Επίσκοποι για τη Χαρά του Ποιμνίου

 1. Τι είναι ουσιώδες για να συνεχίσωμε επιμελώς οποιαδήποτε εργασία;

ΕΙΝΑΙ δύσκολο να συνεχίσωμε επιμελώς οποιοδήποτε έργο όταν δεν υπάρχη χαρά στην εκτέλεσί του. Έπειτα από ένα διάστημα το έργο γίνεται φορτικό και η επιθυμία να το εγκαταλείψωμε αυξάνει. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιεχωβά καλεί τους δούλους του να ‘ευφραίνωνται εις όσα επιβάλουν την χείρα των’, ώστε να ‘μη αποκάμουν πράττοντες το καλόν’. Ένας που είναι λυπημένος και άθυμος δεν θα μπορούσε να βοηθήση να θεραπευθή ο στεναγμός και η κραυγή εκείνων που βλέπουν τις τρομερές συνθήκες γύρω τους σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο. Όπως το διατυπώνουν οι Παροιμίες 17:22: «Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν ως ιατρικόν· το δε κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά.»​—Δευτ. 12:18· Γαλ. 6:9.

 2. Τι χρειάζεται να έχη πρώτα ένας επίσκοπος προτού μπορέση να υπηρετήση για τη χαρά του ποιμνίου;

² Οι επίσκοποι στις εκκλησίες του λαού του Θεού είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους αδελφούς των να υπομείνουν πιστά στην υπηρεσία της Βασιλείας. Γι’ αυτό το λόγο γίνεται μέλημά των να φροντίσουν να βρίσκεται μεταξύ του ποιμνίου το πνεύμα της χαράς και της ευφροσύνης. Πρώτα ο επίσκοπος πρέπει να χαίρη για τον ίδιο του διορισμό. Αν επιτρέπη να γίνη φορτικός σ’ αυτόν ο διορισμός του υπηρεσίας προς τους αδελφούς του και δίνη τον χρόνο του και την ενέργειά του φειδωλά, μεμψίμοιρα, σαν κάτω από εξαναγκασμό, θα τείνη να ‘κατακυριεύση του ποιμνίου’ και θα είναι ελλιπής χαράς, θέρμης και προθυμίας. Ο επίσκοπος, λοιπόν, πρέπει να έχη βαθιά εκτίμησι για το θαυμαστό του προνόμιο υπηρεσίας, να είναι ευγνώμων γι’ αυτό, πάντοτε αποβλέποντας στον Ιεχωβά για να τον υποστηρίξη με το άγιό του πνεύμα, ώστε να μπορέση να υπηρετήση για τη χαρά του ποιμνίου.​—1 Πέτρ. 5:2, 3.

 3. Ποιο είναι το κύριο μέλημα του επισκόπου;

³ Οποιονδήποτε διορισμό υπηρεσίας και αν έχη κανείς στην εκκλησιαστική οργάνωσι, είτε υπηρέτου λογαριασμών, είτε υπηρέτου περιοδικών και τομέων, ή κάτι όμοιο, το καθήκον του υπηρέτου δεν είναι απλώς να τηρή αρχεία σαν κάποιος κληρικός εργάτης, ούτε είναι απλώς ζήτημα επαναλήψεως οδηγιών του κυβερνώντος σώματος στους αδελφούς. Μάλλον, το πιο σπουδαίο μέρος του διορισμού του είναι το να φροντίζη για την πνευματική ευεξία της εκκλησίας, ώστε να μπορή αυτή ν’ αποδίδη τον πιο αποτελεσματικό αίνο στον Ιεχωβά. Η καλή φυσική υγεία αντανακλάται σε όρεξι για ζωή. Η καλή πνευματική υγεία αντανακλάται σε ζήλο για την υπηρεσία του Ιεχωβά μαζί μ’ ένα ευτυχισμένο και χαρούμενο πνεύμα. Να είσθε άγρυπνοι στα συμπτώματα τις πνευματικής καχεξίας: την έλλειψι χαράς, την αίσθησι ότι το έργο του κηρύγματος είναι φορτικό, την έλλειψι αποτελεσμάτων στη διακονία. Τότε ζητήστε με προσευχή να εφαρμοσθή Γραφική θεραπεία για την αποκατάστασι της πνευματικής υγείας εκείνων πού είναι έτσι επηρεασμένοι.

