είναι φίλοι του κόσμου, λέγοντας: «Μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; Όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.»—Ιακ. 4:4· 1:27.

Εκείνοι λοιπόν που λαμβάνουν ‘την ουράνια κλήσι’ από τον Θεό πρέπει να κάμουν την κλήσι και την εκλογή των ασφαλή και βεβαία. (2 Πέτρ. 1:10, 11) Αυτοί επιθυμούν να λάβουν τη θεία σφραγίδα της τελικής επιδοκιμασίας προτού ο Θεός διατάξη τους «τεσσάρας ανέμους» να καταστρέψουν αυτό το σύστημα πραγμάτων. (Αποκάλ. 7:1-8) Αυτό απαιτεί πίστη αφοσίωσι από μέρους των, για να γίνουν ‘σύμμορφοι της εικόνος του Υιού αυτού.’ (Ρωμ. 8:29) Έτσι, αυτοί είναι σαν την αρραβωνιασμένη παρθένο του Ισραήλ, που επιθυμούσε να διατηρηθή καθαρή και αμόλυντη. Τώρα ενόσω είναι στη γη υποτάσσονται στην ηγεσία εκείνου με τον οποίον είναι αρραβωνιασμένοι, με σκοπό να δοξασθούν ως «νύμφη» του στον ουρανό. (Κολ. 1:18) Στον αρχαίο Ισραήλ μια αρραβωνιασμένη παρθένος που διέπραττε πορνεία με άλλον άνδρα εθεωρείτο μοιχαλίς και εθανατώνετο. (Δευτ. 22:23, 24) Ομοίως, οι άπιστοι θα απωλέσουν την ελπίδα της ουρανίου ζωής που προωρίζετο για κείνες τις μνηστευμένες «παρθένους.»—Αποκάλ. 21:7, 8.

ΕΝΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΗΘΗ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Επομένως, σ’ αυτόν τον καιρό της εντάσεως, υπάρχει ανάγκη ασυνήθους αγρυπνίας, εγρηγόρσεως. Ο απόστολος Παύλος λέγει στους Χριστιανούς: «Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς, ότι η ημέρα του Ιεχωβά, ως κλέπτης εν νυκτί, ούτως έρχεται. Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν και δεν θέλουσιν εκφύγει. Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης. Πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας· δεν είμεθα νυκτός ουδέ σκότους. Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν, και ας εγκρατευώμεθα.»—1 Θεσσ. 5:1-6, ΜΝΚ.

Θα ήταν καταστρεπτικό, λοιπόν, ιδιαίτερα στον παρόντα καιρό, να γίνη οποιοσδήποτε απ’ αυτούς πνευματικώς νυσταλέος, αδιάφορος ή αμελής. Αν επιδοθούν σε κοσμικές συνήθειες, ή γίνουν χαλαροί στο κήρυγμα της Βασιλείας, μπορεί να βρεθούν στην κατάστασι ενός ‘κακού δούλου.’ Ο Ιησούς είπε ότι, αν ένας τέτοιος θ’ αρχίση να λέγη μέσα του, «Βραδύνει να έλθει ο κύριός μου· και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ’ ην ημέραν δεν προσμένει, . . . και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών.» (Ματθ. 24:48-51) Τώρα δεν είναι καιρός να συνδεθούμε με τους πνευματικώς ‘μεθύοντας.’ Αν καμμιά απ’ αυτές τις «παρθένους» που είναι αρραβωνιασμένη με τον Χριστό ζη τώρα ή ομιλή με τον τρόπον αυτών που υποστηρίζουν τα ψευδή θρησκευτικά συστήματα της ‘Βαβυλώνος της Μεγάλης,’ της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, δείχνει ότι μεθύει μαζί με αυτό το πορνοειδές σύστημα και θα ‘λάβη εκ των πληγών αυτής.’—Αποκάλ. 17:1, 2, 6· 18:4.

Βλέπομε λοιπόν ότι η παραβολή του Ιησού για τις «δέκα παρθένους» αποτελεί μια έντονη προειδοποίησι. Αλλά υπάρχει και πρόσθετη σημασία σ’ αυτή την παραβολή. Πώς η παραβολή δίνει έντονη καθοδηγία στον λαό του Θεού σήμερα; Ποια είναι η σημασία των «λαμπάδων,» του «ελαίου» και των άλλων συμβολισμών; Αυτά τα ζητήματα θα εξετασθούν στο επόμενο τεύχος αυτού του περιοδικού.

Οι Καθολικοί για την Ομοφυλοφιλία

● Ο εξέχων Καθολικός θεολόγος Γκρέγκορυ Μπάουμ του Κολλεγίου του Αγίου Μιχαήλ στο Τορόντο του Καναδά λέγει ότι η «αγάπη μεταξύ ομοφυλοφίλων . . . δεν είναι αντίθετη προς την ανθρώπινη φύσι» σύμφωνα με τον ορισμό που έδωσε. Ζητώντας να μελετηθή το θέμα αυτό περισσότερο, λέγει ότι οι θεολόγοι «μπορεί να αποφαίνωνται ότι τα άτομα, που είναι από σωματική σύστασι ομοφυλόφιλα, πρέπει να δέχωνται τον προσανατολισμό τους και να ζουν ανάλογα.»