Κεφάλαιον 4
Χρειαζόμεθα τη Διακυβέρνησι του Θεού;
1, 2. Τι μπορεί να σκέπτεται κάποιος όταν βλέπει τις κακές συνθήκες της γης;
ΟΤΑΝ κοιτάξετε γύρω σας και δήτε τα πολλά ανεπιθύμητα πράγματα που συμβαίνουν σ’ ολόκληρη τη γη—ασθένειες, αδικία, έγκλημα, μίσος και πολέμους—μπορεί να σας φαίνεται δύσκολο να εναρμονίσετε αυτή την κατάστασι με την ιδέα ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμις που κυβερνά το σύμπαν.
2 Μπορεί να πήτε, ‘Αν εγώ ήμουν Δημιουργός, θα έκανα κάτι γι’ αυτή την κατάστασι τώρα.’ Πολλοί άνθρωποι δείχνουν ότι σκέπτονται μ’ αυτό τον τρόπο, όταν ρωτούν, ‘Γιατί ο Θεός δεν κάνει κάτι; Ενδιαφέρεται ο Θεός;’
3. Αν ένας άνθρωπος είχε τη δύναμι να κάνη αναγκαστικές αλλαγές σ’ αυτό τον κόσμο, θα μπορούσε να κάνη τους ανθρώπους ευτυχισμένους;
3 Αλλ’ αν υποθέσωμε ότι ήσαστε αρκετά δυνατός για να θέσετε ένα άμεσο τέλος σ’ όλα τα πράγματα που προξενούν θλίψι, θα έκανε αυτό ευτυχισμένους τους ανθρώπους; Θ’ απαιτείτο εκ μέρους σας να κάνετε ριζικές αλλαγές σ’ όλα τα συστήματα και θεσμούς αυτού του κόσμου, στην πραγματικότητα, πλήρη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίον λειτουργεί ο κόσμος. Θ’ απαιτούντο δραστικές μεταβολές στα προσωπικά σχέδια και στους τρόπους ζωής του καθενός. Θα εδέχοντο ευχαρίστως αυτές τις αλλαγές αναγκαστικά όλοι οι άνθρωποι; Μάλλον όχι. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να εξαναγκάζωνται ν’ ακολουθούν ένα τρόπο ζωής. Όπως λέγουν, ‘θέλουν να κάνουν τα δικά τους.’
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗΣ
4, 5. Είναι ευτυχισμένοι οι άνθρωποι αν η ζωή τους ρυθμίζεται σε όλα τα πράγματα; Δώστε ένα παράδειγμα.
4 Για να ζήσουν μαζί οι άνθρωποι με ευτυχία, είναι αναγκαία μια αλλαγή στη διάνοια και στην καρδιά. Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να επιτευχθή με την απλή επιβολή δυνάμεως και εξουσίας. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι πρόθυμοι ν’ αλλάξουν.
5 Παραδείγματος χάριν, ένας άνδρας μπορεί να είναι ένας στοργικός πατέρας που προμηθεύει τα αναγκαία για τη ζωή καθώς και άλλα πράγματα στο γιο του ή την κόρη του. Αλλά τι θα λεχθή αν ο πατέρας χρησιμοποιή την εξουσία του για να ρυθμίζη κάθε λεπτομέρεια της ζωής του παιδιού, ακόμη Κι όταν το παιδί μεγαλώση; Είναι αλήθεια ότι το παιδί μπορεί να έχη μια φαινομενικά ασφαλή ζωή χωρίς υλικές ελλείψεις. Αλλά θα είναι ευτυχισμένο; Όχι. Συχνά ακούμε τα παιδιά των πλουσίων και ισχυρών ανδρών να διατυπώνουν το παράπονο: ‘Θέλω να ζήσω τη ζωή μου. Προτιμώ να παίρνω μόνος μου αποφάσεις. Μπορεί να κάνω μερικά σφάλματα, αλλά τουλάχιστον η ζωή μου θα είναι πραγματική.’ Έτσι, αυτά τα άτομα δείχνουν ότι, στην πραγματικότητα, δεν αισθάνονται ασφαλή, παρ’ όλα τα φαινομενικά τους πλεονεκτήματα. Η ολοκληρωτική κυριαρχία δεν οδηγεί τους ανθρώπους στην ευτυχία.
