‘Εισάγοντας Αθόρυβα Καταστρεπτικές Αιρέσεις’

«Μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας.»—2 ΠΕΤΡΟΥ 2:1.

 1, 2. (α) Τι ήταν αρχικά όλες οι «εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου; (β) Ποια ερωτήματα λοιπόν αξίζουν την προσοχή μας;

ΟΛΕΣ οι εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου αρχικά ήταν αιρέσεις. Μερικές απ’ αυτές—ευδιάκριτα η Εκκλησία της Ρώμης και οι εθνικές Εκκλησίες της Ορθοδοξίας και του Προτεσταντισμού—αξιούν ότι έχουν τα πρωτεία πάνω στα άλλα λεγόμενα Χριστιανικά δόγματα, τα οποία περιφρονητικά τα αποκαλούν αιρέσεις. Αυτά τα ιστορικά γεγονότα παρουσιάστηκαν στα δύο προηγούμενα άρθρα.

² Ωστόσο, μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: ‘Προείπε πραγματικά ο Ιησούς Χριστός και οι πιστοί του απόστολοι για μια αποστασία από την αληθινή Χριστιανοσύνη; Μας προειδοποίησαν να μην ακολουθούμε ανθρώπους που δημιουργούν αιρέσεις; Χρειαζόταν πραγματικά πριν από 19 περίπου αιώνες να φυλάγονται οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού απ’ αυτές τις διαιρετικές τάσεις; και είναι απαραίτητη σήμερα η ίδια επαγρύπνηση;’

Η Αρχική Τάση για το Σχηματισμό Αιρέσεων

 3, 4. (α) Ποια προειδοποίηση έδωσε ο Ιησούς, και τι σημαίνει αυτό σχετικά με την αληθινή Χριστιανοσύνη; (β) Ποια παρόμοια προειδοποίηση έδωσε ο Πέτρος;

³ Στην επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν. Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.» (Ματθαίος 7:13-16) Όχι, ο Ιησούς Χριστός δεν είπε ότι η αληθινή Χριστιανοσύνη θα γινόταν μια πλατιά, εύκολη, παγκόσμια, ή «καθολική» θρησκεία, που θα ταίριαζε στους «πολλούς.» Θα ήταν ένας δύσκολος και στενός δρόμος, που θα τον έβρισκαν μόνο οι «λίγοι.» Αυτοί οι «λίγοι» προειδοποιήθηκαν ότι αβλαβείς φαινομενικά «ψευδοπροφήτες» θα προσπαθούσαν να τους βγάλουν από το δρόμο τους και να τους βάλουν στον «εύκολο» δρόμο «που οδηγεί στην καταστροφή.»

⁴ Μετά από 30 και πλέον χρόνια ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού [του Ισραήλ], καθώς και μεταξύ σας [τους Χριστιανούς] θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας [θα εισαγάγουν αθόρυβα καταστρεπτικές αιρέσεις, ΜΝΚ], αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών [θα ακολουθήσουν τις πράξεις τους χαλαρής διαγωγής, ΜΝΚ], δια τους οποίους η οδός της αλήθειας θέλει βλασφημηθή· και δια πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους.»—2 Πέτρου 2:1-3.

 5. Πότε άρχισαν να εμφανίζονται οι αποστάτες «λύκοι,» και πώς αυτοί ‘αθόρυβα εισήγαγαν καταστρεπτικές αιρέσεις’;

⁵ ‘Η οδός της αλήθειας,’ η οδός ‘που οδηγεί στη ζωή,’ είναι ο δρόμος της αληθινής Χριστιανοσύνης. Οι «ψευδοπροφήτες,» ή «ψευδοδιδάσκαλοι,» είναι οι αποστάτες ‘λύκοι με ένδυμα προβάτου’ που άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους αισθητή ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς ακόμη και πριν από το θάνατο των αποστόλων του Ιησού. (1 Ιωάννου 2:18, 19· 4:1-3) Επίσης και ο απόστολος Παύλος έδωσε προειδοποίηση για αυτούς τους ‘καταπιεστικούς λύκους.’ Τους προσδιόρισε σαν άντρες που θα ‘σηκώνονταν και θα μιλούσαν διεστραμμένα πράγματα για να αποσπάσουν τους μαθητές πίσω τους.’ (Πράξεις 20:29, 30) Από το δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα και μετά, αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι ‘εισήγαγαν αθόρυβα καταστρεπτικές αιρέσεις,’ εκμεταλλευόμενοι τους πρώτους Χριστιανούς «με πλαστούς λόγους». Εξαιτίας αυτών των αποστατών, ‘η οδός της αλήθειας,’ δηλαδή η αληθινή Χριστιανοσύνη, ‘βλαστημιόταν.’

