Πόσο Κοντά Είναι ο Θεός σε Σας;

Ο ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ Ραφαέλ άρχισε την προσευχή του με τον εξής απλό τρόπο; «Ιεχωβά, πώς είσαι;» Ενώ δε θα μπορούσαμε να επιδοκιμάσουμε ένα τέτοιο ξεκίνημα προσευχής από ενήλικες, μπορεί να γελάσουμε με την παιδιάστικη αυτή ειλικρίνεια. Το γεγονός είναι ότι ο Ραφαέλ φαίνεται να νιώθει κοντά στο Θεό. Γι’ αυτόν, ο Θεός είναι περισσότερα πράγματα από κάποια αφηρημένη δύναμη. Είναι πραγματικό πρόσωπο. Είναι ο Θεός τόσο πραγματικός, τόσο κοντά σε σας;

Πόσο περίεργο είναι που πολλοί άνθρωποι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στο Θεό ποτέ δεν προσπαθούν να μάθουν περισσότερα γι’ αυτόν ή να τον πλησιάσουν! Μερικούς τους εμποδίζει να πλησιάσουν πιο κοντά στο Θεό μια υπεροπτική στάση. Τα ‘μάτια του Θεού είναι ενάντια στους υπερήφανους’, είπε ο Βασιλιάς Δαβίδ. (2 Σαμουήλ 22:28) Άλλοι είναι υπερβολικά μετριόφρονες για να νομίσουν ότι θα ήταν δυνατό να έχουν μια σχέση με το Θεό. Αυτό που χρειάζεται να κάνουν οι υπερήφανοι είναι να καλλιεργήσουν την παιδιάστικη προθυμία να μαθαίνουν. Όπως είπε ο Ιησούς: «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γίνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών». (Ματθαίος 18:2-4) Και το υπερβολικά μετριόφρον άτομο θα ωφελούνταν ίσως περισσότερο από την παιδιάστικη στάση που επιτρέπει στο Ραφαέλ να πλησιάζει το Θεό χωρίς δισταγμό.

Αλλά, ενώ το να έχουμε την ορθή στάση είναι μια καλή αρχή, χρειάζονται περισσότερα πράγματα για να νιώσουμε πραγματικά κοντά στο Θεό. Πρώτ’ απ’ όλα, πρέπει να είμαστε καλά πληροφορημένοι γι’ αυτόν. Όταν κοιτάζετε τα θαυμάσια δημιουργικά έργα του Θεού, υποκινήστε να κάνετε σκέψεις γι’ αυτόν, να τον αινέσετε και να τον ευχαριστήσετε όπως έκανε ο ψαλμωδός Δαβίδ; Αυτός ρώτησε: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργο των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να ενθυμήσαι αυτόν; Ή ο υιός του ανθρώπου ώστε να επισκέπτησαι αυτόν;» (Ψαλμός 8:3, 4) Όταν αφιερώνετε χρόνο για να κάνετε στοχασμούς πάνω στη δημιουργία του Θεού με εκτίμηση, αυτό ασφαλώς θα ενισχύσει το δεσμό της αγάπης ανάμεσα σε σας και το Θεό.

«Πλησιάσατε εις τον Θεόν»

Δυο μαγνήτες, όταν τοποθετηθούν κατάλληλα, έλκονται μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, όσο πλησιάζουμε τον ένα πιο κοντά στον άλλο, τόσο πιο δυνατή είναι η έλξη. Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβεί και στις σχέσεις μας με το Θεό, γιατί ο μαθητής Ιάκωβος λέει, «Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς».—Ιακώβου 4:8.

