Η Προσευχή της Πίστεως στη Διάρκεια Ασθενείας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Προσευχή της Πίστεως στη Διάρκεια Ασθενείας

1, 2. Τι δείχνει αν ο Ιάκωβος 5:13-15 μιλή για πνευματική ασθένεια;

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Ιάκωβος μιλεί για την προσευχή της πίστεως για τον άρρωστο. Δεν αντιλέγει σε όσα ελέχθησαν πιο πάνω; Ας εξετάσωμε τα λόγια του για το ζήτημα αυτό: «Κακοπαθεί τις μεταξύ σας; ας προσεύχηται· ευθυμεί τις; ας ψάλλη. Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ’ αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.]. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.] θέλει εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν.»—Ιάκωβος 5:13-15.

² Η πλοκή του λόγου καθιστά σαφές ότι ο Ιάκωβος μιλεί εδώ, όχι για σωματική, αλλά για πνευματική ασθένεια. Μνημονεύει πρώτα την κακοπάθεια. Αυτό αναφέρεται στο «συγκακοπάθησον μετά του ευαγγελίου με την δύναμιν του Θεού». Σημαίνει το να υπομένη κανείς μερικές κακουχίες επειδή υπηρετεί ως Χριστιανός μάρτυς του Θεού και κρατεί την ακεραιότητά του προς τον Θεό. (2 Τιμόθεον 1:8) Αν λοιπόν υποφέρη κανείς έτσι, ας προσεύχεται—συμβουλεύει ο Ιάκωβος—έτσι ώστε να βοηθηθή για να εξακολουθήση να είναι πιστός. Αλλά, Ιάκωβε, τι πρέπει να κάμη κανείς αν ευθυμή; «Ας ψάλλη [ψαλμούς, Μ.Ν.Κ.].» Κάνοντας τούτο, οικοδομεί τον εαυτό του και εκείνους που τον ακούουν. Αλλά τι πρέπει να κάμη ένας αν δεν είναι σε καλή διάθεσι; Με άλλα λόγια, τι πρέπει να κάμη αν είναι ασθενής πνευματικώς; Το γεγονός ότι ο Ιάκωβος αντιπαραβάλλει το να είναι κανείς ασθενής με το να «ευθυμή» ή να βρίσκεται σε καλή διάθεσι, δείχνει καθαρά ότι μιλεί για πνευματική και όχι για σωματική ασθένεια. Η μέθοδος της θεραπείας που συνιστά τώρα υποστηρίζει επίσης ότι πρόκειται για πνευματική ασθένεια. Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, που είναι τελείως ανεπτυγμένοι στην πίστι και γεμάτοι από την άνωθεν σοφία και που γνωρίζουν καλά τις οδηγίες του Θεού, είναι οι κατάλληλοι για να τους προσκαλέση ο πνευματικώς ασθενής. Αν αυτός ήταν σωματικώς ασθενής, θα καλούσε έναν γιατρό, αν είχε τα μέσα, ή θα κατέφευγε σε κάποιο θεραπευτικό φάρμακο.

3. Γιατί έπρεπε οι πρεσβύτεροι αδελφοί να προσευχηθούν επάνω από τον άρρωστο;

³ Τι πρέπει να κάμουν οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας στον πνευματικώς ασθενή; Πρέπει να προσευχηθούν επάνω απ’ αυτόν, έτσι ώστε να μπορέση ν’ ακούση τι προσεύχονται και να μπορέση να δείξη ότι συμφωνεί, λέγοντας «Αμήν!» Αυτός έπεσε σε τέτοια πνευματική κατάστασι ώστε δεν μπορεί πια να προσευχηθή κατάλληλα από δική του προαίρεσι. Επειδή δεν είναι ικανός να ζητήση με πίστι και με μια αταλάντευτη διάνοια, δεν έχει εμπιστοσύνη στη δική του προσευχή. (Ιάκωβος 1:6, 7) Κάτι επέφερε αυτή την πνευματική ασθένεια. Οι πρεσβύτεροι πρέπει να εξακριβώσουν τι είναι αυτό. Ο Παύλος, επίσης, αναφέρεται σ’ αυτό το είδος της ασθενείας, και προσδιορίζει μια αιτία, τον ακατάλληλο εορτασμό του δείπνου του Κυρίου ή Αναμνηστικού δείπνου. «Διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως, τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. Δια τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι.» (1 Κορινθίους 11:29-31) Αυτοί που βρίσκονταν σε τέτοια κατάστασι δεν διατηρούσαν ενότητα με τη Χριστιανική εκκλησία, το σώμα του Χριστού. Ο Παύλος, λοιπόν, ως πρεσβύτερος αδελφός τούς έγραψε προς βοήθειάν τους και για την πνευματική θεραπεία τους.

