Τι Είδους Εκπαίδευσι Χρειάζονται τα Παιδιά; — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Τι Είδους Εκπαίδευσι Χρειάζονται τα Παιδιά;

«Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού.»—Παροιμ. 22:6

1, 2. (α) Ποιο είναι το αίσθημα πολλών γονέων ως προς την ανατροφή των τέκνων; (6) Παρά τη συμβουλή της Γραφής, τι συμβαίνει στους νεαρούς σήμερα;

ΓΟΝΕΙΣ, μήπως βρίσκετε ότι είναι δύσκολη σήμερα η ανατροφή τέκνων; Μήπως αισθάνεσθε καμμιά φορά αδυναμία στο πώς να εκπαιδεύσετε τα μικρά σας για να τα προστατεύσετε σ’ αυτούς τους κινδυνώδεις καιρούς; Πολλοί γονείς βρίσκονται σε δύσκολη θέσι. Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή λέγει: «Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού· και δεν θέλει απομάκρυνση απ’ αυτής.» (Παροιμ. 22:6) Αλλά σήμερα και τα αγόρια και τα κορίτσια κατά εκατομμύρια στρέφονται προς την εγκληματικότητα.

² Στο έτος 1966 μια έρευνα της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών απεκάλυψε ότι από τα 29 εκατομμύρια παιδιά του έθνους, ηλικίας δέκα έως δεκαεπτά ετών, τα δυόμισυ εκατομμύρια, δηλαδή ένα στα ένδεκα, είχε ποινικό μητρώο! Από τότε οι συνθήκες έγιναν πολύ χειρότερες. Η εφημερίς Χέραλντ Εξάμινερ του Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1970, ανέγραψε: «Η νεανική εγκληματικότης στη Νότιο Καλιφόρνια ανέρχεται με τέτοιο ρυθμό που σε λίγο το σύνολο των συλλήψεων νεαρών παιδιών θα ξεπεράση εκείνο των ενηλίκων—και ωστόσο οι νεαροί αποτελούν μόνο ένα μέρος του συνόλου του πληθυσμού. Τα κέντρα κρατουμένων υπερχειλίζουν ήδη και δεν προβλέπεται ελάττωσις.» Στη Νέα Ζηλανδία, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο αστυνομικός διευθυντής, τα εγκλήματα των παιδιών διπλασιάσθηκαν σε αριθμούς από το έτος 1966 ως το 1970!

3. Ποια τάσις εσημειώθη εν σχέσει με τη νεανική εγκληματικότητα;

³ Όχι μόνο αυξάνουν γρήγορα σε αριθμούς τα εγκλήματα των νεαρών αλλά και γίνονται πιο σοβαρά στη φύσι των· και περισσότερα παιδιά διαπράτουν τα εγκλήματα στις μικρότερες ηλικίες. Σ’ ένα πρόσφατο έτος, στη Βαλτιμόρη της πολιτείας Μαίρυλαντ, έγιναν 526 συλλήψεις παιδιών ηλικίας δέκα ετών και κάτω. Περιελαμβάνοντο 169 συλλήψεις για διαρρήξεις, 25 για κλοπές, καθώς και συλλήψεις για θρόνους, και κλοπές αυτοκινήτων και για ναρκωτικά! Στην πόλι Πέρθ της Αυστραλίας, οι 80 τοις εκατό από τις κλοπές αυτοκινήτων διαπράττονται από παιδιά κάτω των είκοσι ετών! Ένας αστυνόμος εκεί εδήλωσε: «Δεν είναι πια ασύνηθες να βρίσκωμε ένα παιδάριο 13 ετών πίσω από τον τροχό ενός κλεμμένου οχήματος.»

4, 5. (α) Ποιες είναι οι τραγικές συνέπειες της ανηθικότητος που έγιναν τόσο φανερές σήμερα; (β) Σε ποια περίοδο χρόνου δείχνουν αυτές οι συνθήκες ότι ζούμε;

⁴ Η σεξουαλική ανηθικότης μεταξύ νεαρών έχει επίσης επεκταθή. Ένα κορίτσι δεκαέξη ετών στην πόλι της Νέας Υόρκης ανέφερε τα εξής: «Τα μισά περίπου κορίτσια της τάξεως μου χρησιμοποιούν αντισυλληπτικά [για να προλάβουν την εγκυμοσύνη] και τα άλλα μισά σκοπεύουν ν’ αγοράσουν τέτοια όταν θα πάνε στο κολλέγιο.» (Τάιμς της Νέας Υόρκης, 24 Σεπτεμβρίου 1971) ΟΙ τραγικές συνέπειες της ανηθικότητος περιλαμβάνουν μια επιδημία αφροδισίων νοσημάτων και εξωγάμων γεννήσεων. Στην Καλιφόρνια σχεδόν δεκαπλάσια παιδιά κάτω των είκοσι ετών προσεβλήθησαν από γονόρροια το 1970 σε σύγκρισι με το 1960. Υπολογίζεται τώρα ότι ένας σε κάθε πέντε γυμνασιόπαιδες προσβάλλεται από αφροδίσιο νόσημα προτού αποφοιτήση. Σε μερικά σχολεία υπολογίζεται ότι το ήμισυ από το σύνολο των μαθητών θα προσβληθή από αφροδίσιο νόσημα. Ένα σύνολο 43.100 κοριτσιών κάτω των είκοσι ετών στην Καλιφόρνια λέγεται ότι έμειναν έγκυοι στο έτος 1970 εκτός από εκείνες που νυμφεύθηκαν λόγω της εγκυμοσύνης των.—Εφημερίς Εξάμινερ Αγίου Φραγκίσκου, 20 Ιουνίου 1971.

