Ιεχωβά—Ένας Φοβερός κι’ εν Τούτοις Στοργικός Θεός
ΧΩΡΙΣ αμφιβολία σεις, όπως η μεγάλη πλειονότης των ανθρώπων, ομολογείτε πίστι στον Θεό. Αλλά τι σημαίνει ο Θεός για σας; Ποιες ιδιότητες ή γνωρίσματα έχει; Πώς θα τον περιγράφατε;
Εν πρώτοις, είναι καλό να γνωρίζωμε ότι ο Θεός έχει όνομα—όχι ένα όνομα που του έχουν δώσει άνθρωποι. Αλλά ένα όνομα που ο ίδιος έχει δώσει στον εαυτό του. Ίσως να έχετε ιδεί αυτό το όνομα, Ιεχωβά, στο δικό σας αντίτυπο της Βίβλου.—Ψαλμ. 83:18· Ησ. 42:8, ΑΣ.
Αν έχετε λογικευθή επάνω σ’ αυτό το ζήτημα, θα έχετε πιθανώς καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Θεός υπήρξε πάντοτε και ότι αυτός είναι υπεύθυνος για όλη τη δημιουργία. Χωρίς αμφιβολία έχετε διαπιστώσει ότι είναι πιο λογικό να πιστεύσετε αυτό παρά το ότι το σύμπαν ήλθε μόνο του σε ύπαρξι και, χωρίς καμμιά κατευθυντήριο νοημοσύνη, παρήγαγε τα θαυμάσια αποτελέσματα που βλέπετε ολόγυρά σας. Επομένως έχετε λόγους να συμφωνήτε με την επευφημία που αποδίδουν στον Θεό ουράνια πλάσματα: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παραδέχεσθε την ιδέα του απείρου—ότι κάτι μπορεί να είναι χωρίς όρια, χωρίς αρχή ή τέλος. Αντιλαμβάνεσθε, παραδείγματος χάριν, ότι ο χρόνος είναι άπειρος, και ότι το διάστημα δεν έχει αρχή ή τέλος καθ’ όσον μπορεί να καθορίση ο άνθρωπος. Έτσι, μπορείτε να παραδεχθήτε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο ‘Βασιλεύς της αιωνιότητος,’ και ότι, όπως λέγει η Βίβλος, δεν είχε αρχή και δεν θα έχη τέλος.—1 Τιμ. 1:17· Ψαλμ. 90:2· Αποκάλ. 10:6.
ΦΟΒΕΡΟΣ, ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ
Αλλά με τι ομοιάζει ο Θεός; Πώς θα τον περιγράφατε;
Εφόσον ο Ιεχωβά είναι Πνεύμα, κι’ έτσι είναι πέραν από τις δυνάμεις των ανθρώπων να ιδούν, κάθε περιγραφή της εμφανίσεώς του με ανθρωπίνους ορισμούς μπορεί μόλις να προσεγγίση την ασύγκριτη δόξα του. (Ιωάν. 4:24) Ο Ιεχωβά λέγει: «Με τίνα λοιπόν θέλετε με εξομοιώσει, και θέλω εξισωθή; . . . Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα.»—Ησ. 40:25, 26.
Έτσι τονίζεται το μεγαλείον και η ασύγκριτη δόξα του Δημιουργού αυτού του θαυμαστού υλικού σύμπαντος. Ίσως να έχετε ιδεί σε ταινία κινηματογράφου μια ισχυρή πυρηνική έκρηξι με όλη τη φοβερή λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια. Εν τούτοις οι χιλιάδες εκατομμυρίων αστέρων, ή απομακρυσμένοι ήλιοι, που έχει δημιουργήσει ο Ιεχωβά και καλεί ονομαστικώς το καθένα, εκπέμπουν τρομερές αναφλέξεις που σμικρύνουν σε λαμπρότητα και ενέργεια κάθε τι που μπορεί να παράγη ο άνθρωπος. Πόσο φοβερός και μεγαλοπρεπής πρέπει να είναι ο Δημιουργός αυτών των αναρίθμητων ηλίων!