4. Με ποιον τρόπο αλείφουν τον ασθενή με έλαιον;

⁴ Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας δεν πρέπει απλώς να προσευχηθούν για τον πνευματικώς ασθενή. Πρέπει επίσης να τον αλείψουν με έλαιον εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Όχι κατά γράμμα έλαιον, σαν το λεγόμενο «ευχέλαιον» των Καθολικών, ή σαν εκείνο που περιγράφεται εις Μάρκον 6:13. Το «έλαιον» εδώ είναι ο πραϋντικός λόγος της διδασκαλίας των Αγίων Γραφών και αποκαθιστά τον πνευματικώς ασθενή σε ενότητα με τη Χριστιανική εκκλησία η οποία βρίσκεται στην εύνοια του Θεού. Καθώς είναι γραμμένο: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί! Είναι ως το πολύτιμον μύρον [έλαιον, Α.Σ.Μ.] επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού.» (Ψαλμός 133:1, 2) Μιλώντας για έλαιο για να συμβολίση αναψυχή και καταπράυνσι, ο Ψαλμός 23:5 λέγει: «Ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου· το ποτήριόν μου υπερχειλίζει.» Το εξυγιαντικό αποτέλεσμα του αγγέλματος του Θεού περιγράφεται στις Παροιμίες 15:30 με τον εξής τρόπο: «Αι καλαί αγγελίαι παχύνουσι τα οστά.» (Α.Σ.Μ.) Και η διόρθωσις που οδηγεί σε πνευματική υγεία περιγράφεται ως πραϋντική και θεραπευτική από τον ψαλμωδό όταν λέγη: «Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι έλαιον επί την κεφαλήν· ας μη αρνηθή τούτο η κεφαλή μου.» (Ψαλμός 141:5, Α.Σ.Μ.) Και ότι σημαίνει μέσον θεραπείας φανερώνεται όταν ο καλός Σαμαρείτης έχυσε έλαιον και οίνον μέσα στις πληγές του ανθρώπου που τον είχαν παραμονεύσει λησταί. (Λουκάς 10:34) Οι πρεσβύτεροι, λοιπόν, της εκκλησίας πρέπει ν’ αλείψουν τον πνευματικώς ασθενή με έλαιον με την έννοια τού να διεγείρουν τη ζωτικότητά του με τον πραϋντικόν, θεραπευτικόν, παρηγορητικόν, επανορθωτικόν λόγον του Θεού.

5. Πώς το κάνουν αυτό «εν τω ονόματι του Ιεχωβά»; Και με ποιο αποτέλεσμα;

⁵ Πρέπει να το κάμουν αυτό εν τω ονόματι του Ιεχωβά. Δηλαδή, με πιστότητα στον Ιεχωβά Θεό και σύμφωνα με τον σκοπό του, έτσι ώστε να βοηθήσουν τον πνευματικώς ασθενή να αναλάβη και να έχη μερίδα εκ νέου στη διεκδίκησι του ονόματος του Θεού και στο ν’ αποδειχθή ο Διάβολος ψευδής θεός και ψεύστης. Αυτοί οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσεύχονται με πίστι, έχοντας πεποίθησι ότι ο λόγος του Θεού είναι ορθός και έχει δύναμι για να βοηθήση τον ασθενή να δη την πλάνη του δρόμου που ακολουθεί και να αναγνωρίση τον ορθό δρόμο. Μια τέτοια ενωμένη προσευχή πίστεως, μαζί με την ενισχυτική εφαρμογή του λόγου του Θεού, θα καταστήση υγιές το πρόσωπο που ασθενεί πνευματικώς. Θα οικοδομήση την πεποίθησί του στην επαγγελία του Θεού και στην ορθότητα του λόγου και της οδού του Θεού, και θα τον αποκαταστήση στην οδόν αυτή. Έτσι «ο Ιεχωβά θέλει εγείρει αυτόν», δίνοντας του δύναμι να βαδίση στην οδόν της αληθείας και της δικαιοσύνης, και ανυψώνοντάς τον από την αθυμία του και την αίσθησι ότι είναι εγκαταλελειμμένος από τον Θεό. Η πνευματική του ασθένεια μπορεί να ωφείλετο στο ότι απέκτησε την κακή συνήθεια να παραμελή το να συνέρχεται με τον λαόν του Θεού ή να ωφείλετο στην παράλειψί του να τρέφεται τακτικά με τον λόγον του Θεού και τη συμμετοχή στην ενεργό υπηρεσία. Ή μπορεί να είχε διαπράξει μερικά σοβαρά αμαρτήματα για τα οποία ετέθη έξω από την ευνοϊκή σχέσι με τον Θεό και την οργάνωσί του. Αλλά τώρα αν ανταποκριθή στην προσευχή που προσφέρθηκε ενωμένα από τους πιστούς πρεσβυτέρους και στην εξυγιαντική διέγερσι της επιπλήξεως, της διορθώσεως και της προτροπής που προέρχεται από τον λόγον του Θεού, και αλλάξη πορεία και αναλάβη το σωστό δρόμο, οι αμαρτίες που διέπραξε θα του συγχωρηθούν τότε. Αυτή η συγχώρησις δεν βασίζεται σε κάποια αυτοδικαίωσι μέσα του, αλλά βασίζεται στη δικαία θυσία του Ιησού υπέρ αμαρτιών.—1 Ιωάννου 1:7 έως 2:2.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

