Κάμετε εις τους Πόδας Σας Ευθείας Οδούς

 1. Πώς ωνομάσθηκε η χρονική περίοδος, η οποία άρχισε από το 1914;

ΣΤΟ ΕΤΟΣ 1914 άρχισε η πιο ριζική αλλαγή στην ιστορία του ανθρώπου. Ακόμη και αν την ιδή κανείς χωριστά από την προφητεία της Αγίας Γραφής, η οποία το χαρακτηρίζει ως την αρχή του τέλους αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων, η περίοδος των γεγονότων που άρχισε στο έτος εκείνο είναι χωρίς προηγούμενο. Κατάλληλα ωνομάσθηκε «ο αιών της βίας.»

 2. Ποια διαφορά μπορεί ένας να ιδή στις διαδοχικές γενεές από το 1914 σε συμπαραβολή με προηγούμενες εποχές;

² Στους αρχαίους χρόνους, τα έθιμα λίγο μόνο άλλαζαν από γενεά σε γενεά, έτσι ώστε επί εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες χρόνια, οι γυιοί ζούσαν πολύ όμοια με τους πατέρες. Αλλ’ αρχίζοντας από τον καιρό της λεγομένης Μεταρρυθμίσεως, κάθε διαδοχική γενεά θέλησε να οικοδομήση, να προχωρήση πέραν από ό,τι είχε ήδη γίνει, έτσι ώστε πραγματική πρόοδος προέκυψε από την εποχή εκείνη κι εμπρός ως το 1914. Από το 1914, όμως, το κάθε τι άρχισε να πηγαίνη ανάποδα, τόσο ώστε ένας ειδησεογράφος αναγκάσθηκε να παραδεχθή: «Το τελευταίο πλήρως ‘φυσιολογικό’ έτος στην ιστορία ήταν το 1913, το έτος που προηγήθηκε από την έναρξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.» Όχι ότι δεν έγιναν μεγάλες επιστημονικές πρόοδοι. Αλλά η πρόοδος στην ανάπτυξι των κοινωνικών σχέσεων επάνω σε άτομα καθώς και σε διεθνή επίπεδα ξέσπασε το 1914 στον χειρότερο πόλεμο που είχε γνωρίσει ως τότε ο κόσμος και έχει εκφυλισθή από τότε σ’ αυτό που κοινώς θεωρείται στην εποχή μας ότι βρίσκεται κοντά στην αναρχία.

 3. (α) Ποιες συνθήκες προείπε ο Παύλος για τον παρόντα καιρό, και ποια συμβουλή προσέθεσε; (β) Ποιες διαφορετικές αντιδράσεις υπάρχουν σ’ αυτές τις συνθήκες;

³ Μια εξέχουσα προφητεία, η οποία προλέγει αυτόν τον «αιώνα της βίας» και την πολύ διαδεδομένη ηθική του κατάπτωσι, είναι εκείνη η οποία βρίσκεται στην δευτέρα επιστολή του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής»· και κατόπιν ο Παύλος προσθέτει: «και τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Σ’ αυτόν τον αιώνα της βίας υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι επιθυμούν να ‘φεύγουν’ απ’ αυτές τις συναναστροφές και οι οποίοι βρίσκουν πράγματι ασφάλεια και ειρήνη. Αλλά υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι δυσκολεύονται να διαπιστώσουν ότι τα ηθικά επίπεδα έχουν πέσει τόσο χαμηλά. Επειδή δεν είχαν καμμιά άλλη συναναστροφή, έχουν παραδεχθή αυτές τις συνθήκες ως ‘φυσιολογικές,’ κατάλληλες, διότι όλοι ζουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Εξ άλλου, μερικοί ανθίστανται στην πλήρη επίδρασι της ελλείψεως ασφαλείας και της ματαιότητος του συγχρόνου τρόπου ζωής, αλλ’ αποβλέπουν για καταφύγιο στους πολλούς τρόπους λατρείας της νεολαίας που έχουν αναπηδήσει σ’ όλο τον κόσμο, ή ζητούν τη φυγή μέσω διαφόρων τύπων ναρκωτικών και τοξικών. Ακόμη και ενήλικες εκφράζουν τη δυσαρέσκειά των για τις παρούσες συνθήκες με κινήματα «πολιτικής ανυπακοής,» που συχνά καταλήγουν σε οχλαγωγίες, λεηλασίες και θανατηφόρους πυροβολισμούς εναντίον πολιτών και οργάνων της τάξεως.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ

 4. (α) Γιατί αυτές οι συνθήκες είναι δύσκολες στην αντιμετώπισί των; (β) Πώς είναι δυνατόν να καμφθή ένας με το ν’ ακολουθή συνήθειες όπως οι σύγχρονοι χοροί;

