‘Ας Αναφέρωμεν εις τον Θεόν Θυσίαν Αινέσεως’

«Αποδίδομεν ως νεαρούς ταύρους την προσφορών των χειλέων ημών.»—Ωσηέ 14:2, ΑΣ.

 1. Πώς οι Ιουδαίοι ιερείς έλεγαν ότι η τράπεζα του Ιεχωβά είναι αξιοκαταφρόνητη, και ποια ήταν η αντίδρασις του Ιεχωβά;

Ο ΙΕΧΩΒΑ κατηγόρησε τους Ιουδαίους ιερείς του πέμπτου αιώνος προ Χριστού, ότι καταφρονούσαν το όνομά του και έλεγαν: «Η τράπεζα του Ιεχωβά είναι αξιοκαταφρόνητος.» (Μαλαχ. 1:6, 7, ΑΣ) Προσποιούμενοι ότι προσεβλήθησαν και κατεπλάγησαν, οι θρησκευτικοί εκείνοι ηγέται ερώτησαν πότε το έχουν κάμει αυτό. Ο Ιεχωβά απήντησε: «Όταν προσφέρητε ζώον τυφλόν εις θυσίαν, δεν είναι κακόν; και όταν προσφέρητε χωλόν ή άρρωστον, δεν είναι κακόν; πρόσφερε τώρα τούτο εις τον κυβερνήτην σου· θέλει άρά γε ευαρεστηθή εις σε, ή θέλει σοι δείξει εύνοιαν;» Η διαθήκη του νόμου απαιτούσε θυσίες ζώων, και οι ιερείς τις προσέφεραν. Αλλ’ απητείτο επίσης η προσφορά υγιών, αμώμων ζώων, και αυτό δεν το έκαναν οι ιερείς. Αντιθέτως, εδιάλεγαν τα κατώτερα ζώα, τα ασθενή και τα χωλά και τα τυφλά, και τα προσέφεραν στο θυσιαστήριον ή τράπεζαν του Ιεχωβά. Έτσι καταφρονούσαν το όνομά του και μετεχειρίζοντο την τράπεζά του με περιφρόνησι. Ούτε για μια στιγμή δεν θα εσκέπτοντο να παρουσιάσουν τέτοιες άρρωστες προσφορές στον ανθρώπινο κυβερνήτη τους όταν θα ζητούσαν να τον ευαρεστήσουν και να κερδίσουν την εύνοιά του. Όμως, όταν επεκαλούντο την εύνοια του Υψίστου Θεού, κατακρατούσαν τα άμωμα ζώα και προσέφεραν σ’ αυτόν τα κατώτερα, διαλέγοντας εκείνα που τους εκόστιζαν ολίγα ή τίποτε, διότι ήσαν σχεδόν χωρίς αξία για οτιδήποτε. Θα ήταν αυτό αποτελεσματικό; Ο Ιεχωβά είπε όχι: «Με τοιούτον δώρον εκ της χειρός σας, θέλει δείξει εύνοιαν εις οιονδήποτε από σας;» Αυτοί ήσαν κατηραμένοι ως απατεώνες, επειδή είχαν κάμει ευχή, είχαν τα μέσα να εκπληρώσουν την ευχή, αλλ’ ιδιοτελώς ηρνούντο να το πράξουν: «Επικατάρατος ο απατεών, όστις έχει εν τω ποιμνίω αυτού άρσεν, και κάμνει ευχήν, και όμως θυσιάζει εις τον Κύριον πράγμα διεφθαρμένον.»—Μαλαχ. 1:8, 9, 14, ΑΣΜ.

 2, 3. Ποιες θυσίες, που μπορούν να παραβληθούν προς τις θυσίες ζώων, προσφέρουν σήμερα οι Χριστιανοί;

² Δεν ήταν αυτό κάτι το χονδροειδώς αμαρτωλό και αλαζονικό για να το πράξη ένα έθνος που ισχυρίζετο ότι ήταν λαός του Ιεχωβά; Το να φέρνη ο λαός ασθενείς θυσίες και οι ιερείς να τις προσφέρουν επάνω στην τράπεζα του Ιεχωβά, ήταν ένας πάρα πολύ καταφρονητικός τρόπος μεταχειρίσεως του Παντοδυνάμου Θεού, μια μετάθεσίς του πολύ πιο κάτω από τους ανθρωπίνους άρχοντας, τους οποίους ουδέποτε αυτοί θα διενοούντο να μεταχειρισθούν τόσο πενιχρά και υβριστικά. Αν εζούσατε σ’ εκείνες τις μέρες, δεν θα είχατε δείξει τέτοια περιφρόνησι για την τράπεζα του Ιεχωβά· δεν είναι έτσι; Ή μήπως θα είχατε δείξει; Μήπως δείχνετε τώρα; Πάρα πολλοί το πράττουν αυτό. Αλλά πώς μπορούν να το πράττουν, θα ερωτήσετε, αφού δεν προσφέρονται πια θυσίες ζώων σ’ ένα θυσιαστήριο; Υπάρχουν προσφορές που πρέπει να γίνουν τώρα και που παρομοιάζονται μ’ εκείνες τις θυσίες ζώων που εγίνοντο τότε, αυτές δε που γίνονται τώρα πρέπει να είναι εξίσου καθαρές και υγιείς και άμωμες όσο έπρεπε να είναι και οι αρχαίες θυσίες ζώων. Ποιες είναι αυτές οι νεώτερες θυσίες; Τις προσφέρετε; Και είναι οι δικές σας θυσίες ασθενείς ή υγιείς, χωλές ή άρτιες, τυφλές ή φορτισμένες;

