Τι Ζητεί ο Ιεχωβά από Σου;
«Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8, ΜΝΚ.
1. Σε ποιους απηυθύνετο η ερώτησις που είναι στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, και γιατί;
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ άνθρωποι μπορεί να ρωτήσουν: ‘Τι πρέπει να κάνωμε για να ευαρεστήσωμε τον Θεό;’ Αλλά ο προφήτης του Ιεχωβά Θεού δεν απηύθυνε αυτό το ερώτημα, που αναγράφεται στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, σε άτομα που με ορθή διάθεσι εκζητούσαν τον Ιεχωβά Θεό. Αντιθέτως, αυτό το ερώτημα απευθύνθηκε σ’ ένα λαό με τον οποίον ο Παντοδύναμος Θεός είχε μια νομική υπόθεσι. (Μιχ. 6:1, 2) Αυτός ο λαός, ο Ισραήλ, είχε παραβλέψει τις υποχρεώσεις της διαθήκης του με τον Ύψιστο. Το αποτέλεσμα ήταν μια θλιβερή ηθική κατάπτωσι. Η απάτη, η καταπίεσις, η αδικία, η ειδωλολατρία και η αιματοχυσία αφθονούσαν. Τόσο κακή ήταν η κατάστασις ώστε ένα άτομο δεν μπορούσε να εμπιστευθή τους στενούς φίλους του και συγγενείς του.—Μιχ. 1:5· 2:1, 2· 3:1-3· 6:12· 7:2-6.
2. Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ανήγγειλε μια νομική υπόθεσι κατά των Ισραηλιτών, τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν τι;
2 Ο Ιεχωβά, λοιπόν, αναγγέλλοντας μια νομική υπόθεσι κατά του απίστου λαού του, εξέδιδε μια πρόσκλησι για μετάνοια. Οι Ισραηλίται προειδοποιούντο ότι θα μπορούσαν να διαφύγουν τη δυσμενή κρίσι αν έκαναν θετικές ενέργειες να έλθουν σε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιον του Θεού των. Τι θ’ απαιτούσε αυτό; Δεν ήσαν αρκετές οι εξωτερικές μορφές λατρείας, περιλαμβανομένης και της προσφοράς των πιο εκλεκτών θυσιών. (Μιχ. 6:6, 7) Η προφητεία του Μιχαία έλεγε : «Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν· και τι ζητεί ο Ιεχωβά παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;»—Μιχ. 6:8, ΜΝΚ.
«ΣΟΙ ΕΔΕΙΞΕΝ . . . ΤΙ ΤΟ ΚΑΛΟΝ»
3. Τι είχαν διδαχθή οι Ισραηλίται μέσω του Μωυσέως σχετικά με το τι είναι καλό;
3 Ο Ιεχωβά Θεός δεν άφησε τον λαόν του απληροφόρητο σχετικά με το τι είναι καλό. Πριν από αιώνες, ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτας: «Τι ζητεί Ιεχωβά ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβήσαι Ιεχωβά τον Θεόν σου, να περιπατής εις πάσας τας οδούς αυτού και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου, να φυλάττης τας εντολάς του Ιεχωβά και τα διατάγματα αυτού, τα οποία εγώ προστάζω εις σε σήμερον δια το καλόν σου;»—Δευτ. 10:12, 13, ΜΝΚ.
4. Πώς θα ωφελούντο οι Ισραηλίται από την αγάπη που θα έδειχναν στον Ιεχωβά Θεό και την υπακοή στις εντολές του;
4 Με κάθε έννοια, το να δείξη ο Ισραήλ βαθειά αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και να συμμορφωθή πιστά με τις εντολές του, θ’ απέβαινε προς τα καλύτερα συμφέροντά του. Η υπακοή στον θείο νόμο τούς εξησφάλιζε την προστασία του Ιεχωβά και τη συνεχή ευλογία του σε όλες τις προσπάθειές των. (Δευτ. 28:1-13) Από την άλλη πλευρά, όμως, η παραμέρισις του θείου νόμου θα είχε ως αποτέλεσμα ανασφάλεια και ερήμωσι.—Δευτ. 28:15-68.