6. Σε ποιους, λοιπόν, μπορούμε να εξομολογούμεθα τις αμαρτίες μας; Έχει αξία τότε η προσευχή μας;

⁶ Συνεπώς, σε άμεση αντίθεσι με τη μυστική εξομολόγησι που γίνεται από μερικά θρησκευτικά συστήματα, ο Ιάκωβος μάς διδάσκει: «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας, και εύχεσθε υπέρ αλλήλων δια να ιατρευθήτε. Πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.» (Ιάκωβος 5:16) Αφού η ασθένεια σχετίζεται με αμαρτίες, είναι προφανές ότι η έλλειψις υγείας είναι πνευματική και όχι σωματική. Αλλιώς, εκείνοι που αμαρτάνουν στον Θεόν θα ήσαν όλοι σε καταστάσεις σοβαράς σωματικής ασθενείας ή νόσου. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Συχνά οι αμαρτωλοί του κόσμου βρίσκονται σε πολύ καλύτερη σωματική υγεία από τους πιστούς δούλους και μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού. Για να παραστήση τη δύναμι των προσευχών ενός δικαίου, όχι ενός ασθενούς από αμαρτία ο Ιάκωβος υπενθυμίζει την προσευχή του Ηλία: «Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς, και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη· και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ· και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν, και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.» (Ιάκωβος 5:17, 18) Η γη του Ισραήλ είχε κτυπηθή με ξηρασία και πείνα επειδή το έθνος ήταν πνευματικώς ασθενές και δεν ήταν σε αρμονία με τον Ιεχωβά Θεό. Ο Ηλίας εζήτησε την δια πυρός δοκιμή για ν’ αποδείξη ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός, και όταν ο λαός στο Όρος Κάρμηλον το ανεγνώρισε αυτό και εκραύγασε «ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός,» και τότε μετέφερε τους δαιμονισμένους προφήτας του Βάαλ για να εκτελεσθούν, ο Ηλίας προσευχήθηκε να έλθη βροχή στη γη τους. Ήλθε. Με αδιάσειστη πίστι προσευχήθηκε επτά φορές γι’ αυτό το θαύμα της βροχής. Η προσευχή φέρνει αποτέλεσμα.

7. Πώς εκείνοι που εξομολογούνται τις αμαρτίες θεραπεύονται με τέτοια προσευχή; Από τι σώζει αυτή η αποκατάστασις τους αποπλανημένους;

⁷ Με το να προσευχώμεθα, λοιπόν, για κείνους που είναι πνευματικώς ασθενείς και που απερίφραστα εξομολογούνται τις αμαρτίες τους σε μας και ζητούν την πνευματική μας βοήθεια, αυτοί ‘μπορούν να ιατρευθούν’ έτσι πνευματικώς. Αυτό τους σώζει από το να πέσουν σε πνευματικό θάνατο που θα απέληγε στην εξαφάνισί τους από κάθε μέλλουσα ζωή. Στην περίπτωσί τους ο Παντοδύναμος Θεός θα κατέστρεφε «και ψυχήν και σώμα εν τη γεέννη». (Ματθαίος 10:28) Για να μας ενθαρρύνη να βοηθούμε έτσι τους αδελφούς που είναι πνευματικώς ασθενείς και σε κίνδυνο τρομερών συνεπειών, ο Ιάκωβος τελειώνει την επιστολή του με την εξής ισχυρή υπόμνησι: «Αδελφοί, εάν τις μεταξύ σας αποπλανηθή από της αληθείας [πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την πνευματική ασθένεια], και επιστρέψη τις αυτόν, ας εξεύρη ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού, θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (Ιάκωβος 5:19, 20) Οι αμαρτίες εκείνες που εξομολογήθηκε το πνευματικώς άρρωστο άτομο και από τις οποίες προσευχηθήκατε να θεραπευθή, θα καλυφθούν. Ο Θεός δεν θα τις ενθυμηθή πλέον, αλλά θα ανανεώση τις ειρηνικές του σχέσεις με τον αμαρτωλόν που επέστρεψε. Η κάλυψις αυτή των αμαρτιών γίνεται με το αίμα του Ιησού που ακυρώνει τις αμαρτίες, αλλά η προσευχή σας συνέβαλε στο να κινηθή η θεία διευθέτησις των πραγμάτων προς ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Για ένα τέτοιο προνόμιο υπηρεσίας που σώζει ζωή, μπορείτε να είσθε πολύ ευγνώμονες.