 4. Πώς πρέπει να δίνη συμβουλή ο επίσκοπος, και τι απαιτείται γι’ αυτό;

⁴ Υγιής πρόοδος στο έργο της Βασιλείας ποτέ δεν κατορθώνεται με ώθησι ή επίπληξι. Μπορεί να υπάρχη κάποια αρχική πρόοδος ή αύξησις, αλλ’ αυτή ατονεί λόγω ελλείψεως χαράς από μέρους των αδελφών. Είναι εύκολο να είναι κανείς επικριτικός ή να βλέπη σφάλματα ή αδυναμίες. Χρειάζεται καιρός και σκέψις με προσευχή για να είναι κανείς σε θέσι να παρουσιάση καλή εποικοδομητική συμβουλή που θα ενθαρρύνη και θα ενισχύση και ακόμη θα δώση πρακτική βοήθεια για την υπερνίκησι των αδυναμιών. Ο επίσκοπος θα ζητήση να το πράξη αυτό αν ενδιαφέρεται αληθινά για τους αδελφούς του, αν είναι ο ίδιος χαρούμενος στην υπηρεσία του και έχη την επιθυμία να ιδή τους αδελφούς του να ‘ευφραίνωνται εις όσα επιβάλουν την χείρά των’.

5, 6. (α) Ποια είναι μια Βασική απαίτησις για χαρά; (β) Πώς δείχνει ο επίσκοπος ότι εκτιμά αυτή την απαίτησι;

⁵ Για να καλλιεργήση κανείς χαρά μεταξύ των αδελφών πρέπει να γνωρίζη τα πράγματα που συντελούν στη χαρά. Ο Παύλος έγραψε μια βασική απαίτησι για χαρά όταν έγραψε: «Και θέλω χαίρει . . . κατά την σταθεράν προσδοκίαν και ελπίδα μου.» Βέβαια ο Παύλος ο ίδιος είχε σταθερή προσδοκία και ελπίδα να κερδίση αιώνια ζωή με τον Χριστό Ιησού. Η καθαρή όρασις της ελπίδος του, που είχε, μαζί με μια εκτίμησι για τα συγκινητικά προνόμια υπηρεσίας που αυτή προσέφερε, του έδινε χαρά που τον υπεστήριζε μέσα από κάθε είδους διωγμό και δυσχέρειες. Και πόσο αληθινό ήταν τούτο για τον Κύριο Ιησού τον ίδιο, ο οποίος «υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν.» Είτε κρατεί κανείς την ελπίδα της ουρανίου ζωής ως ένας από το υπόλοιπο του «μικρού ποιμνίου», είτε της επιγείου ζωής ως ένας από τα «άλλα πρόβατα, είναι σπουδαίο να κρατή αυτή την ελπίδα με πεποίθησι αν πρόκειται να τον υποστηρίξη με χαρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά.​—Φιλιππησ. 1:18-20· 3:13, 14· Εβρ. 12:2· Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16.

