Το Μέσον για να Παραμείνωμε Άφοβοι έως το Οριστικό Τέλος

Το Μέσον για να Παραμείνωμε Άφοβοι έως το Οριστικό Τέλος

1. Τι σημαίνει ή απαιτεί η συνομιλία για να μάθωμε την αλήθεια;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ το να ‘λαλούμεν προς αλλήλους’ για να μάθωμε την αλήθεια, θα περιλάβη το να παρακολουθούμε τακτικά τις Γραφικές μελέτες, το να παρευρισκώμεθα στις συναθροίσεις της υπηρεσίας και του σχολείου Θεοκρατικής διακονίας και να μετέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο σ’ αυτές, το να εξασφαλίζωμε την παρουσία μας στις συνελεύσεις περιοχής και άλλες συνελεύσεις που διευθετεί η οργάνωσις του Κυρίου. Όλες αυτές οι προμήθειες γίνονται για να μάθωμε την αλήθεια και έτσι να ‘ενδυναμούμεθα εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού’. Καθώς αυξάνει σε γνώσι κάθε δούλος, θα επιθυμή όπως και άλλοι αποκτήσουν τη γνώσι αυτή. Έτσι, λοιπόν, υπάρχει η εξαγγελία των καλών νέων, το να μιλούμε σ’ εκείνους που είναι έξω από τις ομάδες, στους ανθρώπους γενικώς, ναι, το να πηγαίνωμε από σπίτι σε σπίτι, έπειτα να κάνωμε πρόσθετες επισκέψεις ώσπου το ενδιαφέρον ν’ ανάψη και να εξελιχθή σε επιθυμία για μελέτη. Όσο συχνότερα τα τέκνα του Ιεχωβά συνομιλούν μαζί και διαβιβάζουν τα νέα αυτά στους άλλους, τόσο περισσότερο είναι ευάρεστο αυτό ενώπιόν Του.

2. Ποιο αποτέλεσμα έχει σ’ ένα άτομο αυτή η πιστή συνομιλία;

² Δεν είναι γεγονός ότι οι δούλοι εκείνοι που παρακολουθούν τις συναθροίσεις τακτικά, που εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τα προγράμματα της διακονίας και για την πραγματική υπηρεσία του κηρύγματος, που είναι παρόντες σε κάθε συνάθροισι της συνελεύσεως της περιοχής των, είναι οι πιο ζωηροί, είναι εκείνοι που πάντοτε μιλούν για την αλήθεια και επιζητούν πολύ οποιεσδήποτε ευκαιρίες και προνόμια υπηρεσίας; Δεν μιλούν αυτοί πάντοτε για τις επανεπισκέψεις των, τις μελέτες των, ή για το πώς βοηθήθηκε κάποιος στην υπηρεσία; Αυτοί οι αγαπητοί δεν έχουν καιρό να δαπανούν για να κάνουν κάτι άλλο, αλλά κρατούν τον εαυτό τους ελεύθερο από τις επιδιώξεις του παλαιού κόσμου για να μπορούν πρόθυμα να είναι δούλοι του Κυρίου Ιησού Χριστού.

3, 4. Ποιές διαβεβαιώσεις μας δίνουν ικανοποίησι, ειρήνη, ευτυχία, ελευθερία;

³ Τίποτε δεν διαφεύγει το μάτι του Κυρίου. «Ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.» (Ματθαίος 6:4) Αυτός λαμβάνει υπ’ όψι την πιστή, νομοταγή υπηρεσία. Ποτέ δεν του διαφεύγει καμμιά ενέργεια. «Ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού· οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων.» (Ψαλμός 11:4) Ξέρομε ότι το μάτι του ποτέ δεν κοιμάται και ότι είναι πάντοτε άγρυπνος για τα καλύτερα συμφέροντα των τέκνων του. «Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου. Θέλουσι σε σηκόνει επί των χειρών αυτών, δια να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.» (Ψαλμός 91ος 11, 12) Θυμηθήτε τις πολύτιμες υποσχέσεις: «Διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου περιτρέχουσι δια πάσης της γης, δια να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν.» (2 Χρονικών 16:9) «Δεν ήκουσας, ότι . . . δεν ατονεί, και δεν αποκάμνει; δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους, και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. . . . Οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών.» (Ησαΐας 40:28, 29, 31) Ικανοποίησις και ειρήνη είναι η μερίδα εκείνων που ζουν στην κατάστασι της συναισθήσεως ότι η δύναμις του Ιεχωβά είναι πάντοτε διαθέσιμη για την ανάγκη τους, και ότι αυτός είναι άγρυπνος για τα καλύτερά τους συμφέροντα, και οι οποίοι πιστεύουν εκείνο που είναι γραμμένο «εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού».—Ρωμαίους 8:28.

⁴ Γιατί, λοιπόν, να φοβάται ο Χριστιανός; Ασφαλώς με τέτοιες διαβεβαιώσεις μπορεί να συνεχίση την υπηρεσία της αληθείας και να αυξάνη στην αγάπη, και έτσι να ‘ενδυναμούται εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού’. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι οι μόνοι που βρίσκονται σε τέτοια ευτυχισμένη κατάστασι, διότι γνωρίζουν την αλήθεια και αυτή τους έχει ελευθερώσει. Μελετούν τη Γραφή, μιλούν γι’ αυτή, και υπακούουν σ’ αυτή, διότι γνωρίζουν ότι είναι ο λόγος του Θεού. Οι μελέτες τους περιλαμβάνουν ανασκοπήσεις των πράξεων της πίστεως και της αφοβίας των δούλων του Θεού στους περασμένους αιώνες, και πιστεύουν ότι ο ίδιος Θεός που επετέλεσε θαυμαστά έργα τότε, είναι εκείνος που γνωρίζομε και υπηρετούμε σήμερα. «Διότι ούτος ο Θεός είναι ο Θεός ημών εις τον αιώνα του αιώνος· αυτός θέλει οδηγεί ημάς μέχρι θανάτου.»—Ψαλμός 48:14.

5. Ποιο, λοιπόν, είναι το μέσον για να μείνωμε άφοβοι έως το τέλος;