«ΣΚΟΛΟΨ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ»

8, 9. Μπορούμε να προσευχώμεθα για τη σωματική μας ασθένεια; Πώς ενήργησε ο Παύλος σχετικά με τούτο;

⁸ Αλλά δεν έχομε επίσης το προνόμιο να προσευχώμεθα στον Θεό όταν είμεθα σωματικώς ασθενείς και να του μιλούμε για την ασθένεια μας αυτή; Ναι, έχομε. Αλλά δεν πρέπει να προσευχώμεθα για θεία θεραπεία. Η εποχή για τέτοια θεραπεία επέρασε. Αυτό το χάρισμα του πνεύματος παρήλθε με τον θάνατο των αποστόλων και των αμέσων συντρόφων των. Επί πλέον, αυτή η θαυματουργική θεραπεία επρόκειτο να είναι σημείον στους έξω και να ασκήται επάνω σ’ αυτούς. Δεν επρόκειτο να χρησιμοποιήται για την ιδιοτελή άνεσι των πιστών. Οι αληθινοί Χριστιανοί, οι δούλοι του Ιεχωβά Θεού, ασθενούν και αυτοί σωματικώς. Ο λόγος Του το πιστοποιεί αυτό. Ο απόστολος Παύλος είχε κάποια σωματική κατάθλιψι, που την παρωμοίαζε με «σκόλοπα εις την σάρκα». Προσευχήθηκε άραγε γι’ αυτήν; Ή, τόσο έξοχα που ήταν προικισμένος, μήπως απέσπασε ο ίδιος θαυματουργικά αυτόν τον σκόλοπα από τη σάρκα του, ή μήπως ο Θεός το έκαμε αυτό προς χάριν του με θεία δύναμι; Ακούστε τη μαρτυρία του ιδίου του Παύλου:

⁹ «Μη στοχασθή τις εις εμέ ανώτερόν τι αφ’ ό,τι με βλέπει, ή ακούει τι εξ εμού. Και δια να μη υπεραίρωμαι δια την υπερβολήν των αποκαλύψεων, μοι εδόθη σκόλοψ εις την σάρκα, άγγελος Σατάν, δια να με ραπίζη, δια να μη υπεραίρωμαι. Περί τούτου τρις παρεκάλεσα τον Κύριον, δια να απομακρυνθή απ’ εμού· και μοι είπεν, Αρκεί εις σε η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία. Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, δια να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού. Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας υπέρ του Χριστού· διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός.»—2 Κορινθίους 12:6-10.

10, 11. Τι μπορεί να ήταν ο «σκόλοψ» του Παύλου, σύμφωνα με μερικές ενδείξεις;

¹⁰ Τι ήταν ο σκόλοψ του Παύλου στη σάρκα; Μερικοί νομίζουν ότι μπορεί να ήταν πτωχή όρασις ή μια καταθλιπτική πυόρροια του ματιού. Αυτό μπορεί να ήταν ένα επακόλουθο της τυφλώσεως τριών ημερών, με την οποία τον εκτύπησε ο Ιησούς όταν, ως Σαούλ εκ Ταρσού, επορεύετο στη Δαμασκό για να επεκτείνη τον βίαιο διωγμό του στους εκεί Χριστιανούς. Για να σταματήση απότομα τον Σαούλ και να τον πείση αμέσως ότι ο Χριστός είχε αναστηθή σε ουράνια δόξα και ότι εκείνοι τους οποίους εδίωκε ο Σαούλ ήσαν ακριβώς οι ακόλουθοι του ζώντος, δοξασμένου Χριστού, ο Ιησούς θαυματουργικά εμφανίσθηκε σ’ αυτόν στο δρόμο προς τη Δαμασκό. Αλλά ενώ δεν εθανατώθηκε από την οπτασία ή δεν εκάηκαν τα μάτια του ώστε να βγουν από τα κοιλώματά των, είχε όμως να πληρώση ακριβά γι’ αυτήν. Μόνο μ’ ένα άλλο θαύμα αποκαταστάθηκε η όρασίς του. Αλλά πιθανόν σ’ ένα περιωρισμένο βαθμό μονάχα.—Πράξεις 9:1-19.

