Διατηρείτε την Εκκλησία του Θεού Καθαρή στον Καιρό της Κρίσεώς Του

«Δεν εξεύρετε ότι ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον;»—1 Κορ. 5:6

 1. Γιατί οι Χριστιανοί ενδιαφέρονται σοβαρά για την καθαρότητα;

Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ωφελεί το ανθρώπινο σώμα τόσο η φυσική όσο και η ηθική καθαρότης. Η καλή προσοχή σ’ αυτό συντελεί στην υγεία του ατόμου. Εκείνο που ισχύει για το ανθρώπινο σώμα ισχύει και για την όμοια με σώμα εκκλησία των γνησίων μαθητών του Χριστού Ιησού που βρίσκονται σήμερα σε όλα τα μέρη της γης. Ο Ιεχωβά Θεός απαιτεί μια τέτοια υγιή καθαρότητα σ’ αυτό το σώμα των δούλων του—για την τιμή του ονόματός του και για το διαρκές καλό όλων εκείνων που τον αγαπούν.—2 Κορ. 6:17· Ησ. 52:11· Μαλ. 3:2, 3.

 2, 3. Σύμφωνα με την αποστολική συμβουλής ποιο καθήκον πρέπει ν’ αναλάβουν να εκτελέσουν οι Χριστιανοί ποιμένες ή επίσκοποι;

² Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους χριστιανούς αδελφούς του πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, έκαμε την εξής προτροπή: «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον· παρατηρούντες . . . μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν, και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί· μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μιαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού.»—Εβρ. 12:14-16.

³ Οι ποιμένες του ποιμνίου του Θεού, λοιπόν, ενόσω ζητούν ειρήνη με όλους, πρέπει να προστατεύουν το ποίμνιο από κάθε διείσδυσι ή εμφάνισι ανεπιθύμητων στοιχείων. Πρέπει ρεαλιστικά ν’ αναγνωρίζουν ότι «ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον.»—1 Κορ. 5:6· Πράξ. 20:28.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΙΑΣ

 4, 5. (α) Ποιο ζήτημα ανέκυψε προσφάτως για εξέτασι με προσευχή; (β) Παραβάλλοντας άτομα που είναι σε τέτοια προγράμματα ναρκωτικών με εκείνα των άλλων τύπων θεραπείας, ποιες μεγαλύτερες διαφορές διαπιστώνομε;

⁴ Σήμερα η τοξικομανία έχει γίνει σαν μια πληγή σε πολλές χώρες. Ασφαλώς δεν υπάρχει θέσις μέσα στην καθαρή εκκλησία του Θεού για τέτοιες συνήθειες.a Αλλά τι θα λεχθή για κείνους που μπορεί να είναι σε κάποιο κρατικό πρόγραμμα όπου δίδονται ελεγχόμενες δόσεις ενός προϊόντος (όπως είναι το γνωστό ως μεθαδόνη) σε αντικατάστασι ενός πιο επικινδύνου φαρμάκου, όπως είναι η ηρωίνη. Άτομα που είναι σε τέτοια κρατικά προγράμματα μπορεί να πουν ότι δεν κάνουν τίποτε το ‘παράνομο·’, ότι δεν δοκιμάζουν τις παραισθήσεις που είναι τόσο χαρακτηριστικές της τοξικομανίας· ότι μπορούν να εργάζωνται ως ένα ‘ενεργόν μέρος της κοινωνίας.’ Τι πρέπει να γίνη αν αυτοί ζητούν ν’ αναγνωρισθούν και να βαπτισθούν ως μέλη της παγκοσμίου εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά; Πρέπει αυτοί να γίνωνται δεκτοί για βάπτισμα;

⁵ Αυτά τα ερωτήματα ηγέρθησαν για εξέτασι με προσευχή. Από την άποψι της Γραφής φαίνεται καθαρά ότι εκείνοι που είναι σε τέτοια προγράμματα δεν είναι Γραφικώς ενδεδειγμένοι, αφού μπορούν ακόμη ορθώς να θεωρούνται ως τοξικομανείς. Υπάρχει, φυσικά, μια κατάλληλη χρήσις φαρμάκων στη νοσηλεία, στη θεραπεία φυσικών ή οργανικών ασθενειών. Αλλά εκείνος που λαμβάνει, λόγου χάριν, μεθαδόνη δεν μπορεί κατάλληλα να παραβληθή με τον διαβητικό ο οποίος έχει μια οργανική πάθησι που απαιτεί ινσουλίνη, ή μ’ εκείνον που πάσχει από χρονία αρθρίτιδα ή από καρκίνον των άκρων, και ο οποίος παίρνει φάρμακα για να ελαττώση τον πόνο. Ο διαβητικός, ο αρθριτικός ή ο καρκινοπαθής δεν χρησιμοποιεί αυτά τα φάρμακα για ν’ αποφυγή τη δυσάρεστη την αγωνιώδη πείρα της αντιδράσεως που προκαλεί η χρήσις «δυνατών» ναρκωτικών· ούτε χρησιμοποιούν τα φάρμακα ως ‘στήριγμα’ για να διατηρήσουν τη διανοητική και συναισθηματική ισορροπία. Και, μολονότι οι γιατροί μπορεί να δώσουν ένα καταπραϋντικό για να παράσχουν κάποια προσωρινή ανακούφισι ή να προκαλέσουν ύπνο σε μια κρίσιμη περίπτωσι, ή να προετοιμάσουν ένα πάσχοντα για χειρουργική επέμβασι, αυτό δεν είναι το ίδιο με το να υποδουλωθή κανείς σ’ ένα φάρμακο με τον εθισμό.