⁵ Το μέσον, λοιπόν, για να μείνωμε άφοβοι έως το τέλος είναι να μελετούμε την αλήθεια που είναι ο λόγος του Θεού· να μανθάνωμε για τα έργα που επετέλεσε ο Θεός για τους ανθρώπους σε περασμένους καιρούς· να φθάσωμε στην επίγνωσι του ποιος είναι ο Θεός και να κατανοήσωμε τους σκοπούς του. Να εκτιμήσωμε το γεγονός ότι αυτός είναι ο Αιώνιος Θεός, ο Παντοδύναμος, ο Ύψιστος, ο οποίος πάντοτε υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχη· ο οποίος είναι χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, γνωρίζει το τέλος από την αρχή και είναι η πηγή της αγαθότητος και της ζωής. Να μάθωμε για τον αγαπητό του Υιό, την αρχή όλης της κτίσεως, διότι χωρίς αυτόν δεν έγινε τίποτε από όσα έγιναν· πώς αυτός ήταν πάντοτε η τρυφή του Πατρός του, και, όταν απεστάλη στη γη, έλαβε τη μορφή ανθρωπίνης σαρκός με την οποία υπέφερε, λόγω δε τελείας υπακοής, αφοβίας, πιστότητος και αγάπης υπερυψώθηκε και έλαβε όνομα το υπέρ παν όνομα, διότι είναι Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων, Αιώνιος Πατήρ και άρχων Ειρήνης. Να μελετούμε το Άγιο Υπόμνημα του Θεού και να διδασκώμεθα για τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης και τις ευλογίες του, για τις οποίες μπορείτε τώρα να μάθετε να ευφραίνεσθε. Κρατήστε σταθερά την ελπίδα σας να μετάσχετε σ’ αυτές τις ευλογίες. «Μακάριος ο λαός, ο γινώσκων αλαλαγμόν· θέλουσι περιπατεί, Κύριε, εν τω φωτί του προσώπου σου.» (Ψαλμός 89:15) Είναι καλό να γνωρίζετε γι’ αυτές τις υποσχέσεις· ναι, να προχωρήσετε πέρα από την απλή γνώσι, να τις απομνημονεύσετε αν θέλετε, έτσι ώστε να είναι πάντοτε στο νου για την ανακούφισί σας και την παρηγορία σας. Μόνο εκείνοι που έχουν μάθει να εμπιστεύωνται πραγματικά στον Ιεχωβά, γνωρίζουν την αξία τού να μπορούν να θυμούνται όταν θέλουν μερικές από τις πολύτιμες δηλώσεις που ο Θεός έκαμε για κείνους που τον αγαπούν.

6. Για να εκτιμήσωμε τις υποσχέσεις του Θεού, ποιο ζήτημα πρέπει να διδαχθούμε; Γιατί;

⁶ Όλα τα καλής θελήσεως άτομα πρέπει να μάθουν γι’ αυτά τα πράγματα, να διδαχθούν τι περιλαμβάνεται σ’ αυτά και ποιος πρώτος ήγειρε το ζήτημα της υπεροχής στο σύμπαν. Αν δεν πληροφορηθούν κατάλληλα για τα έργα του Σατανά, δεν θα εκτιμήσουν τις υποσχέσεις προστασίας του Παντοδυνάμου. Διότι δεν είναι τάχα γεγονός ότι εκείνοι που ζητούν δικαιοσύνη και την τιμή του Κυρίου γίνονται ο στόχος του Διαβόλου; Ο Δαβίδ, μιλώντας προφητικά για τον Ιησού, είπε: «Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε, επέπεσον επ’ εμέ.» (Ψαλμός 69:9) Ο Ιησούς δεν ακολουθούσε τις προσωπικές του προτιμήσεις, αλλά άρεσε πρώτα στον ουράνιο Πατέρα του: «Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν, αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, “Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ”.»—Ρωμαίους 15:3.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

7, 8. (α) Ποια αλλαγή επιφέρει σ’ εμάς η αποδοχή της αληθείας, που οδηγεί σε ποιους φόβους; (β) Σε ποιόν πρέπει να θεμελιώσωμε εμπιστοσύνη, και πώς;

⁷ Η αποδοχή αυτών των αληθειών από ειλικρινή άτομα έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα στις διαθέσεις τους και στο δρόμο που ακολουθούν. Εκδηλώνεται μια έλλειψις διαθέσεως να συνεχίσουν να επιζητούν τη συναναστροφή των προηγουμένων των συντρόφων και γνωρίμων και μια προτίμησις να βρίσκωνται μαζί μ’ εκείνους που έχουν την αλήθεια. Αυτό και έπρεπε να γίνεται. Όσο περισσότερο εκζητούν την αλήθεια και τη συντροφιά των αδελφών, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό στους προηγουμένους των φίλους και συνεταίρους ότι κάτι έχει συμβή στη ζωή τους που άλλαξε την πορεία της διαγωγής των, τη συνομιλία των και τους τρόπους της αναψυχής των. Μπορεί μερικοί να χλευάσουν, να περιγελάσουν και να εκδηλώσουν διαφόρων ειδών εναντίωσι, ή μπορεί να διακινδυνεύσωμε τη βιοποριστική μας εργασία, και τότε, αν έχομε Γραφικές οικογενειακές ευθύνες, τι θα συμβή; Ποιος θα φροντίση για την οικογένειά μας; Οι προηγούμενοι φίλοι μας πιθανόν να έπαυσαν να είναι φίλοι μας και τώρα να εκδηλώνουν έλλειψιν εκτιμήσεως σε μας. Εξ άλλου, εκάματε την υπόθεσι ότι οι προφητείες αυτές δεν πραγματοποιούνται όπως επεριμέναμε; Τι θα γίνη τότε; Μπορεί ο Αρμαγεδδών να μην ελθη τόσο γρήγορα όσο περιμέναμε ! Τότε τι θα γίνη; Και, για να πούμε το ελάχιστο, ένας θα μπορούσε να γίνη περίγελως των άλλων. Όλοι αυτοί οι φόβοι και πολλοί περισσότεροι μπορεί να συνωστίζονται στο νου. Είναι τώρα καιρός να λάβωμε παρηγορία και ν’ αποκτήσωμε δύναμι.

⁸ Ακούστε τον λόγον του Ιεχωβά: «Έλπιζε επί τον Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου. Μη φαντάζεσαι σεαυτόν σοφόν· φοβού τον Ιεχωβά, και έκκλινον από κακού.» (Παροιμίαι 3:5-7, Α.Σ.Μ.) Ίσως στην αρχή δεν είναι εύκολο να εμπιστευώμεθα στον Κύριο, διότι πρέπει βέβαια να γνωρίζωμε κάποιον προτού να μπορέσωμε να εμπιστευθούμε σ’ αυτόν. Εντούτοις, με θερμή και ειλικρινή προσευχή, με μελέτη και συμμετοχή στην υπηρεσία, θα μάθωμε πώς να εμπιστευόμενα στον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά.

9. Τι περισσότερο απαιτείται για να θεμελιώσωμε αφοβία; Με ποιον τρόπο;

