Η Υπομονή Δίνει μια Καλή Ανταμοιβή
Σ’ ΑΥΤΟΝ τον κόσμο αφθονούν η ανεντιμότης, οι αδικίες, η πίεσις και άλλες δυσμενείς συνθήκες. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι εξοργίζονται. Επειδή αντιμετωπίζουν αυτή τη στενόχωρη κατάστασι, τείνουν να γίνουν ανυπόμονοι, ζητώντας άμεση ανακούφισι. Αλλά τι επιτυγχάνουν στην πραγματικότητα με το να οργίζωνται ή να ανυπομονούν;
Ασφαλώς με το να ταρασσώμεθα και ν’ ανυπομονούμε δεν πρόκειται να φέρωμε κάποια αλλαγή στον κόσμο ούτε να εξαλείψωμε την ανθρώπινη ατέλεια. Όσον χρόνο αυτό το σύστημα θα εξακολουθή να υπάρχη, θα υπάρχουν στενοχώριες και προβλήματα. Με το να εκνευριζώμεθα ασκόπως και κατ’ επανάληψιν, μπορεί πραγματικά να βλάψωμε τον εαυτό μας. Μπορεί να γίνωμε δυστυχείς και τελικά να φθείρωμε την υγεία μας.
Η πιο σοφή πορεία είναι ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή του Χριστιανού μαθητού Ιακώβου: «Μακροθυμήσατε λοιπόν . . . Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης και μακροθυμεί δι’ αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώιμον και όψιμον.»—Ιακ. 5:7.
Ο γεωργός δεν μπορεί να καθορίση τον καιρό που η βροχή είναι αναγκαία. Μπορεί απλώς να φυτέψη και να προσπαθήση να καθαρίση τον καλλιεργημένο αγρό, από τα άχρηστα χόρτα. Αλλά το ν’ ανησυχή για τη βροχή δεν θα τον βοηθήση να έχη μια καλύτερη εσοδεία. Η άσκοπη ανησυχία θα μπορούσε πραγματικά να του αφαιρέση ένα μέρος της δυνάμεώς του και της χαράς που απολαμβάνει καθώς κάνει την εργασία του. Ο γεωργός λοιπόν πρέπει απλώς να κάμη υπομονή.
Σχετικά με την υπομονή, οι αρχαίοι δούλοι του Θεού έδωσαν ένα καλό παράδειγμα. Ο μαθητής Ιάκωβος, αφού ανέφερε το παράδειγμα του γεωργού, ετόνισε το παράδειγμα των πιστών προφητών: «Λάβετε, αδελφοί μου, παράδειγμα της κακοπαθείας και της μακροθυμίας τούς προφήτας, οίτινες ελάλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Ιδού, μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.»—Ιακ. 5:10, 11, ΜΝΚ.
Οι προφήται που εστάλησαν στο έθνος Ισραήλ, πολλές φορές αντιμετώπισαν δυσμενή ανταπόκρισι. Η Αγία Γραφή μάς λέγει: «Και διεμαρτυρήθη ο Ιεχωβά κατά του Ισραήλ και κατά του Ιούδα, δια χειρός πάντων των προφητών, πάντων των βλεπόντων, λέγων: ‘Επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών και φυλάττετε τας εντολάς μου, τα διατάγματά μου και πάντα τον νόμον τον οποίον προσέταξα εις τους πατέρας σας και τον οποίον απέστειλα εις εσάς δια μέσου των δούλων μου των προφητών. Πλην αυτοί δεν υπήκουσαν.» (2 Βασ. 17:13, 14) Εκτός του ότι αντιμετώπισαν ψυχρότητα, πολλοί από τους προφήτας υβρίσθηκαν, υπέστησαν σωματικές κακουχίες και ακόμη θανατώθηκαν. Λόγω αυτής της επαίσχυντης κακομεταχειρίσεως, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να λέγη για την πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ ότι ήταν η ‘φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν.’ (Ματθ. 23:37) Εν τούτοις αυτοί οι προφήται παρέμειναν πιστοί στον Θεό, υπομένοντας τους διωγμούς με καρτερικότητα.
Ανταμείφθηκε η υπομονή των; Ναι. Το πιο σπουδαίο απ’ όλα ήταν ότι αυτοί οι προφήται διατήρησαν μια καθαρή συνείδησι ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Είχαν τη χαρά να γνωρίζουν ότι η υπηρεσία των ευαρεστούσε τον Ιεχωβά Θεό. Και, μολονότι τώρα είναι νεκροί, από την άποψι του Θεού είναι σαν να ζουν, διότι ο σκοπός του Θεού είναι να τους αναστήση. (Ρωμ. 4:17) Αυτοί θα ιδούν να εφαρμόζωνται σ’ αυτούς τα λόγια που ελέχθησαν στον προφήτη Δανιήλ: «Θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.»—Δαν. 12:13.
Όπως έγραψε ο μαθητής Ιάκωβος, η περίπτωσις του Ιώβ αποδεικνύει ότι ο Ύψιστος αισθάνεται στοργή για κείνους οι οποίοι υπομένουν με εγκαρτέρησι. Ο Ιεχωβά έδειξε την αγάπη του για τον Ιώβ αναγνωρίζοντάς τον ως επιδοκιμασμένο δούλο του. Στους τρεις ψευδείς φίλους του Ιώβ είπε: «Δεν ελαλήσατε περί εμού το ορθόν ως ο δούλος μου Ιώβ· δια τούτο λάβετε τώρα εις εαυτούς επτά κριούς και υπάγετε προς τον δούλον μου Ιώβ, και προσφέρετε ολοκαύτωμα υπέρ εαυτών· ο δε Ιώβ ο δούλος μου θέλει ικετεύσει υπέρ υμών· διότι θέλω δεχθή το πρόσωπον αυτού.»—Ιώβ 42:7, 8.