5. Γιατί η υπακοή στον Ιεχωβά προάγει τα καλύτερα συμφέροντά μας;
5 Ομοίως, εκείνοι που έχουν σήμερα γνήσια αγάπη για τον Θεό και ζητούν ν’ ακολουθήσουν τις κατευθύνσεις του, επιδιώκουν μια πορεία που προάγει τα καλύτερα συμφέροντά τους. Γιατί; Εφόσον ο Ιεχωβά είναι ένας πάνσοφος και στοργικός Θεός, έδωσε μόνο εντολές που θα προήγαγαν την ευημερία του ανθρώπου. (Ρωμ. 16:27· 1 Ιωάν. 4:8· 5:3) Η αγάπη αποτελεί ακριβώς τη βάσι όλων των θείων νόμων που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο απόστολος Παύλος το ετόνισε αυτό όταν έγραψε: «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν ειμή το να αγαπάτε αλλήλους· διότι ο αγαπών τον άλλον εκπληροί τον νόμον. Επειδή το, Μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, μη επιθυμήσης, και πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω λόγω συμπεριλαμβάνεται, εν τω· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Η αγάπη κακόν δεν κάμνει εις τον πλησίον· είναι λοιπόν εκπλήρωσις του νόμου η αγάπη.» (Ρωμ. 13:8-10) Είναι σαφές ότι, αν οι άνθρωποι παντού έδειχναν αληθινή αγάπη προς τον πλησίον τους, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ευτυχία, ειρήνη και ασφάλεια.
6. Γιατί είναι ορθό να αγαπούμε τον Ιεχωβά και να υπακούωμε στις εντολές του;
6 Επί πλέον, είναι πολύ σωστό να εκφράζωμε την αγάπη μας για τον Θεό με το να υπακούωμε τις εντολές του. (2 Ιωάν. 6) «Εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν.» (Πράξ. 17:28) Επομένως, η στάσις μας πρέπει να είναι όπως εκείνη των 24 πρεσβυτέρων που είδε ο απόστολος Ιωάννης σε όρασι. Αυτοί ανεφώνησαν: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλ. 4:11.
«ΝΑ ΠΡΑΤΤΗΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ»
7. (α) Ως προς την δικαιοσύνη, τι απαιτούσε ο νόμος του Θεού από τους Ισραηλίτες; (β) Πώς η άσκησις δικαιοσύνης θα μπορούσε να ωφελήση τον λαόν των ημερών του Μιχαία;
7 Επειδή ο Ιεχωβά Θεός «αγαπά δικαιοσύνην και κρίσιν,» απαιτούσε από τους Ισραηλίτας να τον μιμούνται σ’ αυτό. (Ψαλμ. 33:5) Ο νόμος του απηγόρευε τη δωροδοκία και απαιτούσε να εφαρμόζεται η δικαιοσύνη αμερόληπτα σε πλουσίους και πτωχούς. Διαβάζομε τα εξής: «Δεν θέλεις διαστρέψει κρίσιν· δεν θέλεις αποβλέπει εις πρόσωπον ουδέ θέλεις λαμβάνει δώρον· διότι το δώρον τυφλώνει τους οφθαλμούς των σοφών και διαφθείρει τους λόγους των δικαίων. Το δίκαιον, το δίκαιον θέλεις ακολουθεί· δια να ζήσης.» (Δευτ. 16:19, 20) «Δεν θέλετε κάμει αδικίαν εις κρίσιν· δεν θέλεις αποβλέψει εις πρόσωπον πτωχού ουδέ θέλεις σεβασθή πρόσωπον δυνάστου· εν δικαιοσύνη θέλεις κρίνει τον πλησίον σου.» (Λευιτ. 19:15) Αληθινά, η ανταπόκρισις του Ισραήλ στην προτροπή να ‘πράττη το δίκαιον’ θα εβελτίωνε τις συνθήκες στις ημέρες του Μιχαία. Η καταπίεσις θα εχαλιναγωγείτο. Ο νόμος και η τάξις θα αποκαθίσταντο, επιφέροντας ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα.