⁹ Οι ειλικρινείς εκζητηταί της δικαιοσύνης πρέπει να μάθουν να προχωρήσουν πολύ περισσότερο, αν θέλουν να γίνουν πρωταθληταί της αληθείας, πραγματικοί στρατιώται στον πόλεμο εναντίον του κόσμου του Διαβόλου, μαχηταί υπέρ του νέου κόσμου της δικαιοσύνης, και άφοβοι στο τέλος του κόσμου στο οποίο βρισκόμαστε. Δραστηριότης στο έργο του Ιεχωβά αρμόζει να εκδηλώνεται από εκείνους που θέλουν να προοδεύσουν και να λάβουν πραγματικά από τον Κύριο την πλήρη επιδοκιμασία του, μια θέσι στο νέο κόσμο, και συμμετοχή στη χαρά και τις ευλογίες μαζί με άλλους στην πραγματοποίησι των μελλοντικών σκοπών του Ιεχωβά. Ο φόβος εμποδίζει την πρόοδο. Φέρνει στασιμότητα, παρέχοντας ίσως εμπόδια για να λάβωμε μέρος στο νέο κόσμο. Εκείνοι που φοβούνται βρίσκονται σε συνεχή κατάστασι ανησυχίας και μερίμνης για πολλά πράγματα που ποτέ δεν συμβαίνουν. Ο Κύριος Ιησούς εδίδαξε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον· διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής· αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής.» «Αλλά τις από σας μεριμνών δύναται να πρόσθεση μίαν πήχην εις το ανάστημα αυτού;» (Ματθαίος 6:34, 27) Είναι περιττό να πούμε ότι πολλοί δεν συλλαμβάνουν τον Κύριο στο λόγο του και δεν επιρρίπτουν σ’ αυτόν όλες τις φροντίδες των. Είναι, λοιπόν, δυστυχείς διότι πάντοτε φοβούνται για κάτι που μπορεί να συμβή, περιεγράφησαν δε από τον Παύλο ως εκείνοι οι οποίοι «δια τον φόβον του θανάτου ήσαν δια παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν». (Εβραίους 2:15) Υπάρχει Ελευθερωτής, και αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος μπορεί να ελευθερώση κάθε αιχμάλωτο από τη δουλεία του εαυτού του, από τη δουλεία στον Διάβολο, ναι, και στις σημερινές πονηρές συνθήκες. Η αλήθεια του Θεού, όπως εδόθηκε από τον Ιησού Χριστό, θα ελευθερώση από τέτοιους φόβους. «Και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»—Ιωάννης 8:32.

10. Πώς δεν πρέπει να συμπεριφέρωνται οι δυνατοί προς τους αδυνάτους; Γιατί;

¹⁰ Εκείνοι που είναι δυνατοί δεν μπορούν να αρέσουν στον εαυτό τους μένοντας ικανοποιημένοι με την πορεία που ακολουθούν, διότι πρέπει να βοηθούν τους αδυνάτους. Πόσο εύκολο είναι να πουν οι δυνατοί στους δειλούς και φοβισμένους, Σταθήτε κατά μέρος κι αφήστε με να προχωρήσω! Ή να χάσουν την υπομονή τους με τα «άλλα πρόβατα» του Κυρίου και, επειδή αυτοί οι ίδιοι μπορούν τολμηρά να προχωρούν, να νομίζουν ότι και κάθε άλλος θα έπρεπε να προχωρή και ότι είναι πάρα πολύ κακό αν δεν μπορεί να το κάνη! Όχι, δεν μπορούν να συμπεριφέρωνται έτσι οι αφωσιωμένοι στον Κύριο· διότι η προσταγή του Ιεχωβά είναι: «Να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους.» (Ησαΐας 61:1) Πάλιν: «Εκτινάχθητι το χώμα· σηκώθητι, κάθισον, Ιερουσαλήμ· λύσον τα δεσμά από του τραχήλου σου, αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών.» Επιπλέον, «Ενισχύσατε τας κεχαυνωμένας χείρας· και στερεώσατε τα παραλελυμένα γόνατα. Είπατε προς τους πεφοβημένους την καρδίαν, Ισχύσατε, μη φοβείσθε· ιδού, ο Θεός σας θέλει ελθεί μετ’ εκδικήσεως, ο Θεός μετά ανταποδόσεως· αυτός θέλει ελθεί, και θέλει σας σώσει.»—Ησαΐας 52:2 και 35:3, 4.

11, 12. Πώς πρέπει να συμπεριφέρωνται οι δυνατοί προς τους αδυνάτους και γιατί;

¹¹ Η ευθύνη επικάθεται τετραγωνικά στους ώμους του κεχρισμένου υπολοίπου και των συντρόφων του να ενισχύσουν τους αδυνάτους και να μην τους απωθούν κατά μέρος. Τους δειλούς δεν πρέπει να τους συντρίβωμε ή να τους βλάπτωμε ή να τους επιβαρύνωμε με περισσότερα εμπόδια. Δεν πρέπει να γίνεται αυτό. Μάλλον να υπακούσετε στην εντολή του Θεού, «Είπατε προς τους πεφοβημένους την καρδίαν, Ισχύσατε, μη φοβείσθε»! Έπειτα να τους διδάξετε και να τους εξηγήσετε το ζήτημα, δείχνοντάς τους την αιτία για την οποία δεν πρέπει να φοβούνται. Να τους ενισχύσετε με την ασφαλή γνώσι της αληθείας· να τους δώσετε την βεβαίωσι που χρειάζονται. Βέβαια να τους υποδείξετε τον αληθινό Ελευθερωτή και Εκδικητή. «Ιδού, ο Θεός σας θέλει ελθεί μετ’ εκδικήσεως, ο Θεός μετά ανταποδόσεως· αυτός θέλει ελθεί, και θέλει σας σώσει.» (Ησαΐας 35:4) Πόσο πολύτιμα και ενθαρρυντικά είναι αυτά τα λόγια σ’ εκείνους που αγαπούν πραγματικά τον Ιεχωβά! Αυτός έρχεται «μετ’ εκδικήσεως». Όλοι οι κακοποιοί, οι χλευασταί, οι βλάσφημοι, οι διώκται, όσοι έχουν μίσος μέσα τους, οι συκοφάνται και οι άλλοι πράκτορες του Σατανά θα τιμωρηθούν, και θα επέλθη βλάβη σ’ εκείνους που βλάπτουν τα τέκνα του Θεού.

¹² Ας μάθουν οι φοβισμένοι ότι ο Ιεχωβά βασιλεύει, και ας λάβουν θάρρος με τη γνώσι αυτή. «Αγάλλου και ευφραίνου, κάτοικε της Σιών διότι ο Άγιος του Ισραήλ είναι μέγας εν τω μέσω σου.» (Ησαΐας 12:6) Ο Βασιλεύς είναι παρών. Κάθεται τώρα στο θρόνο της εξουσίας, και σύντομα θα επιτεθή πάλι εναντίον της εχθρικής οργανώσεως και θα την κατασυντρίψη. Κάμετε τους φοβισμένους να είναι δυνατοί με τη βέβαιη γνώσι αυτών των σπουδαίων και ζωτικών γεγονότων, έτσι ώστε να κατανοήσουν ότι τα πράγματα στα οποία είναι προσκολλημένοι στην παρούσα ζωή, δεν είναι πραγματικά άξια προσοχής. Εντούτοις, όλοι πρέπει να συμπεριφέρωνται φιλάγαθα και να μη λαμβάνουν δογματική ή αυταρχική στάσι. Λίγη λογίκευσις σε μερικά από αυτά τα ζητήματα και διάθεσις χρόνου για να τα εξηγήσωμε, θα είναι χρόνος καλά δαπανημένος και θα δρέψη την ανταμοιβή του. Μη θέτετε βιαστικά κατά μέρος τα προβλήματά τους και τα φαινομενικώς μεγάλα τους εμπόδια, αλλά προσπαθήστε να κατανοήσετε τη στάσι τους και να τους βοηθήσετε. Θυμηθήτε ότι οι δειλοί έχουν ανάγκη από μια διαβεβαίωσι ότι όλα θα πάνε καλά αν συνεχίσουν, και όχι από ένα απότομο λόγο ότι δεν πρέπει να φοβούνται· διότι πολύ συχνά το ξέρουν αυτό οι ίδιοι. Μερικές φορές εκείνοι που ήταν φοβισμένοι γίνονται σταθεροί, πιστοί στρατιώται του Ιησού Χριστού, αφού έμαθαν μ’ ένα δύσκολο τρόπο ότι η έλλειψις δυνάμεως για να προχωρήσουν στην αγία υπηρεσία του Θεού κατέστησε αναγκαία μια τελεία εξάρτησι από τον Ιεχωβά, τον Δοτήρα της δυνάμεως.

