αυτό που ο Ιεχωβά ζητεί από εκείνους, τους οποίους ευλόγησε με τις αλήθειές του.

Μερικοί ρωτούν πώς μπόρεσα να ανθέξω στη σκληρή εργασία των τελευταίων πέντε περίπου δεκαετηρίδων. Η απάντησις πρέπει να είναι ότι οφείλεται στο ελατήριο και την αφιέρωσι. Το ζήτημα, όσον αφορά τον εαυτό μου, ήταν αν θα προτιμούσα να ευαρεστήσω τον εαυτό μου ή τον Ιεχωβά. Αντελήφθην ότι, εν πρώτοις, ο Ιεχωβά μού είχε δώσει την αλήθεια, επομένως εδικαιούτο να ζητήση ανταπόδοσι ωρισμένων πραγμάτων από μένα. Εφόσον εδέχθηκα την αλήθεια, τότε έπρεπε να είμαι πρόθυμος ν’ ανταποδώσω αυτό που ζητεί. Έτσι ο σκοπός στη ζωή μου μετά την αφιέρωσί μου ήταν να ευαρεστήσω πρώτα τον Ιεχωβά, και προσπάθησα να το κάμω αυτό.

Αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ, επίσης, είναι ότι εσκεπτόμουν συνεχώς τις υποσχέσεις του Ιεχωβά και είχα απόλυτη πίστι στον Λόγο του ότι αυτός βάζει σε τάξι τις υποθέσεις του ανθρώπου στον ωρισμένο του καιρό. Με αυτή την πλήρη εμπιστοσύνη μπορούσα να εγκαρτερήσω στο έργο, άσχετα με το τι οι περιστάσεις απαιτούσαν, διότι εγνώριζα πολύ καλά ότι στο τέλος ο Ιεχωβά θα κατευθύνη το κάθε τι για τα καλύτερα συμφέροντα των δούλων του, περιλαμβανομένου και του εαυτού μου. Ναι, μ’ ένα πρόθυμο πνεύμα, θέτοντας τον Θεό και τις απαιτήσεις του πρώτα, ο καθένας μπορεί ν’ αποδώση με ταπεινοφροσύνη εκείνο που ζητεί ο Θεός απ’ αυτόν.​—Μιχ. 6:8.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Τι εννοούσε ο απόστολος Πέτρος, όταν είπε ότι «ουδεμία προφητεία της Γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως»;​—Ε. Μ., Η.Π.Α.

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε σχετικά με την προφητεία: «Τούτο πρώτον εξεύροντες ότι ουδεμία προφητεία της Γραφής, γίνεται εξ ιδίας του προφητεύοντος διασαφήσεως. Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»​—2 Πέτρ. 1:20, 21.

Ο συγγραφεύς δεν εξήταζε την εφαρμογή, σημασία ή ερμηνεία προφητειών, οι οποίες είχαν γραφή προηγουμένως. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι συζητούσε τη βεβαιότητα του προφητικού λόγου, γιατί οι Χριστιανοί μπορούν να επιστηρίζωνται σ’ αυτήν. (2 Πέτρ. 1:16-19) Κατόπιν ετόνισε ότι μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στις προφητείες, οι οποίες έχουν αναγραφή στις Γραφές, διότι η πηγή των δεν ήταν η φαντασία των ανθρώπων αλλ’ αυτός ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός.

Παραδείγματος χάριν, οι άνθρωποι θα μπορούσαν μόνοι των να παρατηρήσουν τις πολιτικές ή κοινωνικές συνθήκες σε κάποια χώρα και, έχοντας ως βάσι αυτή τη δική των ερμηνεία των δεδομένων, να κάμουν κάποια πρόγνωσι για το μέλλον. Μια τέτοια ατομική ερμηνεία καθώς και η προφητεία που θα επακολουθούσε δεν θα ήταν θεόπνευστη. Αυτό συνέβη με τετρακόσιους ψευδοπροφήτας στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Αχαάβ του Ισραήλ. Όταν ερωτήθηκαν αν ο Αχαάβ και ο Ιωσαφάτ έπρεπε να πολεμήσουν εναντίον της Ραμώθ-γαλαάδ, οι επαγγελματίαι προφήται προείπαν επιτυχία για τους δύο βασιλείς. (2 Χρον. 18:4-11) Η προφητεία εκείνη ήταν το αποτέλεσμα της προσωπικής των ερμηνείας της καταστάσεως.

Αντιθέτως, ο προφήτης του Ιεχωβά Μιχαΐας προείπε ότι ο Αχαάβ δεν θα επέστρεφε με ειρήνη. Προήρχετο αυτή η προφητεία από προσωπική του ερμηνεία; Όχι· προτού ομιλήση με τον Αχαάβ, ο Μιχαΐας είπε: «Ό,τι μοι είπη ο Θεός μου, τούτο θέλω λαλήσει.» (2 Χρον. 18:13-27) Ο θάνατος του Αχαάβ στη μάχη απέδειξε με αδιάψευστο τρόπο ότι η πρόρρησις των ψευδοπροφητών εβασίζετο μόνο στην ιδική των ατελή ανθρωπίνη λογίκευσι. Από το άλλο μέρος, ο προφήτης του Ιεχωβά Μιχαΐας δεν έκαμε κάποια προσωπική ερμηνεία των γεγονότων, αλλά ο Ιεχωβά ήταν εκείνος ο οποίος είχε αποφασίσει για το ζήτημα· συνεπώς η προφητεία, την οποία έδωσε μέσω του Μιχαΐα, ήταν ακριβής κι εξεπληρώθη.

Έτσι, όπως εξηγείται στα εδάφια 2 Πέτρου 1:20, 21, μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη στις προφητείες, οι οποίες αναγράφονται στις Γραφές, διότι δεν βασίζονται επάνω σε κάποια ανθρωπίνη ερμηνεία των ζητημάτων αλλά πηγάζουν από τον Θεό. Αυτός είναι Εκείνος, ο οποίος, μέσω του αγίου πνεύματός του, εκίνησε τους δούλους του να τις εκφέρουν και να τις καταγράψουν.