Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια είναι η έννοια του εδαφίου Γένεσις 2:19;​—Γ. Β., Ηνωμένες Πολιτείες.

Το εδάφιο Γένεσις 2:19 (ΜΝΚ) λέγει: «Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού, και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, δια να ίδη πώς να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού.» Μερικοί ηρμήνευσαν το εδάφιο αυτό ως περίληψι του ό,τι ελέχθη στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως. Εν τούτοις, φαίνεται ότι αναφέρεται μάλλον σε κάτι πρόσθετο προς την εκεί αφήγησι παρά στο ίδιο πράγμα. Απ’ αυτό το εδάφιο διαφαίνεται ότι ακόμη κι αφού ο Ιεχωβά Θεός έπλασε τον Αδάμ, αλλά προτού πλάση την Εύα, εξακολούθησε να δημιουργή κατώτερα ζώα και να τα φέρνη στον Αδάμ για να τα ονομάση. Όχι μόνον ο Αδάμ αλλά και η Εύα επίσης επλάσθη πριν από το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας· επομένως, αυτά τα ζώα εδημιουργήθησαν, επίσης, πριν από την εβδόμη ημέρα, πριν αρχίση η ανάπαυσις του Θεού από τη δημιουργία.

● Αφού το εδάφιο Γένεσις 7:4 δείχνει ότι ο Νώε ειδοποιήθη πριν από επτά μέρες για την ακριβή μέρα του Κατακλυσμού, δεν σημαίνει αυτό ότι ο λαός του Θεού θα προειδοποιηθή για την ακριβή μέρα της εκρήξεως του Αρμαγεδδώνος;​—Ε. Γ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Το εδάφιο Γένεσις 7:4 λέγει: «Επειδή έτι μετά επτά ημέρας εγώ φέρω βροχήν επί της γης τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας· και θέλω εξαλείψει από προσώπου της γης παν ό,τι υπάρχει, το οποίον εποίησα.» Ο Νώε ειργάσθη επί έτη πολλά κατασκευάζοντας την κιβωτό, και τώρα, μόλις επτά μέρες πριν από την έναρξι του Κατακλυσμού, ο Θεός τού είπε την ακριβή μέρα. Γιατί; Μήπως για να ικανοποιήση την περιέργειά του ή για να του δώση ενθάρρυνσι; Όχι, αλλά για ν’ αρχίση να εισάγη τα ζώα. Οι επτά εκείνες μέρες ήσαν αρκετές για να το πράξη αυτό ο Νώε.

Δεν μπορούμε, λοιπόν, να ερμηνεύσωμε το Γένεσις 7:4 ότι σημαίνει πώς κάποτε στο μέλλον, αλλ’ αρκετά πριν από τον Αρμαγεδδώνα, ο Ιεχωβά Θεός θα ειδοποιήση τον επί γης λαόν του περί του χρόνου ενάρξεως του Αρμαγεδδώνος. Εκτός απ’ αυτό, ο Ιησούς από πολλού είπε σχετικώς: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος.»​—Ματθ. 24:36.

Βέβαια, δεν είπε ο Ιησούς ότι κανείς ποτέ δεν θα εγνώριζε. Στον βαθμό που θα εχρειάζετο για τον Ιησούν, κάποτε στο μέλλον, το να γνωρίση τον καιρό της ενάρξεως του Αρμαγεδδώνος, για να συγκροτήση τις ουράνιες στρατιές του για τη μάχη εκείνη, αναμφιβόλως αυτός θα προειδοποιηθή.

Αλλά δεν θα υπήρχε λόγος για τους επί γης να προειδοποιηθούν. Εκείνο, λοιπόν, που είναι προφητικό είναι το ό,τι έλαβε χώραν στη διάρκεια των επτά εκείνων ημερών, η είσοδος μέσα στην κιβωτό του Νώε και της οικογενείας του, μαζί με όλα τα κατώτερα ζώα που θα διεφυλάσσοντο, κι η εισαγωγή όλων των προμηθειών που απητούντο για το ένα έτος και τις δέκα μέρες που επρόκειτο να παραμείνουν μέσα στην κιβωτό. Ιδιαίτερα από το έτος 1931 ο λαός του Θεού μετείχε του έργου της συνάξεως όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως προς τον Θεό μέσα στην αντιτυπική κιβωτό, στο νέο σύστημα πραγμάτων.

Όταν ο Νώε και η οικογένειά του άρχισαν να συνάγουν τα ζώα στην κιβωτό στη διάρκεια των τελευταίων εκείνων επτά ημερών, αυτό αποτελούσε ειδοποίησι σε όλους τους παρατηρητάς ότι ο Κατακλυσμός, τον οποίον εκήρυττε, επρόκειτο να επέλθη. Έτσι και σήμερα, το έργον επισυναγωγής αφ’ εαυτού χρησιμεύει ως προειδοποίησις σ’ έναν ασεβή κόσμο ότι η μάχη του Αρμαγεδδώνος είναι πολύ πλησίον και θα εκσπάση στην παρούσα γενεά. Ώσπου να εκραγή ο Αρμαγεδδών υπάρχει πολύ έργον για να κάμη ο λαός του Θεού στο να βοηθήση ανθρώπους καλής θελήσεως να λάβουν τη στάσι των και να μπουν στη σύγχρονη κιβωτό. Όλοι, λοιπόν, οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, αντί να ενδιαφέρωνται για το πότε ακριβώς θ’ αρχίση ο Αρμαγεδδών, ας προσέξουν τη συμβουλή του Πέτρου: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, όποιοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ’ ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή, και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή;»​—2 Πέτρ. 3:11, 12.

● Στη Γένεσι 2:10-14 μνημονεύονται τέσσερες ποταμοί. Εν τούτοις, στους Βιβλικούς χάρτας δύο μόνον εμφαίνονται απ’ αυτούς, ο Εδδεκέλ κι ο Ευφράτης. Πού είναι οι άλλοι δύο, Φισών και Γιών;​—Χ. Ν., Ηνωμένες Πολιτείες.

Πριν δοθή απάντησις σ’ αυτή την ερώτησι, καλό θα είναι ίσως να τονισθή ότι ο «Εδδεκέλ», ο τρίτος ποταμός που μνημονεύεται στο ανωτέρω παρατιθέμενο εδάφιο, αναγνωρίζεται με κοινή παραδοχή ότι είναι ο ποταμός Τίγρις. Πραγματικά, αυτό είναι το όνομα που του αποδίδεται στη Μετάφρασι των Εβδομήκοντα και στη Γένεσι 2:14 και στο Δανιήλ 10:4.

Όσον αφορά τους δύο πρώτους ποταμούς, Φισών και Γιών, πολλές εικασίες υπήρξαν ως προς την ταυτότητά των. Τα λεξικά της Βίβλου και οι θρησκευτικές εγκυκλοπαίδειες δίνουν διάφορες θεωρίες και μερικές επεκτείνονται πολύ στην περιγραφή τους. Αλλά στο τέλος όλ’ αυτά δεν είναι παρά εικασίες.

Το γεγονός ότι αυτοί οι δύο ποταμοί δεν είναι δυνατόν να πιστοποιηθούν με βεβαιότητα δεν είναι κάτι το αξιόλογο. Πολύ πιθανόν αυτοί οι δύο ποταμοί να μην υπάρχουν πια. Αλλαγές έχουν γίνει στο πρόσωπον της γης από την εποχή που αυτές οι λέξεις για πρώτη φορά ανεγράφησαν στο βιβλίο, που συνεβουλεύθη ο Μωυσής, όταν συνέτασσε αυτό το μέρος της Γενέσεως. (Γέν. 5:1) Ειδικά είναι λογικό να συμπεράνωμε, ότι ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε επέφερε μεγάλες μεταβολές στην τοπογραφία της γης, ακριβώς όπως ο ίδιος κατακλυσμός εξηφάνισε και τον κήπο της Εδέμ, έτσι ώστε δεν εχρειάζοντο πλέον άγγελοι για να φρουρούν την είσοδο του.​—Ψαλμ. 104:6-8· Γέν. 3:24.

Όπως ο Ντέλιτζ τονίζει τόσο καλά στα Σχόλια επί της Γενέσεως: «Επομένως, δεν είναι ανάγκη, για να εξακριβώσωμε τις γεωγραφικές δηλώσεις του ιερού συγγραφέως, να είμεθα σε θέσι να υποδεικνύωμε τους τέσσερες διακεκριμένους ποταμούς (τον Τίγρητα και τον Ευφράτη μεταξύ αυτών), που πηγάζουν από μια ενιαία πηγή, πράγμα που είναι σαφώς αδύνατον. Η αρχική ενότης των τεσσάρων ποταμών είναι, κατά το νόημα του συγγραφέως, τόσο βέβαιο ότι έπαυσε να υπάρχη όσο κι ο παράδεισος ότι απωλέσθη».