13. Ποια χαρά και ευκαιρίες προκύπτουν για τους δυνατούς όταν ενεργούν έτσι:

¹³ Ασφαλώς αυτή είναι μια πολύ πρόσχαρη απασχόλησις, το να βοηθούμε τους μικρούς του Κυρίου μ’ αυτό τον τρόπο, να βλέπωμε τα γόνατα των αδυνάτων να γίνωνται ισχυρά ώστε να μπορούν να μεταφέρουν τον δούλο στην υπηρεσία, να παρατηρούμε τα χέρια και τους βραχίονας που εκρέμονταν κάτω χαλαρά να γίνωνται ισχυρότεροι ώσπου να αρχίσουν να χρησιμοποιούνται στην εξυπηρέτησι των άλλων. Ναι, είναι μια χαρά το να βλέπωμε πραγματικά ένα αδρανές άτομο να γίνεται δραστήριο. Σ’ εκείνους που συμπεριφέρονται στους αδελφούς των με αγαθότητα και διάκρισι, και γι’ αυτό έχουν αποτελέσματα, θα χορηγηθούν ασφαλώς περισσότερες ευσπλαγχνικές ευκαιρίες υπηρεσίας. Μήπως δεν γνωρίζει ο Κύριος ότι αυτοί θα είναι προσεκτικοί, επιμελείς και αξιόπιστοι και θα προσπαθούν πάντοτε να οικοδομούν και να ενισχύουν τους αδελφούς; Ας σκεφθούμε πώς συμπεριφέρεται ο Ιεχωβά στον καθένα από μας και ας συμπεριφερώμεθα στους φοβισμένους και τους δειλούς με όμοιο τρόπο. Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών μας θα είναι η μεγαλύτερη επέκτασις της υπηρεσίας του Ιεχωβά. Όλοι οι πιστοί δούλοι θα βοηθούν έτσι ο ένας τον άλλον να μείνουν άφοβοι έως το τέλος.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ

14. Με ποια στάσι αντλούμε δύναμι από τον Ιεχωβά; Πώς γίνεται αυτό;

¹⁴ Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε, «Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται, ας βλέπη μη πέση.» (1 Κορινθίους 10:12) Ο Ιεχωβά ανέγραψε ότι «ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς». (Εκκλησιαστής 9:11) Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός ώστε να μη χρειάζεται επιπρόσθετη δύναμι. Η πείρα του Παύλου ήταν βέβαια ένα έξοχο παράδειγμα, διότι αυτός ανεφώνησε, «Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας υπέρ του Χριστού· διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός.» (2 Κορινθίους 12:10) Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να μπορούμε πάντοτε να αντλούμε δύναμι από τον Ιεχωβά; μπορεί να ρωτήσετε. Η απάντησις είναι ότι πρέπει όλοι να ζούμε με φόβο Κυρίου. Αν και φαίνεται παράδοξο, είναι όμως γεγονός, αληθινό όταν το δοκιμάσωμε, ότι όσο περισσότερο φοβούμεθα τον Ιεχωβά, τόσο λιγώτερο θα φοβούμεθα πλάσματα, περιστάσεις και τον κόσμο με τους πονηρούς του δαίμονας και τον πονηρό του κυρίαρχο. Δεν πρόκειται να φοβούμεθα τον Ιεχωβά σαν ένα μεγάλο τέρας. Ο Ιεχωβά είναι δίκαιος, αληθινός, σοφός και αγαθός. Αυτές οι ιδιότητες αποτελούν μέρος του Παντοδυνάμου. Τον φοβούμεθα, και έτσι τον αγαπούμε. Μερικοί μπορεί να απορήσουν πώς αυτό είναι δυνατόν; Αν απορείτε, τότε λάβετε ως παράδειγμα τον ανθρώπινο πατέρα, και θυμηθήτε ότι η αγάπη του παιδιού για τους γονείς δεν μειώνεται ούτε κατ’ ελάχιστον από τη γνώσι ότι η απείθεια και το να κάνη το κακό θα επιφέρουν κάποιου είδους τιμωρία. Οι καλοί γονείς πρέπει να διαπαιδαγωγούν τα τέκνα τους. «Έπειτα τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς, και εσεβόμεθα αυτούς· δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων, και ζήσει; Διότι εκείνοι μεν προς ολίγας ημέρας επαίδευον ημάς, κατά την αρέσκειαν αυτών· ο δε προς το συμφέρον ημών, δια να γείνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού.»—Εβραίους 12:9, 10.

15. Γιατί είναι σπουδαίο να φοβόμαστε τον Ιεχωβά μάλλον παρά πλάσματα;

¹⁵ Το ζήτημα είναι αν θα υπακούσωμε ή θα απειθήσωμε στον Ιεχωβά. Αυτός δείχνει το δρόμο που οδηγεί στη ζωή με υπακοή, και εκείνοι που βαδίζουν εκεί είναι ευτυχείς· εκείνοι που αρνούνται να βαδίσουν σύμφωνα με το φως που έχουν, είναι πείσμονες ή αμελείς και υποβάλλονται σε διαπαιδαγώγησι, αν δε γίνουν στασιαστικοί, τότε αποκόπτονται από το δρόμο που οδηγεί στη ζωή. Δεν πρέπει, λοιπόν, να φοβούμεθα τον Δοτήρα της ζωής; Ο άνθρωπος που αρνείται να το κάνη αυτό, είναι μωρός. Μπορεί να μη φαίνεται πώς είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας το αν είναι κανείς δειλός ή άφοβος, αλλά δεν πρέπει να υπάρχη παρανόησις ως προς το τι ορίζει ο λόγος του Ιεχωβά για τις δύο τάξεις. «Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί τον Ιεχωβά θέλει είσθαι εν ασφαλεία. Πολλοί ζητούσι το πρόσωπον του ηγεμόνος· αλλ’ η του ανθρώπου κρίσις είναι παρά του Ιεχωβά.» (Παροιμίαι 29:25, 26, Α.Σ.Μ.) «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθαίος 10:28) «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου.» (Παροιμίαι 14:27, Α.Σ.Μ.) Όταν θα γίνη η κρίσις, γνωρίζομε ότι ο δίκαιος Κριτής θα είναι αληθινός και αμερόληπτος, εκφράζει δε από τώρα την απόφασί του ότι η τελική τύχη των δειλών αυτών που θα κριθούν, είναι καταστροφή: «Οι δε δειλοί . . . θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλυψις 21:8) Κανείς δεν μπορεί να αγνοή τις σαφείς αυτές δηλώσεις των Γραφών.