 6, 7. Μολονότι είναι ίσως νόμιμα, ποια είναι μια μεγαλύτερη αδυναμία σ’ αυτά τα προγράμματα, και τι ερωτήματα εγείρει αυτό;

⁶ Η ‘νομιμότης’ της χρήσεως ενός προϊόντος, όπως είναι η μεθαδόνη, σε κάποιο κρατικό φαρμακευτικό πρόγραμμα δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα. Σε μερικές χώρες οι τοξικομανείς μπορούν ‘νομίμως’ να λαμβάνουν ηρωίνη μέσω των κρατικών ιατρείων. Αυτό όμως δεν την καθιστά Γραφικώς κατάλληλη.

⁷ Γενικά αυτά τα προγράμματα αποτελούν απλώς μια περίπτωσι αντικαταστάσεως ενός φαρμάκου με ένα άλλο, με ένα φάρμακο που θεωρείται λιγώτερο επιβλαβές από ένα άλλο φάρμακο όπως είναι η ηρωίνη. Τώρα όμως διαβάζομε στις εφημερίδες ότι η μεθαδόνη πωλείται και στους δρόμους σε τοξικομανείς όπως και άλλα ‘παράνομα’ ναρκωτικά. Εκείνοι που εμμένουν σ’ αυτά τα προγράμματα αντί να περάσουν τις αντιδράσεις της στερήσεως των ναρκωτικών και κατόπιν ν’ αναλάβουν μια ζωή απαλλαγμένη από τοξικομανία, ζητούν ν’ αποφύγουν ή ν’ αναβάλουν την αντιμετώπισι του προβλήματος των και να το υπερνικήσουν. Αυτό εγείρει τα εξής ερωτήματα: Τι νόημα θα είχε το βάπτισμα των; Τι θα εσήμαινε αυτό;

 8. Αντιπαραβάλατε την απροθυμία των τοξικομανών να παύσουν τη συνήθεια των με τις Γραφικές απαιτήσεις για τους μαθητάς του Υιού του Θεού.

⁸ Ο Χριστός Ιησούς είπε ότι οποιοσδήποτε επιθυμεί να είναι μαθητής του πρέπει να λάβη τον σταυρό του και να τον ακολουθήση, πρόθυμος ακόμη και τη ζωή του να χάση χάριν του Χριστού. (Λουκ. 9:23, 24· Ιωάν. 12:25) Οποιοσδήποτε βαπτίζεται πρέπει να λάβη αυτή την απόφασι από καρδιάς. Αν θέλη να βαστάση το σταυρό του και ν’ ακολουθήση τον Ιησού ως το σημείο της καθηλώσεως, μπορεί τότε να πη ότι δεν θέλει να υποφέρη τον πόνο της αντιδράσεως που προκαλείται με τη στέρησι των ναρκωτικών; (Παράβαλε Ρωμαίους 6:6· Γαλάτας 5:24· Κολοσσαείς 3:5.) Στην πραγματικότητα το να υποφέρη τον πόνο που προκαλεί αυτή η αντίδρασις αποτελεί φυσική συνέπεια μιας εσφαλμένης πράξεως, μια ‘συγκομιδή εκείνου το οποίο έσπειρε.’—Γαλ. 6:7.

 9. (α) Ποια ερωτήματα τίθενται ορθώς για άτομα που είναι σε τέτοια προγράμματα ναρκωτικών και θέλουν να βαπτισθούν; (β) Τι παράδειγμα μάς έδωσε ο Υιός του Θεού σχετικά με αυτό;

⁹ Πόσο πλήρης, λοιπόν, ήταν αυτή η μετάνοια και μεταστροφή ενός ατόμου από την προηγούμενη πορεία της ζωής του; (Ματθ. 3:8· Πράξ. 26:20) Μπορεί αληθινά να παρουσιασθή με καρδιά, ψυχή, διάνοια και δύναμι στο Θεό ως δούλος του αν εξακολουθή να είναι υποδουλωμένος στα ναρκωτικά; (Μάρκ. 12:29, 30) Εκείνος που είναι σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα έχει πραγματικά πίστι στον Λόγο του Θεού, όπως αναγράφεται στην επιστολή προς Φιλιππησίους 4:6, 7, όπου έχομε την υπόσχεσι ότι ο Θεός της ειρήνης θα ‘διαφυλάξη τις καρδιές μας και τα διανοήματά μας’ αν αποβλέπωμε σ’ αυτόν με πίστι; Θα θέση την εμπιστοσύνη του στη δύναμι του πνεύματος του Θεού ή θα δείξη αμφιβολία ως προς τη δύναμι αυτή και θα βασισθή σε κάτι υποκατάστατα φάρμακα για να διαφυλάξη την καρδιά του και τα διανοήματά του και να φυλαχθή από το να χάση την αυτοκυριαρχία του; Πού δείχνει την «εγκράτεια» που είναι καρπός του πνεύματος του Θεού; (Γαλ. 5:22, 23) Ο Ιησούς, την ώρα της καθηλώσεώς του στο ξύλο, αρνήθηκε να πιή «οίνον μεμιγμένον με σμύρναν» προφανώς επειδή ήταν αποφασισμένος να τηρήση πλήρεις τας αισθήσεις του καθώς επεσφράγιζε την ακεραιότητά του στο θάνατο. (Μάρκ. 15:23) Έτσι μάς έδωσε ένα παράδειγμα εμπιστοσύνης στη δύναμι του Θεού να βοηθήση για να περάσωμε τέτοιες ζωτικές δοκιμασίες.