⁵ Ο διευθυντής μιας ιατρικής κλινικής του Ρίτσμοντ της πολιτείας Βιρτζίνια παρετήρησε ότι η εγκυμοσύνη σε κορίτσια κάτω των είκοσι ετών αυξάνει «τραγικά» και είπε: «Ανησυχητικός είναι ο αριθμός των εγκύων μεταξύ κοριτσιών κάτω των δεκαπέντε ετών.» (Ναίηλυ Πρες Νιους του Νιούπορτ, 13 Δεκεμβρίου 1970) Το Ίβνινγκ Μπούλετιν της Φιλαδέλφειας ανέγραψε: «Ένας σημαντικός αριθμός αγάμων μητέρων αποτελείται από κορίτσια του δημοτικού σχολείου ηλικίας 11 και 12 ετών.» Απ’ όσα συμβαίνουν, δεν είναι φανερό ότι ζούμε στις κρίσιμες ‘έσχατες ημέρες’ που προείπε η Αγία Γραφή; Οι ημέρες αυτές πραγματικά χαρακτηρίζονται από υπερβολική ανομία, περιλαμβανομένης και της ‘απειθείας στους γονείς.’—2 Τιμ. 3:1-5.

6. (α) Τι δείχνει η διαδεδομένη εγκληματικότης για το είδος της εκπαιδεύσεως που λαμβάνουν τα παιδιά; (β) Ποιοι ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη σύγχυσι πολλών γονέων σχετικά με την ανατροφή των τέκνων;

⁶ Αφού τόσοι νεαροί εγκληματούν, δεν δείχνει αυτό ότι κάτι το εσφαλμένο υπάρχει στην εκπαίδευσι που λαμβάνουν τα παιδιά; Προφανώς αυτά δεν εκπαιδεύονται ‘εν αρχή της οδού «αυτών.’ (Παροιμ. 22:6) Τι είδους εκπαίδευσι όμως, χρειάζονται τα παιδιά; Πολλοί γονείς βρίσκονται σε σύγχυσι ως προς το ζήτημα αυτό. «Πολλοί πατέρες και μητέρες, με τα λόγια και τις πράξεις των, φανερώνουν ότι δεν ξέρουν τι να κάμουν από αβεβαιότητα,» ετόνισε ένα μέλος του Εκδοτικού Συμβουλίου της εφημερίδος Τάιμς της Νέας Υόρκης. «Δεν φαίνεται πια να ισχύουν οι παλαιοί κανόνες συμπεριφοράς,» είπε. (Τάιμς Μάγκαζιν της Νέας Υόρκης, 16 Ιανουαρίου 1972) Οι αντιφατικές γνώμες των κοσμικών συμβούλων περί ανατροφής των τέκνων πολύ ευθύνονται για τη σύγχυσι των γονέων.

7. (α) Τι το κοινό περιέχουν τα συγγράμματα των κοσμικών συμβούλων για την ανατροφή των τέκνων γενικά; (β) Όπως φαίνεται από το εδάφιο Ιερεμίας 8:9, τι το εσφαλμένο υπάρχει στο είδος της εκπαιδεύσεως που ελάμβαναν έως τώρα τα παιδιά;

⁷ Μολονότι οι γνώμες αυτών των συμβούλων πολύ διαφέρουν, μια εξέτασις των γραφομένων αποκαλύπτει κάτι που αυτοί έχουν από κοινού. Και αυτό είναι το ότι γενικά αγνοούν την Αγία Γραφή ως μέσον διδασκαλίας. Μήπως αυτό θα μπορούσε να είναι το πρόβλημα; Οι πρόσφατες εξελίξεις φαίνεται να δείχνουν την απάντησι. Διότι σκεφθήτε το: Μήπως δεν συνέβη στα τελευταία χρόνια να αυξηθή πολύ η εγκληματικότης επειδή οι «παλαιοί κανόνες συμπεριφοράς» (που βασίζονται συχνά στην Αγία Γραφή) παραμερίσθηκαν; Δεν δείχνει αυτό ότι οι νεαροί χρειάζονται εκπαίδευσι και καθοδήγησι βασισμένη στις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής;—Ιερεμ. 8:9.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΩΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ

8. (α) Ποιο είναι ένα εξέχον χαρακτηριστικό των παιδιών; (β) Γιατί είναι ουσιώδεις οι απαντήσεις που δίνουν οι γονείς στα ερωτήματα των τέκνων;

⁸ Φυσικό είναι ν’ αποβλέπουν τα παιδιά στους γονείς για καθοδήγησι. Οι νεαροί είναι όλο ερωτήσεις. Είναι χαρακτηριστικό να ρωτούν: «Ποιος έκαμε τα ωραία λουλούδια;» «Πώς τ’ αστέρια ανέβηκαν στον ουρανό;» Ή μπορεί να ρωτήσουν: «Από που προήλθα εγώ; Ποιος με έκαμε;» Δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τη σπουδαιότητα των απαντήσεων σ’ αυτά τα ερωτήματα των παιδιών. Εκείνα που διδάσκονται οι νεαροί αφήνουν σ’ αυτούς μια διαρκή εντύπωσι, διαμορφώνοντας τη στάσι των και τις απόψεις των και επηρεάζοντας έτσι το πρότυπον της μελλοντικής των ζωής.

9. (α) Τι διδάσκονται συνήθως τα παιδιά σήμερα ως προς την καταγωγή των; (β) Τι απόδειξις υπάρχει ότι οι απόψεις περί εξελίξεως που διδάσκονται στα παιδιά δεν είναι ορθές;

⁹ Ένας γονεύς θα μπορούσε ν’ απαντήση: «Κανείς δεν έκαμε εμάς ή αυτά τα άλλα πράγματα. Όλα ήρθαν σε ύπαρξι μόνα τους· ήταν μια τυχαία ανάπτυξις—μια σύμπτωσις—με την οποία όλα τα πράγματα ήλθαν σε ύπαρξι.» Αυτή είναι η άποψις της θεωρίας της εξελίξεως που διδάσκεται συνήθως στα παιδιά των σχολείων σήμερα. Συχνά λέγουν ότι αυτή η άποψις είναι «επιστημονική,» και ότι εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός που εδημιούργησε τα πάντα είναι «αντεπιστημονικοί.» Αλλά είναι αληθινό αυτό; Είναι αληθινές οι σημερινές δημοφιλείς απόψεις περί εξελίξεως; Σκεφθήτε λοιπόν: Δεν είναι γεγονός ότι όταν διδάσκεται η αλήθεια προκύπτει αγαθή καρποφορία; Ωστόσο κοιτάξτε τα εκατομμύρια των νεαρών εγκληματιών σήμερα που έχουν μεγαλώσει σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προήγαγε τις ιδέες της εξελίξεως!—Ψαλμ. 14:1.

10. (α) Γιατί προκαλεί σύγχυσι σ’ ένα παιδί να διδάσκεται ότι δεν υπάρχει Δημιουργός; (β) Τι έχουν ανάγκη να διδαχθούν τα παιδιά εν σχέσει με τον εαυτό τους, με τα φυτά, τη σελήνη και τα άστρα κλπ., και γιατί;

¹⁰ Πραγματικά, προκαλεί σύγχυσι στους νεαρούς να διδάσκωνται ότι δεν υπάρχει ουράνιος Δημιουργός. Τα παιδιά μπορούν να βλέπουν λόγου χάριν, ότι οι άνδρες χτίζουν σπίτια και οι γυναίκες ψήνουν κουλούρια. Αυτά τα πράγματα έχουν κατασκευαστάς. Συνεπώς τα παιδιά μπορούν βέβαια να σκεφθούν λογικά, δεν έχουν τα ωραία λουλούδια ή τα λαμπρά άστρα έναν κατασκευαστή; Τα παιδιά έχουν ανάγκη να διδαχθούν τις λογικές εξηγήσεις της Αγίας Γραφής: «Πας οίκος κατασκευάζεται υπό τίνος ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός.» (Εβρ. 3:4) Έχουν ανάγκη να τους υποδειχθή ότι η Αγία Γραφή δεν διδάσκει παράλογα ότι κανείς δεν μας έπλασε, αλλά λέγει: «Γνωρίσατε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και, ουχί ημείς.» (Ψαλμ. 100:3, ΜΝΚ) Τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν ότι ο θεός είναι «ο αναδίδων χόρτον δια τα κτήνη και βοτάνην προς χρήσιν του ανθρώπου.» (Ψαλμ. 104:14) Εκείνο που λέγει ο Λόγος του Θεού για «την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ [ο Θεός] εθεμελίωσας,» πρέπει επίσης να εξηγηθούν στους νεαρούς. (Ψαλμ. 8:3) Αυτές οι Γραφικές αλήθειες θα ικανοποιήσουν το αίσθημα της λογικής ενός παιδιού και θα το βοηθήσουν να αναπτύξη σεβασμό για τον Μεγάλο Δημιουργό μας. Αυτού του είδους η διδασκαλία είναι αναγκαία για να ’διδάξη κανείς το παιδί εν αρχή της οδού αυτού.’—Παροιμ. 22:6.