¹¹ Ο Παύλος φαίνεται ν’ αναφέρεται σε άτονη όρασι όταν γράφη στους Γαλάτας: «Μαρτυρώ προς εσάς ότι, ει δυνατόν, τους οφθαλμούς σας ηθέλετε εκβάλει και δώσει εις εμέ.» Για την ίδια ίσως αιτία προσέθεσε αυτή τη γραμμή σ’ αυτούς: «Ιδετε με πόσον μεγάλα γράμματα [πηλίκοις γράμμασι, Κείμενον] σας έγραψα με την χείρα μου.» (Γαλάτας 4:15· 6:11, Μ.Ν.Κ.) Μπορεί επίσης να ωφείλετο στον ίδιο λόγο το ότι υπαγόρευε τις περισσότερες από τις επιστολές του. Πτωχή όρασις φαίνεται να προδίδεται όταν, στο Ιουδαϊκό δικαστήριο, ενώ εκύτταζε προσεκτικά στο Σανχεδρίν, αποκρίθηκε με οξύτητα στον Αρχιερέα, και έπειτα απολογήθηκε, λέγοντας: «Δεν ήξευρον, αδελφοί, ότι είναι αρχιερεύς· διότι είναι γεγραμμένον “Άρχοντα του λαού σου δεν θέλεις κακολογήσει”.» (Πράξεις 23:1-5) Εν πάση περιπτώσει, ένα πυορροούν, εξασθενημένο ζεύγος ματιών σ’ εκείνες τις μέρες χωρίς ματογυάλια μπορούσε να είναι μεγάλο μειονέκτημα και εμπόδιο για τον Παύλο στο έργο και στη μελέτη. Μπορούσε να τον ενοχλή, να τον κάνη να επιθυμή έντονα τη διόρθωσί του και να τον κάνη να προσεύχεται γι’ αυτό. Η Μία Αμερικανική Μετάφρασις αποδίδει ελεύθερα το «σκόλοψ εις την σάρκα» με το «μια πικρή σωματική κατάθλιψις».

12. Με τι άλλο μπορεί να αντιστοιχή ο σκόλοψ στην σάρκα, του Παύλου;

¹² Αλλά ο «σκόλοψ εις την σάρκα» του Παύλου μπορεί να αντιστοιχή με κάτι που εβασάνιζε τους Ισραηλίτες αφού εισήλθαν στη γη που έρρεε γάλα και μέλι. Στις πεδιάδες του Μωάβ κοντά στον Ιορδάνη ποταμό και απέναντι από τη Γη της Επαγγελίας, ο Μωυσής τους είπε την εξής προειδοποίησι: «Εάν όμως δεν εκδιώξητε τους κατοίκους της γης απ’ έμπροσθέν σας, τότε όσους ηθέλετε αφήσει εξ αυτών να μένωσι, θέλουσιν είσθαι άκανθαι εις τους οφθαλμούς σας, και κέντρα εις τας πλευράς σας, και θέλουσι σας ενοχλεί εν τω τόπω όπου κατοικείτε.» Και ο διάδοχος του Μωυσέως, Ιησούς του Ναυή, επανέλαβε αυτή την προειδοποίησι προτού πεθάνη. (Αριθμοί 33:55· Ιησούς του Ναυή 23:11-13) Οι Ισραηλίτες παρέλειψαν να δώσουν προσοχή σ’ αυτές τις προειδοποιήσεις και δεν προώθησαν την εκστρατεία για την απαλλαγή της γης από τους ειδωλολατρικούς δαιμονολάτρας λαούς, και γι’ αυτό ο Ιεχωβά απέστειλε τον άγγελό του και τους είπε: «Δεν υπηκούσατε εις την φωνήν μου· δια τι επράξατε τούτο; Δια τούτο και εγώ είπα, Δεν θέλω εκδιώξει αυτούς απ’ έμπροσθέν σας· αλλά θέλουσιν είσθαι ως άκανθαι εις τας πλευράς σας, και οι θεοί αυτών θέλουσιν είσθαι παγίς εις εσάς.» (Κριταί 2:2, 3, Α.Σ.Μ.) Έτσι και ο απόστολος Παύλος μπορεί να είχε κάποιον τέτοιον σκόλοπα (άκανθα) στη σάρκα όπως ήσαν εκείνοι οι ειδωλολατρικοί δαιμονολάτραι της Χαναάν που εβασάνιζαν με την παρουσία τους τούς Ισραηλίτες εκείνους που προσπαθούσαν να βαδίσουν στον ίσιο δρόμο σύμφωνα με τον νόμον του Ιεχωβά. Αν έτσι έχη το πράγμα, τι επιτρέπουν οι Γραφές να συμπεράνωμε ότι ήταν αυτός ο «σκόλοψ» του Παύλου;