10, 11. Γιατί είναι λογικό ν’ αναμένωμε από εκείνους που ζητούν να βαπτισθούν να υπερνικήσουν πρώτα κάθε τοξικομανία που ίσως να έχουν και γιατί δεν θα ήταν πραγματικά εξυπηρετικό να τους δεχθούμε ως υποψηφίους για βάπτισμα προτού το πράξουν αυτό;

¹⁰ Δεν αρνούμεθα τη μεγάλη δυσκολία που δοκιμάζει κανείς στην υπερνίκησι της ηρωίνης και άλλων δυνατών ναρκωτικών, ή ότι μια πολύ μικρή μόνο μειονότης το επιτυγχάνει αυτό. Το γεγονός όμως ότι μερικοί το επέτυχαν, δείχνει ότι μπορεί να γίνη. Το γεγονός ότι άτομα του κόσμου μπόρεσαν να το κάμουν παρέχει ακόμη περισσότερους λόγους να πιστεύωμε ότι εκείνοι που θέλουν να γίνουν αληθινοί μαθηταί του Υιού του Θεού πρέπει επίσης να μπορούν να το κάμουν. Αντί ν’ ανταλλάσσουν την υποδούλωσι σ’ ένα ναρκωτικό με υποδούλωσι σε άλλο ναρκωτικό όπως είναι η μεθαδόνη, πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν την πρόκλησι και να εμπιστευθούν στη βοήθεια του Θεού για να υπερνικήσουν αυτή τη δουλεία.

¹¹ Το να δεχώμεθα άτομα για βάπτισμα προτού το κάμουν αυτό θα εσήμαινε απλώς ότι συγχωρούμε την αναβολή των για την αντιμετώπισι του ζητήματος. Αυτό δεν θα τους ήταν πραγματικά εξυπηρετικό, διότι τελικά πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα και να λάβουν μια σταθερή στάσι. Μπορεί να έλθη γρήγορα ο καιρός οπότε τέτοια κρατικά προγράμματα δεν θα τους είναι διαθέσιμα. Αν τοξικομανή άτομα γίνουν δεκτά τώρα ως αναγνωρισμένα μέλη μιας εκκλησίας, δεν θα γίνονταν μήπως μια πραγματική πηγή κινδύνου ή βαρείας μομφής σε κάποιο μελλοντικό καιρό; Και πριν απ’ αυτό ακόμη, μήπως η πλήρης εισδοχή αυτών μέσα στην εκκλησία δεν θα εξασθενούσε την αντίστασι μερικών από τους Χριστιανούς αδελφούς μας στη λήψι ναρκωτικών; Δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε το καλό της εκκλησίας ως συνόλου για να ευνοήσωμε ένα άτομο.—Γαλ. 5:9· 6:10.

ΜΙΑ ΣΥΝΕΠΗΣ ΘΕΣΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

12-14. Μπορεί η συνήθεια καπνίσματος να παραβληθή με την άλλη τοξικομανία, και τι ερώτημα προβάλλεται με αυτό;

¹² Αυτό όμως εγείρει το ερώτημα της συνεπείας ως προς την αποδοχή για βάπτισμα ατόμων τα οποία συνηθίζουν ακόμη να καπνίζουν. Και αυτά επίσης είναι υποδουλωμένα σ’ ένα βλαβερό προϊόν, είτε το καπνίζουν, είτε το μασούν είτε το εισπνέουν. Προσέξτε τι λέγει μια έκθεσις του περιοδικού Επιστημονικός Κόσμος (στην Αγγλική) της 9 Απριλίου 1973:

¹³ «Το ναρκωτικό . . . που προξενεί τον εθισμό του καπνίσματος είναι η νικοτίνη . . . Σε διάστημα ενός ή δύο λεπτών αφού ένα άτομο ‘τραβήξη μια ρουφηξιά’ ενός σιγαρέττου, η νικοτίνη είναι παρούσα στον εγκέφαλο. Αλλ’ ύστερα από 20 ή 30 λεπτά από την ‘τελευταία ρουφηξιά’ το μεγαλύτερο μέρος της νικοτίνης έχει φύγει από τον εγκέφαλο για να πάη σε άλλα όργανα. . . Αυτή είναι η ώρα περίπου που ο καπνιστής αισθάνεται την ανάγκη ενός άλλου σιγαρέττου. . . Όταν δεν υπάρχει νικοτίνη, το σώμα ‘διψά’ για νικοτίνη. Τόσο πολύ μάλιστα ώστε το σώμα μερικές φορές ‘αρρωσταίνει’ χωρίς νικοτίνη. Αρχίζουν τότε τα συμπτώματα της στερήσεως του ναρκωτικού—ένα αίσθημα νοσήσεως . . .. Μερικά απ’ αυτά τα συμπτώματα είναι υπνηλία, κεφαλαλγίες, στομαχικές διαταραχές, εφίδρωσις και ανώμαλοι παλμοί της καρδιάς.»