11. Από ποιες ευκαιρίες πρέπει να επωφεληθή ένας γονεύς για να διδάξη το παιδί του περί του Θεού;

¹¹ Ένας γονεύς πρέπει με σύνεσι να επωφελήται από τις ευκαιρίες για να οικοδομή αγάπη και εκτίμησι για τον Ιεχωβά Θεό στα μικρά του παιδιά. Ίσως όταν το παιδί και ο γονεύς είναι μαζί κάτω από ένα έναστρο ουρανό, ο πατέρας μπορεί να κάμη το παιδί του να καταλάβη τη σοφία και τη δύναμι του Ιεχωβά στην κατασκευή και τη διευθέτησι αυτών των ωραίων ουρανίων σωμάτων στην τροχιά των. (Ψαλμ. 19:1, 2) Σε άλλες περιπτώσεις, όταν βλέπουν την ωραιότητα των λουλουδιών, ένα μεγαλοπρεπές ηλιοβασίλεμα, ή τις ποικιλίες των φυτών και των ζώων, ο γονεύς μπορεί να διδάξη τα νεαρά του παιδιά ότι αυτά τα θαυμάσια και ωραία πράγματα είναι αποδείξεις της αγάπης του ουρανίου μας Πατρός για την ανθρωπότητα. (Πράξ. 14:17· Ματθ. 5:45) Αλλά δεν είναι αυτή η διδασκαλία περί του Θεού πραγματικά «αντιεπιστημονική»;

12. (α) Γιατί δεν είναι αντεπιστημονικό να διδάσκεται το παιδί ότι τα θαυμάσια που βλέπομε γύρω μας δημιουργήθηκαν από τον Θεό; (β) Τι ωφέλεια θα είχε ένα παιδί να γνωρίζη ότι υπάρχει ένας παντοδύναμος Δημιουργός που φροντίζει γι’ αυτό;

¹² Όχι, διόλου! Ισχύει τόσο σήμερα όσο και τότε που ένας θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς πριν από πολύν καιρό παρετήρησε ότι τα «αόρατα αυτού [του Θεού] βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» (Ρωμ. 1:20) Γεγονός είναι ότι. Η αληθινή επιστήμη στα τελευταία χρόνια έφερε σε φως μια απέραντη αποθήκη γνώσεων που πιστοποιεί πόσο αριστοτεχνικά είναι σχεδιασμένο το σύμπαν και όλα τα ζωντανά όντα, παρέχοντας απόδειξι ότι πράγματι υπάρχει ένας Παντοδύναμος και νοήμων Δημιουργός. Πόσο ενισχυτικό είναι για τα παιδιά να γνωρίζουν ότι υπάρχει ένας τόσο μεγάλος Θεός, και ότι φροντίζει γι’ αυτά! (1 Πέτρ. 5:7) Αυτό θα τα βοηθήση ν’ αποφεύγουν ν’ ανησυχούν υπερβολικά από τους φόβους, τις αμφιβολίες και την αβεβαιότητα του σημερινού κόσμου, θα τα προστατεύση από διανοητικές ή συναισθηματικές διαταραχές, και θα δώση σ’ αυτά ένα αίσθημα ασφαλείας και εμπιστοσύνης. Έτσι δεν θ’ αντιδρούν με βία και μίσος, αλλά θα είναι διατεθειμένα να μεταχειρίζωνται όλους με θεοειδή αγάπη.—Ψαλμ. 23:1-6· 55:22· Ησ. 41:10.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΩΝΤΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

13. Γιατί είναι φανερό ότι το να. λέμε απλώς σ’ ένα παιδί να μη κάμη κακά πράγματα δεν είναι αρκετό;

¹³ Εν τούτοις, δεν είναι αρκετό να διδάσκωνται απλώς τα παιδιά ότι υπάρχει Θεός. Οι νεαροί έχουν επίσης ανάγκη να διδάσκωνται τον Λόγο του Θεού, περιλαμβανομένου και του τι απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Γιατί αυτό; Σκεφθήτε: Πολλοί σημερινοί γονείς λέγουν στα παιδιά των ότι υπάρχει Θεός. Και σχεδόν κάθε γονεύς λέγει στο παιδί του ότι είναι κακό να ψεύδεται, να κλέπτη και να διαπράττη άλλα παρόμοια αδικήματα. Επίσης, οι μητέρες συχνά λέγουν στις θυγατέρες των ότι είναι κακό να επιδίδωνται σε προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Κι’ εν τούτοις τα παιδιά κατά εκατομμύρια στρέφονται σ’ αυτές τις εγκληματικές πράξεις κατανοώντας ακόμη και όταν επιδίδωνται σ’ αυτές, ότι τους ελέχθη ότι αυτά τα πράγματα είναι κακά. Είναι σαφές λοιπόν ότι το να λέτε σ’ ένα παιδί δεν είναι αρκετό. Αλλά γιατί δεν είναι;