⁴ Ο Παύλος ονομάζει αυτούς τους καιρούς ‘κακούς’ (‘κρίσιμους, δυσκόλους στην αντιμετώπισί των.’ ΜΝΚ) Γιατί, όμως, θα παρουσίαζαν ένα τέτοιο πρόβλημα σ’ εκείνους οι οποίοι γνωρίζουν ότι ζούμε στις ‘έσχατες ημέρες’; Μια αιτία είναι ότι αυτές οι συνθήκες, καθώς έχουν εξελίχθη γοργά, έχουν εισαχθή με πανουργία από τον ‘θεόν του κόσμου τούτου’ για να τις κάμη να φαίνωνται ως φυσική σειρά γεγονότων τα οποία αυτά καθ’ εαυτά δεν έχουν περισσότερη σημασία από όση είχαν κακοί καιροί στο παρελθόν. Ως αποτέλεσμα, οι ριζικές αλλαγές στις συνήθειες καθώς και η κατάπτωσις των ηθικών κανόνων θεωρούνται από τους απερισκέπτους ανθρώπους ως να μη έχουν πραγματική σημασία και χωρίς ανάγκη να φυλαχθή κανείς απ’ αυτές. Παραδείγματος χάριν, όταν εισάγωνται χοροί όπως το «τουίστ» και όλες οι μετέπειτα παραλλαγές του, οι νέοι τους δέχονται ενθουσιωδώς και χωρίς συζήτησι, ενώ οι γονείς των υψώνουν τα φρύδια των ή μειδιούν με επιείκεια για λίγο και κατόπιν τους δέχονται σχεδόν με τον ίδιο ζήλο με καταφανή τρόπο να προβάλουν τη νεανική εικόνα αυτοί οι ίδιοι. Εκείνο που δεν κατορθώνουν ν’ αντιληφθούν είναι ότι αυτοί οι χοροί έχουν την προέλευσί των στους ειδωλολατρικούς χορούς γονιμότητος, οι οποίοι εγίνοντο στο παρελθόν ως μέρος ανηθίκων θρησκευτικών ιεροτελεστιών. Και όπως ακριβώς είχαν σκοπό να διεγείρουν τις σεξουαλικές συγκινήσεις εκείνων, οι οποίοι μετείχαν στα θρησκευτικά όργια, έτσι και τα σύγχρονα αντίστοιχά των συντελούν στη χαλάρωσι των ηθικών περιορισμών. Εκείνοι οι οποίοι είναι υπέρ της συγχρόνου ηθικής, η οποία επιτρέπει προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, δεν έχουν καμμιά αντίρρησι γι’ αυτό. Αλλά τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς οι οποίοι δεν έχουν τέτοιους σκοπούς υπ’ όψιν, οι οποίοι εντρυφούν σ’ αυτά απλώς διότι είναι η συνήθεια; Αυτοί δεν πρέπει να απατώνται. Και αυτοί επηρεάζονται από συγκινησιακή άποψι με τον ίδιο τρόπο. Μια διέγερσις αυτού του είδους οδηγεί με αναπόφευκτο τρόπο σε ακατάλληλες τάσεις, κι εκείνοι οι οποίοι διακρατούν κακές επιθυμίες μπορούν να καμφθούν τόσο πλήρως όσο και οι είκοσι τέσσερες χιλιάδες που είχαν υποκύψει στον Βέελ-φεγώρ στις ημέρες του Ισραήλ.​—Αριθμ. 25:1-9.

 5. Πώς μερικοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια εσφαλμένη πορεία ενεργείας, αλλά πώς η πορεία των είναι χλευασμός του νόμου του Χριστού; Ποιοι σύμφυτοι κίνδυνοι είναι παρόντες;

⁵ Η αυξανομένη αποδοχή της συνηθείας, η οποία επιτρέπει προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, ακόμη δε και τη μοιχεία κάτω από ωρισμένες περιστάσεις, έχει εξασθενίσει την ηθική αντίληψι μερικών οι οποίοι βρίσκουν δικαιολογίες για να μη προσκολλώνται στις αρχές της Γραφής. Αυτοί παραδέχονται ότι εφ’ όσον δεν διαπράττουν αυτή καθ’ εαυτήν την πράξι της πορνείας, ο,τιδήποτε άλλο επιτρέπεται. Με βάσι μια τέτοια απατηλή λογίκευσι εντρυφούν στις πιο υπερβολικές μορφές θωπειών. Αυτό σημαίνει χλευασμό του νόμου του Χριστού, ο οποίος απαιτεί καθαρότητα και αγιασμό από οποιονδήποτε ο οποίος ομολογεί ότι είναι Χριστιανός. Ο Παύλος είπε: «Έχοντες λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.» (2 Κορ. 7:1) Πώς μπορούν εκείνοι οι οποίοι βασανίζονται με τέτοιες κακές επιθυμίες να εναρμονίσουν την πορεία των με τα λόγια του Ιησού στην επί του Όρους Ομιλία του: «Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, ‘Μη μοιχεύσης.’ Εγώ όμως σας λέγω, ότι πας ο βλέπων γυναίκα δια να επιθυμήση αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού»; (Ματθ. 5:27, 28) Αυτό το είδος διαγωγής όχι μόνο είναι παράβασις δικαίων αρχών, αλλά ανοίγει διάπλατα την θύρα για παράβασι η οποία μπορεί να οδηγήση σε θάνατο. Όχι μόνο η τάσις της αδικοπραγίας είναι παρούσα στην ισχυρή επιθυμία, αλλά και η ευκαιρία είναι επίσης παρούσα. Είναι μια αποδεδειγμένη πραγματικότης: οποιοσδήποτε εκτίθεται σε μια τακτική συμβιβασμού αργά ή γρήγορα τελικά θα υποκύψη. Η παροιμία λέγει: «Δύναται τις να βάλη πυρ εις τον κόλπον αυτού, και τα ιμάτια αυτού να μη καώσι;»​—Παροιμ. 6:27.