³ Ο Ωσηέ 14:2 (ΑΣ) λέγει: «Λάβετε μεθ’ εαυτών λόγους, και επιστρέψατε προς τον Ιεχωβά· είπατε προς αυτόν, Αφαίρεσον πάσαν ανομίαν, και δέχθητι ό,τι είναι καλόν· ούτω θέλομεν αποδώσει ως νεαρούς ταύρους την προσφοράν των χειλέων ημών.» Αν έχωμε απομακρυνθή από την εύνοια του Ιεχωβά, πρέπει να λάβωμε λόγους που εκφράζουν μετάνοια και ζητούν συγχώρησι και μ’ αυτούς να επιστρέψωμε σ’ αυτόν, προσφέροντας τους λόγους αυτούς σαν ταύρους θυσίας. Και όχι μόνο πρέπει να εκφράζουν μετάνοια τα λόγια που θα προσφέρωμε, αλλά και να διακηρύττουν δημοσία το όνομα και τον αίνον του Ιεχωβά, όπως ακριβώς ήσαν οι καρποί της συγκομιδής υπό τον Μωσαϊκόν νόμον: «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.» Οι σημερινοί, λοιπόν, λόγοι, οι νεαροί ταύροι και οι καρποί των χειλέων μας, πρέπει να προσφέρωνται στον Ιεχωβά ως θυσία αίνου. Ο Χριστιανός πρέπει να προσφέρη λόγους αληθείας και υγιούς διδασκαλίας, λόγους που μεγαλύνουν τον Ιεχωβά και τους σκοπούς του, και ειδικώς τώρα πρέπει ο Χριστιανός να προσφέρη ορθούς λόγους για τα αγαθά νέα του νέου δικαίου κόσμου του Θεού.—Εβρ. 13:15.

 4. Σ’ αυτό το ζήτημα της θυσίας, πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι όμοιος με τους αξιομέμπτους Ιουδαίους ιερείς;

⁴ Οι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού, πράγμα που περιλαμβάνει μια ευχή να προσφέρουν τους υπό μορφήν λόγων καρπούς και νεαρούς ταύρους που και εκείνος προσέφερε. Όπως οι Ισραηλίται που είχαν ευπρόσδεκτα ζώα στα ποίμνιά των, έτσι και τα εκατομμύρια εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, έχουν ευπροσδέκτους λόγους στη διάθεσί τους. Η Αγία Γραφή, που κυκλοφορεί ευρύτατα σε εκατοντάδες γλωσσών, είναι γεμάτη από αυτούς τους λόγους. Για να τους προσφέρουν με τα χείλη των, οι Χριστιανοί χρειάζεται μόνο να καταβάλουν τον χρόνο και την αναγκαία προσπάθεια για να τους λάβουν μέσα στη διάνοια και στην καρδιά. Αλλά οι περισσότεροι από τα εκατομμύρια του «Χριστιανικού κόσμου» θεωρούν αυτή τη δαπάνη ως πάρα πολύ μεγάλη, όπως ακριβώς ένας άπιστος Ισραηλίτης θεωρούσε πολύ μεγάλη τη δαπάνη να θυσιάση άμωμα ζώα και έτσι τα αντικαθιστούσε με τα αποδιαλέγματα. Οι Ισραηλίται έδιναν ωραία ζώα στους ανθρωπίνους κυβερνήτας για να κερδίσουν εύνοια, τα δε εκατομμύρια του «Χριστιανικού κόσμου» δίνουν το καλύτερο που διαθέτουν σε χρόνο και προσπάθεια για να εξυπηρετήσουν τους εθνικούς ηγέτας και τους κοσμικούς εργοδότας, ώστε ν’ αποκτήσουν εύνοια και υπόληψι, αμοιβή και σαρκικές ανέσεις. Ο Ιησούς είπε: «Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Η σύγχρονη τάσις είναι να καταβάλλωνται τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο και στα σαρκικά του έργα, περιλαμβανομένου και εκείνου που ανήκει στον Θεόν. Μόνο από τα υπολείμματα και άνευ αξίας μέρη του χρόνου και της ενεργείας των θα σκεφθούν καν να δώσουν στον Ιεχωβά. Από αυτά τα απομεινάρια μπορεί να προσφέρουν μια μηδαμινή προσπάθεια για να παρουσιάσουν μια εμφάνισι αφοσιώσεως προς τον Θεό.—Λουκ. 20:25.

