Αγωνίζεσθε Σθεναρά ως Εργάται του Θεού

«Ταύτα κάμνοντες, δεν θέλετε πταίσει ποτέ.»—2 Πέτρ. 1:10.

 1-3. Πώς μπορεί το έργο ενός διακόνου του Θεού να παραβληθή με το έργο ενός σιδηρουργού ή κατασκευαστού;

ΦΑΝΤΑΣΘΗΤΕ ένα παλιό χωριάτικο σιδηρουργείο. Μέσα είναι ένας σιδηρουργός που εργάζεται σκληρά με το σφυρί του. Συγκολλά κρίκους μιας μεγάλης αλυσίδας που μια μέρα θα κρατή την άγκυρα ενός πλοίου. Κάθε μέρα, από το πρωί ως το βράδυ, μπορείτε ν’ ακούτε τον σιδηρουργό να αιωρή τη βαριά του σφύρα. Τέλος η αλυσίδα έχει συμπληρωθή. Κάθε κρίκος είναι ένα αριστούργημα τέχνης, ένας καθρέφτης του ίδιου του σιδηρουργού, του τι είναι, του πώς σκέπτεται και του τι πιστεύει.

² Περνούν χρόνια. Ο σιδηρουργός είναι νεκρός, αλλά στις τρικυμιώδεις θάλασσες είναι ένα πλοίο και η θύελλα μαίνεται. Ο πλοίαρχος είναι αναγκασμένος να κατεβάση την άγκυρα και να περιμένη. Άγριοι άνεμοι και κύματα σαν βουνά εφορμούν εναντίον του πλοίου. Κάθε ζωή επάνω στο πλοίο εξαρτάται τώρα από την αλυσίδα, από κάθε κρίκο που εσφυρηλατήθη στο παλιό σιδηρουργείο. Ολόκληρη τη νύχτα το πλοίο κλυδωνίζεται και συστρέφεται αλλά η αλυσίδα το κρατεί σφιχτά. Τέλος η θύελλα εκόπασε. Όλοι οι επιβάται συναθροίζονται στο κατάστρωμα για να ευχαριστήσουν τον Θεό για την απελευθέρωσι. Ναι, να ευχαριστήσουν τον Θεό για την ασφάλεια και να τον αινέσουν επειδή επάνω στη γη υπήρχε ένας θεοσεβής σιδηρουργός που έβαλε την καρδιά του και την ψυχή του στο έργο του, ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε να δαπανήση τον εαυτό του, που εκτιμούσε την ανάγκη ποιότητος στην εργασία, που δεν απέκαμε να αγαθοποιή, αλλά ενέμεινε στο έργο του ώσπου συνεπληρώθη.

³ Σαν τον σιδηρουργό, κάθε διάκονος του Θεού είναι ένας εργάτης. Είναι εργάτης του Ιεχωβά. Δεν μπορεί να είναι αβέβαιος ή δειλός όσον αφορά τη συναίσθησι τούτου, ούτε μπορεί να είναι αμελής στο να δίδη επαρκείς αποδείξεις του γεγονότος αυτού. Δεν μπορεί να φοβάται να εργασθή, ούτε μπορεί να είναι ασταθής στην εκτέλεσι των καθηκόντων του, επειδή είναι ενασχολημένος σε έργον σωτηρίας, σε έργο που σώζει τη ζωή. Εκτιμώντας το γεγονός αυτό, ο Παύλος, ο απόστολος, καθιστά προσεκτικόν τον Χριστιανό εργάτη: «Έκαστος όμως ας βλέπη πώς εποικοδομεί», ή θα μπορούσαμε να πούμε, «πώς εργάζεται». «Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο, χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό· επειδή δια πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. Εάν το έργον τινός το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν.» Ο απόστολος Πέτρος διεκήρυξε ότι ο Ιεχωβά κρίνει απροσωπολήπτως κατά το έργον εκάστου.—1 Κορ. 3:10-15· 1 Πέτρ. 1:17.

