Γιατί ένας Νέος Κόσμος Είναι Βέβαιος
ΑΝ Ο νέος κόσμος εξηρτάτο από ανθρώπους, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι βέβαιος. «Οι ηρωικοί νεκροί θα έχουν πεθάνει εις μάτην αν από τη νίκη δεν προέλθη μια νέα γη, στην οποία κατοικεί δικαιοσύνη», διεκήρυξε η εκτελεστική επιτροπή του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επιτροπή εζήτησε από τους Χριστιανούς να εργάζωνται και να προσεύχονται «για να μπορέση να υψωθή από τις στάχτες του παλαιού πολιτισμού η ωραία σκιαγραφία ενός νέου κόσμου». Αλλά τώρα η είσοδός μας σ’ αυτόν τον αιώνα των υπερμεγέθων υδρογονικών βομβών έφερε το ανθρώπινο γένος πλησιέστερα στις στάχτες τής εκμηδενίσεως, όχι στην ‘ωραία σκιαγραφία του νέου κόσμου’ που ήλπιζαν να δημιουργήσουν. Οι προσπάθειες του ανθρώπου δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα νέο κόσμο.
Αλλ’ ο νέος κόσμος δεν έρχεται από τα χέρια του ανθρώπου· έρχεται από τα χέρια του Παντοδυνάμου Θεού, ο οποίος υπεσχέθη «νέους ουρανούς και νέαν γην. . . , εν οις δικαιοσύνη κατοικεί». Ποτέ ο Θεός δεν θ’ αφήση τον σκοπό του να αποτύχη. Θα δικαιώση τον λόγον του, τον οποίον εκύρωσε με το όνομά του. Έχοντας μια τέτοια θεία υπόσχεσι, είμεθα βέβαιοι για ένα νέο κόσμο, διότι «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός».—2 Πέτρ. 3:13· Εβρ. 6:18.
Υπάρχει καμμιά αμφιβολία ως προς τη δύναμί του να καταστήση δυνατόν ένα νέο κόσμο; Όχι αν συλλογισθούμε τα περασμένα κατορθώματα του Θεού, που πιστοποιούν την άπειρη δύναμί του να εισαγάγη έναν ένδοξο νέο κόσμο. Η από τον Θεό απελευθέρωσις του Νώε και της οικογενείας του σε μια καθαρισμένη γη έπειτα από έναν κατακλυσμό τιτανικών αναλογιών είναι ακριβώς ένα από τα κατορθώματα του Θεού. Ο Θεός, λέγει ο απόστολος Πέτρος, «τον παλαιόν κόσμον δεν εφείσθη, αλλά φέρων κατακλυσμον επί τον κόσμον των ασεβών, εφύλαξεν όγδοον τον Νώε, κήρυκα της δικαιοσύνης.» (2 Πέτρ. 2:5) Επομένως, ‘ένας κόσμος ασεβών’ δεν αποτελεί εμπόδιο στο να δημιουργήση ο Θεός ένα νέο κόσμο· αυτός έθεσε άλλοτε εκτός υπάρξεως έναν τέτοιον κόσμο και μπορεί να το κάμη πάλι. Δεν είναι παράδοξο ότι ο Ύψιστος Θεός είπε στον Αβραάμ, μετά 400 περίπου χρόνια από τον μεγάλο Κατακλυσμό: «Είναί τι αδύνατον εις τον Ιεχωβά;»—Γέν. 18:14, ΜΝΚ.
Μάλιστα, ακόμη και η δημιουργία των ουρανίων σωμάτων και του πλανήτου μας της γης δεν ήταν κάτι το πολύ ασύνηθες για τον Θεό: «Με τον λόγον του Ιεχωβά έγειναν οι ουρανοί, και δια της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών. Διότι αυτός είπε, και έγεινεν· αυτός προσέταξε, και εστερεώθη.» «Αυτός εποίησε την γην δια της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού, και εξέτεινε τους «ουρανούς εν τη συνέσει αυτού.» (Ψαλμ. 33:6, 9, ΜΝΚ· Ιερεμ. 10:12) Γιατί, λοιπόν, να νομίζη κανείς αδύνατον ένα νέο κόσμο, ή ακόμη και να διστάζη να πιστέψη στη θεία υπόσχεσι για ένα Νέο Κόσμο; Ένας άγγελος από τον ουρανό εβεβαίωσε ότι «ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.» Ο Ιησούς Χριστός, επίσης, αυθεντικά εδήλωσε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ.»—Λουκ. 1:37· 18:27.