16. Γιατί πρέπει να δούμε ότι δεν προφασιζόμεθα απλώς πώς υπακούομε στον Θεό;

¹⁶ Συχνά είναι ευεργετική μια εξέτασις του εαυτού μας για να δούμε αν υπακούομε στις εντολές του Ιεχωβά και του Χριστού. Συμμετέχομε πραγματικά στη διακονία που είναι εμπιστευμένη στους εκλεκτούς; Είναι η καρδιά μας πραγματικά πίσω από την προσπάθειά μας να υπηρετήσουμε; Αφιερώνομε αληθινά τα πάντα; «Και το να αγάπα τις αυτόν εξ όλης της καρδίας, και εξ όλης της συνέσεως, και εξ όλης της ψυχής, και εξ όλης της δυνάμεως, και το να αγαπά τον πλησίον ως εαυτόν, είναι πλειότερον πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών.» (Μάρκος 12:33) Αν αυτό είναι αληθινό όσον αφορά εμάς, τότε μπορούμε να βασιζώμεθα σ’ αυτό για το ότι δεν θα είμεθα δειλοί. Αν, βέβαια, η αφιέρωσίς μας είναι μια πρόφασις, αν απλώς πηγαίνομε μαζί με το πλήθος, και δεν κάνομε ασφαλή τα βήματά μας και δεν φθάνομε εμείς προσωπικώς σε μια απόφασι, τότε μπορεί να περιμένωμε ότι θα είμεθα δειλοί. Αφοβία πρέπει να σημαίνη το να μπούμε στην αλήθεια, στις εντολές, στην υπηρεσία, στις πείρες, με όλα όσα έχομε, πλήρως και τελείως αφιερωμένα στο άγιο θέλημα του Ιεχωβά. Μπορούμε να είμεθα ικανοποιημένοι αν η εξέτασίς μας φανερώνει τιμιότητα και ειλικρίνεια και όχι υποκρισία. «Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν· διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.»—Ματθαίος 5:8.

17. Μήπως το να τον φοβούμεθα μας κάνει εχθρούς, ή μας επηρεάζει αυτό;

¹⁷ Βέβαια πρέπει να είναι σαφές, ότι αν υπήρχε πραγματικός φόβος του Παντοδυνάμου, τότε κανένα πλάσμα που ορθοφρονεί δεν θα τολμούσε να τον δυσαρεστήση. Για τη δική μας ευημερία είναι επιτακτικό να μάθωμε να φοβούμεθα τον Ύψιστον. Εκείνοι που τον φοβούνται είναι φίλοι του. «Η φιλία του Ιεχωβά είναι μετά των φοβουμένων αυτόν, και την διαθήκην αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς.» (Ψαλμός 25:14, Α.Σ.Μ.) Σωστή πληροφορία είναι μεγίστης σπουδαιότητος. Για την ορθή αυτή διδασκαλία είμεθα υποχρεωμένοι να βασιζώμεθα στον λόγον του Θεού. Αυτός είναι η πηγή της γνώσεως, και εκείνοι που επιθυμούν να έχουν κατανόησι, πρέπει πρώτα να μάθουν ότι «αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά». (Ψαλμός 111:10, Α.Σ.Μ.) Η λατρεία προς αυτόν πρέπει να αποδίδεται με φόβο. «Διό βασιλείαν ασάλευτον παραλαμβάνοντες, έχωμεν χάριν, δι’ ης λατρεύωμεν ευαρέστως τω Θεώ, μετά ευλαβείας και δέους· και γαρ ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον.»—Εβραίους 12:28, 29, Κριτική Έκδοσις Κειμένου.

18, 19. Πού ελέχθη ότι ο Θεός είναι πυρ καταναλίσκον; Πώς είναι τέτοιος;

¹⁸ Σταθήτε και εξετάστε τα λόγια, «Ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.» Ποια είναι η σημασία; Ο απόστολος Παύλος κατά πάσαν πιθανότητα παραθέτει τα λόγια αυτά από το Δευτερονόμιο 4:24, όπου ο Μωυσής ανεφέρετο στην περίπτωσι που ο Ιεχωβά είχε δυσαρεστηθή μαζί του. Αυτό έγινε εις Κάδης, δηλαδή στον τόπο που ετάφη η Μαριάμ και που οι υιοί του Ισραήλ είχαν γογγύσει και στασιάσει για την πολιτεία του Θεού μαζί τους, διότι δεν υπήρχε νερό για να πιούν. Ο Ιεχωβά έδωσε οδηγίες στον Μωυσή να συναθροίση τη συναγωγή και να μιλήση στην πέτρα μπροστά στα μάτια τους, οπότε θα ανάβλυζε νερό. Προφανώς ο Ισραήλ επρόκειτο να γίνη μάρτυς μιας θαυματουργικής εκδηλώσεως της δυνάμεως του Θεού. Ο Μωυσής συνήθροισε τον Ισραήλ και έλαβε τη ράβδο του και είπε: «Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; Και υψώσας ο Μωυσής την χείρα αυτού εκτύπησε με την ράβδον αυτού την πέτραν δις· και εξήλθον ύδατα πολλά· και έπιεν η συναγωγή, και τα κτήνη αυτών· Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν και προς τον Ααρών, Επειδή δεν με επιστεύσατε, δια να με αγιάσητε έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, δια τούτο σεις δεν θέλετε φέρει την συναγωγήν ταύτην εις την γην, την οποίαν έδωκα εις αυτούς.»—Αριθμοί 20:10-12, Α.Σ.Μ.

¹⁹ Ο Μωυσής ήξερε καλά ότι η κατάλληλη λατρεία είναι ευπρόσδεκτη μόνο με φόβο του Ιεχωβά. Επειδή παρέλειψε να δώση την αναγνώρισι στον Ιεχωβά και δεν αγίασε το όνομα του Δημιουργού, ο Θεός τού αρνήθηκε την τιμή και τη μεγάλη ευθύνη να φέρη πραγματικά στη γη τον Ισραήλ. Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξο το ότι ετόνισε στον Ισραήλ αυτές τις αλήθειες; «Και εθυμώθη εναντίον μου ο Ιεχωβά εξ αιτίας σας, και ώμοσε να μη διαβώ τον Ιορδάνην, και να μη εισέλθω εις εκείνην την γην την αγαθήν, την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου δίδει εις σε κληρονομίαν.» Είπε ακόμη: «Προσέχετε εις εαυτούς, μήποτε λησμονήσητε την διαθήκην Ιεχωβά του Θεού σας, την οποίαν έκαμε προς εσάς, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός το οποίον απηγόρευσε Ιεχωβά ο Θεός σου. Διότι Ιεχωβά ο Θεός σου είναι πυρ καταναλίσκον, Θεός ζηλότυπος.» (Δευτερονόμιον 4:21, 23, 24, Α.Σ.Μ.) Ο Ισραήλ έπρεπε να το έχη γνωρίσει αυτό, διότι στο Όρος Σινά ο Θεός είχε φανερώσει τη δόξα του με πυρ. «Και η θέα της δόξης του Ιεχωβά ήτο, εις τους οφθαλμούς των υιών Ισραήλ, ως πυρ κατατρώγον επί της κορυφής του όρους.» (Έξοδος 24:17, Α.Σ.Μ.) Τώρα, λοιπόν, σαράντα χρόνια αργότερα, ο Μωυσής επρόσταζε: «Γνώρισον λοιπόν σήμερον, ότι Ιεχωβά ο Θεός σου είναι ο προπορευόμενος έμπροσθέν σου· είναι πυρ καταναλίσκον· αυτός θέλει εξολοθρεύσει αυτούς.» «Εάν δεν προσέχης να κάμνης πάντας τους λόγους του νόμου τούτου, τους γεγραμμένους εν τω βιβλίω τούτω, ώστε να φοβήσαι το ένδοξον και φοβερόν τούτο όνομα, ΙΕΧΩΒΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ.» (Δευτερονόμιον 9:3 και 28:58, Α.Σ.Μ.) Ο Μωυσής αληθινά εφοβείτο τον Κύριο όπως φανερώνεται από τα λόγια του: «Διότι Ιεχωβά ο Θεός σας είναι Θεός των θεών, και Κύριος των κυρίων, Θεός μέγας, ισχυρός, και φοβερός, ουκ αποβλέπων εις πρόσωπον, ουδέ λαμβάνων δώρον.»—Δευτερονόμιον 10:17, Α.Σ.Μ.