8. (α) Πότε απαιτείται από τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους ν’ ασκήσουν δικαιοσύνη και πώς μπορούν να το πράξουν αυτό; (β) Πώς περιλαμβάνεται η δικαιοσύνη στο ν’ ακολουθήσωμε τη νουθεσία που περιέχεται στα εδάφια 2 Θεσσαλονικείς 3:11-15;
8 Και οι Χριστιανοί, επίσης, είναι κάτω από την εντολή να ‘πράττουν το δίκαιον.’ Οι πρεσβύτεροι μπορεί να χρειασθή να καθορίσουν αν κάποιος Χριστιανός αδελφός είναι κατάλληλος να υπηρετή ως διακονικός υπηρέτης ή ως πρεσβύτερος. Μόνο αν παραμένουν προσκολλημένοι πιστά στον Λόγο του Θεού και βασίζονται στην καθοδηγία του πνεύματός του, μπορούν να χειρισθούν αμερόληπτα αυτό το ζήτημα. Επίσης, μπορεί να χρειασθή να λάβουν αποφάσεις για ομοπίστους των που διαπράττουν σοβαρά αμαρτήματα. (1 Κορ. 6:1-6· 1 Τιμ. 5:20-22, 24, 25) Ομοίως, μερικοί Χριστιανοί ατομικά μπορεί να χρειασθή να καθορίσουν αν η άτακτη διαγωγή ωρισμένων ατόμων που συνδέονται με την εκκλησία τα καθιστούν ανεπιθυμήτους συντρόφους. Κι εδώ, επίσης, η κατάλληλη άσκησις δικαιοσύνης θ’ απαιτούσε να βασίζεται αυτή η απόφασις στον Λόγο του Θεού και όχι σε προσωπική προκατάληψι ή σε αντιγραφικές γνώμες. Το ελατήριο που θα μας υποκινήση να παύσωμε να συναναστρεφώμεθα ωρισμένους ομοπίστους μ’ ένα κοινωνικό τρόπο, πρέπει να είναι η επιθυμία μας να τους βοηθήσωμε να κατανοήσουν την ανάγκη ν’ αλλάξουν τους τρόπους ενεργείας των. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμεθα αφιλάγαθοι σ’ αυτά τα άτομα, ‘θεωρώντας τα ως εχθρούς.’ Αυτά τα άτομα πρέπει συνεχώς να ‘νουθετούνται ως αδελφοί.’ (2 Θεσσ. 3:11-15) Φυσικά, αυτό επίσης προστατεύει εκείνους που ακολουθούν τη συμβουλή της Αγίας Γραφής σ’ αυτό το ζήτημα, ώστε δεν εκτίθενται σε επιβλαβείς επιρροές.—2 Τιμ. 2:20-22.
9. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιακώβου 4:11, 12 πώς ένας Χριστιανός θ’ απετύγχανε ν’ ασκήση δικαιοσύνη προς ένα ομόπιστό του;
9 Ωστόσο, αν οι Χριστιανοί επρόκειτο να κρίνουν τις πράξεις, τα κίνητρα ή τον τρόπο διαβιώσεως ενός ομοπίστου των σύμφωνα με τους δικούς των κανόνες, κάνοντας έναν καθορισμό της αξίας του ατόμου, χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένοι γι’ αυτό, θα εγίνοντο ένοχοι σοβαρής παραλείψεως ασκήσεως δικαιοσύνης. Σημειώστε τι είπε ο μαθητής Ιάκωβος: «Μη καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί. Όστις καταλαλεί αδελφόν και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον και κρίνει τον νόμον· και εάν κρίνης τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής. Είς είναι ο νομοθέτης, ο δυνάμενος να σώση και να απολέση· συ τις είσαι όστις κρίνεις τον άλλον;» (Ιακ. 4:11, 12) Άτομα που κρίνουν μ’ αυτό τον τρόπο, θέτουν τον εαυτό τους υπεράνω του νόμου της αγάπης που δίνει ο Θεός, μη εφαρμόζοντας αυτόν τον νόμο της αγάπης στον εαυτό τους. (Ματθ. 22:36-39· παράβαλε με 1 Ιωάν. 3:16.) Ενεργώντας έτσι, παραβαίνουν τον κανόνα δικαιοσύνης του Ιεχωβά, ο οποίος βασίζεται στην αγάπη.