 4. Πώς θα δοκιμασθή το έργο μας ως διακόνων;

⁴ Το έργο του σιδηρουργού αποδείχθηκε αληθινό κάτω από δοκιμασία. Παρέμεινε. Έσωσε ζωές. Θα παραμείνη το έργο σας όταν εκτεθή στις αυστηρές δοκιμασίες της ημέρας αυτής; Όταν η μάχη του Αρμαγεδδώνος ξεσπάση, διεξαχθή και κερδηθή, θα αφεθή κάτι για να δείχνη ότι εργασθήκατε; Θα σας φέρη, εκείνο που θα μείνη από το έργο σας, μια ανταμοιβή από τον Ιεχωβά; Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που θα διαπιστώση τότε ότι δεν εκοπίασε ματαίως!—1 Κορ. 15:58· Εβρ. 6:10.

 5, 6. Ποιο «εργαστήριο» και ποια «εργαλεία» έχει ο διάκονος του Θεού, και ποιο είναι το έργο του; Πόσο σπουδαία είναι η ποιότης του έργου του;

⁵ Ο διάκονος του Θεού έχει ως εργαστήριό του τον τομέα που του ανετέθη ατομικώς. Ως εργαλεία του έχει τον λόγον του Ιεχωβά, τη Γραφή, καθώς επίσης τη Σκοπιά και το Ξύπνα!, βιβλία και βιβλιάρια και άλλα Γραφικά βοηθήματα για να τον βοηθούν να κάνη καλό έργον. Έχει το πνεύμα του Θεού και την οργάνωσι του Ιεχωβά για να τον υποστηρίζουν. Το έργο του, σαν το έργο του σιδηρουργού, σώζει ζωές. Και αυτός επίσης συγκολλά κρίκους μιας μεγάλης αλυσίδας, όχι αλυσίδας φτιαγμένης από σίδερα, αλλ’ από τις διαμένουσες πνευματικές ιδιότητες του Θεού. Αυτές τις ιδιότητες πρέπει να τις σφυρηλατήση όχι μόνο μέσα του, αλλά και σε πρόσωπα καλής θελήσεως που επιθυμούν να συνδεθούν με την αντιτυπική κιβωτό, το νέο σύστημα πραγμάτων, και να σωθούν μαζί του μέσα από την μεγάλη θύελλα του Αρμαγεδδώνος που πλησιάζει γοργά.

⁶ Απ’ αυτήν την αλυσίδα εξαρτάται όχι μόνο η ζωή του εργάτου, αλλά και οι ζωές όλων των ατόμων καλής θελήσεως που βρίσκονται στον τομέα του. Αυτοί αποτελούν το πεδίον του έργου του. Αυτός τους μεταμορφώνει για σωτηρία. Ο Παύλος ανεφέρθη στην εκκλησία των Κορινθίων ως το προϊόν ή «έργον μου εν Κυρίω». Οι επανεπισκέψεις μας και οι Γραφικές μελέτες μας με τα άτομα καλής θελήσεως που κατευθύνομε στην κοινωνία του Νέου Κόσμου είναι το έργον μας εν Κυρίω. Αν εμείς ως εργάται του Θεού είμεθα αδιάφοροι ή απαθείς όσον αφορά την εργασία μας, αυτό θα καταδειχθή στην ποιότητα του έργου μας, στην ποιότητα των μελετών μας και της υπηρεσίας μας στον Ιεχωβά. Αν κάνωμε κατώτερο έργο, εξασθενίζομε τις πιθανότητες των ανθρώπων για σωτηρία. Ακατάλληλο έργο μπορεί να στοιχίση ζωές, και ανάμεσα στις ζωές που μπορεί να χαθούν λόγω της αμελείας μας, μπορεί να είναι η ίδια μας ζωή. Προσέχετε, λοιπόν, πώς εργάζεσθε.—1 Κορ. 9:1.

 7, 8. Ποιες είναι οι απαιτήσεις για την εκτέλεσι έργου υψηλού βαθμού με ποιότητα που σώζει ζωή;

⁷ Κάθε κρίκος είναι μια ουσιώδης πνευματική ιδιότης για σωτηρία. Κανένας κρίκος δεν μπορεί να παραμεληθή ή ληφθή στα ελαφρά, επειδή η αλυσίδα είναι μόνο τόσο ισχυρή, όσο ο πιο αδύνατος κρίκος της. Κάθε κρίκος πρέπει να αντέχη μεταξύ της αγκύρας και του πλοίου, αν πρόκειται ν’ αποφευχθή ναυάγιο. Ο μόνος τρόπος που κάθε κρίκος θα ανθέξη στην έντασι της τρικυμίας είναι το να έχη κατασκευασθή από καλό σίδερο και να είναι κατάλληλα σφυρηλατημένος.