Δεν είναι περίεργο ότι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τον Ιεχωβά Θεό. Πράγματι, το να καταγράψη ο Παντοδύναμος Ιεχωβά μια περιγραφή του εαυτού του για μας με πνευματικούς ορισμούς θα ισοδυναμούσε με το να δώση ένας προχωρημένες αλγεβρικές εξισώσεις σε άτομα που έχουν μόνο την πιο στοιχειώδη γνώσι μαθηματικών. Ή θα ήταν ως να προσπαθούσατε να εξηγήσετε χρώματα σ’ ένα άτομο που έχει γεννηθή τυφλό.—Ιώβ 37:23, 24.
Εν τούτοις, σε ωρισμένους δούλους του Ιεχωβά έχουν δοθή θεόπνευστες οράσεις των ουρανίων αυλών του, μολονότι δεν είδαν πραγματικά τον Θεό. (Ιωάν. 1:18) Η περιγραφή της παρουσίας του απ’ αυτούς απεικονίζει, όχι μόνο μεγάλη αξιοπρέπεια και επιβλητική μεγαλοπρέπεια, αλλά, επίσης, γαλήνη, τάξι ωραιότητα και χάρι. Αυτές οι περιγραφές χρησιμοποιούν μεταφορικές έννοιες και παρομοιώσεις, που ταυτίζουν την εμφάνισι του Ιεχωβά με πράγματα γνωστά στους ανθρώπους, όπως πολύτιμους λίθους, πυρ και ουράνιο τόξο. Αλλά, φυσικά, αυτές οι περιγραφές δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνωνται κατά γράμμα.—Ιεζ. 1:26-28· Αποκάλ. 4:1-3.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΩΣ ΝΑ ΕΧΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Επίσης, ο Ιεχωβά Θεός περιγράφεται στη Βίβλο ως να έχη ωρισμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Παραδείγματος χάριν, ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος έγραψε: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα αυτού εις την δέησιν αυτών· το δε πρόσωπον του Ιεχωβά είναι κατά των πραττόντων κακά.» (1 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ· Ιεζ. 20:33· Έξοδ. 15:6· Λουκ. 11:20) Τέτοιες εκφράσεις χρειάζονται συχνά για να είναι η περιγραφή ανθρωπίνως κατανοητή. Αλλά δεν πρέπει να λαμβάνωνται κατά γράμμα, όπως οι μεταφορικές εκφράσεις ότι ο Θεός είναι «ήλιος,» «ασπίς» ή «Βράχος» δεν πρέπει, επίσης, να λαμβάνονται κατά γράμμα.—-Ψαλμ. 84:11· Δευτ. 32:4, 31.
«Αλλά δεν λέγει η Γραφή ότι ο άνθρωπος επλάσθη ‘κατ’ εικόνα Θεού’;» πιθανόν να ερωτήσετε. «Και δεν δείχνει αυτό ότι ο Θεός έχει μέλη του σώματος που είναι όμοια με τα μέλη των ανθρώπων;»—Γέν. 1:27.
Οι παραπομπές της Γραφής που αναφέρουν ότι ο άνθρωπος επλάσθηκε κατ’ εικόνα Θεού δεν σημαίνουν ότι ο πρώτος άνθρωπος είχε πλασθή σωματικώς καθ’ ομοίωσιν του Ιεχωβά. Μάλλον σημαίνουν ότι ο άνθρωπος έχει πλασθή με τα ίδια προσόντα ή ιδιότητες που κατέχει ο Ιεχωβά Θεός, όπως η αγάπη, η ικανότης σκέψεως, η αίσθησις της δικαιοσύνης, και άλλα. Ότι αυτά δεν σημαίνουν σωματική ομοιότητα αποδεικνύεται από την ειδική προειδοποίησι του Ιεχωβά προς το έθνος Ισραήλ μέσω του εκπροσώπου του Μωυσέως: «Φύλαττε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, (διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα, εν τη ημέρα καθ’ ην ο Ιεχωβά ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου του πυρός·) μήπως διαφθαρήτε, και κάμητε εις εαυτούς είδωλα, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού.»—Δευτ. 4:15, 16, ΜΝΚ.