Ένας τρόπος για να ‘πλησιάσουμε’ το Θεό είναι να μάθουμε γι’ αυτόν. (Ιωάννης 17:3) Μόνο μελετώντας το Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, μπορεί κανείς να μάθει το όνομα του, Ιεχωβά, και την αλήθεια για τους σκοπούς του σχετικά με τη γη, και για τις ιδιότητες του, όπως είναι η αγάπη, η σοφία, η δικαιοσύνη και η δύναμη. (Ψαλμός 83:18) ‘Αλλά’, μπορεί να πείτε, ‘Ξέρω ήδη ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, απόλυτα δίκαιος και γεμάτος σοφία και αγάπη’. Είναι όμως αυτό καθ’ εαυτό απόδειξη αληθινής και επαρκούς γνώσης για το Θεό; Όχι κατ’ ανάγκη.

Οι απλές δηλώσεις για το Θεό και τις ιδιότητες του από μόνες τους μπορεί να φαίνονται μάλλον χωρίς σημασία, ιδιαίτερα αν δεν μπορείτε να τις συνδέσετε με προσωπικές σας εμπειρίες. Για παράδειγμα, πώς θα μπορούσε ένα άτομο που είναι κουφό από τη γέννηση του να καταλάβει τι σημαίνει «δυνατά» και «απαλά»; Πώς μπορεί να ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο τιτίβισμα ενός σπουργιτιού και στο κουκούρισμα ενός περιστεριού αν ποτέ δεν έχει τον τρόπο να κάνει σύγκριση ανάμεσα τους; Παρόμοια, η απλή δήλωση, «Ο Θεός είναι αγάπη», μπορεί να φαίνεται σαν ένα ξερό γεγονός. (1 Ιωάννου 4:8) Αλλά για να αντιληφθεί κανείς απόλυτα την αγάπη του Θεού, και διανοητικά και συναισθηματικά, πρέπει να εξετάσει πώς αυτή η αγάπη έχει εκφραστεί στο ανθρώπινο γένος. (Ιωάννης 3:16) Πρέπει επίσης να μπορεί να συνδέσει την αγάπη τού Θεού με τη δική του προσωπική εμπειρία. «Γεύθητε και ιδέτε ότι αγαθός ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ]», είπε ο ψαλμωδός. (Ψαλμός 34:8) Καθώς θα το κάνει αυτό, το άτομο θα νιώσει πιο κοντά στο Θεό.

Κοιτάζοντας κατάματα τον πατέρα του, ο μικρός Λάρρυ τον ρώτησε κάποτε; «Ξέρω ότι πρέπει να αγαπώ τον Ιεχωβά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά πώς μπορώ να τον αγαπώ περισσότερο από σένα; Εσένα μπορώ να σε βλέπω και να σ’ αγαπώ, αλλά τον Ιεχωβά δεν μπορώ να τον δω». Ο πατέρας καθησύχασε το παιδί εξηγώντας του ότι ένα τέτοιο αίσθημα είναι πολύ φυσιολογικό στην αρχή. Και διαβεβαίωσε το παιδί ότι όταν μάθαινε τι λέει η Βίβλος για τις θαυμάσιες ιδιότητες και τα έργα του Ιεχωβά, και όταν δοκίμαζε προσωπικά το στοργικό ενδιαφέρον του Θεού, θα μπορούσε ν’ αναπτύξει έναν πιο ισχυρό δεσμό συμπάθειας για τον Ιεχωβά απ’ ό,τι για όλους τους άλλους! (Ματθαίος 22:37, 38) Το ίδιο μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε από εμάς αν διαθέσει χρόνο να μάθει για τον Ιεχωβά Θεό.

Τι Σημαίνει να «Γνωρίσουμε» το Θεό

Συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη «γνωρίζω» για να αναφερθούμε σε μια σύντομη γνωριμία ή απλή αναγνώριση ενός ατόμου. ‘Αν δεν απατώμαι, τον γνωρίζω’, μπορεί να πούμε. Μπορεί μάλιστα να το πούμε αυτό αν είχαμε ρίξει μόνο μια ματιά κάποτε στο άτομο ή είχαμε απλώς συστηθεί μαζί του.