Μερικές από τις Πρώτες Αιρέσεις

 6. Πώς το βιβλίο της Αποκάλυψης δείχνει ότι οι αποστατικές αιρέσεις είχαν ήδη εμφανιστεί από το τέλος του πρώτου αιώνα, και γιατί τις μισεί ο Χριστός;

⁶ Στην Αποκάλυψη που έλαβε ο απόστολος Ιωάννης περίπου το 96 μ.Χ., καταγράφει μια σειρά από θεόπνευστα αγγέλματα τα οποία δείχνουν τις πνευματικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε μέσα στις Χριστιανικές εκκλησίες και που θα μπορούσαν να ξανασυμβούν στο πέρασμα των χρόνων. Δύο απ’ αυτά τα αγγέλματα δείχνουν την ύπαρξη αποστατικών αιρέσεων, τις οποίες μισούσε ο Χριστός, η κεφαλή της αληθινής Χριστιανικής εκκλησίας. Προφανώς, τουλάχιστον μία απ’ αυτές τις αιρέσεις ανεχόταν την ειδωλολατρία και την πορνεία.—Αποκάλυψις 2:6, 14, 15.

 7. Πώς δείχνουν οι επιστολές του Παύλου ότι συνεχιζόταν ήδη στην εποχή του ο αγώνας ενάντια στον αιρετισμό;

⁷ Αρκετές από τις επιστολές του αποστόλου Παύλου, που γράφτηκαν πολύ νωρίτερα, δείχνουν ότι ήδη είχε χρειαστεί να διεξάγει σκληρό αγώνα ενάντια στην τάση που υπήρχε για σχηματισμό αιρέσεων. Στην πρώτη του επιστολή στους Χριστιανούς της Κορίνθου, ο Παύλος αποδοκίμασε την τάση που είχαν ν’ ακολουθούν ανθρώπους, επειδή το αποτέλεσμα ήταν «έριδες [διαφωνίες, ΜΝΚ]» και «σχίσματα.» (1 Κορινθίους 1:10-13· 3:1-4) Παρόμοια ανησυχία εκδήλωσε και στην επιστολή του στους Γαλάτες (1:6-9· 5:19-21), στον Τίτο (3:9, 10) και στον Τιμόθεο.—1 Τιμόθεον 1:3-7· 4:1-3· 6:20, 21· 2 Τιμόθεον 4:3, 4.

 8. Τι πίστευαν οι Γνωστικοί, και γιατί έκαναν να ‘βλαστημιέται η οδός της αλήθειας’;

⁸ Μερικοί Βιβλικοί λόγιοι έχουν την άποψη ότι στην πρώτη επιστολή του Παύλου στους Κορινθίους και, πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή του στους Εφεσίους και στους Κολοσσαείς, χρησιμοποίησε επίτηδες ορισμένες λέξεις (όπως γνώση και πλήρωμα) για να ανατρέψει το γνωστικισμό. Είτε αυτό είναι σωστό είτε όχι το βέβαιο είναι ότι ο Παύλος καταπολεμούσε αποστατικές ιδέες που αναπτύχθηκαν αργότερα από τις αιρέσεις των Γνωστικών. Οι Γνωστικοί, οι οποίοι άνθισαν στη διάρκεια του δεύτερου αιώνα μ.Χ., ήταν δυιστές, δηλαδή πίστευαν ότι όλη η ύλη είναι κακή και ότι το πνεύμα είναι καλό. Είχαν την άποψη ότι η σωτηρία έρχεται μέσω μυστικιστικής «γνώσης». Η πίστη τους ότι το σάρκινο σώμα είναι κακό τους οδήγησε σε μια από τις εξής δύο υπερβολές: στον ασκητισμό ή στις σαρκικές απολαύσεις. Ο λεγόμενος Χριστιανικός γνωστικισμός συνέβαλε πολύ στο να ‘βλαστημιέται η οδός της αλήθειας.’

 9. Ονομάστε και περιγράψτε άλλες αρχικές αιρέσεις της αποστάτιδας Χριστιανοσύνης.