 6. Η υιοθέτησις των συνηθειών και των πράξεων της συγχρόνου κοινωνίας μπορεί να είναι επιβλαβής όπως ποιες άλλες μορφές μολύνσεως; Γιατί;

⁶ Εκείνοι οι οποίοι ‘θέλουσι να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού’ οφείλουν, επομένως, να βλέπουν τις συνήθειες και τις ενέργειες της συγχρόνου κοινωνίας με αυστηρό έλεγχο, και να τις υπολογίζουν, όχι σύμφωνα με προσωπική επιθυμία ή προτίμησι, αλλά υπό το φως του αποκεκαλυμμένου σ’ εμάς Λόγου του Θεού. (2 Τιμ. 3:12) Μπορούν να είναι ακριβώς τόσο επιβλαβείς, τόσο επιζήμιες για την ανάπτυξι του ‘νέου ανθρώπου’ όσο και η πιο καταφανής μόλυνσις με την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, της Βαβυλώνος της Μεγάλης, από την οποία νουθετούμεθα να εξέλθωμε. Μας έχει σαφώς αποδειχθή ότι η συναναστροφή με οποιαδήποτε μορφή της ψευδούς λατρείας σημαίνει ότι είναι ένας ένοχος των ιδίων αμαρτημάτων τα οποία σύντομα θα προκαλέσουν την πτώσι αυτής της μεγάλης αυτοκρατορίας. (Αποκάλ. 18:4) Αλλά εκείνο που πιθανόν να μη αντιλαμβανώμεθα είναι ότι μπορούμε να γίνωμε με τον ίδιο μοιραίο τρόπο μέρος αυτού του καταδικασμένου συστήματος πραγμάτων με το να υιοθετούμε τις συνήθειες και τις πράξεις του κι έτσι να στρέφωμε τις σκέψεις μας κι ενδεχομένως τα συμφέροντά μας προς τον δικό του τρόπο ζωής. Οι θρησκευτικές παραδόσεις ακόμη δε και οι απαιτήσεις του Καίσαρος είναι μακραίωνες, αλλά ο τρόπος ζωής, οι συνήθειες, η μόδα της αμφιέσεως, οι τρόποι, όλ’ αυτά ανήκουν στη γενεά. Σε προηγούμενες εποχές, αυτά περιεστρέφοντο γύρω από τη θρησκευτική ζωή του λαού και επηρεάζοντο σε μεγάλο βαθμό απ’ αυτήν. Σήμερα, ο κόσμος στρέφεται γοργά προς ένα άθεον πολιτισμό, αλλά οι συνήθειες και ο τρόπος της ζωής του δεν επηρεάζονται λιγώτερο από τον τρόπο του σκέψεως. Το να γίνη, λοιπόν, ένας μέρος του τρόπου ζωής αυτού του συστήματος πραγμάτων, σημαίνει να γίνη μέρος του τρόπου του σκέψεως. Το να συμμετέχη στ’ αμαρτήματά του σημαίνει να συμμετάσχη και στο τέλος του.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

 7. (α) Ποιες ελευθερίες, αλλά και ποιους περιορισμούς, πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε στο ζήτημα του τρόπου αμφιέσεως; (β) Ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας ν’ αναγνωρίσωμε αυτή την κατάλληλη ισορροπία;