Ο απόστολος Ιωάννης μάς βοηθάει να εκτιμήσουμε ότι το να ‘γνωρίσουμε’ το Θεό σημαίνει περισσότερα πράγματα από το να έχουμε μια περαστική γνωριμία μαζί Του. Εξετάστε μερικά από τα σημεία που ανέφερε ο Ιωάννης στην πρώτη του θεόπνευστη επιστολή. Συνοπτικά, λέει εν μέρει: Το να γνωρίζουμε το Θεό είναι ν’ αγαπάμε το Θεό. Το να γνωρίζουμε και ν’ αγαπάμε το Θεό είναι να τηρούμε τις εντολές του. Αυτό σημαίνει να πάψουμε να περπατάμε στο σκοτάδι και να θέσουμε σε εφαρμογή την αλήθεια. Να ακολουθούμε την καθοδήγηση του Λόγου του Θεού και του πνεύματος του Θεού και να προσκολλόμαστε στην αλήθεια. Γνωρίζοντας το Θεό, νιώθουμε ελεύθεροι να τον πλησιάζουμε με προσευχή, με την πεποίθηση ότι μας ακούει και, σε απάντηση, θα μας δώσει όλα τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να κάνουμε το θέλημα του.—1 Ιωάννου 1:5-7· 2:3, 4, 13, 14· 3:19-24· 4:6-8, 13· 5:3, 14, 15.

Προφανώς, λοιπόν, το να γνωρίζουμε το Θεό δεν είναι κάτι παθητικό. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να φτάσουμε να γνωρίσουμε τον Ιεχωβά Θεό και ν’ απολαύσουμε μια στενή σχέση μαζί του. Ασφαλώς, χρειάζονται περισσότερα πράγματα από το συναισθηματισμό που προκαλούν ορισμένες θρησκευτικές τελετουργίες. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζουμε το Θεό εξαιτίας κάποιας ξαφνικής συναισθηματικής εντύπωσης, σαν αυτή που πολλοί ‘αναγεννημένοι Χριστιανοί’ ισχυρίζονται ότι έχουν απολαύσει. Ο ψαλμωδός είπε: «Δείξον μοι, Κύριε [Ιεχωβά, ΜΝΚ], τας οδούς σου· δίδαξόν με τα βήματα σου. Οδήγησόν με εν τη αλήθεια σου και δίδαξόν με· διότι συ είσαι ο Θεός της σωτηρίας μου· σε προσμένω όλην την ημέραν». (Ψαλμός 25:4, 5) Το να ‘γνωρίσουμε το Θεό, λοιπόν, είναι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής!

Κι ακόμη, αφού ο ψαλμωδός μας προτρέπει να ‘γευτούμε και να δούμε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός’, λέει: «Έκκλινον από του κακού και πράττε το αγαθόν ζήτει ειρήνην και κυνήγει αυτήν». (Ψαλμός 34:8, 14) Σε μερικές περιπτώσεις, χρειάζεται πολύ μεγάλη δράση για να ‘απομακρυνθούμε από το κακό’.

Για παράδειγμα, η Μαρί, η οποία ήταν χίπισσα στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, είχε αιχμαλωτιστεί στη συνήθεια των ναρκωτικών. Αυτό, στη συνέχεια, την οδήγησε στην κλοπή, στην ανηθικότητα, στην έκτρωση—ακόμη και στην πορνεία. Με τον καιρό, όμως, ήρθε σ’ επαφή με Μάρτυρες του Ιεχωβά κι άρχισε να βλέπει την ανάγκη να κάνει αλλαγές αν επρόκειτο να πλησιάσει κοντά στο Θεό. «Σταμάτησα να καπνίζω τα δύο με τρία πακέτα τσιγάρα τη μέρα καθώς επίσης και όλα τα ναρκωτικά, και αποφάσισα με όλη μου την καρδιά να ακολουθήσω την εντολή του Ιεχωβά σχετικά με την πορνεία. Πέταξα όλα τα βιβλία που είχα για όνειρα, αστρολογία και πνευματισμό, και απαλλάχτηκα από όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα που είχα, κεριά και εικόνες». Τελικά, αφιερώθηκε στο Θεό και τον υπηρετεί μέχρι σήμερα.