 5. Πώς μιαίνουν την τράπεζα του Ιεχωβά πολλοί που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί;

⁵ Σε τι συμποσούνται όλα αυτά; Στα λόγια: «Η τράπεζα του Ιεχωβά είναι αξιοκαταφρόνητος.» Στο ότι λέγουν ότι η τράπεζά του θα έχη επάνω της μόνο τα υπολείμματα και τα αποδιαλέγματα. Τα λόγια που θυσιάζονται επάνω στην τράπεζά του πρέπει ν’ αποτελούν θρεπτική πνευματική τροφή, αλλ’ αν η Χριστιανική σας ομιλία δεν είναι τίποτε περισσότερο από τον παπαγαλισμό των αποστηθισμένων συμβόλων πίστεως και των θρησκευτικών παραδόσεων που ο Ιησούς είπε ότι ηκύρωναν τον λόγον του Θεού, τότε ασφαλώς μιαίνετε την τράπεζα του Ιεχωβά. (Ματθ. 15:6) Αν οι νεαροί ταύροι των χειλέων σας είναι λόγια που διδάσκουν τέτοια ειδωλολατρικά δόγματα όπως είναι η αθανασία της ψυχής, μολονότι η Γραφή λέγει, «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει»· και τα αιώνια βάσανα για τους αμαρτωλούς, ενώ ο λόγος του Θεού λέγει, «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος»· και η τριάς, παρά την δήλωσι του Ιησού, «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου», τότε εκείνοι οι υπό μορφήν λόγων νεαροί ταύροι είναι άρρωστοι και χωλοί και τυφλοί και οποιοσδήποτε τρέφεται απ’ αυτούς θα είναι πνευματικώς ασθενής και ανάπηρος και αφώτιστος. (Ιεζ. 18:4· Ρωμ. 6:23· Ιωάν. 14:28) Εκατομμύρια ανθρώπων που νομίζουν ότι είναι Χριστιανοί διηγούνται λόγια χωρίς πραγματική κατανόησι και εκτελούν θρησκευτικούς τυπικισμούς και ιεροτελεστίες και τελετουργίες, όπως ακριβώς οι αρχαίοι Ιουδαίοι εκτελούσαν τον τυπικισμό των θυσιών προσφέροντας ελαττωματικά ζώα. Αυτοί πλησιάζουν τον Ιεχωβά με το στόμα των και τον τιμούν με τα χείλη των, αλλ’ η καρδιά των πολύ απέχει απ’ αυτόν· για τούτο ο Ιεχωβά λέγει γι’ αυτούς: «Η θρησκεία των είναι εμπαιγμός, απλή παράδοσις, η οποία μανθάνεται με την επανάληψιν.»—Ησ. 29:13, ΜΜ.

 6. Τι θα επιμεληθούν να κάμουν οι αληθινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁶ Οι αληθινοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θα ενεργήσουν έτσι καταφρονητικά απέναντι της τραπέζης του Ιεχωβά. Καθιστούν πρώτιστο μέλημά τους να λάβουν τους εκλεκτούς λόγους της Γραφής και να τους προσφέρουν ως τους καρπούς και νεαρούς ταύρους των χειλέων των. Χρησιμοποιούν τους λόγους που είναι υγιείς και διαφωτιστικοί και που παράγουν πνευματική υγεία, έστω και αν σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες η αποστατική πλειονότης ‘δεν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν’. (2 Τιμ. 4:3) Υπάρχει, ωστόσο, μια μειονότης πολλών χιλιάδων ανθρώπων που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, και αυτοί, καθώς εγκαταλείπουν τις δογματικές προσφορές των παραδεδεγμένων θρησκειών, που εμιάνθησαν με την αρχαία ειδωλολατρία και με τις σύγχρονες φιλοσοφίες και τις επιστημονικές θεωρίες, και στρέφονται στην αλήθεια της Γραφής που διακονείται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, θα τραφούν και θα ικανοποιηθούν πνευματικώς. Πρέπει, λοιπόν, να βεβαιωθούμε αν έχωμε μελετήσει για ν’ αποκτήσωμε τις ορθές απαντήσεις, τους ισχυρούς λόγους και τις σαφείς εξηγήσεις που θα μεγαλύνουν τον Ιεχωβά και τον λόγον του και τους σκοπούς του. Οι λόγοι αυτοί δεν πρέπει να είναι ασαφείς και ασθενικοί και αδύνατοι, αλλά τόσο ισχυροί ώστε να υπερνικήσουν και να αποσπάσουν από τη διάνοια του ακροατού μας τους ψευδείς λόγους που είναι εμφυτευμένοι εκεί. Οι αναγκαίοι λόγοι βρίσκονται στη Γραφή· πρέπει να τους λάβωμε από κει για να τους χρησιμοποιήσωμε ως θυσίαν αινέσεως.

ΑΝΑΓΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

 7. Τι πρέπει να κάμωμε για ν’ αποκτήσωμε υγια σοφία από τη Γραφή;

⁷ Αν οι θυσίες λόγου που προσφέρομε δεν είναι οι καλές εκείνες που μπορούμε να αποκομίσωμε από τη Γραφή, αν είμεθα πολύ οκνηροί πνευματικώς και δεν φροντίζωμε να ανακαλύψωμε τις καλύτερες, τότε η πνευματική τροφή που θέτομε επάνω στην τράπεζα του Ιεχωβά δεν θα είναι επαρκής και θα φαίνεται αξιοκαταφρόνητη στους άλλους, διότι δεν θα μπορή να εξουδετερώση τις αντίθετες δοξασίες ή επιχειρήματα. Μόνο με προηγούμενη μελέτη μπορούμε ν’ απαντήσωμε αποτελεσματικά. «Η καρδία του δικαίου προμελετά δια να αποκριθή.» Και χρειάζεται να ερευνήσωμε μέσα στη Γραφή για να βρούμε αυτές τις αλήθειες όπως ένας μεταλλωρύχος μοχθεί για να ανεύρη πολύτιμα μέταλλα: «Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου, και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ· ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν· και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν· εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον, και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Ιεχωβά, και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού. Διότι ο Ιεχωβά δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις. Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι.» Ο Ιεχωβά έχει αποθέσει σοφία για μας μέσα στη Γραφή αν την ζητήσωμε επιμελώς, αυτός υπόσχεται ότι θα την εύρωμε.—Παροιμ. 15:28· 2:1-7, ΑΣ.

 8. Ποια προηγούμενα υπάρχουν για τακτική ανάγνωσι της Γραφής;

⁸ Πρέπει να διαβάζωμε τη Γραφή τακτικά. Για τον βασιλέα του Ισραήλ διετάσσετο ότι «θέλει γράψει δι’ εαυτόν αντίγραφον του νόμου τούτου» και «θέλει αναγινώσκει εν αυτώ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού». Σ’ εκείνες τις μέρες ήσαν σπάνια τα αντίγραφα των Αγίων Γραφών, ολίγα δε άτομα είχαν ατομικά αντίγραφα, και γι’ αυτό διετάσσοντο δημόσιες αναγνώσεις: «Θέλεις αναγινώσκει τον νόμον τούτον ενώπιον παντός του Ισραήλ εις επήκοον αυτών.» Σε μια ειδική περίπτωσι, λίγο μετά την είσοδο του Ισραήλ στη Χαναάν, «δεν ήτο λόγος εκ πάντων όσα προσέταξεν ο Μωυσής, τον οποίον ο Ιησούς δεν ανέγνωσεν ενώπιον πάσης της συναγωγής του Ισραήλ, μετά των γυναικών, και των παιδίων, και των ξένων των παρευρισκομένων μεταξύ αυτών.» Έπειτα από αιώνες, ο Βασιλεύς Ιωσίας «ανέγνωσεν εις επήκοον αυτών πάντας τους λόγους του βιβλίου της διαθήκης, το οποίον ευρέθη εν τω οίκω του Ιεχωβά», και το αποτέλεσμα ήταν ένας εθνικός καθαρισμός από τη δαιμονολατρία. Πολύ περισσοτέρους αιώνες αργότερα, η δημοσία ανάγνωσις εγίνετο ακόμη τακτικά: «Διότι ο Μωυσής από γενεάς αρχαίας έχει εν πάση πόλει τους κηρύττοντας αυτόν εν ταις συναγωγαίς, αναγινωσκόμενος κατά παν σάββατον.»—Δευτ. 17:18, 19· 31:11· Ιησ. Ναυή 8:3· 2 Βασ. 23:2, ΜΝΚ· Πράξ. 15:21.

 9. Γιατί μόνη η ανάγνωσις της Γραφής δεν είναι αρκετή, και ποια πρόσθετη βοήθεια είναι προσιτή;