Ο Ιεχωβά έδειξε όχι μόνο αγάπη αλλά και έλεος προς τον Ιώβ. Εκδηλώνοντας τη συμπάθειά του, ο Ύψιστος αντιστάθμισε τη συμφορά που είχε επιτρέψει στον Σατανά να επιφέρη σ’ αυτόν τον πιστό άνθρωπο. Και, μολονότι ο Ιώβ, σύμφωνα με την ομολογία του, απέτυχε να δοξάση πλήρως τον Θεό, έλαβε απεριόριστο έλεος απ’ Αυτόν λόγω της μετανοίας του. (Ιώβ 42:2-6) Η Αγία Γραφή λέγει: «Και έδωκεν ο Ιεχωβά εις τον Ιώβ διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον . . . και ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα.»—Ιώβ 42:10-12, ΜΝΚ.
Ακόμη κι αν ένας δεν λάβη μια πλήρη αμοιβή για την εγκαρτέρησί του στη διάρκεια αυτής της ζωής του, όπως έλαβε ο Ιώβ, εν τούτοις, δεν θα χάση την ευλογία του Ιεχωβά. Έχει την προοπτική της αναστάσεως σε ζωή κάτω από δίκαιες συνθήκες. Η σταθερή πίστις σ’ αυτή την ανταμοιβή έκαμε πολλούς στο παρελθόν να μείνουν πιστοί όταν η ζωή των βρισκόταν σε κίνδυνο. Το εδάφιο Εβραίους 11:35 λέγει: «Εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως.» Επειδή υπάρχει ανάστασις, τίποτε απολύτως δεν εμποδίζει την ανταμοιβή ενός ατόμου για την υπομονητική του εγκαρτέρησι.
Εκείνος που ανέχεται υπομονητικά τη δυσάρεστη κατάστασι, εκτός του ότι είναι βέβαιος για μια μελλοντική αντιστροφή όλων των δυσμενών συνθηκών, και τώρα ακόμη έχει την ανταμοιβή του. Διατηρεί αγαθή συνείδησι και είναι ευτυχής που κάνει ό,τι είναι ευάρεστο στο Δημιουργό. Επίσης, αν συγκρατήται όταν τον προκαλούν, μπορεί να προλάβη βίαιες φιλονεικίες, όπως λέγουν οι Παροιμίες 15:18: «Ο θυμώδης άνθρωπος διεγείρει μάχας· ο δε μακρόθυμος καταπαύει έριδας.»
Και ποιο είναι το μυστικό του να είμεθα υπομονητικοί κάτω από σοβαρή έντασι; Ο μαθητής Ιάκωβος έθεσε ένα παρόμοιο ερώτημα και κατόπιν έδωσε την απάντησι. Έγραψε: «Κακοπαθεί τις μεταξύ σας; Ας προσεύχηται.»—Ιακ. 5:13.
Προσφεύγοντας στον Ιεχωβά Θεό για βοήθεια, ‘επιρρίπτομε σ’ αυτόν το φορτίο μας.’ Ως προς το αποτέλεσμα, ο Ψαλμός 55:22 λέγει: «Αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.» Η μελέτη του θείου λόγου, μαζί με την προσευχή, μας κάνει να διακρίνωμε το λόγο για τον οποίον τα πράγματα είναι όπως είναι σ’ αυτό το παρόν σύστημα. Αυτός μας κάνει ν’ αποφεύγωμε άχρηστες εξεγέρσεις για πράγματα που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Επίσης, ο Ιεχωβά Θεός με το πνεύμα του επαναφέρει στη διάνοιά μας σημεία που έχομε εξετάσει από τον Λόγο του, δίνοντάς μας την πνευματική παρηγοριά που χρειαζόμεθα για να υπομένωμε κάτω από δυσχέρειες. Αν το πρόβλημα ενταθή ως το σημείο όπου η κατάστασις φαίνεται απελπιστική, ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποιήση το πνεύμα του για να υποκινήση άλλους να έλθουν σε βοήθειά μας. Ενόσω εμείς εμπιστευόμεθα σ’ αυτόν, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτός ποτέ δεν θ’ αφήση να υποστούμε πνευματική συμφορά και να χάσωμε την ανταμοιβή της υπομονητικής εγκαρτερήσεως.
Είθε, λοιπόν, να εξακολουθήσωμε να υπομένωμε μέσα σ’ έναν άνομο κόσμο. Έτσι μπορούμε να διαφυλάξουμε μια αγαθή συνείδησι ενώπιον Θεού και ανθρώπων, να κατευνάσωμε τις έριδες, να διατηρήσωμε χαρά παρά τις δυσμενείς καταστάσεις και ν’ αποφύγωμε τη φθορά της υγείας μας επειδή ταρασσόμεθα χωρίς λόγο για ζητήματα που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Έπειτα, μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στη θαυμαστή προοπτική της ατελεύτητης ζωής κάτω από δίκαιες συνθήκες. Πραγματικά, η υπομονή έχει μια καλή ανταμοιβή.