⁶ Για να έχωμε ισχυρή πίστι και ‘ελπιζομένων πεποίθησι’ απαιτείται υγιής γνώσις του λόγου του Θεού. Ο επίσκοπος, εκτιμώντας τούτο, θα είναι ένας καλός σπουδαστής ο ίδιος και θα ενθαρρύνη την προσωπική μελέτη της Γραφής από όλους στην εκκλησία. Φροντίζοντας για την επίβλεψι της εκκλησίας θα προσέχη να είναι οι συναθροίσεις ζωντανές, εποικοδομητικές, διδακτικές και ενθαρρυντικές. Στις συνομιλίες του με τους αδελφούς θα μιλή για την ελπίδα που συμμερίζονται. Αν στη προσωπική του μελέτη της Γραφής, της Σκοπιάς και άλλων εκδόσεων της Εταιρίας, είναι άγρυπνος να σημειώνη νέες αλήθειες, ενθαρρυντικές εισηγήσεις και σημεία εποικοδομητικής συμβουλής, θα είναι προετοιμασμένος μ’ ένα πρακτικό τρόπο να εποικοδομήση τους αδελφούς του και να ενισχύση την ελπίδα των. Όταν επισκέπτεται αδυνάτους ή αδρανείς ευαγγελιζομένους, ας μην κάνη απλώς μια μηχανική επίσκεψι για να συλλεξη μια έκθεσι υπηρεσίας αγρού ή για να κόμη διευθετήσεις εξόδου στη δράσι κηρύγματος, αλλ’ ας χρησιμοποιή την ευκαιρία για να εποικοδομήση το άτομο, επιταχύνοντας την επιθυμία του για γνώσι, μη λησμονώντας ότι αν το άτομο αυτό πρόκειται να αναλάβη το έργο του Ιεχωβά και να εμμείνη σ’ αυτό, χρειάζεται να έχη την ορθή εκτίμησι γι’ αυτό και χαρά εκτελώντας το.​—Εβρ. 11:1· 1 Θεσ. 5:14.

 7. Με ποιον τρόπο εκφράζει ο Παύλος το κατάλληλο ενδιαφέρον ενός καλού επισκόπου;

⁷ Αν έχετε το προνόμιο να είσθε επίσκοπος, να βεβαιώνεσθε ότι το ενδιαφέρον σας για την εκκλησία περιλαμβάνει όλους τους συνταυτισμένους μ’ αυτήν. Ας είναι επιθυμία σας να βοηθήσετε κάθε έναν να ευφραίνεται στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Όπως ο Ιησούς και οι απόστολοι, να είσθε έτοιμοι να δαπανηθήτε γενναιόδωρα προς χάριν των. Ο Παύλος εξεφράσθη με τον εξής τρόπο: «Αλλ’ εάν και προσφέρω εμαυτόν σπουδήν επί της θυσίας και λειτουργίας της πίστεώς σας, χαίρω και συγχαίρω μετά πάντων υμών· ωσαύτως δε και σεις χαίρετε και συγχαίρετε μετ’ εμού.» Σημειώστε τα λόγια: «Συγχαίρω μετά πάντων υμών.» Σε μια άλλη λεπτή έκφρασι του ποια πρέπει να είναι η επιθυμία κάθε επισκόπου, ο Παύλος περαιτέρω γράφει: «Θέλω μείνει και συμπαραμείνει μετά πάντων υμών, δια την εις την πίστιν υπακοήν σας και χαράν· δια να περισσεύη δι’ εμού το καύχημά σας εις τον Ιησούν Χριστόν, δια της εμής πάλιν παρουσίας προς εσάς.»​—Φιλιπππησ. 2:17, 18· 1:25, 26.

 8. Πώς μπορεί ο επίσκοπος ή ο διακονικός υπηρέτης να ‘συγχαίρη μετά πάντων’ στην εκκλησία;