⁹ Σήμερα είμεθα πιο τυχεροί αφού εκτυπώνονται Γραφές με περιστροφικά πιεστήρια κατά εκατομμύρια αντιτύπων. Οποιοσδήποτε διψά μπορεί εύκολα να πιή τα ύδατα της ζωής με το να έχη και να διαβάζη μια δική του Γραφή. Αλλά μερικές φορές η ανάγνωσις μόνη δεν είναι αρκετή. Μπορεί ένα άτομο να χρειάζεται, βοήθεια για να κατανοήση, όπως ο Αιθίοψ που ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής τον είδε να διαβάζη το βιβλίο του Ησαΐα. Ο Φίλιππος τον ερώτησε, «Άρά γε γινώσκεις α αναγινώσκεις;» Αυτός απήντησε, «Και πώς ήθελον δυνηθή, εάν δεν με οδηγήση τις;» Ο Φίλιππος έδωσε την αναγκαία καθοδηγία για μια ορθή κατανόησι. (Πράξ. 8:26-38) Σήμερα παρέχεται από τον Ιεχωβά διδασκαλία προς συμπλήρωσιν της αναγνώσεως της Γραφής, μέσω της οργανώσεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» του, που αυτός υπεσχέθη ότι θα έδιδε πνευματικήν «τροφήν εν καιρώ». Μέγα μέρος της βοηθείας αυτής δίδεται με τη διάθεσι εντύπων βοηθημάτων Γραφικής μελέτης, μ’ αυτά δε τα βοηθήματα ένα άτομο μπορεί ν’ αποκτήση μεγαλύτερη κατανόησι όταν διαβάζη τη Γραφή του. Μέσα στην περιοχή ολίγων σελίδων μπορεί ένα από αυτά τα βοηθήματα να έχη συγκεντρωμένα όλα τα εδάφια που αφορούν ένα ωρισμένο θέμα και είναι διασκορπισμένα σε όλη τη Γραφή, κι έτσι εξοικονομείται ο καιρός του σπουδαστού και εξασφαλίζεται επίσης ότι αυτός δεν θα παραβλέψη κανένα από τα χωρία που είναι ουσιώδη για μια πλήρη κατανόησι. Ακόμη και μ’ αυτά τα έντυπα βοηθήματα ο νέος σπουδαστής συχνά χρειάζεται βοήθεια από ένα άλλο πρόσωπο, ο δε Ιησούς υπεσχέθη τη συμπαράστασί του και όταν ακόμη δύο μόνο συνέρχωνται για να μάθουν: «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.»—Ματθ. 24:45· 18:20.

10. Ποιες περιπτώσεις δείχνουν ότι η δημοσία ανάγνωσις της Γραφής περιελάμβανε και εξηγήσεις;

¹⁰ Όπως ακριβώς εκείνος που διαβάζει κατ’ ιδίαν μπορεί να χρειάζεται βοήθεια, έτσι κι εκείνοι που ακούουν μια δημοσία ανάγνωσι ωφελούνται από τις εξηγήσεις που τη συνοδεύουν. Ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ, στη διάρκεια της βασιλείας του, απέστειλε άρχοντας και Λευίτας και ιερείς «δια να διδάσκωσιν εν ταις πόλεσι του Ιούδα»: «Και εδίδασκον εν τω Ιούδα, έχοντες μεθ’ εαυτών το βιβλίον του νόμου του Ιεχωβά, και περιήρχοντο εις πάσας τας πόλεις του Ιούδα, και εδίδασκον τον λαόν.» Ασφαλώς αυτό το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως πάνω στις Γραφές περιελάμβανε περισσότερα από μια απλή ανάγνωσι του νόμου· αναμφιβόλως περιελάμβανε εξηγήσεις και εφαρμογές του νόμου και προτροπές για υπακοή. Μετά την αιχμαλωσία ο Κυβερνήτης Νεεμίας διέταξε να αναγνωσθή μεγαλοφώνως ο νόμος από την αυγή ως το μεσημέρι και ο λαός άκουε προσεκτικά, αλλ’ ελέχθησαν και επιπρόσθετα λόγια εκτός από εκείνα που ήσαν γραμμένα, για να εννοήσουν ασφαλώς όλοι. «Και ανέγνωσαν εν τω βιβλίω του νόμου του [αληθινού] Θεού ευκρινώς, και έδωκαν την έννοιαν, και εξήγησαν τα αναγινωσκόμενα.» Ο Ιησούς έκαμε δημοσία ανάγνωσι στη συναγωγή της Ναζαρέτ, και, όταν ετελείωσε, εξήγησε: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» Είναι πιθανόν να είπε περισσότερα από όσα διατηρεί το σύντομο υπόμνημα. Ο απόστολος Παύλος, αφού άκουσε τη δημοσία ανάγνωσι σε μια συναγωγή, εκλήθη από τους αρχισυναγώγους και μίλησε κάπως εν εκτάσει, εξετιμήθη δε αυτό τόσο πολύ ώστε ο λαός τον παρεκάλεσε να μιλήση και το επόμενο Σάββατο· «το δε ερχόμενον σάββατον σχεδόν όλη η πόλις συνήχθη δια να ακούσωσι τον λόγον του Ιεχωβά.» Ο Παύλος εδίδαξε τον νεαρό Τιμόθεο να προτρέπη και να διδάσκη παράλληλα με την ανάγνωσι: «Καταγίνου εις την ανάγνωσιν, εις την προτροπήν, εις την διδασκαλίαν.»—2 Χρον. 17:7-9, ΜΝΚ· Νεεμ. 8:3, 8· Λουκ. 4:16-21· Πράξ. 13:15-44, ΜΝΚ· 1 Τιμ. 4:13.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ

11. Γιατί είναι ζωτική σήμερα η παρακολούθησις εκκλησιαστικών συναθροίσεων;

