Τι Απαιτείται για να Κατανοήται η Βίβλος;

Η τακτική ανάγνωσις της Γραφής είναι ένα καλό πράγμα. Αλλά για να ωφεληθήτε πλήρως από την ανάγνωσί σας, πρέπει να την κατανοήτε.

ΕΝΑΣ Χριστιανός διάκονος πήγαινε από σπίτι σε σπίτι σ’ έναν από τους πτωχότερους τομείς του Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης, συνιστώντας τη μελέτη της Γραφής. Στο κατώφλι μιας πόρτας μια κυρία είπε, «Έχομε ήδη μια Γραφή!» και συγχρόνως προχώρησε αμέσως να φέρη έξω ένα θαυμάσια στολισμένο κουτί από πολυτελές χαρτόνι. Το άνοιξε με υπερηφάνεια κι επέδειξε μια μεγάλη Γραφή Μεταφράσεως Ντουαί με άφθονες ανάγλυφες επιγραφές, η οποία περιείχε πολλές έγχρωμες εικόνες. «Επλήρωσα σαράντα δόλλάρια γι’ αυτή», εβεβαίωσε η κυρία τον επισκέπτη διάκονο. Την εδιάβαζε, όμως;

Σε τι ωφελεί ο Λόγος του Θεού, η Γραφή, στο σπίτι, αν δεν διαβάζεται—και περισσότερο απ’ αυτό, αν δεν κατανοήται; Διότι, πώς μπορεί η Γραφή να αυξήση την πίστι μας στον Θεό και στον Ιησού Χριστό, όταν δεν κατανοούμε αυτό που διαβάζομε; Και το πιο σπουδαίο απ’ όλα είναι να εφαρμόζωμε τις αρχές της Γραφής στη ζωή μας. Πώς μπορούμε να το κάνωμε αυτό, αν δεν την κατανοούμε;

Πάρα πολλά άτομα νομίζουν ότι είναι αρκετό να έχουν μια Γραφή στο σπίτι τους και γι’ αυτό δεν σκέπτονται και πολύ να την διαβάσουν και να εξοικειωθούν με τα περιεχόμενά της. Ή, βρίσκουν τον εαυτό τους τόσο πολύ απησχολημένο με τις καθημερινές φροντίδες, ώστε ουδέποτε πραγματοποιούνται οι προθέσεις των να διαβάσουν τη Γραφή. Συνήθως, ολίγη ενθάρρυνσι λαμβάνουν από τους θρησκευτικούς ηγέτας των· είτε διότι αυτοί στερούνται πίστεως στη Γραφή ως τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού, είτε διότι συναισθάνονται την ανικανότητά τους ν’ απαντήσουν σ’ ερωτήσεις που οι ενορίται των θα μπορούσαν να υποβάλουν αν εδιάβαζαν τη Γραφή.

Έτσι, όταν ένας κληρικός μιας Αγγλικανικής εκκλησίας στον Καναδά έκαμε έναρξι μιας Γραφικής μελέτης μ’ ένα γυναικείο όμιλο, αυτές κατ’ επανάληψιν έφεραν σε δύσκολη θέσι τον κληρικό τους με το να πηγαίνουν σ’ αυτόν μ’ ερωτήσεις, στις οποίες δεν μπορούσε ν’ απαντήση. Όταν εζήτησε βοήθεια από τον επίσκοπό του, την πρώτη φορά του ελέχθη ότι η ‘Τριάς, ο μύθος της δημιουργίας και ο μύθος της γεννήσεως του Χριστού δεν είναι ζητήματα υποκείμενα σε μεγάλη εξονυχιστική έρευνα’. Και όταν ο κληρικός υπέβαλε ακόμη περισσότερες ερωτήσεις στον επίσκοπό του σχετικές με ερωτήματα που έκαμαν τα μέλη του ομίλου αυτού, του ελέχθη, «Κλείστε αυτή τη μελέτη, ειδεμή, θα πρέπει να κλείσετε την εκκλησία σας!»

