Ανθρώπινα Παθήματα σε Τίνος την Αδιαφορία Οφείλονται;
ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ παθήματα υπήρξαν και παραμένουν ακόμη μια σκληρή πραγματικότης της ζωής. Αλλ’ αποτελεί αυτό απόδειξι ότι υπάρχει αδιαφορία εκ μέρους του Θεού;
Ένα λογικό άτομο, πριν αποδώση μομφή σε κάποιον, θέλει να έχη όλες τις πληροφορίες, να έχη ‘την πλήρη εικόνα.’ Καθώς εξετάζετε τις αποδείξεις, θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν πολλά που έρχονται σε αντίθεσι με την ιδέα ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται.
Μια Εικόνα με Αντιθέσεις
Είναι αλήθεια ότι σήμερα, από τις εφημερίδες και την τηλεόρασι, μπορείτε να δήτε τα ανθρώπινα παθήματα που προκαλεί η πείνα—παιδιά που λιμοκτονούν με πρησμένες κοιλιές και χέρια και πόδια σαν καλάμια. Απελπισμένους γονείς που στα πρόσωπά τους καθρεφτίζεται η απόγνωσις και η απελπισία.
Κι’ εν τούτοις, σε δραματική αντίθεσι μ’ αυτό, μπορείτε να δήτε ότι αυτή η γη παράγει μια απίστευτη ποικιλία τροφίμων—φρούτα, σιτηρά, ξηρούς καρπούς και λαχανικά—με μια εκπληκτική ποικιλία σε γεύσι και ποιότητα για την παρασκευή νόστιμων και θρεπτικών γευμάτων. Αν κατηγορήσωμε τον Θεό για τα παθήματα που προκαλεί η πείνα, σε ποιον θα αποδώσωμε τη στοργική πρόνοια και τη φροντίδα που εκδηλώνεται στην αφθονία των τροφίμων στη γη. Ή, αν πούμε ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος και για τα δύο, τότε πώς εξηγούμε τη φανερή αντίφασι;
Τι θα λεχθή για την ευθύνη του ίδιου του ανθρώπου σ’ αυτό το ζήτημα; Πόση φροντίδα και αγάπη έχει δείξει προς τους συνανθρώπους του; Το γεγονός είναι ότι ακόμη και τώρα υπάρχει αρκετή τροφή να τραφή όλη η ανθρώπινη οικογένεια παγκοσμίως. Ένα δημοσίευμα του Οργανισμού Παγκοσμίου Υγείας του ΟΗΕ δείχνει το πραγματικό πρόβλημα αναφέροντας:
«Ο κόσμος είναι πλούσιος αλλά δεν κάνει καλή χρήσι του πλούτου που τον περιβάλλει. Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν υπό την σκιά της χρονίας πείνας και του υποσιτισμού, ενώ άλλοι τρώνε υπερβολικά κι έτσι κακοσιτίζονται κι αυτοί από μια διαφορετική άποψι.»
Κατόπιν το δημοσίευμα δείχνει ότι σχεδόν 100.000.000 παιδιά σήμερα υποφέρουν από σοβαρό υποσιτισμό, και συνεχίζει:
«Το τραγικό γεγονός είναι ότι αν όλη η τροφή που είναι τώρα διαθέσιμη διεμοιράζετο εξ ίσου ανάλογα με τις ανάγκες μεταξύ των χωρών και των κοινωνικο-οικοδομικών ομάδων, ούτε ένα παιδί δεν θα υπέφερε από υποσιτισμό. Υπάρχει αρκετή τροφή στον κόσμο σήμερα· απλώς δεν κατανέμεται σύμφωνα με τις ανάγκες.»—Παγκόσμιος Υγεία, Φεβρουάριος-Μάρτιος 1974, σελίδες 3, 6.