¹¹ Τόσον η προσωπική όσον και η δημοσία ανάγνωσις της Γραφής, που συνοδεύεται από συζήτησι και εξήγησι, είτε έντυπη είτε προφορική, συμβάλλουν πολύ στην απόκτησι από τη Γραφή των λόγων που χρειαζόμεθα για να προσφέρωμε ευπροσδέκτους υπό μορφήν λόγων νεαρούς ταύρους. Αλλά σήμερα ο Ιεχωβά μέσω της ορατής του οργανώσεως δίνει επιπρόσθετη βοήθεια με τη διευθέτησι εκκλησιαστικών συναθροίσεων. Σ’ αυτές τις συναθροίσεις παραθέτει μια πνευματική τράπεζα για μας, και με το να απέχωμε, λέμε ότι αυτή η τράπεζα είναι αξιοκαταφρόνητη, την περιφρονούμε ωσάν να μην έχη πραγματική αξία. Και όμως είναι ζωτικής σπουδαιότητος για μας, για την πνευματική μας διατροφή και δύναμι, τόσον ως ατόμων, όσο και ως εκκλησίας Χριστιανών. Στις συναθροίσεις μπορούμε να ομολογήσωμε την ελπίδα μας ενώπιον άλλων με το να δίνωμε σχόλια και με το ν’ ακούωμε τα σχόλιά των με τα οποία ομολογούν την ελπίδα των· μπορούμε να ενθαρρύνωμε άλλους δίνοντας σχόλια και με τα σχόλιά των να ενθαρρυνθούμε εμείς οι ίδιοι. Αυτό είναι ιδιαίτερα ζωτικό στον παρόντα καιρόν του τέλους. «Ας κραττώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον διότι πιστός ο υποσχεθείς· και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»—Εβρ. 10:23 -25.

12. Ποιες συναθροίσεις υποστηρίζονται από την εκκλησία;

¹² Οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά συνέρχονται αρκετές φορές την εβδομάδα. Μια συνάθροισις είναι η δημοσία διάλεξις που προορίζεται ειδικά για νεοενδιαφερομένους, αλλά ολόκληρη η εκκλησία πρέπει να παρευρίσκεται και όλοι θα μάθουν κάτι. Και ποιος θα υπεδέχετο το κοινόν αν η εκκλησία δεν ήταν παρούσα; Αν είσθε συνταυτισμένος με την εκκλησία, πρέπει να είσθε εκεί για να υποδεχθήτε τους νέους και ν’ απαντήσετε στις ερωτήσεις των. Η μελέτη της Σκοπιάς είναι ζωτική. Όλοι στην εκκλησία πρέπει να μελετούν το μάθημα, να παρευρίσκωνται, να προσέχουν, να δίνουν σχόλια και να δείχνουν φιλική διάθεσι προς όλους, ιδιαίτερα τους νέους. Η θεοκρατική σχολή διακονίας εκπαιδεύει την εκκλησία στο τι να λέγη, πώς να το διατυπώνη, και πώς να το εκφωνή προς άλλους στη διακονική υπηρεσία. Η συστηματική ανάγνωσις της Γραφής αποτελεί μέρος της σειράς μελετών. Η συνάθροισις υπηρεσίας είναι μια άλλη εκπαιδευτική συνάθροισις της οποίας ο ειδικός σκοπός είναι η εκπαίδευσις στην από σπίτι σε σπίτι μαρτυρία, στην εκφώνησι ομιλιών στις θύρες και στη διεξαγωγή Γραφικών μελετών μέσα στις κατοικίες. Κανείς που ενδιαφέρεται βαθιά για την προσφορά αμώμων νεαρών ταύρων και καρπών χειλέων, δεν θα λείπη από τη συνάθροισι υπηρεσίας. Μια άλλη συνάθροισις που υποστηρίζεται από την εκκλησία είναι η μελέτη βιβλίου που γίνεται σε ιδιωτικές κατοικίες που βρίσκονται σε διάφορα επίκαιρα μέρη της εδαφικής περιοχής της εκκλησίας. Σ’ αυτούς τους μικρούς ομίλους μελέτης χρησιμοποιούνται βοηθήματα μελέτης, το γεγονός δε ότι είναι μικροί οι όμιλοι αυτοί καθιστά εύκολη τη γνωριμία, την παροχή σχολίων και την υποβοήθησι του ενός από τον άλλον για να προσφέρη στον Θεό άμωμες θυσίες αίνου.