10. Γιατί είναι άδικο να θεωρούμε μια ιδιαίτερη ομάδα ανθρώπων σαν πιο άξια ν’ ακούση τα «αγαθά νέα» από μια άλλη ομάδα;
10 Επίσης, θα ήταν άδικο για ένα Χριστιανό να θεωρή μια κάποια ομάδα ανθρώπων σαν πιο άξια ν’ ακούση τα «αγαθά νέα» από μια άλλη ομάδα. Ο Ιησούς Χριστός πέθανε για όλη την ανθρωπότητα και είναι θέλημα του Θεού να μη δείχνεται μεροληψία στη γνωστοποίησι του αγγέλματος της σωτηρίας. (1 Τιμ. 2:3-6) Σε χώρες, λοιπόν, όπου είναι δυνατόν να γίνη επίσκεψις στα σπίτια των ανθρώπων με το άγγελμα της Γραφής, θα ήταν ασφαλώς συνεπές με το πνεύμα αμεροληψίας να γίνεται επίσκεψις σε κάθε πόρτα. Μολονότι ωρισμένες ομάδες ανθρώπων μπορεί να είναι πιο διατεθειμένες ν’ ακούσουν, πρέπει να προσέχωμε να μη υποκύψωμε σε αισθήματα ευνοιοκρατίας.—Παράβαλε με Ιάκωβον 2:1-9.
«ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΕΛΕΟΣ»
11. Ποια είναι η σημασία της φράσεως να «αγαπάς έλεος»;
11 Στους Ισραηλίτας, είχε δοθή η εντολή, εκτός από το να πράττουν το δίκαιο, ‘ν’ αγαπούν έλεος.’ Η έκφρασις «να αγαπάς έλεος,» μπορεί επίσης να αποδοθή με τη φράσι «να αγαπάς χρηστότητα,» ή ‘να αγαπάς πιστή αγάπη.’ Αυτή η ‘χρηστότης’ είναι ένα ενεργητικό συμπαθές ενδιαφέρον ή σεβασμός προς τους άλλους. Είναι έλεος που εκδηλώνεται με έργα. (Παράβαλε με Ρουθ 2:8-20· 3:10.) Το ‘να αγαπούμε έλεος’ σημαίνει να βρίσκωμε ευχαρίστησι ή χαρά στην εκδήλωσι ελέους, σπεύδοντας ευχαρίστως να βοηθήσωμε τους άλλους.
12. Τι δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός πραγματικά ‘αγαπούσε έλεος’;
12 Ο Ιησούς Χριστός έδωσε ένα θαυμάσιο παράδειγμα σχετικά μ’ αυτό. Ακόμη και όταν ήταν κουρασμένος και διεκόπτετο η ησυχία του, ευχαρίστως ανταπεκρίνετο στις ανάγκες των συμπατριωτών του. Σχετικά με μια περίπτωσι, οι Γραφές αναγράφουν τα εξής: «Και παραλαβών αυτούς [τους αποστόλους] απεσύρθη κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον πόλεώς τινος ονομαζάμενης Βηθσαϊδά. Οι δε όχλοι νοήσαντες ηκολούθησαν αυτόν, και δεχθείς αυτούς ελάλει προς αυτούς περί της βασιλείας του Θεού, και τους έχοντας χρείαν θεραπείας ιάτρευεν.» (Λουκ. 9:10, 11) Μεγάλη ευχαρίστησι απελάμβανε ο Ιησούς δείχνοντας τέτοιο έλεος.
13. Πώς θα μπορούσαμε εμείς σήμερα να δείξωμε ότι ‘αγαπούμε έλεος’;
13 Αν είσθε μαθητής του Ιησού Χριστού, ‘αγαπάτε έλεος’; Θέτετε τις προσωπικές σας ανέσεις και επιθυμίες σε δευτερεύουσα μοίρα για να μπορήτε με όλη σας την καρδιά να παρέχετε υλική και πνευματική βοήθεια σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη; Όπως και στην περίπτωσι του Ιησού, εγείρονται μέσα σας αισθήματα συμπαθείας όταν βλέπετε τη θλιβερή πνευματική κατάστασι εκείνων που στερούνται ακριβούς γνώσεως; (Μάρκ. 6:34) Προσφέρετε σεις με προθυμία και ευχαρίστησι, πνευματική παρηγοριά στους άλλους, περιλαμβανομένων και των γνωστών και συγγενών σας; Διαθέτετε επίσης χρόνο κάθε μήνα για να μετέχετε σε λογικό βαθμό στη δημοσία μαρτυρία; (Παράβαλε με Αποκάλυψιν 22:1, 2, 17.) Όταν βλέπετε ομοπίστους ή άλλους να έχουν πραγματική φυσική ανάγκη, υποκινείσθε να τους βοηθήσετε; (Παροιμ. 3:27, 28· 2 Κορ. 8:1-4· 9:6-12) Ασφαλώς, έτσι πρέπει να γίνεται, αν εμείς πραγματικά ‘αγαπούμε έλεος.’
«ΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ»
14. Ποια είναι η έννοια του Εβραϊκού όρου που αποδίδεται ‘ταπεινώς’;
14 Η προφητεία του Μιχαία ενεθάρρυνε επίσης τους Ισραηλίτας: «Να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου.» Επειδή ο Εβραϊκός όρος που αποδίδεται «ταπεινώς» στο εδάφιο Μιχαίας 6:8, εμφανίζεται μόνο εδώ και στο εδάφιο Παροιμίες 11:2, η πλήρης σημασία της λέξεως δεν διακρίνεται αμέσως. Τα μεταγενέστερα Ιουδαϊκά συγγράμματα τονίζουν ότι αυτός ο Εβραϊκός όρος μεταδίδει τη σκέψι της αγνότητος και ευπρεπείας. Η Μετάφρασις των Εβδομήκοντα και η Συριακή, παρουσιάζουν την ιδέα του να είναι κανείς ‘προετοιμασμένος’ ή ‘έτοιμος’ να περιπατή με τον Θεό. (έτοιμον είναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου του Θεού σου, Μετάφρασις των Ο΄). Επομένως, αντί να είναι, απλώς ένα ζήτημα ταπεινότητος, το να περιπατή κανείς ταπεινά με τον Ιεχωβά προφανώς περιλαμβάνει το να βρίσκεται κανείς σε μια κατάλληλη, μετριόφρονα, όχι ανεξάρτητη, κατάστασι ενώπιον αυτού.
15. Όπως φαίνεται στην περίπτωσι του Ενώχ και του Νώε, τι εννοείται με τη φράσι να ‘περιπατούμε μετά του Θεού’;
15 Η έκφρασις να ‘περιπατούμεν μετά του Θεού,’ εμφανίζεται πολύ προγενέστερα στη Βιβλική αφήγησι. Λόγου χάριν, για τον προφήτη Ενώχ και τον πατριάρχη Νώε λέγεται ότι περιεπάτησαν με τον Θεό. Σχετικά με τον Νώε, διαβάζομε τα εξής: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε.» (Γέν. 5:24· 6:9) Και ο Ενώχ, επίσης, «ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» (Εβρ. 11:5) Επομένως, το να περιπατούμε με τον Θεό σημαίνει να συμπεριφερώμεθα σαν να είμεθα στην πραγματική παρουσία του, συμμορφωνόμενοι προς το θέλημά του. Τόσο ο Ενώχ όσο και ο Νώε, απήλαυσαν μια ειδική στενή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό ένεκα της πίστεώς των και της ορθής διαγωγής των.
16. (α) Αν πρόκειται να είμεθα ταπεινοί στο να περιπατούμε με τον Θεό, τι πρέπει να αληθεύη ως προς τη διαγωγή μας; (β) Τι καλό μπορεί να προκύψη από το αξιέπαινο παράδειγμα ζωής ενός Χριστιανού;
16 Για να βρίσκωνται οι Χριστιανοί σε μια κατάλληλη κατάστασι ώστε να απολαμβάνουν συνεχώς μια στενή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό, πρέπει να είναι ταπεινόφρονες έως το σημείο να περιπατούν μ’ αυτόν, παραμένοντας άγιοι, μετριόφρονες, και ευπρεπείς ενώπιόν του. Η Γραφή συμβουλεύει: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.» (1 Πέτρου 2:12) Ένα καλό παράδειγμα Χριστιανικής ζωής προσθέτει δύναμι στη δημοσία διακήρυξι των «αγαθών νέων.» Αποδεικνύει ότι η αληθινή λατρεία επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων προς το καλό και μπορεί να κατασιωπήση εκείνους που δυσφημούν τους γνησίους μαθητάς του Ιησού Χριστού. (1 Πέτρ. 2:13-16) Πραγματικά, αυτοί που κακοπαριστάνουν τους Χριστιανούς μπορεί να φθάσουν στο σημείο να καταλάβουν το εσφαλμένο της πορείας των και εν καιρώ, να γίνουν και οι ίδιοι υμνηταί του Ιεχωβά Θεού.