⁹ Ανάμεσα στις άλλες αρχικές αιρέσεις ήταν και οι Μαρκιωνίτες, οι ακόλουθοι του Μαρκίωνα, του γιου ενός αποστάτη Χριστιανού «επισκόπου» στη Μικρά Ασία. Ο Μαρκίων πίστευε σε δύο θεούς, έναν ατελή Θεό της «Παλαιάς Διαθήκης,» κι έναν Θεό αγάπης που αποκαλυπτόταν στην «Καινή Διαθήκη,» ή, μάλλον, στα μέρη της Καινής Διαθήκης που παραδεχόταν (μερικά από τα συγγράμματα του Παύλου και του Λουκά). Μια άλλη αίρεση του δεύτερου αιώνα ήταν ο Μοντανισμός. Ο Μοντάνος ήταν ένας «προφήτης» από τη Μικρά Ασία ο οποίος κήρυξε την επικείμενη δεύτερη έλευση του Χριστού και την εγκατάσταση της Νέας Ιερουσαλήμ στην Πεπούζα, κοντά στη σύγχρονη πόλη Άγκυρα της Τουρκίας. Επέκρινε ακόμη την αυξανόμενη εξουσία και την ηθική χαλαρότητα του κλήρου της αποστάτιδας Χριστιανοσύνης. Ο Τερτυλλιανός έγινε Μοντανιστής. Δύο άλλες κινήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην ηθική χαλαρότητα ανάμεσα στους λεγόμενους Χριστιανούς και ενάντια στην ανεκτικότητα απέναντι στους αποστάτες ήταν οι Νοβατιανοί του τρίτου αιώνα και οι Δονατιστές του τέταρτου αιώνα. Ωστόσο, και οι δύο αυτές σχισματικές ομάδες δέχτηκαν τα κύρια δογματικά σφάλματα των παλαιότερα καθιερωμένων εκκλησιών.

«Ο Άνθρωπος της Ανομίας» Οργανώνεται

10. Ποιοι θα πρέπει να περιλαμβάνονταν ανάμεσα στους ‘ψευδοδιδασκάλους’ οι οποίοι ‘αθόρυβα εισήγαγαν καταστρεπτικές αιρέσεις»;

¹⁰ Όλες αυτές οι αιρέσεις, και άλλες που δεν αναφέρθηκαν, ήταν ποικιλίες της αποστάτιδας Χριστιανοσύνης. Αλλά οι άντρες που τις δημιούργησαν δεν ήταν οι μόνοι «ψευδοδιδάσκαλοι» που ‘εισήγαγαν αθόρυβα καταστρεπτικές αιρέσεις.’ (2 Πέτρου 2:1-3) Επίσης και ο Πέτρος προείπε ότι ‘πολλοί θα ακολουθούσαν τις πράξεις τους χαλαρής διαγωγής.’ Έχουμε ήδη δει ότι μερικές απ’ αυτές τις πρώτες αιρέσεις δημιουργήθηκαν σαν διαμαρτυρία ενάντια στη χαλαρή διαγωγή της επικρατούσας τάξης των κληρικών. Έτσι και αυτοί οι κληρικοί επίσης θα πρέπει να συμπεριληφθούν ανάμεσα στους «ψευδοδιδασκάλους» και οι εκκλησίες τους να θεωρούνται «καταστρεπτικές αιρέσεις.»

11. Ποια καινούργια τάξη άρχισε να εξυψώνει τον εαυτό της, και πώς την προείπε αυτή ο Παύλος;

¹¹ Όπως ήδη αναφέρθηκε, όλες αυτές οι αποστατικές αιρέσεις αλληλομάχονταν για τα πρωτεία. Καθεμιά επιδίωκε να θεωρείται η μοναδική «ορθόδοξη,» «αποστολική» και «καθολική (παγκόσμια)» εκκλησία και, στη συνέχεια, μεταχειριζόταν τις άλλες σαν αιρέσεις. Ταυτόχρονα, ανάμεσα στις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές εκκλησίες, μια τάξη κληρικών προσπαθούσε να εξυψωθεί πάνω από τους υπόλοιπους στο ποίμνιο. Μιλώντας γι’ αυτή την αποστασία και. την εμφάνιση μιας επικρατούσας κληρικής τάξης, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ας μη σας εξαπατήση τις κατ’ ουδένα τρόπον διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη [η μέρα του Ιεχωβά], εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας [ανομίας, ΜΝΚ], ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.»—2 Θεσσαλονικείς 2:2-4.a

12. (α) Ποιος είναι «ο άνθρωπος της ανομίας,» και πότε αποκαλύφθηκε πλήρως αυτός ο «άνθρωπος»; (β) Ποια βήματα οδήγησαν στην πλήρη ανάπτυξη της τάξης του κλήρου; (γ) Περιγράψτε το σύστημα ιεραρχίας.