⁸ Ως επίσκοπος μπορεί να είθε πολύ απασχολημένος όταν βρίσκεσθε στην Αίθουσα Βασιλείας για τις συναθροίσεις της εκκλησίας. Πριν και μετά τις συναθροίσεις υπάρχουν αναγκαία πράγματα, στα οποία πρέπει να δώσετε προσοχή μαζί με τους άλλους υπηρέτας της εκκλησίας. Αλλά και πάλι διαθέστε χρόνον, έστω και ολίγα λεπτά, για να μιλήσετε με τους διαφόρους αδελφούς και αδελφές. Σε μεγάλες εκκλησίες δεν είναι δυνατόν να μιλήσετε ατομικώς σε όλους τους αδελφούς σε κάθε συνάθροισι, αλλά κάμετέ το σκοπό να μιλήτε σε διαφόρους κάθε φορά. Σημειώστε εκείνους που παρελείψατε και φροντίστε να μιλήσετε μαζί τους στην επομένη συνάθροισι, και έχετε κάτι ενθαρρυντικό να πήτε. Αυτό εφαρμόζεται, επίσης, στους άλλους διακονικούς υπηρέτας της εκκλησίας. Ο υπηρέτης Γραφικών μελετών, παραδείγματος χάριν, μπορεί να σημειώση μια έκθεσι νέας Γραφικής μελέτης που του παρεδόθη. Ίσως είναι η πρώτη Γραφική μελέτη που διεξάγεται από αυτόν τον διαγγελέα της Βασιλείας. Το προσωπικό ενδιαφέρον του υπηρέτου θα τον υποκινήση να διαθέση ολίγα λεπτά για να μιλήση σ’ αυτόν τον αδελφό, εκφράζοντας τη χαρά του για την πρόοδο του αδελφού στη διακονία και ερωτώντας με ενδιαφέρον μετά την έναρξι της νέας μελέτης. Ένας φιλάγαθος λόγος, μολονότι κατ’ ανάγκην σύντομος, από μέρους του επισκόπου ή άλλου υπηρέτου εκτιμάται πολύ από τους ευαγγελιζομένους και πολύ συμβάλλει στη χαρά των στην υπηρεσία. Κάνοντας τούτο ευφραίνεσθε μαζί τους και αυτοί, εξ άλλου, χαίρουν και ευφραίνονται με σας. Ποτέ να μην είσθε τόσο απασχολημένοι με διοργανωτικά ζητήματα, ώστε να μην έχετε ποτέ καιρό για έναν ενθαρρυντικό, εποικοδομητικό λόγο για τους συνδιακόνους σας.

9, 10. (α) Ποια ανταπόκρισις από μέρους της εκκλησίας κάνει χαρούμενη την υπηρεσία του επισκόπου; (β) Τι αποδεικνύεται επιζήμιο στη χαρά της εκκλησίας;

⁹ Αλλά για να κάμη καλά το έργο του ένας επίσκοπος, και να έχη χαρά και ικανοποίησι εκτελώντας το, χρειάζεται να υπάρχη ευτυχής ανταπόκρισις από εκείνους που υπηρετεί, όπως διετυπώθη πιο πάνω από τον Παύλο. Αν τα μέλη της εκκλησίας δείχνουν εκτίμησι για τη θεοκρατική οργάνωσι και είναι ευπειθή και υποτακτικά στο θείο θέλημα και στον εύτακτο τρόπο εκτελέσεως του θείου θελήματος υπό την διεύθυνσι των από το πνεύμα διωρισμένων επισκόπων, ανταποκρινόμενα γοργά στις εισηγήσεις και συμβουλές και απομακρύνοντας κάθε πνεύμα γογγυσμού, πόσο τούτο συμβάλλει στην ευτυχία του επισκόπου και πόσο πιο αποπελεσματική είναι η φροντίδα του για την πνευματική ζωή του ποιμνίου! Επομένως, «πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· δια να κάμωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.»​—Εβρ. 13:17.

¹⁰ Πόσο αληθινά είναι τα λόγια αυτά! Εκεί που υπάρχει έλλειψις ενότητος και συνεργασίας μεταξύ της εκκλησίας και του επισκόπου, που απολήγει στο να φροντίζη ο επίσκοπος για τα καθήκοντά του ‘στενάζων’, ίσως μ’ ένα πνεύμα ερεθισμού ή αποθαρρύνσεως, δεν μας ζημιώνει αυτό όλους μας, οδηγώντας σε απώλεια της χαράς στη Χριστιανική μας δράσι και στις συναθροίσεις; Εξ άλλου, «τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!» Σ’ ένα τέτοιο ακριβώς κλίμα ειρήνης και ενότητος μπορεί να ακμάζη καλό Χριστιανικό έργο, και οι καρποί του πνεύματος θ’ αυξάνουν άφθονα προς χαράν όλων.​—Ψαλμ. 133:1.