13, 14. Ποιους, λοιπόν, επιτρέπουν οι Γραφές να θεωρήσωμε ότι ήσαν αυτός ο σκόλοψ;

¹³ Αφού ο Παύλος εδώ έγραφε μια επιστολή στους Κορινθίους που ακολουθούσε την πρώτη του επιστολή στην οποία εξεδήλωνε τη βαθιά του λύπη για τον διχασμό που είχε εισδύσει μεταξύ τους και για το φατριαστικό πνεύμα που τους ωδηγούσε ν’ ακολουθούν ανθρωπίνους ηγέτας, ο «σκόλοψ» μπορεί να ήταν οι «υπερλίαν απόστολοί» των. Αυτοί δεν ήσαν σε αρμονία με τη διδασκαλία του Παύλου, και ηρνούντο την αποστολική ιδιότητα του Παύλου. Ο Παύλος, λοιπόν, είπε στην εκκλησία: «Στοχάζομαι ότι δεν είμαι εις ουδέν κατώτερος των πρωτίστων [υπερλίαν, Κείμενον] αποστόλων. Εάν δε και ήμαι ιδιώτης κατά τον λόγον, αλλ’ ουχί κατά την γνώσιν· αλλ’ εν παντί τρόπω εφανερώθημεν κατά πάντα εις εσάς. Ό,τι δε κάμνω, τούτο και θέλω κάμνει, δια να εκκόψω την αφορμήν των θελόντων αφορμήν· ίνα ευρεθώσιν εις εκείνο δια το οποίον καυχώνται τοιούτοι καθώς και ημείς. Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ουδέν θαυμαστόν· διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζωνται εις διακόνους δικαιοσύνης· των οποίων το τέλος θέλει είσθαι κατά τα έργα αυτών.»—2 Κορινθίους 11:5, 6, 12-15.

¹⁴ Ανέφερε επίσης στην εκκλησία της Γαλατίας τους ανθρώπους εκείνους που ενεργούσαν διαβρωτικά εναντίον του έργου του Παύλου και το απειλούσαν με καταστροφή μεταξύ των εκεί Χριστιανών. Είπε, λοιπόν: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου όστις σας εκάλεσε δια της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον· το οποίον δεν είναι άλλο· αλλ’ υπάρχουσι τινές οι οποίοι σας ταράττουσι, και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού . . . Καθώς προείπομεν και τώρα πάλιν λέγω, Εάν τις σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον παρελάβετε, ας ήναι ανάθεμα.» «Είθε να αποκοπώσιν οι ταράττοντές σας.» «Εις το εξής μηδείς ας μη δίδη εις εμέ ενόχλησιν· διότι εγώ βαστάζω τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου.»—Γαλάτας 1:6-9· 5:12· 6:17.

15, 16. (α) Πώς ήταν ο σκόλοψ «άγγελος Σατάν»; (β) Τι προσευχήθηκε, λοιπόν, ο Παύλος, και πώς απήντησε ο Κύριος και το εδέχθηκε αυτό ο Παύλος;

¹⁵ Ο Παύλος αποκαλεί τον «σκόλοπα εις την σάρκα» «άγγελον Σατάν, δια να με ραπίζη, δια να μη υπεραίρωμαι». Και τέτοιοι θα ήσαν αυτοί οι ψευδαπόστολοι και ταραχοποιοί και αρνηταί της αποστολικής ιδιότητος και του έργου του Παύλου, για να τον συγκρατούν από το να έχη υπερβολική καύχησι για τη διακονία του. Εξ άλλου, αν ο «σκόλοψ» ήταν μια αμετακίνητη κατάθλιψις των ματιών του ή άλλου μέρους του σώματός του, θα εχρησίμευε ως ένας άγγελος του Σατανά για να τον κεντά με απαισιοδοξία ή μ’ ένα αίσθημα κατωτερότητος και μια εύλογη αποθάρρυνσι. Οποιαδήποτε κι αν ήταν η φύσις του «σκόλοπος», ο Παύλος προσευχήθηκε τρεις φορές να του αφαιρεθή. Κάτι που πρέπει να τονισθή είναι, ότι προσηύχετο σ’ έναν καιρό που το χάρισμα του πνεύματος για θεραπεία εδίδετο και ενηργείτο ακόμη. Ο σκόλοψ, ο άγγελος του Σατανά, εξησθένιζε τον Παύλο. Θα ήταν χαρούμενος αν απηλλάσσετο απ’ αυτόν.