Εσείς όμως θα κάνετε την προσπάθεια που χρειάζεται για να φτάσετε να γνωρίσετε το Θεό; Αν και ο τρόπος της ζωής σας μπορεί να μην είναι τόσο άσχημος όπως της Μαρί, μπορεί να χρειαστεί να κάνετε πραγματικές αλλαγές. Να είστε βέβαιοι, όμως. ότι ο Θεός δεν απογοητεύει εκείνους που ειλικρινά και ταπεινά ψάχνουν να τον βρουν με παιδιάστικη προθυμία για να μάθουν να κάνουν το θέλημα του.

Βοηθήστε τα Παιδιά σας να Πλησιάσουν στο Θεό

Με λιγότερες από χίλιες λέξεις, οι συγγραφείς της Βίβλου περιγράφουν τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής του Ιησού. Αλλά με δεκάδες χιλιάδες λέξεις, αναφέρουν τα τελευταία τριάμισι χρόνια του. Αυτό γίνεται επειδή η δημόσια διακονία του Ιησού Χριστού—όχι η γέννησή του, η παιδική του ηλικία και η πρώτη ανδρική του ηλικία—ήταν το εξέχον θέμα των αφηγήσεων των Ευαγγελίων. Παρ’ όλ’ αυτά, οι σύντομες αναφορές της Βίβλου σχετικά με τα πρώτα χρόνια του Ιησού φανερώνουν ότι και τα παιδιά ακόμη μπορούν να είναι κοντά στο Θεό.

Όταν ανοίξουμε τη Γραφή μας στο κεφάλαιο 2 της αφήγησης του Λουκά, βρίσκουμε τον 12χρονο Ιησού στο ναό, «καθήμενον εν μέσω των διδασκάλων» του νόμου του Θεού. Ο Ιησούς ‘τους άκουγε προσεκτικά και τους ρωτούσε’ αλλά τους κατέπλησσε επίσης με «την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού». (Λουκάς 2:46, 47) Ακόμη, διαβάζουμε ότι καθώς μεγάλωνε σωματικά, αύξανε επίσης σε σοφία και κατανόηση.—Λουκάς 2:40, 52.

Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτή την πνευματική τάση του Ιησού; Ένα μέρος τουλάχιστον θα πρέπει να αποδοθεί στους γονείς του. Σαν Ιουδαίοι, ήταν κάτω από την υποχρέωση ν’ ακολουθούν τις συμβουλές του Ιεχωβά για την ανατροφή των παιδιών. Ο προφήτης του Θεού Μωυσής είχε πει: «Ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος». (Δευτερονόμιον 6:6, 7) Χωρίς αμφιβολία, ο Θεός φρόντισε ώστε να τοποθετηθεί ο Γιος του σε μια οικογένεια που θα εφάρμοζε αυτή τη συμβουλή. Οι γονείς σήμερα πρέπει να δείχνουν το ίδιο ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Τα βοηθάτε εσείς να γνωρίσουν τον Ιεχωβά και να θέλουν να τον υπηρετούν;

«Από Βρέφους»

Η πνευματική εκπαίδευση δεν είναι κάτι που μπορεί να παραμεριστεί μέχρις ότου τα παιδιά μεγαλώσουν. Ο Τιμόθεος, για παράδειγμα, μεγάλωσε και έγινε εξέχων Χριστιανός. Αλλά είχε διδαχτεί τις Άγιες Γραφές «από βρέφους». (2 Τιμόθεον 3:15) Σε αρμονία με αυτό, μερικές Χριστιανές μητέρες έχουν παρατηρηθεί να ζητούν δυνατά την ευλογία του Ιεχωβά προτού δώσουν στα βρέφη τους να πιουν το γάλα τους. Δεν απορεί κανείς που αυτά τα μωρά σύντομα λένε «αμήν» στο τέλος τέτοιων προσευχών! Αυτό είναι ένα μικρό πρώτο βήμα για να βοηθηθούν ν’ αναπτύξουν εκτίμηση για όλα τα πνευματικά και υλικά δώρα που λαβαίνουν από το Θεό.