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΙΣ

11, 12. Πώς μπορεί έλλειψις πρακτικής σοφίας και προβλέψεως να επηρεάση την ειρήνη και ενότητα της εκκλησίας;

¹¹ Τέτοιες ευλογημένες συνθήκες χρειάζεται να καλλιεργούνται και να διατηρούνται, η δε πρακτική σοφία και η πρόβλεψις συμβάλλουν πολύ σ’ αυτόν τον σκοπό. Έλλειψις αυτών των ιδιοτήτων μπορεί να παραγάγη συνθήκες που πολύ διαταράττουν την ενότητα και την ειρήνη στην εκκλησία. Παραδείγματος χάριν, σχεδόν όλοι μας έχομε ακούσει για την παροιμιώδη οικογένεια που ξεκίνησε για ένα πικ-νικ. Εκάθησαν στο οικογενειακό αυτοκίνητο, γεμάτοι από μεγάλες ελπίδες για μια ευχάριστη μέρα στην εξοχή. Ταραχή αρχίζει όταν αποτυγχάνουν να πάρουν τον καλύτερο δρόμο που έπρεπε ν’ ακολουθήσουν. Κατόπιν, σε μια ερημική επέκτασι του δρόμου, εκτεθειμένη στον ζεστό ήλιο, το αυτοκίνητο αγκομαχά και σταματά​—ο πατέρας λησμόνησε να το γεμίση με βενζίνη! Ζητώντας να πιουν έναν αναψυκτικό καφέ για να μαλακώσουν τα νεύρα των, βρίσκουν το «θερμός» άδειο​—η μητέρα λησμόνησε να το γεμίση! Και έπεται συνέχεια, ώστε μια ημέρα που άρχισε με λαμπρές υποσχέσεις, τελειώνει σε φιλονεικία, μάταιες αντεγκλήσεις και απογοήτευσι για όλους. Με όμοιο τρόπο λαμπρές προοπτικές από θεοκρατική δράσι μπορούν να φθαρούν λόγω ελλείψεως σχεδίου και προβλέψεως. Αυτό θα μπορούσε να συμβή όσον αφορά την κατάστρωσι σχεδίου για την οικοδόμησι μιας Αιθούσης Βασιλείας, τη διευθέτησι μεταφορών για μια συνέλευσι, κάποια ειδική δράσι του αγρού σε απομονωμένη εδαφική περιοχή ή την παρουσίασι μιας σειράς δημοσίων συναθροίσεων. Προσεκτική προσχεδίασις των λεπτομερειών θα εξασφαλίση καλή επιτυχία και ευφροσύνη σε οτιδήποτε αναλαμβάνομε να κάμωμε.

¹² Είναι, επίσης, καλό να είμεθα σαφείς και κατηγορηματικοί όταν κάνωμε διευθετήσεις για οποιαδήποτε δράσι. Η ασάφεια οδηγεί σε παρανοήσεις, οι οποίες, εξ άλλου, οδηγούν σε απογοήτευσι και σπατάλη χρόνου και ενεργείας. Είναι αλήθεια ότι οφείλομε να είμεθα μακρόθυμοι και συγχωρητικοί, κάνοντας παραχωρήσεις για τα λάθη των άλλων, αλλά μπορούμε ν’ αποφεύγωμε να θέτωμε υπερβολική έντασι σ’ αυτές τις ιδιότητες, με το να χρησιμοποιούμε πρακτική σοφία και πρόβλεψι, η οποία συντελεί σε επιτυχή εκτέλεσι του σκοπού μας.​—Παροιμ. 11:14.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΧΑΡΑΣ ΜΕ ΣΟΦΗ ΕΠΙΒΛΕΨΙ