17, 18. (α) Όπως καταδεικνύεται από την προφητεία του Μιχαία και τα εδάφια Ιακώβου 1:22-25, τι απαιτεί ο Ιεχωβά απ’ όλους όσοι θα ήθελαν να είναι ευάρεστοι ενώπιόν του; (β) Πώς το γεγονός ότι ο Ενώχ και ο Νώε περιεπάτησαν με τον Θεό, καταδεικνύει το ίδιο σημείο;
17 Τα θεόπνευστα λόγια της προφητείας του Μιχαία δεν αφήνουν αμφιβολία για το γεγονός ότι απαιτείται ενέργεια από μέρους όλων όσοι θα ήθελαν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά Θεό. Το ίδιο τονίζεται και από τον μαθητή Ιάκωβο: «Γίνεσθε δε εκτελεσταί του λόγου και μη μόνον ακροαταί, απατώντες εαυτούς. Διότι εάν τις ήναι ακροατής του λόγου και ουχί εκτελεστής, ούτος ομοιάζει με άνθρωπον, όστις θεωρεί το φυσικόν αυτού πρόσωπον εν κατόπτρω· διότι εθεώρησεν εαυτόν και ανεχώρησε, και ευθύς ελησμόνησεν οποίος ήτο. Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.»—Ιακ. 1:22-25.
18 Δεν είναι αρκετό να προσεύχεσθε απλώς, να διαβάζετε την Αγία Γραφή, να παρακολουθήτε Χριστιανικές συναθροίσεις και εκεί να ακούετε ευλαβικά όσα λέγονται. Η ζωή μας πρέπει να δείχνη ότι πράττομε το δίκαιο, αγαπούμε έλεος και περιπατούμε ταπεινά με τον Ιεχωβά. Ο Ενώχ και ο Νώε περιεπάτησαν άψογα με τον Ύψιστο και αυτό περιελάμβανε δραστηριότητα με ζήλο. Ο Ενώχ επροφήτευσε άφοβα, λέγοντας στους ασεβείς των ημερών του ότι ο Ιεχωβά θα εκτελούσε κρίσι μέσω μυριάδων αγγέλων. (Ιούδ. 14, 15) Ο Νώε, όχι μόνο μετείχε στην κατασκευή της κιβωτού για τη διαφύλαξι του οίκου του και των βασικών ειδών ζώων, αλλά ήταν επίσης και ‘κήρυξ δικαιοσύνης,’ διασαλπίζοντας προς τους συγχρόνους του την προειδοποίησι μιας επικείμενης καταστροφής.—2 Πέτρ. 2:5.
19. Τι ερωτήματα θα μπορούσαμε να θέσωμε στον εαυτό μας για να εξακριβώσωμε αν ζούμε σε αρμονία με το εδάφιο Μιχαίας 6:8;
19 Ασφαλώς, οι μαθηταί του Ιησού Χριστού δεν πρέπει να απατώνται νομίζοντας ότι το να έχη κανείς μια ευχάριστη προσωπικότητα και να ενασχολήται στη δημοσία λατρεία είναι αρκετό για να επιδοκιμασθή από τον Ιεχωβά Θεό. Πρέπει να εκδηλώνη ενεργό στοργικό ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους. Το κάνετε και σεις αυτό; Είσθε διατεθειμένοι και πρόθυμοι να ανταποκριθήτε στις βασικές και πνευματικές ανάγκες των άλλων, και να το κάνετε αυτό χωρίς προσωποληψία; Εκτελείτε με ζήλο την εντολή να κηρύττετε και να μαθητεύετε; (Ματθ. 28:19, 20) Είναι η διαγωγή σας ως δούλου του Θεού αξία μιμήσεως; Αν ναι, ζήτε σε αρμονία με τα θεόπνευστα λόγια που αναγράφονται στο εδάφιο Μιχαίας 6:8.
[Εικόνα στη σελίδα 14]
Το να επισκεπτώμεθα κάθε σπίτι με τα «αγαθά νέα» δείχνει αμεροληψία
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Ο Ιησούς χαιρόταν να δείχνη έλεος με το να θεραπεύη τους ασθενείς
[Εικόνα στη σελίδα 16]
Ως ‘κήρυξ δικαιοσύνης,’ ο Νώε έδωσε εκ των προτέρων προειδοποίησι σχετικά με τον Κατακλυσμό