Ο Μιχάλης και η Σεπφώρα (εφτά και οχτώ χρόνων αντίστοιχα) έδειξαν τα αποτελέσματα της θαυμάσιας εκπαίδευσης που έλαβαν από τους γονείς τους. Όταν κάποτε πήγαν μαζί με τους γονείς τους ένα ταξίδι, πήραν την πρωτοβουλία να ζητήσουν από το Θεό καθοδηγία και προστασία. Και όταν έφτασαν στον προορισμό τους τα παιδιά θυμήθηκαν να ευχαριστήσουν τον Ιεχωβά για το ότι έφτασαν σώοι.

Ο Κρίστιαν και ο Έρικ (τριών και έξι χρονών) βρίσκονταν έξω σ’ ένα πάρκο μαζί με τους γονείς τους. Όπως συμβαίνει μερικές φορές με τα παιδιά, χάθηκαν. Πότε τους βρήκαν οι γονείς τους; Μόλις τα αγοράκια αυτά είχαν προσευχηθεί στον Ιεχωβά να τα βοηθήσει!

Πολλά είδη εκπαίδευσης μπορούν να δοθούν με επιτυχία ενόσω τα παιδιά είναι πολύ μικρά. Σε μια μεγάλη Χριστιανική συνέλευση στο Βέλγιο, έφεραν στο βήμα τον τριών χρόνων Τζίνο και τον έβαλαν να καθήσει πάνω σ’ ένα ψηλό σκαμνί. Ο ομιλητής του ζήτησε να αφηγηθεί στο ακροατήριο τα ονόματα όλων των 66 βιβλίων της Βίβλου. Εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό; Ο Τζίνο μπόρεσε! Συνέχισε να μεγαλώνει κάτω από την εκπαίδευση των γονιών του και σήμερα υπηρετεί σαν περιοδεύων επίσκοπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Φυσικά, όλα τα παιδιά δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες για μάθηση, αλλά αυτό δείχνει το όφελος που προκύπτει όταν δίνεται στα παιδιά πνευματική καθοδηγία.

Στα νεαρά παιδιά μπορεί ακόμη να δοθεί κάποια γνώση των Βιβλικών διδασκαλιών. Σ’ ένα νηπιαγωγείο στο Γκραντ Ντισύ του Λουξεμβούργου, ο τετράχρονος Κάι αρνήθηκε να προσευχηθεί μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Όταν ρωτήθηκε γιατί, απάντησε: «Δεν πιστεύουμε σ’ έναν τρισυπόστατο θεό!» Βέβαια η αντίληψη του Κάι για την Καθολική τριαδική θεότητα μπορεί να μην είναι απόλυτα ακριβής, αλλά ήταν αρκετή για να ξέρει ότι δεν πρέπει να προσευχηθεί σ’ αυτή!—Μάρκος 12:29.

Κάνοντας το Θεό Μέρος της Ζωής τους

Τα παιδιά μερικές φορές έχουν προβλήματα. Αντί να τα κρατάνε μέσα τους, πρέπει να τα εμπιστεύονται στους γονείς τους. Αλλά τα παιδιά πρέπει επίσης να ενθαρρύνονται να ‘επιρρίπτουν το φορτίο τους στον Ιεχωβά’. (Ψαλμός 55:22) Μπορούν να βοηθηθούν να εκτιμήσουν ότι ο Ιεχωβά δε θα μεταχειριστεί περιφρονητικά τις αιτήσεις τους, γιατί ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, είπε: «Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς εμέ, και μη εμποδίζετε αυτά». (Μάρκος 10:14) Και τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται να προσεύχονται στο Θεό μέσω του Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 14:6.