Γιατί όλη αυτή η έλλειψις κατανοήσεως της Γραφής; Ένας από τους κυρίους λόγους τούτου είναι το ότι απέτυχαν να εκτιμήσουν τη σπουδαιότητα του αγίου πνεύματος του Θεού. Είναι αναγκαίο να κατανοούμε τη Γραφή, αφού πρωτίστως ο Θεός εχρησιμοποίησε το πνεύμα του για να εμπνεύση ανθρώπους να καταγράψουν τις σκέψεις Του. Ο Δαβίδ, εκείνος ο Βιβλικός συγγραφεύς, είπε: «Πνεύμα Ιεχωβά ελάλησε δι’ εμού, και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσης μου.» Ναι, «Δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» Αυτό το άγιο πνεύμα δεν είναι πρόσωπο, αλλά μπορεί να παρομοιωθή μ’ ένα δυνατό ηλεκτρικό ρεύμα που δεν είναι ορατό, ή με τα αόρατα σήματα της τηλεοράσεως, του ραδιοφώνου ή του ραντάρ που εξαποστέλλουν πληροφορίες και τα οποία απαιτούν ένα ωρισμένο είδος δέκτου για να αναπαραχθούν.—2 Σαμ. 23:2, ΜΝΚ· 2 Πέτρ. 1:20, 21.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

Αλλά δεν εγκαταλειπόμεθα στο να κάνωμε απλώς λογίκευσι πάνω στο θέμα. Ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού μάς λέγει σαφώς ότι το άγιο πνεύμα του βοηθεί στην κατανόησι του Λόγου του: «“Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν”. Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά δια του πνεύματος αυτού· επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού.» (1 Κορ. 2:9, 10) Παρομοίως ο Ιησούς, λίγο προτού αφήση τους αποστόλους του, τους εβεβαίωσε: «Ο . . . παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.» «Το πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν.»—Ιωάν. 14:26· 16:13.

Πολλά είναι τα παραδείγματα στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές που θα μπορούσαν να παρουσιασθούν για να δείξουν ότι το πνεύμα του Θεού είναι αναγκαίο προς κατανόησι της αληθείας όσον αφορά τον Θεό και τον Χριστό. Ασφαλώς, ακόμη και προτού να εκχύση ο Θεός το άγιο πνεύμα του για να χρίση τους ακολούθους του Χριστού την ημέρα της Πεντηκοστής, αυτό είχε αποδειχθή αληθινό. Μια περίπτωσις στο σημείο αυτό είναι η χρονική στιγμή, που ο Ιησούς ρώτησε τους αποστόλους του, ποιος πίστευαν πώς είναι αυτός και ο Πέτρος απήντησε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Μήπως ο Πέτρος είχε φθάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα βασιζόμενος απλώς σε δική του σπουδή, λογίκευσι ή παρατήρησι; Όχι, αλλά μέσω της βοηθείας του αγίου πνεύματος του Θεού, όπως ακριβώς έδειξε ο Ιησούς όταν του είπε: «Σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς.»—Ματθ. 16:16, 17.

Βεβαίως, ότι το άγιο πνεύμα βοηθούσε στην κατανόησι του Λόγου του Θεού κατεδείχθη αναμφιβόλως την ημέρα της Πεντηκοστής, το 33 μ.Χ. Εκεί ο Πέτρος κατέστη ικανός να αναφέρη και να εφαρμόση ορθώς μερικές προφητείες, που δεν είχαν κατανοηθή προηγουμένως, όπως εκείνη που βρίσκεται στον Ιωήλ 2:28-32, που λέγει ότι ο Ιεχωβά Θεός θα εξέχεε μέρος του πνεύματός του «επί πάσαν σάρκα», και προφητείες στους Ψαλμούς που εφηρμόζοντο και εξεπληρώθησαν από τον Ιησού Χριστό.—Πράξ. 2:17-21, 27, 34, 35.