20. Πώς θα φανερώση ακόμη αυτό το γεγονός;

²⁰ Πού είναι ο άνθρωπος, πού ο άρχων, ναι, και πού υπάρχει οποιαδήποτε κυβέρνησις που δεν θα έκλινε γόνυ με φόβο αυτού του ισχυροτάτου, ο οποίος κατοικεί την αιωνιότητα, ο οποίος μπορεί να λυώση τα όρη και να βρέξη φωτιά από τον ουρανό; Μπορεί να κάψη με φωτιά αυτόν τον παλαιό, πονηρό κόσμο και να καταναλώση κάθε κακοποιό επάνω στο πρόσωπο της γης. Πράγματι είναι σκοπός του να το πράξη. Ο καθένας που δεν έχει θέσι στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης, θα καταστραφή για πάντα. Αληθινά «ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον»! Όταν τη συλλάβωμε αυτή την αλήθεια, αυτό το γεγονός, και το κάμωμε κτήμα μας, τότε, και μόνο τότε, θα ζήσωμε με φόβο του Ιεχωβά, με φόβο μήπως βαδίσωμε αντίθετα προς τις κατευθύνσεις που υπέδειξε, με φόβο μήπως βαδίσωμε αντίθετα προς τις οδηγίες του, με φόβο μήπως βλάψουμε οπωσδήποτε εκείνους που είναι τέκνα του. Ολόκληρος ο κόσμος θα προσπαθήση να βλάψη τους κεχρισμένους του Θεού και τους συντρόφους των, και θα αντιμετωπίση την καταστροφή που πραγματικά του αξίζει. Ο Ιεχωβά λέγει: «Μη είπητε, Συνωμοσία, περί παντός εκείνου περί του οποίου ο λαός ούτος θέλει ειπεί, Συνωμοσία· και τον φόβον αυτού μη φοβηθήτε, μηδέ τρομάξητε. Τον Ιεχωβά των δυνάμεων, αυτόν αγιάσατε· και αυτός ας ήναι ο φόβος σας, και αυτός ας ήναι ο τρόμος σας.»—Ησαΐας 8:12, 13, Α.Σ.Μ.

21. Ποιος εξαιρείται από το να φοβείται τον Ιεχωβά; Γιατί συμβαίνει αυτό;

²¹ Προσπαθήστε απλώς να φαντασθήτε το φόβο που θα μπορούσατε να έχετε απέναντι των πονηρών αυτών κοσμικών δυνάμεων. Φθάσετε στο ακρότατο όριο της φαντασίας σας και έπειτα σκεφθήτε με όλη τη δύναμι που μπορείτε ότι ο φόβος του Ιεχωβά πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος. Δεν μας πείθει μια κοινή λογίκευσις ότι ο Ιεχωβά ο Δοτήρ της ζωής μπορεί να αφαιρέση εξίσου εύκολα τη ζωή μας όσο μπορεί και να τη δώση; Ο πιστός Ιώβ το εξέφρασε αυτό ως εξής: «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Ιεχωβά έδωκε, και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα του Ιεχωβά ευλογημένον.» (Ιώβ 1:21, Α.Σ.Μ.) Η επίγνωσις του μεγάλου Δημιουργού είναι πολύ ουσιώδης, εκείνοι δε που τον γνωρίζουν άριστα εμπιστεύονται σ’ αυτόν εντελώς και όλοι αυτοί έχουν τον φόβο του. Κανείς δεν εξαιρείται από το να φοβείται ή ευλαβείται τον Ιεχωβά, ούτε ακόμη ο αγαπητός και πολύτιμος Υιός του Θεού, διότι είναι γραμμένο: «Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη δια την ευλαβείαν αυτού, καίτοι ων υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσων έπαθε.» (Εβραίους 5:7, 8) Ναι, εισακούσθηκε για την ευλάβειά του, για τον ευσεβή φόβο του.

22. Ποια είναι η πλήρης έντασις της εννοίας του «φόβου», δηλαδή του φόβου του Ιεχωβά;

²² Μερικές φορές υπάρχει τάσις να μειωθή η έντασις της σημασίας του όρου «φόβος» και να λεχθή ότι σημαίνει απλώς «σεβασμός» του Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι στον φόβο μας προς αυτόν πρέπει να περιλαμβάνεται σεβασμός, αλλά φόβος σημαίνει επίσης τρόμος, δέος. Λόγου χάριν, ας πάρωμε το εδάφιο Ησαΐας 8:13: «Αυτός ας ήναι ο φόβος σας.» Η λέξις «φόβος» εδώ είναι μετάφρασις της Εβραϊκής λέξεως μο-ρόου που σημαίνει επίσης «τρόμος, πτόησις, τρομάρα». Στον Ψαλμό 2:11 η λέξις «φόβος», μεταφρασμένη από το γι-ρόου, προέρχεται από το εβραϊκό ρήμα γι-ρέχ, της ίδιας ρίζης, που σημαίνει «φοβούμαι, σέβομαι, τιμώ».

23. Είναι ο φόβος του Θεού σε αντίθεσι με την αγάπη; Γιατί;

²³ Τα πολλά έργα του Ιεχωβά που μνημονεύει ο λόγος του, διδάσκουν καθαρά ότι τα πλάσματα πρέπει να έχουν κατάλληλο, νοήμονα φόβο απέναντι του Θεού. Πρέπει να στέκουν με δέος μπροστά Του και να υποκλίνωνται ενώπιον του μεγάλου και τρομερού ονόματος Ιεχωβά, διότι κανείς δεν πρέπει να προκαλή εκουσίως τη δυσαρέσκειά του. Η παρακοή τιμωρείται με θάνατο. Δεν έχει αυτός το δικαίωμα και τη δύναμι να καταστρέψη; Ενώ φοβούνται μήπως επιφέρουν την οργή του λόγω στασιασμού, πείσματος, ειδωλολατρίας και άλλων μορφών απειθείας, τα τέκνα του Θεού πρέπει ωστόσο να τον αγαπούν. Τελεία ή πλήρης αγάπη θα απομακρύνη κάθε δουλικό φόβο και θα δώση στο πλάσμα μια κατάλληλη εκτίμησι της σχέσεώς του προς τον Δημιουργό του. Κανείς που έχει πραγματικά δέος, τρόμο, σεβασμό, ναι, φόβο του Ιεχωβά, δεν έχει φόβο ανθρώπου ή περιστάσεων στον κόσμο. Εκείνοι που είναι νομοταγή και πιστά τέκνα του Υψίστου Θεού γνωρίζουν από τις Γραφές και την πείρα τους ότι ο φόβος και η αγάπη του Ιεχωβά είναι αλληλένδετα και δεν βρίσκονται σε αντίθεσι, όσον αφορά τον Θεόν. Αυτοί φοβούνται να κάμουν κάτι αντίθετο προς το θέλημα του, διότι αυτός μπορεί να καταστρέψη· τον αγαπούν, όμως, με παν ό,τι έχουν. Αν διατηρήσωμε τον φόβο του Θεού θα μείνωμε απηλλαγμένοι από τον φόβο των ανθρώπων· στο τέλος δε του κόσμου, στο οποίο βρισκόμαστε, αυτό είναι σπουδαιότατο.

ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΦΟΒΙΑΣ

24. Από πότε φανερώθηκε ιδιαίτερα η αφοβία μας; Πώς;

²⁴ Σ’ αυτά τα χρόνια από το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, εκείνοι που αληθινά αγαπούν και φοβούνται τον Ιεχωβά, κατέδειξαν πολλές φορές την αφοβία τους απέναντι των ανθρώπων. Εδιδάχθηκαν να τον γνωρίζουν και να τον κάνουν ισχυρό πύργο τους. Οι σκοποί του για το λαό του φαίνονται καθαρά. Οι αποδείξεις ότι το χέρι του τους καθοδηγεί στις υποθέσεις των επισωρεύονται η μία επάνω στην άλλη. Επαναπαύονται σ’ αυτόν και τρέφονται για μέλλουσα υπηρεσία, ακριβώς όπως εδήλωσε ο απόστολος Παύλος: «Διότι δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. Μη αισχυνθής λοιπόν την μαρτυρίαν του Κυρίου ημών, μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού· αλλά συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού· όστις έσωσεν ημάς.» (2 Τιμόθεον 1:7-9) Αλλά πόσο λίγο κατενόησαν την ανάγκη που θα είχαν για όλες αυτές τις εύνοιες και τις διαβεβαιώσεις. Μεγάλη εναντίωσις είχε οργανωθή το 1933 εναντίον των κεχρισμένων του Κυρίου, κι εξέσπασε με μανία λίγα χρόνια αργότερα. Μανιώδεις δαιμονισμένοι όχλοι επετέθησαν εναντίον των ειρηνικών αυτών Χριστιανών ώσπου η καταδίωξις έγινε εθνικό ζήτημα στην Αμερική. Πικρία, μίσος και όλες οι μορφές της συκοφαντίας και της κακολογίας επεσωρεύθησαν επάνω στους πιστούς αυτούς μάρτυρας, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες. Απητείτο αφοβία για ν’ αντισταθούν σ’ αυτή τη βάναυση καταδυνάστευσι· εκείνοι που δεν είχαν δύναμι, την έλαβαν από τον Παντοδύναμο στον οποίον είχαν εμπιστευθή. Η εμπιστοσύνη των και η πεποίθησις ανταμείφθηκαν, η δε ύβρις και η βλάβη μετεστράφησαν σε μια μαρτυρία εναντίον των εχθρών των.

25. Κάτω από ποιες εξελίξεις και πώς ο Θεός έγινε πολύ απτός σ’ αυτούς;

²⁵ Έπειτα ήλθε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά κανείς δεν είχε καταλάβει ως πού θα εφθάναμε όταν διεκόπη η ειρήνη. Ολοκληρωτικές ορδές κατέκλυσαν την Ευρώπη. Μεγάλος αριθμός μαρτύρων του Ιεχωβά συνελήφθη, και ερρίφθησαν τη νύχτα σε φυλακές και στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Έγινε επέμβασις στο έργο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, μερικά δε Γραφεία Τμημάτων κατελήφθησαν από ενόπλους άνδρας. Αλλά το έργο του Θεού δεν μπορούσε να σταματήση. Οι εντολές του ήταν οριστικές. Πικρή και τρομερή καταδίωξις επήλθε στους μάρτυρας του Ιεχωβά σε πλείστες χώρες, τι όμως συνέβη στους πιστούς δούλους του Θεού; Μήπως διέκοψαν την υπηρεσία του Ιεχωβά; Ασφαλώς όχι! Ολόκληρος ο κόσμος ήταν εναντίον τους, αυτοί όμως εμπιστεύθηκαν στον Ύψιστο Θεό. Μέσα τους ήταν υποκείμενοι σε αδυναμίες, φόβο και αμφιβολίες, αλλά αποβλέποντας στον Κύριο και βασιζόμενοι στη δύναμί του και στην ισχύ του, εξακολούθησαν το έργο τους με πεποίθησι ότι αυτός ήταν ο βοηθός τους και ότι αληθινά τους υπεστήριξε. Είναι γεγονός ότι σε όλες τις χώρες όπου οι δούλοι του Ιεχωβά συνέχισαν το έργο της διακηρύξεως του ευαγγελίου όσο μπορούσαν καλύτερα, ο Ιεχωβά Θεός έγινε, όπως ήταν επόμενο, πολύ απτός ως συμπαραστάτης των. Εδόθηκε βεβαίωσις, έτσι ώστε κανείς δεν μπορούσε να αμφιβάλλη ότι ο Θεός ήταν μαζί μας. Το εζήσαμε.

26. Πώς ενισχύθηκαν μέσα μας η πίστις και η αγάπη μας προς αυτόν;

²⁶ Επανειλημμένως, όπως ξέρουν όλοι οι πιστοί αδελφοί, ο Κύριος μάς παρηγόρησε και έδωκε τέτοιες θαυμαστές εκδηλώσεις της συνεργασίας του μαζί μας, της δυνάμεώς του που εξησκείτο προς χάριν μας, ώστε ενισχυθήκαμε να συνεχίσωμε. Πόσες φορές θα μπορούσε να θυμηθή κανείς ότι παρουσιαζόταν μια φαινομενικώς αφόρητη κατάστασις, η οποία συχνά περιελάμβανε την υπηρεσία του Ιεχωβά και τα συμφέροντα και την ευημερία των αδελφών· όμως παρείχετο μια διέξοδος! Και επειδή εγνωρίζαμε ότι εκείνος που είχε ενεργήσει έτσι δεν ήταν κανείς άλλος παρά ο Ιεχωβά, ευγνωμοσύνη εγέμιζε την καρδιά μας· η αγάπη μας γι’ αυτόν γινόταν βαθύτερη και ισχυρότερη και ο αληθινός φόβος του Κυρίου μάς έφερνε πιο κοντά στην πλούσια ανταμοιβή του. «Αγαπήσατε τον Ιεχωβά, πάντες οι όσιοι αυτού· ο Ιεχωβά φυλάττει τους πιστούς, και ανταποδίδει περισσώς εις τους πράττοντας την υπερηφανίαν. Ανδρίζεσθε, και ας κραταιωθή η καρδία σας, πάντες οι ελπίζοντες επί τον Ιεχωβά.» (Ψαλμός 31:23, 24, Α.Σ.Μ.) Οι κεχρισμένοι γνώρισαν την κλήσι τους και την υποσχεμένη ανταμοιβή στη βασιλεία των ουρανών, τα δε «άλλα πρόβατα» του Κυρίου ενισχύθηκαν στην ελπίδα τους ότι θα απολαύσουν τις ευλογίες του νέου κόσμου και τις εύνοιες του Ιεχωβά. «Ουαί, εάν δεν επίστευον να ίδω τα αγαθά του Ιεχωβά εν γη ζώντων! Πρόσμενε τον Ιεχωβά· ανδρίζου, και ας κραταιωθή η καρδία σου· και πρόσμενε τον Ιεχωβά.»—Ψαλμός 27:13, 14, Α.Σ.Μ.