⁷ Σήμερα, το είδος της αμφιέσεως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπική προτίμησι, και οι προτιμήσεις και οι συνήθειες ποικίλλουν σ’ όλο τον κόσμο. Αλλά για τον αφιερωμένο Χριστιανό, η προσωπική προτίμησις δεν πρέπει να είναι ο μόνος αποφασιστικός παράγων. Πρέπει, επίσης, να δοθή σημασία στο πώς αυτή η εκλογή θα επηρεάση τη διακονία ενός, άλλους οι οποίοι είναι εντός ή εκτός της εκκλησίας καθώς και τις σκέψεις και τις απόψεις του ιδίου του ατόμου. Η «μίνι φούστα» δεν είναι τίποτε το νέο για τον κάτοικο της Σκωτίας, εν τούτοις η δημοτικότης της μεταξύ των γυναικών σήμερα δημιουργεί πολύ ενδιαφέρον και τώρα το ότι εισήχθη στην Αγγλία μεταξύ νεαρών ανδρών είναι ένας νεωτερισμός, που επισύρει τα βλέμματα. Τα μεσαιωνικά χρόνια αγόρια καθώς και μεγάλοι άνδρες διατηρούσαν κόμη μακρά ως τους ώμους των. Αλλά ο νέος ο οποίος εμφανίζεται σήμερα δημοσία με ακούρευτους βοστρύχους θεωρείται οπωσδήποτε διαφορετικού τύπου. Εκείνοι οι οποίοι τον παρατηρούν δεν το θεωρούν ως απλώς μια προσωπική του προτίμησι. Γι’ αυτούς έχει χαρακτηρισθή ως ένας νέος ο οποίος επιδοκιμάζει μια ωρισμένη άποψι, μια άποψι η οποία διαφωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Τώρα, σ’ ένα Χριστιανόν νέον πιθανόν να είναι αρεστά τα μακριά μαλλιά στ’ αγόρια, όπως ακριβώς μια νεαρή Χριστιανή κόρη πιθανόν να βλέπη την μίνι-φούστα ελκυστική. Αν, όμως, πρόκειται να εντρυφούν στις προσωπικές των προτιμήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψι την επίδρασι που αυτό θα έχη στη διακονία των, θα χάσουν χωρίς αμφιβολία πολλά προνόμια υπηρεσίας. Μια εκκλησία αναγκάσθηκε τελικά ν’ απομακρύνη ένα νεαρό διάκονο από τον κατάλογό της των διαθεσίμων ομιλητών, διότι κάθε φορά που του ανετίθετο να δώση μια δημοσία ομιλία σε κάποια γειτονική εκκλησία, ελαμβάνοντο παράπονα για τα ασυνήθως μακριά μαλλιά του. Επανειλημμένες συμβουλές είχαν αποτύχει να διορθώσουν την άποψι του νέου.

 8. (α) Γιατί ωρισμένοι περιορισμοί στο ζήτημα της αμφιέσεως δεν είναι αδικαιολόγητη καταπάτησις της προσωπικής ελευθερίας; (β) Ποια είναι η άποψις του Ιεχωβά για την αμφίεσι;

⁸ Μερικά, ειδικώς νεαρά άτομα, πιθανόν να νομίζουν ότι αυτό είναι μια αδικαιολόγητη καταπάτησις των προσωπικών των ελευθεριών. Αλλά ο Παύλος είπε, ότι ακόμη και «εάν το φαγητόν σκανδαλίζη τον αδελφόν μου, δεν θέλω φάγει κρέας εις τον αιώνα, δια να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου.» (1 Κορ. 8:13) Ποιος ήταν ο τρόπος σκέψεως που τον ωδήγησε σ’ αυτό το συμπέρασμα; Είπε τα εξής: «Το φαγητόν όμως δεν συνιστά ημάς εις τον Θεόν· διότι ούτε εάν φάγωμεν, περισσεύομεν, ούτε εάν δεν φάγωμεν, ελαττούμεθα. Πλην προσέχετε μήπως αυτή η εξουσία σας γείνη πρόσκομμα εις τους ασθενείς. Διότι εάν τις ίδη σε τον έχοντα γνώσιν, ότι κάθησαι εις τράπεζαν εντός ναού ειδώλων, δεν θέλει ενθαρρυνθή η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος, εις το να τρώγη τα ειδωλόθυτα;» (Εδάφ. 8-10) Όπως συμβαίνει με την τροφή, έτσι και με τις μόδες της αμφιέσεως. Τα μακριά ή κοντά μαλλιά, οι μακρές ή κοντές φούστες, ασφαλώς δεν ενδιαφέρουν αυτές καθ’ εαυτές τον Ιεχωβά όσον αφορά την σωτηρία, διότι και τα δύο τα είχε δεχθή σε διάφορες χρονικές περιόδους. Αλλά κάθε συνήθεια ή πράξις, η οποία κάνει να σκοντάψη κάποιος και ν’ απομακρυνθή από την οδό της ζωής, πρέπει ασφαλώς να τον ενδιαφέρη. Όπως το έθεσε ο Παύλος: «Και δια την γνώσιν σου θέλει απολεσθή ο ασθενής αδελφός, δια τον οποίον ο Χριστός απέθανεν. Αμαρτάνοντες δε ούτως εις τους αδελφούς, και προσβάλλοντες την ασθενή συνείδησιν αυτών, εις τον Χριστόν αμαρτάνετε.» (Εδάφ. 11, 12) Θα επιτρέψη ο Ιεχωβά να παρέλθη ένα τέτοιο αμάρτημα απαρατήρητο και ατιμώρητο;

 9. (α) Γιατί θα μπορούσε ένας να σκανδαλισθή εξαιτίας του τύπου της ενδυμασίας κάποιου ο οποίος ισχυρίζεται, ότι είναι διάκονος; (β) Πότε θα ήταν καλύτερο να υποχωρήση ένας στις γνώμες των άλλων για το ζήτημα των τρόπων και της μόδας;