Στην αρχή ο Θεός εδημιούργησε ένα δίκαιο κόσμο· δεν μπορεί επίσης να αναδημιουργήση έναν; Ο πρώτος δίκαιος κόσμος ετελείωσε με την ανταρσία ενός πνευματικού υιού του Θεού και του Αδάμ και της Εύας, αλλά ένας δίκαιος κόσμος δεν πρέπει να χαθή για πάντα. Ο Ιησούς Χριστός κάποτε είπε στους αποστόλους του: «Αληθώς σας λέγω, ότι σεις οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού, θέλετε καθίσει και σεις επί δώδεκα θρόνους.»—Ματθ. 19:28.
Τι είναι αυτή η «παλιγγενεσία»; Είναι ενδιαφέρον ότι Η Αγία Βίβλος, μεταφρασμένη από αρχαία Ανατολικά χειρόγραφα από τον Γεώργιο Μ. Λάμσα, ως εξής αποδίδει τα λόγια του Ιησού: «Εις τον νέον κόσμον, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού . . .» Εκείνο στο οποίον ο Ιησούς αναφέρεται είναι η αναδημιουργία ενός δικαίου κόσμου, και αυτός θα είναι ο νέος κόσμος της δικαιοσύνης που υπεσχέθη ο Θεός. Ο Ιησούς έδειξε ότι η αναδημιουργία του κόσμου αυτού, ή «παλιγγενεσία», θα ήταν σ’ έναν καιρό που θα ενεργούσε ως Βασιλεύς επάνω στον θρόνο του της ουρανίου δόξης. Οι «νέοι ουρανοί», η βασιλεία του Θεού στα χέρια του Ιησού Χριστού, είναι η ουράνια κυβέρνησις που θα κυβερνά τον νέο κόσμο.
Εκείνο, που ειδικά μας δίνει σήμερα βεβαίωσι για ένα νέο κόσμο, είναι η ίδρυσις από τον Θεό στον ουρανό της βασιλείας του δια Ιησού Χριστού, γεγονός που προφητικά υπεδείχθη από τον προφήτη Δανιήλ: «Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.» (Δαν. 7:13, 14) Το γεγονός αυτό βεβαιώνει εκείνους, που αγαπούν τις υποσχέσεις του Θεού, για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου δικαιοσύνης.
Με μια ‘εξουσίαν, ήτις δεν θέλει παρέλθει’ και μια βασιλείαν «ήτις δεν θέλει φθαρή», ο Βασιλεύς του Θεού, Ιησούς Χριστός, κάνει βεβαία την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Νέου Κόσμου. «Διότι πάσαι αι επαγγελίαι του Θεού», έγραψε ο απόστολος Παύλος, «είναι εν αυτώ [τω Ιησού Χριστώ] το ναι.» (2 Κορ. 1:20) Τι βεβαιωτική σκέψις—αδιάφορο πόσες είναι οι επαγγελίες του Θεού ή πόσο δύσκολες φαίνονται, στα μάτια των ανθρώπων, όλες αυτές γίνονται Ναι μέσω του Βασιλέως του Θεού, Ιησού Χριστού.
Έχομε, λοιπόν, την πιο μεγάλη βεβαίωσι για ένα νέο κόσμο. Η υπόσχεσις του Θεού για «νέους ουρανούς και νέαν γην είναι βεβαία επειδή αυτός δεν μπορεί να ψευσθή· η υπόσχεσίς του είναι βεβαία λόγω της απεριόριστης δυνάμεώς του, και των περασμένων εκδηλώσεων αυτής της δυνάμεως, όπως στον καιρό του κατακλυσμού του Νώε· η υπόσχεσίς του είναι αξιόπιστη επειδή ο Ύψιστος ο ίδιος και ο Υιός του Ιησούς Χριστός πιστοποιούν το γεγονός, ότι τίποτε δεν είναι πολύ ασύνηθες για τον Θεό και ότι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ.» Στεφανώνει δε την ελπίδα για ένα θείο Νέο Κόσμο με αταλάντευτη βεβαίωσι το γεγονός ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνά και ο ανάσσων Βασιλεύς της γρήγορα θα κάμη αυτή την επαγγελία να είναι Ναι, προς αιώνιον αίνον Εκείνου που υπεσχέθη τον νέον κόσμον.
«Πάσα σαρξ είναι ως χόρτος . . . εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.»—1 Πέτρ. 1:24, 25, ΜΝΚ.