⁸ Ποιες είναι αυτές οι διαμένουσες όμοιες με σίδερα ιδιότητες που πρέπει να σφυρηλατηθούν στη ζωή μας; Πώς μπορούμε να τις κάμωμε μέρος των σκέψεων μας, του έργου μας, της ανανεωμένης προσωπικότητός μας; Δεν υπάρχει τρόπος άνετος ή όπως μας αρέσει, για ν’ αποκτήσωμε αυτές τις διαρκείς ιδιότητες. Μόνο με το να αγωνιζώμεθα σθεναρά ως εργάται του Θεού μπορούμε να ελπίζωμε ότι θα τις σφυρηλατήσωμε στη ζωή μας και θ’ ανταποκριθούμε έτσι στις απαιτήσεις του Ιεχωβά για να λάβωμε ζωή.

ΣΩΤΗΡΙΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩΜΕ

 9, 10. Ποια αλυσίδα πνευματικών ιδιοτήτων αναφέρει ο Πέτρος, και ποια αξία της αποδίδει;

⁹ Η ελπίδα μας είναι να αποκτήσωμε σωτηρία ή αιώνια ζωή μέσω της βασιλείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Πλοιάρχου του σκάφους μας. Ο Παύλος ονομάζει την ελπίδα μας «άγκυραν της ψυχής». Η πίστις ότι η ζωή αυτή είναι εφικτή αποτελεί τον πρώτο κρίκο που συγκολλάται σφιχτά στην άγκυρα, την ελπίδα μας. Κατόπιν ο Πέτρος λέγει: «Προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην.» Οι πνευματικές αυτές ιδιότητες αποτελούν την αλυσίδα που είναι ουσιώδης για σωτηρία, διότι υπό έμπνευσιν ο Πέτρος μάς λέγει: «Διότι, εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους εις την επίγνωσιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Επειδή εις όντινα δεν υπάρχουσι ταύτα, τυφλός είναι, μυωπάζει, και ελησμόνησε τον καθαρισμόν των παλαιών αυτού αμαρτιών. Δια τούτο, αδελφοί, επομελήθητε περισσότερον να κάμητε βεβαίαν την κλήσιν και την εκλογήν σας· διότι ταύτα κάμνοντες, δεν θέλετε πταίσει ποτέ. Διότι ούτω θέλει σας δοθή πλουσίως η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού.»—Εβρ. 6:19· 2 Πέτρ. 1:5-11.

¹⁰ Η επιθυμία της καρδιάς μας είναι ν’ αποκτήσωμε είσοδο σ’ αυτή την αιώνια βασιλεία και στην επικράτειά της. Ο Πέτρος μάς λέγει ότι οι ιδιότητες αυτές θα μας εξασφαλίσουν είσοδο. Συνεπώς, πρέπει να θέλωμε ν’ αναπτύξωμε μέσα μας αυτές τις πνευματικές ιδιότητες με κάθε θυσία. Πώς μπορούμε αυτό να το κάμωμε καλύτερα;

ΠΙΣΤΙΣ

11. Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε έναν καλό κι έναν κακό διάκονο;

¹¹ Όπως υπάρχουν καλοί και κακοί σιδηρουργοί, έτσι υπάρχουν καλοί και κακοί διάκονοι. Μπορείτε να προσδιορίσετε τον καθένα από τα έργα του. Όταν μπαίνουν στο πεδίον της διακονίας άνθρωποι χωρίς πίστι ή με λίγη πίστι, τότε το πρότυπον ή η ποιότης του πνευματικού έργου χαμηλώνει σημαντικά. Γι’ αυτό σήμερα είναι δύσκολο να βρούμε στον «Χριστιανικό κόσμο» ανθρώπους αληθινής πίστεως στον Ιεχωβά και στον λόγο του, επειδή οι κληρικοί του είναι εργάται χωρίς πίστι. Οι εργάται του Ιεχωβά δεν πρέπει να είναι τέτοιοι. Πρέπει να είναι άνθρωποι πίστεως, διότι «χωρίς . . . πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν». Τούτο σημαίνει να έχη κανείς ζωντανή, ενεργό πίστι, επειδή «η πίστις, εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ’ εαυτήν». Όχι μόνο πρέπει να υπάρχη η πίστις αυτή στους εργάτας, αλλ’ αυτοί πρέπει να γνωρίζουν και πώς να την μεταδίδουν στους άλλους. Αυτό το πράττει ο εργάτης εκφράζοντας την ελπίδα του, κηρύττοντας τη Βασιλεία και τη σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού.—Εβρ. 11:6· Ιακ. 2:17.