⁹ Αλλά γιατί το ζήτημα της μόδας στην αμφίεσι θα μπορούσε να γίνη αιτία προσκόμματος; Και ως ποιο σημείο πρέπει ένας να επηρεάζεται από τη γνώμη των άλλων όσον αφορά την προσωπική εκλογή για τους τρόπους και τη μόδα; Έχει δώσει ο Ιεχωβά σ’ εμάς ως Χριστιανούς συγκεκριμένους νόμους γι’ αυτό το ζήτημα; Ναι, αλλ’ εφόσον διακρίνονται με πνευματικό τρόπο, δεν προσδιορίζονται τόσο εύκολα. Η συμβουλή του Παύλου για ν’ αποφευχθή ο σκανδαλισμός ενός αδελφού περιλαμβάνει μια Χριστιανική απαίτησι, και αυτή είναι δεσμευτική για μας περισσότερο από τη βρώσι φαγητού, διότι ο Παύλος αναπτύσσει μια αρχή, και η εφαρμογή που κάνει αυτής της αρχής σ’ αυτή την συγκεκριμένη περίπτωσι χρησιμεύει απλώς στο να καταδείξη την υποχρέωσί μας στον Ιεχωβά για κάθε ζήτημα που αποτελεί αιτίαν προσκόμματος. Αυτό φυσικά περιλαμβάνει μερικούς τρόπους και μόδες αμφιέσεως που υπάρχουν σήμερα λόγω της στενής σχέσεως αυτών των τρόπων με τ’ άτομα τα οποία υποστηρίζουν μια συγκεκριμένη μορφή ζωής, άτομα που οι απόψεις των δεν συμφωνούν με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Όπως είπε μια συγγραφεύς για το ζήτημα της συγχρόνου γυναικείας μόδας σε μια ραδιοφωνική συνέντευξι προσφάτως: «Τα φορέματα πρέπει να είναι ο καθρέπτης του δικού σας τρόπου ζωής.» Και ασφαλώς στη σύγχρονη εποχή, σε πλείστες χώρες, κανένας δεν ταυτίζει τα μακριά μαλλιά σ’ ένα άνδρα ή τη μίνι φούστα σε μια γυναίκα με τον Χριστιανό διάκονο. Πράγματι, αυτή η ιδία νεαρή συγγραφεύς είπε, απαντώντας σε μια άμεση ερώτησι, «Αν ‘πλησιάσουν’ στο δρόμο μια γυναίκα, η οποία φορεί τέτοια φορέματα έχει κάθε λόγο να το περιμένη αυτό.»a Το περιοδικό Νιουσγουήκ (13 Νοεμβρίου 1967) αναφέρει ότι μια σχεδιάστρια μόδας, η οποία αναγορεύθηκε «μητέρα της μίνι φούστας,» είπε: «Κάθε νομοταγής γυναίκα, ενομίζετο συνήθως ότι αναμένει ώσπου να νυκτώση» για να έχη εξωσυζυγικές σεξουαλικές σχέσεις. Κατόπιν προσθέτει: «Αλλά, υπάρχουν πολλά κορίτσια τα οποία δεν θέλουν να περιμένουν. Τα φορέματα μίνι είναι το σύμβολο αυτών των κοριτσιών.»

10. (α) Ποιος πρέπει ν’ αποφασίση τι είναι ορθό και κατάλληλο όσον αφορά την αμφίεσι, και πού μπορεί να βρεθή ένας αξιόπιστος κανών; (β) Γιατί η γνώμη των σχεδιαστών της μόδας δεν είναι κατ’ ανάγκην ασφαλής οδηγός;

¹⁰ Φυσικά, είναι αλήθεια ότι αυτό, που θα μπορούσε ένα άτομο να ονομάση ακρότητα, μπορεί να φαίνεται συντηρητικό σ’ ένα άλλο. Αυτό αληθεύει ακόμη και μεταξύ εκείνων οι οποίοι δημιουργούν τη μόδα, διότι μερικοί διαφέρουν πάρα πολύ από άλλους όσον αφορά το τι είναι καλό γούστο και τι κακό. Αλλά υπήρξαν πάντοτε εκείνοι οι οποίοι είχαν τάσι προς το εντυπωσιακό, και ιδιαιτέρως σ’ αυτόν τον αιώνα της βίας επηρεάζονται από σχέδια, τα οποία συμβαδίζουν με την κατηφορική τάσι στη σκέψι και στους κανόνες ηθικής. Ποιος, τότε, πρέπει να είναι ο κανών; Ποιος μπορεί ν’ αποφασίση; Ο Ιάκωβος είπε: «Η άνωθεν όμως σοφία, πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής.» (Ιάκ. 3:17) Ο Ιεχωβά έχει θέσει στον Λόγο του τον κατάλληλο κανόνα για Χριστιανούς. Είμεθα πρόθυμοι και διατεθειμένοι να τον ακολουθήσωμε; Κανένας δεν μπορεί να θέση κανόνες όσον αφορά το τι είναι ορθό και κατάλληλο για την αμφίεσι, εκτός από τους γονείς προκειμένου για ανήλικα τέκνα. Αλλ’ ακόμη και τα τέκνα μπορούν να πράττουν με όλη των την καρδιά το θέλημα του Ιεχωβά και μπορούν να μάθουν να καθορίζουν τι είναι ορθό όταν προκύπτουν αμφισβητήσιμες περιπτώσεις. Αν υπάρχη κάποιο ζήτημα, γιατί να στραφούμε προς την κατεύθυνσι των κανόνων που έχει θέσει αυτό το σύστημα; Παραδείγματος χάριν, σεις που είσθε αφιερωμένες Χριστιανές γυναίκες, αν πρέπει να κάμετε εκλογή ανάμεσα σε κάτι που είναι γνωστό ως παραδεκτό από την άποψι της διακονίας σας και σε κάτι που τα πιο τελευταία περιοδικά της μόδας παρουσιάζουν ως το ανώτατο στη γυναικεία καλλονή, γιατί να δεχθήτε τη γνώμη εκείνων ο μοναδικός σκοπός των οποίων είναι να διαπλάθουν απόψεις και να τις κάμουν να συμφωνούν με τον τρόπο ζωής αυτού του θνήσκοντος συστήματος πραγμάτων; Αυτός είναι ένας προκατειλημμένος τρόπος σκέψεως. Έχει σχεδιασθή ειδικά για να εκθέτη επιδεκτικές διάνοιες σε ψευδείς κανόνες, το προϊόν μιας εποχής κι ενός λαού. Αν έχετε γεννηθή στη διάρκεια του καιρού του τέλους αυτού του συστήματος, μη λησμονήσετε ποτέ ότι ο μόνος κανών που είδατε ποτέ να προσφέρη αυτός ο κόσμος είναι ένας κανών εκφυλισμένων ανθρώπων. Ίσως να σας φαίνεται ωραίος διότι είναι ο μόνος που έχετε γνωρίσει. Αλλά στη μεγίστη πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν είναι αυτή η εικών μιας παλλομένης υγείας και ζωής που περιγράφεται στο Βιβλίο της Ζωής του Ιεχωβά. Περιλάβετε στην εκπαίδευσί σας για ζωή μια ακριβή εικόνα της ωραιότητος που ευαρεστεί τον Θεό.

ΘΕΤΕΤΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

11. Ποια εικόνα της Χριστιανής γυναικός εσκιαγράφησε ο Πέτρος, και πώς αυτή μπορεί να χρησιμεύση ως πρότυπο;

¹¹ Ο απόστολος Πέτρος σκιαγράφησε μια ιδιαιτέρως ευχάριστη προσωπογραφία της Χριστιανής γυναικός, της συζύγου ενός απίστου συντρόφου. Ταυτοχρόνως περιέγραψε το είδος της ωραιότητος το οποίο την διακρίνει, και καθιστά περιττό γι’ αυτήν να συναγωνίζεται τις γυναίκες αυτού του συστήματος για την προσοχή του συζύγου της, το είδος το οποίο μπορεί να τον κάμη να ‘κερδηθή άνευ του λόγου.’ Έγραψε: «Ο στολισμός [των γυναικών] ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.» (1 Πέτρ. 3:1-4) Οι συνήθειες έχουν αλλάξει τελείως από τότε που ο Πέτρος έγραψε αυτά τα λόγια, αλλά οι αρχές, επάνω στις οποίες στηρίζεται η περιγραφή του, δεν επηρεάζονται από το χρόνο. Αν κάποτε έχετε αμφιβολία όσον αφορά τον τύπο της αμφιέσεως που πρέπει ν’ ακολουθήσετε, ρίξτε ακόμη μια ματιά στην εικόνα της Χριστιανής γυναικός που περιγράφει ο Πέτρος και θέστε στον εαυτό σας το ερώτημα, Ποιο θα επιζήση του Αρμαγεδδώνος, η μόδα του πλέγματος των τριχών ή το πράο και ησύχιον πνεύμα;

12. Ποια ελατήρια πρέπει να εξετασθούν στο ζήτημα της εκλογής της μόδας, και πώς είναι δυνατόν να εξαπατήσωμε τον εαυτό μας;