Παρομοίως, με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού έγινε γνωστόν ότι όχι μόνον Ιουδαίοι αλλ’ επίσης και Εθνικοί, που επίστευσαν, θα μπορούσαν να είναι στη γραμμή για να λάβουν την τιμή να συνενωθούν με τον Μεσσία: «Το οποίον [μυστήριον] εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη δια πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας, να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα . . . εν τω Χριστώ.»—Εφεσ. 3:5, 6.

Μια ιδιαιτέρως καταπληκτική περίπτωσις, που δείχνει πώς το πνεύμα του Θεού βοηθεί τους Χριστιανούς να κατανοήσουν τον Λόγον του Θεού φαίνεται στην αναγραφή μιας συναθροίσεως που διεξήχθη από τους αποστόλους και άλλους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ. Αυτοί, που αποτελούσαν το ορατό κυβερνών σώμα της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας σε όλο τον κόσμο συνήλθαν για να εξετάσουν το ζήτημα, κατά πόσον οι προερχόμενοι από τα Έθνη πιστοί έπρεπε να περιτέμνωνται. Αφού ερεύνησαν το τι είχαν να πουν οι Γραφές και άκουσαν την μαρτυρία των αποστόλων σχετικά με το πώς ο Θεός έδιδε το άγιο πνεύμα του στους Εθνικούς πιστούς, έστειλαν μια επιστολή στην οποίαν ανεφέροντο τα ακόλουθα: «Διότι εφάνη εύλογον εις το άγιον πνεύμα και εις ημάς, να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων», και ούτω καθεξής. Εδώ, λοιπόν, έχομε ένα παράδειγμα του διαφωτισμού του αγίου πνεύματος του Θεού, το οποίον πνεύμα ερευνά τα βάθη του Θεού, κατά το ότι κατηύθυνε αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς να κάμουν μια πλήρη έρευνα της Γραφής και των γεγονότων και κατόπιν τους εβοήθησε να φθάσουν στο ορθό συμπέρασμα.—Πράξ. 15:1-29.

Το γεγονός είναι ότι ούτε οι άνθρωποι που ενεπνεύσθησαν να γράψουν τις προφητείες, ούτε και άγγελοι ακόμη, μπορούσαν να τις κατανοήσουν μέχρι του ωρισμένου καιρού του Θεού, οπότε απεσαφηνίσθησαν με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού: «Εις τους οποίους απεκαλύφθη ότι ουχί δι’ εαυτούς, αλλά δι’ ημάς υπηρέτουν αυτά, τα οποία τώρα ανηγγέλθησαν προς εσάς δια των κηρυξάντων το ευαγγέλιον εις εσάς εν πνεύματι αγίω τω αποσταλέντι απ’ ουρανού, εις τα οποία επιθυμούσιν οι άγγελοι να παρακύψωσι.»—1 Πέτρ. 1:10-12.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΛΑΒΕΤΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Εφόσον είναι σπουδαίο να κατανοήσωμε τον Λόγον του Θεού και είναι ανάγκη να έχωμε το πνεύμα του Θεού για να τον κατανοήσωμε, πώς μπορούμε να λάβωμε το πνεύμα του Θεού; Πρώτ’ απ’ όλα με το να προσευχώμεθα γι’ αυτό, όπως μάλιστα έδειξε ο Ιησούς: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;»—Λουκ. 11:13.