6. Γιατί, βασικά, οι άνθρωποι επιθυμούν την ελευθερία να κάνουν ό,τι νομίζουν κατάλληλο;
6 Ο Θεός, που έφτιαξε τους ανθρώπους, γνωρίζει ότι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους βαθιά ριζωμένο αυτό το αίσθημα. Τους έπλασε ‘κατ’ εικόνα εαυτού,’ που μεταξύ άλλων σημαίνει ότι έχουν ένα μεγάλο μέτρο ελευθέρας βουλήσεως και εκλογής. (Γένεσις 1:27) Ο Θεός θα μπορούσε να είχε φτιάξει τους ανθρώπους σαν αυτόματα, έτσι ώστε να μην μπορούν να κάνουν λάθη. Αλλά δεν το έκανε αυτό. Ούτε και κατευθύνονται οι άνθρωποι από ένα έμφυτο ένστικτο, όπως τα ζώα. Ο Θεός έπλασε τους ανθρώπους με δική τους ελευθέρα βούλησι και επιθυμία ν’ ασκούν αυτή την ελευθερία.
7. (α) Ποιον παράγοντα έδωσε ο Θεός ώστε οι άνθρωποι να μπορούν ν’ ασκούν την ελευθέρα βούλησί τους με σύνεσι; (β) Ποιες ιδιότητες έδειξε ο Ιεχωβά με το να μην εξαναγκάση τον άνθρωπο να τον υπακούση, όπως δείχνουν τα εδάφια Ρωμαίους 2:4 και η 2 Πέτρου 3:15;
7 Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι αγαπούν την ελευθερία, μερικές φορές περισσότερο και από τη ζωή τους. Ωστόσο, για να μπορή κάθε άνθρωπος ν’ ακολουθή σωστή πορεία στην άσκησι της ελευθέρας βουλήσεώς του, ο Θεός έδωσε καθοδήγησι με τη μορφή της συνειδήσεως και, επίσης, τις σοφές συμβουλές Του και οδηγίες Του. Αλλ’ ο Θεός δεν είναι δικτατορικός. Δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους ν’ ακολουθήσουν την πορεία ενεργείας που Εκείνος συνιστά. Θα πρέπει να είμεθα πραγματικά ευγνώμονες γι’ αυτόν τον σοφό τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται μαζί μας.—Ρωμαίους 2:4· 2 Πέτρου 3:15.
8. Γιατί πολλοί άνθρωποι προτιμούν τη διακυβέρνησι των ανθρώπων από τη διακυβέρνησι του Θεού;
8 Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι το να παραδεχθούν την ύπαρξι του Θεού και ν’ αναγνωρίσουν τη διακυβέρνησί του, θα ερχόταν οπωσδήποτε σε σύγκρουσι με την εκ μέρους των άσκησι ελευθέρας βουλήσεως. Γι’ αυτό, προτιμούν την ανθρώπινη διακυβέρνησι, μολονότι η ανθρώπινη διακυβέρνησις επιφέρει τους περιορισμούς της, ακόμη δε και δυσκολίες. Προτιμούν να ανέχωνται τις ανθρώπινες διακυβερνήσεις, παρά να ζητούν τη διακυβέρνησι του Θεού. Γιατί; Διότι η ανθρώπινη διακυβέρνησις επιτρέπει ένα σημαντικό μέτρο ιδιοτέλειας. Δεν απαιτεί ριζικές εσωτερικές αλλαγές—μια αναμόρφωσι της προσωπικότητος του ατόμου. Η ανθρώπινη διακυβέρνησις δεν απαιτεί την ευθυγράμμισι της ζωής του ατόμου με ό,τι είναι εντελώς ορθό όπως ενθαρρύνει η διακυβέρνησις του Θεού. Αν κανείς αμφιβάλλη γι’ αυτό, το μόνο που χρειάζεται να κάνη είναι να κοιτάξη γύρω του για να δη αν θα βρη πραγματική αγάπη για τον πλησίον και άσκησι καθαρών, εντίμων και ορθών αρχών στην καθημερινή ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων.
9. Μολονότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν τη διακυβέρνησι των ανθρώπων, τι δείχνουν οι ενδείξεις ως προς το αν είναι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι;
9 Εν τούτοις, ακόμη και κάτω από την ανθρώπινη διακυβέρνησι, οι άνθρωποι δεν ήσαν ποτέ πραγματικά ευχαριστημένοι. Και σήμερα οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο δυσαρεστημένοι με όλα τα είδη ανθρωποποιήτων διακυβερνήσεων. Αυτό είναι καταφανές από τις πολλές δημόσιες εκδηλώσεις εναντίον ωρισμένων ενεργειών των κυβερνήσεων. Είναι ακόμη πιο έκδηλο από τις εσωτερικές αναταραχές, επαναστάσεις και αλλαγές στις κυβερνήσεις σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν θεωρούν τη διακυβέρνησι του Θεού ως την οδό για γνήσια ανακούφισι. Γιατί;
ΕΙΝΑΙ «ΝΕΚΡΟΣ» Ο ΘΕΟΣ;
10. Τι εννοούν τα άτομα που λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός,» και ποια είναι μια ισχυρή απόδειξις ότι δεν έχουν δίκιο;
10 Μερικοί λέγουν, «Ο Θεός είναι νεκρός,» δηλαδή, δεν ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων και είναι αδιάφορος, χωρίς καμμιά πρόθεσι να διεκδικήση την εξουσία του. Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι! Το καταπληκτικό ενδιαφέρον που έδειξε ο Θεός, ακόμη και για μικρότερες λεπτομέρειες, στη διαμόρφωσι του σύμπαντος, δείχνει ότι τρέφει βαθύ ενδιαφέρον για τα δημιουργήματά του και ιδιαίτερα για τον άνθρωπο που ‘εποίησε κατ’ εικόνα εαυτού.’
11. Πώς τα λόγια του Ιησού Χριστού και του ίδιου του Ιεχωβά δείχνουν ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων;
11 Όταν ήταν στη γη ο Υιός του, δίδαξε ότι οι ακόλουθοί του πρέπει να προσεύχωνται στον Θεό: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανό και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Παρώτρυνε τους ανθρώπους ν’ αποβλέπουν στον καιρό που ο Θεός θ’ ασκούσε αναμφισβήτητη διακυβέρνησι πάνω στη γη. Ο ίδιος ο Θεός μίλησε σε μερικούς που αμφέβαλλαν για το ενδιαφέρον του γι’ αυτούς και που αμφισβητούσαν την ‘ύπαρξί’ του. Τους έδειξε, με λόγια και με έργα, ότι «ζη Ιεχωβά, εν αληθεία εν κρίσει και εν δικαιοσύνη.»—Ιερεμίας 4:2. ΜΝΚ.
12. Γιατί ο Θεός δεν αναμένει να του ζητήσουν οι άνθρωποι να τους κυβερνήση;
12 Τότε, λοιπόν, μήπως ο Θεός αναμένει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τη δική τους διακυβέρνησι και να του ζητήσουν να γίνη ο μοναδικός τους κυβερνήτης; Όχι. Τα έθνη ποτέ δεν πρόκειται να δώσουν πρόθυμα τη διακυβέρνησί τους στον Θεό! Η Αγία Γραφή λέγει προφητικά: «Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού, λέγοντες, Ας διασπάσωμε τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ’ ημών τας αλύσεις [όλες τις απαιτήσεις και τους περιορισμούς που θα επέφερε η κυβέρνησις του Θεού.] αυτών.»—Ψαλμός 2:1-3.
13. (α) Τι εννοεί ο Θεός όταν λέγη: «Εγώ είμαι το Α και το Ω»; (β) Έχομε αποδείξεις παρεμβάσεως του Θεού στις υποθέσεις των ανθρώπων;
13 Ο Ιεχωβά διακηρύσσει: «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος ο πρώτος και ο έσχατος.» (Αποκάλυψις 22:13) Επειδή το Α και το Ω είναι το πρώτο και το τελευταίο από τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου, ο Θεός εννοεί ότι όταν αρχίζη κάτι το παρακολουθεί ως το τέλος του. Επίσης, η Βιβλική ιστορία αναφέρει πολλές περιπτώσεις όπου ο Θεός παρενέβη στις υποθέσεις των ανθρώπων. Αυτές οι πράξεις έδειχναν το ζωηρό του ενδιαφέρον να πραγματοποιήση ό,τι ήθελε εκείνο τον καιρό. Όλ’ αυτά ήσαν βήματα προς την πραγματοποίησι του σκοπού του να γίνη το θέλημά του στη γη στον ωρισμένο του καιρό, όπως θα συζητήσουμε αργότερα.
14. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι η διακυβέρνησις των ανθρώπων δεν μπορεί να φέρη ειρήνη και ευτυχία στη γη;
14 Γιατί η διακυβέρνησις του Θεού είναι εκείνο που χρειαζόμαστε; Διότι η κυβέρνησις που θα φέρη ειρήνη και αρμονία στη γη, δεν μπορεί να προέλθη από καμμιά άλλη πηγή. Κανένα άτομο ή ομάδα ατόμων από άνδρες και γυναίκες δεν μπορεί ν’ ασκήση κατάλληλη διακυβέρνησι πάνω στην ανθρωπότητα. Όταν ο Θεός έφτιαχνε τη γη, δεν είχε σκοπό να κυβερνάται η ανθρωπότητα από ανθρώπους. Όταν οι Ισραηλίτες ζήτησαν να έχουν βασιλέα όπως και τα άλλα έθνη, ο Θεός τους εξήγησε σαφώς ότι αυτό θα δημιουργούσε προβλήματα, ακόμη και απώλεια της ελευθερίας τους. Και, πράγματι, αυτό συνέβη. (1 Σαμουήλ 8:7-9) Ακόμη Κι ένας από τους βασιλείς του Ισραήλ, ένας άνθρωπος που αφιέρωσε πολύ χρόνο στη μελέτη της ζωής και των προβλημάτων της, είπε ότι «ο άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού.»—Εκκλησιαστής 8:9.
15. Μέχρι ποιου βαθμού έδωσε ο Θεός εξουσία στον άνθρωπο;
15 Στην αρχή, ο Θεός δεν έδωσε στον άνθρωπο καμμιά εξουσία να κυριαρχή ή να κυβερνά άλλους ανθρώπους. Ο Θεός του είπε να ‘αυξάνεται και να πληθύνεται και να γεμίση την γην και να κυριεύση αυτήν και να εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.’ (Γεν. 1:28) Αλλ’ οι άνθρωποι, προχώρησαν πέρα απ’ αυτό και ανέλαβαν κυριαρχία πάνω σε άλλους ανθρώπους, και πολέμησαν γι’ αυτήν.
16, 17. (α) Πώς σας φαίνετε η σοφία του Θεού στο να μη δώση σε ανθρώπους εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους; (β) Πώς ο Θεός ενέπνευσε ένα προφήτη να εκφράση τους λόγους για τους οποίους ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κυβερνά συνανθρώπους του;
16 Η σοφία του Θεού να μη δώση στους ανθρώπους εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους, μπορεί να φανή από την εξέτασι της παγκόσμιας ιστορίας. Οποιοσδήποτε επίγειος κυβερνήτης μπορεί για λίγο να ενεργή καλά, αλλά τα ενδιαφέροντα του λαού του γίνονται γενικά όλο και πιο ασήμαντα, καθώς συνεχίζει να κυβερνά. Το ρητό ‘Η εξουσία διαφθείρει’ είναι αληθινό, διότι με τον καιρό ο ανθρώπινος κυβερνήτης φθάνει στο σημείο να επωφελήται με ακατάλληλο τρόπο από την εξουσία του. Συνήθως γίνεται μεροληπτικός, ευνοεί εκείνους που συμπαθεί, ιδιαίτερα εκείνους από τους οποίους λαμβάνει οφέλη, και αυτό προς βλάβην άλλων. Συχνά, εκείνοι που τον περιβάλλουν τον εξαπατούν ως προς τα γεγονότα και εμποδίζουν άλλους να τον πλησιάσουν. Μερικοί απ’ αυτούς φοβούνται να φέρουν στην προσοχή του την αληθινή κατάστασι των πραγμάτων.