Αυτό δείχνει ότι είναι αδύνατον οποιοσδήποτε άνθρωπος να κάμη ένα ομοίωμα του Ιεχωβά Θεού, διότι κανένας άνθρωπος δεν γνωρίζει με τι είναι όμοιος, δηλαδή, τι σχήμα ομοιότητος έχει. Γνωρίζομε ότι ο Θεός και τα πνευματικά του πλάσματα είναι τελείως διαφορετικά από τους ανθρώπους. Η αντίληψίς των, παραδείγματος χάριν, δεν εξαρτάται από μάτια και αυτιά όπως αυτά που έχουν οι άνθρωποι.
Παραδείγματος χάριν, ο Ιεχωβά Θεός, ακόμη και χωρίς τη βοήθεια ακτίνων φωτός, μπορεί να βλέπη πράξεις που γίνονται σε πλήρες σκότος. (Ψαλμ. 139:1, 7-12· Εβρ. 4:13) Πράγματι, η ορατότης του μπορεί να περιβάλη όλη τη γη. (Παροιμ. 15:3) Και δεν έχει ανάγκη εγκαταστάσεων ακτίνων Χ για να ιδή ένα έμβρυο που αναπτύσσεται μέσα στην ανθρωπίνη κοιλία.—Ψαλμ. 139:15, 16.
Επιπλέον, η ακοή του Ιεχωβά δεν εξαρτάται από ηχητικά κύματα μέσα στην ατμόσφαιρα, διότι αυτός μπορεί να «ακούη» εκφράσεις μολονότι λέγονται άφωνα στις καρδιές των ανθρώπων. (Γεν. 24:42-45· Ψαλμ. 19:14) Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετρήση επιτυχώς το απέραντο φυσικό σύμπαν, εν τούτοις όπως οι φυσικοί ουρανοί δεν περιλαμβάνουν ή περικλείουν τον τόπο διαμονής του Ιεχωβά, πολύ ολιγώτερο το πράττει ένας επίγειος οίκος ή ναός. (1 Βασ. 8:27) Πράγματι, τι μεγάλο Θεό λατρεύομε!
ΕΚΔΗΛΩΣΙΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΕΡΓΑ
Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμεθα ότι ο φοβερός, μεγαλοπρεπής Ιεχωβά είναι μ’ εξαιρετικό τρόπο ένας Θεός αγάπης! Σ’ όλη την πολιτεία του αυτή η ιδιότης είναι έκδηλη.
Ο Ιεχωβά έδειξε αγάπη χορηγώντας στον πρωτόπλαστο πνευματικό του Υιό το προνόμιο να συμμετέχη μαζί μ’ αυτόν σ’ όλα τα περαιτέρω έργα δημιουργίας, κάνοντας να γίνη αυτό το γεγονός γνωστό με γενναιόφρονα τρόπο, που κατέληξε σε τιμή για τον Υιό του. (Γεν. 1:26· Κολ. 1:15-17) Έτσι δεν έδειξε φόβο αδυναμίας για τη δυνατότητα συναγωνισμού, αλλά μάλλον εξεδήλωσε πλήρη εμπιστοσύνη στη δική του δικαιωματική Κυριαρχία καθώς επίσης και στη νομιμοφροσύνη και την αφοσίωσι του Υιού του. Και, στοργικά, παραχωρεί ο Ιεχωβά σχετική ελευθερία στους πνευματικούς του υιούς στην εκτέλεσι των καθηκόντων των, επιτρέποντας σ’ αυτούς μάλιστα κατά περιστάσεις να εκφράζουν τις απόψεις των όσον αφορά το πώς θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας ειδικούς διορισμούς.—1 Βασ. 22:19-22.