13. Γιατί είναι σπουδαίο να εξηγούμε τον σκοπό και την αιτία για κάθε δράσι ή συμβουλή;

¹³ Κάτι άλλο που συμβάλλει στην ευφροσύνη σε ό,τι αναλαμβάνομε να κάμωμε είναι το να εκτιμούμε όχι μόνο εκείνο που πρόκειται να γίνη, και πώς πρέπει να το πράξωμε, αλλά και την αιτία για την οποία πρέπει να εκτελεσθή. Όταν υποστηρίζη κανείς κάποια συγκεκριμένη δράσι ή εξαίρη κάποια νέο μέθοδο ή διευθέτησι, είναι πάντοτε καλό να βοηθή την εκκλησία να κατανοήση την αιτία γι’ αυτό, γιατί χρειάζεται να γίνη, και πώς θα ωφελήση τους άλλους. Χωρίς αυτό, το ζήτημα μπορεί να μη λάβη ολοκάρδια υποστήριξι. Ένας υπηρέτης περιοχής, παραδείγματος χάριν, δίνοντας συμβουλή στην εκκλησία, πρέπει να διαθέση καιρό για να δείξη τα οφέλη που προκύπτουν από το ν’ ακαλουθηθή ωρισμένη συμβουλή, γιατί πρέπει να προτιμηθή, και πώς θα συμβάλη στην ευεξία της εκκλησίας. Τότε οι αδελφοί θ’ ανταποκριθούν με ευγνωμοσύνη, εκτιμώντας το προνόμιο της υπηρεσίας. Ναι, το πνεύμα με το οποίο αναλαμβάνει κανείς ένα έργο έχει μεγάλη σχέσι με το να έχη χαρά όταν το εκτελή.

14, 15. Πώς αυτό εφαρμόζεται στην οικογενειακή ζωή, και όμως τι δεν σημαίνει αυτό;

¹⁴ Το ίδιο είναι αληθινό και στην εκπαίδευσι τέκνων. Οι θεοκρατικοί γονείς ενδιαφέρωνται για τη χαρά και την ευτυχία των τέκνων των. Έτσι, όταν αναθέτουν στα παιδιά δουλειές σχετικές με το σπίτι ή τα διορθώνουν για τον τρόπο με τον οποίον ενεργούν, οι σοφοί γονείς διαθέτουν χρόνον για να εξηγήσουν το γιατί, ώστε τα τέκνα να μπορούν να έχουν ικανοποίησι με το να είναι ευπειθή, εκτιμώντας ότι συμμετέχουν στην ευημερία και ευτυχία ολοκλήρου της οικογενείας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να υποχωρούν σε κάποια στασιαστική τάσι από μέρους του τέκνου. Χρειάζεται καιρός για ν’ αναπτυχθούν τα τέκνα ώστε να εκτιμήσουν γιατί μερικά πράγματα είναι ορθά και άλλα δεν είναι, και χρειάζεται επίσης πειθαρχική διαπαιδαγώγησις στην ενέργεια αυτή. Αλλά πάντοτε οι γονείς έχουν τα συμφέροντα των τέκνων των στην καρδιά τους· και καθώς οι γονείς αυξάνουν σε κατανόησι, θα είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τα τέκνα να προχωρήσουν σε εκτίμησι των καλών πραγμάτων, έτσι ώστε να μάθουν να είναι ικανοποιημένα με ό,τι είναι ορθό και να ευφραίνωνται γνωρίζοντας και πράττοντας το θείο θέλημα.