17 Η άσκησις εξουσίας πάνω σε άλλους είναι κάτι πολύ βαρύ για οποιονδήποτε άνθρωπο. Σιγά-σιγά χάνει την επαφή του με τους άλλους και δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στα ‘χαμηλά στρώματα’ του κοινού λαού. Η Βιβλική αφήγησις δείχνει ότι και οι καλύτεροι ανθρώπινοι κυβερνήτες έκαναν σοβαρά σφάλματα. Συμβαίνει αυτό που είπε ο προφήτης: «Ιεχωβά, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»—Ιερεμίας 10:23, ΜΝΚ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΜΟΝΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ
18. Γιατί η κυβέρνησις του Θεού είναι η μόνη ικανοποιητική;
18 Αλλά δεν συμβαίνει αυτό με τον Παντοδύναμο Θεό. Είναι φανερό από τη σοφία που εκδηλώνεται στην παγκόσμια δημιουργία ότι η ικανότης της κατανοήσεώς του είναι μεγάλη. (Ψαλμ. 147:5) Εκείνος γνωρίζει πλήρως την κάθε λεπτομέρεια της δημιουργίας και τον κάθε νόμο που τη διέπει. (Ησαΐας 40:12-14) Η λογίκευσις μάς οδηγεί να συμπεράνωμε ότι μια ανώτερη δύναμις διατηρεί, συντηρεί και ελέγχει το υλικό σύμπαν. Δεν θα ήταν σοφό να υποταχθούμε σ’ ένα τέτοιο κυβερνήτη;
19. Πώς ο Θεός, στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, είναι εξαιρετικά ανώτερος από τους ανθρώπινους κυβερνήτες;
19 Στην άσκησι της εξουσίας εκ μέρους του Θεού δεν υπάρχει μεροληψία, όπως συμβαίνει με τους επίγειους κυβερνήτες. Η ευκαιρία να γίνωμε φίλοι του είναι ανοιχτή σε όλους. Εκείνος δεν χρειάζεται τίποτε από τα πλάσματά του. Δεν μπορεί να δωροδοκηθή. (Ψαλμός 50:9-12) Όλοι είναι το ίδιο μπροστά του, διότι ποιος μπορεί να δώση κάτι στο Δημιουργό; Ο απόστολος Παύλος ρωτά: «Τις έδωκε τι πρώτος εις αυτόν, διά να γείνη εις αυτόν ανταπόδοσις;»—Ρωμαίους 11:35.
20. Γιατί μόνο ο Θεός ως Κυβερνήτης μπορεί να γνωρίζη τι είναι το καλύτερο για τον καθένα;
20 Ένας κατάλληλος κυβερνήτης των ανθρώπων θα έπρεπε να γνωρίζη πολύ καλά την κατασκευή των ανθρωπίνων πλασμάτων. Για κανέναν άλλον παρά μόνον για τον Ιεχωβά μπορεί να λεχθή: «Πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις. Διότι και πριν έλθει ο λόγος εις την γλώσσαν μου, ιδού, Κύριε γνωρίζεις το παν. Το αδιαμόρφωτον του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ’ ας εσχηματίζοντο, και ενώ ουδέν εκ τούτων υπήρχε.»—Ψαλμοί 139:3, 4, 16.
21. Δείξτε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται, όχι απλώς για τους ανθρώπους ως σύνολο, αλλά ξεχωριστά για τον καθένα.
21 Ο Θεός ανησυχεί και ενδιαφέρεται για τον καθένα από μας. «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς,» λέγει η θεόπνευστη παροιμία. (Παροιμίαι 15:3, ΜΝΚ· παράβαλε με 2 Χρονικών 16:9· 1 Πέτρου 3:12.) Ως ποιο βαθμό μπορούμε να εμπιστευώμεθα στη φροντίδα του; Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι’ εν ασσάριον και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην άνευ του θελήματος του Πατρός σας. Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβηθήτε λοιπόν· πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις.» (Ματθ. 10:29-31) Μόνον ο Δημιουργός γνωρίζει τις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων. «Ο δε Ιεχωβά βλέπει την καρδίαν.» (1 Σαμ. 16:7, ΜΝΚ.) Αυτός μόνον γνωρίζει τι χρειάζεται για να διαπλάση ανθρώπους με πρόθυμη καρδιά, ώστε να μπορή να τους φέρη σε μια κατάστασι ενότητος και ειρήνης μαζί του και μεταξύ τους.
22, 23. Τι μπορεί να λεχθή ως απάντησι στα ερωτήματα: ‘Γιατί ο Θεός δεν αναλαμβάνει την κυριαρχία της γης τώρα; Μήπως αργεί;’
22 Αλλά θα ρωτήσετε ίσως, ‘Γιατί, λοιπόν, αφήνει ο Θεός τον άνθρωπο ν’ ασκή διακυβέρνησι; Γιατί ο Θεός δεν αναλαμβάνει την υπέρτατη εξουσία Του τώρα, απομακρύνοντας τα παθήματα των ανθρώπων και επιβάλλοντας ειρήνη;’ Έχει υποσχεθή ότι αυτό ακριβώς θα κάνη. Αλλ’ έχει καθορίσει χρόνο γι’ αυτό και μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι αυτό δεν θα γίνη αργότερα απ’ ό,τι είναι απόλυτα αναγκαίο. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε τα εξής σ’ εκείνους που νόμιζαν ότι ο Θεός αργεί: «Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τίνες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»—2 Πέτρου 3:9.