14. Γιατί συμβαίνει ώστε τα παιδιά συχνά δεν ανταποκρίνονται στη διδασκαλία που τους δίδουν οι μεγαλύτεροι;

¹⁴ Ένας κύριος λόγος είναι ότι τα παιδιά γρήγορα μαθαίνουν ότι δεν μπορούν να βασίζωνται στα λόγια ή στο παράδειγμα των ανθρώπων. Ανακαλύπτουν ότι οι μεγαλύτεροι συχνά σφάλλουν και ότι οι κανόνες διαγωγής των υπόκεινται σε αλλαγή. Επίσης, τα παιδιά διαπιστώνουν ότι οι μεγαλύτεροι συχνά άλλα λέγουν και άλλα κάνουν. Όταν λοιπόν τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι άλλοι ψεύδονται, κλέπτουν και διαπράττουν πορνεία, φθάνουν φυσικά στο συμπέρασμα ότι είναι σωστό να κάνουν αυτά τα πράγματα για όσο καιρό δεν συλλαμβάνονται, ή για όσον καιρό δεν βλάπτονται. Οι νεαροί λοιπόν σήμερα γενικά κάνουν οτιδήποτε νομίζουν ότι μπορούν να επιτύχουν.

15. (α) Ποιον σπουδαιότερο λόγο πρέπει να έχουν τα παιδιά για ν’ αποφεύγουν την αδικοπραγία; (β) Γιατί το να γνωρίζουν ότι αυτές είναι εντολές του παντοδυνάμου Θεού θα κάμη τα παιδιά ν’ αποφεύγουν την αδικοπραγία;

¹⁵ Είναι φανερό λοιπόν ότι ίνα παιδί χρειάζεται να έχη ένα σπουδαιότερο λόγο για να υπακούη και όχι απλώς το ότι οι γονείς του ή άλλοι ζητούν απ’ αυτό να υπακούη. Έχει ανάγκη να διδαχθή εν τω ονόματι του Θεού, του οποίου οι εντολές είναι πραγματικά αυτές, να μη ψεύδεται, να μη κλέπτη, να μη διαπράττη πορνεία ούτε να επιδίδεται σε άλλες κακές πράξεις. (Παροιμ. 6:16-19· Μάρκ. 10:17-19· Εβρ. 13:4) Αυτή η διδασκαλία από το Λόγο του Θεού θα εντυπώση στο παιδί τη σοβαρότητα της αδικοπραγίας. Τότε το παιδί θα κατανοήση ότι δεν πρόκειται απλώς για τον λόγο ενός ανθρώπου, αλλά είναι ο λόγος αυτού του Δημιουργού, Εκείνου που δίνει ζωή και ο οποίος έχει τη δύναμι να την αφαιρέση για πάντα από τους εκουσίους παραβάτας του νόμου. (Αποκάλ. 21:8) Επίσης το παιδί θα μάθη, όπως λέγει η Γραφή, ότι «οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς.» (Παροιμ. 15:3) Έτσι το παιδί θ’ αναγνωρίση ότι δεν μπορεί να επιδίδεται σε αδικοπραγία χωρίς να το βλέπη ο Θεός.—Ψαλμ. 11:4· Εβρ. 4:13.

16. Πώς η διδασκαλία του Λόγου του Θεού στα παιδιά είναι το πιο ισχυρό προληπτικό της αδικοπραγίας;

¹⁶ Εν τούτοις, καθόσον το παιδί διδάσκεται τον Λόγο του Θεού θα αναπτύσσεται μέσα του ένα ακόμη πιο σπουδαίο προληπτικό της αδικοπραγίας. Η Γραφική μελέτη θ’ αποκαλύψη στο παιδί τον Ιεχωβά Θεό, όχι μόνον ως τον Μέγα Δημιουργό, αλλά και ως ένα πραγματικό Πρόσωπο το οποίο αληθινά αγαπά τους ανθρώπους. Θα μάθη πώς ο Θεός έδειξε την αγάπη του στέλνοντας τον Υιόν του στη γη για να παράσχη μια βάσι για την ανόρθωσι των ανθρώπων από την αμαρτία και το θάνατο, διανοίγοντας έτσι την οδόν για ν’ απολαύσουν οι άνθρωποι αιώνια ζωή σ’ ένα παράδεισο κάτω από ένα νέο σύστημα πραγμάτων. (Ιωάν. 3:16·2 Πέτρ. 3:13) Επίσης, το παιδί θα μάθη από τη Γραφική μελέτη ότι ο Θεός στο νέο του σύστημα θα απομακρύνη από το ανθρώπινο γένος την ασθένεια και τον θάνατο ακόμη, καθώς και τους πόνους, τις θλίψεις και τα δάκρυα που είναι σήμερα τόσο κοινά. (Αποκάλ. 21:3, 4) Τότε όλοι οι άνθρωποι θα είναι φιλικοί και φιλειρηνικοί. Πραγματικά, και, τα ζώα ακόμη θα είναι ειρηνικά και ένα μικρό παιδάκι θα μπορή να παίζη μ’ αυτά χωρίς να βλάπτεται. (Ησ. 11:6-9· Ψαλμ. 37:9-11, 29) Καθώς ένα παιδί θα γνωρίζη αυτές τις θαυμαστές διατάξεις του Ιεχωβά, η αγάπη του για τον Θεό θα γίνη πολύ ισχυρή. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι δεν θα θέλη να κάνη τίποτε που να δυσαρεστήση τον θαυμάσιο ουράνιο Πατέρα του. Η αγάπη και η εκτίμησις του παιδιού για τον Ιεχωβά θα χρησιμεύση έτσι ως το πιο ισχυρό προληπτικό στο να κάμη κάτι που ο Θεός λέγει ότι είναι κακό.

17. (α) Γιατί μπορεί να είναι κανείς βέβαιος ότι η διδασκαλία του Λόγου του Θεού στα παιδιά θα τα ωφελήση στην μετέπειτα ζωή; (β) Ποιο παράδειγμα της Γραφής δείχνει την ωφέλεια της εκπαιδεύσεως από νεαρή ηλικία;

¹⁷ Αλλά μπορεί κανείς να είναι πραγματικά βέβαιος ότι η διδασκαλία του Λόγου του Θεού από τη μικρή ηλικία θα ωφελήση το παιδί στη μετέπειτα ζωή τον; Ναι, μπορεί, να είναι βέβαιος διότι θυμηθήτε ότι η Βιβλική παροιμία λέγει ότι αν ένα παιδί εκπαιδευθή «εν αρχή της οδού αυτού·.. . δεν θέλει απομακρυνθή απ’ αυτής ουδέ όταν γηράση.» (Παροιμ. 22:6) Πάρτε ως παράδειγμα τον νεαρό Εβραίο Ιωσήφ. Ο πατέρας του ο Ιακώβ προφανώς τον εδίδαξε για τον Ιεχωβά και για τους νόμους του όταν ήταν μικρός. Στα μετέπειτα χρόνια της ζωής του ο Ιωσήφ βρέθηκε στην ξένη γη της Αιγύπτου, μακρυά απ’ την οικογένειά του και τους φίλους του. Εκεί, ενώ εργαζόταν σ’ έναν πλούσιο που λεγόταν Πετεφρής, η σύζυγος του ανδρός αυτού άρχισε να κάνη απόπειρες να δελεάση τον ωραιοφανή Ιωσήφ. Αυτή του είπε: «Κοιμήθητι μετ’ εμού.» Αλλ’ ο Ιωσήφ δεν ήθελε, και της εξήγησε: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» Ακόμη και όταν η σύζυγος του Πετεφρή άρπαξε τον Ιωσήφ και προσπάθησε να τον κάμη να κοιμηθή μαζί της, αυτός αντιστάθηκε και έφυγε; Ο σεβασμός και η αγάπη του Ιωσήφ για τον Θεό που του είχαν εντυπωθή από παιδική ηλικία, τον εμπόδισαν να αδικοπραγήση.—Γέν. 39:1-12.

18. (α) Τι ωφέλεια παρέχει η διδασκαλία του Λόγου του Θεού στα παιδιά; (β) Γιατί οι νεαροί δοκιμάζουν τόση θλίψι σήμερα;

¹⁸ Δεν συμφωνείτε ότι τα παιδιά σήμερα έχουν ανάγκη διδασκαλίας αυτού του είδους από τον Λόγο του Θεού; Οι ηθικές απαιτήσεις του Θεού όταν εντυπωθούν στους νέους ασφαλώς θα τους βοηθήσουν να διάγουν ζωή έντιμη και ευτυχή. Εν τούτοις σήμερα η Γραφική καθοδήγησις συνήθως παραμερίζεται για τον λόγο ότι είναι πολύ περιοριστική και προξενεί απογοήτευσι. Λόγου χάριν, εν σχέσει με την απαγόρευσι των σεξουαλικών σχέσεων σε άγαμα άτομα, κάποιος έγραψε προσφάτως στο Τάιμς Μάγκαζιν της Νέας Υόρκης τα εξής: «Ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί τομείς απογοητεύσεως στη ζωή ώστε η εσκεμμένη ενθάρρυνσις για απαγοήτευσι δεν είναι αναγκαία. . .. Όλα όσα είναι ανάγκη να κάνωμε για να δώσωμε στα παιδιά μας κατεύθυνσι (τη δική των, ελπίζομε), είναι να δείξωμε σ’ αυτά ότι εκτιμούμε τον εαυτό μας και τους άλλους επίσης, και ότι υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι για να ικανοποιηθούμε.» Αλλά τι, θλίψι έφερε αυτή η απόρριψις της κατευθύνσεως του Θεού, περιλαμβανομένης και μιας σωρείας αφροδισίων νοσημάτων, εξώγαμων γεννήσεων και εκτρώσεων, με τους πόνους που τις συνοδεύουν, με τον σπαραγμό της καρδίας και την αθλιότητα! Πόσο φανερό είναι ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη της διδασκαλίας που παρέχεται από τον Λόγο του Θεού!—Ιερεμ. 10:23.

ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΩΣ

19. (α) Είναι τα παιδιά διατεθειμένα εκ φύσεως να κάνουν ό,τι είναι ορθό, και πώς το γνωρίζομε αυτό; (β) Τι περιλαμβάνεται στο ζήτημα της επιβολής τιμωρίας;

¹⁹ Εν τούτοις, για να είναι αποτελεσματικό ένα πρόγραμμα διδασκαλίας από τον Λόγο του Θεού, πρέπει να περιλαμβάνη και στοργική διαπαιδαγώγησι. Διότι τα παιδιά δεν είναι εκ φύσεως διατεθειμένα να κάνουν το ορθό πράγμα. Είναι όπως λέγει η θεόπνευστη παροιμία της Γραφής ; «Η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου· η ράβδος της παιδείας θέλει αποχωρίσει αυτήν απ’ αυτού.» (Παροιμ. 22:15) Η λέξις «παιδεία» έχει τη σκέψι παροχής εκπαιδεύσεως η οποία διαμορφώνει και εκπαιδεύει. Εμπερικλείει συχνή επανάληψι της διδασκαλίας ώστε το παιδί να υποκινήται να συμμορφωθή με αυτήν. Αλλά η παιδεία εμπερικλείει περισσότερα. Όπως γνωρίζουν πολλοί γονείς, ένα παιδί δεν διορθώνεται συχνά με λόγια μόνον. (Παροιμ. 29:17, 19) Επομένως η διαπαιδαγωγική εκπαίδευσις μπορεί να περιλαμβάνη και τιμωρία η οποία γίνεται με σκοπό τη διόρθωσι του παιδιού. Αλλά μήπως αυτή η μορφή της διαπαιδαγωγήσεως περιλαμβάνει κάποτε και χτύπημα με την παλάμη στα οπίσθια μαλακά μέρη. Υπάρχει αλήθεια στο αρχαίο ρητό: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού»;

20. Ποια είναι μια κοινή άποψις των κοσμικών αυθεντιών σχετικά με την επιβολή σωματικών τιμωριών ως μορφής πειθαρχικής εκπαιδεύσεως;

²⁰ Αυθεντίες του κόσμου για την ανατροφή των παιδιών λέγουν συχνά: Κανένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να δέρνεται. Αποφεύγετε να απογοητεύετε το παιδί χρησιμοποιώντας τέτοια αυστηρά μέτρα ώστε να μεταβάλλετε τις φυσικές του κλίσεις. Ένα κύριο άρθρο της εφημερίδος Τάιμς της Νέας Υόρκης, 5 Απριλίου 1972 έγραφε: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· είναι ένα παράλογο ρητό που εξακολουθεί να επιδοκιμάζεται από αυτοδιορίστους υποστηρικτάς των ’παλαιών αρετών.’ Είναι δύσκολο να εξακριβώσωμε γιατί η επιβολή προμελετημένης, οδυνηρής τιμωρίας από ένα μεγαλύτερο και ισχυρότερο άτομο θα μπορούσε να ενσταλλάξη κάτι διαφορετικό από την πεποίθησι ότι η δύναμις θριαμβεύει.» Αλλά είναι ορθή αυτή η άποψις; Είναι σφάλμα να χρησιμοποιήται σωματική τιμωρία με σκοπό τη διόρθωσι της κακής πορείας της διαγωγής ενός παιδιού;

21. (α) Τι λέγει ο Λόγος του Θεού για τη χρήσι σωματικής τιμωρίας για να διορθώση την παραστρατημένη πορεία ενός παιδιού; (β) Πώς γνωρίζομε ότι αυτός είναι ο θείος τρόπος επιβολής τέτοιας πειθαρχίας;

²¹ Ο Θεός είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου. Δεν υπάρχει ανωτέρα εξουσία. Ο Λόγος του είναι σαφής σ’ αυτό το ζήτημα. Λέγει: «Μη φείδου να παιδεύης το παιδίον· διότι αν κτυπήσης αυτό διά της ράβδου, δεν θέλει αποθάνει· συ κτυπών αυτό δια της ράβδου, θέλεις ελευθερώσει την ψυχήν αυτού εκ του οδού.» (Παροιμ. 23:13, 14) Η ζωή του παιδιού εκτίθεται σε κίνδυνο. Αν του επιτροπή ν’ ακολουθήση κακή πορεία, αυτή θα το οδηγήση στη δυστυχία του και ενδεχομένως στο θάνατο από τη θεία δυσμένεια. Η Γραφή λοιπόν λέγει: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού, μισεί τον υιόν αυτού αλλ’ ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» (Παροιμ. 13:24) Ο γονεύς από μέρους του δείχνει πραγματική αγάπη όταν κάνη οτιδήποτε μπορεί για να διορθώση το παιδί του, περιλαμβανομένης και της χρήσεως της ράβδου. Αυτός είναι ο θείος τρόπος. «Διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά,» λέγει η Γραφή, «παιδεύει· και μαστιγόνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.»—Εβρ. 12:5, 6.

22. (α) Πώς πρέπει να υποκινούνται οι γονείς για να επιβάλλουν τιμωρία, όπως φαίνεται από το θείο παράδειγμα; (β) Ποια είναι μια μεγάλη αιτία για την τεραστία αύξησι της νεανικής εγκληματικότητος σήμερα;

²² Γιατί το κάνει ο Θεός αυτό στα τέκνα του; «Προς το συμφέρον ημών,» είπε ο απόστολος Παύλος, «για να γείνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού. Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται να είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης· ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:7-11) Τα παιδιά, προς όφελος των έχουν ανάγκη τέτοιας παιδείας. Αυτό αποτελεί μέρος της εκπαιδεύσεως ‘εν αρχή της οδού αυτού.’ (Παροιμ. 22:6) Η απόρριψις από τον κόσμο μιας τέτοιας πειθαρχικής εκπαιδεύσεως επροξένησε κατά μέγα μέρος την τεραστία αύξησι της νεανικής εγκληματικότητος και τη θλίψι και ντροπή που έχει επιφέρει στους γονείς.—Παροιμ. 29:15.

23. Πώς αντιδρούν τα παιδιά όταν τους επιβάλλουν ή δεν τους επιβάλλουν πειθαρχία;

²³ Παρά τη δημοφιλή γνώμη τα παιδιά δείχνουν κατανόησι όταν οι γονείς δείχνουν ένα γνήσιο ενδιαφέρον γι’ αυτά παρέχοντας λογικές οδηγίες και περιορισμούς των ενεργειών τους. Μερικά παιδιά μπορεί να παραπονούνται κατά καιρούς ένεκα της διαπαιδαγωγήσεως αλλά μαθαίνουν ν’ αγαπούν και να σέβωνται τους γονείς οι οποίοι δείχνουν ένα γνήσιο ενδιαφέρον για την ευημερία των. Εξ άλλου, η παράλειψις από μέρους των γονέων να επιβάλουν την πειθαρχία που τόσο πολύ χρειάζονται τα παιδιά είναι πιθανόν να κόμη ένα παιδί ν’ αποστραφή τους γονείς του. Ένα δημοφιλές περιοδικό έγραψε πριν από αρκετό καιρό για ένα κορίτσι δεκαπέντε ετών που ωλίσθησε σε μια κακή πορεία διαγωγής και επέφερε όνειδος και στον εαυτό της και στην οικογένειά της. Θλιμμένη για τη διαγωγή της είπε στον πατέρα της: «Μπαμπά, έπρεπε ν’ απαιτής από χρόνια να φέρομαι καλά, και αν δεν το έκανα, αντί να μου μιλής, έπρεπε να με δέρνης. Όταν δεν έπαιρνα καλούς βαθμούς, γιατί δεν με βοηθούσες; Μήπως ενόμιζες ότι ήμουν τόσο κουτή ώστε να μη μπορώ να έχω καλύτερη βαθμολογία;»—Περιοδικόν Μακ Κωλς, Ιούλιος 1969, σελίς 114.

24. (α) Πώς μπορούν οι γονείς να δείξουν ότι πραγματικά αγαπούν τα τέκνα των; (β) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όταν δείχνουν αυτή την αγάπη;

²⁴ Γονείς, δείξτε ότι πραγματικά αγαπάτε τα παιδιά σας δίνοντας σ’ αυτά την διαπαιδαγώγησι που τους είναι τόσο πολύ αναγκαία. Προσέξτε τις σοφές συμβουλές του Λόγου του Θεού. Διδάξτε τη σοφία του θείου Λόγου στα παιδιά σας. Αναπτύξτε μέσα τους αγάπη και σεβασμό για τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά Θεό. Κάνοντας τούτο μπορείτε να έχετε πεποίθησι ότι ‘διδάσκετε το παιδί σας εν άρχη της οδού αυτού και ότι δεν θα απομακρυνθή απ’ αυτήν.’ (Παροιμ. 22:6) Αυτό θα σημάνη τελικά για τα παιδιά σας ατελεύτητη ζωή στο ένδοξο νέο σύστημα πραγμάτων του Ιεχωβά Θεού. Πόσο ευγνώμονα θα σας είναι τα παιδιά σας που τα προετοιμάζετε για ν’ απολαύσουν την αιώνιο ζωή!

[Εικόνα στη σελίδα 746]

Ένας γονεύς όταν βλέπη τη θεία δημιουργία πρέπει να επωφελήται από την ευκαιρία για να οικοδομή αγάπη και εκτίμησι στα παιδιά του για τον Ιεχωβά Θεό