¹⁵ Ομοίως στην εκκλησία, ο επίσκοπος, ενώ ενδιαφέρεται για τη χαρά και ευτυχία των αδελφών στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ποτέ δεν θα συμβιβασθή όσον αφορά τις Βιβλικές αρχές. Ποτέ δεν θα εγκαταλείψη την καλή θεοκρατική τάξι για να διευκολύνη ιδιοτελώς τους στασιαστάς. Συγχρόνως δεν θα καταβαρύνη τους αδελφούς με περιττούς κανόνας και κανονισμούς, αλλά θα ζητή να υπηρετή τους αδελφούς του, παρέχοντας διευθετήσεις για να εργάζωνται και συνέρχωνται με τον πιο αποτελεσματικό και κατάλληλο τρόπο.

16. (α) Πώς θα δείξη ο επίσκοπος ισορροπία στον χειρισμό δυσχερειών; (β) Ποια διερευνητικά ερωτήματα μπορούν κατάλληλα να τεθούν κάτω από τέτοιες περιστάσεις;

¹⁶ Όταν εγείρωνται δυσκολίες στην εκκλησία ο επίσκοπος πρέπει να διατηρήση υγιά ισορροπία. Ένας επίσκοπος μπορεί να ενδιαφιερθή τόσο για την προστασία της οργανώσεως, για να την διατηρήση καθαρή, ώστε μπορεί να λησμονήση την κατάστασι εκείνου που ακολούθησε κακή πορεία και την ανάγκη προσπαθείας να τον αποκαταστήση με αγάπη. Φυσικά, όταν ένα άτομο εκδηλώνη το πνεύμα της πονηρίας και είναι εκουσίως στασιαστικό και αμετανόητο, η αποκοπή από την επικοινωνία της εκκλησίας μπορεί να είναι η μόνη πορεία που διανοίγεται. Αλλά σε άλλες περιπτώσεις μπορούμε ν’ αποκαταστήσωμε τον σφάλλοντα; Πράγματι, θα ήταν δυνατόν να ερωτήσωμε τον εαυτό μας, Θα μπορούσε το λάθος του να έχη προληφθή με συμβουλή από πριν και νουθεσία από μέρους μας; Ήμεθα αρκετά άγρυπνοι στο ότι έγινε πνευματικώς ασθενής; Μήπως ήταν έλλειψις του ορθού πνεύματος της χαράς και της ευτυχίας στην εκκλησία εκείνη που ωδήγησε στην κατάστασι της εξασθενήσεώς του; Καθώς εξετάζομε ειλικρινώς αυτά τα ερωτήματα, μπορεί να οδηγηθούμε να δούμε μια ανάγκη μεγαλύτερη ακόμη από εκείνην του σφάλλοντος αδελφού μας, μια ανάγκη που επηρεάζει ολόκληρη την εκκλησία κι εμάς τους ίδιους ως διακονικούς υπηρέτας.​—Γαλ. 6:1, 2· 2 Κορ. 2:7, 8.

17, 18. Ποιες ιδιότητες του Φιλήμονος και του Τιμοθέου επαινούν οι Γραφές;

¹⁷ Ασφαλώς συνθήκες που προξενούν λύπη και αποθάρρυνσι σε μια εκκλησία χρειάζεται να θεραπεύωνται επειγόντως, ο δε επίσκοπος θα δείξη το ενδιαφέρον του για τη χαρά των αδελφών στρέφοντας πρόθυμα την προσοχή του σ’ αυτά τα ζητήματα. (2 Κορ. 1:24-2:4) Πάντοτε το έργο του επισκόπου ας είναι προϊόν εντόνου ενδιαφέροντος για την ευημερία του ποιμνίου που τελεί υπό την φροντίδα του και ας έχη ειδικά υπ’ όψι τη σωτηρία των προβάτων σε αιώνια ζωή. Προς τον σκοπόν αυτόν ο επίσκοπος ‘με άκραν χαράν θέλει δαπανήσει και όλως δαπανηθή’.​—2 Κορ. 12:15.