¹⁶ Αλλά ο Κύριος δεν απήντησε στην τριπλή προσευχή του. Αντί τούτου, τον ενίσχυσε με τα εξής λόγια: «Αρκεί εις σε η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία.» Επειδή ο Παύλος αφέθηκε αδύνατος λόγω του ότι δεν του αφαιρέθηκε ο σκόλοψ, αυτό έδωσε στον Κύριο την ευκαιρία να δώση στον Παύλο τη δύναμι να εκτελέση έργα που δεν ήσαν δικά του, ατομικά του. Έτσι ο Κύριος μπορούσε να καταδείξη τι ήταν εις θέσιν να πράξη μ’ έναν πιστό δούλο που τον περιέπλεκε μια οδυνηρή αδυναμία. Αυτό παρέσχε απόδειξι ότι η δύναμις του Χριστού ‘επεσκίαζε’ τον απόστολό του. Η κατανόησις τούτου μετέβαλε τη διανοητική άποψι των πραγμάτων για τον Παύλο. Αντί να θλίβεται περαιτέρω για την έμμονη αδυναμία του, ο Παύλος έλεγε: «Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, δια να κατοικήση εν εμοί [επισκηνώση επ’ εμέ, Κείμενον] η δύναμις του Χριστού. Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στενοχωρίας υπέρ του Χριστού.» Γιατί αυτό, Παύλε; «Διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός.» Αφού ήταν αυτός καθ’ εαυτόν αδύνατος σωματικώς, έπρεπε να είναι δυνατός με τη δύναμι του Χριστού που τον εστέγαζε σαν σκηνή.

ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΙ

17. Πώς εκοπίαζε, εν τούτοις, ο Παύλος, και τι μας δείχνει η περίπτωσίς του και η στάσις του;

¹⁷ Ο Παύλος απέτυχε να λάβη θεία θεραπεία απ’ αυτή την άποψι, αλλά όχι γιατί του έλειπε η πίστις. Εν τούτοις, εκοπίασε πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε από τους υπολοίπους αποστόλους. Η περίπτωσίς του δείχνει ότι δεν είναι ανάγκη να έχωμε θεία θεραπεία των σωματικών μας αναπηριών και ασθενειών για να κατορθώσωμε κάτι στην ενεργό υπηρεσία ως μάρτυρες του Υψίστου Θεού. Ο Παύλος έδωσε παράδειγμα του τι μπορεί ο Θεός δια του Χριστού να επιτελέση μ’ έναν άνθρωπο που καταθλίβεται από ένα σκόλοπα στη σάρκα, ο οποίος αποτελεί μια αδυναμία γι’ αυτόν. Όπως και ο Παύλος, μπορούμε να είμεθα ευτυχείς για ό,τι επιτελεί ο Κύριος μέσω ημών παρά τις ασθένειές μας, τις ανικανότητες ή τις αδυναμίες, που θεία θεραπεία δεν μπορεί σήμερα να τις απομακρύνη από μας. Αν κατορθώνωμε κάτι παρ’ όλα αυτά, είμεθα υποχρεωμένοι να συμπεράνωμε ότι ο Κύριος ήταν εκείνος που το επετέλεσε μέσω ημών, και όχι εμείς οι ίδιοι. Αυτό μας φυλάττει από το να γίνωμε υπερήφανοι και φυσιωμένοι. Μας υπενθυμίζει ότι είμεθα ισχυροί να πράξουμε κάτι μόνο με τη δύναμι που εκτείνεται σαν προπέτασμα πάνω από μας. Επιτρέπει στη δύναμι του Θεού μέσω του Χριστού να γίνη τελεία σε ενέργεια μέσω ημών, απέναντι της παραδεδεγμένης αδυναμίας μας. Γι’ αυτό το λόγο η δόξα για ό,τι επιτελούμε αξίζει ν’ αποδοθή στον Θεό μέσω του Χριστού. Η διακονία μας ως δούλων του και μαρτύρων του είναι ένας ένδοξος θησαυρός, και μπορούμε τώρα να εκτιμήσουμε γιατί αυτός ο θησαυρός είναι εμπιστευμένος σε πλάσματα της γης που είναι σαν οστράκινα σκεύη. Ο Παύλος εξηγεί: «Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, δια να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού, και ουχί εξ ημών.»—2 Κορινθίους 4:1, 7.