¹² Η αποστασία αυτή ήταν ‘ήδη σε δράση’ στις μέρες του Παύλου. Ωστόσο, αποκαλύφθηκε πλήρως μόνο μετά το θάνατο των αληθινών αποστόλων του Ιησού, όταν απομακρύνθηκε ο «κωλύων» από ανάμεσά τους. (2 Θεσσαλονικείς 2:6, 7) Σιγά-σιγά άρχισε να εμφανίζεται μια τάξη κληρικών. Στις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ., ο Ιγνάτιος, «επίσκοπος» της Αντιόχειας, έγραψε για μια ιεραρχία με τρεις βαθμίδες δηλαδή για επίσκοπο, πρεσβύτερο (ιερέα) και διάκονο. «Ο άνθρωπος της ανομίας» άρχισε να παίρνει μορφή. Αλλά ο «εκκλησιαστικός πατέρας» που οργάνωσε πραγματικά την τάξη του κλήρου σε σύστημα ιεραρχίας ήταν ο Κυπριανός, «επίσκοπος» της Καρχηδόνας στη Βόρεια Αφρική, ο οποίος πέθανε το 258 μ.Χ. Το επίσημο Λεξικό της Καθολικής Θεολογίας αναφέρει ότι ο Κυπριανός σχεδίασε μια ιεραρχία εφτά βαθμίδων, με απόλυτο μονάρχη στην υψίστη θέση τον επίσκοπο. Κάτω απ’ αυτόν ήταν οι ιερείς, οι διάκονοι, οι υποδιάκονοι, οι βοηθοί των ιερέων (υπηρέτες), οι αναγνώστες και οι εξορκιστές. Αργότερα προστέθηκε στη Δυτική, Λατινική, ή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μια ογδόη βαθμίδα—ο θυρωρός—ενώ η Ανατολική ή Ελληνική Εκκλησία, εγκατέστησε μια ιεραρχία με πέντε βαθμίδες. Έτσι, ήδη τον τρίτο αιώνα μ.Χ., είχε «αποκαλυφθεί» πλήρως ο σύνθετος «άνθρωπος της ανομίας,» δηλαδή η αποστατική Χριστιανική τάξη του κλήρου. Συνεχίστηκε στο πέρασμα των αιώνων και υπάρχει μέχρι σήμερα σ’ όλες τις εκκλησίες και τις αιρέσεις του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου που έχουν μια ειδική τάξη λειτουργών ή κληρικών.

Οι «Καταστρεπτικές Αιρέσεις» στον Καιρό του Τέλους

13. Με ποιους δύο τρόπους οι αιρέσεις του Χριστιανικού κόσμου αποδεικνύονται «καταστρεπτικές»;

¹³ Η φράση που χρησιμοποίησε ο Πέτρος στο αρχικό Ελληνικό κείμενο, «αιρέσεις απωλείας», έχει διπλό νόημα. Οι αιρέσεις και οι εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου έχουν αποδειχθεί καταστρεπτικές για την αγνή Χριστιανοσύνη, ‘την οδό της αλήθειας.’ Είναι επίσης «αιρέσεις καταστροφής» επειδή οι ψεύτικοι δάσκαλοί τους ‘φέρνουν πάνω στους ίδιους τους εαυτούς τους ταχεία καταστροφή’ αλλά και πάνω σ’ εκείνους οι οποίοι ‘ακολουθούν τις πράξεις τους χαλαρής διαγωγής.’ Ο Πέτρος προσθέτει: «Των οποίων [ψευδοδιδασκάλων] η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.» (2 Πέτρου 2:1-3) Αυτή η ‘ταχεία καταστροφή’ θα έρθει πάνω τους στη γοργά πλησιάζουσα «μεγάλη θλίψη.»—Ματθαίος 24:21.