12. Πώς αποκτάται η πίστις;

¹² Ο τρόπος αποκτήσεως ισχυρής πίστεως είναι η μελέτη του λόγου του Θεού και η άσκησις πεποιθήσεως σ’ αυτόν τον λόγο: «Άρα η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή δια του λόγου περί του Χριστού.» Όσο περισσότερο εκφράζομε πεποίθησι στον λόγον του Ιεχωβά, τόσο ισχυρότερη γίνεται η πίστις μας. Να γνωρίζετε ότι οι δίκαιοι ‘θα ζήσουν εκ πίστεως’, αλλ’ αν συρθούν οπίσω, ο Ιεχωβά ‘δεν ευαρεστείται εις αυτούς’.—Ρωμ. 10:17, ΜΝΚ· Εβρ. 10:38, 39.

ΑΡΕΤΗ

13. Τι είναι αρετή, και γιατί ένας Χριστιανός πρέπει να παράγη αποδείξεις αρετής;

¹³ Ο Πέτρος λέγει ότι πρέπει να προσθέσωμε αρετή στην πίστι μας. Η αρετή έχει σχέσι με ηθικές πράξεις ή ενέργειες σύμφωνα με δίκαιους κανόνες. Έχει να κάμη με ευθύτητα διαγωγής και ακεραιότητα. Οι κληρικοί του «Χριστιανικού κόσμου», σαν ανάξιοι σιδηρουργοί, μπορεί να προβάλλουν ως εργάται του Θεού, αλλά η δολιότης, οι καταχρήσεις, το έγκλημα και η διαφθορά μεταξύ των ενοριτών των, αποδεικνύουν ότι τα έργα των είναι χωρίς αρετή. Ένας Χριστιανός πρέπει να παρουσιάζη αποδείξεις αρετής και στον εαυτό του και στο έργο του, αν πρόκειται να δοκιμάζη στον εαυτό του και σε άλλους το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο θέλημα του Θεού. Αλλιώς, η πίστις του δεν σημαίνει τίποτε. Είναι νεκρά.—Ρωμ. 12:2.

14. Πώς αποκτάται η αρετή;

¹⁴ Η αρετή αποκτάται με το να θέτωμε ορθές σκέψεις στη διάνοια και στην καρδιά, με το να σκεπτώμεθα όσα είναι δίκαια, αληθή, αγνά, προσφιλή, αξιέπαινα, με το να ‘αιχμαλωτίζωμεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού’. Αυτό δεν γίνεται εύκολα. Απαιτεί αυτοπειθαρχία, αυταπάρνησι, μόχθο. Αλλά έχει τις ανταμοιβές του. Όταν ένας απομακρύνη το κακό από τις πράξεις του ενώπιον των οφθαλμών του Ιεχωβά, αποδεικνύει στον εαυτό του και στους άλλους το βάθος της ειλικρινείας και αφοσιώσεώς του στον Ιεχωβά. Χωρίς αρετή οι Χριστιανοί ποτέ δεν θα εγίνοντο «άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης». Η αρετή είναι ουσιώδης για σωτηρία.—2 Κορ. 10:5· Φιλιππησ. 4:8, 9· 2:15.

