εθνικοτήτων, και κοινωνικών στρωμάτων. Υπάρχει ο ίδιος Θεός και ο ίδιος μεσίτης για όλους εκείνους οι οποίοι έρχονται σε σχέσι διαθήκης με τον Θεό. Ο Παντοδύναμος Θεός, όπως ο απόστολος Παύλος τόνισε στους Αθηναίους «παραγγέλλει εις πάντας τους ανθρώπους πανταχού να μετανοώσι.» (Πράξ. 17:30) Έτσι, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θέλει να καταστραφή κανείς, αλλά επιθυμεί όλοι να έλθουν σε μετάνοια. Η προθυμία μας να μεταδώσωμε τα «αγαθά νέα» σε άλλους και οι προσευχές μας για τους συνανθρώπους μας αποδεικνύουν ότι εκτιμούμε αυτό το γεγονός. Έτσι, όταν οι δούλοι του Θεού φέρωνται ενώπιον αρχόντων είναι επίσης κατάλληλο να προσευχώμεθα να λάβουν μαρτυρία αυτοί οι άνθρωποι.

Έχοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός θέλει να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, οι Χριστιανοί ασφαλώς πρέπει να προσεύχωνται για ομοπίστους των οι οποίοι πιθανόν έχουν διαπράξει σφάλματα και κινδυνεύει η σωτηρία τους. Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε σχετικά μ’ αυτό: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν ουχί θανάσιμον [που δεν επιφέρει τον δεύτερο θάνατο, από τον οποίον δεν υπάρχει ανάστασις], θέλει ζητήσει, και ο Θεός θέλει δώσει εις αυτόν ζωήν [σώζοντας τον από το δεύτερο θάνατο στον οποίον θα είχε εκτεθή αν συνέχιζε να παραμένη αμετανόητος], εις τους αμαρτάνοντας ουχί θανασίμως.»—1 Ιωάν. 5:16.

Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που ένας Χριστιανός δεν μπορεί να προσεύχεται για έναν ο οποίος σταμάτησε να βαδίζη στην οδό της αληθείας. Ο απόστολος Ιωάννης συνέχισε: «Είναι αμαρτία θανάσιμος· δεν λέγω περί εκείνης να παρακαλέση.» (1 Ιωάν. 5:16) Ποια είναι η αμαρτία που επιφέρει αιώνιο θάνατο και για την οποία δεν υπάρχει συγχώρησις;

Ιδού τι απαντά η Αγία Γραφή: «Όστις . . . είπη κατά του πνεύματος του αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι.» (Ματθ. 12:32) «Αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του αγίου πνεύματος και γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες, αδύνατον να ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες.»—Εβρ. 6:4-6.

Αυτά τα άτομα απορρίπτουν τη μοναδική βάσι επί της οποίας η αμαρτία τους μπορεί να συγχωρηθή κι έτσι η παράβασίς τους παραμένει εναντίον τους. Επομένως, θα πρέπη να πληρώσουν την ποινή της ασυγχώρητης αμαρτίας—τον δεύτερο θάνατο. Οι Γραφές μάς λέγουν: «Εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Εβρ. 10:26, 27) Θα ήταν εσφαλμένο να προσευχώμεθα για τέτοια άτομα επειδή αυτοί εν γνώσει τους και εκουσίως απέρριψαν τη μοναδική βάσι επί της οποίας θα μπορούσε να γίνη έκκλησις στον Θεό υπέρ αυτών. Έχουν, όπως λέγει, η Βίβλος, ‘καταπατήσει τον Υιόν του Θεού.’—Εβρ. 10:29.

Θα ήταν λοιπόν εσφαλμένο να προσευχώμεθα για άτομα που έχουν εσκεμμένα και εν γνώσει τους απορρίψει την προμήθεια του Θεού για τη συγχώρησι των αμαρτιών τους. Εξ άλλου, σε αρμονία με τις Άγιες Γραφές, οι αφιερωμένοι δούλοι του Θεού πρέπει να συνεχίσουν να προσεύχωνται «υπέρ πάντων ανθρώπων,» συμπεριλαμβανομένων και μελών της Χριστιανικής εκκλησίας που σφάλλουν, ώστε τα άτομα αυτά να μετανοήσουν. Ο Ιεχωβά θέλει να ωφεληθούν όλοι από τις προμήθειες του για σωτηρία.—2 Πέτρ. 3:9.

Βρεταννική Ευφυΐα

■ Ο διευθυντής μιας μικρής Αγγλικής εταιρίας έμαθε ότι η συνήθης προμήθεια Μουσουλμανικών χαλιών προσευχής της Μέκκας από τη Βηρυττό, σταμάτησε λόγω του εμφυλίου πολέμου που μαίνεται στον Λίβανο. «Αντέγραψα ένα παράδειγμα από ένα βιβλίο στην τοπική βιβλιοθήκη,» λέγει. «Δύο μέρες αργότερα έξη δείγματα ταξίδευαν για τη Μέκκα. Οι παραγγελίες άρχισαν να συρρέουν και σύντομα η εταιρία είχε πουλήσει 74.000 απ’ αυτά τα χαλιά.» Η εταιρία του έλαβε για το έτος αυτό το «ετήσιο βραβείο απίθανου Εξαγωγέως.»