Όταν τα παιδιά μάθουν να εξαρτώνται από τον Ιεχωβά για βοήθεια και βλέπουν τα αποτελέσματα που προκύπτουν απ’ αυτή τους την ενέργεια, αυτό συχνά έχει βαθιά επίδραση πάνω στην πίστη τους. Ο Τζάκυ, ένας νεαρός άντρας που υπηρετεί τώρα σ’ ένα από τα τμήματα της Εταιρίας Σκοπιά, λέει μια πείρα που έλαβε χώρα όταν ήταν 14 χρόνων: «Εκείνο το χρόνο η συνέλευση περιοχής μας είχε προγραμματιστεί να γίνει ένα σαββατοκύριακο πριν από τις τελικές εξετάσεις μου. Το πρόβλημα ήταν ότι ο καθηγητής μας θα μας έδινε την ύλη για ανασκόπηση την Παρασκευή. Αφού συζήτησα το ζήτημα με τους γονείς μου, αποφασίσαμε να μη χάσω το πρόγραμμα της συνέλευσης, μολονότι αυτό σήμαινε ότι θα είχα πολύ λίγο χρόνο για μελέτη. (Εβραίους 10:24, 25) Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά να με βοηθήσει στις προσπάθειές μου να προετοιμαστώ όσο καλύτερα μπορούσα για τις εξετάσεις.

«Ήρθε το πρωί της Δευτέρας, κι όλοι οι μαθητές ήταν πολύ νευρικοί επειδή, για πρώτη φορά, οι εξετάσεις ήταν προφορικές. Εγώ προσευχήθηκα πάλι στον Ιεχωβά για να είναι μαζί μου. Τι συνέβη; Πήρα τους μεγαλύτερους βαθμούς απ’ όλους τους μαθητές στα μαθήματα στα οποία εξετάστηκα εκείνη τη μέρα. Ένας καθηγητής από την επιτροπή μάλιστα μου έκανε κι άλλες ερωτήσεις, σχολιάζοντας, ‘Θέλω να δω μέχρι πού μπορείς να πας’. Όμως, μπόρεσα να απαντήσω στις ερωτήσεις του».

Τι έμαθε ο Τζάκυ απ’ αυτή τη θαυμάσια έκβαση; «Δοκιμάζοντας τη βοήθεια του Ιεχωβά, αυτό μ’ έκανε να έρθω ακόμη πιο κοντά σ’ αυτόν. Έμαθα ότι δεν πρέπει ν’ ανησυχούμε για τίποτα αλλά να στρεφόμαστε στον Ιεχωβά Θεό με κάθε μορφή προσευχής και δέησης».—Φιλιππησίους 4:6, 7.

Ναι, είναι σπουδαίο να βοηθάμε τα παιδιά μας «να γνωρίσουν τον Ιεχωβά», να τον κάνουν μέρος στην καθημερινή τους ζωή. Όταν αντιληφθούν ότι ο Ιεχωβά είναι μαζί τους στις ενέργειές τους, δε θα έχουν ένα πολύ μεγαλύτερο κίνητρο για να συνεχίσουν να τον υπηρετούν πιστά απ’ ό,τι αν άκουγαν μόνο και διάβαζαν γι’ αυτόν; Φυσικά η εκπαίδευση μ’ αυτόν τον τρόπο δε θα είναι εύκολη. Αλλά τα παιδιά δε θα ξεχάσουν γρήγορα τον ενθουσιασμό και την ευσυνειδησία με τα οποία οι γονείς τους τούς μεταδίδουν την πνευματική τους κληρονομιά σχετικά με τη γνώση του Ιεχωβά. Ούτε και ο Ιεχωβά θα ξεχάσει αυτές τις πιστές προσπάθειες. (Εβραίους 6:10-12) Είθε λοιπόν αυτοί από εμάς που είναι γονείς να εργαστούν προς την κατεύθυνση να βοηθήσουν τα παιδιά τους να πετύχουν την αμοιβή που ο ουράνιος Πατέρας μας επιφυλάσσει για εκείνους που τον γνωρίζουν και τους γνωρίζει—«αιώνια ζωή».—Ιωάννης 17:3.