23 Ο Πέτρος επίσης συμβουλεύει: «Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνη, αγαπητοί, ότι παρά Κυρίω μία ημέρα είναι ως χίλια έτη και χίλια έτη ως ημέρα μία.» (2 Πέτρου 3:8) Αφού ο Ιεχωβά ζη αιωνίως και δεν δεσμεύεται από τον χρόνο, είναι διαφορετικός από τους ανθρώπους, που πρέπει να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους μέσα σε λίγα χρόνια. Λόγω της απεριόριστης απόψεώς του για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, μπορεί να ενεργή στον πιο κατάλληλο καιρό, στον καιρό που θα έχη σαν αποτέλεσμα τη σωτηρία και τη ζωή για τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Και λόγω της δυνάμεώς του να ανασταίνη νεκρούς, οποιαδήποτε βλάβη που έχει γίνει σ’ αυτούς προηγουμένως μπορεί να εξαλειφθή, να αντιστραφή.—Λουκάς 20:37, 38
24. (α) Είναι ο Θεός, ως Κυβερνήτης του αχανούς σύμπαντος, αδιάφορος γι’ αυτόν τον συγκριτικά ασήμαντο πλανήτη; (β) Γιατί για τον Θεό είναι μεγαλύτερη τιμή να έχει ανθρώπους που τον υπακούν παρά να έχη τα άστρα και τους πλανήτες να λειτουργούν σύμφωνα με το θέλημά του;
24 Ο Ιεχωβά Θεός ως Κυβερνήτης και Ρυθμιστής του αχανούς ενάστρου σύμπαντος, στο οποίο η γη είναι συγκριτικά απλώς ένας κόκκος, δεν ενδιαφέρεται λιγώτερο γι’ αυτόν τον «κόκκο.» Ενδιαφέρεται ν’ ασκή πλήρη κυρίαρχη διακυβέρνησι πάνω στα νοήμονα πλάσματά του στον ουρανό και στη γη, και να φροντίζη για την ευτυχία τους. Το να κυβερνά νοήμονα ζώντα πλάσματα και το να υποτάσσονται αυτά πρόθυμα και εν γνώσει τους στην κυριαρχία του, είναι πολύ πιο ένδοξο για τον Θεό και τη λαμπρότητα της διακυβερνήσεώς του, από το να υπακούουν σ’ αυτόν τα χωρίς νοημοσύνη, άψυχα αστέρια που περιστρέφονται στις τροχιές τους. Αυτό το είδος της νοήμονος αρμονίας σκοπεύει ν’ αποκαταστήση.(Ψαλμός 66:3, 4) Και προκειμένου να το επιτύχη, ο Θεός δεν θα κάνη τίποτε περισσότερο ή λιγώτερο απ’ ό,τι είναι απόλυτα αναγκαίο.
25. Ποιο είναι το σπουδαίο ερώτημα που πρέπει να εξετάσωμε στη συνέχεια;
25 Αλλά τι προκάλεσε αυτή τη δυσαρμονία και την ανάγκη να δράση ο Θεός για ν’ αποκαταστήση την ειρήνη στη γη; Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα βοηθεί επίσης, να λάβωμε απαντήσεις σε πολλά άλλα ερωτήματα όπως: ‘Γιατί επετράπη η ανομία;’ ‘Γιατί επετράπη τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;’ Είναι υψίστης σπουδαιότητος να έχωμε ορθή και πλήρη κατανόησι αυτού του ζητήματος. Ας το εξετάσωμε λοιπόν.
[Εικόνα στη σελίδα 39]
Ένας καλός πατέρας συζητεί με τον γιο του, διότι κατανοεί ότι το παιδί πρέπει να πάρη αποφάσεις. Έτσι, και ο Θεός αναγνωρίζει την ελευθερία βουλήσεως των νοημόνων πλασμάτων του
[Εικόνα στη σελίδα 45]
Από τη γέννησί μας, ο Θεός γνωρίζει τα χαρακτηριστικά μας και τις ατομικές μας ανάγκες· μπορεί να προμηθεύση το ορθό είδος κυβερνήσεως για όλο το ανθρώπινο γένος