ΓΝΩΣΙΣ

15. Ποια εργαζόμενη γνώσι πρέπει να έχη ένας διάκονος του Θεού;

¹⁵ Ο Πέτρος συνδέει την αρετή με τη γνώσι. Όπως οι καλοί σιδηρουργοί έχουν τη γνώσι και την ικανότητα να εκτελούν μεγάλη ποικιλία έργου, έτσι και οι εργάται του Ιεχωβά έχουν μια ευρεία έκτασι πνευματικής γνώσεως και την ικανότητα να κάνουν αποτελεσματικό και αξιόπιστο πνευματικό έργον. Έχουν γνώσιν της Γραφής που εργάζεται αγαθόν. Γνωρίζουν την ορθή διδασκαλία και είναι κατηρτισμένοι να την διδάσκουν. Έχουν μια ποικιλία τριλέπτων έως οκταλέπτων ομιλιών για να τις χρησιμοποιούν στην από σπίτι σε σπίτι διακονία των. Έχουν, επίσης, μερικές ομιλίες για να επανεπισκέπτωνται ενδιαφερόμενα πρόσωπα κι έναν μακρόν κατάλογον συντομωτέρων παρουσιάσεων για τη διανομή των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! Έχουν γνώσιν του δημοσίως ομιλείν· γνωρίζουν πώς να παρηγορούν και να δείχνουν συμπάθεια. Έχουν ένα σχεδόν ατελείωτο πεδίον Γραφικής γνώσεως. Είναι εξοικειωμένοι με τα εργαλεία των, τα Γραφικά των βοηθήματα και γνωρίζουν πώς να τα χρησιμοποιούν αποτελεσματικά προς δόξαν του Ιεχωβά.

16. Πώς μπορούμε να είμεθα εργάται «ανεπαίσχυντοι»;

¹⁶ Αφού οι εργάται του Ιεχωβά υπόκεινται στην υποχρέωσι ν’ απαντούν σ’ εκείνους που ζητούν λόγον για την ελπίδα που είναι μέσα τους, αυτοί πρέπει να μελετούν, να το πράττουν δε αυτό κατ’ ιδίαν, καθ’ ομίλους και ως εκκλησία. Πρέπει να έχουν απαντήσεις, ορθές απαντήσεις, Γραφικές απαντήσεις. Η ακριβής γνώσις οικοδομεί την πίστι, ενισχύει την αρετή, κρατεί την ελπίδα μας ζωντανή μέσα μας. Αν έχωμε ακριβή γνώσι, μπορούμε να μεταδίδωμε γνώσι στα άτομα καλής θελήσεως, που αποτελούν το πεδίον του έργου μας, κάνοντάς τα έτσι ισχυρά σε ελπίδα, σε πίστι και σε αρετή. Αλλ’ αν δεν έχωμε γνώσιν των σκοπών του Ιεχωβά, πώς μπορούμε να εκπαιδεύσωμε άλλους; Είναι τότε αδύνατον να κάμωμε καλό έργον. Ο Παύλος προτρέπει: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» Αγωνίζεσθε, λοιπόν, σθεναρά με σκοπό την απόκτησι ακριβούς γνώσεως, επειδή «η υπεροχή της γνώσεως είναι, ότι η σοφία ζωοποιεί τους έχοντας αυτήν.» Αυτή είναι ένας ουσιώδης κρίκος για σωτηρία.—2 Τιμ. 2:15· Εκκλησ. 7:12.

ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ

17. Γιατί πρέπει να εκδηλώνωμε εγκράτεια, και πώς;