Η αγάπη του Ιεχωβά εξεδηλώθη περαιτέρω με τη διευθέτησί του να φέρη σε ύπαρξι γήινα πλάσματα. Εφόσον ο άνθρωπος είχε γίνει «κατ’ εικόνα Θεού,» έπεται ότι η χαρά που αισθάνεται ένας ανθρώπινος πατέρας για το παιδί του, ειδικά για ένα παιδί που δείχνει αγάπη τέκνου κι’ ενεργεί σοφά, αντανακλά τη χαρά που αισθάνεται ο Ιεχωβά για τα νοήμονα πλάσματά του που Τον αγαπούν και Τον υπηρετούν σοφά. (Παροιμ. 27:11· Ματθ. 3:17· 12:18) Αυτή η ευχαρίστησις δεν προέρχεται από οποιοδήποτε υλικό ή σωματικό κέρδος, αλλά από το να βλέπη τα πλάσματά του να είναι εκουσίως προσκολλημένα στους δικαίους κανόνες του και να δείχνουν ανιδιοτέλεια και γενναιοφροσύνη.—Ψαλμ. 147:10, 11· Εβρ. 13:16.
Φυσικά ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ στην τελειότητά του είχε λόγους να αισθάνεται δέος, σεβασμό και αγάπη για τον Δημιουργό του. Μπορούσε βεβαίως να συμφωνήση με τα κατωτέρω λόγια του Βιβλικού ψαλμωδού: «Θέλω σε υμνεί [Ιεχωβά], διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην· θαυμάσια είναι τα έργα σου· και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο.»—Ψαλμ. 139:14.
Αυτό το ίδιο το σώμα του Αδάμ—εξόχως ικανώτερο μεταξύ των επιγείων πλασμάτων—καθώς και τα πράγματα που έβλεπε γύρω του, προσέφεραν σοβαρούς λόγους για να αινή τον Ιεχωβά. Κάθε νέο πουλί, ζώο και ψάρι, κάθε διαφορετικό φυτό, άνθος και δένδρο, κάθε αγρός, δάσος, λόφος, κοιλάδα και χείμαρρος που έβλεπε ο άνθρωπος θα ενετύπωνε σ’ αυτόν το βάθος και το πλάτος της σοφίας του Πατρός του καθώς και την έντονη ζωηρότητα της προσωπικότητος του Ιεχωβά όπως αντανακλάται στη μεγάλη ποικιλία των δημιουργικών του έργων. Όλες οι αισθήσεις του ανθρώπου—όρασις, ακοή, γεύσις, όσφρησις και αφή—διεβίβαζαν στην επιδεκτική του διάνοια την απόδειξι ενός πάρα πολύ γενναιόδωρου και προνοητικού Δημιουργού.
Ούτε οι πνευματικές ανάγκες του Αδάμ είχαν λησμονηθή, η ανάγκη του για συνομιλία και συντροφιά, διότι ο Πατήρ του επρομήθευσε σ’ αυτόν ένα νοήμονα θηλυκό σύντροφο. (Γέν. 2:18-23.) Θα μπορούσαν πολύ καλά και οι δύο να ψάλλουν στον Ιεχωβά, όπως έψαλλε ο Βιβλικός ψαλμωδός: «Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου· τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου.» (Ψαλμ. 16:8, 11) Εφόσον ο Αδάμ και η Εύα υπήρξαν αντικείμενο τόσο πολλής αγάπης, θα έπρεπε ασφαλώς να είχαν γνωρίσει ότι «ο Θεός είναι αγάπη.»—1 Ιωάν. 4:16.
Ο Ιεχωβά Θεός με πολλή σπουδαιότητα έκαμε προμήθεια για τις πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου. Απεκάλυψε τον εαυτό του στον ανθρώπινο υιό του Αδάμ, με το να επικοινωνήση μαζί του, και να του δώση θείους διορισμούς υπηρεσίας, η ευπειθής εκτέλεσις των οποίων θ’ αποτελούσε ένα μέγιστο μέρος της λατρείας του ανθρώπου. (Γέν. 1:27-30· 2:15-17) Ακόμη και όταν το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος εστασίασε εναντίον του νόμου Του, ο Ιεχωβά δεν έπαυσε να εκδηλώνη αγάπη.
