«Μακάριοι οι Πραείς»

ΠΟΣΗ τροφή για σκέψι βρίσκεται στους «μακαρισμούς», που ανέφερε ο Ιησούς Χριστός στην επί του Όρους Ομιλία του! Μπορούμε να τους μελετούμε και να κάνωμε στοχασμούς επάνω σ’ αυτούς με μεγάλη ωφέλεια για τη διάνοια και την καρδιά, διότι είναι κυριολεκτικά γεμάτοι από θεία σοφία, θεόπνευστη προφητεία και δίκαιες αρχές. Όλ’ αυτά αληθεύουν, παραδείγματος χάριν, για τον τρίτο από αυτούς τους μακαρισμούς, «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.»​—Ματθ. 5:5.

Τι σημαίνει να είναι ένας πράος, και ποιοι είναι οι «πραείς» που θα κληρονομήσουν τη γη; Το να είναι ένας πράος σημαίνει ν’ ασκή λεπτότητα στη διαγωγή ή δράσι, να μη είναι τραχύς ή αναίσθητος. Έχει, επίσης, τη σημασία της λεπτότητος συνδυασμένης με δύναμι· της ισχύος υπό έλεχγο. Είναι μια λέξις, που χρησιμοποιείται, επίσης, για να περιγράψη ένα άγριο ζώο, που έχει δαμασθή.

Ποιοι είναι οι πράοι που θα κληρονομήσουν τη γη; Ασφαλώς περιλαμβάνουν τον Ιησού Χριστό τον ίδιο, διότι αυτός ήταν ο πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που έζησαν ποτέ επάνω σ’ αυτή τη γη. Όπως είπε αυτός ο ίδιος: «Έλθετε προς με, . . . διότι πράος είμαι.» Σχετικά μ’ αυτόν και την θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ, είχε γραφή: «Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς.»​—Ματθ. 11:28, 29· 21:5.

Το ότι ο Ιησούς Χριστός, ως ο κατ’ εξοχήν πράος, θα κληρονομήση τη γη άλλα εδάφια το καθιστούν σαφές. Ο Ιεχωβά Θεός διώρισε αυτόν ως τον «κληρονόμον πάντων», περιλαμβανομένης και της γης. Πραγματικά, έχει δώσει σ’ αυτόν ‘τα έθνη κληρονομίαν του, και ιδιοκτησίαν του τα πέρατα της γης’.​—Εβρ. 1:2· Ψαλμ. 2:7, 8.

Αυτή την κληρονομία ο Ιησούς Χριστός την μοιράζεται μαζί με άλλους, όπως μοιράζεται και τη διακυβέρνησι της Βασιλείας του, μαζί με τους κεχρισμένους ακολούθους του, οι οποίοι πρόκειται να είναι «κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού.» Αυτοί είναι εκείνοι, τους οποίους είδε ο απόστολος Ιωάννης σ’ ένα όραμα να ίστανται επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών και οι οποίοι είναι 144.000.​—Ρωμ. 8:17· Αποκάλ. 14:1.

Μολονότι η δήλωσις «μακάριοι οι πραείς» φαίνεται ότι έχει ειδική και πρωτίστη εφαρμογή στον Ιησού Χριστό και συντρόφους του της Βασιλείας, διατυπώνει, όμως, και μια αρχή, η οποία έχει ευρύτερη εφαρμογή. Καθώς ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε: «Έτι μικρόν, και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην.»​—Ψαλμ. 37:10, 11.

Ναι, στην ερχομένη νέα τάξι που προελέχθη, όταν ο Παντοδύναμος Θεός θα έχη εξαλείψει κάθε πονηρία από τη γη, μόνο πραείς άνθρωποι θα έχουν παραμείνει. Αυτοί θα την «κληρονομήσουν» με την έννοια ότι θα την κρατούν ως παρακαταθήκη για τον Ιησού Χριστό και τους συντρόφους του στη Βασιλεία. Αλλά τότε, και τα κατώτερα ζώα ακόμη θα δείχνουν όλα πραότητα, διότι τότε δεν θα υπάρχουν πια άγρια και αρπακτικά θηρία: «Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.»​—Ησ. 11:6-9, ΜΝΚ.

Υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία στους λόγους του Ιησού, διότι διακηρύσσουν μια γενική αρχή, δηλαδή, ότι οι πραείς θα είναι ευτυχείς. Πώς αυτό; Εν πρώτοις, έτσι είναι ευκολώτερο γι’ αυτούς να δεχθούν παιδεία. Γι’ αυτό, ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι ‘ταχείς εις το να ακούουν, βραδείς εις το να λαλούν, βραδείς εις οργήν’, και να ‘δέχωνται μετά πραότητος τον εμφυτευθέντα λόγον, τον δυνάμενον να σώση τας ψυχάς των’.​—Ιάκ. 1:19-21.