18. Σε αρμονία με τούτο, τι δείχνουν οι εκθέσεις υπηρεσίας του 1951;

¹⁸ Οι εκθέσεις υπηρεσίας της σύγχρονης εποχής δείχνουν ότι ο Θεός επιτελεί ένα ισχυρό έργο μέσω ανδρών και γυναικών και παιδιών που είναι τελείως αφωσιωμένοι σ’ αυτόν, αλλά που εμποδίζονται από κάποιο σωματικό ελάττωμα. Έχουν αρκετή αλήθεια ώστε να μην προσεύχωνται και περιμένουν από τον Θεό να κάμη το θαύμα της θείας θεραπείας και να τους απαλλάξη από εκείνο που ενοχλεί και παρεμποδίζει τα σώματά τους, προτού προσπαθήσουν να επιτελέσουν κάτι στην υπηρεσία του. Δεν έχουν ανάγκη να απομακρύνη η δύναμις της θείας θεραπείας τις σωματικές τους αναπηρίες και ελλείψεις, για να πεισθούν ή να πείσουν άλλους ότι έχουν την αλήθεια και είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Όπως ακριβώς βρίσκονται, προσπαθούν να υπηρετήσουν ως διάκονοι των καλών νέων της βασιλείας Του που πρέπει τώρα να κηρυχθούν σε όλο τον κόσμο. Έτσι σήμερα άρρωστοι και ανάπηροι στις φορητές πολυθρόνες τους ή στα κρεββάτια τους δίνουν μαρτυρία για την ερχόμενη Βασιλεία με οποιοδήποτε μέσον και σε οποιοδήποτε πρόσωπο επιτρέπουν οι περιορισμένες συνθήκες τους. Μιλούν σε όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί τους, γράφουν επιστολές, ταχυδρομούν ή διαθέτουν έντυπα, τηλεφωνούν, χρησιμοποιούν συνθηματική γλώσσα, κλπ. Αυτοί αναφέρουν το χρόνο που αφιερώνουν έτσι στη μαρτυρία, και έχουν καταγραφή ανάμεσα στους 375.000 και πλέον δραστηρίους μάρτυρας που ο Παντοδύναμος ήγειρε σ’ αυτό το έτος 1951.

19. Εκτός από εκείνους που είναι περιωρισμένοι, τι κάνουν άλλοι που παρεμποδίζονται επίσης, και τι αποδεικνύουν έτσι;

¹⁹ Αυτοί που βρίσκονται έτσι περιωρισμένοι δεν πρέπει να παραμελούνται. Πρέπει να φροντίζωμε γι’ αυτούς, να συνεργαζώμεθα μαζί τους, να τους εφοδιάζωμε με ό,τι χρειάζονται για την υπηρεσία, να τους προμηθεύωμε πνευματική τροφή με προσωπική επίσκεψι και με άλλα μέσα. Εκτός από άτομα που βρίσκονται σε νοσοκομεία, σε δωμάτια ασθενών και σε άλλους τόπους περιορισμού και που αφήνουν το φως της αληθείας της Βασιλείας να λάμπη, υπάρχουν και άλλοι που είναι τυφλοί, που είναι κωφάλαλοι, που είναι ανάπηροι ή παρεμποδίζονται και καταθλίβονται με άλλον τρόπο. Αυτοί, εν τούτοις, βγαίνουν στον αγρό και διακηρύττουν τη Βασιλεία και επιτελούν μια ισχυρή μαρτυρία, και όλα αυτά εις απόδειξιν της δυνάμεως του Θεού μέσα στην αδυναμία. Κανένας λοιπόν απ’ αυτούς δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνεται. Ας προωθήσουν τις λαμπρές τους προσπάθειες και ας θέσουν σε δοκιμή τη δύναμι του Θεού. Με τούτο λαμβάνουν μέρος στο ν’ αποδείξουν ότι συμβαίνει εκείνο ακριβώς που δηλώνει ο Ζαχαρίας 4:6: «Ουχί δια δυνάμεως, ουδέ δια ισχύος, αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Α.Σ.Μ.

20. Τι θα γίνη με τα περαιτέρω ερωτήματα που αφορούν την ασθένεια και τη θεία θεραπεία;

²⁰ Ωστόσο, τα ερωτήματα που αφορούν την ασθένεια και τη θεία θεραπεία είναι περισσότερα από όσα μπορούμε να εξετάσωμε σ’ αυτό το τεύχος της Σκοπιάς. Ενδιαφέρεσθε να παρακολουθήσετε την εξέτασί τους στο επόμενο τεύχος μας; Το πιστεύομε. Οι απορίες σας, λοιπόν, που δεν έλαβαν απάντησι έως τώρα σε όσα εξετέθησαν πιο πάνω, είναι πολύ πιθανόν ότι θα ικανοποιηθούν με όσα έχομε ακόμη να πούμε.