Μη Φιλοξενείτε Μνησικακία

ΟΛΟΙ φαίνονταν ότι περνούσαν καλά σε κάποιο πάρτυ όταν ήλθε ο οικοδεσπότης. Τον χαιρέτησαν όλοι μ’ ενθουσιασμό εκτός από έναν. Γιατί; Διότι πριν από μερικούς μήνες σ’ ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ ο οικοδεσπότης δεν είχε λάβει υπ’ όψιν το χέρι που του άπλωσε αυτός ο άνθρωπος. Ασφαλώς κρατούσε μνησικακία, και πόσο δυστυχισμένο τον έκανε αυτό κάθε φορά που έβλεπε το αντικείμενο της μνησικακίας του!

Μήπως μερικές φορές καλλιεργείτε εχθροπάθεια με το να φιλοξενήτε μνησικακία, κι’ έτσι αισθάνεστε δυστυχισμένος όταν όλοι γύρω σας φαίνονται χαρούμενοι;

Πόσο ανόητο είναι αυτό! Πραγματικά υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει ν’ ακολουθούμε τη συμβουλή της Γραφής να μη φιλοξενούμε μνησικακία: «Δεν θέλεις εκδικείσθαι ουδέ θέλεις μνησικακεί κατά των υιών του λαού σου· αλλά θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Λευιτ. 19:18, ΜΝΚ.

Εν πρώτοις, δεν μπορείτε να φιλοξενήτε μνησικακία εναντίον ενός ανθρώπου χωρίς να τον αντιπαθήτε, και η αντιπάθεια μπορεί εύκολα να μεταστραφή σε μίσος. Τι λέγει η Γραφή γι’ αυτό; «Πας όστις μισεί τον αδελφόν αυτού είναι ανθρωποκτόνος.» (1 Ιωάν. 3:15) Πράγματι, μπορεί να μετατραπή σε πραγματικό φόνο, όπως στην περίπτωσι δύο ανθρώπων οι οποίοι επέζησαν από μια σύγκρουσι λεωφορείων στο Μπελέμ της Βραζιλίας. Φιλονείκησαν με μαχαίρια με αποτέλεσμα ο ένας να θανατωθή και ο άλλος να συλληφθή με την κατηγορία του φόνου.—Τάιμς Νέας Υόρκης, 21 Ιουλίου 1972.

Η Γραφή δίνει πάρα πολλά παραδείγματα του τι μπορεί να προξενήση η μνησικακία. Για ν’ αναφέρωμε μόνο ένα, είναι ο Ησαύ. Φιλοξενούσε φονική μνησικακία εναντίον του αδελφού του Ιακώβ, διότι ο Ιακώβ πήρε την ευλογία του πρωτοτόκου, που του είχε πωλήσει ο Ησαύ. Εξαιτίας τούτου, ο Ιακώβ έφυγε στο θείο του Λάβαν ωσότου, όπως είπε η μητέρα του Ρεβέκα, «παρέλθη ο θυμός του αδελφού σου.» Και, χωρίς αμφιβολία, αν δεν είχε ενεργήσει έτσι ο Ιακώβ, ο Ησαύ, με την πίκρα του διότι δεν είχε λάβει την ευλογία του πρωτοτόκου από τον πατέρα του Ισαάκ, θα τον είχε θανατώσει. Και όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά ύστερ’ από είκοσι χρόνια, είχε γίνει αλλαγή στην καρδιά του Ησαύ, διότι διαβάζομε ότι «έδραμεν ο Ησαύ εις συνάντησιν αυτού και ηναγκαλίσθη αυτόν και έπεσε επί τον τράχηλον αυτού, και κατεφίλησεν αυτόν· και έκλαυσαν.»—Γεν. 27:41-45· 33:4.

Είναι, πιθανόν να αισθανώμεθα ότι έχομε αδικηθή. Ίσως να αδικηθήκαμε ή μπορεί να παρεξηγήσαμε. Αν όμως δεν ‘εκδικηθούμε’ εναντίον εκείνου που φαίνεται να μας έχη αδικήσει, με τον καιρό το τραύμα μπορεί να θεραπευθή και έτσι μπορούν να γίνουν τα «περασμένα ξεχασμένα.»

Αλλά πόσο καλύτερα είναι να είμεθα σαν τον Ιωσήφ, τον ευνοούμενο γιο του Ιακώβ! Μερικοί από τους αδελφούς του φιλοξενούσαν μνησικακία εναντίον του διότι ήταν ο ευνοούμενος του πατέρα του (και λόγω των ονείρων που έδειχναν ότι αυτοί επρόκειτο να τον προσκυνήσουν), και ήσαν πρόθυμοι να τον θανατώσουν. Αλλά χάρι στην επέμβασι του Ιούδα τον επώλησαν για δούλο, και τελικά κατέληξε σε φυλακή λόγω ψευδούς κατηγορίας εναντίον του. Αλλά καλλιέργησε μ’ αυτό μνησικακία εναντίον των αδελφών του εξαιτίας όλου αυτού του κακού που είχαν κάμει εναντίον του; Καθόλου. Όταν αντεστράφησαν τα πράγματα και αυτοί ήσαν στα χέρια του, αντί να τους εκδικηθή, ο Ιωσήφ πρόθυμα τους συγχώρησε.—Γέν. 45:1-8· 50:15-21.