¹⁷ Ο Πέτρος μάς λέγει να προσθέσωμε στη γνώσι μας την εγκράτεια ή αυτοκυριαρχία. Γιατί; Επειδή η γνώσις είναι δύναμις, δύναμις δε που δεν ελέγχεται μπορεί να βλάψη και να καταστρέψη. Οι μεταλλουργοί έχουν μεγάλη δύναμι στους σθεναρούς, ρωμαλέους βραχίονάς των, αλλά πρέπει να ελέγχουν αυτή τη δύναμι όταν σφυρηλατούν λεπτά μέταλλα, αλλιώς θα καταστρέψουν την εργασία των. Πρέπει να γνωρίζουν πότε να χτυπούν και πόσο σκληρά. Ο ίδιος κανών εφαρμόζεται στον διαγγελέα της Βασιλείας, τον εργάτην του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάριν, αν επρόκειτο να επισκεφθή άτομα σε μια νέα Γραφική μελέτη και να τους πη ότι δεν υπάρχει τριάς, δεν υπάρχει πύρινος άδης, δεν υπάρχει αθανασία της ψυχής, δεν υπάρχει ουρανός γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν Χριστούγεννα, δεν υπάρχει Πάσχα—γνωρίζετε τι θα συνέβαινε; Καμμιά μελέτη! Για τούτο, ο δούλος του Ιεχωβά πρέπει όχι μόνο να μαθαίνη αλήθειες, αλλά και να γνωρίζη πότε και πώς να τις εφαρμόζη. Η εγκράτεια ή αυτοκυριαρχία πρέπει να εφαρμόζεται όχι μόνο στον αγρό, αλλά και στο σπίτι, στην κοσμική μας εργασία, στα κέντρα υπηρεσίας και στην εκκλησία. Πρέπει ν’ αποτελή μέρος των σκέψεων του Χριστιανού. Σφυρηλατήστε αυτή την ιδιότητα της εγκρατείας μέσα σας, επειδή θάνατος και ζωή είναι στη διάθεσί της.

ΥΠΟΜΟΝΗ

18. Τι πρέπει να υπομείνωμε όλοι εμείς, και γιατί;

¹⁸ Στενά συνδεδεμένη με την εγκράτεια είναι η υπομονή. Ο Παύλος λέγει: «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, δια να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν.» Ολόκληρος ο κόσμος σήμερα έχει έλλειψιν υπομονής. Είναι ανήσυχος, νευρικός, ανυπόμονος, αλλά εμείς δεν πρέπει να είμεθα τέτοιοι. Πρέπει να υπομένωμε σε έργα αγαθά για να λάβωμε την επαγγελία, την αμοιβή του κόπου μας. Πρέπει να υπομένωμε στο από σπίτι σε σπίτι έργον. Πρέπει να υπομένωμε στο έργο επανεπισκέψεων και οικιακών Γραφικών μελετών. Πρέπει να υπομένωμε στις δοκιμασίες που επέρχονται σ’ εμάς, έχοντας πεποίθησι ότι ο Θεός είναι πιστός, ο οποίος υπεσχέθη. Πρέπει να υπομένωμε ο ένας τον άλλον. Ο Παύλος είπε: «Πάντα υπομένω δια τους εκλεκτούς, δια να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού, μετά δόξης αιωνίου.» Δεν κερδίζει το βραβείο εκείνος που αρχίζει, αλλά ο «υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή», είπε ο Ιησούς. «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.»—Εβρ. 10:35, 36· 2 Τιμ. 2:10-13· Ματθ. 24:13· Γαλ. 6:9.

ΕΥΣΕΒΕΙΑ

19. Ποια είναι τα αποτελέσματα της ευσεβείας;

¹⁹ Αν πρόκειται να υπομείνωμε ως το τέλος, πρέπει να έχωμε ευσέβεια. Αποκλειστική αφοσίωσις στον Ιεχωβά απαιτείται από όλους όσοι θέλουν να εκτελέσουν καλόν έργον. Αυτή είναι μια μεταδοτική αφοσίωσις που θερμαίνει τους αδελφούς μας σε ζωηρότητα στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Είναι μια αφοσίωσις που παράγει καρπό. Στην παραβολή των ταλάντων που εδίδαξε ο Ιησούς, μαθαίνομε ότι πρέπει όχι μόνο να κρατούμε και διατηρούμε εκείνο που έχομε, αλλά πρέπει και να το αυξάνωμε διπλασιάζοντάς το. Ο δούλος που ηύξησε τα τάλαντά του από πέντε σε δέκα, και ο άλλος που τα ηύξησε από δύο σε τέσσερα, έλαβαν το «Εύγε» του κυρίου. Αλλά εκείνος που έκρυψε το τάλαντό του απεκλήθη «πονηρός και οκνηρός». Το τάλαντο αφηρέθη απ’ αυτόν και εδόθη σ’ εκείνον που είχε δέκα τάλαντα. Ο θείος κανών είναι, «Όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν, και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ό,τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού.» Για τούτο, αγωνίζεσθε σθεναρά για να μην αφαιρεθούν από σας τα προνόμια που απολαμβάνετε τώρα και δοθούν σε κάποιον άλλον.—Ματθ. 13:12.

ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

20. Πώς εκδηλώνεται η φιλαδελφία;

²⁰ Σ’ αυτό τον κρίκο της ευσεβείας ο λόγος του Θεού μάς λέγει να προσαρτήσωμε τη φιλαδελφία. Ο Παύλος γράφει: «Γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι δια της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους, εις την σπουδήν άοκνοι· κατά το πνεύμα ζέοντες· τον Ιεχωβά δουλεύοντες.» Ένα ουσιώδες μέρος της ενασχολήσεως του Χριστιανού είναι το να έχη βαθιά στοργή για τους αδελφούς. Αναφορικά μ’ εκείνους για τους οποίους έχομε βαθιά στοργή, ελπίζομε για τη σωτηρία των εξίσου όσο και για τη δική μας. Ενδιαφερόμεθα γι’ αυτούς. Τους επισκεπτόμεθα όταν είναι ασθενείς, τους ενθαρρύνομε να δείξουν υπομονή όταν υφίστανται δοκιμασίες, φροντίζομε για τις υλικές των ανάγκες όταν χρειάζεται, προσευχόμεθα γι’ αυτούς, τους ποθούμε και τους αγαπούμε. Η φιλαδελφία κρατεί την αλυσίδα μας σε μια υγιή πνευματική κατάστασι, απηλλαγμένη από όλες τις φθοροποιούς επιρροές που θα μπορούσαν να διαβρώσουν την αλυσίδα και έτσι να εξασθενίσουν την ανθεκτική της δύναμι.—Ρωμ. 12:10, 11, ΜΝΚ.

21-24. Γιατί η αγάπη είναι πολύ σπουδαία, και ποιους πρέπει ν’ αγαπούμε;

²¹ Η φιλαδελφία και ο τελευταίος κρίκος μας, που είναι η αγάπη, είναι πολύ στενά ενωμένες. Ο Παύλος, δείχνοντας τη σπουδαιότητα της αγάπης, είπε ότι αν μιλούσε τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αν είχε το χάρισμα της προφητείας και κατανοούσε όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώσι, αν είχε όλη την πίστι ώστε να μετατοπίζη όρη, αν έδινε όλα τα υπάρχοντά του για να θρέψη άλλους, αν παρέδιδε το σώμα του, για να καυχηθή, αλλά δεν είχε αγάπη—«είμαι ουδέν», λέγει. «Ουδέν ωφελούμαι.»—1 Κορ. 13:1-3, ΜΝΚ.

²² Πρέπει ν’ αγαπούμε, διότι «ο Θεός είναι αγάπη.» «Η αγάπη οικοδομεί» εκείνον που αγαπά και εκείνον που αγαπάται. Ο Πέτρος λέγει: «Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην· διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» Ο Παύλος προτρέπει: «Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.» «Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.» Ο Ιησούς είπε: «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.»—1 Ιωάν. 4:16· 1 Κορ. 8:1· 1 Πέτρ. 4:8· Κολ. 3:14· 1 Κορ. 13:4-8· Ιωάν. 13:35.

²³ Συγκερασμένη με αγάπη, η αλυσίδα μας δεν μπορεί ποτέ να θραυσθή, θα ανθέξη σε κάθε δοκιμασία που ο Σατανάς και η πονηρή του οργάνωσις μπορούν να επιφέρουν εναντίον της. Χωρίς αγάπη η αλυσίδα μας δεν είναι τίποτε, τα έργο μας δεν είναι τίποτε, εμείς δεν είμεθα τίποτε. Η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον πλησίον πρέπει να διαποτίζουν κάθε φάσι της ζωής μας αν πρόκειται να λάβωμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. (1 Κορ. 16:14) «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.» Και μία εντολή είναι: «Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού.» Το καλύτερο πράγμα για έναν εργάτη του Θεού δεν είναι οι ομιλίες που εκφωνεί, η εκπαίδευσις που δίδει, ούτε η έμπνευσις που δημιουργεί, αλλά η ζωή αγάπης που ζη. «Ακολουθείτε την αγάπην.» Αυτή είναι η οδός του Χριστού. Οδηγεί στην αιώνια ζωή.—1 Ιωάν. 5:3· 4:21· 1 Κορ. 14:1.