14. Πότε θα καταστραφεί «ο άνθρωπος της ανομίας», και τι θα αποδείξει αυτή η καταστροφή;

¹⁴ Ο απόστολος Παύλος, δείχνοντας ότι ο σύνθετος «άνθρωπος της ανομίας» δεν θα καταστρεφόταν παρά μόνο στην «παρουσία» του Χριστού, έγραψε: «Θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνεια της παρουσίας αυτού.» (2 Θεσσαλονικείς 2:8) Ναι, η καταστροφή της κληρικής τάξης του «ανθρώπου της ανομίας,» μαζί με τους υπόλοιπους της Σατανικής Βαβυλωνιακής θρησκευτικής αυτοκρατορίας, θα έρθει σαν μια αξιοσημείωτη «επιφάνεια» της «παρουσίας» του Χριστού, αποδεικνύοντας σε φίλους και σε εχθρούς επίσης ότι ο Κύριος Ιησούς είναι αόρατα παρών και ότι η προλεχθείσα «μεγάλη θλίψη» έχει αρχίσει.

Μια Προειδοποίηση στους Αληθινούς Χριστιανούς

15. Ποια προειδοποίηση για τους Χριστιανούς περιέχει η παραβολή του Ιησού για το σίτο και τα ζιζάνια;

¹⁵ Η παραβολή του Ιησού για το σίτο και τα ζιζάνια έδειξε ότι οι εκκλησίες και οι αιρέσεις των «ζιζανίων,» ή των αποστατών Χριστιανών, θα αφήνονταν να αυξάνουν στο πέρασμα των αιώνων. Μόνο στη «συντέλεια του αιώνος» θα γινόταν μια σαφής διάκριση ανάμεσα σ’ αυτούς τους πλαστούς Χριστιανούς και στους αληθινούς «υιούς της βασιλείας,» το «σίτο.» (Ματθαίος 13:24-30, 37-40) Ωστόσο, η παραβολή του Ιησού περιλαμβάνει επίσης και μια προειδοποίηση για τους αληθινούς Χριστιανούς, είτε είναι οι χρισμένοι «υιοί της βασιλείας» είτε είναι οι σύντροφοί τους. Ο Ιησούς δήλωσε: «Θέλει αποστείλει ο Γιος του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»—Ματθαίος 13:41, 42.

16. (α) Ποιο διαχωριστικό έργο συνεχίστηκε από το 1919; (β) Ποια περαιτέρω απόδειξη έδωσαν οι απόστολοι, και ποιο σχόλιο πρόσθεσε ο Ιούδας;

¹⁶ Ο «σίτος» έχει ξεχωριστεί από τα «ζιζάνια» στον θρησκευτικό τομέα από το 1919. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι από τότε οι άγγελοι του Γιου του ανθρώπου δεν συνέχισαν να ‘συλλέγουν εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν.’ Ο Ιούδας μάς υπενθυμίζει ότι «οι απόστολοι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» έδωσαν την εξής προειδοποίηση: «Εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών.» Και ο Ιούδας πρόσθεσε: «Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς [που προκαλούν διαιρέσεις, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση].»—Ιούδας 17-19.

17. Τι είπε ο Ιησούς για τον «κακό δούλο»;

¹⁷ Αυτά που είπε ο Ιησούς ότι θα συνέβαιναν στους ανόμους οι οποίοι ‘προκαλούν σκάνδαλα’ μας υπενθυμίζει αυτό που αργότερα είπε για εκείνους που θα αρνούνταν να αναγνωρίσουν «τον πιστό και συνετό δούλο,» την τάξη «σίτου» των χρισμένων Χριστιανών τους οποίους ο Χριστός θα ‘διόριζε πάνω σ’ όλα τα υπάρχοντά του.’ Ο Ιησούς προειδοποίησε: «Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου, και αρχίσει να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ’ ην ημέραν δεν προσμένει και καθ’ ην ώραν δεν εξεύρει, και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.»—Ματθαίος 24:45-51.

18. (α) Πώς μερικοί σήμερα εκδηλώνουν τα χαρακτηριστικά του «κακού δούλου»; (β) Πού θα καταλήξουν αυτοί αν εξακολουθήσουν να ‘προκαλούν διαιρέσεις’;

¹⁸ Σήμερα μερικοί που δεν είναι όσιοι εκδηλώνουν τα χαρακτηριστικά ‘αυτού του κακού δούλου’ με το να λένε στην καρδιά τους, «Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου.» Ταυτίζουν τους εαυτούς τους με τους «εμπαίκτες» που λένε: «Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού;» (2 Πέτρου 3:1-7) Όπως προειδοποίησε ο Ιούδας, προσπαθούν να «προκαλέσουν διαιρέσεις.» (Ιούδας 19, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση) Με το να επικρίνουν την τάξη του «πιστού και συνετού δούλου» από τον οποίον πήραν στην αρχή τη γνώση τους για την ‘οδό της αλήθειας’ ‘αρχίζουν να δέρνουν τους συνδούλους τους.’ Αλλά αν επιμείνουν στη διαιρετική τους στάση, στον κατάλληλο καιρό θα ‘συλλεχθούν’ από τους αγγέλους και ‘το μέρος τους θα είναι μαζί με τούς υποκριτές’ του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου. ‘Εκεί είναι που θα κλάψουν και θα τρίξουν τα δόντια τους,’ μερικές φορές με το να εκθέτουν δημόσια από τα μέσα ενημέρωσης δήθεν αδικίες.

