ενθαρρύνει την αντιχριστιανική διαγωγή· αποφεύγετε να διαβάζετε τέτοια πράγματα σε εφημερίδες, περιοδικά ή βιβλία. Αντί να εγκύπτετε σε ‘ρομαντικά’ επεισόδια, προσέχετε τη συμβουλή του αποστόλου: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και αν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» Τι αντίδοτο είναι αυτό στην ρομαντική ονειροπόλησι!—Φιλιππ. 4:8.

Από τον Λόγο του Θεού μαθαίνομε ότι τέτοιοι ρομαντικοί δεσμοί είναι εσφαλμένοι, είναι κακοί, και μας λέγει επίσης να μισούμε εκείνο που είναι κακό. (Ψαλμ. 97:10) Ακόμη και αν ποτέ δεν μετατρέψωμε τις ρομαντικές φαντασιώσεις ή τα ονειροπολήματα σε πράξεις, και τότε βλάπτουν. Πώς; Διότι αυτά εξασθενούν την αγάπη και τον σεβασμό στον συζυγικό σύντροφο, κάνουν τον άνθρωπο να μη φροντίζη να ευαρεστήση τον Δημιουργό σε άλλα πράγματα, καταλήγουν σε μια ένοχη συνείδησι και εξασθενούν το ζήλο για τη δικαιοσύνη.

Είναι αλήθεια ότι ο Λόγος του Θεού σαφώς τονίζει ποια είναι η σοφή πορεία—όχι στο να ενδίδωμε σε ασύνετα αισθήματα και τάσεις—αλλά στο να καθυποτάσσωμε τον εαυτό μας, ακολουθώντας δίκαιες αρχές, βρίσκοντας ευχαρίστησι στον νόμο του Θεού, κάνοντας συλλογισμούς πάνω σ’ αυτόν και καθοδηγούμενοι απ’ αυτόν.—Ψαλμ. 1:1-6· Παροιμ. 2:1-9.

Σύμβουλοι που Επιδεικνύουν Πραότητα Σοφίας

ΜΙΑ Χριστιανική εκκλησία που έχει μέσα της ανθρώπους συνετούς με κατανόησι είναι πράγματι πλούσια ευλογημένη. Διότι εκείνο που αληθεύει για έναν οικογενειακό οίκο αληθεύει και για τον οίκο του Θεού—ότι δηλαδή «δια της σοφίας οικοδομείται οίκος και δια της συνέσεως στερεώνεται. Και δια της γνώσεως τα ταμεία θέλουσι γεμισθή από παντός πολυτίμου και ευφρόσυνου πλούτου.»—Εφεσ. 2:19· Παροιμ. 24:3, 4.

Εκείνοι που υπηρετούν ως Χριστιανοί πρεσβύτεροι έχουν το προνόμιο να δίνουν συμβουλές από τον Λόγο του Θεού στους αδελφούς των. Πώς μπορεί ένας πρεσβύτερος ν’ αποδειχθή συνετός και νοήμων για να το κάμη αυτό; Ο μαθητής Ιάκωβος απαντά: «Ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.» Αυτή η πραότης προέρχεται από ένα βαθύ σεβασμό και εκτίμησι στη σοφία του Θεού, την ‘άνωθεν σοφία,’ και μια ταπεινή αναγνώρισι των δικών μας περιορισμένων δυνατοτήτων. Η ταπεινή αυτή στάσις θα προστατεύση τον συμβουλεύοντα από το να διαπράξη επιζήμια σφάλματα, θ’ αυξήση πολύ την αποτελεσματικότητα των συμβουλών του.—Ιακ. 3:13, 17.

Η ΠΡΑΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΟΥ

Κατά καιρούς ένα άτομο μπορεί να πλησιάση έναν πρεσβύτερο, ή να πάη από τον ένα πρεσβύτερο στον άλλο, ζητώντας να βρη κάποιον που θα του δώση την απάντησι που θέλει—όχι κατ’ ανάγκην τι είναι ορθό σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές. Αυτό ομοιάζει με την τακτική μερικών παιδιών που ερεθίζουν τον ένα γονέα εναντίον του άλλου. Κατά καιρούς μπορεί να συμβή ώστε ο πρεσβύτερος να θέλη πρώτα να ρωτήση αυτόν που ζητεί συμβουλή αν έχη μιλήσει με άλλους ή όχι και τι συμβουλή του έδωσαν. Η ταπεινότης θα τον κάμη να διστάση ν’ αντείπη