¹⁴ Ακόμη και οι κοσμικές κυβερνήσεις υποκινήθηκαν να δώσουν σοβαρές προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο του καπνίσματος. Είναι λοιπόν ενδεδειγμένα για βάπτισμα τα άτομα εκείνα που δεν έχουν διακόψει τη συνήθεια του καπνίσματος;

15. Μολονότι ο καπνός δεν αναφέρεται ρητώς μέσα στη Γραφή, πώς οι Γραφικές αρχές παρέχουν μια. απάντησι σ’ αυτό το ζήτημα;

¹⁵ Η Γραφική απόδειξις καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι. Όπως έχει εξηγηθή σε άλλα τεύχη αυτού του περιοδικού, η Ελληνική λέξις φαρμακεία που χρησιμοποιείται από τους Βιβλικούς συγγραφείς και μεταφράζεται ‘χρήσις πνευματισμού’ ή ‘πνευματιστικές πράξεις’ έχει την αρχική σημασία της ‘χρήσεως ναρκωτικών.’ (Γαλ. 5:20· Αποκάλ. 9:21) Η λέξις αυτή αναφέρεται σε πνευματιστικές πράξεις λόγω της στενής σχέσεως μεταξύ της χρησιμοποιήσεως ναρκωτικών και του πνευματισμού. Ο καπνός επίσης εχρησιμοποιείτο αρχικά από τους Ινδιάνους της Αμερικής με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί λοιπόν κατάλληλα να τοποθετηθή στην κατηγορία των τοξικών φαρμάκων όπως εκείνα που έδωσαν την πηγή για την Ελληνική λέξι φαρμακεία. Η νικοτίνη του καπνού δεν έχει τις ίδιες διανοητικές και συγκινησιακές επιδράσεις που παράγονται από τα «σκληρά» τοξικά φάρμακα όπως είναι η ηρωίνη ή τα λεγόμενα ψυχεδελικά (παραισθησιογόνα) φάρμακα όπως είναι το LSD· εν τούτοις ο εθισμός της νικοτίνης επηρεάζει θετικά τη διάνοια και ασκεί μια ισχυρή υποδούλωσι. Στην Ευρώπη στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε μερικές περιπτώσεις τα σιγαρέττα είχαν αξία μεγαλύτερη από το χρήμα. Λέγεται ότι ιερόδουλοι παρέδιδαν τα σώματα των για λίγα σιγαρέττα, και ο κοινός λαός εθυσίαζε και τα δελτία του σιτηρεσίου του ακόμη για να επιτύχη καπνό.

16. (α) Ποιοι ισχυροί λόγοι υπάρχουν για την εγκατάλειψι αυτής της επιβλαβούς συνήθειας; (β) Το εδάφιον Γένεσις 1:29 μήπως παρέχει καμμιά δικαιολογία στους καπνιστής;

¹⁶ Η επιβλαβής επίδρασις του καπνού στο σώμα είναι πολύ γνωστή και η μολυντική του επίδρασις είναι εξίσου φανερή. Ασφαλώς δεν αποτελεί ένδειξι σεβασμού στον Δημιουργό που μας έχει δώσει ζωή, αν μεταχειριζώμεθα κακώς και μολύνομε τα σώματά μας με τη χρήσι του καπνού. Γιατροί κύρους προειδοποιούν ότι γυναίκες που είναι σε κατάστασι εγκυμοσύνης και χρησιμοποιούν καπνό είναι πολύ πιο πιθανόν να υποστούν αποβολή παρά οι άλλες. Και αυτό, επίσης, θα ήταν απόδειξις σοβαρής περιφρονήσεως της ιερότητος της ζωής. Οι καπνομανείς δεν μπορούν να βρουν Γραφική υποστήριξι με το να ισχυρίζονται ότι ο Θεός εδημιούργησε το φυτό του καπνού και ότι αυτό αποτελεί μέρος των ‘χόρτων’ που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για την ‘τροφή’ του. (Γέν. 1:29) Αυτοί που καπνίζουν δεν χρησιμοποιούν τον καπνό ως τροφή με το να τρώγουν τα πράσινα φύλλα ως σαλάτα ή να τα μαγειρεύουν όπως το σπανάκι. Όχι, αλλά τα επεξεργάζονται και χρησιμοποιούν τα απεξηραμένα καστανά φύλλα για κάπνισμα, μάσησι, (χωρίς να καταπίνουν τον χυμό), ή για εισπνοή για απόλαυσι των φυσικών αισθήσεων, και όλ’ αυτά με πραγματική βλάβη του σώματος και της διανοίας.