Με φιλεύσπλαγχνο τρόπο έκαμε ο Θεός προμήθεια ν’ ανακτήσουν τα τέκνα του Αδάμ την ανθρώπινη τελειότητα και την προσδοκία της αιωνίου ζωής που είχαν χάσει. Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρωπίνου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Σεις δεν είσθε ευγνώμων στον Ιεχωβά γι’ αυτή την στοργική προμήθεια;
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΑΓΑΠΗΣ
Μπορούμε, επίσης, να είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά για τη σταθερότητα που εγκαθίδρυσε στα δημιουργικά του έργα. Ο κανονικός κύκλος ημέρας και νύκτας, η σταθερή κατωφερική πορεία των ποταμών σε υπακοή προς τον νόμο της βαρύτητος, και αναρίθμητα άλλα πράγματα αποτελούν απόδειξι του ότι ο Δημιουργός της γης δεν είναι ένας Θεός συγχύσεως, αλλά τάξεως. (1 Κορ. 14:33) Ο άνθρωπος βρίσκει βεβαίως ότι αυτό είναι βοηθητικό στην εκπλήρωσι της δραστηριότητός του. Μπορεί έτσι να σχεδιάζη και να εργάζεται μ’ εμπιστοσύνη, ελεύθερος από την ανησυχία της αβεβαιότητος. Πόσο στοργικό και στοχαστικό ήταν εκ μέρους του Ιεχωβά το να προμηθεύση τέτοια κανονικότητα στους νόμους και τα έργα της δημιουργίας!
Σχολιάζοντας αυτούς τους κανόνες Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία κάνει τα εξής ενδιαφέροντα σχόλια:
«Τα επιτεύγματα του ανθρώπου [στην εγκαθίδρυσι κανόνων] . . . ωχριούν και γίνονται ασήμαντα όταν παραβληθούν με τους κανόνες που υπάρχουν στη φύσι. Οι αστερισμοί, οι τροχιές των πλανητών, οι αμετάβλητες κανονικές ιδιότητες της αγωγιμότητος, της ελατότητος, της ελαστικότητος, της σκληρότητος, της διαπερατόττητος, της διαθλαστικότητος, της στερεότητας, ή της γλοιώδους ιδιότητος των υλικών της φύσεως, οι τροχιές των ηλεκτρονίων εντός του ατόμου ή η δομή των κυττάρων, δεν είναι παρά ολίγα παραδείγματα της εξόχου κανονικότητος που υπάρχει στη φύσι.»
Και για να δείξη την σπουδαιότητα αυτής της κανονικότητος, αυτή η παραπομπή προχωρεί και λέγει:
«Μόνο μέσω της κανονικότητος που υπάρχει στη φύσι είναι δυνατόν ν’ αναγνωρίσωμε και να ταξινομήσωμε . . . τα πολλά είδη των φυτών, ψαριών, πουλιών και ζώων. Ανάμεσα σ’ αυτά τα είδη, τα άτομα ομοιάζουν προς άλληλα στις μικροσκοπικές λεπτομέρειες της δομής, της λειτουργίας και των συνηθειών που είναι ιδιαίτερα στο καθένα. Αν δεν υπήρχε αυτή η κανονικότης στο ανθρώπινο σώμα, οι ιατροί δεν θα εγνώριζαν αν ένα άτομο κατέχη ωρισμένα όργανα, που να τ’ αναζητήσουν . . . Πράγματι, χωρίς τους κανόνες της φύσεως, δεν θα μπορούσε να υπάρξη ωργανωμένη κοινωνία, ούτε εκπαίδευσις και ούτε ιατροί· το καθένα εξαρτάται από βασικές, συγκριτικές ομοιότητες.»—Τόμ. 21, σελίδες 306, 307· έκδοσις 1959.