19. (α) Τι είπε ο Παύλος για τις «αιρέσεις» ανάμεσα στο λαό του Θεού»; (β) Πώς μπορούμε να αποδειχθούμε ‘επιδοκιμασμένα άτομα’;

¹⁹ Αυτό μας υπενθυμίζει εκείνο που έγραψε ο Παύλος στους Κορινθίους: «Διότι είναι ανάγκη να υπάρχωσι και αιρέσεις μεταξύ σας, δια να γίνωσι φανεροί μεταξύ σας οι δόκιμοι.» (1 Κορινθίους 11:19) Έτσι, αν οποιοσδήποτε σήμερα προσπαθήσει αθόρυβα να ‘εισάγει καταστρεπτικές αιρέσεις’ ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αυτό δίνει τη θαυμάσια ευκαιρία στους όσιους Χριστιανούς να αποδείξουν ότι είναι ‘επιδοκιμασμένα άτομα’ από τον Θεό και τον Χριστό. Μπορούν και πρέπει να δείξουν ότι εκτιμούν την αληθινή Χριστιανική ενότητα. Αυτή η ενότητα θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

□ Πότε και πώς άρχισε η αποστασία του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου;

□ Ποιος ή τι είναι «ο άνθρωπος της ανομίας»;

□ Με ποιους τρόπους είναι οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου «καταστρεπτικές»;

□ Ποια προειδοποίηση δίνει ο Ιησούς για τον «κακό δούλο»;

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι οι ψευδοπροφήτες είναι σαν λύκοι με ένδυμα προβάτου

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Οι ψεύτικοι Χριστιανοί είναι σαν τα «ζιζάνια» που αξίζουν μόνο καταστροφή

“Εις Κύριος, Μία πίστις, Εν Βάπτισμα”

«Εις Κύριος [υπάρχει], μία πίστις, εν βάπτισμα εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων.»—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:4-6.

 1, 2. (α) Σχετικά με τον ίδιο τον Εαυτό του, τι κατέστησε ο Ιεχωβά σαφές μέσω του Μωυσή; (β) Υπήρχε λοιπόν χώρος για διαφορετικές θρησκευτικές απόψεις στον Ισραήλ;

«ΚΥΡΙΟΣ [Ιεχωβά, ΜΝΚ] ο Θεός ημών είναι εις Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ]. Δεν θέλετε υπάγει κατόπιν άλλων θεών, εκ των θεών των εθνών των περικυκλούντων υμάς, διότι Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] ο Θεός σου είναι Θεός ζηλότυπος εν μέσω σου.» Ο Μωυσής δεν άφησε καμιά αμφιβολία στις διάνοιες των Ισραηλιτών που είχαν συγκεντρωθεί στις πεδιάδες Μωάβ, λίγο προτού μπουν στην Υποσχεμένη Γη. Ο Μωυσής δήλωσε καθαρά ότι ο Θεός τους, ο Ιεχωβά, είναι ένας Θεός, και ότι ο Ιεχωβά αναμένει αποκλειστική λατρεία. Σε μια προηγούμενη ομιλία, ο Μωυσής είχε πει: «Ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ], αυτός είναι [ο αληθινός, ΜΝΚ] Θεός, εν τω ουρανώ άνω και επί της γης κάτω· δεν είναι άλλος. Και φύλαττε τα διατάγματα αυτού και τας εντολάς αυτού, τας οποίας εγώ προστάζω εις σε σήμερον δια να ευημερής.»—Δευτερονόμιον 6:4, 14, 15· 4:39, 40.

² Κανένα χώρο δεν αφήνουν τα λόγια αυτά για διαφορετικές θρησκευτικές απόψεις! Ο Ισραήλ είχε έναν Θεό. Και ο Ιεχωβά έδειξε καθαρά τον μόνο αποδεκτό τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να τον λατρεύουν.