17-19. (α) Ποια ερευνητικά ερωτήματα πρέπει να εξετάσουν εκείνοι που επιδίδονται στο κάπνισμα αν θέλουν να βαπτισθούν; (β) Σε ποιους άλλους επιρρεπείς σε παρόμοιες συνήθειες θα εφηρμόζοντο τα ίδια αυτά σημεία;

¹⁷ Ερωτήματα σαν αυτά που προβάλλονται εν σχέσει με άτομα που είναι σε κρατικά προγράμματα μπορούν επίσης να εγερθούν και για καπνομανείς οι οποίοι παρουσιάζονται για βάπτισμα. Αυτοί ‘μετενόησαν και μετεστράφησαν’ αληθινά ή είναι προσκολλημένοι ακόμη σε συνήθειες που οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι αντίθετες με τις Γραφικές αρχές; (Ρωμ. 6:19· 1 Θεσσ. 4:7· 5:22) Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1 ο απόστολος λέγει: «Έχοντες, λοιπόν, αγαπητοί, ταύτας τας επαγγελίας, ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.» Οι καπνισταί το έχουν λάβει αυτό σοβαρά υπ’ όψιν; Ασφαλώς όλοι θα παραδεχθούν ότι άτομα που θα ζουν στη νέα τάξι του Θεού δεν θα καπνίζουν και δεν θα χρειάζωνται πτυελοδοχεία και τεφροδοχεία και δεν θα μολύνουν τον αέρα με τον καπνό του τσιγάρου για να τον αναπνέουν άλλοι.

¹⁸ Δεν πρέπει, λοιπόν, τώρα όσοι είναι επιρρεπείς στο κάπνισμα να διακόψουν τη χρήσι του ως ένδειξι της πίστεως των σ’ εκείνη την καθαρή νέα τάξι και της αγάπης των για τη δικαιοσύνη που θα υπάρχη σ’ αυτήν; Αν θέλουν να βρεθούν από τον Θεό «άσπιλοι και αμώμητοι» στον καιρό της εκτελέσεως της κρίσεως του, δεν πρέπει να λάβουν μια σταθερή στάσι τώρα παρά να ελπίζουν ότι ίσως όταν περάσουν την ‘μεγάλη θλίψι’ που πλησιάζει θα γινόταν κάπως μια αλλαγή που θα τούς θεράπευε από το πάθος της νικοτίνης; (2 Πέτρ. 3:11-14) Όταν η πλησιάζουσα ‘μεγάλη θλίψις’ δυσχεράνη την προμήθεια εμπορικού καπνού δεν θα είναι τότε πιο εύκολο να διακόψουν την μανία του καπνίσματος υπό την πίεσι των περιστάσεων από όσο είναι αν το πράξουν τώρα με την επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Θεό.

¹⁹ Ό,τι ελέχθη για τον καπνό θα μπορούσε να εφαρμοσθή εξίσου και για τη χρήσι σε μερικά μέρη επιβλαβών προϊόντων που δημιουργούν συνήθεια, όπως είναι η καρύδα του βετέλ και τα φύλλα του φυτού της κόκας (τα τελευταία αυτά περιέχουν κοκαΐνη, η οποία έχει σαφώς ναρκωτική επίδρασι στη διάνοια).b

ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΩΡΑ

20, 21. Εξαιτίας αυτών των σημείων ποια αποφασιστική Φέσι λαμβάνουν τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί αυτό είναι για το καλό και αυτών ακόμη των τοξικομανών;

²⁰ Επί δεκαετηρίδες οι εκδόσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά προειδοποίησαν να μη γίνεται χρήσις τέτοιων βλαβερών προϊόντων, όπως είναι ο καπνός. Άτομα που είναι ταυτισμένα με εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αναγνωρίζουν ότι είναι κακές αυτές οι συνήθειες. Οι νέοι ενδιαφερόμενοι, λοιπόν, πρέπει να λάβουν μια σταθερή στάσι και να μη αναβάλλουν τα πράγματα ζητώντας να βαπτισθούν και να γίνουν δεκτοί στην εκκλησία, ή να λαμβάνουν μέρος στην παρουσίασι πληροφοριών από το βήμα στις Αίθουσες Βασιλείας, ενόσω είναι ακόμη αγκιστρωμένοι στη νικοτίνη ή άλλη επιβλαβή συνήθεια.c Καθώς η νέα τάξις είναι τώρα πολύ κοντά, είναι ασφαλώς σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού να λάβωμε θέσι ότι εκείνοι που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν αυτές τις επιβλαβείς συνήθειες να μη κρίνωνται κατάλληλοι για βάπτισμα και δεν θα τους αναγνωρίζωμε ως επιδοκιμασμένα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας του Ιεχωβά.

²¹ Πραγματικά, το να δεχθούμε τέτοια άτομα μέσα στην εκκλησία θα ήταν γι’ αυτούς μια κακή υπηρεσία, διότι θα καθησύχαζε τη συνείδησί τους. Το ν’ αρνηθούμε να τους δεχθούμε μπορεί ν’ αποδειχθή ευλογία, διότι θα βοηθήση να αισθανθούν σοβαρά την ανάγκη να λάβουν αποφασιστική ενέργεια και να προετοιμασθούν για ζωή στη νέα τάξι του Θεού. Εκείνος που αντιμετωπίζει τέτοιες προκλήσεις κερδίζει μια ηθική νίκη η οποία φέρνει αληθινή ισχύ και εμπιστοσύνη στη δύναμι και την προθυμία του Θεού για υποβοήθησι.