27. Ποια στάσις λοιπόν ανταμείθηκε ποιων δούλων;

²⁷ Σήμερα, λοιπόν, όλα τα τέκνα του Υψίστου χαίρουν για την πιστή, άφοβη ενέργεια εκείνων που έλαβαν την τιμή και το προνόμιο να τους χαρισθούν τέτοιες ευκαιρίες υπηρεσίας, οι οποίες απέληξαν όλες στην πρόοδο και την επέκτασι του έργου του Κυρίου. Η διακονία επιτελέσθηκε. Αυτοί εχρησιμοποιήθηκαν και άλλοι ευεργετήθηκαν. Η αφοβία φέρνει ανταμοιβή.

ΑΝΤΑΜΟΙΒΕΣ ΤΗΣ ΑΦΟΒΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

28. Ποιές είναι οι ανταμοιβές για κείνους που έχουν τον καθαρό φόβο του Ιεχωβά;

²⁸ Κανένα αγαθόν δεν θα στερηθούν εκείνοι που φοβούνται τον Κύριο και περιπατούν με ευθύτητα, ενώ εκείνοι που δεν έχουν φόβο Θεού και ενεργούν πονηρά θα χάσουν τη ζωή και δεν θα τους προσδεθούν αγαθά. «Ο φόβος του Ιεχωβά προσθέτει ημέρας· τα δε έτη των ασεβών θέλουσιν ελαττωθή.» (Παροιμίαι 10:27, Α.Σ.Μ.) «Δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τους περιπατούντας εν ακακία. Ιεχωβά των δυνάμεων, μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί σε.» (Ψαλμός 84:11, 12, Α.Σ.Μ.) «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου.» (Παροιμίαι 14:27, Α.Σ.Μ.) Όχι μόνο θα διαφυλάξη ο Κύριος εκείνους που τον φοβούνται και θα τους προσθέση πολλά χρόνια, αλλά και θα τους δώση σοφία, το πολυτιμότατο αυτό δώρο. «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.» (Ψαλμός 111:10, Α.Σ.Μ.) Έπειτα ακολουθούν περισσότερες ευλογίες, διότι αυτός υποσχέθηκε: «Η αμοιβή της ταπεινώσεως, και του φόβου του Ιεχωβά, είναι πλούτος, και δόξα, και ζωή.» (Παροιμίαι 22:4, Α.Σ.Μ.) Εκείνοι που φοβούνται τον Ιεχωβά είναι καθαροί και μισούν το κακό, διότι είναι αδύνατο να είναι κανείς ρυπαρός στο νου, στην καρδιά και στο σώμα, ή να αγαπά τα άδικα πονηρά πράγματα, και συγχρόνως να φοβείται αληθινά τον Ιεχωβά. «Ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα.» (Ψαλμός 19:9, Α.Σ.Μ.) «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν.»—Παροιμίαι 8:13, Α.Σ.Μ.

29. Παρά την ταραχή του κόσμου, ποια είναι η μερίδα των ευλογημένων που τον φοβούνται;

²⁹ Εφθάσαμε στις τελευταίες ημέρες αυτού του πονηρού, βδελυκτού κόσμου, και θα δούμε το οριστικό τέλος στη διάρκεια αυτής της γενεάς. Τρομερές συμφορές θα επέλθουν σ’ εκείνους που ζουν στη γη σήμερα, διότι είναι καιρός να εκχυθή η οργή του Ιεχωβά. Είναι καιρός σκότους, ερημώσεως και κατηφείας. Πείνα, ασθένεια και θάνατος θα καταφθάσουν εκείνους που βρίσκονται στη γη σήμερα. Κάθε μορφή καταδυναστεύσεως και διαφθοράς θα χρησιμοποιηθή με σαδιστικούς τρόπους. Βία θα υπάρχη παντού, διότι όλος ο κόσμος θα σεισθή ως αυτά τα θεμέλια του ακόμη. Έχθρα θα εκδηλώνεται με φαύλο τρόπο εναντίον των τέκνων του Θεού από τους πονηρούς. Ευλογημένη, όμως, θα είναι η μερίδα εκείνων που φοβούνται τον Ιεχωβά, εκείνων που εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Μελετήστε τον 91ο Ψαλμό και θα μάθετε ότι ο Ιεχωβά είναι η μερίδα εκείνων που μπορούν να εφαρμόσουν στον εαυτό τους τις πολύτιμες υποσχέσεις του Ψαλμού αυτού: «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού . . . εις σε δεν θέλει πλησιάζει . . . Επειδή συ τον Ιεχωβά, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον, έκαμες καταφύγιόν σου.» (Ψαλμός 91ος, 5, 7, 9, Α.Σ.Μ.) Προστασία είναι εξησφαλισμένη σ’ εκείνους που φοβούνται τον Ιεχωβά, διότι ακόμη και οι άγγελοι θα τους φρουρούν. «Άγγελος του Ιεχωβά στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων αυτόν, και ελευθερόνει αυτούς.» (Ψαλμός 34:7, Α.Σ.Μ.) «Καθώς η Ιερουσαλήμ κυκλόνεται υπό των ορέων, ούτως ο Ιεχωβά κυκλόνει τον λαόν αυτού, από του νυν και έως του αιώνος.» (Ψαλμός 125:2, Α.Σ.Μ.) Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθή, και αν σαλευθή η γη . . . Ο Κύριος των δυνάμεων είναι μεθ’ ημών· προπύργιον ημών είναι ο Θεός του Ιακώβ.»—Ψαλμός 46:1, 2, 11.

30. Ποια χαρά τίθεται μπροστά μας, και ποια τελική παρότρυνσις δίδεται;

³⁰ Τι απερίγραπτη θα είναι η χαρά του καιρού εκείνου που κάθε ανθρώπινη καρδιά θα αινή τον Ιεχωβά και θα τον φοβείται μ’ ένα καθαρό φόβο που θα διαμένη! Δεν θα υπάρχουν πια κακοποιοί στη γη, διότι στο νέο κόσμο του Θεού θα βρίσκονται μόνο οι φίλοι του. Όχι μόνο στο μέλλον, αλλά και τώρα, σ’ αυτή ακριβώς την ημέρα, χορηγούνται οι πλούσιες ευλογίες και εύνοιες του Ιεχωβά σ’ εκείνους που είναι άφοβοι. Ας μάθουν όλοι να γνωρίζουν τον Ιεχωβά. Μελετήστε τον πολύτιμο λόγο Του. Ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού. Κρατήστε το μάτι απλό και την καρδιά σταθερή, εμπιστευθήτε τελείως στον Ιεχωβά και παραμείνατε άφοβοι στο τέλος του κόσμου.