Ο πράος άνθρωπος είναι ήρεμος κάτω από πίεσι, πράγμα που δημιουργεί καλύτερες σχέσεις με τους άλλους και αυτό, με τη σειρά του, συντελεί στο να κάμη αυτόν τον ίδιο ευτυχισμένο. Έχει τάσι προς την ειρήνη, πράγμα που αποτελεί μια ευτυχή κατάστασι, όπως ακριβώς μπορεί να φανή από τη συμβουλή για τους Χριστιανούς «να μη βλασφημώσι μηδένα, να ήναι άμαχοι, συμβιβαστικοί, να δεικνύωσι προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα.»​—Τίτον 3:2.

Το να είναι ένας πράος τον κάνει ευτυχισμένο, επίσης, διότι είναι ακριβώς το αντίθετο του να είναι ευέξαπτος. Ευέξαπτο άτομο είναι εκείνο, που χάνει τον έλεγχο του εαυτού του κάτω από πίεσι, με αποτέλεσμα να λέγη και να κάνη πράγματα για τα οποία μπορεί αργότερα να λυπήται βαθιά, και γίνεται πολύ δυστυχής. Όπως το θέτει η θεόπνευστη παροιμία: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ’ ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν.» Πόσο είναι αληθινό αυτό! Γι’ αυτό, στους ωρίμους Χριστιανούς, που βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις, δίδεται η συμβουλή να φέρωνται με πνεύμα πραότητος σ’ αυτούς που έχουν πέσει σε κάποιο παράπτωμα, ώστε να κάμουν όσο το δυνατό περισσότερο καλό.—Παροιμ. 15:1· Γαλ. 6:1.

Τι θα σας βοηθήση να είσθε κι εσείς μεταξύ των μακαρίων αυτών που είναι πράοι; Η γνώσις του Λόγου του Θεού και το να έχετε το πνεύμα Του. (Γαλ. 5:22, 23) Ιδιαιτέρως η ταπεινοφροσύνη θα σας βοηθήση να είσθε πράος, διότι τα δύο αυτά φαίνεται ότι συμβαδίζουν. Έτσι ο Ιησούς είπε: «Πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν», και ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε: «Να περιπατήσητε αξίως . . . μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος.» «Ενδύθητε . . . χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα.»​—Ματθ. 11:29· Εφεσ. 4:1, 2· Κολ. 3:12.

Το μιετριόφρον άτομο, το οποίο δεν φρονεί για τον εαυτό του υψηλότερα από όσο θα έπρεπε να φρονή, το ταπεινόφρον άτομο, που είναι πράο, είναι απίθανο ότι θα προσβάλλεται, δεν θα ενοχλήται ούτε θα ερεθίζεται εύκολα όπως το υψηλόφρον ή υπερήφανο άτομο, και, επομένως, δεν θα είναι πιθανόν να διαπράττη σφάλματα με το να εκφράζεται μ’ ένα ευέξαπτο τόνο. Όταν ένας συνηθίζη να σκέπτεται, δεν μπορεί παρά να εκτιμήση ή να κατανοήση ότι το να εκδηλώνεται με θυμωμένα λόγια ή πράξεις σημαίνει στην πραγματικότητα να τιμωρή έναν άλλον, είτε με πρόθεσι είτε όχι. Είναι προφανές ότι ένας ταπεινός και μετριόφρων άνθρωπος είναι ολιγώτερο πιθανόν ότι θα τολμήση να το κάμη αυτό παρά ένας υπερήφανος. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ έθεσε για μας ένα καλό παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό, διότι, όταν αγωνιζόταν με τον Σατανά ή Διάβολο για ένα ωρισμένο ζήτημα, δεν εχρησιμοποίησε υβριστική, θυμωμένη, βιαία γλώσσα, αλλά παρέμεινε ήρεμος, πράος, λέγοντας απλώς: «Ο Ιεχωβά να σε επιτιμήση.»​—Ιούδ. 9, ΜΝΚ.

Πραγματικά, υπάρχει πολλή τροφή για σκέψι στα λόγια του Ιησού: «Μακάριοι οι πραείς· διότι αυτοί θέλουσι κληρονομήσει την γην.» Αποτελούν θεόπνευστη προφητεία, περιέχουν θεία σοφία και θέτουν μια ορθή αρχή για ν’ ακολουθήσουν όλοι.​—Ματθ. 5:5.