²⁴ Η αλυσίδα μας είναι πλήρης. Κάθε κρίκος έχει σφυρηλατηθή. Ο Πέτρος είπε: «Εάν ταύτα υπάρχωσιν εις εσάς και περισσεύωσι, σας καθιστώσιν ουχί αργούς ουδέ ακάρπους . . . διότι ταύτα κάμνοντες, δεν θέλετε πταίσει ποτέ.» «Επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» Το έργο σας θα είναι καρποφόρο. Θα παραμείνη όταν εκτεθή στη φωτιά.—1 Πέτρ. 1:8, 10· 1 Τιμ. 4:16.

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΕΙΣΘΕ;

25. Πώς θα εξεδηλώνετο αδυναμία έργου σ’ έναν διάκονο;

²⁵ Τι είδους εργάτης είσθε; Έχετε τις διαμένουσες αυτές ιδιότητες και περισσεύετε σ’ αυτές; Είσθε επιμελής να τις σφυρηλατήτε στο έργο σας, στις επανεπισκέψεις σας και στις Γραφικές μελέτες σας έτσι, ώστε εκείνοι τους οποίους διδάσκετε να μπορέσουν, με τη σειρά τους, να τις διαβιβάσουν σε άλλους σε μια αλυσοειδή αντίδρασι; Αν είσθε ενεργητικός και καρποφόρος, τότε, πολύ πιθανόν, είσθε ένας καλός εργάτης του Ιεχωβά. Αλλ’ αν είσθε αδρανής και άκαρπος, η πνευματική σας αλυσίδα είναι ασθενής. Έχετε ανάγκη αυτοεξετάσεως και ενισχύσεως των ιδιοτήτων αυτών.

26, 27. Ποια έργα πραγματικά υπολογίζονται, και γιατί;

²⁶ Το μεγαλύτερο προνόμιο που μπορεί να έλθη σ’ έναν άνθρωπο είναι το να είναι εργάτης του Ιεχωβά. Αν εργαζώμεθα επάνω σε πέτρα, αυτή θα χαθή· αν εργαζώμεθα επάνω σε μέταλλο, ο καιρός θα το εξαλείψη· αν οικοδομούμε ουρανοξύστες και αυτοκρατορίες, αυτά θα καταρρεύσουν σε σκόνη· αλλ’ αν εργαζώμεθα για τον Ιεχωβά, αν εμποτίζωμε τις καρδιές και τις διάνοιες των ανθρώπων με δίκαιες αρχές ενεργείας, με φόβο για το άδικο και αγάπη για το ορθόν· αν τις σφυρηλατούμε με πίστι, αρετή, γνώσι, εγκράτεια, υπομονή, ευσέβεια, φιλαδελφία και αγάπη· αν δημιουργούμε σε άτομα καλής θελήσεως μια αφοσίωσι για τον Ιεχωβά και τη βασιλεία του, θα εγγράφωμε στις πλάκες εκείνες των ανθρωπίνων καρδιών κάτι που ο καιρός δεν μπορεί να το εξαλείψη, ένα έργο που θα γίνεται ολοένα λαμπρότερο με τα χρόνια και σε όλη την αιωνιότητα, ένα έργο που θα ζη στις ζωές ανδρών και γυναικών δημιουργημένων κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού.

²⁷ Έπειτα, όταν θα ξεσπάση η θύελλα του Αρμαγεδδώνος με όλη τη μανία της, σείοντας και τον ουρανό και τη γη, το έργο σας δεν θ’ απολεσθή αλλά θα μείνη. Εκείνοι που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα θα ευχαριστούν τον Ιεχωβά και θα τον αινούν διότι είχε εργάτας επάνω στη γη που δεν φοβήθηκαν να βάλουν την καρδιά τους και την ψυχή τους στο έργο τους, ανθρώπους που ήσαν πρόθυμοι ν’ αγωνισθούν σθεναρά χάριν της Βασιλείας. Το έργο σας δεν θα χαθή αλλά θα παραμείνη για πάντα στις ζωές εκείνων που θα ζουν στον νέο κόσμο του Θεού. «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.»—1 Κορ. 15:58.