαρμογή μεταξύ των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Μεταξύ αυτών δεν υπάρχει χωριστή τάξις για θυσίες και διδασκαλία, μολονότι μόνο λίγοι απ’ αυτούς ανήκουν στο ιερατικό «υπόλοιπον» και η μεγάλη πλειονότης ανήκει στα μη ιερατικά «άλλα πρόβατα». Όλοι μετέχουν στο να ‘μαθητεύουν πάντα τα έθνη’.​—Ματθ. 28:19, 20· Εβρ. 13:15.

Μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά κάθε ενήλικος, αφιερωμένος και βαπτισμένος άρρην Χριστιανός, που έχει την ικανότητα, μπορεί να υπηρετή με διακονικές ιδιότητες όπως λόγου χάριν να δίνη δημόσιες Γραφικές ομιλίες, να εκτελή υπηρεσία κηδειών, να τελή γάμους και να προΐσταται στο δείπνον του Κυρίου. Δεν υπάρχει τάξις κληρικών. Οι επίσκοποι και οι διακονικοί βοηθοί των είναι απλώς υπηρέται των συγ-Χριστιανών των. Δεν είναι ειδικά χειροτονημένοι, κι επομένως είναι τοιούτοι ειδικοί υπηρέται μόνον εφόσον είναι διωρισμένοι να εκτελούν τέτοιες υπηρεσίες.​—Εφεσ. 4:11-16· 1 Τιμ. 3:1-7.

Όλοι εκείνοι, στους οποίους κατήλθε το πνεύμα του Θεού στην Πεντηκοστή, εκήρυτταν. Αφού ο Θεός δεν αλλοιούται, λογικό είναι ν’ αναμένωμε το ίδιο και σήμερα. Εφόσον μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά όλοι είναι κήρυκες, πρέπει να συμπεράνωμε ότι το άγιο πνεύμα του Θεού είναι και σ’ αυτούς. Για να βοηθούνται αυτοί να γίνουν πιο αποδοτικοί διάκονοι, διεξάγονται πέντε συναθροίσεις την εβδομάδα από κάθε εκκλησία. Επωφελείσθε σεις απ’ αυτές; Θα επωφεληθήτε, αν εφαρμόζετε στον εαυτό σας την αρχή του γενικού ιερατείου.

[Υποσημειώσεις]