Προφανώς, αυτό υπονοεί ότι έχομε την ορθή διανοητική στάσι όταν προσερχώμεθα στη μελέτη του Λόγου του Θεού. Δεν μπορούμε να είμεθα γεμάτοι με το πνεύμα του κόσμου, που είναι άπληστο, λάγνο, υλιστικό, επικριτικό, δύστροπο, επιπόλαιο και ανευλαβές και να περιμένωμε να κατανοήσωμε τη Γραφή. Πράγματι, η Γραφή μάς βεβαιώνει ότι «ουδείς . . . θέλει νοήσει.» Μόνο με το να πλησιάζωμε τον Λόγο του Θεού με το πνεύμα της ταπεινοφροσύνης και του σεβασμού, με σοβαρότητα, με ανοικτή διάνοια και με συναίσθησι της πνευματικής ανάγκης, μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα τον κατανοήσωμε και θα τον εκτιμήσωμε.—Δαν. 12:10· Ματθ. 5:3.

Αλλά καθώς αποβλέπομε στον Θεό για το άγιο πνεύμα του, δεν μπορούμε να παραβλέψωμε τον τρόπο του Θεού, με τον οποίον μεταδίδει το πνεύμα του. Δεν πρέπει μόνον να μελετούμε τον Λόγο του Θεού, να έχωμε την ορθή διανοητική στάσι και να προσευχώμεθα για το πνεύμα του Θεού, αλλά πρέπει και ν’ αναγνωρίζωμε την ορατή οργάνωσι του Θεού. Ο Θεός είναι συνεπής, Θεός τάξεως, όχι Θεός ακαταστασίας, καθώς μας βεβαιώνει ο Λόγος του. (1 Κορ. 14:33) Δεν μεταδίδει το άγιο πνεύμα του, και μια κατανόησι κι εκτίμησι του Λόγου του χωριστά από την ορατή του οργάνωσι. Έτσι, ο Κορνήλιος, ο πρώτος Εθνικός προσήλυτος, δεν απέκτησε κατανόησι του ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας ούτε έλαβε το άγιο πνεύμα απλώς ως αποτέλεσμα των ιδίων του προσευχών, της προσεκτικής αναγνώσεως του Λόγου του Θεού και των δώρων τού ελέους, αλλ’ εχρειάζετο να έλθη σ’ επαφή με τη Χριστιανική οργάνωσι, την οποίαν ο Θεός χρησιμοποιούσε ως πράκτορά του· και γι’ αυτόν τον λόγο έστειλε ο Θεός τον Πέτρο στον Κορνήλιο. Μόνον τότε ο Κορνήλιος και ο οίκος του έλαβαν το άγιο πνεύμα του Θεού και κατανόησι.—Πράξ. 10:1-48.

Πρέπει να περιμένωμε το ίδιο και σήμερα; Μάλιστα, διότι ο Ιησούς επροφήτευσε ότι θα είχε έναν ορατό πράκτορα επάνω στη γη στον καιρό του τέλους αυτού του συστήματος πραγμάτων όπου τώρα βρισκόμεθα: «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» Το περιοδικό, που διαβάζετε τώρα, είναι μέρος της πνευματικής τροφής που εκείνος ο «δούλος» προμηθεύει τώρα, στον παρόντα καιρό.—Ματθ. 24:45-47.

Λοιπόν, μπορούμε να δούμε ότι δεν είναι αρκετό να έχωμε μια ωραία Γραφή, που έχει τεθή κατά μέρος μέσα σ’ ένα κουτί από πολυτελές χαρτόνι, ούτε ακόμη και να την διαβάζωμε απλώς. Η Γραφή πρέπει να κατανοήται, αν πρόκειται να μας χαρίση πίστι και αν πρόκειται να γίνωμε ικανοί να την εφαρμόσωμε στη ζωή μας. Για να μπορέσωμε δε να την κατανοήσωμε, χρειαζόμεθα τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού, για το οποίο μας λέγεται να προσευχώμεθα. Εν τούτοις, για ν’ απαντήση ο Θεός στις προσευχές μας για το πνεύμα του, πρέπει να συμμορφωθούμε με τους όρους του, μεταξύ των οποίων είναι η αναγνώρισις του ορατού αγωγού, τον οποίον σήμερα χρησιμοποιεί γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό.