Πίστις και Αποφασιστικότης Απαιτούνται για να Ευαρεστήσωμε τον Ιεχωβά
«Χωρίς . . . πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις . . . τον Θεόν.»—Εβρ. 11:6.
1. Με ποια έννοια όλα τα φυσιολογικά παιδιά γεννώνται ίσα;
ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για πίστι, όλα τα βρέφη γεννώνται ίσα. Όλα είναι χωρίς πίστι. Επίσης, είναι όμοια όλα τα νεογέννητα βρέφη όσον αφορά την κατάστασί των της πλήρους απιστίας κατά το ότι όλα έχουν την ίδια διανοητική ικανότητα, αν είναι φυσιολογικά, ν’ αναπτύξουν πίστι αργότερα στη ζωή. Ο σπόρος της πίστεως πρέπει πρώτα να φυτευθή, κατόπιν να ποτισθή, να τραφή και να καλλιεργηθή, αν πρόκειται ν’ αυξηθή και ν’ ανθίση. Αυτό εξηγεί γιατί μερικοί αποκτούν πίστι σε νεαρή ηλικία, άλλοι αργότερα στη ζωή, ενώ άλλοι ακόμη πεθαίνουν σε μεγάλη ηλικία τόσο άπιστοι όσο ήσαν και την ημέρα που είχαν γεννηθή.
2. Ποια ομοιότητα έχει η πίστις με άλλους θησαυρούς;
2 Από μερικές απόψεις η πίστις μπορεί να ομοιωθή μ’ ένα θησαυρό, διότι πράγματι έχει πολύτιμη αξία. Δεν είναι, μια μεταβίβασις κληρονομιάς από τους γονείς ενός, αλλά είναι ένας θησαυρός που ατομικώς συσσωρεύει ένας σ’ όλη τη ζωή του, και οι διαστάσεις του είναι ανάλογες με την προσπάθεια που καταβάλλει ένας να τον αυξήση. Και όπως συμβαίνει με άλλους θησαυρούς, μπορεί εύκολα να χαθή ή να καταστραφή αν δεν φυλάγεται και προστατεύεται προσεκτικά.
3, 4. (α) Ποιον ορισμό δίνουν τα λεξικά για την πίστι; (β) Σε ποια αυθεντία πρέπει να στηρίζεται η πίστις σας;
3 Πώς λοιπόν μπορείτε να προσδιορίσετε ή να περιγράψτε την πίστι; Τι είναι αυτή η διανοητική ιδιότης που όλα τα φυσιολογικά άτομα έχουν ίση ικανότητα ν’ αποκτήσουν, αυτή η ουσία η οποία πρέπει να καλλιεργήται, αυτός ο θησαυρός που είναι πολύτιμος πέραν από κάθε νομισματική σύγκρισι, αυτό το ιερό απόκτημα που μπορεί να χαθή ή να καταστραφή, αυτή η πνευματική κατάστασις της καρδιάς που απαιτείται απ’ όλους εκείνους οι οποίοι θα λάβουν αιώνια ζωή;
4 Τα λεξικά προσδιορίζουν την πίστι ως τη διανοητική αποδοχή μιας προτάσεως ως αληθινής, βασισμένης στην αυθεντία ενός άλλου, μάλλον παρά στη γνώσι, τη λογίκευσι ή την πείρα του. Έτσι μπορεί να λεχθή ότι ένας έχει πίστι στον Ιεχωβά Θεό, πίστι στον Υιό του Ιησού Χριστό, και πίστι στον Άγιο Λόγο του Θεού, την Βίβλο. Το παιδί που έχει πίστι στην αρχή την στηρίζει σ’ αυτά που το διδάσκουν οι γονείς του και άλλοι. Αργότερα, το παιδί μαθαίνει ότι οι γονείς και οι διδάσκαλοι του δεν έχουν πάντα δίκαιο, κι έτσι ζητεί μια ανώτερη αυθεντία στην οποία να στηρίξη την πίστι του. Πράγματι, αν ένας πρόκειται να έχη ισχυρή ακλόνητη πίστι, αυτή πρέπει να είναι θεμελιωμένη σ’ αυτή την αυθεντία που είναι ανώτερη από την ανθρωπίνη.
5. (α) Ποιον ορισμό δίνει ο απόστολος Παύλος στην πίστι; (β) Εξηγήστε πώς η λέξις «υπόστασις» περιγράφει κατάλληλα την πίστι.
5 Ο απόστολος Παύλος προσδιορίζοντας την πίστιν λέγει ότι είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων.» (Εβρ. 11:1, Κείμενον) Ο Ιεχωβά έχει υποσχεθή πολλά πράγματα που πρόκειται ακόμη να συμβούν. Μπορεί ένας να ελπίζη ότι αυτά θα συμβούν, αλλά μια τέτοια έκφρασις μπορεί να είναι μόνο πίστις. Πίστις είναι περισσότερο από απλή προσδοκία. Είναι μια προσδοκία, η οποία είναι σε τέτοιο βαθμό βεβαιωμένη ώστε μπορεί να αποδείξη, να υποστηρίξη και να εγγυηθή ότι αυτό που ελπίζει θα γίνη πραγματικότης. Αυτή είναι η έννοια της λέξεως «υπόστασις,» μιας λέξεως που είναι συνήθης σε αρχαίους παπύρους εμπορικών εγγράφων και σχετίζεται με «εγγυήσεις» οι οποίες προσφέρονται στις συναλλαγές.
6. Δείξτε πώς η πίστις μπορεί επίσης να προσδιοριστή με την λέξι «έλεγχος».
6 Ή αν λεχθή με άλλα λόγια, πίστις είναι «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων.» Το ανθρώπινο μάτι τώρα δεν βλέπει αποδείξεις παγγηίνων παραδεισιακών συνθηκών εδώ στη γη. Εν τούτοις, εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτό θα γίνη σύντομα πραγματικότης, έχουν απόδειξι, ή έλεγχο που μπορεί ν’ αποδειχθή (να ελεγχθή) για να υποστηρίξη την πίστι των σ’ ένα τέτοιον υποσχεμένο παγγήινο παράδεισο που θα έλθη σύντομα. Έτσι γι’ αυτούς η πίστις των δεν είναι απλώς μια παιδαριώδης επιθυμία, ένα υποθετικό ή φιλοσοφικό όνειρο. Η απόδειξις που έχουν αυτοί που πιστεύουν είναι τόσο ισχυρή ώστε μπορεί ν’ αντικρούση εκείνο που φαίνεται ότι είναι αντίθετο. Φέρνει στο φως και καθιστά σαφές εκείνο που δεν μπορεί ν’ αντισταθή στην πίεσι των ανταγωνιστών και στον έλεγχο μιας με αντιπαραβολή σκεπτικιστικής εξετάσεως, διότι δεν μπορεί ν’ ανατραπή επιτυχώς ή ν’ αποδειχθή εσφαλμένη.
7. Πώς ένας σχολιαστής βλέπει τον ορισμό της πίστεως που δίνει ο απόστολος;
7 Σχολιάζοντας αυτό το πρώτο εδάφιο του ενδεκάτου κεφαλαίου της προς Εβραίους επιστολής, ο Μάρκους Ντοντς λέγει: «Ουσιαστικώς αυτές οι λέξεις [υπόστασις και έλεγχος] σημαίνουν ότι η πίστις προσδίδει σε μελλοντικά πράγματα, για τα οποία ωστόσο τώρα μόνον ελπίς υπάρχει, όλη την αληθινότητα μιας πραγματικής παρούσης υπάρξεως· και μας πείθει με ακαταμάχητο τρόπο για την αληθινότητα πραγμάτων που δεν βλέπονται και μας φέρει στην παρουσία των.»—Η Ελληνική Διαθήκη του Ερμηνευτού, Τόμ. IV, σελίς 352 (στην Αγγλική).
8, 9. (α) Για ποιο ειδικό λόγο υπάρχει έλλειψις πίστεως σε πολλούς σήμερα; (β) Εν τούτοις, ποια θεία κατεύθυνσις δίδεται στο ανθρώπινο γένος;
8 Αλλά «πίστις δεν υπάρχει εις πάντας,» όπως αποδεικνύουν πλήρως τα γεγονότα που έχουν παρουσιασθή στο προηγούμενο άρθρο. (2 Θεσ. 3:2) Ειδικά αληθεύει αυτό από την εποχή του ιστορικού έτους 1914. Ο κύριος λόγος, λέγει το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, είναι ότι ο Σατανάς και οι δαίμονές του ερρίφθησαν από τον ουρανό κάτω στα γειτονικά μέρη της γης. (Αποκάλ. 12:10-12) Εν τούτοις, σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρόν’ ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει το ανθρώπινο γένος σ’ αυτές τις Σατανικές δυνάμεις χωρίς να προμηθεύση θεία κατεύθυνσι όσον αφορά την ορθή πορεία που πρέπει να ακολουθηθή. Ύστερ’ από δύο κεφάλαια σ’ αυτή τη σειρά οράσεων στην Αποκάλυψι, ο Ιωάννης λέγει:
9 «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν· και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.»—Αποκάλ. 14:6, 7.
10. Πώς ένας πολύς όχλος, που ανταποκρίνεται σ’ αυτή την αγγελική διακήρυξι, εκδηλώνει την πίστι του;
10 Το βιβλίο της Αποκαλύψεως μάς βεβαιώνει, επίσης, ότι θα υπήρχε ένας ‘πολύς όχλος’ από όλες αυτές τις εθνικές ομάδες που θ’ ανταπεκρίνετο σ’ αυτή τη διακήρυξι του ευαγγελίου. Αυτοί θ’ απεδείκνυαν ότι έχουν πίστι στον Θεό με το να τον φοβούνται και να τον λατρεύουν, ακόμη και ανάμεσα σ’ ένα κόσμο χωρίς πίστι. Διαβάζομε: «Και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου . . . και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»—Αποκάλ. 7:9, 10.
11, 12. Αντί ψυχρών στατιστικών αριθμών, τι δείχνει η αύξησις αυτών που εξεδήλωσαν πίστι στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών;
11 Τα ιστορικά γεγονότα αυτού του Εικοστού Αιώνος δείχνουν ότι ειδικά από τον καιρό της διακηρύξεως του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού από το έτος 1919 και κατόπιν ο αριθμός των πιστών υμνητών του Ιεχωβά πολλαπλασιάσθηκε κατά πολλές φορές. Αυτή η πρωτοφανής αύξησις περιγράφεται με γραφικό τρόπο στον κατωτέρω πίνακα
1918 3.868
1928 23.988
1938 47.143
1948 230.532
1958 717.088
1968 1.155.826
12 Αυτοί δεν είναι ψυχροί στατιστικοί αριθμοί μιας αψύχου υπολογιστικής μηχανής. Αντιθέτως, αυτή η αύξησις από λίγες χιλιάδες διαγγελέων της Βασιλείας το 1918 σε ένα μηνιαίο μέσον όρο που υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο το 1968 είναι ένα ιστορικό δράμα που σφύζει από μεγάλη και συγκινητική δράσι. Σκεφθήτε απλώς την πίστι και αποφασιστικότητα που εξεδήλωσαν ο καθένας απ’ αυτόν τον πολύν όχλο καθώς απεχωρίζοντο απ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο, αφιέρωναν τη ζωή των στον Ιεχωβά, και κατόπιν συμμετείχαν στη διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας παρά την βία και τον διωγμό που επήλθαν σ’ αυτούς ως συνέπεια!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 200.000;
13. Αλλά ποιοι άλλοι αριθμοί μας ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως;
13 Παρά τους αριθμούς αυτούς που κάνουν εντύπωσι, υπάρχουν άλλα σοβαρά γεγονότα που δεν πρέπει να παραβλεφθούν. Η αύξησις των διαγγελέων της Βασιλείας τα τελευταία είκοσι υπηρεσιακά έτη (1949 έως 1968) υπερέβη τις 925.000, δηλαδή από 230.532 σε 1.155.826. Αλλά στην ιδία περίοδο υπήρχαν 1.262.187 νέα άτομα που εβαπτίσθησαν σε συμβολισμό της αφιερώσεώς των στον Ιεχωβά. Αυτή η διαφορά μεταξύ εκείνων που εβαπτίσθησαν και του συνόλου εκείνων οι οποίοι αναφέρουν τακτικά έργον ως διαγγελείς είναι 336.893. Αν υπολογίσωμε γενναιόδωρα 1 τοις εκατό για αντικαταστάσεις κάθε χρόνο, βάσει του αριθμού εκείνων που αναφέρουν έργο ετησίως, ένα σύνολο από 137.000 και πλέον θα έχουν τελειώσει πιστά την πορεία των με τον θάνατο στη διάρκεια αυτών των είκοσι ετών. (Αποκάλ. 2:10) Αυτό, λοιπόν, αφήνει ένα τεράστιο αριθμό 199.000 και πλέον που δεν περιλαμβάνονται στην καταμέτρησι, διότι περίπου 200.000 που ωμολόγησαν ότι είχαν αρκετή πίστι στον Θεό ώστε ν’ αφιερώσουν τη ζωή των στην υπηρεσία του, έχασαν την πίστι των κάποτε στη διάρκεια της πορείας των και έπαυσαν να κηρύττουν.
14, 15. (α) Μολονότι ενδιαφερόμεθα, γιατί δεν μας προξενεί έκπληξι το ότι πολλοί έχασαν την πίστι των; (β) Γιατί αυτοί χάνουν την πίστι των;
14 Δεν θα έπρεπε, όμως, να μας κάμη έκπληξι, εφόσον υφιστάμεθα βομβαρδισμό από ένα παγκόσμιο φραγμό πυρός μιας εμπνευσμένης από δαίμονας προπαγάνδας, το ότι μερικοί έχασαν την πίστι των. Για το ότι θα συνέβαιναν τέτοια ατυχήματα, η Γραφή δίνει προειδοποίησι: «Το δε πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμονίων.»—1 Τιμ. 4:1.
15 Το ν’ ‘αποστατήσουν τινές από της πίστεως’ σημαίνει ότι αυτοί είχαν κάποτε πίστι. Και για ποιο λόγο την έχασαν; Διότι άκουσαν, έδωσαν σημασία, ‘επρόσεξαν’ στα παροδηγητικά πνεύματα πλάνης και τις διδασκαλίες δαιμονίων. Αυτά τα ατυχήματα μπορούν να διαιρεθούν σε δύο γενικές τάξεις.
16. Αναφέρατε μερικές από τις αιτίες για τις οποίες, όπως περιέγραψε στην παραβολή του ο Ιησούς, μερικοί έχασαν την πίστι των.
16 Πρώτον, υπάρχουν εκείνοι που ήσαν σχετικώς νέοι στην αλήθεια. Αυτοί πιθανόν να είχαν κάμει μια βιαστική αφιέρωσι, βασισμένη μάλλον σε περιωρισμένη ποσότητα γνώσεως, και κατόπιν, για οποιαδήποτε από τις πολλές αιτίες, έχασαν γρήγορα την πίστι των. Όπως δείχνει η παραβολή του Ιησού, οι σπόροι της πίστεως κατεφαγώθησαν από τα πτηνά διότι η καρδιά ήταν πολύ σκληρή για να ριζώσουν οι σπόροι. Ή η πίστις μερικών είναι πιθανόν να έχη μαραθή όταν τους έπληξε ο πρώτος θερμός άνεμος της εναντιώσεως. Ή, ίσως, τ’ αγκάθια των μεριμνών και η απάτη του υλισμού ανεφύησαν στη ζωή των και έπνιξαν τη λίγη πίστι που είχαν.—Ματθ. 13:3-9, 18-23.
17. Για ποιους λόγους μια άλλη τάξις εγκατέλειψαν την πίστι των;
17 Η δευτέρα τάξις ατυχημάτων, όπως δείχνουν τα αρχεία, δεν ήσαν, έτσι να πούμε, νεογέννητα βρέφη, αλλά ήσαν πλήρως ώριμοι στην αλήθεια μ’ ένα δραστήριο υπόμνημα πέντε, δέκα ή είκοσι και πλέον ετών. Και αυτοί, επίσης, απεμακρύνθησαν για πολλούς λόγους. Μερικοί απεκόπησαν από την επικοινωνία για ηθικά σφάλματα, ενώ άλλοι υπερηφανεύθησαν, έγιναν ισχυρογνώμονες, και, ενωθέντες με την τάξι του ‘πονηρού δούλου’ ή την τάξι του ‘ανθρώπου της ανομίας,’ εστασίασαν εναντίον του Κυρίου και της οργανώσεώς του και άρχισαν να δέρουν τους αδελφούς των.—1 Κορ. 5:1, 11-13· Ματθ. 24:45-51· 2 Θεσ. 2:3, 4.
18. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά εκείνους οι οποίοι αποδεικνύονται άπιστοι στις ευχές των;
18 Άσχετα με τους λόγους για την απομάκρυνσι, ο Ιεχωβά δεν ευαρεστείται μ’ εκείνους οι οποίοι κάνουν μια ευχή και κατόπιν την παραβαίνουν. Δεν έχει σημασία αν παραβαίνουν την ευχή των το πρώτο ή το εικοστό έτος. Καλύτερα, λέγει ο Ιεχωβά, είναι να μη κάμη ένας ευχή αφιερώσεως παρά να κάμη μια τέτοια ιεροπρεπή υπόσχεσι και κατόπιν ν’ αποδειχθή άπιστος. «Ούτος είναι ο λόγος τον οποίον προσέταξεν ο Ιεχωβά· Όταν άνθρωπος τις κάμη ευχήν προς τον Ιεχωβά, . . . δεν θέλει παραβή τον λόγον αυτού· θέλει κάμει κατά πάντα όσα εξήλθον εκ του στόματος αυτού.» «Όταν ευχηθής ευχήν εις τον Θεόν, μη βραδύνης να αποδώσης αυτήν· διότι δεν ευαρεστείται εις τους άφρονας· απόδος ό,τι ηυχήθης. . . . Μη συγχωρήσης εις το στόμα σου να φέρη επί σε αμαρτίαν μηδέ είπης ενώπιον του αγγέλου, ότι ήτο εξ αγνοίας. . . . Φοβού τον Θεόν.» (Αριθμ. 30:1, 2, ΜΝΚ· Εκκλησ. 5:4-7) Ο απόστολος Παύλος στα εδάφια Ρωμαίους 1:31, 32 προχωρεί για να πη ότι εκείνοι οι οποίοι εκουσίως, εκ προθέσεως παραβαίνουν τις υποσχέσεις των στον Ιεχωβά είναι άξιοι θανάτου. Είναι αλήθεια ότι όχι εκείνοι που εγκαταλείπουν την πίστι αλλά εκείνοι οι οποίοι έχουν πίστι και απόφασι να παραμείνουν στην ευχή της αφιερώσεώς των ευαρεστούν τον Ιεχωβά!
ΠΩΣ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΤΕ ΠΙΣΤΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
19. Επάνω σε τι πρέπει να οικοδομηθή η πίστις;
19 Εν πρώτοις, έχετε ανάγκη γνώσεως. Επί πλέον της δογματικής γνώσεως της σωτηρίας, η οποία, φυσικά, είναι πολύ σπουδαία, είναι ανάγκη να γνωρίσετε τις παγίδες και τους λάκκους που κάνουν ένα να χάση την πίστι του στον Ιεχωβά και ν’ απομακρυνθή από την αλήθεια.
20. Ποιος είναι ο μέγιστος αντίδικός μας, αλλά ωστόσο πώς μπορούμε να προστατευθούμε εναντίον του;
20 Έχετε υπ’ όψιν τούτο, ότι ο αντίδικός σας είναι ο Διάβολος, κι έχει μια ισχυρή οργάνωσι, η οποία προσπαθεί να καταστρέψη κάθε πίστι στον Θεό. Όλος ο κόσμος βρίσκεται κάτω από την εξουσία του Διαβόλου. Αυτός είναι ο Θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων. (1 Ιωάν. 5:19· 2 Κορ. 4:4· Ιωάν. 14:30· Εφεσ. 2:2) «Ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη,» λέγει ο Πέτρος. Αυτός ο ‘τις’ είναι κάποιος όπως εσείς, κάποιος αφωσιωμένος στον Ιεχωβά, κάποιος που βρίσκεται σε σχέσι με τον Ιεχωβά. Έτσι ακούστε προσεκτικά τι λέγει ο Πέτρος στο επόμενο εδάφιο: «Εις τον οποίον [τον Διάβολον] αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα, γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω.» (1 Πέτρ. 5:8, 9) Δεν είσθε επομένως ο μόνος που θα κρατήσετε αυτή τη στάσι εναντίον του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Να ενθυμήσθε ότι για κάθε 200.000 που πιθανόν παύουν, υπάρχει ένα εκατομμύριο πιστών αδελφών σας, οι οποίοι στέκουν στερεοί στην πίστι, αποφασισμένοι να μη τους κάμη τίποτε απ’ αυτό που πράττουν ο Διάβολος και η παγκόσμιος οργάνωσίς του ν’ απομακρυνθούν και να φύγουν! «Αυτή είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»—1 Ιωάν. 5:4.
21. Όπως στους αρχαίους χρόνους, τι είναι εκείνο που εξακολουθεί να δελεάζη πολλούς στο να διαρρήξουν την πίστι των στον Ιεχωβά;
21 Γνωρίστε, επίσης, την τακτική του αντιδίκου σας. Ένα από τα πιο δελεαστικά τεχνάσματα, που χρησιμοποιούν ο Διάβολος και οι δαίμονές του για ν’ απομακρύνουν τον αφιερωμένο λαό του Κυρίου από την πίστι, υπήρξε και είναι ν’ απευθύνωνται στις σεξουαλικές των ορμές με το να τους παρακινούν να έχουν παράνομες σχέσεις. Θυμηθήτε πώς κάποτε 24.000 Ισραηλίται έπεσαν σε μια ημέρα λόγω κακής σεξουαλικής διαγωγής. (Αριθμ. 25:9) Το ίδιο συνέβη και στη σύγχρονη εποχή, οπότε χαλαρή διαγωγή, πορνεία και μοιχεία επροκάλεσαν την πτώσι πολλών χιλιάδων από την πίστι. Πόσο αληθινή είναι η ζωηρή περιγραφή του Πέτρου γι’ αυτά τα άτομα: «Συνέβη δε εις αυτούς το της αληθινής παροιμίας [26:11], «Ο κύων επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέραμα» και ‘Ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις το κύλισμα του βορβόρου.’»—2 Πέτρ. 2:22.
22. Με το να προσέξουν ποια Γραφική συμβουλή μπορούσαν πολλοί άλλοι ν’ αποφύγουν ν’ απομακρυνθούν από την πίστι;
22 Μία άλλη εμπνευσμένη από δαίμονας τακτική είναι ο υλισμός. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς από τις 200.000 ν’ απομακρυνθούν από την πίστι. Αν απλώς πρόσεχαν την θεία προειδοποίησι, που υπάρχει στις Γραφές: «Έχοντες . . . διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποίαν τινές ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:8-10.
23. Πώς μπορούμε να προστατευθούμε σ’ αυτόν τον αγώνα για την πίστι;
23 Ναι, πράγματι, διεξάγετε ένα πραγματικόν αγώνα και, όπως λέγει ο Ιούδας, οφείλετε «να αγωνίζησθε δια την πίστιν.» (Ιούδ. 3) Μη νομίζετε ότι μπορείτε να νικήσετε με τη δική σας δύναμι μόνο, διότι οι αντίδικοί σας είναι κυρίως υπεράνθρωπες δυνάμεις. Επομένως, «ενδυναμούσθε εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού· ενδύθητε την πανοπλίαν του Θεού, δια να δυνηθήτε να σταθήτε εναντίον εις τας μεθοδείας του Διαβόλου . . . Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα.»—Εφεσ. 6:10-16.
24. Ποιες συναναστροφές πρέπει ν’ αποφεύγωνται, και γιατί;
24 Ενθυμείσθε επίσης: Η κακή συναναστροφή θα καταστρέψη την πίστι σας. Οι κακές συναναστροφές εκ μέρους των 24.000 Ισραηλιτών ήσαν πρωτίστως εκείνες που έγιναν αιτία ν’ αρχίσουν να κατέρχωνται τον κατήφορο της ανηθικότητος και του θανάτου. Παρόμοιες συναναστροφές μπορούν να επιφέρουν επίσης τον δικό σας θάνατο. Και, αν συναναστρέφεσθε με τον όχλο που λέγει «ο Θεός είναι νεκρός,» όχι μόνο σύντομα θα γίνη η πίστις σας νεκρά όπως η δική των, αλλά είναι δυνατόν να μετάσχετε σύντομα μαζί μ’ αυτούς σε αιώνια σωματική αποκοπή.
25. Γιατί η συναναστροφή με μάρτυρας του Ιεχωβά είναι καλή;
25 Εξ άλλου, οι καλές συναναστροφές θα εποικοδομήσουν την πίστι σας. Είναι ενισχυτικό της πίστεως να μελετάτε την Αγία Γραφή στο σπίτι σας μαζί με πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Είναι ενισχυτικό της πίστεως να πηγαίνετε τακτικά στις Αίθουσες των Βασιλείας, διότι, σ’ αυτούς τους τόπους συναθροίσεων ακούτε ομιλίες που εποικοδομούν πίστι γιατί βασίζονται στην στερεά αλήθεια της Αγίας Γραφής. Αυτές είναι καλές συναναστροφές. Είναι, επίσης, Γραφικό αυτό, ειδικά σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν,» όπως συνεβούλευσε ο Παύλος: ‘Μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.’ (Εβρ. 10:25) Αυτός είναι ο έξοχος τρόπος για να εποικοδομήσθε, «εις την αγιωτάτην πίστιν σας,» όπως συνιστά ο Ιούδας.—Ιούδ. 20.
26, 27. (α) Είναι η πίστις περισσότερο από απλή αναγνώρισι ενός πράγματος; (β) Πώς αποδεικνύει, ένας την πίστι του στον Θεό και στην υποσχεμένη βασιλεία Του;
26 Πίστις είναι περισσότερο από απλώς μια δοξασία ή αναγνώρισι ενός πράγματος. «Τα δαιμόνια πιστεύουσι, και φρίττουσι,» αναγνωρίζουν την ύπαρξι του Θεού, αλλά δεν εκδηλώνουν βέβαια πίστι. (Ιάκ. 2:19) Δράσις σε αρμονία με την πίστι είναι αναγκαία για ν’ αποδειχθή η πίστις ενός. Το να περιπατή ένας είναι μια μορφή δράσεως, αλλά πρέπει ένας να ‘περιπατή δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.’ (2 Κορ. 5:7) Το να περιπατή ένας απλώς δια της όψεως θα εσήμαινε να προσκόπτη σε βαθύ σκοτάδι μαζί με το υπόλοιπο αυτού του κόσμου.
27 Ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος τονίζει ότι με τη δράσι μας αποδεικνύομε την πίστι μας, με τα «έργα» μας λέγει, διότι χωρίς έργα η πίστις είναι ματαία και χωρίς ζωή. (Ιάκ. 2:18-26) Αν έχωμε πίστι στην υποσχεμένη βασιλεία του Ιεχωβά, τότε οφείλομε να την αποδείξωμε με το να δίνωμε πλήρη μαρτυρία σχετικά μ’ αυτήν, με το να κηρύττωμε και να διδάσκωμε τ’ αγαθά νέα της βασιλείας σε άλλους. Αν παραμέναμε σιωπηλοί, ο Ιεχωβά θα κάμη και αυτούς τους λίθους να κράξουν. (Λουκ. 19:40) Το ν’ ανταλλάξωμε θέσεις με τους λίθους σημαίνει ότι αυτοί θα διακόψουν την σιωπή των για να γίνουν διάκονοι που αινούν και κηρύττουν, ενώ εμείς, επειδή έχομε καρδιά λίθινη και κεφαλή λίθινη, θα γίνωμε τελικά νεκροί λίθοι!
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ, ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ!
28. Εξηγήστε τι είναι η αποφασιστικότης, και γιατί είναι μια αναγκαία ιδιότης.
28 Ένας ορισμός της αποφασιστικότητας είναι η σταθερή απόφασις για μια ωρισμένη πορεία ενεργείας που πρέπει ν’ αναληφθή. Σημαίνει, επίσης, σταθερότητα, ή να εμμένη ένας κατά της εναντιώσεως ή να επιχειρή να μεταπείση ή ν’ αποθαρρύνη ένα στην επιδίωξί του. (Βλέπε Τρίτον Διεθνές Λεξικόν Ουέμπστερ.) Φυσικά αυτή είναι μια αναγκαία ιδιότης που πρέπει να έχουν εκείνοι που ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Τα άτομα που στερούνται αποφασιστικότητος, τα οποία είναι διστακτικά, άτονα, και τα οποία άγονται και φέρονται ως περιπλανώμενα σύννεφα από κάθε ομοία με άνεμο ιδέα που φυσά στο δρόμο των, καταδικάζονται επανειλημμένως στις Γραφές. (Εφεσ. 4:14· Ιάκ. 1:8· 4:8) Έλλειψις πεποιθήσεως και αποφασιστικότητος κάνει ένα να μένη πίσω αντί να προχωρή παρά την εναντίωσι. «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.»—Εβρ. 10:39.
29, 30. Γιατί έχουν ανάγκη αποφασιστικότητος όλοι όσοι τρέχουν τον δρόμο για τη Βασιλεία;
29 Αν η πίστις σας πρόκειται να εξακολουθή να είναι ισχυρή και ακλόνητη, οφείλετε να είσθε πλήρως πεπεισμένος ότι έχετε την αλήθεια, και οφείλετε να είσθε πλήρως διατεθειμένος και αποφασισμένος πώς, οτιδήποτε και αν συμβή, σεις θα υπηρετήτε πιστά τον Ιεχωβά. Χωρίς μια τέτοια ισχυρή αποφασιστικότητα, υπόκεισθε στον κίνδυνο ν’ αποσυρθήτε από τον αγώνα γρήγορα ή αργότερα. «Δεν εξεύρετε, ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω, πάντες δε τρέχουσιν, είς όμως λαμβάνει το βραβείον;» Επειδή είναι καταφανές ότι η απάντηοις είναι καταφατική, το συμπέρασμα του αποστόλου είναι, «Ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό.»—1 Κορ. 9:24-26.