¹² Τα λόγια του Πέτρου θέτουν, επίσης, την έμφασι στο ελατήριο που ωθεί σε υπερβολικό ενδιαφέρον για την προσωπική εμφάνισι. Εκείνοι, οι οποίοι έχουν τάσι να θέλουν να ντύνωνται σύμφωνα με την πιο τελευταία μόδα, να είναι «του συρμού,» είτε άνδρες είτε γυναίκες, νέοι ή ηλικιωμένοι, πρέπει να εξετάσουν τα ελατήρια των πολύ προσεκτικά. Μήπως στηρίζονται στην προσωπική των εμφάνισι για να γίνουν δεκτοί; Μήπως επιθυμούν να τους προσέξουν, ν’ αποκτήσουν φήμη ότι δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μόδα; Είναι ο τρόπος της αμφιέσεώς των ένας τρόπος που εύκολα τους κατατάσσει ως ένα ειδικό τύπο; Είναι αυτό εκείνο που επιθυμούν; Πώς θ’ αντιδράσουν σ’ αυτό που βλέπουν εκείνοι που μας παρατηρούν; Αν τα φορέματά μας και η εμφάνισίς μας είναι ένας καθρέπτης του τρόπου της ζωής μας, τι θ’ αναμένουν από μας; Δίνομε στους άλλους την εντύπωσι που θέλομε πραγματικά να δώσωμε; Μια πολύ ειλικρινής νεαρή Χριστιανή, η οποία ενόμιζε ότι τα κομψά φορέματα δίνουν την ιδεώδη εικόνα της νεαράς γυναικός και η οποία ωστόσο ήθελε πραγματικά να είναι μια διάκονος, την επλησίασε κάποιος ο οποίος την ήθελε να «ποζάρη» για πορνογραφικές φωτογραφίες. Τι κτύπημα ήταν αυτό! Αλλά θα την είχε πλησιάσει αν αυτή παρουσίαζε την εικόνα μιας νεαρής διακόνου; Ακόμη και με τέτοιες πείρες όπως αυτή, χρειάσθηκε μια πραγματική πάλη και πολλή διερευνητική εργασία της ψυχής για ν’ αλλάξη τον τρόπο της σκέψεως και την προοπτική της, αλλά τώρα αυτή η νεαρή Χριστιανή υπηρετεί πιστά ως ιεραπόστολος σ’ ένα εξωτερικό διορισμό και καλλιεργεί μ’ ένα χαρούμενο τρόπο ένα ‘πράον και ησύχιον πνεύμα, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.’ Γιατί πρέπει ν’ απατούμε τον εαυτό μας; Εκείνοι οι οποίοι μας παρατηρούν θα μας βλέπουν σύμφωνα μ’ αυτό που αντανακλά στην πραγματικότητα η εμφάνισις και η πορεία της διαγωγής μας. Πρέπει να έχωμε πάντοτε υπ’ όψιν τα λόγια του Παύλου: «Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν οικοδομούσι. Μηδείς ας μη ζητή το εαυτού συμφέρον· αλλ’ έκαστος τα του άλλου.»​—1 Κορ. 10:23, 24.

13. Πώς πρέπει να βλέπη το ζήτημα της ενδυμασίας ένα άτομο που έχει προσφάτως συνταυτισθή;

¹³ Το μοναδικό μας ενδιαφέρον, ωστόσο, δεν είναι για τους άλλους και την άποψί των. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον πρέπει να έχωμε για τον δικό μας τρόπο σκέψεως και γι’ αυτό που τον υποκινεί. Πιθανόν να έχετε προσφάτως συνταυτισθή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αν συμβαίνη αυτό, και συνηθίζετε να συμμορφώνεσθε με τις τρέχουσες τάσεις της μόδας, ίσως ως το ακρότατο όριο, ασφαλώς δεν αισθάνεσθε ότι είσθε ευπρόσδεκτη στην Αίθουσα Βασιλείας. Κανένας άνθρωπος που είναι πραγματικά ειλικρινής δεν θα εμποδισθή στην προσπάθειά του να υπηρετήση τον Θεό. Αλλά καθώς αυξάνετε σε γνώσι του Θεού και των σκοπών του, θα διαπιστώσετε μια αλλαγή στον τρόπο σκέψεώς σας. Θ’ αρχίσετε ν’ αντιλαμβάνεσθε ότι δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να μιμούμεθα τις συνήθειες και τους τρόπους αυτού του συστήματος χωρίς να παραμένωμε μέρος του ως ένα βαθμό.

14. Γιατί πρέπει να έχωμε πραγματικό ενδιαφέρον για την προσωπική μας άποψι;

¹⁴ Εξ άλλου, αν έχετε συνταυτισθή επί αρκετό καιρό κι εξακολουθήτε να ελκύεσθε δυνατά από την εικόνα που έχει ανεγείρει αυτό το σύστημα, εξετάστε σοβαρά τις πραγματικές αιτίες. Τι είναι εκείνο που υποκινεί την επιθυμία σας ν’ αντιγράψετε αυτήν εικόνα; Γιατί ο τρόπος σας σκέψεως κλίνει προς εκείνη την κατεύθυνσι; Είσθε πλήρως ενήμερος των κινδύνων που υπάρχουν από το να μολύνεται ένας από τον τρόπο σκέψεως αυτού του συστήματος, ή από εκείνους τους οποίους θέλετε ν’ αντιγράψετε, αν ντύνεσθε, ενεργήτε και φαίνεσθε όπως αυτοί; Ενθυμείσθε τη συμβουλή του Ιακώβου. (Ιάκ. 1:14, 15) Συνεπώς το να φιλοξενή ένα άτομο κακές επιθυμίες είναι ένας από τους πιο ασφαλείς τρόπους να υποπέση σε παράβασι.

15. Ποια είναι η φρόνιμη και λογική άποψις που πρέπει να λαμβάνεται στο ζήτημα της προσωπικής εμφανίσεως;