Ακόμη κι όταν γίνεται διανομή τροφίμων στις περιοχές που έχουν πληγή από λιμό, τι συμβαίνει συχνά; Αναφερόμενο στις αποστολές τροφίμων προς τα έθνη της Αφρικής που έχουν προσβληθή από την ξηρασία, το περιοδικό Τάιμ λέγει ότι η ανικανότης και η διαφθορά επιβραδύνουν την διανομή και διοχετεύουν μερικές ποσότητες σιτηρών σε εμπορικά δίκτυα καταναλώσεως για να πωληθούν με τεράστια κέρδη. «Μεγάλο μέρος των δωρηθέντων τροφίμων παραμένουν στιβαγμένα στις αποβάθρες του λιμανιού όπου τελικά γίνονται λεία των ποντικών, των ακρίδων και των κλεπτών,» αναφέρει το δημοσίευμα. «Το κύριο πρόβλημα, όμως, είναι η διαμετακόμισις.» Δηλαδή, οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να προμηθεύσουν τα απαιτούμενα μέσα μεταφοράς ώστε να μεταφέρουν τα είδη στις περιοχές που έχουν πληγή σκληρότερα, εξ αιτίας των ακαταλλήλων δρόμων, της ελλείψεως τεχνικού εξοπλισμού, και ούτω καθεξής.
Δεν είναι παράξενο αυτό; Ο κόσμος τώρα ξοδεύει περίπου $200.000.000.000 τον χρόνο για πολεμικούς εξοπλισμούς. Τα έθνη μπορούν να εξαπολύσουν με αποτελεσματικότητα βόμβες σε οποιοδήποτε μέρος της γης και να τις ρίξουν με τους τόννους, ακόμη και να στείλουν ανθρώπους στη σελήνη. Αλλά βρίσκουν δύσκολο να χειρισθούν το θέμα των τροφίμων.
Έτσι, βλέπομε και σήμερα τεράστιες άσχημες φτωχογειτονιές σε πολλά μέρη, ανθρώπους που ζουν σε στενόχωρα, σκοτεινά και βρώμικα κτίρια ή σε πρωτόγονες παράγκες ή καλύβες σε άγονες περιοχές. Συχνά αυτά τα μέρη γίνονται εστίες ασθενειών και εγκλήματος.
Ταυτόχρονα, όμως, μπορούμε να δούμε απέραντες εκτάσεις αυτής της γης που είναι πράγματι, ελκυστικές, συναρπαστικές σε ομορφιά—χλοερούς δασότοπους, πλούσιους και λοφώδεις βοσκότοπους και λιβάδια, μεγαλόπρεπα βουνά, κρυσταλλένιες λίμνες και γάργαρα ρυάκια και καταρράκτες, ηλιόλουστες ακρογιαλιές στολισμένες με δάση από φοινικόδενδρα, ουρανούς διακοσμημένους με σύννεφα ρόδινα και γαλάζια την ανατολή, κατακόκκινα, πορφυρά και χρυσά το ηλιοβασίλεμα.
Αν, λοιπόν, επιρρίψωμε στον Θεό την ευθύνη για τα πρώτα—τις σκηνές της ανθρώπινης δυστυχίας και αθλιότητος—τότε σε ποιον θα αποδώσωμε τα δεύτερα; Ποια είναι η πηγή της ομορφιάς και του μεγαλείου που τα ανθρώπινα μάτια δεν κουράζονται ποτέ ν’ απολαμβάνουν και που κανείς ανθρώπινος καλλιτέχνης δεν κατώρθωσε ποτέ να συλλάβη;
Με κάθε εντιμότητα πρέπει να αναγνωρίσωμε τη σοβαρή ευθύνη που οι ίδιοι οι άνθρωποι φέρουν για ένα μεγάλο μέρος της αθλιότητος και της ασχημίας της ζωής που μας περιβάλλουν σήμερα. Πραγματική απληστία, εμπορική εκμετάλλευσις και σκληρότης βρίσκονται στη ρίζα πολλών από τα προβλήματα του ανθρώπου, περιλαμβανομένης και της φτώχειας. Η κακής ποιότητος κατασκευή και η επαγγελματική ανεντιμότης ανεβάζουν το κόστος για όλους. Ακόμη και τα πιο βασικά πράγματα της ζωής χρησιμοποιούνται επιβλαβώς, γίνεται κατάχρησις των και φθάνουν στο χείλος της καταστροφής από την ανθρώπινη μόλυνσι. Όπως παρατηρεί ο Καθηγητής Ντόναλτ Ρ. Σκόμπη, στο βιβλίο του Ηθική του Περιβάλλοντος (Environmental Ethics):
«Ο άνθρωπος, πλασμένος ν’ αναπνέη καθαρό αέρα, και να πίνη και να χαίρεται το καθαρό νερό και ν’ απολαμβάνη το θαύμα του φυσικού του περιβάλλοντος, έχει αλλάξει το περιβάλλον του και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να προσαρμοσθή. Προετοιμάζει τη δική του μαζική εκτέλεσι.»
Εκπληκτικές Αντιθέσεις στο Σώμα Μας
Βλέπομε την ίδια αντίθεσι σε πολλές περιπτώσεις. Αφ’ ενός βλέπομε τον καρκίνο την καρδιοπάθεια και άλλες ασθένειες να προσβάλλουν το ανθρώπινο γένος. Αφ’ ετέρου, παρατηρούμε τις θαυμάσιες ικανότητες και την κατασκευή του ανθρωπίνου σώματος.
Δικαίως θαυμάζομε την ικανότητα της καρδιάς να αντλή, στη διάρκεια μιας μέρας, αίμα ισοδύναμο με 7.000 λίτρα μέσω ενός δικτύου αιμοφόρων αγγείων μήκους 100.000 χιλιομέτρων περίπου και να τροφοδοτή με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά κάπου 30.000.000.000.000 κύτταρα—που το καθένα περιέχει περισσότερα από 250.000 μόρια πρωτεΐνης, και το κάθε μόριο αποτελείται από 20.000 άτομα περίπου.
Δεν μπορούμε να μη σταθούμε έκπληκτοι μπροστά στις δυνάμεις φυσικής αμύνης του σώματος εναντίον της ασθενείας και της μολύνσεως—τον τρόπο με τον οποίον κάθε διείσδυσις μικροβίων προκαλεί μια αθέατη και άμεση αντεπίθεσι εκ μέρους του σώματος: πρώτον, μια αύξησι της ροής του αίματος στην προσβληθείσα περιοχή, την παρουσία των αντισωμάτων που προσκολλώνται στα επιτιθέμενα βακτηρίδια που τα χαρακτηρίζουν ως εχθρούς και κάνουν τα λευκά αιμοσφαίρια που ονομάζονται ουδετερόφιλα να περικυκλώσουν τα βακτηρίδια και να τα διαλύσουν με πεπτικά ένζυμα· ακολουθεί κατόπιν αμέσως επιτάχυνσις στην παραγωγή αυτών των αμυντικών αντισωμάτων και ουδετεροφίλων από τον μυελό των οστών· η δραστηριοποίησις του παράγοντος πήξεως στο πλάσμα του αίματος (που ονομάζεται ινωδογόνον) για να σχηματίση ένα δίκτυο νηματιδίων γύρω από τη μόλυνσι και να απομονώση την περιοχή. Κατόπιν, η άφιξις των λεμφοκυττάρων, που κινούνται βραδύτερα, και των μονοκυττάρων για να φάγουν και να καθαρίσουν τα υπολείμματα που προέρχονται από τη μάχη που έχει γίνει· και τελικά, η ανάπτυξις των κυττάρων και ιστών για ν’ αποκαταστήσουν την κατεστραμμένη περιοχή.
Είναι τόσο σύνθετες και πολυάριθμες οι δυνάμεις αμύνης του ανθρωπίνου σώματος ώστε ο πρώην φυσιολόγος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Ουώλτερ Κάνον παρεκινήθη να πη: «Όταν κατανοήσετε αρκετά το ανθρώπινο σώμα και τις ικανότητές του για υγεία, διερωτάσθε γιατί ο άνθρωπος να ασθενή.»
Και όμως οι άνθρωποι αρρωσταίνουν, και τα προσφιλή μας πρόσωπα πεθαίνουν. Γιατί; Μήπως συμβαίνει αυτό διότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται; Τότε για ποιο λόγο υπάρχουν οι προμήθειες για τη διατήρησι της υγείας;
Το Πρόβλημα που Παραμένει
Ασφαλώς, το ν’ αποδώσωμε τα ανθρώπινα παθήματα στην αδιαφορία του Θεού εγείρει τόσα ερωτήματα όσα απαντά, ή και περισσότερα. Κάνει τη ζωή στη γη να φαίνεται ένα παράδοξο γεγονός, γεμάτο αντιφάσεις. Το να λέμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει χειροτερεύει απλώς το πρόβλημα. Κατ’ αρχήν, γιατί βρισκόμαστε εδώ αν δεν υπάρχη Δημιουργός; Ποιο σκοπό έχει η ζωή σ’ αυτή την περίπτωσι;
Όταν βλέπωμε ένα σπίτι με τις πόρτες του, τα παράθυρα, τα δωμάτια και τα άλλα χαρακτηριστικά που έχουν προφανώς σχεδιασθή για ανθρώπινη χρήσι, αναγνωρίζομε ότι το σπίτι είχε έναν κατασκευαστή. Ολόκληρος αυτός ο πλανήτης έχει πολύ περισσότερα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν κατάλληλο για ανθρώπινη κατοικία από κάθε άλλο σπίτι που κατεσκεύασε ποτέ ο άνθρωπος, διότι τα σπίτια χρειάζονται εξωτερικές πηγές για να τους προμηθεύουν είδη, όπως είναι η τροφή, τα νερά και τα καύσιμα. Κατάλληλα ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός.» (Εβρ. 3:4.) Αν κάποιος διαπράξη έγκλημα σε κάποιο σπίτι, ή αν αρρωστήσουν άτομα σ’ αυτό το σπίτι, μήπως αυτό αμφισβητεί την ύπαρξι του κατασκευαστού;
Τα γεγονότα μάς αναγκάζουν να αναγνωρίσωμε ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για πολλά από τα παθήματα που δοκιμάζει στη γη. Ο ανθρώπινος εγωισμός, η εθνικιστική και φυλετική υπερηφάνεια, η προκατάληψις και το μίσος, μαζί με την ανεντιμότητα, τη λαγνεία, την ανυπομονησία και την οργή είναι εκείνα που προκαλούν τα δυσάρεστα πράγματα στη ζωή, επιφέρουν καταπίεσι και φτώχεια, κάνουν τους γάμους ν’ αποτυγχάνουν και καταστρέφουν την οικογενειακή ζωή, προκαλούν βία και πολέμους. Ο άνθρωπος έχει σοβαρά καταχρασθή αυτή την κατοικία του, τη γη.
Μπορεί ν’ αναγνωρίζετε αυτό το γεγονός. Ίσως, όμως, διερωτάσθε ακόμη: «Γιατί, λοιπόν, ο Θεός το επιτρέπει να συνεχίζεται μ’ αυτό τον τρόπο; Γιατί δεν επεμβαίνει για να θέση ένα τέρμα σε όλη την αδικοπραγία, την καταπίεσι και τη βία; Γιατί συχνά οι αθώοι υποφέρουν μαζί με τους ενόχους; Και τι θα λεχθή για τα πράγματα που είναι ολοφάνερο ότι το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί ν’ αλλάξη, περιλαμβανομένων των παθημάτων που προκαλεί η ασθένεια που αργά ή γρήγορα μας προσβάλλει όλους;»
Όλα αυτά τονίζουν την ανάγκη να πιάση κανείς το πρόβλημα από την αρχή του, από την αρχική πηγή του. Χωρίς αυτό δεν θα μπορέσωμε ποτέ να βρούμε την απάντησι στα ερωτήματά μας. Ευτυχώς για μας υπάρχει ένας τρόπος για να το κάνωμε αυτό. Ας εξετάσωμε τι αποκαλύπτουν οι αποδείξεις.
[Εικόνες στη σελίδα 5]
Αν κατηγορήσωμε τον Θεό για τα παθήματα που προκαλεί η πείνα, σε ποιον θα αποδώσωμε την πρόνοια για τις ποικιλίες των υπέροχων τροφών της γης;
[Εικόνες στη σελίδα 6]
Οι άνθρωποι μπορούν να πάνε στη σελήνη και, όμως, σε χώρες που μαστίζονται από πείνα τα τρόφιμα συχνά παραμένουν στοιβαγμένα στις αποβάθρες που είναι γεμάτες ποντικούς, λόγω αδυναμίας της κυβερνήσεως να τα προωθήση στον λαό
[Εικόνες στη σελίδα 7]
Αν πρόκειται να κατηγορηθή ο Θεός για την ανθρώπινη αθλιότητα σε ποιον πρέπει να αποδοθή το μεγαλείο και η ομορφιά της γης;
[Εικόνες στη σελίδα 8]
Η γη είναι πολύ περισσότερο εφωδιασμένη για τη συντήρησι της ζωής παρά ένα σπίτι. Αν ένα σπίτι έχει ένα νοήμονα σχεδιαστή και κατασκευαστή, πόσο μάλλον αυτός ο πλανήτης;