30 Σ’ ένα αγώνισμα απαιτούνται αποφασιστικότης και εγκαρτέρησις για να κερδίση ένας. Ο νικητής δεν είναι εκείνος ο οποίος ξεκινά με μια συντριπτική ταχύτητα με μόνο αποτέλεσμα ν’ απομακρυνθή και να σταματήση προτού φθάση στο νήμα του τερματισμού. Αντιθέτως, νικητής είναι εκείνος που είναι αποφασισμένος να παραμείνη στο αγώνισμα ως το τέλος. Οι ταχείς δεν είναι πάντοτε οι νικηταί του αγώνος, παρετήρησε ο Βασιλεύς Σολομών. (Εκκλησ. 9:11) Ο Ιησούς, επίσης, εδήλωσε: «Ο . . . υπομείνας έως τέλους [όχι όποιος σταματά], ούτος θέλει σωθή.»—Ματθ. 24:13.
31. Γιατί μπορούμε ν’ αναμένωμε με πεποίθησι ότι η πίστις μας θα δοκιμασθή ως το ανώτατο όριο;
31 Δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε τις παρούσες παγκόσμιες συνθήκες. Οφείλομε να είμεθα ρεαλιστικοί και να τις αντιμετωπίζωμε. Όσο μεγάλοι και αν είναι οι παρόντες κίνδυνοι, και οι πιέσεις, μπορούμε με πεποίθησι ν’ αναμένωμε ότι θα γίνουν ακόμη μεγαλύτεροι στο μέλλον. Η πίστις μας θα δοκιμασθή ως το έσχατο όριο, προτού τελικά αφήση την τελευταία πνοή του αυτό το θνήσκον διαβολικό σύστημα. Όπως οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, κι εσείς επίσης είναι πιθανόν να πάθετε πολλά και να «λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον», ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»—1 Πέτρ. 1:6, 7.
32. Ωστόσο, γιατί δεν πρέπει ποτέ να επιβραδύνωμε τον ρυθμό ή να σταματήσουμε;
32 Μερικοί μπορούν και να θανατωθούν από τον Διάβολο και τους δαίμονάς του. Αλλά μη αφήνετε να σας τρομάξη αυτό, ή να σας κάμη να σταματήσετε. Αυτό θα ήταν δειλία, ακόμη και αυτοκτονία, διότι οι δειλοί δεν θα ζήσουν ποτέ στη βασιλεία του Θεού. (Αποκάλ. 21:8) Η σοφή πορεία είναι να προχωρήτε με πλήρη πίστι και αποφασιστικότητα, και με απόλυτη εμπιστοσύνη και επιστήριξι στον Ιεχωβά, ακόμη και αν αυτό σημαίνη βίαιο θάνατο. Για δική σας ενθάρρυνσι έχει γραφή: «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης· ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, δια να δοκιμασθήτε . . . [Επομένως] γίνου πιστός μέχρι, θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.»—Αποκάλ. 2:10.
33. Ποιες αμοιβές λαμβάνουν, τώρα και στο μέλλον, εκείνοι που παραμένουν πιστοί στον Ιεχωβά;
33 Πίστις, ισχυρή ασυμβίβαστη πίστις, που αποδεικνύεται με έργα, και μαζί μ’ αυτήν, σταθερή αποφασιστικότης να υπακούσωμε στις εντολές του, είναι τα πράγματα που ευφραίνουν την καρδιά του Ιεχωβά. (Παροιμ. 27:11) Με τη σειρά, αυτός ο Μέγας Επιβραβευτής ευλογεί πλουσίως αυτούς τους πιστούς με πολλά μεγάλα προνόμια σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρόν.’ Το κύπελλί των ευφροσύνης υπερχειλίζει. Και τι ένδοξο βραβείο τούς αναμένει ακόμη, όταν η υψίστη, η κορυφαία αμοιβή της ατελευτήτου ζωής γίνεται αιώνιο κτήμα των! Όπως είναι γραμμένο: «Ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.»—Γαλ. 3:11· Ρωμ. 1:17.
[Εικόνα στη σελίδα 728]
Καθώς ένας δρομεύς χρειάζεται αποφασιστικότητα και υπομονή για να κερδήση, έτσι και ο Χριστιανός. Αλλοιώς θα αποσυρθή από τον αγώνα αργά ή γρήγορα