¹⁵ Επειδή μας επιτρέπεται μια τόσο ευρεία εκλογή ελευθέρας βουλήσεως, μήπως πρέπει ν’ ακολουθούμε τις δικές μας ισχυρές τάσεις, ακόμη και αν αυτές πιθανόν να μας τοποθετούν σ’ ένα μεγάλο βαθμό αποχωρισμένους από το πρότυπο της κοινωνίας Νέου Κόσμου; Επειδή δεν απαιτείται από μας αυστηρά να συμμορφωθούμε με ωρισμένους κανόνες, μήπως πρέπει να νομίζωμε ότι είμεθα ελεύθεροι ν’ αγνοούμε τις Γραφικά εκπαιδευμένες συνειδήσεις εκείνων οι οποίοι είναι ώριμοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά; Αν έχετε τάσι να προχωρήτε χωλαίνοντας επειδή το ένα πόδι σας εξακολουθεί να είναι εμπηγμένο σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, τότε εξετάστε σοβαρά τη συμβουλή του Παύλου να «κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς δια να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή.» (Εβρ. 12:13) Πώς γνωρίζομε ως ποιες ακρότητες θα προχωρήσουν οι συνήθειες και οι μόδες αυτού του συστήματος πραγμάτων πριν από το τέλος; Πόσο μπορούμε να προχωρήσωμε μαζί μ’ αυτές χωρίς να κάνωμε συμβιβασμούς με τις αρχές της Χριστιανικής κοσμιότητος και του καλού γούστου; Οφείλομε ν’ αρχίσωμε να καθορίσωμε το δικό μας πρότυπο ορθής σκέψεως έτσι ώστε δεν θα υπερβούμε τους κανόνες που υπάρχουν στις Γραφές. Είναι σαν ένα άνθρωπο που παρευρίσκεται σε μια δημοπρασία. Αν δεν θέση ένα ανώτατο όριο τιμής στις προσφορές του, θα χρεωκοπήση. Πρέπει κι εμείς’ ν αρχίσωμε να θέσωμε ένα ανώτατο όριο στην άποψί μας για τις συνήθειες και τις πράξεις αυτού του συστήματος πραγμάτων. Χωρίς κατάλληλη προφύλαξι, η πνευματική χρεωκοπία είναι σχεδόν βεβαία. Αν ο τρόπος της αμφιέσεώς σας είναι τόσο διαφορετικός από τον τρόπο εκείνων οι οποίοι είναι ώριμοι στην κοινωνία Νέου Κόσμου, ώστε ν’ αποτελή συνεχή αίτια για σχόλια, σκεφθήτε σοβαρά τι επίδρασι έχει αυτό στη διακονία σας καθώς και σ’ εκείνους οι οποίοι είναι εκτός της οργανώσεως και οι οποίοι σας παρατηρούν. Γιατί να επιμένετε στο να ξεχωρίζετε τον εαυτό σας; Αυτό που νομίζετε ότι κερδίζετε, αξίζει πραγματικά τον κόπο;

16. Γιατί πρέπει να μη είμεθα ικανοποιημένοι όσον αφορά τη στάσι μας, και γιατί οι γονείς ιδιαιτέρως πρέπει να είναι αποφασισμένοι να κάμουν στους πόδας των ευθείας οδούς;

¹⁶ Οποιοσδήποτε έχει τάσι προς τον τρόπο σκέψεως αυτού του κόσμου, μπορεί να λέγη συνεχώς στον εαυτό του, «Τίποτε δεν θα μου συμβή.» Αλλά δεν επιτρέπεται να είμεθα ικανοποιημένοι από τον εαυτό μας. Δεν πρέπει να νομίζωμε ότι είμεθα απρόσβλητοι. Συνέβη τόσο πολλές φορές ώστε θ’ αποτελούσε εξαίρεσι αν αυτός δεν ανεμιγνύετο με κάποιο τρόπο. Εκείνοι από σας που είσθε γονείς, προσέχετε τον εαυτό σας και προσέχετε και τα παιδιά σας. Δίνετε ένα κατάλληλο παράδειγμα αμφιέσεως και διαγωγής; Αν ναι, επιμένετε, επίσης, να το ακολουθήσουν και τα νεαρά παιδιά που αυτό αποτελεί ευθύνη σας; Ο Ιησούς δεν προσευχήθηκε στον Ιεχωβά να μας σηκώση από αυτόν τον κόσμο. Προσευχήθηκε να μη γίνωμε μέρος του κόσμου. Αποκτήστε σαφή κατανόησι των αρχών της Αγίας Γραφής και του τρόπου εφαρμογής των. Διδάξτε στα τέκνα σας. Επιμένετε να κάμουν στους πόδας των ευθείας οδούς εφ’ όσον βρίσκονται κάτω από την φροντίδα σας. Ο ίδιος ο Ιεχωβά μάς έδωσε το ορθό παράδειγμα, όταν είπε μέσω του προφήτου του Ιεζεκιήλ: «Μετανοήσατε και επιστρέψατε από πασών των ανομιών υμών· και δεν θέλει είσθαι εις εσάς η ανομία εις απώλειαν. Απορρίψατε αφ’ υμών πάσας τας ανομίας υμών, τας οποίας ηνομήσατε εις εμέ, και κάμετε εις εαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα· και δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ; Διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· δια τούτο επιστρέψατε, και ζήσατε.»​—Ιεζ. 18:30-32, ΜΝΚ· Αμώς 5:14.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 310]

Σε μια δημοπρασία πρέπει ένας να θέση ανώτατο όριο στις προσφορές του ή άλλως θα χρεωκοπήση· με τον ίδιο τρόπο, οφείλομε να θέσωμε ένα ανώτατο όριο στις απόψεις μας για τις ενέργειες αυτού του κόσμου ή άλλως θα υποστούμε πνευματική χρεωκοπία