Ποιον θέλετε να μοιάσετε; Εκείνους που είχαν καλλιεργήσει μνησικακία ως το σημείο που να θέλουν να τον θανατώσουν, ή τον Ιωσήφ, που ήταν συγχωρητικός και ελεήμων;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κανείς να καλλιεργή μνησικακία. Μπορεί κάποιος να αισθάνεται ότι προσεβλήθη διότι ένας άλλος έκαμε μια άσκοπη και μη κολακευτική παρατήρησι. Ή κάποιον μπορεί να μη του έδωσαν σημασία ή να τον αγνόησαν όταν επιθυμούσε να του εκδηλώσουν φιλικότητα. Ή μπορεί κάποιος να αισθάνεται τραυματισμένος επειδή προφανώς τον επέπληξαν άδικα ή πολύ αυστηρά.

Υποθέστε ότι ακούσατε κάποιον να κάνη μια όχι ευγενική παρατήρησι για σας. Μήπως υπάρχει κάποιο μέτρον αληθείας σ’ αυτή την παρατήρησι και γι’ αυτό σας έχει τραυματίσει τόσο πολύ; Αν ήταν τελείως αδικαιολόγητη, γιατί να μη δείξετε έλεος και να μη συγχωρήσετε απαλλάσσοντας τον λόγω αμφιβολιών; Όταν έκαμε αυτή την παρατήρησι ίσως έπειτα να κατάλαβε ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να μη την είχε κάμει, αλλ’ ωστόσο αποφεύγει να παραδεχθή αυτό το γεγονός μπροστά σας. Θυμηθήτε τη συμβουλή του Ιησού ότι, αν δεν συγχωρούμε στους άλλους τα αμαρτήματα που κάνουν σ’ εμάς, ούτε και ο Θεός θα συγχωρήση σε μας τα αμαρτήματα που κάνομε σ’ αυτόν.—Ματθ. 6:12-15· 18:23-35.

Μήπως κάποιος σας έχει περιφρονήσει, αγνοήσει ή προσβάλει; Κάποτε μια Χριστιανή προχωρημένη στα χρόνια πλησίασε ένα πρεσβύτερο σε μια Χριστιανική εκκλησία και τον ρώτησε γιατί την είχε περιφρονήσει, αν είχε κάτι εναντίον της, και αν ναι ποιο ήταν αυτό. Αυτός έμεινε κατάπληκτος, διότι αυτή η Χριστιανή ήταν μια από τις καλύτερες φίλες του και είχε πολύ καλή ιδέα γι’ αυτήν. Δεν θυμόταν να την είχε περιφρονήσει ποτέ· πράγματι, ήταν πάντοτε χαρούμενος να την βλέπη. Αλλ’ αυτό το επεισόδιο, με την σειρά του, τον έκαμε να σκεφθή. Για πολύν καιρό έτρεφε μνησικακία για κάποιον άλλον όταν του φάνηκε ότι εκείνος τον είχε περιφρονήσει. Τώρα κατάλαβε ότι είναι πιθανόν και αυτός ο ίδιος να είχε παρεξηγήσει όπως εκείνη.

Υπάρχει επίσης η περίπτωσις της επιπλήξεως που μπορεί να έχωμε υποστή και για την οποία αισθανόμεθα ότι ήταν αδικαιολόγητη ή πάρα πολύ αυστηρή. Αυτό μας θυμίζει εκείνο που είπε κάποτε ένας χιουμορίστας. Πότε πότε ο πατέρας του τον έδερνε για κάτι που δεν είχε κάμει. Όταν παραπονιόταν, ο πατέρας του έλεγε: ‘Αυτό ήταν για τη φορά που είχες κάμει κάτι για το οποίο έπρεπε να σε δείρω και δεν σε έδειρα.’ Όλοι μας οφείλομε να παραδεχθούμε ότι έχομε κάμει παραβάσεις επανειλημμένως χωρίς να μας έχουν επιπλήξει γι’ αυτές. Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν ελαφρυντικές περιπτώσεις που έκαμαν τον υπεύθυνο να είναι υπερβολικά αυστηρός. Ή μπορεί πολύ καλά να συμβαίνη ώστε το δικό του αίσθημα της δικαιοσύνης να είναι ισχυρότερο από το δικό μας. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέσι του, οπότε θα είσθε σε θέσι να συγχωρήσετε και να λησμονήσετε.

Έτσι, φυλαχθήτε από το να φιλοξενήτε μνησικακία. Μη σπεύδετε να θυμώνετε γρήγορα, «διότι ο θυμός αναπαύεται εν τω κόλπω των αφρόνων.» (Εκκλησ. 7:9) Δεν μπορείτε να φιλοξενήτε μνησικακία χωρίς να προξενήσετε βλάβη στον εαυτό σας και στους άλλους. Και είναι βέβαιο ότι δεν θα προξενήσετε στον εαυτό σας μόνο σωματική βλάβη, αλλά θα προξενήσετε επίσης βλάβη και στην πνευματική ευεξία σας. Δεν μπορείτε ν’ απολαμβάνετε καλές σχέσεις με τον Θεό, εκτός αν έχετε επίσης καλές σχέσεις με τον Χριστιανό αδελφό σας. Πράγματι η αγάπη μας για τον Θεό δοκιμάζεται από την αγάπη μας για τους αδελφούς μας. Όπως ο στοργικός απόστολος Ιωάννης είπε τόσο σταθερά: «Όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;» (1 Ιωάν. 4:20, 21) Ώστε λοιπόν να είσθε φρόνιμοι, δίκαιοι, στοργικοί, και δεν θα φιλοξενήτε μνησικακία.