13. Πώς οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις θα μας βελτιώσουν ως Χριστιανούς;

¹³ Οι εκκλησίες, με τους διωρισμένους υπηρέτας των και τις προγραμματισμένες συναθροίσεις των, είναι οργανωμένες για να μας κάμουν ν’ αυξήσωμε σε ωριμότητα, να μας κάμουν Χριστιανούς ικανούς ν’ αντισταθούμε στα διαδοχικά κύματα της αθεΐας με τα οποία ο Σατανάς προσπαθεί να μας ανατρέψη. Αυτό γίνεται όπως και στις ημέρες των αποστόλων: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού· εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως, και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού· δια να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην.» Με το να παρακολουθήτε τις συναθροίσεις και να δίνετε σχόλια, μπορείτε να ‘εξετάζετε εαυτούς αν ήσθε εν τη πίστει’. Αν τα σχόλιά σας είναι πεπλανημένα, άλλοι, πιο ώριμοι, μπορούν να σας επαναφέρουν στην ορθή σκέψι. Πώς αλλιώς μπορείτε ως εκκλησία ν’ ανταποκριθήτε στη θεία απαίτησι «να λέγητε πάντες το αυτό» και «να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην»;—Εφεσ. 4:11-14· 2 Κορ. 13:5· 1 Κορ. 1:10.

14, 15. Γιατί είναι σπουδαίο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά το να συνέρχωνται σε εκκλησιαστικές συναθροίσεις;

¹⁴ Αλλ’ η αξία της παρακολουθήσεως των εκκλησιαστικών συναθροίσεων δεν τελειώνει με το να μαθαίνωμε και να ερχώμεθα σε ενότητα γνώμης και να βελτιώνωμε τη θυσία του αίνου που προσφέρομε στον Ιεχωβά. Υπάρχει μια αξία που προκύπτει ακριβώς από την επικοινωνία. Φαίνεται να υπάρχη μια συγκέντρωσις του πνεύματος του Ιεχωβά εκεί, που υποστηρίζει τα πνεύματά μας θεοκρατικώς. Πλείστοι από μας είμεθα υποχρεωμένοι να δαπανούμε πολύν καιρό έξω στον κόσμο σε συγχρωτισμό με διεφθαρμένα άτομα, ακούοντας την ανευλαβή και ανόητη ομιλία τους και παρατηρώντας τις χαμερπείς συνήθειές των, έτσι ώστε, όταν πηγαίνωμε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις είναι σαν να περνούμε από μια φτωχογειτονιά πόλεως σ’ ένα χαρούμενο καταφύγιο βουνού. «Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί», αλλ’ οι καλές συναναστροφές εξαλείφουν τις επιβλαβείς συνήθειες και εγκαθιστούν καλές συνήθειες στη θέσι τους. (1 Κορ. 15:33) Διασκορπισμένοι στις θάλασσες της ανθρωπότητος που είναι αποξενωμένη από τον Ιεχωβά είμεθα σαν πολύ μικρά νησιά σε διαρκή κίνδυνο να κατατριβούμε ως το επίπεδο της θαλάσσης από τα ατελείωτα κύματα που ξεσπούν, αλλά όταν συναθροιζώμεθα, αντλούμε δύναμι ο ένας από τον άλλον για να γίνωμε μια ισχυρή ξηρά, αδιαπέραστη από τις εφόδους των θαλασσών. Λαμβάνομε καινούργιο θάρρος και αφοβία, ανανεώνοντας τη δύναμί μας για ν’ αντισταθούμε στον κόσμο. Αλλ’ αν ενδίδωμε σε ύπουλες παγίδες που μας απομακρύνουν από τις συναθροίσεις, γρήγορα θα εξαντληθούμε: «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.»—Γαλ. 6:9.

¹⁵ Αν είμεθα μόνοι και πληττώμεθα από τον κόσμο, είμεθα επιρρεπείς στο να χάσωμε το θάρρος μας, νομίζοντας ότι είμεθα μόνοι στην ακεραιότητά μας και ότι ασφαλώς θα καταβληθούμε. Πριν από πολύν καιρό ο προφήτης Ηλίας ήταν ζηλωτής υπέρ του Ιεχωβά και για να διαφύγη την εκπλήρωσι μιας τρομερής απειλής εναντίον του, έφυγε για να σώση τη ζωή του. Ενώ εκρύπτετο μόνος σ’ ένα σπήλαιο, ο Ιεχωβά τον ερώτησε: «Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία;» Ο προφήτης απήντησε: «Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Ιεχωβά, του Θεού των δυνάμεων διότι οι υιοί του Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην σου, τα θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν, και τους προφήτας σου εθανάτωσαν εν ρομφαία· και εναπελείφθην εγώ μόνος· και ζητούσι την ζωήν μου, δια να αφαιρέσωσιν αυτήν.» Ο Ηλίας ενόμιζε ότι ήταν ο μόνος που είχε απομείνει με ενδιαφέρον για την υπόθεσι του Ιεχωβά· αλλά δεν συνέβαινε αυτό: «Αφήκα εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ, και παν στόμα το οποίον δεν ησπάσθη αυτόν.» (1 Βασ. 19:13, 14, 18, ΜΝΚ) Η τακτική παρακολούθησις των συναθροίσεων θα μας κρατήση σε ενισχυτική επαφή με τους αδελφούς μας.