22-24. (α) Αν ένα άτομο ήταν βαπτισμένο ενόσω ακόμη ήταν έκδοτο σε ναρκωτικά, τι πρέπει να κάμη τώρα, και γιατί είναι λογικό να αναμένεται αυτό απ’ αυτόν; (β) Τι πορεία πρέπει να λάβουν οι εκκλησίες απέναντι βαπτισμένων ατόμων που δεν θέλουν ν’ απαλλαγούν από την τοξικομανία των;

²² Τι θα γίνη όμως μ’ εκείνους που στο παρελθόν, βαπτίσθηκαν ενώ ακόμη χρησιμοποιούσαν τέτοια ναρκωτικά προϊόντα, όπως είναι ο καπνός και άλλα ναρκωτικά φάρμακα, ή μ’ εκείνους που διατελούν σε κάποια θεραπεία όπως είναι το «πρόγραμμα της μεθαδόνης» και που συνεχίζουν αυτή τη συνήθεια; Σ’ αυτούς μπορεί τώρα να δοθή μια λογική περίοδος χρόνου, όπως λόγου χάριν έξη μήνες, στη διάρκεια της οποίας ν’ απαλλαγούν από μια τέτοια συνήθεια. Κάνοντας τούτο θα επιδείξουν την ειλικρινή επιθυμία των να παραμείνουν μέσα στην καθαρή εκκλησία των αφιερωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού.

²³ Ασφαλώς αν ένας μπορή να περάση την αγωνιώδη πείρα της στερήσεως των «σκληρών» ναρκωτικών για να γίνη ένας αληθινός μαθητής του Υιού του Θεού, τότε εκείνοι που έχουν τη μανία του καπνίσματος ή παρομοίων προϊόντων δεν πρέπει να έχουν λογική αντίρρησι να υποστούν την λιγώτερη δοκιμασία να κόψουν την κακή των συνήθεια. Η άρνησις να το πράξουν αυτό θα δώση ασφαλώς ένα πολύ κακό παράδειγμα για κείνους που αγωνίζονται να υπερνικήσουν τη συνήθεια των «σκληρών» ναρκωτικών και που αντιμετωπίζουν μια πολύ μεγαλύτερη δυσκολία.

²⁴ Αν άτομα που είναι ήδη βαπτισμένα δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τη συνήθεια των να λαμβάνουν επιβλαβή και υποδουλωτικά προϊόντα τι θα γίνη τότε; Τότε αυτοί δείχνουν ότι, όπως ο Ησαυ, δεν ‘εκτιμούν τα ιερά πράγματα’, προτιμώντας αυτές τις συνήθειες από το προνόμιο του ν’ αποτελούν μέρος του καθαρού λαού του Ιεχωβά. Αυτοί πρέπει επομένως ν’ απομακρυνθούν από την εκκλησία λόγω αυτής της διαγωγής που δεν αρμόζει σε Χριστιανούς.—1 Κορ. 5:7· Εβρ. 12:15, 16.

25. Πρέπει να ξαναβαπτισθούν αυτά τα μέλη των εκκλησιών που εγκαταλείπουν τώρα τη βλαβερή των τοξικομανία;

²⁵ θα χρειασθή να ξαναβαπτισθούν εκείνοι που εγκαταλείπουν τη συνήθεια των να καπνίζουν ή που χρησιμοποιούν άλλα επιβλαβή προϊόντα; Όχι, αυτό δεν φαίνεται να είναι αναγκαίο να γίνη. Η γνώσις φέρνει ευθύνη και εκπαιδεύει τη συνείδησι. (1 Τιμ. 1:13) Η εκκλησία τους είχε δώσει να καταλάβουν ότι η συνήθεια των δεν ‘τους εμπόδιζε,’ και αυτοί βαπτίσθηκαν σύμφωνα με αυτή την κατανόησι. (Πράξ. 8:36) Φυσικά, αν ένα άτομο φρονή ότι παρουσιάσθηκε για βάπτισμα με μια ‘κακή συνείδησι’ λόγω αυτής της συνήθειας, μπορεί ν’ αποφασίση να ξαναβαπτισθή. Αυτό θα ήταν προσωπική του απόφασις.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

26. Τι πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ως προς τα συμπεράσματα στα οποία φθάσαμε;

²⁶ Αυτές οι διατάξεις που σχετίζονται με πνευματικά και ηθικά ζητήματα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά μπορεί να φαίνωνται σε μερικούς ότι είναι πολύ αυστηρές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει προσπάθεια ενεργείας με αυθαίρετο δικτατορικό τρόπο. Η αυστηρότης πραγματικά προέρχεται από τον Θεό, ο οποίος εκφράζεται μέσω του γραπτού του Λόγου. Αν λάβωμε υπ’ όψιν τον χρόνο στον οποίο ζη αυτή η γενεά του ανθρωπίνου γένους, είναι καιρός να προσέχωμε επιμελώς την καθαρότητα της διαγωγής εκείνων που επιθυμούν να ευαρεστήσουν τον Θεό και να εισέλθουν στην επικείμενη δικαία νέα τάξι.