¹⁸ Τι ευλογία είναι για τους αδελφούς οι τέτοιου είδους επίσκοποι ! Η υπηρεσία των στην εκκλησία γίνεται πηγή πολλής χαράς και εποικοδομήσεως. Σε τέτοιους επισκόπους είναι πολύ κατάλληλος ο έπαινος που δίδεται στον Φιλήμονα: «Χαράν πολλήν έχομεν και παρηγορίαν δια την αγάπην σου, επειδή τα σπλάγχνα των αγίων ανεπαύθησαν δια σου, αδελφέ.» Ναι, αυτοί είναι όμοιοι με τον πιστό Επαφρόδιτο και τον Τιμόθεο, των οποίων η υπηρεσία μεταξύ των πρώτων Χριστιανών ήταν μια τέτοια ευλογία γι’ αυτούς. Για τον Τιμόθεο εγράφη ότι ο Παύλος δεν είχε «ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεώς σας [της εκκλησίας “εν Φιλίπποις”].»​—Φιλήμ. 7· Φιλιππησ. 2:25-30, 19-23.

19. Τι θα έχουν, λοιπόν, υπ’ όψι οι περιοδεύοντες επίσκοποι όταν μιλούν στους αδελφούς των;

¹⁹ Όπως ο Επαφρόδιτος και ο Τιμόθεος, που ήσαν περιοδεύοντες αντιπρόσωποι του κυβερνώντας σώματος της πρώτης εκκλησίας, έτσι και σήμερα, υπάρχουν οι αδελφοί που περιοδεύουν για να επισκέπτωνται τις εκκλησίες, όπως οι υπηρέται περιοχής και περιφερείας, οι υπηρέται ζώνης και τμημάτων, μπορούν δε να επωφεληθούν καλά από το παράδειγμα εκείνων και από ό,τι ελέγετο απ’ αυτούς. Σ’ αυτές τις ημέρες που οι πιέσεις από τον μεγάλο εχθρό Σατανά είναι τόσο μεγάλες στις προσπάθειές του ν’ αποθαρρρύνη τους δούλους του Ιεχωβά και να τους κάμη να εγκαταλείψουν την υπηρεσία Του, πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη να μιλούν ενθαρρυντικά στις καρδιές των αδελφών! Αυτοί, λοιπόν, οι επισκεπτόμενοι διάκονοι θα θέλουν να πράξουν περισσότερα παρά να είναι περιωρισμένοι σε μια αναλυτική εξέτασι των συνθηκών που βρίσκουν και να παρέχουν πρακτικές συμβουλές για βελτίωσι· θα μιλούν με θέρμη και ενθάρρυνσι για να διεγείρουν τις καρδιές των αδελφών των σε χαρούμενη δραστηριότητα. Ο σκοπός της επισκέψεως που έκαμε στους αδελφούς της Εφέσου ο Τυχικός «ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος εν Κυρίω», ήταν «να παρηγορήση τας καρδίας [των].»​—Εφεσ. 6:21, 22.

20. Σε ποια επιχείρησι μπορούμε τώρα να συμμετέχωμε, και με ποιο πνεύμα;

²⁰ Οι προοπτικές της υπηρεσίας της Βασιλείας που είναι μπροστά μας, προτού η καταστροφή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων στον Αρμαγεδδώνα φέρη τέλος στο κήρυγμά μας των αγαθών νέων, είναι συγκινητικές. Η αυξανόμενη εισροή ατόμων καλής θελήσεως από όλα τα έθνη στην κοινωνία Νέου Κόσμου αποτελεί απόδειξι της μεγάλης συγκομιδής που προχωρεί τώρα. Επί πόσον καιρό θα διαρκέση το προνόμιο της συμμετοχής σ’ αυτή τη μεγαλειώδη προσπάθεια, δεν γνωρίζομε. Αλλ’ ας αποφασίσωμε να συμμετάσχωμιε σ’ αυτήν πλήρως με χαρά. Ας επιδιώκωμε όσα συντελούν σε ειρήνη, και ας ευφραινώμεθα με την ευφροσύνη του έθνους του Ιεχωβά.​—1 Πέτρ. 3:11, 12· Ψαλμ. 106:5.