Λόγω αυτής της κανονικότητας που υπάρχει στα θαυμαστά υλικά δημιουργήματα του Ιεχωβά, δεν θα έπρεπε να μας φαίνεται περίεργο ότι ο Ιεχωβά θα έθετε κανόνες που να διέπουν τη διαγωγή του ανθρώπου και τις σχέσεις του με τον Δημιουργό του. Ένας κανών που τονίζεται ειδικά ως ουσιώδης είναι ο κανών της υπακοής στις οδηγίες του Θεού. Αυτή η υπακοή στον Θεό είναι ο τρόπος που μπορούμε ν’ ανταποδώσωμε την αγάπη που έχει δείξει σ’ εμάς ο Ιεχωβά. Ο Λόγος του λέγει: «Αυτή είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.»—1 Ιωάν. 5:3.
Μήπως νομίζετε ότι αυτή η υπακοή στον Θεό σάς περιορίζει κατά κάποιο τρόπο, παρεμβαίνει κάπως στην ευτυχία σας και στην εκ μέρους σας απόλαυσι της ζωής; Μπορείτε ν’ αποβάλετε τελείως τέτοιες ιδέες. Διότι μέσα στα όρια των απαιτήσεων του Ιεχωβά από τα γήινα πλάσματά του υπάρχουν απεριόριστες ευκαιρίες τέρψεως. Όπως παρατηρεί για το υλικό σύμπαν το άρθρο της εγκυκλοπαίδειας σχετικά με τους κανόνες, που ανεφέρθη προηγουμένως:
«Εν τούτοις, μ’ αυτή τη συντριπτική απόδειξι υπάρξεως κανόνων, κανένας δεν κατηγορεί τη φύσι για μονοτονία. Μολονότι μια στενή ταινία φασματώδους μήκους κυμάτων αποτελεί το θεμέλιο, οι ποικιλίες και οι συνδυασμοί χρωμάτων που υπάρχουν για να τέρπουν το μάτι του παρατηρητού είναι ουσιαστικώς απεριόριστοι. Ομοίως, όλη η λεπτότης της μουσικής φθάνει ως το αυτί μέσω μιας άλλης μικρής ομάδος συχνοτήτων.»
Ομοίως και οι απαιτήσεις του Ιεχωβά από τα ανθρώπινα πλάσματα αφήνουν σ’ αυτά όλη την ελευθερία που θα μπορούσε να επιθυμήση μια δικαία καρδιά. Πράγματι, λόγω της ανθρωπίνης ατέλειας και της εκθέσεως στους εξευτελιστικούς τρόπους σκέψεως και στις πράξεις αυτού του διαβολικού κόσμου, ίσως να μη είναι πάντα εύκολη η συμμόρφωσις στις απαιτήσεις του Θεού. (Ψαλμ. 51:5· 1 Ιωάν. 5:19) Αλλά όταν καταβάλλεται η προσπάθεια και όταν ένας παραμένη ανάμεσα στα ασφαλή όρια που έχει θέσει ο Ιεχωβά για να διέπουν την ανθρώπινη διαγωγή, γνήσια ευχαρίστησις, ικανοποίησις κι’ ευτυχία επιτυγχάνονται.
Πράγματι υπάρχει κάθε τονωτικό κίνητρο για να θέλωμε να γνωρίσωμε καλύτερα αυτόν τον μεγάλο, φοβερό κι’ εν τούτοις στοργικό Θεό, Ιεχωβά. Δεν αισθάνεσθε περισσότερη ενθάρρυνσι να μελετήσετε την Αγία Γραφή όπου ο Ιεχωβά αποκαλύπτει σ’ εμάς τον εαυτό του; Τι προνόμιο έχει κάμει προσιτό σ’ εμάς ο Ιεχωβά Θεός—το να τον γνωρίσωμε και να τον υπηρετούμε!