27-29. (α) Γιατί ο απόστολος Πέτρος ως ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνος υποκινήθηκε να γράψη στους αδελφούς του, και για ποιο θέμα; (β) Ποιο σοβαρό ζήτημα ηγέρθη για το ποιοι θα ήσαν επιδοκιμασμένοι στον καιρό της κρίσεως του Θεού;

²⁷ Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο απόστολος Πέτρος ήταν ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνος μ.Χ. Ως ένα τέτοιο μέλος, έγραψε επιστολές στις οποίες έδινε συμβουλές και οδηγίες στις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά. Ο Πέτρος κατανοούσε ότι η Χριστιανική εκκλησία ζούσε τότε στην τελευταία περίοδο του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων που ήταν συγκεντρωμένο γύρω από την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Ο Κύριός του, ο Ιησούς Χριστός, είχε προείπει ότι αυτό το αποκορύφωμα του τέλους θα συνέβαινε μέσα σ’ εκείνη τη γενεά. (Ματθ. 23:36· 24:34) Ήταν ένας πολύ σοβαρός καιρός, ειδικά για τους εκχριστιανισμένους Ιουδαίους, και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο διωγμός εναντίον των Χριστιανών από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επρόκειτο να ξεσπάση. Ο Πέτρος λοιπόν ένοιωσε την ανάγκη να γράψη στους χριστιανούς αδελφούς του.

²⁸ Η πρώτη του επιστολή γράφθηκε στο έτος 62-64 μ.Χ. περίπου, λίγο πριν από την Ιουδαϊκή εξέγερσι εναντίον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το έτος 66 μ.Χ. ύστερα από το οποίο ήλθε το τέλος της Ιουδαϊκής Ιερουσαλήμ και του ναού της στο έτος 70 μ.Χ. Ο Πέτρος εγνώριζε ότι πλησίαζε ο θάνατός του και αισθάνθηκε την υποχρέωσι του να προειδοποιήση τους χριστιανούς αδελφούς του να μη συμβαδίζουν με τους μη εκχριστιανισμένους κοσμικούς «εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας» των. Για να τονίση την επείγουσα ανάγκη αποφυγής μιας τέτοιας καταστρεπτικής πορείας ακόμη και με διωγμό, ο Πέτρος επεσήμανε το προκεχωρημένον του χρόνου γράφοντας: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς.» (1 Πέτρ. 4:4-7) Το ζήτημα είχε γίνει ακόμη πιο σοβαρό, διότι η. πορεία της εκδηλώσεως της θείας κρίσεως είχε ήδη αρχίσει σχετικά με τη Χριστιανική εκκλησία. Ποιοι θα βρίσκονταν επιδοκιμασμένοι κάτω από τη θεία εξέτασι και διερεύνησι; Όχι οι αμέριμνοι, όχι οι συμμορφούμενοι με την πορεία της ασωτίας του κόσμου, όχι εκείνοι που θεληματικά επεδίδοντο σε αντιχριστιανικά πράγματα για να ικανοποιήσουν τη διεφθαρμένη ξεπεσμένη σάρκα. (Παροιμ. 1:32, 33) Ο απόστολος Πέτρος έγραψε:

²⁹ «Αλλ’ εάν πάσχη ως Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ’ ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο· διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού; και ‘αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;’ Ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιία.»—1 Πέτρ. 4:16-19.

30. Γιατί είναι πολύ ριψοκίνδυνο για ένα βαπτισμένο Χριστιανό να μιμήται σε οποιονδήποτε βαθμό τους ‘ασεβείς’ και εκείνους που ‘αμαρτάνουν’ ιδιαίτερα στον παρόντα καιρό;

³⁰ Ένας πιστός ακόλουθος του Ιησού Χριστού, ακόμη και αν παραμείνη δίκαιος μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, μόλις σώζεται. Ένας βαπτισμένος Χριστιανός αν μιμηθή τους ‘ασεβείς’ και ‘αμαρτωλούς’ σε οποιονδήποτε βαθμό, αυτό θα καταστήση την σωτηρία του ακόμη πιο δύσκολη. Θα μπορούσε να δείξη διόλου ότι είναι άξιος σωτηρίας; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το θυμούνται σήμερα οι Χριστιανοί. Βέβαια, εν σχέσει με τη γενεά μας μπορεί ειλικρινά να λεχθή: «Πάντων δε το τέλος, επλησίασε.» Η κρίσις του Θεού σχετικά με τον οίκο των λάτρεών του είναι τώρα εν προόδω. Αυτό είχε λεχθή στην προφητεία του Μαλαχία, κεφάλαιον τρίτον, που ομιλεί για την έλευσι του Ιεχωβά στον πνευματικό του ναό μαζί με τον Ιησού Χριστό ως τον άγγελο της διαθήκης. Εναντίον τίνων ο θείος Κριτής, ο Ιεχωβά, θα είναι μάρτυς ως παραβατών του νόμου του και αμαρτωλών; Μάς το λέγει στον Μαλαχία 3:5:

31-33. (α) Πώς ο Μαλαχίας 3:5 επισημαίνει τον σοβαρό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν εκείνοι που είναι τώρα υποδουλωμένοι σε ναρκωτικά ,παράγωγα; (β) Ποιες άλλες Γραφικές ενδείξεις καταδεικνύουν τη σχέσι μεταξύ πνευματισμού και φαρμακείας;

³¹ «Και θέλω πλησιάσει προς εσάς διά κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον των μάγων [φάρμακων—κατά την Ελληνική μετάφρασι των Εβδομήκοντα], και εναντίον των μοιχευόντων, και εναντίον των επιόρκων, και εναντίον των αποστερούντων τον μισθόν του μισθωτού, των καταδυναστευόντων την χήραν και τον ορφανόν, και των αδικούντων τον ξένον, και των μη φοβούμενων με, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»