16. Γιατί είναι ανόητο για ένα Χριστιανό ν’ απομονώνη τον εαυτό του, να προσπαθή να προχωρήση μόνος;

¹⁶ Ο Σατανάς αρέσκεται να διαιρή και να κατακτά, να διασκορπίζη το ποίμνιο και να αποσπά τα παραπλανημένα άτομα. Η εκκλησία πρέπει να παραμένη ενωμένη για αμοιβαία βοήθεια. Αν είμεθα μόνοι, ποιος θα μας βοηθήση να σηκωθούμε αν πέσωμε; Αν είμεθα μόνοι, είναι δυσκολώτερο να κρατήσωμε θερμόν τον ζήλο μας για τον Ιεχωβά. Μαζί, μπορούμε να βοηθήσωμε να θερμανθή ο ψυχραμένος ζήλος των αδρανών. Οι αρχές αυτές καταδεικνύονται στον Εκκλησιαστή 4:9-12: «Καλήτεροι οι δύο υπέρ τον ένα· επειδή αυτοί έχουσι καλήν αντιμισθίαν εν τω κόπω αυτών. Διότι, εάν πέσωσιν, ο είς θέλει σηκώσει τον σύντροφον αυτού· αλλ’ ουαί εις τον ένα, όστις πέση, και δεν έχει δεύτερον να σηκώση αυτόν. Πάλιν, εάν δύο πλαγιάσωσιν ομού, τότε θερμαίνονται· ο είς όμως πώς θέλει θερμανθή; Και εάν τις υπερισχύση κατά του ενός, οι δύο θέλουσιν αντισταθή εις αυτόν· και το τριπλούν σχοινίον δεν κόπτεται ταχέως.» Αν πέσωμε, αν ο ζήλος μας ψυχρανθή· αν υποχωρούμε όταν επιτίθεται ο Σατανάς, δεν θα μπορούμε να προσφέρωμε δημόσιες θυσίες αίνου στον Ιεχωβά. Για ν’ αποφύγωμε αυτή τη συμφορά, δεν πρέπει να εγκαταλείπωμε το να συνερχώμεθα. Μην είσθε ένα απομονωμένο πρόβατο, διότι ένα πρόβατο μακριά από την ποίμνη είναι ένα χαμένο πρόβατο. Οι πιστοί υπηρέται ποιμένες της εκκλησίας προσπαθούν επιμελώς ν’ αποκαθιστούν τα χαμένα πρόβατα στη μάνδρα της κοινωνίας του Νέου Κόσμου. (Ματθ. 18:12-14) Μην υπερτιμάτε, λοιπόν, την πνευματική σας δύναμι και νομίζετε ότι μπορείτε να προχωρήσετε μόνος, επιδιώκοντας ιδιοτελή συμφέροντα, χλευάζοντας την υγιά αρχή του να ‘συνέρχεσθε ομού’: «Ο απομονωμένος ζητεί τα ιδιοτελή του συμφέροντα· εναντιώνεται εις κάθε υγιά αρχήν.»—Παροιμ. 18:1, ΜΑΜ.

17. Πώς πρέπει να λάβωμε διδασκαλία από τον Ιεχωβά;

¹⁷ Αν πρόκειται να έχωμε υπό την κατοχή μας ευπροσδέκτους καρπούς και αμώμους νεαρούς ταύρους χειλέων, πρέπει να λάβωμε διδασκαλία από τον Ιεχωβά. Λάβετέ την με ανάγνωσι της Γραφής. Λάβετέ την με συστηματική μελέτη. Λάβετέ την στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Ιδιαίτερα εκεί ο Ιεχωβά παραθέτει ένα πνευματικό γεύμα στην τράπεζά του. Ελάτε και λάβετέ το! Μήπως σας σερβίρονται στο κρεββάτι τα γεύματα της φυσικής σας τροφής; Αν τα εκτιμάτε αρκετά ώστε να πηγαίνετε στο τραπέζι γι’ αυτά, δεν εκτιμάτε εξίσου την πιο σπουδαία πνευματική τροφή; Ο Ιεχωβά δεν εξυπηρετεί την οκνηρία με το να παραθέτη πνευματικά γεύματα στο κρεββάτι ή στις κατοικίες μακριά από τους τόπους των εκκλησιαστικών συναθροίσεων. Πηγαίνετε στο τραπέζι, πηγαίνετε στην Αίθουσα Βασιλείας! Αν δεν κάμωμε όλα αυτά τα αναγκαία πράγματα, δεν είμεθα επιμελείς στο να λάβωμε τα λόγια που έχομε ανάγκη για υγιείς, υγιεινές και διαφωτιστικές θυσίες αίνου. Θα υστερήσωμε επαίσχυντα από τη θεόπνευστη προτροπή: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.»—2 Τιμ. 2:15.

[Εικόνα στη σελίδα 53]

«Η καρδία του δικαίου προμελετά δια να αποκριθή.»—Παροιμ. 15:28