³² Σημειώστε ότι οι πρώτοι τους οποίους αναφέρει ο Ιεχωβά ως στόχους της άμεσης μαρτυρίας του για την αδικοπραγία των είναι οι ‘μάγοι’. Η Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα, όπως μεταφράσθηκε από τους Αλεξανδρινούς Ιουδαίους π.Χ., απέδωσε τη λέξι ‘μάγοι’ με την Ελληνική λέξι φαρμακοί. Αυτή είναι η ίδια λέξις που χρησιμοποιείται στην ‘Αποκάλυψι 21:8 όπου μερικοί μεταφρασταί την αποδίδουν με τη λέξι ‘μάγοι’, αλλά η Μετάφρασις Νέου Κόσμου την αποδίδει ως τους ασκούντας πνευματισμόν. Οι αρχαίοι μάγοι πραγματικά ασκούσαν πνευματισμό. Η Ελληνική λέξις που εφαρμόζεται σ’ αυτούς κατά γράμμα σημαίνει φαρμακοδότας, όχι φαρμακοπώλας όπως είναι οι φαρμακοποιοί. Οι αρχαίοι μάγοι ήσαν οι προωθηταί φαρμάκων της εποχής των.

³³ Η προχριστιανική Ελληνική Μετάφρασις των Εβδομήκοντα χρησιμοποιεί τη σχετική Ελληνική λέξι φάρμακον (που σημαίνει κατά γράμμα «ιατρικόν», αλλά μεταφράζεται ως «μαγεία») τουλάχιστον πέντε φορές. Η ειδωλολάτρις Βασίλισσα Ιεζάβελ του αρχαίου Ισραήλ μετήρχετο τέτοια φάρμακα ή «μαγείες.» (2 Βασ. 9:22, Ο’) Αυτή εκτελέσθηκε από τον Βασιλέα Ιηού που ενεργούσε ως εκτελεστής του Ιεχωβά. Εκείνοι που υπεστήριζαν τους εξ επαγγέλματος «μάγους» ή όσους ασκούσαν πνευματισμό συμμετείχαν επίσης σε πνευματιστικές πράξεις και καταδικάζονταν.

34-36. (α) Γιατί είναι λογικό να τυγχάνουν τώρα δικαστικής προσοχής αυτές οι συνήθειες; (β) Ποια ευθύνη απόκειται έτσι σ’ εκείνους που υπηρετούν ως ποιμένες μεταξύ του ποιμνίου του Θεού;

³⁴ Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, ότι σ’ αυτήν την εποχή της διαδεδομένης τάσεως προς τα ναρκωτικά και της αυξανόμενης χρήσεως καπνού, εκείνοι που επιδίδονται σ’ αυτά θα έλθουν υπό δικαστικήν παρατήρησιν. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Ύπατος Κριτής, είναι στον πνευματικό του ναό και εξετάζει προσεκτικά εκείνους που ομολογούν ότι τόν λατρεύουν σ’ αυτόν τον άγιο τόπο. Υποσχέθηκε ότι θα είναι ένας σπεύδων μάρτυς εναντίον των μάγων, δηλαδή των ασκούντων πνευματισμό, οι οποίοι από τους αρχαίους χρόνους και έπειτα είχαν σχέσεις με τα εθιστικά, υποδουλωτικά ναρκωτικά.

³⁵ Μήπως θέλομε να είναι ο Ιεχωβά Θεός ένας σπεύδων μάρτυς εναντίον μας επειδή χρησιμοποιούμε ναρκωτικά ή άλλα επιβλαβή βότανα που προκαλούν συνήθεια, πράγματα που μάς εκθέτουν στην επιρροή των πνευματικών δαιμόνων; Η κρίσις του Ιεχωβά εναντίον αυτών των τοξικομανών στη διάρκεια της επικείμενης μεγάλης θλίψεως θα σημάνη την καταστροφή των. (Αποκάλ. 21:8) Χωρίς καμμιά αμφιβολία, ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλει τέτοιους τοξικομανείς μέσα στην εκκλησία των Χριστιανών του μαρτύρων τώρα σ’ αυτό το τέλος του συστήματος πραγμάτων. Η Αποκάλυψις 22:15 λέγει για την υποσχεμένη Νέα Ιερουσαλήμ τα εξής: «Έξω δε είναι οι κύνες και οι μάγοι [οι φαρμακοδόται, Διάστιχος Μετάφρασις της Βασιλείας] και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι, και πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος.»

³⁶ Επομένως αυτές οι οδηγίες δίδονται μ’ ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι του Ιεχωβά Θεού. Αποτελεί συνεπώς καθήκον των πρεσβυτέρων, ως πνευματικών επισκόπων του ποιμνίου του Θεού, να φροντίσουν ώστε αυτά τα ανεπιθύμητα στοιχεία να μη γίνωνται δεκτά ως επιδοκιμασμένα, βαπτισμένα μέλη των εκκλησιών των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 530]

Σε πολλούς ανθρώπους του κόσμου το κάπνισμα αποτελεί ιδεώδη ευχαρίστησί των. Αλλά είναι Χριστιανικό;

[Εικόνα στη σελίδα 532]

Αν ένα άτομο θέλη να γίνη αφιερωμένος και βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά, πρέπει ν’ αποφεύγη τη χρήσι του καπνού